Jump to content

Spawn


Nihilio

Recommended Posts

Στις αρχές της δεκαετίας του 90 κάτι άλλαξε στα mainstream comics: κάποιοι πολύ δημοφιλείς δημιουργοί αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις μεγάλες εταιρείες και να φτιάξουν μια δικιά τους εταιρεία, την Ιmage. Παρά τα προγνωστικά που την ήθελαν να χρεωκοπεί, η image όχι μόνο άντεξε, αλλά έβγαλε και πολλά υπερεπιτυχημένα comic. Το πιο πετυχημένο από όλα ήταν το Spawn του Todd McFarlane (Spiderman).

Ο Αλ Σίμονς ήταν ένας ήρωας. Σωματοφύλακας του προέδρου των ΗΠΑ, μυστικός πράκτορας, έχοντας τον τέλειο γάμο με μια γυναίκα που αγαπούσε. Μέχρι που το αφεντικό του τον πρόδωσε και διέταξε την εκτέλεσή του.

5 χρόνια μετά: Ο Αλ ψυπνάει σε ένα σοκάκι στο οποίο συχνάζουν άστεγοι. Αλλά δεν έιναι ο ίδιος: η ψυχή του ανήκει στο νέο του αφεντικό: τον Malebogia, έναν από τους άρχοντες της κόλασης. Είναι ένας από τους στρατηγούς του που έχει σταλεί στη γη για να εκπαιδευτεί. Η κόλαση όμως δε τον αφήνει σε ησυχία: Το σώμα του είναι μια καμένο και παραμορφωμένο, η γυναίκα του έχει παντρευτεί τον καλύτερο φίλο του και έχουν και ένα παιδί, το παιδί που ποτέ δε μπόρεσαν ποτέ να αποκτήσουν και ένας δαιμονικός κλόουν τον καταδιώκει για να γίνει μέντοράς του.

Παγιδευμένος στη νέα του μορφή έχει να πολεμήσει με αγγέλους, δάιμονες, μαφιόζους, μυστικές υπηρεσίες, ψυχοπαθείς δολοφόνους αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό.

 

Τι κάνει τον Spawn να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα υπερηρωικά κόμικ; Ο ίδιος ο (αντι)ήρωας, το έντονο γοτθικό στοιχείο και το σκοτάδι (από τους πιο χαρακτηριστικούς κακούς ο Billy Kincade, παγωτατζής δολοφόνος μικρών παιδιών, που βρίσκει τιμωρία από τον ήρωα σε μια από τις κλασικότερες σκηνές του κόμικ) και το σκίτσο του Gregg Capullo που είναι από τα πιο στυλάτα που έχω δει.

Edited by Nihilio
Link to comment
Share on other sites

Συμπαθητικό είναι. Στην αρχή, μου άρεσε και το διάβαζα, αλλά από ένα σημείο και μετά με ξενέρωσε, γιατί έγινε πολύ κλασικό comic hero style.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ισχύει ακριβώς αυτό, αφού το κόμικ ουσιαστικά είναι το μισό υπερ(αντι)ηρωικό και το μισό γοτθικό. Ειδικά από το τεύχος 60 και μετά ο μισός ήρωας κρύβεται μέσα σε σκιές σε ΚΑΘΕ καρέ, ενώ οι μάχες ουσιαστικά δε γίνονται. Αλλά εσύ έχεις διαβάσει είπαμε τα 20 πρώτα τεύχη; Ε ναι, τότε ήταν ακόμα super hero.

Link to comment
Share on other sites

Ακομα δεν το εχω διαβασει...

Το εχω βεβαια (απο σενα :p ) και σκοπευω (μετα απο τον Μπερσεκ) να του ριξω μια ματια !!!

Link to comment
Share on other sites

Όταν είδα ότι ακολουθούσε τη μορφή: βγαίνει κακός -- μάχη με κακό -- σκοτώνεται κακός -- βγαίνει άλλος κακός, κι άλλη μια απ'τα ίδια, απλά δεν με ενδιέφερε πλέον. Αυτό είναι όλο. Αλλά γενικά δεν είμαι και μεγάλος φαν των κόμικ (των περισσότερων τουλάχιστον), οπότε ίσως να μην είμαι κι ο καλύτερος άνθρωπος για να το κρίνει. :)

Link to comment
Share on other sites

Μου άρεσε, αλλά δεν μπορώ να κρίνω από την ευνουχισμένη εικόνα που είδα από τη Modern Times, παρά την παρουσία αίματος: το σταμάτησαν νωρίς και, με τον τρόπο που εκδιδόταν, απλά βαρέθηκα· μου άρεσε το τραγικό στοιχείο, αλλά θα προτιμούσα το γοτθικό μέρος να ήταν εντονότερο εξ αρχής.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω διαβάσει πολλά τεύχη, αλλά αυτά που διάβασα δε μου άρεσαν και τόσο. Παρά τα αναμφισβήτητα γοτθικά στοιχεία και τη dark mood, μου φάνηκε κι εμένα πολύ "υπερηρωϊκίζον" για τα γούστα μου, κυρίως ως σχέδιο.

 

Ν.

