Nihilio Posted November 2, 2005 Share Posted November 2, 2005 Δε ξέρω πόσοι από εσάς έχουν ασχοληθεί με αυτή την πενταλογία τρόμου (και τη δεύτερη πενταλόγία που την ακολούθησε με τίτλο otherworld νομίζω). Ήρωας της ένας βρετανός νεκροσκόπος (άνθρωπος στον οποίο μιλάνε οι νεκροί) που εργάζεται για την υπερφυσική μυστική υπηρεσία του κράτους του επί ψυχρού πολέμου. Είχα διαβάσει το πρώτο βιβλίο της σειράς και, ενώ ξεκινούσε αφάνταστα καλά με τους παράλληλους βίους του 'καλού' και του 'κακού') προς το τέλος κατέληγε εντελώς X-men και με ξενέρωσε αφάνταστα. Έχετε διαβάσει καθόλου; Εντυπώσεις; (Στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο Νεκροσκόπος από τις εκδόσεις Οξυ.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted November 2, 2005 Share Posted November 2, 2005 Το πρώτο ήταν καλό...πραγματικά. Ίσως προς το τελος τα χάλασε κάπως. Τα υπόλοιπα βιβλία συνεχίζουν στο ίδιο μονοπάτι δυστηχώς και είναι μάλλον ''κακό'' παλπ φίξιον. Πολλά βαμπίρια ρε παιδί μου, ειδικά αυτά τα Vampire World... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 2, 2005 Share Posted November 2, 2005 Το έχω αγοράσει τελευταία, αλλά δεν το έχω ακόμα διαβάσει. Ο Μελδόκιος το διάβασε το καλοκαίρι. Αν καταφέρναμε, τώρα, να τον κάνουμε και να μιλήσει... Γενικά, πάντως, κι εγώ δεν πολυγουστάρω τις ιστορίες που είναι γεμάτες βαμπίρια, αλλά έχω ακούσει καλά λόγια και, σίγουρα, θα το παλέψω το βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 2, 2005 Author Share Posted November 2, 2005 Βάρδε, μην ανησυχείς, δεν έχει μόνο βαμπίρια μέσα. Έχει και πολλά φαντάσματα. Επίσης έχει μερικές τρομερές σκηνές (έχω κλέψει 2 απο εκεί μέσα - το ομολογώ) απλά έχει τέλος που έχει απογοητεύσει κόσμο. Πάντως αξίζει τον κόπο να το διαβάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted November 2, 2005 Share Posted November 2, 2005 Εγω πάλι, εχω διαβάσει και τα 5...Γενικά είναι καλή σειρά, με πολλές καλές ιδέες, αν και κάπου το παρατραβάει αυτός ο Χάρι Κίο...Μερικες φορές θέλεις να φωνάξεις στα ουράνια "ε όχι ρε φίλε!κόψε κάτι!". Ευτυχώς αυτές οι φορές δεν ειναι και πάρα πολλές.... Η σύλληψη των Βαμπίρι (και ουχί βαμπίρ, έχει σημασία) είναι απίστευτη. Το αγαπημένο μου της σειράς είναι Η πηγή, το τρίτο βιβλιο, όπου μαθαίνουμε την προέλευση των Βαμπίρι και πολλά ακόμα...και το χειρότερο ήταν το 4ο, (απο τα χείλη των νεκρών), μεγάλο μερος του οποίου διαδραματίζεται στην Κύπρο παρακαλώ, και συμμετέχει κι ένας έλληνας (δε θυμαμαι αν πινουν και τσικουδιές ).Αν θυμάμαι καλά, ο Κίο μιλάει και με τον Πυθαγόρα... Το 5ο πάντως, το οποίο δεν έχει βγει ακόμα στα ελληνικά και λέγεται Deadspawn, ήταν πολύ καλύτερο και κλείνει ικανοποιητικά τη σειρά. Δεν ειναι και αριστουργήματα in all, αλλά πάρα πολύ καλά, κι εχει δίκιο ο Nihilio, πάρα πολλές σκηνές ήταν απίστευτες! Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στη χρήση του Συνεχούς του Μοέμπιους! Ειδικά πάντως για το πρώτο, δεν ειχα ξενερώσει και πολύ με το τέλος... Έχω δει και χειρότερα νομίζω... Α! Κι έχω και μια θεωρία για το πως έκανε ο Lumley το κόλπο με τα χαρτιά που περιγράφεται στην εισαγωγή... Info: έχει κυκλοφορήσει επίσης απο Οξύ, το πρώτο μέρος μιας άλλης σειράς του Lumley, το οποίο λέγεται Psycomech (Η εφιαλτική μηχανή) Έχω διαβάσει μόνο την πρώτη σελίδα απο κεί, αλλά για πρώτη σελίδα ήταν πάρα πολύ καλή. Σίγουρα κάποια στιγμή θα το πάρω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Smoking Mirror Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Ο Νεκροσκόπος;;; Θέλετε την άποψη μου για το Νεκροσκόπο;;; Μου φάνηκε πολύ κακό βιβλίο... Είχε μερικές καλές σκηνές ομολογουμένως (η νεκρομαντική "ανάγνωση" που κάνει ο Ντραγκοσάνι στην αρχή του βιβλίου ας πούμε!) αλλά το υπόλοιπο.... νιααααααααααααααααααα Τρελό γέλιο είχα ρίξει στη σκηνή όπου το βαμπίρ παρακαλεί τον Ντραγκοσάνι να του δώσει λίγο αιμά παραπάνω. "Δεν το ήπια εγώ Ντραγκοσάνι παιδί μου. Η γη το ήπιε". Δοκιμάστε να πείτε την παραπάνω πρόταση με φωνή παραπονιάρη γέρου και δε θα χάσετε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Pixie Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Εγώ έχω διαβάσει μόνο το δεύτερο μέρος (Βαμπίρι!) Τα βαμπίρια γενικώς τα συμπαθώ , το βιβλίο όχι. Μα κάθε φορά που έχει πρόβλημα ο Χάρι Κίο, τρέχουν οι πεθαμένοι να τον ξελασπώσουν? Παραείναι "εύκολη λύση". Και οι υπόθεση είναι για γέλια. Οι μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας πολεμάνε τους κουμουνοβρυκόλακες?Οι οποίοι βρυκόλακες έχουν και κάτι από χταπόδι στο DNA τους γιατί όλο κάτι πλοκάμια απλώνουνε. Και πως ξεχωρίζουμε τους καλούς από τους κακούς? Τα ονόματα των καλών αρχίζουν από Κ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted November 5, 2005 Share Posted November 5, 2005 Και τελικά θα μιλήσω! Που λέτε εγώ διάβασα το πρώτο και δε ξέρω αν θα το συνεχίσω... Γενικά ο λάμλεης φένεται να έχει πολλές ιδέες αλλά χάνει κάπου στην εκτέλεση. Αν και η πλοκή κυλούσε ωραία, οι διάλογοι ήταν κάπως περίεργοι, και σε μερικά σημεία ο λάμλεης σου εξηγούσε τα αυτονόητα λες και σε θεωρεί βλίξ. Ε, στο τέλος, από τότε που η φάση με τον Κίο και τον Ντραγκοσάνι άρχισε να μυρίζει superhero ξενέρωσα και γω... Ο Διάβολος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest outis Posted March 22, 2006 Share Posted March 22, 2006 Δε ξέρω πόσοι από εσάς έχουν ασχοληθεί με αυτή την πενταλογία τρόμου (και τη δεύτερη πενταλόγία που την ακολούθησε με τίτλο otherworld νομίζω).