Nienor Posted October 18, 2005 Share Posted October 18, 2005 (edited) Ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς είναι ο Peter S. Beagle. -Αν και μάλλον δεν είναι ο καλύτερος κοσμοπλάστης, τα βιβλία του είναι πραγματική λογοτεχνία και ο τρόπος που βλέπει τα πράγματα πολύ κοντά σε αυτό που θεωρώ καλή τέχνη.- Στον πρόλογο μιας συλλογής ιστοριών του Προλογος_και_μέρος_από_το_Γιγάντια_Οστά.pdf ουσιαστικά παραθέτει τις απόψεις του περί σίκουελ. Οι περισσότεροι άλλοι συγγραφείς της f που μου έρχονται στο μυαλό, δε δείχνουν να συμφωνούν μαζί του -χωρίς να το ξέρω αυτό, ίσως είναι απλά μια βιαστική διαπίστωση- μέσα από το έργο τους. Έμεις; Κι αν συμφωνούμε, είναι τα πλάσματα που πρέπει να φτιάχνονται έτσι για να υπηρετούν τον κόσμο που τα περιβάλλει ή είναι ο κόσμος που πρέπει να φτιάχνεται με βάση τα πλάσματα/ήρωες που θα προχωρήσουν την πλοκή; Υ.Γ. Το κείμενο προέρχεται από την σελ. των εκδόσεων Ανουβις Edited October 18, 2005 by Nienor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 18, 2005 Share Posted October 18, 2005 Απάντηση δε νομίζω να υπάρχει. Είναι καθαρά θέμα έμπνευσης. Προσωπικά μου αρέσει να γράφω (s/pr)equels, επειδή η ιστορία ή οι ήρωες απαιτούν από εμένα να συνεχίσω την χάρτινη (ή μάλλον ψηφιακή) ύπαρξή τους, να τους δώσω άλλη μια διάσταση που ποτέ δεν είχαν. Το θέμα είναι όμως τα sequel να μη γίνονται αυτοσκοπός. Αν μιλάμε για καταστάσεις τύπου Salvatore ή Jordan, καλύτερα να σταματήσουν εκεί που η έμπνευσή τους τελείωσε και όχι να δολοφονούν το έργο τους έτσι όπως το κάνουν τώρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 18, 2005 Share Posted October 18, 2005 Δεν μπορεσα να δω το κειμενο λογω τεχνικου προβληματος. Τα πρικουελ και τα σηκουελ δεν ειναι κακα γενικως.Αν το καλοσκεφτουμε αυτη η σχεση διεπει και τα δυο ομηρικα επη.Ουτε οι σειρες-3λογιες,4λογιες,κτλ-ειναι κακες.Πολλες ελληνικες τραγωδιες ειχαν σικουελ. ΟΜΩΣ,ειναι κακο οταν καποιος κανει ενα σηκουελ χωρις εμπνευση αλλα μονο για τα φραγκα-γιατι τον πιεσαν διαφοροι.Επισης βρισκω ασχημο το να ξεκινα ενας συγγραφεας μια σειρα και να την κανει μια τεραστια σαπουνοπερα με αχρηστα στοιχεια.Η μεγαλυτερη "σειρα" που εχω διαβασει ως τωρα ειναι το Foundation.Δυστυχως φετος εμπλεξα στα διχτυα κυριων οπως ο Μαρτιν και ο Ερικσον... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted October 18, 2005 Share Posted October 18, 2005 Κατ'αρχήν, θέλω να διαφωνήσω σε ένα πράγμα με τους προλαλήσαντες. Συγγραφείς όπως Jordan, Martin, Erikson δεν γράφουν σίκουελ: απλά, έχουν να πουν μια πολύ, πολύ μεγάλη ιστορία. ΟΚ, ο Jordan την καθυστερεί επίτηδες, αλλά το θέμα παραμένει: δεν είναι σίκουελ. Είναι μια μεγάλη ιστορία. Κατά δεύτερο, συμφωνώ μ'αυτά που λέει ο Beagle. Του κερατά, νιώθω ακόμα κι αυτά που λέει για τους χαρακτήρες που σου λείπουν. Κάθε φορά που τελειώνω