Link to comment
Share on other sites

Το κόμικ είναι εξαιρετικό και είχε στρώσει με το που ξέφυγε από τις υπερηρωικές εξάρσεις του, δίνοντάς του ακριβώς το ύφος που χρειαζόταν, ειδικά αφού ο Spawn έμαθε για τον κίνδυνο της υπερβολικής χρήσης των δυνάμεών του.

Η σειρά είχε φτάσει σε μαι εξαιρετική καμπή στα τεύχη 60-90, αλλά τα πάντα κατέρρευσαν στο 100, όπου

 

σκοτώνεται ο Malebolgia και ο Spawn χωρίζεται από τον Simmons

 

από αυτό το σημείο και μετά, η σειρά δείχνει να κάνει κύκλους...

Link to comment
Share on other sites

Και που να δεις στο 120 όπου

ο Καλιόστρο του τρώει τον θρόνο της κόλασης (είναι ο Κάιν) και τον επαναφέρει στη ζωή ως Αλ Σίμονς

ή σε ένα από τα πιο τελευταία τεύχη όπου

ένας δαίμονας για χιλιετίες δεμένος στη γη του κλέβει τις μνήμες

 

 

Στο μεταξύ έχει διαβάσει κανείς Hellspawn; Είχε πέσει ένα τεύχος στα χέρια μου. Είναι κάτι σαν τη "κουλτουριάρικη" εκδοχή του Spawn, με πολύ ψαρωτικό σχέδιο. Οι δημιουργοί του είχαν κάνει ένα από τα τελευταία τεύχη στο κανονικό Spawn κα είναι ένα από τα τρία καλύτερα τεύχη μετά το 100.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά θα ήθελα να ασχοληθώ, αλλά με κουράζει αύτή η διαρκής αναζήτηση και έρευνα στην ως τώρα ιστορία και στις σειρές!

Ναι, έχεις δίκιο. Βγαίνει εκτός ελέγχου!

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Δεν ξέρω πόσους ενδιαφέρει, αλλά πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα dark fantasy one-off με τίτλο Spawn Godslayer. Τοποθετημένο σε έναν fantasy κόσμο βλέπουμε έναν νεκρό πολεμιστή να επιστρέφει με υπερφυσικές δυνάμεις στη ζωή και να εναντιώνεται στη Θεά του κόσμου αυτού.

 

Και επίσης στο τελευταίο τεύχος είδαμε τον Spawn να αλλάζει οριστικά εμφάνιση, αποκτώντας εκείνη από το εξώφυλλο του τεύχος 70-κάτι με τα λευκά φτερά αγγέλου, ενώ γενικά στο κόμικ έχει γίνει ένας απίστευτος χαμός. Προσωπικά, όσο κι αν λάτρεύω το εξώφυλλο που έδωσε την τωρινή εμφάνιση, ακόμα ελπίζω ότι η γνωστή κόκκινη στολή με τις αλυσίδες αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει.

Link to comment
Share on other sites

Νομιζω το εχω αναφερει και καπου αλλου, οτι Spawn διαβαζα για ενα φεγγαρι, στην πρωιμη εφηβεια μου (πριν βγει η ταινια, η οποια με ειχε κανει να φρικαρω αν και ειχα ηδη σταματησει προ πολλου να ασχολουμαι με τον τιτλο). Ηταν η μεταβαση μου απο Spidey και manga στα πιο "μεγαλιστικα" comics, και ως αυτου εχει σημαντικη θεση στην καρδια μου, οσο κι αν πλεον δε θα διαβαζα με τιποτα.

 

Βασικα, ριχνω τις ευθυνες στον Gaiman πρωτιστως... Για καποιο λογο, οταν ηταν αυτος, μου αρεσε ο τιτλος χωρις να εχω ιδεα ποιος ειναι ο Gaiman και χωρις να με νοιαζει καν ακομα. Αλλα οταν "μεγαλωσα και ενημερωθηκα", ημουν εξ αρχης με τη μερια του στον ολο "δικαστικο αγωνα"...

 

Ηταν ωραιο, τοτε. Μεχρι το 60 περιπου, οπου ειχε αρχισει να με χαλαει ανεπανορθωτα, και δεν ξαναδιαβασα ποτε για να κρινω μετα τι παιζει. Ο Todd παντως, οσο κι αν ηταν στα 90s popcult "ινδαλματα" μου - μαζι με κατι Richard Branson και Douglas Coupland, μη ρωτησετε καν γιατι - δεν ειναι φιλος μου πια ;)

 

Ειναι περιεργο πως αλλαζει ο ανθρωπος (η το κουνελι)... Αυτο το post θα ηταν τοσο μα τοσο διαφορετικο πριν καμμια 15αρα χρονια...

Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

To Spawn: Godslayer θα κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Comicworld, εδώ θα βρείτε το σχετικό θέμα.

Link to comment
Share on other sites

Στο μεταξύ το Godslayer Spawn πάει για δική του σειρά (κατά το Medieval Spawn και το Curse of the Spawn) ενώ ετοιμάζεται και ένα graphic Novel με τίτλο Spawn: Architects of Fear

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..