Ήρωας της ένας βρετανός νεκροσκόπος (άνθρωπος στον οποίο μιλάνε οι νεκροί) που εργάζεται για την υπερφυσική μυστική υπηρεσία του κράτους του επί ψυχρού πολέμου. Είχα διαβάσει το πρώτο βιβλίο της σειράς και, ενώ ξεκινούσε αφάνταστα καλά με τους παράλληλους βίους του 'καλού' και του 'κακού') προς το τέλος κατέληγε εντελώς X-men και με ξενέρωσε αφάνταστα. Έχετε διαβάσει καθόλου; Εντυπώσεις; (Στα ελληνικά κυκλοφορεί με τον τίτλο Νεκροσκόπος από τις εκδόσεις Οξυ.) Λοιπόν ο Lumley, παρά την "Ελληνομάθειά" του, τα είπε ανάποδα!Νεκροσκόπος είναι εκείνος που χρησιμοποιεί τρυπάνια και άλλα σε πτώματα για να τους "αποσπάσει" μυστικά... ρόλο που ο Lumley αποδίδει στους "Νεκρομάντες". Αντίθετα το ταλέντο του Χάρι Κιο να επικοινωνεί με νεκρούς είναι αυτό που μπορεί να αποκληθεί "Νεκρομαντεία"... να τα πάρω όμως από την αρχή: Διάβασα το πρώτο βιβλίο στα Ελληνικά και μου άρεσε παρά τα μείον του: Ήταν αρκετά πρωτότυπο, περιείχε μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση και είναι και φιλέλλην ο Lumley. Από την άλλη ήταν "ψυχροπολεμικό" (καλοί Δυτικοί - κακοί Σοβιετικοί). Βέβαια μετά πρόσεξα ότι γράφτηκε πριν πόσα... 20 χρόνια; περισσότερα; Όταν το θέμα ήταν πιο οικείο. Πως δεν τα είχα πάρει χαμπάρι νωρίτερα; Αναρωτιέμαι. Έπειτα διάβασα τα επόμενα δύο βιβλία στα Αγγλικά και πρέπει να πω ότι το #3 μου άρεσε περισσότερο καθώς περιγράφει γλαφυρά έναν ολόκληρο διαφορετικό "κόσμο"-πλανήτη, με τρόπο ισάξιο των καλύτερων world builders της Επιστημονικής Φαντασίας (Κλαρκ, Νίβεν etc.). Φυσικά στα μείον ανήκει η στερεότυπη "από μηχανής θεός" λύση στο κάθε φινάλε αλλά και η παλιομοδίτικη "ψυχροπολεμική" στάση - αυτό το γράψιμο είναι ξεπαρασμένο πια και τα βιβλία - που είναι κάπως παλιά δείχνουν την ηλίκία τους. Τέλος άρχισα το πρώτο μιας άλλης του σειρά "Psychomech" νομίζω (δεν τα έχω πρόχειρα) αλλά δεν το αποτελείωσα. Δεν ήταν άσχημο. Αλλά μάλλον ήμουν σε άλλη συχνότητα (και δεν είχαν και Harry Keog!). Έκανα όμως και κάτι άλλο Σε κάθε του βιβλίο ο Lumley δεν παραλείπει αναφορές στην Ελλάδα αλλά και τη σχετική "επίδειξη" Ελληνικών γνώσεων μόνο που στο Νεκροσκόπο... χα ... μοιάζει να νομίζει ότι επινόησε τη λέξη "Νεκροσκόπος"... πλανάται πλάνην οικτρά... Λοιπόν το έψαξα και βρήκα ότι η λέξη ήταν γνωστή και χρησιμοποιούνταν οπωσδήποτε μεταξύ 1927 και 1964. Την αναφέρει ο ποιητής Ρώμος Φιλύρας και υπάρχει και σε παλιές εγκυκλοπαίδειες μαζί με τις συγγενικές της: Νεκροσκοπία και Νεκροσκοπίο. Η λέξη έχει ένα "επίσημο" κι ένα "ανεπίσημο" νόημα: Νεκροσκόπος είναι ο ιατροδικαστής, Νεκρσκοπία η τέχνη του ανατόμου νεκρών και του ιατροδικαστή και Νεκροσκοπίο είναι εκεί που γίνονται νεκροψίες, σύμφωνα με τα Εγκυκλοπαιδικά λεξικά "Ηλίου" (1954) και "Ελευθερουδάκη" (1963). Από την άλλη ο Ρώμος Φιλύρας που χρησιμοποιούσε μερικές φορές στα ποιήματά του εικόνες βαμπίρ και μαγείας (σύμπτωση;) φαίνεται να γνωρίζει μια πιο σκοτεινή πλευρά του Νεκροσκόπου που προσπαθεί να αποσπάσει από το νεκρό σώμα μυστικά... ...