Νταν Σίμονς (Dan Simmons)

[BladeRunner]

Τα παρήγγειλα στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μιας και στα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία δεν τα έβρισκα, και τελικά βρήκε το ένα απο τα δυο και συγκεκριμένα το "Το τραγούδι της θεάς Κάλι". Πάλι καλά, το βρήκε. Το περιμένω πως και πως αύριο.

[asxeth]

Σήμερα είδα κατά τύχη ότι οι εκδόσεις Πλατύπους έχουν στις προσεχείς κυκλοφορίες τους το Drood.

http://www.platypus....blications.html

[BladeRunner]

Τελικά το "Το τραγούδι της Θεάς Κάλι" ήρθε σήμερα, παρέα με το "Ο αιώνιος πόλεμος" του Χάλντεμαν. Όταν βρω χρόνο, θα τα ξεκοκκαλίσω.

[DinoHajiyorgi]

Όταν τελειώσεις το Υπερίων θα έχεις... πολλές άλλες απορίες Blade, αλλά όχι τη συγκεκριμένη. Η πτώση είναι άμεση συνέχεια και θα τη διαβάσεις (θες δε θες) αμέσως μετά. Περαιτέρω συνέχεια των δύο αυτών είναι το επίσης δίτομο Ενδύμιον, το οποίο από όσο ξέρω δεν έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά.

Διάβασα πριν καιρό το Υπερίων και το λάτρεψα. Ήταν άθλος η ανάγνωση του, αλλά ευχάριστος άθλος. Καιγόμουν για ένα σωρό απαντήσεις και δεν έβλεπα την ώρα να διαβάσω την Πτώση του Υπερίων.

 

Άργησε να έρθει στα χέρια μου όμως. Και τώρα δεν θυμάμαι πολλά από το πρώτο.

 

Που σημαίνει ότι πριν διαβάσω την Πτώση, πρέπει να διαβάσω ξανά το Υπερίων. Λιγμ.

[Δημήτρης]

Τον περασμένο μήνα διάβασα την πρώτη διλογία του Υπερίωνα. Ήθελα κάτι καλό για τις διακοπές και βασισμένος στα καλά σας λόγια, συν το ότι θέλω να αρχίσω να διαβάζω επιστημονική φαντασία σιγά- σιγά, επέλεξα τα συγκεκριμένα. Λοιπόν... το λοιπόν είναι ότι δεν μου άρεσαν. Όχι όμως γιατί ήταν άσχημα, κάθε άλλο. Απλά ήταν κάτι αρκετά διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Θα προχωρήσω σε μερικά σχόλια, βάζοντας spoiler tags όπου χρειάζεται, για να μην χαλάσω την απόλαυση σ' όσους δεν τα έχουν διαβάσει.

 

Το βιβλίο ξεκινά με μία απειλή που έρχεται από τον πλανήτη Υπερίωνα. Ένα εφιαλτικό ον, το Αρπακτικό, περιμένει να ανοίξουν οι Χρονοτύμβοι για να αρχίσει να σπέρνει τον όλεθρο. Εφτά άνθρωποι επιβιβάζονται σ' ένα διαστημόπλοιο με προορισμό τον Υπερίωνα για να του ζητήσουν μία χάρη. Ο θρύλος λέει πως το ον ικανοποιεί πάντα μία χάρη από τους προσκυνητές και σκοτώνει όλους τους υπόλοιπους. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού οι εφτά, άγνωστοι μεταξύ τους, αποφασίζουν να πουν ο καθένας την ιστορία τους, για να δουν τι κοινό έχουν μεταξύ τους, τι είναι αυτό που τους συνδέει. Κάτι που ενδεχομένως θα τους βοηθήσει στη συνάντηση τους με το ον.

 

Και εδώ είναι που ουσιαστικά αρχίζει το βιβλίο. Βάζοντας τους χαρακτήρες να λεει ο καθένας την ιστορία του, ο Simmons φτιάχνει μία φοβερή ατμόσφαιρα. Οι ιστορίες είναι καθηλωτικές και σε κάνουν να θέλεις να γυρίζεις τις σελίδες με ρυθμό πολυβόλου. Ξεχωρίζω ως καλύτερη όλων αυτή του συνταγματάρχη. Ειδικά στο σημείο όπου

περιγράφει το πως σκότωσε τους εκτοπισμένους και ξέφυγε με το διαστημόπλοιο τους, πορώθηκα πολύ άσχημα.

