Jump to content

Του νεκρού τ' άρματα


darky

Recommended Posts

Είδος: Δημοτικό

Βία; Ναι

Σεξ; Όχι

drugs? Όχι

rock'n roll? Όχι

Αριθμός Λέξεων: 870

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Ευχαριστίες στο Νιχίλιο για τη διόρθωση και στους υπόλοιπους για τα σχόλια.

 

 

 

 

Του νεκρού τ' άρματα

 

Ήτανε μόνος κι έρημος στο πέτρινο λιβάδι

Κι ο Χάρος τον περίμενε να τονε πάει στον Άδη

Το Βασιλάκι το μικρό δυο μέτρα παλικάρι

 

Ξαρμάτωτος ξεσπάθωτος αντάμωσε το Χάρο

Κι ο Χάρος τον ετρύπησε στο αριστερό πλεμόνι

Κι αίμα βροχούλα έτρεξε και ράντισε το χώμα

 

Ξάφνου τα μάτια άνοιξε και βόγκηξε με πόνο

"Μηνά φέρε μου τα άρματα φέρε μου το σπαθί μου

Γιατί 'ν' ο Χάρος δυνατός και δεν τονε νικάω."

 

Ο φίλος ο αδελφικός στεκόταν παραδίπλα

Πάνω απ' το νεκροκρέβατο έκλαιγε το Βασίλη

Τον άκουσε και έφυγε να κάνει όπως του είπε.

 

Τα άρματά του έφερε, έφερε το σπαθάκι

Στο χέρι του το έβαλε τον έντυσε τ'ατσάλι

Ο Χάρος να τον φοβηθεί όταν τον συναντούσε.

 

Μα ο Χάρος δε φοβήθηκε εχίμηξε και πάλι

Και τα σπαθιά ανταμώσανε τη μάχη αρχινήσαν

 

Μες τη σκηνή ξάφνου άνοιξε και ο Δρακογιός εμπήκε

Είχε του Δράκου τη ματιά και αίμα στο σπαθί του.

"Ο εχθρός χιμά από παντού και οι προδότες φίλοι

Μηνά πάρε τα άρματα τ' ασκέρι σου στη μάχη

Τούτος εδώ είναι νεκρός και η ψυχή του εχάθη."

 

"Ο Βάσος δεν είναι νεκρός ούτε η ψυχή του εχάθη

Μόνο που ξεκουράζεται να δεις που θα συνέλθει"

"Δε πρόκειται να σηκωθεί στο λέω και όρκο παίρνω

πως αν τον δω να περπατά θα πέσω στο σπαθί μου."

 

Ο Χάρος χτύπησε ξανά και τονε ρίχνει χάμω

Και στα πλευρά τονε τρυπά και τρέχει αίμα ρυάκι

 

Πάλι τα μάτια άνοιξε και βόγκηξε με πόνο

"Μηνά φέρε το Μαύρο μου φέρε το άλογό μου

Γιατί 'ν' ο Χάρος γλήγορος και δεν τον προλαβαίνω."

 

Έτρεξε τότε ο Μηνάς το Μαύρο για να φέρει

Μα το άτι του δεν άκουγε κανένα παρά το Βάσο

Κι αν τράβαγέ το ο Μηνάς βήμα δεν το κουνούσε.

 

"Δίνεσαι Μαύρε δίνεσαι να σώσεις το Βασίλη;"

Κι ο Μαύρος του απάντησε και είχε φωνή ανθρώπου.

"Στου Άδη τις ασπρόπετρες πάω να τον ανταμώσω."

Και έπεσε και πέθανε ξεψύχησε αμέσως.

 

Ο Βάσος εμαχότανε με όλη του τη μανία

Μα ο Χάρος δεν νικιότανε όσο κι αν προσπαθούσε

Όλοι είχαν χάσει απ' αυτόν και έπερνε τις ψυχές τους

Ακόμα και ο Αλέξανδρος ο μέγας στρατηλάτης.

