Orpheus Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 (edited) Φωτιά; Πάγος; Πόνος απ’την κόλαση κάτω, Βασανιστήρια του μυαλού; Τίποτα, μάλλον... Αν τόσο θολό μ’ έχεις μέσα στη μνήμη σου, Αν τόσο βαρέθηκες τις υπερβολές τα πάθη και τις εμμονές μου, Αν τόσο γύρισες αλλού το κεφάλι, τόσο σοβάρεψες που δεν έχεις χώρο για φιλίες, Τότε μόνο μια κατάρα έχω να σου ρίξω, Μια ευχή μαύρη όσο η πικρία που ποτίζεις την καρδιά μου –την καρδιά που άντεχε, αλλά όχι πια– Απόλαυσε ό,τι επιτυχία θέλεις, ό,τι χαρά, ό,τι Δόξα και τιμή, αλλά πάντα έχε στο μυαλό σου Το Φάντασμα του Πληγωμένου Ονειρευτή που πάντα σ’αγαπούσε και πάντα σε νοιαζόταν. Έχε γεια, αν και συχνά θ’ ανταμώνουμε, για λόγους τυπικούς, σε μέρες και σε μέρη τυπικά, Άνθρωποι πια τυπικοί. Και να θυμάσαι την ευχή μου, να θυμάσαι την κατάρα μου... Edited October 15, 2005 by Orpheus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Προσωπικά δε μου άρεσε και πάρα πολύ νοιώθω ότι προσπαθεί να είνα ποίημα μίσους αλλά δε τα καταφέρνει. Ίσως αν η έκφραση ήταν λίγο πιο κοφτή και σκληρή, με πιο πολλή μοναξιά και απογοήτευση... Πάντως εμένα μου θυμίζει παράκληση... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 (edited) Το τόσο όμορφο ποίημά σου είναι τόσο γεμάτο με μίσος όσο ο μονόλογος του Heathcliff μετά τον θάνατο της Cathy στα Wuthering Heights... Είναι δυνατό, είναι αληθινό - όπως όλη η ποίησή σου - είναι δικό σου, είναι βγαλμένο από την ψυχή σου. Είναι αληθινή ποίηση. Όσο για τα γλωσσικά και τεχνικά, ξέρεις πως νοιώθω για το ύφος και τον λόγο σου. Είναι υπέροχα, ό,τι μορφή και να πάρουν. Στο έγραψα και σε ένα άλλο ποίημα, θυμάσαι; Όπως και να γράψεις, ό,τι και να λες, παραμένεις ρομαντικός, ακόμα κι όταν δεν έχεις τίποτε μέσα σου, εκείνες τις στιγμές, είσαι πάλι... ρομαντικά κενός. Μα αυτή η στιγμή δεν είναι μια από αυτες. ----- Δεν είναι στο χέρι μας ποιον θα αγαπήσουμε, ειδικά αφ'ότου έχουμε αγαπήσει. Είναι στο χέρι μας να αποδεχτούμε ότι αγαπάμε ακόμα και όταν οι άλλοι ανταποκρίνονται με λάθος τρόπο, ή και καθόλου. Δεν υπάρχει λύση όταν δύο εγωισμοί συγκρούονται, ο ένας από τους δύο εγωισμούς πρέπει να κάνει πίσω. Η ελπίδα σβήνει όταν κι οι δυο εγωισμοί νοιώθουν πως υποχώρησαν αρκετές φορές, πως φτάνει πια... Όμως εγω σου λέω, ποτέ δεν φτάνει αν μιλάμε για αγάπη, και ποτέ δεν είναι αρκετά. Κι αν νοιώθεις πως δεν αντέχεις πια, ίσως αύριο ν'αντέχεις, κι αν δεν αντέχεις μην έυχεσαι για πόνο και για κενό, ευχήσου για λιγότερο εγωισμό, και ευχήσου το για όλους... Είσαι ό,τι αποφασίζεις να είσαι, συνδυασμός του θέλω σου και του μπορώ σου. Κάνεις ό,τι αποφασίζεις να κάνεις, συνδυασμό του θέλω σου και του μπορώ σου. Και μπορείς, και θέλεις. Edited October 15, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 15, 2005 Author Share Posted October 15, 2005 [γράψτε, ακόμα κι αν δε σας αρέσει - ευχαριστώ Blackcloak ] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raistlin Majere Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Well, δεν ειναι ποιημα μισους. Ξεκινησε να ειναι αλλα το χασες απο τον 5ο στιχο και μετα. Φερνει περισσοτερο ενα συναισ8ημα απελπισιας παρα μισους. Οπως ειπε και ο Blackcloack θυμιζει περισσοτερο παρακληση. Παντως καταλαβαινω πως νιωθεις (αν συμβαινει αυτο που υποψιαζομαι). Το ποιημα γενικα δεν μου αρεσε. Θα ηθελα να δω το μισος εκφρασμενο μεσα απο επιθετικους και οχι απελπισμενους στιχους ακομα κι αν ειναι ο ποιητης ωθουμενος απο αποτυχημενη αγαπη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Ούτε κι εμένα μου έκανε την εντύπωση που μου έκαναν τα άλλα ποιήματα σου. Φαίνεται βεβιασμένο και φτωχό λεξιλογικά. Είναι όμως τόσο προσωπικό που δε μπορώ να σου πω και πολλά πράγματα. Οι πολλές επαναλήψεις λέξεων, κουράζουν λιγάκι και μου δίνουν το δικάιωμα να σκεφτώ άλλους όρους περισσότερο δόκιμους που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις σε κάθε περίπτωση. Θεωρώ πως δεν πρέπει να συμβαίνει αυτό. Ξέρω πως την περίφημη "ευχή/κατάρα" θα μπορούσες να την έχεις εξυψώσει αν πραγματικά είχες ασχοληθεί με το λόγο εδώ, μα δεν είναι η μόνη που δε ρέει. Ολόκληρο μου βγάζει μια αίσθηση προχειρότητας στην οποία δε μας έχεις συνηθίσει. Ίσως πάλι να μη σου πηγαίνει το "μίσος" να μη μπορείς να δουλέψεις