Με ενακτήριο λάκτισμα αυτήν, υποψιάζομαι πως θα μου αρέσει πολύ το μιλιταριστικό fantasy από 'δω και πέρα. Σογκούν και Annals of the Black Company σας έρχομαι. Ενώ μακράν η πιο γελοία είναι φυσικά αυτή του ποιητή. Ιδίως στα γλυκόλογα που έλεγε στην εκδότρια του, λίγο έλειψε να μου βγουν δάκρυα στα μάτια. Και σ' αυτό το σημείο είναι που έρχεται η ένσταση μου. Οι ιστορίες όπως είπα είναι πολύ καλές, μπορούν άνετα να σταθούν από μόνες τους και ως ξεχωριστά βιβλία. Αυτό που δεν περίμενα όμως είναι να καταλαμβάνουν ολόκληρο το πρώτο βιβλίο. Όχι γιατί κουράστηκα να τις διαβάζω, αλλά γιατί περίμενα και λίγη δράση. Το υποψιαζόμουν φυσικά πως αυτή θα ερχόταν στη Πτώση, αλλά μιας και δεν ήμουν σίγουρος γι' αυτό, δεν μπορούσα να απολαύσω τον Υπερίων όσο θα ήθελα. Όσο θα του άξιζε. Σαν ενοχλητικό κομματάκι κρέας που έχει κολλήσει ανάμεσα στα δόντια σου μετά το φαγητό. Περίμενα καμία μάχη, ενώ θα ήθελα και περισσότερο Αρπακτικό με τα αγκάθια του και τις λαμάρες του. Για την ακρίβεια νόμιζα λανθασμένα ότι

το βιβλίο θα περιστρεφόταν γύρω από αυτό, ότι θα βρισκόταν σε μόνιμο φόντο.

Για αυτό βέβαια δεν φταίει κανένας άλλος εκτός από 'μένα που αλλιώς τα περίμενα και αλλιώς τα βρήκα. Μου χτύπησε λοιπόν άσχημα που τα πράγματα ήταν άλλιως.

Η δεύτερη ένσταση μου είναι ο τρόπος με το οποίο τελειώνει ο Υπερίων. Αναφαίρετο δικαίωμα του Simmons να κάνει ότι γουστάρει με το βιβλίο του, καμία απολύτως αντίρρηση ως προς αυτό, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να καταλαβώ τι ακριβώς είχε κατά νου όταν επέλεγε να το σταματήσει στο σημείο που το σταματά. Και αν δεν το ήξερα και δεν είχα την Πτώση μαζί μου; Και μετά ξενέρωνα και δεν ήθελα να την πάρω; Κακό του κεφαλιού μου θα μου λέγατε και θα 'χατε και δίκιο, αλλά you get my point.

Λοιπόν για να μην μακρυγορώ αλλό - βλέπω ότι έγραψα post αν όχι σεντόνι, τότε σεντονάκι σίγουρα - θα πω ότι στο δεύτερο μέρος απαντώνται με τρόπο εμφατικό όλα εκείνα τα ερωτήματα που έχουν γεννηθεί στο πρώτο. Αν σας αρέσουν οι παράλληλες ιστορίες (εμένα μετά τα Χρήσιμα Αντικείμενα του King μου έγιναν δεύτερη φύση) θα βρεθείτε μέσα στο στοιχείο σας. Φοβερός χαρακτήρας η Γκλανστόυν, και πως θα μπορούσε άλλωστε να μην είναι με την θέση που κατείχε, ενώ δεν γίνεται να μην αναφερθώ και στο σημείο όπου το

συμβούλιο συνεδριάζει για το πως θα αποκρούσει τους εκτοπισμένους. Με όλους να λένε πως πρέπει να διασπάσουν τις θέσεις τους, και τον ένα και μοναδικό που διαφωνεί, να απομονώνεται. Για να διακαιωθεί στη συνέχεια πανηγυρικά, και να γίνουν όλοι οι άλλοι ρόμπες: Ο ορισμός της θείας δίκης. Πραγματικά το λάτρεψα αυτό το σημείο

 

Ένας άλλος λόγος για την διάψευση των προσδοκιών μου, είναι το γεγονός ότι δεν έχω διαβάσει Κeats. Δεν υποστηρίζω ότι πρέπει σόνυ και καλά να διαβάζουμε τους συγγραφείς- βιβλία παραπομπές, προτού πιάσουμε αυτά που τα αναφέρουν, αλλά όταν ο Simmons αναφέρει τον Keats κάθε τρεις και λίγο, δεν γινόταν να μην το σκεφτώ.