καταλαβαίνω βέβαια ότι ο Lumley (αν και μάλλον από άγνοια) χρησιοποίησε μια "άγνωστη" και πιο cool λέξη για τον "καλό" της υπόθεσης: Νεκροσκόπος και κράτησε την γνωστή και φορτισμένη αρνητικά "Νεκρομάντης" για τους "κακούς", η σωστή έννοια όμως στα Ελληνικά είναι η ανάποδη... θα του το πω αν έχω την ευκαιρία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted March 23, 2006 Share Posted March 23, 2006 θα του το πω αν έχω την ευκαιρία... Δηλαδή... Γνωρίζεις προσωπικά τον Lumley; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest outis Posted March 23, 2006 Share Posted March 23, 2006 (edited) Δηλαδή... Γνωρίζεις προσωπικά τον Lumley; ...όχι αλλά σκέφτηκα να επικοινωνήσω όταν βρήκα τις πληροφορίες για τη λέξη "Νεκροσκόπος". Κάποια στιγμή..."αν" είπα, όχι "όταν". Edited March 23, 2006 by outis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted March 25, 2006 Share Posted March 25, 2006 Κάτι πολύ άθλιο απ τα βιβλία του Λάμλευ είναι αυτά που έγραψε απο μυθολογία Κθουλού... Abysmal. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest outis Posted March 25, 2006 Share Posted March 25, 2006 Κάτι πολύ άθλιο απ τα βιβλία του Λάμλευ είναι αυτά που έγραψε απο μυθολογία Κθουλού... Abysmal.Σε ποια βιβλία χρησιμοποιεί την μυθολογία Κθούλου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 25, 2006 Author Share Posted March 25, 2006 Σε κάποια παλιότερα βιβλία του, όπως τα: http://www.amazon.com/gp/product/076531073...5Fencoding=UTF8 http://www.amazon.com/gp/product/156882104...5Fencoding=UTF8 και http://www.amazon.com/gp/product/031286365...5Fencoding=UTF8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted March 25, 2006 Share Posted March 25, 2006 Αυτά με τον Titus Crow διάβασα...μπλεχ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted October 29, 2006 Share Posted October 29, 2006 Αν ενδιαφέρεστε, βγήκε στα ελληνικά το τελευταίο βιβλιο της σειράς Νεκροσκόπος - στα αγγλικά λέγεται deadspawn, νομίζω το μεταφράσανε "πιο νεκρός κι απο τους νεκρους" (άκου τώρα τίτλος...