Jump to content

Πεταλουδίτσες


Rikochet

Recommended Posts

Πραγματικότητα μέσα απο σουρρεαλιστικό πρίσμα:

 

«Σήμερα, παρατήρησα μια πτώση ηλιθιότητας της τάξης του 99.9%»

 

...και ο τελευταίος ηλίθιος έμεινε μόνος, προσπαθώντας να καταλάβει πώς χάθηκαν όλοι.

 

Έκατσε σε μια γωνιά, και έμεινε να κοιτάζει τα αστεία χρώματα που χόρευαν γύρω του. Έκανε να πιάσει ενα, αλλά τον έκαψε. Κοίταξε τα δάχτυλα τουּ ήταν καρβουνιασμένα.

 

«Άουτς» είπε μέσα στους λυγμούς του. Γιατί με καίνε αυτές οι πεταλουδίτσες; Αφού τις αγαπώ...

 

Θυμήθηκε το προηγούμενο βράδυ, ξαφνικά. Τη μουσική, την ένταση, τη συγκίνηση, την έκσταση. Θυμήθηκε δεκάδες ιδρωμένα κορμιά να λικνίζονται στο ρυθμό που έβγαινε απο μια μηχανή. Θυμήθηκε το τέλος της βραδιάς, γεμάτο χαμόγελα και κούραση και τρεχάλα. Και θυμήθηκε τα δάκρυα του το σημερινό πρωί, όταν συνειδητοποίησε πως τελείωσαν τα πάντα, πως τώρα ήταν μόνος στο κρεβάτι του, πως ήταν βρώμικος γιατί δεν έκανε μπάνιο την προηγούμενη νύχτα και κοιμόταν με τον ιδρώτα, και πως έχασε την ευκαιρία να μιλήσει σε μια οπτασία που χόρευε πιο ωραία απο όλους τους άλλους. Η πραγματικότητα καίει...

 

...σαν τις πεταλουδίτσες μου.

 

Μια απο αυτές έκατσε στο γόνατο του. Ο ηλίθιος θα χαιρόταν, αν δεν πόναγε τόσο. Πετάχτηκε πάνω, μόνο και μόνο για να κάτσουν άλλες τόσες πεταλούδες στο πρόσωπο του. Όλες είχαν ανθρώπινα κεφάλια, γνωστά πρόσωπα.

 

Ο ηλίθιος ευχήθηκε στο πρώτο πράγμα που του ήρθε στο κεφάλι:

 

Καλέ μου Άγιε Βασίλη, κάνε τον πόνο να σταματήσει. Σκότωσε τους. Σκότωσε με. Σε παρακαλώ, καλέ μου Άγιε Θάνατε.

 

Τον είδε, τότε. Ανάμεσα στις πεταλούδες. Έκανε να τον πιάσει, αλλά το πάτωμα είχε πάρει φωτιά, και, μέσα σε δευτερόλεπτα, και ο ίδιος ο ηλίθιος. Έπεσε κάτω και άρχισε να χτυπιέται, μέχρι που κάηκε η καρδιά του, και ο ηλίθιος σταμάτησε να σπαρταράει.

Edited by Rikochet
Link to comment
Share on other sites

Μ'αρέσει το στυλ γραφής, Γιάννη. Μ'αρέσει πολύ.

 

Κατά τα άλλα, δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα.

Πως σου'ρθε να το γράψεις;

 

Ν.

Link to comment
Share on other sites

Angsty, sureal and pationate. I can touch the core of it, yet the details elude me. Kudos!

 

Τι, μόνο οι άλλοι θα κάνουν κριτικές στα αγγλικά :p

Link to comment
Share on other sites

"yet the details elude me"

Όμορφο Νιχίλιο, να το βάλεις σίγουρα σε κάποιο ποίημα, ειλικρινά.

 

-----

 

Ρίκο, τι να πω... Το κειμενάκι είναι αριστουργηματικό, με σιγουριά από τα καλύτερά σου. Δυστυχώς ή ευτυχώς καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί πράγμα μιλάει, το έχω αγγίξει κατά καιρούς. Κρίμα που υπάρχουν άνθρωποι που νοιώθουν πάντα έτσι... Το φαντάζεσαι;:(

Link to comment
Share on other sites

Είναι πολύ όμορφο. Με την ένταση της λέξης που ο Ντοστογιέφσκυ τόσο έντεχνα έχει χρησιμοποιήσει στο παρελθόν και με μια ονειρική ατμόσφαιρα. Σε καταλαβαίνω. Οι περιγραφές είναι σκοτεινές αλλά τα νοήματά τους δεν είναι καθόλου θολά! Σε ακούω και η αλήθεια που μου περνάς με πονάει!