Και μία παρατήρηση επί του προσωπικού. Μήπως για όλα τα παραπάνω έπαιξε ρόλο το γεγονός πως είμαι άπειρος από επιστημονική φαντασία; Ότι έχω διαβάσει από το συγκεκριμένο είδος περιορίζεται στη σειρά της Ωρόρα, και σε κάνα δυό μυθιστορήματα όλα κι' όλα. Θα μπορούσε άραγε κανείς να πει ότι η συγκεκριμένη διλογία είναι βαριά για πρωτάρη;Λοιπόν μονάχα οι της ε.φ. του forum (και όσοι τα έχουν διαβάσει ασφαλώς )μπορούν να απαντήσουν με βεβαιότητα, αλλά νομίζω πως ναι, έπαιξε και αυτό τον ρόλο του. Κλέινω λέγοντας ότι είναι δύο βιβλία που σαφώς και πρέπει να διαβαστούν από τους λάτρεις του είδους, και ότι σίγουρα θα τα ξαναδώσω μία ευκαιρία στο μέλλον. Όταν θα είμαι και πιο έτοιμος για αυτά. Όπως επίσης και στα άλλα που κλείνουν το concept, όποτε με το καλό βγουν στα ελληνικά.

Edited September 11, 2010 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Ναι, νομίζω επειδή δεν έχεις συνηθίσει να διαβάζεις επιστημονική φαντασία, αλλά φαντασία(Τόλκιν κ.λ.π.) και τρόμο(Λάβκραφτ, Χάουαρντ κ.λ.π.), παίζει και αυτό το ρόλο του. Εγώ, για παράδειγμα, δεν νομίζω να μπορούσα να τελειώσω(αν τελικά αποφάσιζα να αρχίσω δηλαδή), κάποιο βιβλίο του Λάβκραφτ, γιατί θέλω πολύ περιπέτεια, διαλόγους, πιο σύγχρονα έργα σε σύγχρονες εποχές κ.λ.π., οπότε μάλλον ο Λάβκραφτ θα μου κακοφαινόταν, ενώ δεν είναι κακός συγγραφέας. Εγώ έχω ένα βιβλίο του Dan Simmons στη βιβλιοθήκη μου, το οποίο και έχω διαβάσει, και ήταν καταπληκτικό. Είναι το Το τραγούδι της Θεάς Κάλι. Τα υπόλοιπα του Simmons τα βλέπω λίγο ακριβούτσικα και θα περιμένω λίγο ακόμα...

Edited September 11, 2010 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Ναι, νομίζω επειδή δεν έχεις συνηθίσει να διαβάζεις επιστημονική φαντασία, αλλά φαντασία(Τόλκιν κ.λ.π.) και τρόμο(Λάβκραφτ, Χάουαρντ κ.λ.π.), παίζει και αυτό το ρόλο του. Εγώ, για παράδειγμα, δεν νομίζω να μπορούσα να τελειώσω(αν τελικά αποφάσιζα να αρχίσω δηλαδή), κάποιο βιβλίο του Λάβκραφτ, γιατί θέλω πολύ περιπέτεια, διαλόγους, πιο σύγχρονα έργα σε σύγχρονες εποχές κ.λ.π., οπότε μάλλον ο Λάβκραφτ θα μου κακοφαινόταν, ενώ δεν είναι κακός συγγραφέας. Εγώ έχω ένα βιβλίο του Dan Simmons στη βιβλιοθήκη μου, το οποίο και έχω διαβάσει, και ήταν καταπληκτικό. Είναι το Το τραγούδι της Θεάς Κάλι. Τα υπόλοιπα του Simmons τα βλέπω λίγο ακριβούτσικα και θα περιμένω λίγο ακόμα...

 

Ναι, όπως είπα πιστεύω πως είναι και αυτός ένας λόγος για την όλη κατάσταση. Θέλοντας όμως να αρχίσω να διαβάζω σιγά- σιγά ε.φ. από κάπου έπρεπε να αρχίσω. Αν και έχω αρκετά βιβλία αυτού του είδους στη βιβλιοθήκη μου, καμιά εικοσαριά υπολογίζω, επέλεξα τα συγκεκριμένα γιατί τον τελευταίο καιρό μου είχαν γίνει έμμονη ιδέα. Και αν και άσχετο με το θέμα, μου δίνεις πάσα Bladerunner να σου πω να δοκιμάσεις οπωσδήποτε την τύχη σου με τον μεγάλο δάσκαλο του τρόμου. Τσέκαρε πρώτα και μετά απέρριψε.

