Throgos Posted October 13, 2005 Share Posted October 13, 2005 (edited) Πληροφορίες περί Alfonsina Storni από Wikipedia Πρωτότυπο ποίημα: Alfonsina y el mar Στίχοι:Felix Luna Μουσική:Ariel Ramirez Por la blanda arena que lame el mar su pequeña huella no vuelve más y un sendero solo de pena y silencio llegó hasta el agua profunda y un sendero solo de penas puras llegó hasta la espuma Sabe Dios que angustia te acompañó qué dolores viejos calló tu voz para recostarte arrullada en el canto de las caracolas marinas la canción que canta en el fondo oscuro del mar la caracola Te vas Alfonsina con tu soledad ¿qué poemas nuevos fuiste a buscar? Y una voz antigua de viento y de sal te requiebra el alma y la está llamando y te vas, hacia allá como en sueños, dormida Alfonsina, vestida de mar. Cinco sirenitas te llevarán por caminos de algas y de coral y fosforescentes caballos marinos harán una ronda a tu lado. Y los habitantes del agua van a jugar pronto a tu lado. Bájame la lámpara un poco más déjame que duerma, nodriza en paz y si llama él no le digas que estoy, dile que Alfonsina no vuelve. y si llama él no le digas nunca que estoy, di que me he ido. Te vas Alfonsina con tu soledad ¿qué poemas nuevos fuiste a buscar? Y una voz antigua de viento y de mar te requiebra el alma y la está llamando y te vas, hacia allá como en sueños, dormida Alfonsina, vestida de mar. Αγγλική μετάφραση: Alfonsina and the sea Translation: Jean Peccei © From the soft sand lapped by the sea Your little footprint will never come back A path full of pain and suffering Reaches the deep water A path of silent grief leads to the waves. Only God knows what anguish you had What ancient pains silenced your voice Lying down, lulled by the song Of the conch shells The songs that the conches sing In the dark depths of the sea. Alfonsina, you have left with your loneliness What new poems are you seeking? An ancient voice of the wind and the sea Breaks off your soul and carries it away And you follow, as in your dreams, Asleep, Alfonsina, clothed with the sea Five little mermaids will take you Along paths of seaweed and coral And phosphorescent sea horses Will swim around you And the creatures of the water Will soon play at your side. Dim the lamp a little more for me Let me sleep in peace And if he calls, don't tell him that I'm here Tell him that Alfonsina will not return And if he calls don't ever tell him that I'm here Say that I have gone. Alfonsina, you have left with your loneliness What new poems are you seeking? An ancient voice of the wind and the sea Breaks off your soul and carries it away And you follow, as in your dreams, Asleep, Alfonsina, clothed with the sea. Ελληνική μετάφραση (αυτό σχολιάζετε): Αλφονσίνα κι η θάλασσα Στην απαλή άμμο που κύμα τη γλείφει το μικρό σου ίχνος πια δε γυρνά. Δρόμος θλίψης μοναχικός και σιωπή έφτασε ως τη θάλασσα, βαθιά. Μονοπάτι μοναχικό θλίψεων άλαλων έφτασε μέχρι τον αφρό. Τι αγωνία πέρασες, ξέρει ο Θεός; Τι πόνους παλιούς σίγησ’ η φωνή [σου] ώστε να ξαπλώσεις, χορεύοντας στη μουσική των θαλάσσιων κοχυλιών; Το τραγούδι που άδουν στο μαύρο βυθό του νερού θαλάσσια κοχύλια. Φεύγεις Αλφονσίνα με τη μοναξιά [σου]. Τι ποιήματα νέα πήγες να βρεις; Μια φωνή αρχαία ανέμου, αλατιού την ψυχή ευφραίνει, και την παρασέρνει κι όλο πας σαν σε όνειρο εκεί, κοιμισμένη