The Blackcloak Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 (edited) Σε ορισμένες περιπτώσεις στη φανταστική λογοτεχνία , παρατηρεί κανείς την ιδέα του μάγου, που, ενώ από μόνος του δεν είναι και τόσο ισχυρός, έχει κάνει συμφωνία με κάποια άλλη οντότητα (είτε κάποιο πνεύμα των νεκρών, είτε κάποιο κομμάτι της ψυχής ενός άλλου μάγου είτε κάποιο άλλο πνεύμα) να της παραχωρεί το σώμα του για συγκατοίκηση, με αντάλλαγμα τη μαγική στης βοήθεια σε δύσκολες στιγμές ή την προσφορά ικανοτήτων που δεν θα κατάφερνε μόνος του ποτέ να αποκτήσει. Άλλες φορές η οντότητα τον έχει αναγκάσει να μοιράζεται το σώμα του με αυτήν. Παραδείγματα: Ρέιστλιν (μοιράζεται το σώμα του με το Φισταντάντιλους για να επιζήσει στη Δοκιμασία της Υψηλής Μαγείας) , Κούιρελ (στο πρώτο Χάρρυ Πότερ ο Βόλντεμορτ, που δεν είναι παρά ένα(σχετικά) αδύναμο φάντασμα τον αναγκάζει να μοιράζεται το σώμα του, για να τον παρακολουθεί και να τον βοηθά) , η Άλια στο Dune μοιράζεται το σώμα της με το Βαρόνο Χαρκόννεν(που θέλει να ξαναζήσει τις ηδονές της σάρκας), με αντάλλαγμα συμβουλές, ο Έλρικ "συμβιώνει" με το πνεύμα τις Καταιγίδας, Ο Γκέντ αγωνίζεται για να μη γίνει όργανο του Γκέμπεθ (όπως άλλοι ισχυροί μάγοι πριν από αυτόν) . Ποια είναι η γνώμη σας, τι συμβολισμούς μπορεί να κρύβει κάτι τέτοιο, πως το βλέπετε ως λογοτεχνικό όχημα, πως χρησιμοποιείτε τέτοιους χαρακτήρες, σας αρέσει σαν ιδέα, πως αντιμετωπίζετε την πιθανή αντίθεση με τις προθέσεις και τη συμπεριφορά του "παρασίτου" που μπορεί να έχει ο "ξενιστής"; Γιατί; (γιατί όχι;). Edited October 19, 2005 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 Για αρχή ευχαριστώ για τα spoilers. Χαίρομαι που δε θα χρειαστεί να διαβάσω τόσα και τόσα βιβλία χάρη στα σχόλια σου. Τώρα, εντός θέματος, είναι ένα ακόμα λογοτεχνικό σχήμα, συχνά ένα εμπόδιο ή απο μηχανής θεός. Καλό μόνο αν χρησιμοποιείται σωστά στη πλοκή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 (edited) Σιγα τα spoilers. Spoiler είναι κάτι που θα σου "χαλάσει" κάποιο μυστικό σε ένα έργο. Απ'ότι είδα κανένα απο αυτά δεν αποκαλύπτει κάτι που δεν θα το δεις μια χαρά ξεκάθαρα στα βιβλία. On-topic: Μου αρέσει η ιδέα, αν και δεν την βλέπω ως λογοτεχνικό "σχήμα". Συμβολικά δείχνει πιστεύω την σχέση και/ή την συνεργασία καθενός από εμάς με κάποιες ανώτερες και τρομακτικότερες ομάδες/μονάδες (πχ. έναν διεφθαρμένο δικαστή που λαδώνεται από κακοποιούς τόσο καιρό και έχουν πια τόσα στοιχεία που ουσιαστικά δημιουργούν μία "συμβίωση"). Στο campaign που παίζαμε πριν ένα χρόνο περίπου με την παρέα μου, μία πρωταγωνίστρια είχε "μέσα" της 3 διαφορετικές δυνάμεις σε εμβρυϊκή μορφή. Χρειαζόταν τουλάχιστον μία απο αυτές για να πετύχει τον σκοπό της, και είχε να διαλέξει μεταξύ του Χρόνου (άνθρωπος, έλεγχος, γενικά η "σφαίρα" όλου του κόσμου), της Γαλήνης (θάνατος, ηρεμία, λήθη) και της Φλόγας (ζωή, ενεργεια, αλλαγή). Η κάθε επιλογή