[heiron]

Νομιζω ειχα σχολιασει τον Υπεριωνα(και την Πτωση του) πριν απο μερικους μηνες που τον διαβασα(courtesy of Δημητρης).Οπως και να εχει καλο ειναι να γραψω κι εδω δυο πραματακια για λογους πληροτητας του τοπικιου τουτου.

 

Λοιπον,το Α βιβλιο(Υπεριων) χωριζεται ουσιαστικα στις ιστοριες των ταξιδιωτων.Αυτο το ηξερα και ημουν προετοιμασμενος.Ειναι ουσιαστικα σα να διαβαζεις μια συλλογη διηγηματων απο τον ιδιο συγγραφεα και τον ιδιο κοσμο,μπορει να κακοφανει σε οσους περιμενουν κατι πιο στρωτο,πιο μυθιστορημα βρε αδερφε.Αλλα ξερω οτι ο Σιμμονς ειναι λατρης των παραληλλων ιστοριων που δενουν στο τελος,εκανα υπομονη.Ευτυχως για μενα η καλυτερη ισως ιστορια ηταν...η πρωτη κι ετσι τσιμπησα.Αν ηταν διηγημα αυτο με το σταυρομορφο θα ηταν στα αγαπημενα μου αυτοματα.Πολυ δυνατη ιστορια.Μου αρεσε αρκετα και η ιστορια του συνταγματαρχη φυσικα αλλα ειναι αρκετα τυπικη.Κι εδω εχω να πω κατι ακομη:Σχεδον καθεμια απο τις ιστοριες ειναι...διαφορετικο ειδος ΕΦ!Η μια ειναι military space opera,η αλλη ειναι cyberpunk κτλ.Πχ η ιστορια με το μωρο ειναι μια συγκινητικη ιστορια που θα μπορουσε να ειναι ακομη και mainstream ιστορια που εγινε και ταινια πριν λιγα χρονια.Οι αναφορες σε βιβλια και ποιηματα ειναι λιγο ενοχλητικες αν δεν τα εχεις διαβασει αλλα και για αυτο ημουν προετοιμασμενος μετα το Ιλιον του ιδιο συγγραφεα.

Στο Β βιβλιο υπηρχε περισσοτερη δραση πλεον-κι οχι με τη μορφη αφηγησης πια.Φοβομουν μονο μην μπουρδουκλωσει τις ιστοριες ο Νταν και δεν τις δεσει καλα.Τελικα παραλιγο να μου την κανει την κουτσουκελα αλλα τα καταφερε ο τυπος και το Β βιλιο ηταν εξισσου καλο με το Α.Το τελος ηταν αρκουντως καλο και με οσα εχω ακουσει για τη 2η διλογια μαλλον θα βολευτω με αυτο το τελος για αρκετα χρονια ακομη.

[Δημήτρης]

Το τελος ηταν αρκουντως καλο και με οσα εχω ακουσει για τη 2η διλογια μαλλον θα βολευτω με αυτο το τελος για αρκετα χρονια ακομη.

Εγώ πάντως αν βγει και η δεύτερη διλογία στα Ελληνικά θα την χτυπήσω. Πολύ ενδιαφέρον ο κόσμος του Simmons και θα ήθελα να τον έχω διαβασμένο όλο, έστω και αν αργότερα πέφτει η ποιότητα. Είναι μικρή η σειρά και προσφέρεται για κάτι τέτοιο.

[gregacm]

Ενταξει!Μολις τελειωσα το Τραγουδι της Θεας Καλι.Εξαιρετικο βιβλιο απο την αρχη ως το τελος του.Φοβερη η σκιαγραφηση της Καλκουτας.Πολυ ωραια η ιστορια που ερρεε σα νερακι και με αφησε συξυλο οταν...

 

 

μαθαμε οτι η Βικτωρια ηταν νεκρη!Πολυ λυπηθηκα...

 

 

Ειχες δικιο heiron.Τωρα αναζωπυρωθηκε η επιθυμια μου να διαβασω(αφου το αγορασω πρωτα) το Υπεριων.

