Evenflow

[Raistlin Majere]

Travelling fields of desolation

Mental and physical condition

Which blinds the mind and kills the dreamer

And leaves them moving in erratic circles.

 

Expectations high but failing

I cleave in twain my other half

Although in unison, divided I stand

And among silence I do ponder.

 

I travel through my dark decisions

I touch beliefs and clasp my passion

I see the force of my rejection

And kill the reasons of creation.

 

In search of nothing - and yet everything

I taste the sadness of my actions

Distracted by the scent of Anger

I lose myself to hateful vengeance.

 

Εven flow of energy

Spawns even-timed events

The magic of all mortal worlds

Consumes itself to death...

 

Evenflow...

[Nihilio]

Αυτοκαταστροφικό και με μερικούς πολύ ωραίους στίχους, για παράδειγμα:

I cleave in twain my other half

Although in unison, divided I stand

που είναι το καλύτερο σημείο του ποιήματος.

Το σύνολο όμως έχανε λίγο σε φυσικότητα, κάτι δε μου κολλούσε σε όσα έγραφες.

[Orpheus]

Θα συμφωνήσω εδώ με το Nihilio.

 

Μου άρεσε επίσης πολύ η αλλαγή του ρυθμού στην τελευταία στροφή. :thumb up!:

 

 

Muſæ tecum,

-Orpheus

Edited October 10, 2005 by Orpheus

[Nienna]

Μου αρέσει κάθε στίχος χωριστά και όχι όλοι μαζί. Δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα. Μπορεί να είναι και η ιδέα μου. Μου φαίνεται ασυνεχές, κομματιασμένο... Μόνο η τελευταία στροφή με κρατάει, μαζί με την τελευταία λέξη... Αυτά τα δύο φαίνεται σαν να τα ψιθυρίζει μια αόρατη φωνή, από κάπου αλλού, κάπου όπου όλα έχουν νόημα...

 

μα εγώ - τα λόγια μου - δεν βγάζω νόημα, μάλλον.

 

Από την πρώτη όχι προσεκτική μάλιστα ανάγνωση με είχε προβληματίσει το ποίημα. Γι αυτό άργησα να σχολιάσω, αλλά να, αυτή είναι η γνώμη μου. Όλα σου - τα περισσότερα - τα άλλα ποιήματα μου δίνουν μια αίσθηση ολοκληρωμένη, είτε διαφωνώ, είτε συμφωνώ μαζί της. Αυτό μου μοιάζει σαν μετάφραση... αν και ξέρω πως το έγραψες κατευθείαν στα αγγλικά... δεν ξέρω. Πάντως η τελευταία στροφη και λέξη, και ο στίχος που αναφέρει ο Nihilio, μαζί με κάποιους άλλους μεμονωμένους στίχους, μου αρέσουν πολύ. Η ομοιοκαταληξία στο rejection/creation είναι νομίζω αυτό που με χάλασε πιο πολύ απ'όλα. Ο τίτλος είναι εξαίσιος, απλά εξαίσιος.

Edited October 10, 2005 by Nienna

[laas7]

Δεν έχω δεί πολλά, μέχρι τώρα δύο ποιήματα σου.

Μου αρέσει το σκοτεινό και αυτοκαταστροφικό στυλ... οι μεγαλύτερες εκφράσεις τέχνης έχουν για μάνα τον πόνο.

Και εδώ βλέπω και πάλι το γνώριμο ύφος σου-έχεις ένα καθαρό ύφος ήδη αποφασισμένο-δεν ξέρω αν γράφεις χρόνια, αλλά δείχνεις να έχεις διαλέξει πως θέλεις να γράφεις.

Έχω όμως την εντύπωση εδώ πως υπάρχει πρόβλημα ρυθμού που κάνει το ποίημα να χάνει-γενικά έχω την αρχική εντύπωση πως δεν έχεις συγκεκριμένο ρυθμό στα ποιήματα σου-εδώ όμως στο χαλάει.

Ίσως το έγραψες βιαστικά ή απλά δεν σου βγήκε όπως περιμένες, αλλά υπάρχει σοβαρή ανομοιογένεια στα τετράστιχα σου.

Δηλαδή... το πρώτο τετράστιχο παρουσιάζει εικόνα ποιήματος χωρίς καμμιά ομοιοκαταληξία και οι λέξεις "κυλάνε" δύσκολα, στο επόμενο και πάλι δεν έχεις ομοιοκαταληξία αλλά λόγω μικρότερων και πιο "μαζεμένων" στίχων ο ρυθμός "κυλάει" λίγο πιο άνετα και φτάνουμε στο τρίτο τετράστιχο που έχει και ομοιοκαταλήξια και πολύ έντονο ρυθμό-η γλώσσα "κυλάει" πολύ γρήγορα και περνάς στο επόμενο τετράστιχο σχεδόν με μια αναπνοή.

Εκεί και πάλι έχουμε ρυθμό που "κολάει και είναι χωρίς ομοιοκαταληξία και τέλος στο πέμπτο τετράστιχο δεν έχουμε ομοιοκαταληξία, αλλά έχουμε παρόλα αυτά ρυθμό άνετο...

Αυτό είναι το πρόβλημα κατά την γνώμη μου... δεν έχεις προβλήματα σε επιλογές κατάλληλων λέξεων ή τρόπο έκφρασης ή νόημα, αλλά χωρίς ομοιογενή και ισόποσα μοιρασμένο ρυθμό το ποίημα χάνει γιατί δεν μπορούν να ταιριάξουν μετάξυ τους τα τετράστιχα ή οι στίχοι και μοιάζουν ξένοι μεταξύ τους.