 

"Χάρε μου λυπήσου με δε μου 'ναι να πεθάνω

μια Δεύτερη απόγιομα με τους οχθρούς μου οπάνω.

Μον' Τρίτη είναι να γεννεί να πάρεις την ψυχή μου

Μου το 'λεγεν η μάνα μου και η άγια αδελφή μου.

Τρίτη ότι γεννήθηκα και Τρίτη θα πεθάνω."

 

Άκουσε ήχο καλπασμού και είδε το άλογό του

Το Μαύρο του που σίμωνε να έρθει στο πλευρό του

Και βούρκωσαν τα μάτια του λαχτάρησε η καρδιά του

 

"Χάροντα τρέξε να κρυφτείς τίποτα δε σε σώνει"

Στο Μαύρο του ανέβηκε και χήμιξε στο Χάρο

 

Στη μέση ανταμώσανε και σπάσαν τα σπαθιά τους

Ο Μαύρος κύκλο έκανε και γύρισε και πάλι

Και ο Βάσος με μισό σπαθί του παίρνει το κεφάλι

Του Χάρου που δεν πρόλαβε να φύγει απ' τη μέση.

 

Και μαύρο αίμα έτρεξε απ' το λαιμό του Χάρου

Έγινε μαύρος ποταμός και ο Χάροντας πηγούλα.

 

Βλέπει τονε ο Μηνάς το Βάσο να πετιέται

"Ζεις αδερφέ μου ζεις ενίκησες το Χάρο;"

Μα ο Βάσος δεν του απαντά μόνο κινάει να φύγει

"Ένα σπαθί σου έδωκα μισό κρατάς στο χέρι

και ο Μαύρος τι απόγινε;"

 

"Μηνά αχ μη με τυραννάς μη με πολυζαλίζεις

στη μάχη πάω εγώ να μπω να διώξω τους εχθρούς μου

να διώξω όλους τους άπιστους και τους προδότες φίλους.

Μισό σπαθί όμως θα κρατώ και πάω πεζός μονάχος."

 

"Στο πλάι σου θαμαι φίλε μου στο πλάι σου θαμαι πάντα"

"Στο πλάι μου να'σαι σήμερα αύριο να μην είσαι"

"Τι λόγια Βάσο φίλε μου πες μου τι σου συμβαίνει;"

 

"Σύρε και πες στο ασκέρι μου πως πέθανα εδώ χάμου

εσένα τώρα ακολουθούν εσύ να τους προστάζεις

και πάρε και το ασκέρι σου και έβγα να μπεις στη μάχη.

Και πίσω εγώ ακολουθώ μπροστά σας για να πάω."

 

"Μα Βάσο δεν είσαι νεκρός είσαι εδώ μπροστά μου

και ο Δρακογιός όταν σε δει θα πέσει στο σπαθί του

τι πήρε όρκονε κακό και οι Άγιοι το σφραγίσαν."

 

"Πες τους όπως σ' ορμήνεψα νεκρός πως είμαι τάχα

μισό σπαθί εγώ θα κρατώ και πάω πεζός στη μάχη

και μαύρα ρούχα θα φορώ να μη με αναγνωρίζουν

ο Δρακογιός να μη με δει και πέσει στο σπαθί του

τι είναι φίλος μου καλός και άμυαλος μονάχα."

 

Τον είδαν φίλοι και γνωστοί και δεν το χαιρετίσαν

Τι μαύρα ρούχα φόραγε τα μαύρα του θανάτου.

Κοίταξε μόνο το Μηνά που σφίχτηκε η καρδιά του

Στα μαύρα που τον έβλεπε τα μαύρα του θανάτου.