[BladeRunner]

Hug poster επειδή σου άρεσε! Είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία.

[Adicto]

Να δούμε πιός θα δεήσει να μεταφράσει και τα άλλα έργα του Σίμμονς...

[BladeRunner]

The Terror, Carrion Comfort, Summer Of Night, Children Of Night, Fires Of Eden, Hardcase, τα δυο βιβλία της σειράς Ενδυμίων, μεταξύ πολλών, πολλών άλλων. Μιλάμε ο τύπος έχει γράψει φαντασία, τρόμο, επιστημονική φαντασία, θρίλερ και αστυνομικά! Και με μεγάλη επιτυχία σε όλα αυτά! Δεν παίζεται... Μακάρι να μεταφράζονταν πολλά ακόμα βιβλία του, τουλάχιστον τα δυο πρώτα...

 

Trillian, υπάρχει καμιά πιθανότητα;

[DinMacXanthi]

Κι εγώ μόλις τώρα το τέλειωσα. (Το Song of Kali) Πολύ καλό, κι από γραφή κι από πλοκή, κι από σκιαγράφηση χαρακτήρων, και σε σωστό μέγεθος.

Να 'ναι καλά ο Adicto που μου πρότεινε να το παραγγείλω. Θα επιστρέψω στον Simmons σε κάποια φάση.

[Ugh]

πρεπει να ειμαι απο τους ελαχιστους που δεν τρελαθηκαν με τα βιβλια του Σιμμονς, τουλαχιστον τα δυο που εχω διαβασει

 

το "Υπεριων" δεν ειναι ασχημο τουναντιον ειναι συμπαθητικο, απλα δεν το βρισκω κορυφαιο οπως χαρακτηριζεται απο πολλους (οχι σε αυτο το thread απαραιτητα)

οπως αναφερουν και οι γραφοντες προ εμου, εχει τις προσωπικες ιστοριες καθενος απο την ομαδα που κατεβαινει στον πλανητη - καποιες τις βρηκα εξαιρετικα ενδιαφερουσες ενω καποιες αλλες τις βρηκα πολυ χλιαρες

 

οσο για το "Ιλιον" το τελειωσα με δυσκολια - εχουμε και εδω τρεις διαφορετικες ιστοριες που συναντιουνται προς το τελος, η μια ειναι η αναπαρασταση της μαχης που ειναι πολυ καλη ενω οι αλλες δυο (τα ρομποτ και οι ανθρωποι στη γη) ειναι σαφως κατωτερες - ιδιαιτερα στην περιπτωση της ιστοριας των ανθρωπων εκανα προσπαθεια για να διαβασω τα συγκεκριμενα κεφαλαια καθως τα βρηκα τρομερα βαρετα

εχω παρει και το "Ολυμπος" αλλα δεν με βλεπω να το ξεκιναω

 

νομιζω οτι ο ανθρωπος εχει αναμφισβητητο ταλεντο αλλα συχνα διαπραττει το κλασσικο παραπτωμα πολλων συγχρονων συγγραφεων - στην προσπαθεια του να γραψει ογκωδη εργα (οπως φαινεται οτι ειναι το τρεντ για τα βιβλια στις μερες μας, πιθανον να εχει να κανει και με τις επιθυμιες των εκδοτικων οικων), πλατιαζει με δαιδαλωδεις περιγραφες οι οποιες θα μπορουσαν να ειναι πολυ πιο λιτες χωρις να χανουν απο την ουσια αλλα και την ομορφια τους (και δεν εννοω τοσο τις περιγραφες τοπιων οσο απλων καταστασεων)

αν το "Ιλιον" ηταν 150-200 σελιδες μικροτερο (και ουσιαστικοτερο) σιγουρα θα μου ειχε αρεσει περισσοτερο (και δεν το λεω επειδη βαριεμαι να διαβασω)

 

αυτες φυσικα ειναι προσωπικες αποψεις του γραφοντος - για καποιον αλλο μπορει αυτα που ανεφερα να ειναι απο τα στοιχεια που του/της αρεσουν στον Σιμμονς ή απλα να διαφωνει - ολες οι αποψεις σεβαστες και αποδεκτες

[Διγέλαδος]

Μόλις τελείωσα το Υπερίων και θα συμφωνήσω με τον Στέφανο. Ήταν πολύ καλό. Αλλά δεν ήταν και τέλειο, επειδή ήταν περισσότερο ανθολογία διηγημάτων σε έναν κόσμο παρά ένα βιβλίο με συνέχεια. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μόλις τελειώνουν καταλαβαίνω ότι θα πρέπει να πάρω και το επόμενο βιβλίο για να δω τι θα γίνει παρακάτω και πως σχετίζονται.

