Throgos Posted October 28, 2005 Share Posted October 28, 2005 Κρυμμένο κάτω απ’ τα μάτια της απαστράπτουσας πλεκτάνης, βρισκόταν ένα μαραμένο πενηντάφυλλο τετράδιο, όμορφα γινωμένο και με γλυκά χαρακτηριστικά. Ξυπνούσε τις νύχτες χωρίς καμία υπόθεση, έδιωχνε τα ενοχλητικά πουλιά του σκότους, και όποτε ευκαιρούσε έδινε ώθηση στο κάρο με τις καρβουνιασμένες κούκλες, το οποίο έπαιρνε την κατηφόρα... Κάποιες μαριονέτες έτειναν τα διασκελισμένα ξύλινα χέρια τους για να αγγίξουν τις κούκλες, ίσως και για να τις τρομάξουν με τα μακριά κακοφορμισμένα δάχτυλά τους, και αυτές σύρθηκαν φοβισμένες στα τοιχώματα του κάρου. Οι ράγες αναστέναξαν με τριγμούς και τσιριχτά, και στράβωσαν με κακία, με αποτέλεσμα το κάρο ν’ απογειωθεί και ν’ αρχίσει να κυλά πάνω στη σκοτεινή ομίχλη. Επιγραφές από νέον διαπερνούσαν το βαθύ πέπλο, και αναβόσβηναν σπασμωδικά, με τετράγωνα δόντια σαν πλήκτρα πιάνου. Τα νήματα πιάνονταν στις προεξοχές των βράχων, και οι κούκλες εξαϋλώνονταν και γίνονταν κλωστές που παράδερναν στο βουητό του υπόγειου ανέμου. Το στραπατσαρισμένο τετράδιο άνοιξε μ’ ένα φύσημα αέρα και οι σελίδες του παρασύρθηκαν, αφήνοντας το κατεστραμμένο δέσιμό τους, και άρχισαν να πετούν χαχανίζοντας στο ρεύμα που τα έσπρωχνε προς τα σκοτάδια της στοάς. Φωτιές της κόλασης αλλά και σπίτια ανοιχτά, όπου γιαγιάδες ντυμένες με ζεστά πουλόβερ σέρβιραν συνετά το τσάι, περνούσαν αστραπιαία από την όρασή τους, λες και το χώμα ήταν γυάλινο. Στο πλάι των διαδρόμων αφημένα ημερολόγια και μικρά κακόγουστα μενταγιόν που έκρυβαν μέσα τους αγάπη κείτονταν παρατημένα και ξεχασμένα, γεμάτα στεναγμούς. Οι σελίδες του τετραδίου συνέχισαν να αφήνονται στο ρεύμα, το οποίο τις πήγαινε γρηγορότερα τώρα, μεταμορφώνοντάς τις σε χάρτινους πυραύλους γεμάτους ζωγραφιές και ποιήματα, με πινελιές στις άκρες, τονισμένες ελαφρά. Ατμοί και καπνοί πετάγονταν περιπαικτικά από οπές στα τοιχώματα, πιερότοι χόρευαν και χάνονταν πίσω από μαμάδες που κρεμούσαν φρεσκοσιδερωμένες κουρτίνες. Οι σελίδες του τετραδίου έπιασαν φωτιά, και έσκασαν σαν πυροτεχνήματα απλώνοντας εφήμερη χαρά, που χάθηκε μόλις έσβησαν. Και τότε, όταν σίγησε το ρεύμα του αέρα, όταν σιώπησαν τα γέλια των σελίδων, ακούστηκα οι στεναγμοί των ξεχασμένων πραγμάτων, το αδιάφορο κουδούνισμα των φλιτζανιών κάτω από την επίδραση του κουταλιού, το σφύριγμα των κλωστών στον άνεμο, καθώς θρηνούσαν για την ανυπαρξία τους ως κούκλες. Και στο βάθος, στα σκοτάδια της γυάλινης στοάς, ακούστηκε το βράσιμο των καζανιών της κόλασης, ο βόρβορος της λάσπης, και το βουητό μιας μπάσας νότας ενός εκκλησιαστικού οργάνου. Και όλοι σώπασαν με δάκρυα στα μάτια· το τετράδιο, άδειο από σελίδες και ζωή, αφέθηκε στην αγκαλιά της σήψης. Το κάρο συνέχισε να πετά μέσα στην σκοτεινή ομίχλη φεύγοντας για το άπειρο, χωρίς τις χαρωπές πάνινες κούκλες που είχαν γίνει κλωστές. Τα κακόγουστα πλαστικά μενταγιόν παράτησαν κάθε ελπίδα. Μόλις τα εγγόνια της βγήκαν έξω στο χιόνι να παίξουν, η ευγενική γιαγιά που σέρβιρε το τσάι συνετά ξάπλωσε στην ζεστή της πολυθρόνα και έκλεισε τα μάτια της για πάντα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted January 7, 2006 Share Posted January 7, 2006 Τώρα γιατί κανείς δεν το σχολίασε αυτό... ίσως κυριος Throgos ναιφταιςκ'εσύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 10, 2006 Share Posted January 10, 2006 Ζήτω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 13, 2006 Author Share Posted January 13, 2006 Τώρα γιατί κανείς δεν το σχολίασε αυτό... ίσως κυριος Throgos ναιφταιςκ'εσύ. Για ποιό λόγο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted January 13, 2006 Share Posted January 13, 2006 Εγώ έχω να πω πως η αξία σου θα αναγνωριστεί μόνο μετά άπο τον θάνατο σου(που δεν θα αργήσει και πολύ αν συνεχίσεις να γράφεις τέτοια πράγματα). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 22, 2008 Share Posted November 22, 2008 Διασκεδαστικό το παιχνίδι με τις λέξεις. Άκαιρο όμως το τέλος της ιστορίας. Ένας τρόπος γραφής που δε θα μπορούσα με τίποτα να μιμηθώ (πόσο μάλλον να υιοθετήσω!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.