Link to comment
Share on other sites

Είναι ωραία γραμμένο και εύστοχο. Αλλά δε με βρίσκει σύμφωνο. Η ζωή, ρε Γιάννη, δεν παλεύεται με τις ευχές. Απλά παλεύεται. Να είσαι πιο αισιόδοξος: μη μιζεριάζεις' με κάνεις να νιώθω θλιμμένος. :)

Link to comment
Share on other sites

Είναι ωραία γραμμένο και εύστοχο. Αλλά δε με βρίσκει σύμφωνο. Η ζωή, ρε Γιάννη, δεν παλεύεται με τις ευχές. Απλά παλεύεται. Να είσαι πιο αισιόδοξος: μη μιζεριάζεις' με κάνεις να νιώθω θλιμμένος.

 

Μα έτσι πολεμάω τη μιζέρια. Γράφοντας για αυτήν. Προφανώς η ζωή δεν παλεύεται με τις ευχές' μην ανησυχείς, δεν σκέφτομαι έτσι κανονικά. Όλοι έχουμε τις στιγμές μας. :beerchug:

Edited by Rikochet
Link to comment
Share on other sites

Όπως σου είπα και χτες δε μπορώ -ακόμα- να πω πολλά επάνω σε αυτά τα δύο συγκεκριμένα...κι εμένα με κάνεις και νιώθω θλιμμένη.

 

Όμως αυτό εδώ έχει μια δομή αξιαγάπητη. Κάτι που όπου το πετυχαίνω το χαίρομαι πραγματικά. Μέσα σε 275 -ναι το μέτρησα στο word- έχεις προλάβει να αναπτύξεις ένα θέμα, αρκετά σοβαρό, αν και όντως τόσο πεσιμιστικό, να του δώσεις λύση και να φύγεις έχοντας σκορπίσει ένα -τουλάχιστον- συναίσθημα στον αέρα σαν μικρή χρωματιστή πεταλούδα.

Link to comment
Share on other sites

Χθες το βράδυ που το διάβασα στο blog σου, ανησύχησα λίγο για σένα. Αλήθεια! Επειδή είσαι τόσο μικρός και σκέφτεσαι έτσι κι επειδή πέρασα κάποιες πολύ άσχημες στιγμές σκεπτόμενη παρόμοια. Τα έγραφα αλλά δε γινόταν τίποτα. Αν βέβαια εσύ το ξεπερνάς έτσι τότε καλά κάνεις.

 

Νομίζω ότι το έχω δηλώσει πως μ'αρέσουν όλα αυτά που γράφεις. Μπορεί να έχουν ένα πεσιμιστικό αίσθημα, αλλά τα γράφεις πολύ όμορφα κι έτσι τα κάνεις όμορφα.

Link to comment
Share on other sites

Έχεις μια πολύ, πολύ ζωντανή απεικόνιση των συναισθημάτων στα κείμενά σου, και σ' αυτό το συναίσθημα είναι διάχυτο, όπως και η ειρωνία. Και μπορείς μέσα από ελάχιστα γεγονότα, να δείξεις εύκολα την προσωπικότητα κάποιου. Ομολογώ πως το νόημα του κειμένου είναι ισοπεδωτικό, ακόμα και για μένα, και με έχει βάλει σε σκέψη από τότε που το διάβασα. Η ταύτιση του Άγιου Βασίλη με το θάνατο με ανατρίχιασε. Και το τέλος περισσότερο.

 

Σαν κείμενο δεν έχω τίποτα να σχολιάσω. Πέρα απ' το κείμενο, υπάρχει μόνο συναίσθημα, και νομίζω είναι χρήσιμο να ξέρεις τι συναισθήματα προκαλεί το κείμενό σου σε άλλους, αλλιώς δε θα έγραφα το σχόλιο.

 

συνέχισε έτσι...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..