βιβλίο και αφήνω πίσω τους χαρακτήρες, παθαίνω κατάθλιψη. Ωστόσο, δεν είμαι ούτε υπέρ των σίκουελ ούτε τον πρίκουελ, εκτός αν απλά χρησιμοποιούν τον κόσμο σαν υπόβαθρο, αλλά όχι τους ίδιους ήρωες σε "νέες περιπέτειες". Νομίζω ότι όλη αυτή η ιστορία με τις "νέες περιπέτειες" κάπου ξεφτυλίζει τον χαρακτήρα. Όταν στην πρώτη του ιστορία τον βλέπεις να περνά από δυσκολίες και από τα μοίρια όσα, τότε μπορείς να τον καταλάβεις, μπορείς να συμπάσχεις μαζί του. Μπορείς να τον αγαπήσεις ή μπορείς να τον μισήσεις. Στις "νέες περιπέτειες" ξέρεις, πάνω-κάτω, ότι είναι μία από τα ίδια: ο ήρωας θα τα καταφέρει, θα βγει ζωντανός, και πάμε παρακάτω. Όσο τραβάς το ύφασμα, τόσο οι ήνιες απομακρύνονται η μία από την άλλη, τόσο λεπταίνει και χάνει το πάχος του. Δεν συμπάσχεις, πια, με τον χαρακτήρα, δε σε νοιάζει. Δεν ανακαλύπτεις, δεν είσαι εκεί. Βαριέσαι. Έτσι, είμαι πολύ κατά των σίκουελ. Είμαι ελαφρώς πιο υπέρ των πρίκουελ, αλλά μόνο όταν λένε κάτι ενδιαφέρον για το παρελθόν κάποιου χαρακτήρα. Αλλιώς, αν είναι να δείχνουν τις... "περιπέτειες του Νεαρού Ιντιάνα Τζόουνς", άστο καλύτερα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted October 18, 2005 Share Posted October 18, 2005 Είμαι κακομαθημένος. Όταν κάτι μου αρέσει θέλω κι άλλο. Πάντως μου αρέσου πιο πολύ τα σίκουελ από τα πρίκουελ. Και μου αρέσουν και τα σάιντ πρότζεκτ που γράφει ο συγγραφέας και άλλες ιστορίες στον ίδιο κόσμο ή όταν βρίσκει έναν ωραίο τρόπο να συνδέσει δυο δικές του σειρές βιβλίων, όπου οι ήρωες του ενός βιβλίου να παίζουν φάπες με τους ήρωες του άλλου. Αυτό έχει κάτι το μαγικό για μένα. Όσο για το δεύτερο όταν διαβάζω μερικές φορές μου κάνει εντύπωση περισσότερο ο κόσμος από τους ήρωες ή τα δρώμενα. Δεν έχω ξεκαθαρίσει ακόμα αν όταν συμβαίνει αυτό ο συγγραφέας έχει δώσει περισσότερη σημασία στην κοσμοπλασία, αλλά σκέφτομαι πω πω τι γ---τος κόσμος και τι φοβερή ιδέα και τι ωραίο θα ήταν να είχε γράψει μια ιστορία σε αυτόν τον κόσμο από τις μ---κίες που τελικά έγραψε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 Κοιτα δεν ειπα οτι το A storm of swords ας πουμε ειναι σηκουελ του A clash of kings.Απλα ειπα οτι το βρισκω λιγο κουραστικο-και ειναι καπως ψιλοασχετο με το θεμα. Συγγραφικα,δεν μπορω να μιλησω για σηκουελ-πρηκουελ.Βεβαια,καταλαβαινω αυτο που λεει ο Beagle και επιβεβαιωνει ο Βαρδος.Εδω οι αναγνωστες νοσταλγουν τους ηρωες,δε θα τους νοσταλγησουν οι συγγραφεις;!;Ειναι και η περιεργεια στη Μεση.Τι εγινε στη Μεση Γη τους αιωνες μετα τα γεγονοτα στον Αρχοντα;Πως πρωτοεγινε η αποικια στο "Ο Κυριος του Φωτος"; Το κακο ειναι οτι κατα κανονα τα πρηκουελ-σηκουελ ειναι κατωτερα-ισως για το λογο που αναφερει ο Βαρδος. Ο Μπηγκλ θελει να πει και κατι αλλο.Οτι οι συγγραφεις δημιουργουν ιστοριες κατα κανονα στον ιδιο πανω κατω κοσμο ακομα και αν δεν το ξερουν.