τσκ τσκ τσκ). Πάντως το τελευταίο αυτό βιβλιο ήταν αρκετά καλό (σίγουρα ηταν πολύ καλύτερο απο εκείνο που διαδραματιζόταν στην Ελλάδα) και κλεινει ικανοποιητκά (και περιεργα ) τη σειρά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 6, 2013 Share Posted March 6, 2013 (edited) Το ξέρατε πως έχουμε τοπίκιο γι' αυτή τη σειρά βιβλίων; εγώ όχι. Ιδού και μια κριτική μου για τα πρώτα επτά βιβλία της η οποία προοριζόταν για το διαδικτυακό περιοδικό Freakshow Lullaby: Necroscope 1-5, Necroscope: The Lost Years 1-2, Brian Lumley Τα βιβλία Μια κλασική σειρά τρόμου που κυκλοφόρησε από το 1986 ως το 1991 (τα Lost Years προστέθηκαν το 1995 και το 1996). Εγώ τη διάβασα στην αγγλική έκδοση, σε θηριώδη paperback που μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορεί να τα αποκαλέσει κανείς ‘τσέπης’ κι έχουν ταιριαστά ανατριχιαστικά εξώφυλλα. Υπάρχει επίσης η αμερικάνικη έκδοση και βέβαια η ελληνική. Η τελευταία ανήκει στην κλασική εποχή των εκδόσεων Οξύ κι είναι πολύ προσεγμένη. Σε μετάφραση κυκλοφόρησε μόνο η κυρίως σειρά των πέντε βιβλίων. Απ’ αυτήν, σήμερα τους τόμους 3-5 τους βρίσκει κανείς εύκολα, ενώ σχετικά πρόσφατα ξανακυκλοφόρησε και ο πρώτος (μετά από μια μακρά περίοδο που ήταν εξαντλημένος). Λογικά θα ακολουθήσει και ο δεύτερος τόμος κάποια στιγμή (προς το παρόν είναι εξαντλημένος και κυριολεκτικά άφαντος). Κάποια στιγμή κυκλοφόρησε σαν δοκιμή το πρώτο βιβλίο και σε έκδοση pulp-τσέπης, από την οποία κάποια σκόρπια αντίτυπα κυκλοφορούν ακόμα. Πληροφοριακά, μιας και είναι μακράν το πιο πετυχημένο έργο του, ο συγγραφέας συνεχίζει να το εκμεταλλεύεται ακόμα και σήμερα γράφοντας διάφορα πάρεργα, όπως μια τριλογία-συνέχεια με τα παιδιά του Νεκροσκόπου, άλλη μία με το Νέο Νεκροσκόπο και «χαμένες» περιπέτειες του παλιού. Για όσους ενδιαφέρονται, ο Νεκροσκόπος είχε βγει και σε παιχνίδι ρόλων από τη West End (για το Masterbook), ενώ έγιναν και μεταφορές των πρώτων δυο βιβλίων σε κόμικ, μια από τη Malibu και μια από την Caliber. Α, κι ένας αναγνώστης έχει φτιάξει ένα wiki ονόματι Necropαedia Ο συγγραφέας Είναι Άγγλος πρώην ΕΣΑτζής (Στρατιωτική Αστυνομία) που πήρε σύνταξη στα 43 (έγραφε από πριν, στη ζούλα στο γραφείο) κι έχει υπηρετήσει σε διάφορα μέρη (π.χ. Κύπρο). Θαυμαστής του Λάβκραφτ. Ειδικεύεται σε σειρές βιβλίων Τρόμου (ανάμεσα στα άλλα έργα του είναι η τριλογία Psychomech που επίσης μεταφράστηκε από το Οξύ και οι περιπέτειες του κθουλιανού ντετέκτιβ Titus Crow). Κθουλιανά διηγήματά του (κακής ποιότητας) είχαν συμπεριληφθεί και στις ανθολογίες της Ωρόρα Συν: α. Είναι τέκνο των δεκαετιών ’70 και ’80 και μπορεί να πει κανείς ότι το έργο του προσεγγίζει αυτό που σαν είδος το αποκαλούσαμε ‘Φρίκη’. Όχι ακριβώς splatter, αλλά προσπαθεί να σε κάνει να ανατριχιάσεις (ενίοτε νοσηρά, ενίοτε αισθησιακά), αντί να περιοριστεί σε καθαρά εγκεφαλική προσέγγιση ή να κυνηγήσει την αηδία β. Ζώντας σε κάμποσες χώρες, έχει δει πολλά πράγματα κι έχει γνωρίσει όλων των