 

Αυτό που μου μένει περισσότερο από το βιβλίο είναι ο ίδιος ο κόσμος. Πολύ φαντασία και πολυσύνθετος! Στην αρχή του βιβλίου να πω την αλήθεια ότι τρόμαξα με τις τόσες καινούριες λέξεις/ορολογίες που περιγράφουν τον καινούριο κόσμο, αλλά σιγά-σιγά το συνήθισα.

 

Μου την έσπασε απίστευτα ο συγγραφέας που έκανε συνέχεια παρομοιώσεις ή συγκρίσεις με κάποια φαινόμενα που συνέβαιναν σε αυτόν τον κόσμο, λέγοντας απλώς το όνομα του φαινομένου ή δεν ξέρω τι χωρίς να λέει ακριβώς τι ήταν. Δηλαδή πως γίνεται να καταλάβω τι θέλει να πει χωρίς να ξέρω τι είναι αυτό;

 

Προσπαθεί να καλύψει όλα τα γούστα της επ. φαντασίας από cyberpunk μέχρι space-opera, αλλά αυτό είναι δίκοπο μαχαίρι γιατί κάποια μπορεί να τα λατρέψεις και κάποια απλώς να είναι αδιάφορα. Όμως ευτυχώς για μένα όλα ήταν καλά, έχοντας κάποιες αδυναμίες σε κάποια συγκεκριμένα διηγήματα για διαφορετικούς λόγους.

 

Στην αρχή μου φάνηκαν λίγο άκυροι οι ρόλοι των ηρώων για μια τέτοια αποστολή. Τι στο καλό θέλει ένας παπάς, ένας ποιητής και ένας λόγιος;;; Κάπως με τις ιστορίες τους καταλαβαίνω κάποια πράγματα και τυχαίνουν να είναι και οι αγαπημένες μου (δεν το περίμενα) αλλά περιμένω να διαβάσω το τέλος στο επόμενο βιβλίο για να καταλάβω πόσο σημαντικοί είναι.

 

Ένα πράγμα που δεν κατάλαβα είναι γιατί είναι όλοι επιθετικοί προς τον ποιητή, τι τους φταίει; Ούτε ο Κακοφωνίξ να ήταν!

 

Ίσως να φταίει που περίμενα πολλά από αυτό το βιβλίο, και δεν με άφησαν να το απολαύσω το βιβλίο. Γιατί πραγματικά είχε κάποιες πολύ καλές στιγμές. Όμως θα ήθελα οι ιστορίες να ήταν κάπως μικρότερες και η κεντρική ιστορία κάπως μεγαλύτερη. Τα λέμε στο επόμενο βιβλίο! (Έκανα το λάθος και δεν το είχα αγοράσει, και θα περιμένω μέχρι να το πάρω στα χέρια μου)

[TODESTRIEB]

Εγώ έχω διαβάσει τα Υπερίων και Πτώση του Υπερίων(στη σελίδα 40 στο topic των αξιολογήσεων υπάρχει η αντίστοιχη κρητική μου).Για εμένα τα βιβλία αυτά είναι αριστουργηματικά.Νομίζω πως ο Simmons τα κατάφερε σε όλα,από το παρουσιάσει το μέλλον με τρομαχτική λεπτομέρεια και να δημιουργήσει σκοτεινούς και ολοκληρωμένους χαρακτήρες μέχρι να αποκρυσταλλώσει αφαιρετικά τον τρόπο με τον οποίο κινείται διαχρονικά ο ανθρώπινος πολιτισμός και το πως συντελούν σε αυτό οι διάφοροι πυλώνες του(πολιτική,θρησκεία,τεχνολογία,κλπ.).

 

Εν ευθέτω χρόνω ελπίζω να διαβάσω τα Ίλιον και Όλυμπος μιας και ο συγγραφέας μου έχει κάνει πολύ καλή εντύπωση.

[aScannerDarkly]

O.T.	Ρε παιδιά, κλίνεται ο κακομοίρης ο Υπερίων.   Συγγνώμη, δεν κρατήθηκα.

