Τι διαβάζετε;

[Eroviana]

Τέλειωσα τον Άνθρωπο-Ζάρι και, όπως υποψιάστηκα, τα τελευταία κεφαλαια ήταν τελείως άχρηστα(για μένα). Η ιστορία είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα και κατά τη γνώμη μου θα'πρεπε να'χει τελειώσει και το βιβλίο.

 

Ξεκίνησα το The New Nature of the Catastrophe του Michael Moorcock και άλλων συνεργατών του. Είναι μια ιστορία για τον "μύθο" γύρω απ'το όνομα του Jerry Cornelius. Έχω τελειώσει τις τρεις πρώτες ιστορίες(που τις έχει γράψει ο Moorcock) και δεν έχω καταλάβει τίποτα ! Ελπίζω να ξεκαθαρίσει αργότερα.

[Βάρδος]

Eye of Cat, του Zelazny. Καλό, αλλά περίμενα να διαβάσω κάτι που θα μου θύμιζε Amber και απογοητεύτηκα λιγάκι. Είναι ένα fantasy σε φουτουριστικό κόσμο. Γενικά, θα το πρότεινα.

 

Εν τω μεταξύ, διαβάζω το From the Dust Returned, του Bradbury. Δεν ξέρω, ρε παιδιά, πολύ παραμυθάκι μού φαίνεται. Αν κι έχει ένα ιδιόρρυθμο ύφος, δεν μπορώ να πω ότι μου αρέσει. Το έχω για το λεωφορείο.

 

Άρχισα και το Light. Μέχρι στιγμής, μ'αρέσει. Μοντέρνα επιστημονική φαντασία που φαίνεται να είναι πραγματικά επιστημονική, και με χαρακτηριστικό στυλάκι.

[Eroviana]

Τέλειωσα τον Άνθρωπο-Ζάρι και, όπως υποψιάστηκα, τα τελευταία κεφαλαια ήταν τελείως άχρηστα(για μένα). Η ιστορία είχε τελειώσει πολύ νωρίτερα και κατά τη γνώμη μου θα'πρεπε να'χει τελειώσει και το βιβλίο.

 

Ξεκίνησα το The New Nature of the Catastrophe του Michael Moorcock και άλλων συνεργατών του. Είναι μια ιστορία για τον "μύθο" γύρω απ'το όνομα του Jerry Cornelius. Έχω τελειώσει τις τρεις πρώτες ιστορίες(που τις έχει γράψει ο Moorcock) και δεν έχω καταλάβει τίποτα ! Ελπίζω να ξεκαθαρίσει αργότερα.

<{POST_SNAPBACK}>

 

 

Εχμ...τελικά δεν κατάλαβα τίποτα κι έτσι το παράτησα. Όταν έρθω Αθήνα θα το δώσω στο Nihilio (αν το επιτρέπεις Atrelegis) που θα το εκτιμήσει περισσότερο από μένα.

 

Είμαι περίπου στη μέση από τον Hawkmoon (eternal champion, vol. 3) και μου αρέσει πολύ. Αγαπημένος χαρακτήρας: Count Brass!

[Nihilio]

Τελείωσα το Night Masks από την πενταλογία του κληρικού του R.A.Salvatore (που, σε αντίθεση με τα δύο μέτρια προηγούμενα μου φάνηκε καλό) και τώρα έπιασα το Behold the man του Moorcock. Ταξίδια στο χρόνο και Χριστός ακούγεται αρκετά κουλός συνδυασμός και ελπίζω να μου κρατήσει καλή συντροφιά τις επόμενες μέρες.

[Rikochet]

Ταξίδια στο χρόνο και Χριστός ακούγεται αρκετά κουλός συνδυασμός

 

Καλά, τα κάνει κάτι τέτοια ο Moorcock. Θυμάμαι σε μια ιστορία στο Earl Aubec, που μπλέκεται ο Μέγας Αλέξανδρος, κάτι αρχαίοι βαβυλώνιοι θεοί, και, γενικά, κουφά πράγματα.