 

Ο Βάσος πέρασε μπροστά όπως είχ' ορμηνέψει

Με το σπαθάκι το μισό έκοψε χίλιους τόσους

Και έκανε γύρω ένα χορό και έκοψε δυο χιλιάδες

Και άλλους τόσους θα έκοβε και ακόμα άλλους τόσους

Στο Μαύρο απάνω αν ήτανε και αν είχε το σπαθί του.

Τι είχε τέτοια εκδίκηση στους άπιστους τους σκύλους

Και ακόμα περισσότερη για του προδότες φίλους

Γυναίκα του την πήρανε την πήγανε στα ξένα

Και εκείνον τον εφόνεψαν πισώπλατα με ψέμα.

 

Μετά τη νίκη στήσανε ένα μεγάλο γλέντι

Να ευραθούνε οι νεκροί οι Άγιοι να μερέψουν

Τέτοια σφαγή και σκοτωμό να τα ξεχάσουν όλοι.

 

Ένας μόνο δεν έπινε ένας δεν τραγουδούσε

Μονάχος εκαθότανε και σκάλιζε το χώμα

 

"Χώμα εσύ που σε πατώ και θες να με σκεπάσεις

Τρίτη εγώ γεννήθηκα και Τρίτη ξημερώνει."

 

Σιμώνει τόνε ο Μηνάς και πιάνει και του λέει

"Πιες φίλε μου καλέ να πιούμε στην υγειά σου"

"Για την υγειά μου να μην πιείς να πιείς για τη δική σου

Το Χάρο κι αν ενίκησα ο Χάρος δεν πεθαίνει

Ποτάμι μόνο γίνικε Στυγία τον λεν μου είπε

Μονάχα άλλαξε μορφή και άνθρωπος πια δεν ήταν.

Και το ποτάμι θα κυλά και τις ψυχές θα παίρνει

Εμένα μόνο με άφησε μια μέρα για να ζήσω."

 

Και πάνω που ξημέρωσε και έφτασε το γιόμα

Ο Βάσος εγκρεμίστηκε τον σκέπασε το χώμα.

 

"Ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος ο τόσο αντρειωμένος

που δεν τον άγγιξε κανείς και τώρα είναι πεσμένος;"

 

"Φίλοι" τους είπε ο Μηνάς "και πολυαγαπημένοι

το Βάσο τον ξεχάσατε στο νεκροκρέβατό του

και κλαίτε έναν άγνωστο έναν ξενοφερμένο;"

 

Έσκυψε τότε ο Μηνάς και το μαντήλι βγάζει

Του Βασιλάκη τη θωριά να τηνε φανερώσει.

 

Δάκρυσε ο Τρεμαντράχειλος, πρώτη φορά τον είδαν

Και έπεσε κάτω ο Μαυραϊλής να κλαίει σα παιδάκι

Και σα μωρό κυλίστηκε να κλαίει ο γιος του Δράκου

Το φίλο του που είχε βιαστεί στον Άδη να τον στείλει.

Μόνο ο Μηνάς δε δάκρυσε ο πιο καλός του φίλος

Μέρες όπού τον έκλαιγε δεν είχε τι να κλάψει.

 

Δεν ήταν τώρα μόνος του στο πέτρινο λιβάδι

Ο Μάυρος τον περίμενε να τονε πάει στον Άδη.

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Αυτό ας πούμε είναι η extended version? Είναι λιγάκι μακρύύ...

Link to comment
Share on other sites

Ως δημοτικό ποιήμα ταιριάζει περισσότερο στη Βιβλιοθήκη Ποίησης, για αυτό και το μετέφερα.

Link to comment
Share on other sites

Ποίημα δεν είναι με τίποτα, θα στο πουν και οι ποιητάδες αυτό. Δεν πειράζει αρκεί μην φάει πόδι και από δω και πάει σε κανά ice-tea shop ως spam :)

 

Ελπίζω οι mods της ποίησης να είναι το ίδιο καλοί με σένα και να μ' αφήσουν να κάνω διορθώσεις αργότερα.