[elerran]

Έχω ανάμεικτα αισθήματα για τον Σίμονς. Μου δίνει την αίσθηση ότι έχει πολύ καλά πράγματα στο μυαλό του, αλλά δυσκολεύεται να μεταφέρει τις σκέψεις του στο χαρτί.

 

Στη διλογία του Υπερίωνα τα κατάφερε, με πολύ καλό αποτέλεσμα. Τα Ενδύμιον νομίζω πως τα έκανε τεράστια χωρίς λόγο. Στα Ίλιον-Όλυμπος, έχεις ένα πρώτο βιβλίο που ανεβάζει την ένταση υπέροχα και σε προετοιμάζει για καταπληκτικά πράγματα, και ένα δεύτερο βιβλίο που εμένα προσωπικά (και από ότι είδα στο νετ, πολλούς ακόμα) με απογοήτευσε απίστευτα.

 

Τελευταίο διάβασα το Rise of Endymion, πριν από ένα χρόνο περίπου και δεν νομίζω ότι θα ξαναπιάσω κάτι από Σίμονς άμεσα.

[Tiessa]

[...] Στα Ίλιον-Όλυμπος, έχεις ένα πρώτο βιβλίο που ανεβάζει την ένταση υπέροχα και σε προετοιμάζει για καταπληκτικά πράγματα, και ένα δεύτερο βιβλίο που εμένα προσωπικά (και από ότι είδα στο νετ, πολλούς ακόμα) με απογοήτευσε απίστευτα.

 

Τελευταίο διάβασα το Rise of Endymion, πριν από ένα χρόνο περίπου και δεν νομίζω ότι θα ξαναπιάσω κάτι από Σίμονς άμεσα.

 

Θα συμφωνήσω σε πολλά με το παραπάνω σχόλιο. Διάβασα το Ίλιον και μου φάνηκε εξαιρετικό. Αντίθετα, το Όλυμπος, παρά το ότι είχε μεγάλη περιπέτεια και αποτέλεσε τη συνέχεια της φοβερής ιδέας που είχε ο Σίμονς στο Ίλιον, τράβηξε πολύ σε μάκρος. Σίγουρα μερικά επεισόδια θα μπορούσαν να λείπουν. 891 σελίδες στο πρωτότυπο ήταν πάρα πολλές.

 

 

Όταν οι ήρωες τηλεμεταφέρονται ασταμάτητα και μερικοί επισκευάζονται και ξανα-ματαεπισκευάζονται, κάπου αρχίζω και το βαριέμαι.

 

 

[Διγέλαδος]

Μόλις τελείωσα την Πτώση του Υπερίωνα, πάρα πολύ ευχάριστη έκπληξη. Κυρίως επειδή δεν με απογοήτευσε το τέλος. Και δεν άφησε και άλλα cliff-hangers. Ήταν απολύτως ικανοποιητικές οι απαντήσεις για μένα και αφήνει και μερικές μικρές απορίες που σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις και το επόμενο (3ο) βιβλίο της σειράς. Μου άρεσε πάρα πολύ. Και νομίζω πως μου άρεσε περισσότερο από το πρώτο, κυρίως επειδή είχε συνοχή από την αρχή στο τέλος. Ήθελα οπωσδήποτε να το τελειώσω και δεν μπορούσα να το αφήσω κάτω. Και είναι μεγάλο το βιβλίο παναθεμάτο.

Τα μείον είναι ότι έχει τις κοιλιές του, όπως επίσης ότι το παρακάνει με τις περιγραφές. Για κάθε ουσιαστικό πάντα θα κολλήσει και ένα επίθετο. Κουραστικός, αλλά μεγαλώνει την αγωνία για το τι θα γίνει μετά. Η πλοκή τόση πολύπλοκη όσο κάποιες σειρές που βλέπεις για χρόνια.

Με βλέπω να παίρνω και το 3ο στο μέλλον...