 

Αυτές τις μέρες διαβάζω το Foucault's Pendulum, του Eco, που μέχρι στιγμής με έχει μαγέψει, και, κούτσα-κούτσα, το Iron Council του China Mieville, το οποίο επίσης μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση.

[trillian]

Λοιπον, ήταν ένα παραγωγικό σαβ/κο Διάβασα τα δύο πρώτα βιβλία του Amber, του Ζελάζνυ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ! Τί γίνεται μετα???

 

Καταρχάς, ποια είναι η Ντάρα????? Τι έχει απογίνει ο ¨Ομπερον?Ο Μπλέηζ?Και τι τρέχει μ αυτόν το σκοτεινό δρόμο????

 

πωπω...και δυστυχώς, θα πρεπει να περιμένω κανα 2 μήνες ακόμα για να μάθω, μέχρι να πάρω απο άμαζον τη δεκάτομη έκδοση....

Επίσης, διάβασα και το Οι ειδήσεις των 11, του Σπίνραντ. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!το οπισθόφυλλο το πάσαρε σαν σατιρικό, αλλά νομίζω ότι το αδικεί, ή ίσως ήταν σατιρικό πριν 10 χρόνια που γράφτηκε, αλλά τώρα αντικατροπτίζει την αλήθεια...ΠαρανοΪκη υποθεση,αλλά όχι και τόσο τελικά. Τρομοκράτες οικολόγοι καταλαμβάνουν έναν τηλεοπτικό σταθμό και απειλούν να το ανατινάξουν για να περάσουν τα αιτήματα τους. Στην περίπλοκη κατάσταση που ακολουθεί, οι ομηροι προσπαθούν να σώσουν τις ζωές τους με διαφορες στρατηγικές,μπλέκονται οι παντες στην ιστορία, αλλά στο τέλος οι ίδιοι οι τρομοκράτες γίνονται όμηροι της δύναμης της τηλεόρασης...Πολύ δυνατό και αληθινό...και λυπηρό, ακριβώς επειδή είναι αληθινό...

[RaspK]

Ξαναδιάβασα το Fahrenheit 451 του Ray Bradbury (άθλια τελικά η ελληνική έκδοση· δε βγαίνει καλά η ροή του λόγου στην απόδοση), το The Chrysalids του John Wyndham (παραμένει έν' απ' τ' αγαπημένα μου βιβλία), ενώ διάβασα και τα 5 πρώτα βιβλία του Discworld υπό Terry Pratchett (πολύ ευχάριστο, αλλά γινόταν λίγο εξωφρενικό ανά φάσεις· όχι ότι αυτό με χάλασε) και το War of the Worlds του H.G.Wells (στα κλασικά χνάρια της λογοτεχνίας εκείνης της εποχής· σχεδόν λίγο φανταστική αυτοβιογραφία, με τις εκβάσεις της εποχής για το άγνωστο, αλλά και μια τελευτική και γνήσια λαμαρκική άποψη για την εξέλιξη που το κάνει ενδιαφέρον, αν και λίγο λάθος), ενώ έχω μείνει στην αρχή του The Eternal Champion του Michael Moorcock, που μέχρι στιγμής μου έχει δημιουργήσει διφορούμενα συναισθήματα.

[Atrelegis]

Βασικά ο Moorcock έθεσε πρώτος την ψυχεδέλεια και τον υεπρρεαλισμό στην Φαντασική λογοτεχνία, κάτι που τον κάνει αν ξεχωρίζει σίγουρα!

Ναι, Eroviana, δώσε στον Nihilio το βιβλίο! Αφού αρχικά αυτός θα το έπαιρνε!

 

Εγώ διάβασα αρκετά βιβλιά, ανάμεσα σε αυτά οι Ιστορίες Τρόμου του Edgar Allan Poe που το βρήκα εξαιρετικό, το Behold the Man (δε λέω γιατί είανι spoiler) το Vampire Hunter D, που μου έδωσε μια νέα ματιά στην ΥΠΕΡΗΡΩΙΚΗ φαντασία.