είχε τις συνέπιες της, θετικές και αρνητικές. Ελπίζω κάποια μέρα να συνεχίσει το campaign ωστε να μπορέσω να γράψω και την ανάλογη ιστορία. Edited October 19, 2005 by Sabrathan Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 Πνευματισμός rip-off η ιδέα είναι μερικές χιλιάδες χρόνια παλιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raistlin Majere Posted October 19, 2005 Share Posted October 19, 2005 Συμφωνω με ολα οσα ειπε ο Nihilio. Πιστευω οτι οντως ειναι λογοτεχνικο σχημα και μαλιστα πολυ χρησιμο, αρκει να γινεται με κομψοτητα. Μπορει να χρησιμοποιηθει πολυ ανετα για να καταλαβει ο αναγνωστης τον χαρακτηρα, τις προθεσεις ισως και τα ορια του εκαστοτε ηρωα (συγκεκριμενα εχω στο μυαλο μου τον Faust που ανεφερες σε προηγουμενο topic σου και -φυσικα- τον Raistlin. Δεν ειναι απιθανο να εχει και συμβολικη σημασια, αν και αυτην την στιγμη δεν μπορω να σκεφτω τι μπορει να δηλωνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 25, 2005 Share Posted October 25, 2005 Ποια είναι η γνώμη σας, τι συμβολισμούς μπορεί να κρύβει κάτι τέτοιο, πως το βλέπετε ως λογοτεχνικό όχημα, πως χρησιμοποιείτε τέτοιους χαρακτήρες, σας αρέσει σαν ιδέα, πως αντιμετωπίζετε την πιθανή αντίθεση με τις προθέσεις και τη συμπεριφορά του "παρασίτου" που μπορεί να έχει ο "ξενιστής"; Γιατί; (γιατί όχι;). Είναι μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα, αυτό που δημιουργεί η ύπαρξη του αντιήρωα. Όλοι αυτοί που αναφέρεις έχουν ελάχιστη σχέση μεταξύ τους σαν χαρακτήρες και όμως υπάρχει ο διχασμός σε όλους τους. Άλλος το παλεύει και άλλος το δέχεται. Βασικά μου θυμίζει πολύ την διχασμένη προσωπικότητα, σαν αφετηρία δηλαδή, δύο πνεύματα μέσα σε ένα κορμί, να προσπαθούν να συνυπάρξουν και να θέλει κάτι ο ένας από τον άλλο. Είναι αρκετά συναρπαστικό σαν ιδέα. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για πολλά διαφορετικά πράγματα και οι συμβολισμοί που το διέπουν πολύ επίσης. Μπορεί να συμβολίζει την πάλη για ζωή, σάρκινη του ενός πνεύματος και πνευματική του άλλου, που είναι το αμέσως εννοούμενο από την κατάσταση. Μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί -όπως με τον Γκεντ- για να δείξει την ίδια τη φύση του ανθρώπου. Ενός μυαλού με δύο όψεις, καθαρά σαν σύμβολο. Στην μεν πρώτη περίπτωση η αντίθεση μεταξύ παρασίτου - ξενιστή μπορεί να έχει έντονο μέχρι και καθόλου κοντράστ στη δευτερη είναι απαραίτητο -σχεδόν- ένα πολύ υψηλό. Απλά όσο μεγαλύτερο το κοντράστ τόσο μεγαλύτερη και η ενασχόληση με το συγκεκριμένο χαρακτήρα μέσα στην ιστορία. Όσο μικρότερο τόσο πιο "μανιτάρι" είναι ο χαρακτήρας. Δεν ξέρω πως θα χρησιμοποιούσα -και αν- έναν τέτοιο χαρακτήρα μέσα σε μια ιστορία, όμως αν το έκανα θα το έκανα με πολύ προσοχή γιατί μου φαίνεται εξαιρετικά εύκολο (επειδή σαν ιδέα είναι πολύ πιασάρικη) να βγει φούσκα και να μη λέει τίποτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.