Αλφονσίνα, πελαγοντυμένη. Πέντε σειρηνίσκες θα σ’ οδηγούν από δρόμους φύκης και κοραλλιών, και θαλάσσια άλογα που φωσφορίζουν θα στήσουν στο πλάι σου χορό. Και θα παιχνιδίζουν οι κάτοικοι του νερού πλάι, στο πλευρό σου. Για χαμήλωσε άλλο λίγο το φως, νόνα, άσε με τώρα να κοιμηθώ· κι αν καλέσει αυτός, μην πεις ότι ‘μαι δω, πες πως η Αλφονσίνα δε γυρνά. Κι αν καλέσει αυτός, μην του πείς ποτέ ότι ‘μαι δω, πες πως έχω πια φύγει. Φεύγεις Αλφονσίνα με τη μοναξιά [σου]. Τι ποιήματα νέα πήγες να βρεις; Μια φωνή αρχαία ανέμου, αλατιού την ψυχή ευφραίνει, και την παρασέρνει κι όλο πας σαν σε όνειρο εκεί, κοιμισμένη Αλφονσίνα, πελαγοντυμένη. Edited October 13, 2005 by Throgos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 14, 2005 Share Posted October 14, 2005 Ο Ρίκο έγραψε πώς μπορείς να σκοτώσεις έναν ποιητή... Εδώ μας δείχνεις πώς μπορεί να πεθάνει ένας ποιητής... ----- Συγκινήθηκα. Σου έχω πει πως έχω κάτι με τη θάλασσα και όλα όσα έχουν να κάνουν με αυτή; ----- Πόσοι ποιητές άραγε θα ευφραίνονταν αν ήξερα πως θα αντηχούν μετά το θάνατό τους τέτοια λόγια... ----- Η μετάφρασή σου μου φάνηκε σαφώς ανώτερη της αγγλικής, ίσως να βοηθά κι η ελληνική γλώσσα, οι τόσο όμορφες λέξεις, η πελαγοντυμένη Αλφονσίνα, αντί της clothed with the sea... Σημείωσε βέβαια πως δεν ξέρω ισπανικά, ξέρω μόνο λέξεις κι ό,τι νόημα βγάζω από άλλες γλώσσες που ξέρω/ψιλοξέρω. Είναι τόσο όμορφο που θα μπορούσε άνετα να είναι ποίημα το ίδιο, και όχι μετάφραση άλλου ποιήματος. Το ξαναέγραψες, κατά κάποιον τρόπο. Το λάτρεψα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 14, 2005 Share Posted October 14, 2005 Κι άλλα ταλέντα κύριε Throge! Καλή δουλειά κι όντως στα Ελληνικά είναι καλύτερη η απόδοση σου από του Αμερικανού (βεβαίως δεν μπορώ να ξέρω αν είναι η απόδοση καλύτερη ή το ποίημα, γιατί δεν ξέρω Ισπανικά, όμως σα δουλειά, έχει καλύτερες λέξεις και ρυθμό). Σε αρκετά σημεία θέλει λίγη προσοχή γιατί αν διαβάσεις αυτό που γράφεις ακούγεται λιγάκι άσχημο. Το κάνουν ανομοιόμορφο. Δρόμος θλίψης μοναχικός και σιωπήέφτασε ως τη θάλασσα, βαθιά. Μονοπάτι μοναχικό θλίψεων άλαλων έφτασε μέχρι τον αφρό. Εδώ θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις το lead του κυρίου Jean Peccei. Δε θα χρειαζόταν να επαναλάβεις το έφτασε, θα ήταν: Δρόμος θλίψης μοναχικός και σιωπή έφτασε ως τη θάλασσα, βαθιά. Μονοπάτι μοναχικό θλίψεων άλαλων οδηγούσε στον αφρό. Μια φωνή αρχαία ανέμου, αλατιού Εδώ θες μια άνω τελεία, για την παύση, δεν αρκεί η αλλαγή γραμμής. Αυτό εδώ Φεύγεις Αλφονσίνα με τη μοναξιά [σου]. δε μ'αρέσει καθόλου. Καταρχάς πρέπει να πάρεις μια απόφαση για το [σου]. Ή το θέλεις ή δεν το θέλεις, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Αυτές οι φράσεις είναι που πρέπει να ξαναγραφτούν βασικά. Η δε Αγγλική είναι απλώς πεζό, δεν ξέρω πως αλλιώς να τη χαρακτηρίσω, η δικιά σου από τις άλλη έχει σίγμα σε κάθε μεγάλη λέξη (στη "μοναξιά" στο ξ-κσ) και είναι γλωσσοδέτης και λιγάκι κακόηχη. Δεν ξέρω πως είναι στο Ισπανικό, αν δηλαδή λέει αυτά ακριβώς, πιστεύω πως αν λέει το ακριβές κείμενο, πρέπει απλά να την ξεχάσεις και να δημιουργήσεις εκεί. Εξ'αρχής, σαν να μην έγραφε τίποτα και είχες στα χέρια σου μόνο το νόημα. Πέντε σειρηνίσκες θα σ’ οδηγούναπό δρόμους φύκης και κοραλλιών, και θαλάσσια άλογα που φωσφορίζουν θα στήσουν στο πλάι σου χορό. Και θα παιχνιδίζουν οι