Τώρα λέω να διαβάσω το Καθατήριο του Δάντη...

[RaspK]

Αν το έχεις, θα ήθελα να το διαβάσω κι εγώ (όπως και το Inferno)...

 

Από Πόε, που ήταν ο πρώτος μαζί με τον Colridge που έφεραν την ψυχεδέλεια στη σύγχρονη φανταστική λογοτεχνία (gomen! :cat2:), μήπως θέλεις να σου δανείσω τίποτα;

[Atrelegis]

Βασικά αν έχεις τον Χρυσό Σκαραβαίο ίσως...

[Pixie]

Διαβάζω το " Ο Κύριος Μαλοσέν" του πολυαγαπημένου μου Ντανιέλ Πενάκ.

Για άλλη μία φορά επικρατεί χάος στο πολυπολιτισμικό και τριτοκοσμικό Παρίσι

[heiron]

"Κυληστε δακρια μου,ειπε ο αστυνομος" του Ντικ.Πολυ καλο!Λιγοτερο φευγατο απο το Ουμπικ και σιγουρα καλυτερο απο το "Ο ανθρωπος στο ψηλο καστρο".Εχει λιγοτερους χαρακτηρες και δεν μπερδευομαι-ειμαι και λιγο χαζουλης οπως εχετε καταλαβει.Αυτος ο Ταβερνερ μου φαινεται πιο αληθινος χαρακτηρας απο αλλους του Ντικ.Το ιδιο και ο Στρατηγος.Περιμενω να τα δω ολα στο τελος βεβαια.

Σειρα εχει ο Ερικσον.Αντε,να δω γιατι εχετε πορωθει ολοι με αυτον...

[jokey]

Πάει και ο Τύραννος των Συρακουσών. Ωραίο βιβλιαράκι με απλή (αλλά ωραία) πλοκή, αφού πρόκειται ουσιαστικά για βιογραφία, και γραφή. Ωραιές μάχες επίσης, όχι σαν τις Πύλες βέβαια αλλά είχανε τις στιγμές τους. Πάντως μου φάνηκε σαν να τον εξιδανίκευσε κάμποσο τον ήρωα, αν και δε ξέρω και πολλά για αυτόν ενώ μερικά που είχα ακούσει (όπως το οτι τρελάθηκε προς το τέλος της ζωής του) δε τα έβαλε.

 

Το θεώρημα του Παπαγάλου. Με βάση μια απλή ιδέα για πλοκή, ο συγγραφές κάνει μια διαδρομή στην ιστορία των μαθηματικών από το Θαλή και τους Έλληνες, μετά στους Άραβες και τέλος στους Γάλλους, Ιταλούς και λοιπούς του μεσαίωνα. Ολίγον βαρετό σε μερικά σημεία αλλά αξίζει.

 

Άρχισα την ανεξάρτητη τετραλογία αστυνομικού μυθηστόρηματος - μυστηρίου του Ελλρου που αποτελείται από τα βιβλία 'Η Μαύρη Ντάλια' (της οποίας η μεταφορά σε ταινία θα βγεί το 2006), 'Το Μεγάλο πουθενά', 'Λος Άντζελες Εμπιστευτικό' και 'Λευκή Τζαζ'. έχω διαβάσει ήδη το πρώτο και τώρα είμαι στις 120 σελίδες από το δεύτερο. Λίγα θα πω. Καταπληκτικός συγγραφέας με πολύ ωραία γραφή, δε δίνει πολύ σημασία στις περιγραφές, φοβερή πλοκή (μπερδεψιάρική κάμποσο), μυστήριο και αντροπές.

 

Επίσης ξεκίνησα να διαβάζω τα άπαντα του Ανδρέα Καρκαβίτσα. Αυτός και αν είναι φοβερός συγγραφέας. Έχω διαβάσει τους 2 τόμους και τώρα είμαι στον τρίτο από τους 4. Πλήθος δηιγημάτον, με σημαντικότερα τα ''Λόγια της Πλώρης'', για τη θάλασσα, τους ήρωες του 21, μερικά φανταστικής λογοτεχνείας, σχολικά πεζογραφήματα, Διγενής Ακρίτας και άλλα.