Εχει δικιο αλλα αυτο εγκειται περισσοτερο στο γουστο του συγγραφεα και στο στυλ του.Οταν καποιος γραφει πχ φαντασυ οι κοσμοι των διαφορων εργων του μοιαζουν μεταξυ τους.Φυσικα υπαρχουν και συγγραφεις που γραφουν διαφορα ειδη (πχ φαντασυ και εφ) και δεν εχουν τετοιο "προβλημα". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 Aρχικά, προτιμώ η ιστορία να χτίζεται σε συμμετρία. Όχι ένας κόσμος για τα γεγονότα, ούτε ένα γεγονός για τον κόσμο. Αν σκοπεύεις να βάλεις μαι επίθεση εξωγήινων στον μεσαιωνικό σου κόσμο, μην τα κάνεις όλα ώστε να τη διακιολογήσεις! Τα σίκουελ είναι με τις καλές και τις κακές τους. Σίκουελ με νόημα, όταν ο συγγραφέας ΓΟΥΣΤΑΡΕΙ να γράφει, θα αξίζουν τον κόπο να τα διαβάσεις. Εμπορικά είναι απλά άθλια. Τα Πρίκουελ είναι ωραία σαν θεμέλια της ιστορίας, αλλά κανείς δεν θέλει να μάθει πώς ο ήρωας σαν μούλικο ταπείνωνε στο νηπιαγωγέιο τη νέμεσή του! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted March 8, 2006 Author Share Posted March 8, 2006 Θυμήθηκα το θέμα αυτό τελειώνοντας (επιτέλους, αν και δεν ήθελα να μου τελειώσει) τα Γιγάντια Οστά. Εκεί μέσα έχει ένα σήκουελ (ας πούμε) τέτοιο που δεν την πάλεψα μαζί του.... Αρχικά, έλεγα "Αμάν-κι έσύ Βρούτε-μα η Λαλ γριά?" κι άλλα τέτοια πετυχημένα κι αργότερα κόλλησα τόσο μαζί του που γυρνούσα και ξαναδιάβαζα κομμάτια, ενώ είχα ξεκινήσει ήδη την επόμενη ιστορία. Ντάξει, η αλήθεια είναι πως είναι διήγημα, όχι ολόκληρο βιβλίο, πάντως είναι σήκουελ της Μπαλάντας του Πανδοχέα, αν και αφορά το πολύ μακρινό μέλλον της Λαλ και του Σούκιγιαν. Μέσα από αυτό, η άποψη που είχα προηγουμένως (την οποία από τι βλέπω δεν έγραψα ποτέ ) διαμορφώθηκε και άλλαξε κατά πολύ. Πριν από αυτό θα έλεγα πως "εντάξει, τα διαβάζω συνήθως, αλλά δεν τρέφω κι αυταπάτες πως υπάρχει περίπτωση να βρω κάτι καλό". Τώρα είμαι της άποψης πως σε κάθε είδος ιστορίας παίζει να βρεις κάτι πραγματικά καλό. Όσο για τον κόσμο, συμφωνώ με τον darky επάνω, μου έχει συμβεί κι εμένα αρκετές φορές, να μου αρέσει περισσότερο ο κόσμος από την ιστορία κι αυτό υποβιβάζει και τον κόσμο τελικά. Θεωρώ πως τα πλάσματα και οι ήρωες φτιάχνονται ταυτόχρονα με το φυσικό τους περιβάλλον σε μια καλή αφήγηση, τόσο επειδή οι ανάγκες τους διαμορφώνουν το γύρω περιβάλλον όσο κι επειδή οι ιδιαιτερότητες του κόσμου διαμορφώνουν τα πλάσματά του. (Θα ήθελα κάποια στιγμη να καταφέρω να το κάνω κιόλας. ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted June 21, 2019 Share Posted June 21, 2019 Innkeeper's Song/Η Μπαλάντα του Πανδοχέα (Εκδόσεις Anubis) Αφήνω εδώ τη γνώμη μου, μιας και δεν υπάρχει ξεχωριστό topic για τον Beagle. Λοιπόν, αυτό ήταν ένα πολύ ωραίο και πολύ καλογραμμένο βιβλίο. Εντελώς διαφορετικό από τα συνηθισμένα fantasy και με πρωτότυπο τρόπο αφήγησης, καθώς έχουμε πολλές εναλλαγές οπτικής γωνίας, αλλά πάντα πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Γενικά