Link to comment
Share on other sites

τι ο Χάρος είναι δυνατός και δεν τονε νικάω."

Γιατί'ν' ο Χάρος δυνατός και δε τονε νικάω

 

Αυτό είναι πιστεύω ένα σημείο που πρέπει να το αλλάξεις.

 

Γενικά πάντως το τραγούδι ήταν μεγάλο σε έκταση (ίσως και μεγαλύτερο από όσο έπρεπε) αλλά ακολουθούσε πιστά τους κανόνες του δημοτικού, όπως και τα κλισέ του. Θα μπορούσε σίγουρα να το θεωρήσει κάποιος μια παραλλαγή του έπους του Διγενή ή κάτι παρόμοιο.

Γενικά καλή δουλειά.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με το Nihilio. Είναι σαφείς οι επιρροές, όμως το εντάσσουν εύστοχα στο ρεύμα το οποίο υπηρετεί (δηλαδή το δημοτικό). Μου άρεσε που είδα μια τέτοια προσπάθεια (είχα χρόνια να δω κάτι αντίστοιχο) και επικροτώ! Well done!

Edited by Isis
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά. Μου άρεσε η ιστορία, μου άρεσε που κάποιος έκανε κάτι πολύ πολύ διαφορετικό εδώ μέσα - είχα χρόνια να διαβάσω κάτι τέτοιο. Το συναίσθημα το πέτυχες, δεν φαίνεται καθόλου ψεύτικο. Ίσως να το χτένιζα λίγο ακόμα γλωσσικά, να έκανα ακόμα πιο σφιχτοδεμένο το μέτρο. Πάντως, πολύ καλό. Και δεν τίθεται θέμα να φύγει απο την Β.Π., είναι έμμετρο και θα μπορούσε να είναι και δημοτικό τραγούδι. Και δημοτικό έπος να το χαρακτηρίσουμε, γιατί να μη μείνει;

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Πράγματι, είναι πολύ καλό. Σε θαυμάζω μόνο και μόνο επειδή καταπιάστηκες με ένα είδος που θέλει τόσους στίχους και δουλειά για ακριβές μέτρο και ομοιοκαταληξία. Τα χαρακτηριστικά στοιχεία των δημοτικών χρησιμοποιούνται πολύ εύστοχα, και αν δεν έλεγες πως το έχεις γράψει εσύ θα έλεγα πως είναι πράγματι δημοτικό. Μπράβο!

 

Πέρα απ' αυτά, η ιστορία είναι πολύ συγκινητική και όμορφη, αν και καθυστερείς νομίζω λίγο στο σημείο που πολεμά με τον χάρο, και αντί να δίνεις κάποιο άλλο στοιχείο για τη μάχη αυτή, επαναλαμβάνεσαι κάπως.

Link to comment
Share on other sites

Πραγματικα κατι "καινουργιο"

που θελει πολυ δουλεια και προσοχη. Μπραβο πραγματικα καταφερες να κρατησεις ολους τους κανονες χωρις να γινεις σκλαβος τους πολυ πολυ ομορφη δουλεια.

Link to comment
Share on other sites

χμ... ευχάριστη η πρωτοτυπία. κάτι ανάλογο έχω να διαβάσω απο το λύκειο, και δεν είχα φανταστεί πως το 2005 θα έγραφε κάποιος κάτι τέτοιο με τέτοια επιμέλεια.

Σίγουρα έχει όλα τα στοιχεία του είδους (άλογα που μιλάνε, μάχη, μάχη με το χάρο, τραγικό αλλα και ηρωικό τέλος)

Δεν είμαι κανένας γνώστης του είδους, αλλα μου φάνηκε πάρα πολύ καλό (και δε με χάλασε το τεράστιο μέγεθός του), και με αυτό τον τρόπο γραφής μοιάζει να γράφτηκε τίς εποχές που γραφόντουσαν ανάλογα έργα.

:thmbup:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..