[King_Volsung]

Λοιπόν, επιτέλους τέλειωσα την Ονειρική Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ.

 

Ντάξει, τι να πω....

 

Φοβερό βιβλίο με πολύ ατμόσφαιρα και αρκετές ανατροπές στην πλοκή να σου κρατάει το ενδιαφέρον. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, αν δεν είναι το στυλ σου τέτοιο, θα το βρεις απίστευτα βαρετό και βλακώδες.. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, αν και το τέλος λίγο με μπέρδεψε... ή θα το ξαναδιαβάσω ή θα ζητήσω από κάποιον να μου εξηγήσει.

 

 

 

Τώρα πάμε για τα Χρονικά της Νάρνια, 2ο βιβλίο.

[trillian]

Λοιπόν....Διάβασα την Κούφια Βελόνα του Μωρίς Λεμπλάν με τον κλασσικό ήρωα Αρσέν Λουπέν (όσοι έχετε διαβάσει το Εκκρεμές του Φουκώ, σίγουρα κάτι σας θυμίζει ;) ). Ηταν πολύ καλό, με ενδιαφέρουσα υπόθεση και ωραίο γράψιμο (και πολύ ωραία έκδοση ) .

Ξεκίνησα επίσης και το Ξένος σε ξένη χώρα του Χάινλαιν. Είναι το πρώτο που διαβάζω απο Χάινλαιν και φαίνεται ενδιαφέρον. Το άφησα όμως επι του παρόντος, γιατί ξεκίνησα το (ντραμς) Gardens of the Moon του Ερισκον, που μου το δάνεισε ο ρικο. ΠΩΠΩ!!! Περίεργος τρόπος γραφης λίγο και λίγο δύσκολο στο πρωτότυπο, αλλά...σε κολλάει απίστευτα!Ωραία κοσμοπλασία και ενδιαφέροντες χαρακτηρες...άντε να δούμε τι θα γίνει μετα....

Και όταν τελειώσω και απο αυτά, έχω κι άλλα για τη συνέχεια...Τα βουνά της τρέλας, ο Ασύνδετος Χρόνος του Ντίκ και το πρώτο απο Δισκόκοσμο.

[Bardoulas©]

Είχα πάντα την απορία γιατί αφορίστηκε ο Καζαντζάκης. Και γιατί δεν τον πρότειναν ποτέ για Νόμπελ (όπως έλεγε και η φιλόλογός μου στην Γ λυκείου). Όποτε ξεκίνησα να διαβάζω το Ζορμπά και σκοπεύω να τελειώσω τα βιβλία του.

[Pixie]

Διαβάζω το Green Rider της Kristen Britain που μου δάνεισε η Εροβιάνα.

Τελικά, έχει πολύ ενδιαφέρον και ξεφεύγει από αρκετά στερεότυπα.

[Saulot]

Την 3η νουβέλλα (Cappadocians του Andrew Bates) της σειράς Vampire the dark Ages.

Πολυ καλή σειρά μεχρι στιγμής με κάθε βιβλίο να είναι μια διαφορετική οπτική γωνία στο ίδιο γεγονός.

[Nihilio]

Τέλειωσα με το 4ο βιβλίο του Lankhamar (και μαζί με τον πρώτο τόμο) και τώρα θα πιάσω το Κάστρο του Μαργαρηταριού του Μουρκοκ.

[Pixie]

Μου πήρε μονο μία μέρα να διαβάσω το ''Στα χρόνια του καπουτσίνο" της Σου Ταουνσεντ, το πέμπτο μέρος της σειράς με ήρωα τον Αντριαν Μολ.

