Forgotten - not to me

[gothicbutterfly]

FORGOTTEN - NOT TO ME

 

It is the darkness that leads me to your spirit sight.

The blue-gray colour of your eyes,

it make my tears come down.

Following the beat of your heart,

blinded by love cloudiness,

thirsty for the dawn.

The petals of your Rose fall apart;

They scratch me softly as they bleed.

In the salt lake of eternity

there’s where your voice leads me;

To the chain of the night

connected with my Dreamland;

Always forgotten there.

You're too awake to face me.

Give me a whisper,

and i will find you, my dear!

In the middle of nowhere,

the snow covers your face,

landing on your skin,

touching your soul, your everything!

You're being forgotten;

But not for me!

I'll always be here...

[Nienna]

Θυμάσαι πως μια μέρα σου ειχα σχολιάσει άσχημα το "αγαπητικέ μου" και εσύ μου είχες πει πως είναι προσωπικός κώδικας; Θυμάσαι πως σου είχα πει πως είναι πολύ καλό να έχει κανείς προσωπικό κώδικα, συμβολισμούς, στην ποίηση; (ακόμα και αν αυτοί δεν αρέσουν σε άλλους - ή αν φαίνονται ακατανόητοι)

 

Η ποίηση αποκτά δύναμη έτσι, αποκτά αλήθεια. Όλοι μας πάνω κάτω εκφράζουμε τα ίδια συναισθήματα, μικρές είναι οι διαφορές. Τα αντιλαμβανόμαστε όμως με διαφορετικό τρόπο. Εκατομμύρια ποιήματα έχουν γραφτεί για να πουν ένα "σ'αγαπώ". Άλλα ήταν αριστουργήματα, άλλα απλά στιχάκια. Τα αριστουργήματα συνήθως έχουν εικόνες που δεν έχουμε ξαναδεί, εικόνες αποκλειστικές, του ποιητή.

 

Όταν χρησιμοποιείς τις δικές σου εικόνες, π.χ.

 

In the salt lake of eternity

there’s where your voice leads me;

 

You're too awake to face me.

Give me a whisper,

and i will find you, my dear!

In the middle of nowhere,

the snow covers your face,

landing on your skin,

 

τα ποιήματά σου γίνονται δυνατά, πείθουν, η αλήθεια που νοιώθεις γίνεται αλήθεια και για μας. Φαίνεται να έχεις να δώσεις, να έχεις υλικό που απλά χρειάζεται λίγη φροντίδα.

 

Όταν χρησιμοποιείς εικόνες που έχουμε ξαναδεί, τότε το ποίημα χάνει, π.χ.

 

The petals of your Rose fall apart;

 

Following the beat of your heart,

 

To the chain of the night

 

Αυτές οι εικόνες μπορεί να είναι περασμένες μεν μέσα από τα δικά σου φίλτρα, αλλά έχουν ξαναγραφτεί, τις έχει ξαναδεί ο αναγνώστης. Τέτοιες εικόνες πρέπει να χρησιμοποιούνται σπάνια, με μέτρο, νομίζω. Πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο αφού ο ποιητής έχει πλημμυρίσει τον αναγνώστη με δικές του εικόνες, ίσως απλά για να του θυμίσουν κάτι γνωστό. Χμμμ... ελπίζω να βγάζω νόημα.

 

Οι δικές σου εικόνες μέσα στο ποίημα ήταν πολύ όμορφες.

Στην τρίτη στροφή πρέπει το make να γίνει makes.

Έχει και μερικά άλλα λαθάκια, αλλά προτιμώ να σχολιάζω στην ουσία, κάποιος άλλος θα μιλήσει για τα λαθάκια.

 

Να, μερικά λουλούδια κι από μένα:

Σ'ευχαριστώ που σχολιάζεις σχεδόν πάντα τα ποιήματά μου!

[Nienor]

Θα μου άρεσε πάρα πολύ αν το ποίημα αυτό είχε το ψευδώνυμο σου για όνομα του. Μου φαίνεται του ταιριάζει πολύ.

 

Λοιπόν, από όσα δικά σου έχω διαβάσει μέχρι στιγμής, είναι το καλύτερο. Από όλες τις απόψεις.

 

Ξέρεις για τι πράγμα μιλάς, οι εικόνες σου είναι λεπτοδουλειά -συμφωνώ με την Αταλάντη ως προς τις συγκεκριμένες- , έχει μουσικότητα καθαρή και ρέει.

 

Καλή δουλειά, ούτε κι εγώ θα διορθώσω -εγώ δεν μπορώ μάλλον παρά δε θέλω- αλλά μου φαίνεται ξαναδιαβασμένο και προσεγμένο, άσχετα με το πόσα λάθη μπορεί να έχει. Σπανίως βρίσκω κάτι που να αισθάνομαι ότι το σκέφτηκες αρκετά πριν το γράψεις στα ποιήματά σου, εδώ τη βλέπω τη δουλειά πίσω του και μ'αρέσει πολύ.

 

Συνέχισε έτσι

[Nihilio]

Με το ποιήμα αυτό φαίνεται καθαρά η ποιητική σου εξέλιξη. Και εις ανώτερα.

[Balidor]

Πολύ καλό...

Δέν είχε ομοικαταληξία... ούτε και χρειάστηκε γι αυτο μπραβο

... είχε όντως ορισμένες έξυπνες - συναισθηματικές εικόνες.

 

Εκεί που όλοι (όσοι παρακολουθούσαμε τις δημιουργίες σου) λεγαμε ...

σου πάνε πιο πολύ τα ελληνικά.... έκανες την επληξη, το μπάμ !!!

 

Γουέλ Ντάν !!!