καλά μαζί του και να το αφουγκραστείς. Μόνο που δεν πιστεύω πως είναι μίσος αυτό για το οποίο μιλάς εδώ. Είναι περισσότερο μια ξέχειλη αγάπη που δίνει στον άλλο την ελευθερία του και εύχεται κρατώντας την ελευθερία αυτή να μην τον ξεχάσει. Όχι μίσος, μα λατρεία. Νοηματικά, έχει μια ειλικρίνεια η οποία δε δείχνει να πηγάζει από τις ίδιες τις λέξεις αλλά από τη δομή. Τα περάσματα από το ένα συναίσθημα στο άλλο μοιάζουν αρκετά αληθινά με τη σειρά που τα θέτεις. Θα μου άρεσε αν το δούλευες λιγάκι ακόμα και το ξαναπόσταρες, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον το κάνεις αυτό ή όχι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Διαφέρει αρκετά από το τυπικό έντεχνο ύφος σου. Είναι ωμό, άμεσο, γεμάτο πάθος. Θα ακουστεί άκυρο, αλλά μου θυμίζεις τους Metallica στο St Anger: το μίσος και η απογοήτευση γεννάν ποίηση άμεση αλλά όχι τόσο τεχνικά επιτυχημένη. Ισως είναι το πιο αληθινό σου έργο, αλλά σίγουρα όχι το καλύτερό σου (όπως γίνεται και στο δίσκο που ανέφερα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 (edited) Το μίσος ( ; ) και η απογοήτευση είναι έντονα συναισθήματα. Υπάρχουν και άλλα έντονα συναισθήματα, εξ'ίσου έντονα μάλιστα. Όλα αυτά τα έντονα γεννούν αληθινή και έντονη ποίηση αν βιωθούν από τους κατάλληλους ανθρώπους. Edited October 15, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 15, 2005 Author Share Posted October 15, 2005 Κατάλληλος για ποίηση! Τι άλλο θα αποκληθώ! - j/k Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 (edited) Ξέρεις ποιοι είναι κατάλληλοι για ποίηση ε; Κάτι κυκλοθυμικοί, περίεργοι, drama-queen, καλλιτεχνικοί, και αξιολάτρευτοι κατά τα άλλα τύποι που τρώγονται με τα ρούχα τους. Μικ! *τρέχει να κρυφτεί πολύ γρήγορα* Edited October 15, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 15, 2005 Author Share Posted October 15, 2005 Θα σου έλεγα τίποτα, αλλά έχε χάρη που μου πέρασε το μίσος. Αλλά αν με ξαναπείς κυκλοθυμικό, θα μου ξανάρθει, σε προειδοποιώ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Κυκλοθυμικέ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Ίσως το μόνο ποίημά σου που μου γένησε τόσο έντονο συναίσθημα...το οποίο είναι ένα.... . Άντε βρε, τα κατάφερες να με συγκινήσεις! Σε καλό σου... Tuus amicus carus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Καθώς διάβαζα παρακάτω με γέμιζε περισσότερο μίσος.. Κι όμως να κατι πρωτοτυπο !!!! Γουελ Νταν Ορφέα , όσο πάει γίνεται καλύτερο (κατα την ταπεινή αποψη μου) !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Το όλο μου θυμίζει το εξής ποίημα: Fire_Ice.mp3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted October 15, 2005 Share Posted October 15, 2005 Ούτε σε μένα έβγαλε μίσος (τι μου θύμισες βρε Αταλάντη... I cannot live without my life, I cannot live without my soul! Αξεπέραστος έρωτας...) Δεν με ενοχλεί που είναι "ανεπαρκές" λεκτικά... Τα περισσότερα παρόμοια συναισθήματα είναι γενικά ανεπαρκή, κυρίως όταν κάποιος δεν είναι συνηθσμένος σε αυτά... I esteem originality κι ήταν αυθεντικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted October 16, 2005 Author Share Posted October 16, 2005 Μήπως εννοείτε tuus amicus catus? Το μίσος δεν ήταν ακριβώς η 'πρόθεση' όσο μία αποτυχημένη ίσως περογραφή του συναισθήματος που εκφράζει το ποίημα. Και συμφωνώ πως θέλει επισκευή, θα το κοιτάξω και θα δω αν θα την κάνω. Οι Μούσες μαζί σας, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted October 16, 2005 Share Posted October 16, 2005 Εμένα δεν μου άρεσε. Ίσως αν δεν μας προϊδέαζε για μίσος να ήταν καλύτερο. Το καταλαβαίνω σε κάποιο βαθμό, είναι όμως προσωπικό, αλλά γιατί να ρίξεις κατάρα απλά σε κάποιον που δεν ασχολείται πια μαζί σου και ασχολείται με τις επιτυχίες του; Θα το βρει μπροστά του. Οι κατάρες δεν αλλάζουν τίποτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted October 16, 2005 Share Posted October 16, 2005 Πολύ απλούστερο ως ποιητικό στυλ από τα υπόλοιπά σου. Τόσο απλοποιημένο, μάλιστα, που χάνει την ταυτότητά του και με κάνει να νιώθω πως ο καθένας θα μπορούσε να γράψει κάτι τέτοιο! Δε μου δημιουργεί συναισθήματα μίσους όσο ειρωνίας και κάποιας πικρίας-μελαγχολίας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.