Sonya Posted October 13, 2005 Share Posted October 13, 2005 Σε μια γωνιά κάθεσαι, με τα χέρια σου να σφιχταγκαλιάζουν τα γόνατά σου Κάθεσαι πάνω στα συντρίμμια του εαυτού σου Δεν κλαις, δεν τραγουδάς, δε μιλάς καν. Δεν έχεις πια φωνή. Γύρω σου βλέπεις ράδβους βαμμένες με χρώματα Τις πλησιάζεις, τις αγγίζεις μια μια Νιώθεις το κρύο τους ν' απορροφά τη θέρμη σου Τις μετράς... Πράσινες, σαν την ελπίδα Σαν τα φύλλα που γεννιούνται σε κάθε άνοιξη Κόκκινες, σαν το πάθος Σαν το αίμα που κυλά στις φλέβες σου Γαλάζιες, σαν τη γαλήνη Σαν τη θάλασσα που μέσα της πνίγεσαι Μαθαίνοντας να κολυμπάς... Χαμογελάς, με θλίψη, με πόνο Χαμογελάς στην ψευδαίσθηση. Δεν είναι ράδβοι, είναι κάγκελα Τα κάγκελα της φυλακής σου Το ξέρεις... Βρίσκει το δρόμο του ένα δάκρυ και κυλά Γιατί κλαις; Εσύ είσαι η φυλακισμένη Εσύ κι η φυλακή σου Εσύ ο κλειδοκράτορας Στο χέρι σου κρατάς το κλειδί Και το πετάς... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 13, 2005 Share Posted October 13, 2005 *κοιτάει γύρω γύρω ενοχικά* Σε μένα μιλάς; *τρέχει να κρυφτεί* (Πολύ όμορφο, με νόημα με το οποίο ταυτίζομαι...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 13, 2005 Share Posted October 13, 2005 Για κάποιο λόγο αυτό το ποίημα μου φαίνεται χρωματιστό, και όχι λυπημένο. Σαν την Τρελλή Ροδιά... Πιστεύω πως αυτό είναι το κύριο συναίσθημα, και δεν ανατρέπεται στο τέλος - και το κλειδί ανάμεσα από χρωματιστές ράβδους -κι ας είναι κάγκελα- περνά... Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raistlin Majere Posted October 13, 2005 Share Posted October 13, 2005 Πολυ ομορφο με πολυ σωστο νοημα. Εχεις μια φοβερη ικανοτητα να μεταδιδεις την ατμοσφαιρα των ποιηματων σου. Keep it up. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Η ελπίδα, το πάθος, γαλήνη γίνονται κάγκελα της φυλακής σου καμιά φορά όταν δεν τα νοιώθεις όταν "πρέπει" όσο αθώα ή πωρωτικά κι αν φαίνονται. Την ελπίδα την αναλύσαμε κι όλας σε άλλο ποίημα του nihilio. Πάντως όταν, Στο χέρι σου κρατάς το κλειδί Και το πετάς... δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο από μία φάπα! Πρέπει να έχεις ανθρώπους στη ζωή σου (γενικά μιλώντας τώρα) που αντί να σου χαϊδεύουν τα αυτιά να ξέρουν πότε πρέπει να αρχίσουν τα σφαλιαρίδια. Πιάνει, αλήθεια λέω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Σημείωση: Το δικό μου δημιούργημα περί ελπίδας που αναφέρει ο Elsanor δεν ήταν ποιήμα αλλά πεζό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Πολυ πολυ ομορφο, πραγματικα εχει ενα "κλειδι" καπου κρυμμενο ... ξερεις απ εκεινα που ανοιγουν πορτες στο ασυνειδητο του μυαλου σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elsanor Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 nihilio, mea culpa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spinrad Posted November 12, 2005 Share Posted November 12, 2005 Εσωστρεφεια και αυτοτιμωρια . Με αγγιξε.Πολυ καλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted November 12, 2005 Share Posted November 12, 2005 Παρ'όλο που μοιάζει μελαγχολικό ποίημα, οι εικόνες που δημιουργεί (γιατί όλο το ποίημα είναι μια εικόνα, πολύ καλή δουλειά!) είναι κάπως πιο χαρούμενες. Χρησιμοποιείς το χρώμα για να εκφράσεις συναισθήματα, πολύ καλό! Βέβαια έχεις μεγάλη εναλλαγή συναισθημάτων και αυτό με απώθησε λίγο από το να "προλάβω" να τα νοιώσω ένα-ένα, αλλά ίσως αυτό να εκφράζει εσένα καλύτερα. Η κατακλείδα είναι συνηθισμένη (το νόημα εννοώ, όχι το γράψιμο) αλλά πολύ σωστή. Πολύ καλή δουλειά,΄λατρεύω τα ποιήματα που είναι σαν να περνάνε μπροστά από τα μάτια σου. Πολύ καλή περιγραφή! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Πολύ όμορφο indeed... Me pολύ νόημα indeed ... Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περρισότερο με το... δεν υπάρχει καλύτερο αντίδοτο από μία φάπα! Πρέπει να έχεις ανθρώπους στη ζωή σου (γενικά μιλώντας τώρα) που αντί να σου χαϊδεύουν τα αυτιά να ξέρουν πότε πρέπει να αρχίσουν τα σφαλιαρίδια. Πιάνει, αλήθεια λέω! Πραγματικά άρριστη δουλειά, με πολύ πολυ πολύ συναίσθημα !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.