κάτοικοι του νερού πλάι, στο πλευρό σου. Αυτό εδώ είναι σχεδόν τέλειο αν φύγει η επανάληψη του "πλάι". Γενικά, σα σύνολο, είναι καλή δουλειά. Έχεις σκύψει ντροπαλά και με σεβασμό επάνω στα νοήματα του ποιήματος. Η "Πελαγοντυμένη" είναι όντως πολύ ωραία απόδοση και λέξη, περικλείεις αρκετά νοήματα και μόνο σε αυτή τη φράση. Δίνεις στην Αλφόνσίνα υπόσταση ξέχωρη από την όποια μετάφραση, την κάνεις Ελληνίδα -κατά κάποιο τρόπο- της δίνεις μυρουδιά και εμφάνιση. Ο σεβασμός στο πρωτότυπο είναι πολύ μεγάλο πράγμα (το λέω και θα το ξαναλέω μέχρι να μαλλιάσει η γλώσσα μου) και εσύ εδώ δείχνεις να το έχεις σεβαστεί και να το έχεις κάνει κτήμα σου προτού επιχειρήσεις μετάφραση. Είναι αρκετά σπάνιο αυτό, η λέξη σχεδόν δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο μας σήμερα και έχω να σου πω ένα μεγάλο μπράβο γιαυτό που έχεις φτιάξει εδώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 14, 2005 Share Posted October 14, 2005 Εγώ πάλι το [σου] δεν το συμπεριλάμβανα στο ρυθμό, το διάβαζα με την άκρη του ματιού μου σαν ημι-νοηματικό ημι-μορφικό στολίδι. Μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted October 14, 2005 Share Posted October 14, 2005 Πραγματικα εκπληκτικη δουλεια αγαπητε, εχω μεινει αναυδος. Πολυ καλη μεταφραση και τοσο πολυ προσεγμενη. Μπραβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 14, 2005 Share Posted October 14, 2005 >κι αν καλέσει αυτός, μην πεις ότι ‘μαι δω, >πες πως η Αλφονσίνα δε γυρνά. >Κι αν καλέσει αυτός, μην του πείς ποτέ ότι ‘μαι δω, >πες πως έχω πια φύγει. Σκέφτηκες το "πες πως έχω φύγει πια" και το απέρριψες; Νομίζω ταιριάζει καλύτερα, κρατάει το ρυθμό του "πες πως η Αλφονσίνα δε γυρνά" καλύτερα. Υπέροχη δουλειά! Απ'τη ζήλια μου θα δοκιμάσω να κάνω tinker με το αγγλικό. Οι Μούσες μαζί σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted October 15, 2005 Author Share Posted October 15, 2005 Ευχαριστώ πάρα πολύ για τα σχόλιά σας! Η απόδοση στα ελληνικά έγινε με σκοπό να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως στίχοι για το ομώνυμο τραγούδι. Γι' αυτό και α)"Μονοπάτι μοναχικό θλίψεων άλαλων έφτασε μέχρι τον αφρό." β)Η επανάληψη του "πλάι" γ)"πες πως έχω πια φύγει" ο τόνος πρέπει να είναι στην προτελευταία συλλαβή (di-que-mehe-i-do (me he διαβάζεται ενιαίο ως me μιας και το -h- δεν προφέρεται) Τα δύο [σου] είναι καθαρά για την νοηματική κατανόηση. Δεν είναι μέρος του ποιήματος, και το έβγαλα λόγω συλλαβών. Όσο για το -σ-, Νίενορ, στον στίχο με το [σου], δεν το είχα προσέξει, αλλά και στο πρωτότυπο υπάρχει: Te vas Alfonsina con tu soledad άρα ισάριθμα σίγμα με το δικό μου! Τώρα αν δε σου αρέσει αισθητικά, καταλαβαίνω, αν και για μένα είναι ανεκτό. Τώρα για το πελαγοντυμένη.... είναι γεγονός πως σε αυτό τον στίχο σηκώνω τα χέρια ψηλά, δεν υπάρχει τρόπος να αποδοθεί το νόημα με τις ίδιες συλλαβές. Δλδ αυτός ο στίχος δε μπορεί να μπει στο τραγούδι. Από τη στιγμή που δε γίνεται, είπα να προσθέσω μια δική μου νότα και να το τελειώσω με μια παραπάνω συλλαβή μεν, με ταυτότητα και στυλ δε. Θα έπρεπε να ακούσετε βέβαια και το τραγούδι για να έχετε ολοκληρωμένη άποψη...νομίζω πως στο μουσική μήτινγκ το είχα παίξει στο πιάνο, Ορφέα. Όποιος το θέλει μπορώ να του το δώσω με κάποιο τρόπο. Είναι πανέμορφο τραγούδι, τραγουδημένο από την Mercedes Sosa. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.