 

Το πιο σουρεάλ σημείο, όταν περνάει η Μπρίτζετ Τζόουνς (ηρωίδα από άλλο γνωστό βιβλίο)

[Asgaroth]

σκέφτομαι να πάρω το what if... αλλά έχω πήξει με την σχολή και δεν έχω πολύ χρόνο για διάβασμα ή γράψιμο

[asxeth]

Εγώ συνεχίζω να διαβάζω το Ιμάτζικα του Clive Barker και δεν προβλέπεται να το τελειώσω σύντομα γιατί δεν έχω πολύ χρόνο αυτό τον καιρό για να διαβάζω σπίτι. Παράλληλα με το Ιμάτζικα όμως διαβάζω (σε λεωφορεία, μετρό κλπ) τώρα το δέντρο με τα όνειρα του Νίκου Μάστορα. Μέχρι τώρα το βρίσκω πολύ καλό. Να γράψω δυο λόγια από το οπισθόφυλλο για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται:

 

"Εκατομμύρια διάφανα πλάσματα, κάτοικοι ενός κόσμου αόρατου στους ανθρώπους αλλά ορατού στα ζώα, δημιουργούν παίζοντας τα όνειρα του κόσμου που ξέρουμε. Είναι οι ονειρευτές. Δύο από αυτούς ξεκινούν έναν αγώνα. Να αποδείξουν τι από τα δύο είναι καλύτερο: τα όνειρα να έχουν δομή ή να είναι ασύνδετα. Η τέχνη ενάντια στο παράλογο του ονείρου. Πεδία των μαχών τους δεκάδες διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικές εποχές, που αγνοούν τι τους συμβαίνει κι όμως τα όνειρα επηρεάζουν τη ζωή τους όταν ξυπνούν.

Αλλά ποιος ονειρεύεται στην πραγματικότητα; Ποιος είναι ο άνθρωπος που διηγείται αυτά τα ανεξάρτητα όνειρα, συνδέοντάς τα με έναν παράξενο ιστό; Και γιατί τα όνειρα, συγκλίνοντας όλα μαζί στο μυαλό του, δείχνουν να δημιουργούν στο τέλος μια πραγματικότητα διαφορετική από αυτήν που το καθένα μόνο του υπαινίσσεται; Τι σημαίνει να ονειρεύεσαι σαν άλλος;"

[The Blackcloak]

Tamburlaine the Great, Cristopher Marlowe.

Edited October 16, 2005 by The Blackcloak

[Nihilio]

the fallen fortress - R.A.Salvatore. Μόνο και μόνο για να τελειώσω το βιβλίο της πενταλογίας του κληρικού.

[Isis]

Μόλις τελείωσα το μεσσία του Dune του εξαιρετικού Herbert. Κι αν δε δούλευα θα τον είχα τελειώσει πολύ νωρίτερα!

 

Ενώ το πρώτο βιβλίο της σειράς είχε εντονότερα το οικολογικό στοιχείο, η συνέχειά του προσέγγιζε πολιτικές και οικονομικές πτυχές του κόσμου του Dune. Μου άρεσε λίγο (πάρα πολύ λίγο) λιγότερο γι' αυτό το λόγο (επειδή δεν ασχολούμαι με την πολιτική τόσο).

 

Όμως είναι ένα αριστούργημα με υπέροχη γραφή, βάθος χαρακτήρων και εξαιρετικές ανατροπές. Θα το ήθελα ίσως ακόμα μεγαλύτερο! Σε αντίθεση με τον King που με κούρασε στη λεπτομέρεια, σε βαθμό που πίστεψα πως ποτέ ξανά δε θα την αναζητούσα σε τέτοιο βαθμό, ο Herbert με κάνει να διψάω για επιπλέον trivia! Τι συγγραφέας!!

 

Ελλείψη των παιδιών του Dune (εχμ...Nihilio?), τώρα είμαι σε δίλημμα...να συνεχίσω με Le Guinn και την πιο μακρινή ακτή και το Τεχανού για να τελειώσω την τετραλογία ή να γυρίσω στον αγαπημένο μου μεσαίωνα με το "Θυσαυρό των Ιπποτών" της Ματίλντε Ασένσι; Νέο μου απόκτημα και ο "Ναυτικός χάρτης" του Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε...