Sojourn

[Raistlin Majere]

There is a song

Through aeons sung

It is a song of grief.

 

And all the bards

Who sang this song

Are now lost in mists.

 

------------------------------

 

There was a land

So far away

Which flourished and prospered.

Its Northern faith

Was burning bright

To set the dark alight.

The Winters were

So smooth and warm

And love was growing deep.

 

There came a day

A stranger came

And brought with him a gift.

A promise of

The Thousand Seas

A promise of the Gods;

To banish evil

Bathe in light

And kill all woes forever.

 

The clans dispersed

The stranger left

And with him left the years.

And came a time

Of black despair

Corrosion and uncertainty

When kings fell dead

By gathered swords

And poisoned arrows sharp.

 

Divided was

This land of bliss

Of dreamers so benign.

Amidst the dark

A child was born

Fresh air amongst the smoke.

It seemed so clear

The light of his

A sight for sore eyes.

 

The child grew up

And it grew strong

So powerful his mind became.

The leaders raged

The people yelled

His heart was cursed a thousand times.

Ambitious taint

His soul reforms

And drives him away from home.

 

Three years passed

For the exiled man

His years of pain and strife.

Revenge became his only thought

He led malignant life.

 

Three years passed

For Nation pure

Three years of wasted life.

The memories were burning deep

Their hate was still alive.

 

The time was right

For Exile's plans

To materialize at last.

He passed the Gate

And killed the gods

Their planes became his own.

Eternal torment

Felt the world

All men were slaves forevermore.

 

------------------------------

 

There is a song

Through aeons sung

It is a song of grief.

 

The ages seem

So hard to bear

With this lament in mind.

 

 

 

(Πειτε μου γνωμες. Θελω να αναπτυχθω σε αυτο το ειδος γραφης.)

[Nihilio]

Μπορεί να ακουστώ κακός, αλλά αν θες να αναπτυχθείς σε αυτό το είδος δούλεψε τα αγγλικά σου. Όχι ότι έχεις τρομερό πρόβλημα, απλά χάνεις λίγο στις μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά.

Επίσης πρόσχε πολύ το μέτρο σου. Έχεις βγάλει ένα πολύ επικό μέτρο στο ποιήμα, αλλά σε σημεία νομίζω πως σπάει. Προσπάθησε να το κρατήσεις γερό σαν ατσάλι ενώ να χρησιμοποιείς και εναλλαγές.

Τέλος πλούτισε το λεξιλόγιό σου και μάθε να ακριβολογείς (πχ γράφεις κάπου kill all their woes - μου ακούγεται λίγο άκυρο banish their woes πιστεύω ακούγεται καλύτερα)

Κατά τα άλλα ήταν μια ενδιαφέρουσα δουλειά και μακάρι να δούμε κι άλλα τέτοια σύντομα.

 

Ο κακός νεκροθάφτης της Β.Π.

[Raistlin Majere]

Ευχαριστω, θα τα κοιταξω τα σημεια που λες. Μηπως το βρισκεις πολυ κουραστικο στο μεγεθος επι τη ευκαιρια;

[Nihilio]

Έπος είναι και τα έπη έχουν γενικά μεγάλο μέγεθος. Κουραστικό βρίσκω μόνο το να κάτσω και να σου ξαναβρώ τα κομμάτια που χρειάζονται φτιάξιμο.

[Raistlin Majere]

Εννοουσα αν το βρισκεις επαναλαμβανομενο σε σημεια. Μου συμβαινει καμια φορα, ειδικα σε εκτενη ποιηματα.

[Nihilio]

Όχι.

[RaspK]

Τα σημεία που θέλουν λίγη δουλειά είναι το λεξιλόγιο (δυστυχώς δίνει την αίσθηση ότι ξέρεις μόνο πιασάρικες εκφράσεις και λέξεις), η χρήση της αγγλικής (π.χ. "He led malignant life."), καθώς και τα λυρικά στοιχεία του μέτρου (π.χ. "And drives him away from home.") και της ομοιοκαταληξίας.

 

Κατά τ' άλλα, μου φαίνεται πολύ καλό (θέμα κι ερμηνεία)...

[Sabrathan]

Τόσο μεγάλο κείμενο μόνο face-to-face γίνεται να το κοιτάξεις με κάποιον άλλο για λάθη συντακτικά και νοηματικά. Πάντως δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου από άποψη ροής. Εκτός κάποιον λέξεων που αρνούνται μέτρο στο ποίημα (πχ. εκεί που λες "materialize"), aφήνεις κάποιες στροφές πολύ "ανοιχτές" (πχ. τέλος σε -"they were"), το οποίο προσωπικά δεν μου αρέσει.

 

Φαίνεται κάπως "κούφιο" στην τωρινή του μορφή. Aν το είχες πιο συμπαγές ίσως και το προηγούμενο πρόβλημα δεν υπήρχε.

 

Το λεξιλόγιο σου, αν και αρκετά καλό, δεν είναι ιδιαιτέρως πρωτότυπο.

[Nienor]

Γεια σου Ρέστλιν. Αποφάσισα να γράψω κριτική μετά από αρκετά ποιήματα τα οποία θα ήθελα να σχολιάσω. Γιαυτό ακριβώς και η κρίση μου είναι λιγάκι αυστηρή. Ελπίζω να αντέχεις, γιατί ό,τι σου γράφω εδώ το γράφω καλοπροαίρετα και δε θα στα έλεγα αν δεν έβλεπα "τίποτα" σε αυτά που γράφεις. Θα σε αγνοούσα.

 

Καταρχάς νομίζω πως το κάθε ένα που ανεβάζεις είναι καλύτερο από το προηγούμενο του κι αυτό το θεωρώ καλό. Άνοδο. Αλλά, αυτό το συγκεκριμένο, αν το πετύχαινα γραμμένο κάπου μέσα στην ιστορία μιας νουβέλας, δε θα με ενοχλούσε. Δε θα με ενοχλούσε γιατί έτσι είναι, όταν διαβάζεις ένα βίπερ διαβάζεις ένα βίπερ και τίποτα άλλο και οι απαιτήσεις που έχεις από αυτό είναι οι απαιτήσεις που έχεις από ένα βίπερ. Αν είναι διαφορετικές είσαι περίεργος και λάθος. Εσύ, όχι το βίπερ.

 

Αυτό όμως εδώ δεν είναι μέσα σε ένα βίπερ, ούτε και τα υπόλοιπα που έχεις ανεβάσει. Είναι ποιήματα, γραμμένα για να στέκουν μόνα τους, γραμμένα ως τέτοια και μόνο, πίσω από τα οποία φαίνεται καθαρά ένας έφηβος που γράφει για πράγματα που τον ξεπερνούν (και εδώ δε μιλάω μόνο για το συγκεκριμένο, μα και για αρκετά από τα προηγούμενα). Εγώ, προσωπικά, θα ήθελα να γράφεις χωρίς βαρύγδουπες λέξεις για πράγματα τα οποία γνωρίζεις. Ή τελοσπάντων με ότι λέξεις θέλεις, όταν ξέρεις καλά τι σημαίνουνε αυτές. Αν θες να είναι σε φανταστικό κόσμο, ας είναι εκεί μέσα -ακόμα καλύτερα- απλώς βρες μέσα σε αυτόν κάτι που να μπορείς να ελέγξεις, που να είναι κτήμα σου. Που να μην φαίνεται δανεικό. Ειλικρινά πιστεύω πως οι ιδέες που θα είναι αμιγώς δικές σου, θα είναι κλάσεις ανώτερες από αυτές που θέλεις(/σου βγαίνουν) να μοιάζουν σε κάτι άλλο.

 

Μέχρι στιγμής τα θέματα είναι αυτά που έχουν πρόβλημα μέσα στα ποιήματα που έχεις ανεβάσει. Ο ρυθμός σου είναι καλός και το λεξιλόγιο αρκετά πλούσιο. Τα θέματα όμως για τα οποία μιλάς, δεν τα νιώθω, δε μου τα πλασάρεις καλά. Αυτό συνήθως συμβαίνει όταν δεν τα έχεις νιώσει πρωτίστως εσύ για να τα μεταφέρεις. Με το χέρι που έχεις, (το οποίο είναι αρκετά καλό και ρυθμικό) θεωρώ πως αν μιλούσες για πράγματα τα οποία ήξερες (συγκροτημένα και με μέτρο πάλι) θα έγραφες καλά. Αυτή είναι και η πρόταση μου, να γράφεις για πράγματα τα οποία σε προβλημάτισαν, έχεις σκεφτεί επάνω σε αυτά και να μας προσφέρεις τις λύσεις σου.

 

Ξέρω ότι δε σου μιλάω για εύκολα πράγματα που κάθεσαι μια στιγμή και τα σκέφτεσαι και έχουν αλλάξει, σου λέω πράγματα που ούτε κι εγώ μπορώ να εφαρμόσω στις περισσότερες των περιπτώσεων, απλά θεωρώ καλό να στα πω, έστω για να σκεφτείς.