Guest silversoldier Posted October 13, 2005 Share Posted October 13, 2005 Διαβαστε το και πείτε μου τη γνώμη σας! Δε θα μπορούσα να πιστέψω πως ο κόσμος τέλειωσε, και σε μια στιγμή φευγάτος φάνηκε στη δύση, στα δάση των αρχαίων οραματισμών που σα μια αύρα αιώνιας στιγμής στοιχειώνει τις παλιές δρυάδες. Άνεμος φυσά στη λογική και τις σκορπάει ως καθετί που μόνο του ελπίζει να υπάρχει, σαν όνειρο σκυμμένο την αυγή, πέρα ως πέρα ξεχασμένο, όρια πικρής καταραμένης φυλακής, στο κόσμο του ερέβους.. Πώς θα έδινα ψυχή σε ένα φως, να φανεί ελεύθερο σαν ουρανός, στο βάθος με μια υπόνοια στο πέτρινο μυαλό πως υπάρχει ακόμα ο καιρός να αλλάξεις την έννοια του λόγου σου και μες τα βαθιά του χρόνου ακόμα να ελπίζεις. Ο δρόμος δεν έβγαζε ποτέ στη πόρτα, τη γνωστή μου, εκείνη που την αίσθηση έκανε παιχνίδι, και σαν πνεύμα αγγελικό πιστά καθοδηγούσε τις βουλές μου, αλλά άλλοτε παιχνίδιζε με το νερό και άλλοτε γλεντούσε στη φωτιά μου. Μακάρι το χαμόγελο να ήταν λύση, μακάρι τα σημάδια να υπήρχαν, αναμφίβολα θα βόλευαν πολύ μια τέτοια στιγμή όπως εκείνες που κυλούν αντίστροφα στο πένθος των παιδικών στιγμών μας. Εν τέλει η ευτέλεια των λόγων λέει την αλήθεια, όπως ο κόσμος στέκεται απάνω στη ματιά σου, έτσι θαρρώ πως φαίνεται και η πίστη. Κίονας του κόσμου, αόρατος μα δυνατός και μόνος, στην ακλόνητος αιθέρια γη, που αρκεί να το θελήσεις και τη βρήκες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted October 21, 2005 Share Posted October 21, 2005 Πολύ ώριμο ποίημα, πολύ στρωτό και μετρημένο. Έλειψες καιρό, silversoldier Δεν έχω κάποια παρατήρηση, είναι υπέροχο ποίημα, έχει προσωπική σφραγίδα και υπόσχεται πολλά. Στείλε κι άλλα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 21, 2005 Share Posted October 21, 2005 (edited) Μπορώ να πω πως εκπλήσσομαι! Πολύ καλύτερο από τα παλιά σου, κάτι συνέβη εν τη απουσία σου φαίνεται. Παρ' όλα αυτά μου δίνει την αίσθηση σε μερικά σημεία πως λέει πράγματα περιττά, δεν συμβάλλουν στο νόημα όλοι οι στίχοι. Η σύνταξη κάπου χάνεται, ξεκινάς με "πώς" στην τρίτη στροφή κι αυτό το "πώς" δεν οδηγεί πουθενά, σε κανέναν θαυμασμό ή ερώτηση. Στην δεύτερη στροφή οι δύο τελευταίοι στίχοι αναφέρονται ακόμα στις δρυάδες; Είναι αρκετά ασαφές. Γενικά οι σχέσεις των υποκειμένων με τα ρήματα σκοντάφτουν. Στην τέταρτη στροφή αποδίδεις στην "πόρτα" τους δυο τελευταίους στίχους (που μου αρέσουν, μου θυμίζουν δικούς μου συνειρμούς, τους νοιώθω), είσαι σίγουρος; Δεν μου φαίνεται να στέκει σαν εικόνα, σαν συμβολισμός... Δεν ψάχνω λογική, αλλά δεν είναι και σουρρεαλισμός αυτό που κάνεις σε αυτό το ποίημα, έχεις κάποιους στοιχειώδεις κανόνες να υπακούσεις, νομίζω. Πάμε στην πέμπτη στροφή. Όλα καλά, αλλά γιατί "θα βόλευαν"; Νομίζω το "θα βόλευε" θα σε... βόλευε πιο πολύ. Δεν είναι τα σημάδια που βολεύουν απ'όσο βλέπω, είναι μια γενικότερη κατάσταση που εμπεριέχει και τον πρώτο στίχο της στροφής, όχι μόνο τον δεύτερο. Ο δεύτερος στίχος του προτελευταίου τρίστιχου χαλάει την ατμόσφαιρα των δυο αυτών τριστίχων, ειδικά η επιλογή του "απάνω". Σκέψου το. Καλως ήρθες λοιπόν ξανά, και χαίρομαι που αυτό που διαβάζω είναι καλύτερο των προηγούμενων. Edited October 21, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Ευχαριστώ για τα σχόλια παιδιά, Νιεννα καλά όσα λές, με μία διαφορά όμως τα πως που λές ήταν ρητορικές ερωτήσεις και δεν το θεώρησα απαρραίτητο να βάλω ερωτηματικό, πες το λόξα! Και στο "βόλευε" κάνεις λάθος αφού απευθυνόμαι στα σημάδια, αν το έκανα, δεν θα ήξερα γραμματική όχι μόνο συντακτικό που το στέλνω αδιάβαστο συνήθως.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.