[aScannerDarkly]

Διάβασα το Ilium και μπορώ να πω ότι μου έβγαλε το λάδι. Όσο ενθουσιάστηκα με τον Υπερίωνα, άλλο τόσο κουράστηκα με τούτο δω. Και τα δύο έχουν πολύ υψηλές προσδοκίες, αλλά, εκεί που στον Υπερίωνα δημιουργεί έναν κόσμο που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό, εδώ μάλλον έχουμε σκέτη μεγαλομανία. Πολύ φλύαρο, οι εμμονές του Simmons με την κλασική λογοτεχνία θα έλεγα ότι εδώ μοιάζουν να είναι από άλλο βιβλίο, στο τέλος του πρώτου βιβλίου ακόμα δεν είμαι σίγουρος για το πώς δένουν οι δύο ιστορίες μεταξύ τους. Θα πιάσω κάποια στιγμή και το Olympos, αλλά ομολογώ ότι αυτήν τη στιγμή δε βιάζομαι και τόσο.

[Mesmer]

Η πτώση του Υπερίωνα - Παρόλο που το βιβλίο είναι πολύ καλό, η σύγκριση με το Υπερίων είναι σχεδόν αναπόφευκτη, κι εκεί χάνει λίγο. Μου φάνηκε ότι άλλαξε εντελώς ο χαρακτήρας και το ύφος του βιβλίου σε σχέση με το πρώτο. Ενώ στο Υπερίων επικρατούσε ένα μυστήριο γύρω απ' τον πλανήτη και στα όσα συμβαίνουν εκεί, εδώ ήταν σαν να χάθηκε όλο αυτό. Σαν να είχε περάσει το Προσκύνημα σε δεύτερη μοίρα και τον πρώτο ρόλο να έχουν αναλάβει οι πολιτικοστρατιωτικές συγκρούσεις. Επίσης, ενώ η γραφή είναι εξαιρετική, σε πολλά σημεία ένιωθα ότι μακρηγορεί χωρίς λόγο. Δεν θέλω, βέβαια, να το αδικώ, επειδή, όπως είπα, είναι πολύ καλό βιβλίο. Η υπόθεση εξελίσσεται πολύ καλά, βλέπουμε κάποιους γνωστούς χαρακτήρες εκτός απ' τους βασικούς, μαθαίνουμε πολλά καινούρια πράγματα για τον κόσμο, και, γενικότερα, κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο. Επίσης, μ' άρεσε που το τέλος του δεν ήταν εντελώς ανοιχτό όπως στο πρώτο βιβλίο. Δεν ήξερα ότι υπάρχουν κι άλλα βιβλία-συνέχειες, αλλά μ' άλλον θ' αργήσω λίγο να πιάσω τα επόμενα.

 

Edit: Τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς δεν έχουν μεταφραστεί, ε;

Edited February 24, 2014 by Mesmer

[Δημήτρης]

Το δεύτερο βιβλίο όντως έχει διαφορές στο ύφος με το πρώτο, και αυτό όντως είναι κάτι που μπορεί να ξενίσει. Όχι όμως και για μένα που θυμάμαι ότι αμφότερα μου είχαν αρέσει πολύ. Και θα τα ξαναπιάσω σίγουρα κάποια στιγμή στο μέλλον γιατί είναι αριστουργήματα με άλφα κεφαλαίο.

 

Όσο για τα Ενδύμιων (έτσι προφέρεται;) δεν έχουν μεταφραστεί και δυστυχώς δεν βλέπω να μεταφράζονται. Κρίμα γιατί αν και έχω ακούσει ότι υστερούν σε ποιότητα σε σχέση με την πρώτη διλογία, είναι ωστόσο μικρή η όλη σειρά και θα ήθελα να την έχω διαβάσει μέχρι τέλους.

Edited February 24, 2014 by Δημήτρης

[Airbourne]

Υπερίων

 

Το τελευταίο βιβλίο του συγγραφέα που είχα διαβάσει ήταν το Τραγούδι της θεάς Κάλι. Εδώ τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Ο Υπερίων είναι ένα, πραγματικά, πολύ καλό βιβλίο ε.φ που αξίζει να διαβαστεί από κάθε φίλο του είδους. Λίγο-πολύ, οι περισσότεροι έχετε πει τι συμβαίνει σε αυτή τη σειρά. Κρατάω τα πολύ ατμοσφαιρικά κομμάτια των ιστοριών μέσα στην ιστορία. Την πραγματικά μαεστρική ικανότητα του Σίμμονς να δείχνει με περίσσεια άνεση διάφορα συγγραφικά είδη και να παρουσιάζει μια ιστορία ε.φ με μπόλικο μυστήριο. Θα ξεκινήσω σχετικά σύντομα και το δεύτερο βιβλίο και ελπίζω να μείνω και πάλι ευχαριστημένος.