μου άρεσε πολύ που η ιστορία ήταν αυτό που λέμε small scale story, σε άπταιστα ελληνικά, αλλά δεν έλειπαν η μαγεία, η δράση και το μυστήριο. Η γραφή του Beagle είναι εξαιρετική και οι χαρακτήρες καλά δουλεμένοι, με διακριτές φωνές και προσωπικότητες. Δύο μικροπροβληματάκια που έχω είναι ότι λίγο μετά τη μέση το βιβλίο γίνεται λίγο πιο αργόσυρτο από ό,τι θα ήθελα, για λίγο, αλλά μετά ξανά ανεβάζει ρυθμούς και ότι τέλος ίσως ήταν λίγο πιο από μηχανής θεός απ' ότι έπρεπε. Σίγουρα θα το πρότεινα και σίγουρα μέσα στο καλοκαίρι θα διαβάσω και το Giant Bones/Γιγαντιαία Οστά, που είναι μερικά διηγήματα που διαδραματίζονται στον ίδιο κόσμο. Αξίζει να αναφέρω ότι μπορεί κανείς να βρε και τα δύο βιβλία εξαιρετικά φθηνά στα διάφορα γνωστά παζάρια βιβλίου. Βαθμολογία: 8.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted July 7, 2019 Share Posted July 7, 2019 Giant Bones/Γιγάντια Οστά (Εκδόσεις Anubis) Έξι διηγήματα που διαδραματίζονται στον ίδιο κόσμο με το Innkeeper's Song, αλλά μπορεί πολύ εύκολα να διαβαστεί και μόνο του. Η πρώτη ιστορία είναι εξαιρετική. Η δέυτερη και η πέμπτη είναι οι χειρότερες, δεν μπορούν να αποφασίσουν αν είναι παραμυθάκια ή "κανονικές" ιστορίες, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει αρκετή συνέπεια στο ύφος τους και στην αφήγησή τους. Η δεύτερη είναι καλύτερη από την πέμπτη, έχει αρκετά καλή αρχή και είναι πιο καλογραμμένη. Η πέμπτη ήταν τελείως ανιαρή και η λιγότερα όμορφα γραμμένη από όλες. Η τρίτη και η τέταρτη είναι πολύ καλές, αλλά η μία έχει κάπως αδύναμο τέλος και η άλλη κάνει κοιλιά στη μέση, επανέρχεται όμως σε φόρμα και τελειώνει πολύ δυνατά. Η έκτη ιστορία είναι σχετικά καλή. Ένα ευχάριστο (αν και κλισέ και προβλέψιμο παραμύθι), όμορφα γραμμένο και έχει μια αναζωογονητική αθωότητα. Η συλλογή αξίζει να διαβαστεί μόνο και μόνο για το πρώτο διήγημα, αλλά έχει και άλλες καλές ιστορίες. Σίγουρα προτείνεται, αλλά καλύτερα από κάποιο εκ των συνηθισμένων παζαριών, όπου βρίσκεται πολύ φθηνά. Βαθμολογία: 7.0/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted April 3, 2020 Share Posted April 3, 2020 The Last Unicorn/Ο Τελευταίος Μονόκερως (Εκδόσεις Anubis) Άλλο ένα ωραίο βιβλίο από τον Beagle. Αυτό έχει πιο πολύ μορφή παραμυθιού σε σχέση με το Innkeeper's Song, αλλά το αναγνωρίζει και σε διάφορα σημεία έχει κάποια meta αστεία ή σχόλια, που τα βρήκα αρκετά διασκεδαστικά και ανά φάσεις του προσδίδουν μια ελαφρώς παιχνιδιάρικη διάθεση. Γενικά πρόκειται για μία όμορφη και σχετικά μελαγχολική ιστορία, με μπόλικη φαντασία, διάφορες ενδιαφέρουσες ιδέες και μια όμορφη και αρκετά στολισμένη γραφή. Το γεγονός ότι αυτό το παραμυθένιο ύφος είναι πολύ έντονο, σίγουρα το καθιστά ένα βιβλίο όχι για όλα τα γούστα, αλλά προσωπικά το ευχαριστήθηκα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.