Throgos Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 (edited) Το αρχικό ποίημα είναι μη-ανεπτυγμένο και αποτελούμενο από τέσσερις μινιατούρες. Το τελικό είναι ανάπτυξη του αρχικού. Αν θέλετε σχολιάστε τις διαφορές τους καιι ποιό απ' τα δύο προτιμάτε. Το αρχικό ποίημα είναι: Άπιαστη, άφταστη, αόρατη τελειότητα. Νεφέλη στην καρδιά εμφανίστηκε, μεγάλωσε την κάλυψε. Την έφαγε! Τραγούδια αρχαία βγήκαν απ’ τα στόματα μα μέχρι να ολοκληρωθούν τα στόματα αφανίστηκαν. Η τύχη, μια μακάβρια πεταλούδα πετάει από κεφάλι σε κεφάλι. Και οι θεοί πάντα χτυπούν αμείλικτα όμως ποτέ τους δεν την πετυχαίνουν και το τελικό ποίημα είναι: Άπιαστη, άφταστη, αόρατη τελειότητα. Ο Θεός είν’ ένα άτομο, τόσο απόλυτο, απλό που δε σκέφτεται, δεν πράττει, δεν υπάρχει. Ο Θεός είναι ένα τίποτα, τόσο απόλυτο, τόσο εύκολο που μας φαίνεται σαν αστείο. Ο Θεός είναι ον τέλειο, μα ον τέλειο δεν υπάρχει! Δεν υπάρχει για εμάς. Νεφέλη στην καρδιά εμφανίστηκε, μεγάλωσε την κάλυψε. Την έφαγε! Τρέχουν, τρέχουν, τρέχουν οι άνθρωποι, κοπάδι ατελείωτο. Δεν ξέρουν πού πάνε, δεν ξέρουν από πού έρχονται· και απ’ ότι φαίνεται καθόλου δεν τους νοιάζει. Η γνώση τους δεν ξεπερνά τη γνώση 80 χρόνων. Ό,τι προλάβουν, ό,τι μαζέψουν, ό,τι αρπάξουν. Οι απαντήσεις είναι εκεί, είναι μπροστά τους. Όμως εκείνοι μόνο ακούν.... τον εαυτό τους. Τα σκουπίδια. Τα σκατά. Τραγούδια αρχαία βγήκαν απ’ τα στόματα μα μέχρι να ολοκληρωθούν τα στόματα αφανίστηκαν. Ο τόπος δε χωρά ύμνους για σκόρπια κόκαλα και γράμματα. Κάθε ιδέα, νέα εμφανίζεται και ο τροχός κυλά, πάντα κυλά. Δεν είναι ψέματα τα λόγια, ούτε είναι όμως αλήθεια. Η τύχη, μια μακάβρια πεταλούδα πετάει από κεφάλι σε κεφάλι. Και οι θεοί πάντα χτυπούν αμείλικτα όμως ποτέ τους δεν την πετυχαίνουν. Κρυφές οι πιθανότητες της γνώσης, κρυφά και τα γρανάζια του κόσμου. Είναι Θεός; Είναι άνθρωπος; το παραπέτασμα θολό μπροστά απ’ τη λογική. Ποιος οδηγεί, το ζάρι ή ο νους; Edited October 2, 2005 by Throgos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 Διαβάζω το ποίημά σου ακούγοντας την λίμνη των κήκνων. Ταιριάζει πολύ... Μ'αρέσει...μ'αρέσει πολύ. Πραγματικά. Και το μικρό και το μεγάλο ποίημα. Μ'αρέσει τόσο πολύ που δεν θέλω να μπω στην διαδικασία "διώρθωσης". Μ'αρέσει το θέμα, το πνεύμα αμφισβήτησης και μελαγχολίας, οι μικρές στροφές (μιας και οι μινιατούρες είναι το αμόρε μου) και... ο τελευταίος στοίχος. Από τις δύο μορφές προτημώ την δεύτερη. Η πρώτη είναι ωραία, αλλά κάτι λείπει από την σύνδεση των μινιατουρών... Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 Θα συμφωνήσω με τον Deodonus, οι μινιατούρες είναι αρκετά δυνατές από μόνες τους, αλλά όλες μαζί δε κολλάνε. Η δεύτερη μορφή είναι καλύτερη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 Ποιος οδηγεί, το ζάρι ή ο νους;[/color] Μου έφερε στο νου αυτό την αναφορά της Eroviana για τον Άνθρωπο-Ζάρι. Και συμφωνώ με το Nihilio πως προτιμώ τις μινιατούρες χωριστά. Είναι πιο ξεκάθαρες και εμπεριέχουν περισσότερο δυναμισμό έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 2, 2005 Share Posted October 2, 2005 Η στροφή με την πεταλούδα είναι εκπληκτική! ----- Έχουμε τελικά μια παράξενη ομάδα στο forum, μια παράξενη συναισθηματικοψυχολογική κατηγορία ανθρώπων της οποίας είσαι μάλλον ο αντιπροσωπευτικότερος εκφραστής, την ομάδα των αναλυτικών ρεαλιστών... ρομαντικών. "Δεν είναι ψέματα τα λόγια, ούτε είναι όμως αλήθεια." Το 'είναι όμως' γιατί να βρίσκεται εκεί; Θα ήταν καλύτερα χωρίς αυτό, νομίζω, και το νόημα θα παρέμενε το ίδιο. Ο πρώτος στίχος είναι υπέροχος... Τα όσα λες για το Θεό έχουν πολλά, πολλά να πουν, και πόσο αλλάζει το νόημα του συνόλου τους αν αγγίξει κανείς τον τελευταίο στίχο της θεματικής αυτής ενότητας... Είναι όλο τόσο ειλικρινές, τόσο γεμάτο, εκφράζει τις στιγμές που λυγίζω, ή ίσως τις στιγμές που η Αταλάντη ταλαντεύεται. Κλονίζεται. Τυχαίνει να ζω μια από αυτές τις στιγμές, τώρα. Όταν ξεκίνησα να γράφω το σχόλιο δεν τη ζούσα... κοίτα να δεις... Τέλος πάντων, σταματώ. Το ποίημα σου και όμορφο είναι, και βαθύ είναι, και με αγγίζει. Συγχαρητήρια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 8, 2005 Share Posted October 8, 2005 Μ'αρέσει πολύ. Σε κάποια σημεία μου φαίνεται ότι υπερβάλλεις, και προτιμώ την πρώτη εκδοχή επειδή παρ'ότι ασύνδετη είναι σύντομη και περιεκτική. Η δεύτερη κάπως με κούρασε in comparison αλλά είναι κι αυτή όμορφη - ενδιαφέρον το παιχνίδι με τα χρώματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.