ειδών τον κόσμο. Είναι παρατηρητικός και ικανός να τα περιγράψει όλα αυτά εφευρετικά, ενσωματώνοντάς τα στο κείμενο γ. Είναι μεθοδικός και δε φοβάται να αφιερώσει μια ολόκληρη παράγραφο στην περιγραφή μιας λεπτομέρειας από την εμφάνιση κάποιου σημαντικού χαρακτήρα. Οι εικόνες που παράγει είναι πολύ ζωντανές δ. Έχει την ικανότητα να δημιουργεί εντυπωσιακές ανατροπές που αδυνατείς να καταλάβεις αν τις σχεδίαζε από την αρχή, αν του προέκυψαν στο δρόμο ή αν απλά τις σκαρφίστηκε εφόσον υπήρχε ζήτηση για συνέχεια στη σειρά. Πάντα, τις στερεώνει γερά σε όσα έχει ήδη πει Πλην: [Δυστυχώς δεν έχω καν ξεφυλλίσει την ελληνική έκδοση κι έτσι δε μπορώ να πω τίποτα για τη μετάφραση] α. Αν και διαβάζεται εύκολα κι ευχάριστα, η πληθώρα της λεπτομέρειας και η μεθοδικότητα ίσως κουράσουν κάποιους β. Βγάζει λίγο τον αέρα του αυτοδίδακτου ημιαγράμματου. Μερικές φορές μοιάζει να έχει κυνηγήσει υπερβολικά τη συγκεκριμένη λέξη που θα χρησιμοποιήσει ή κάθεται να εξηγήσει πράγματα μάλλον προφανή γ. Δεν είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από πρώην στρατιωτικό, αλλά σίγουρα είναι αυτό που θα περίμενε κανείς από τα βαθιά ‘70s, με ολίγη από τουρίστα. Φοβάται το ανατολικό μπλοκ, είναι συγκαταβατικά περιφρονητικός με Έλληνες, Τούρκους και άλλους «τριτοκοσμικούς» συμμάχους της χώρας του, ενώ έχει τρελή εμμονή με το σεξ. Φυσικά, ο πρωταγωνιστής είναι ο σούπερ εραστής που κερδίζει όλα τα αξιόλογα γκομενάκια. Ενώ οι κακοί είναι κατά περίπτωση γκέι, σεξουαλικά ανίκανοι, πορνόγεροι, κακόγουστοι κτλ. Το κείμενο Ο πρωταγωνιστής είναι ο Harry Keogh, ένας ρωσικής καταγωγής Βρετανός που κληρονόμησε από τη μητέρα του την ικανότητα να επικοινωνεί με τους νεκρούς. Μόνο που αυτός δεν είναι ένα ακόμη μέντιουμ. Είναι ο Νεκροσκόπος, αυτός που έχει τη δυνατότητα κυριολεκτικά να μιλά μαζί τους ανά πάσα στιγμή, να τους προσφέρει το σώμα του για να τον καθοδηγήσουν (π.χ. αφήνει έναν νεκρό πεζοναύτη να τον «καταλάβει» για να μπορέσει να δείρει), ακόμα και να αποκτά τις υπερφυσικές τους δυνάμεις οριστικά! Σε κάποια φάση πεθαίνει κιόλας, οπότε απλά αρπάζει ένα σώμα σε κώμα που βρήκε πρόχειρο και συνεχίζει τις περιπέτειές του με αυτό από εκεί και κάτω. Ύψιστο (ή χείριστο) σημείο της όλης σειράς, όταν ο Harry μαθαίνει να τηλεμεταφέρεται. Πώς; Με μια εξίσωση του μαθηματικού Möbius, την οποία ο προφέσορας την έλυσε… μετά θάνατον και του την εκμυστηρεύεται. Ξεκινάει σαν ατυχές ορφανό, αλλά δε μένει για πολύ εκεί. Αφού στρώνει αρκετά τη ζωή του, αποκτώντας γυναίκα, χρήματα κι ένα ιστορικό μπεστ σέλλερ (που είναι η αυτοβιογραφία ενός νεκρού φίλου του από το 17ο αιώνα), κάποια στιγμή επιστρατεύεται από την E-Branch, την αγγλική μυστική υπηρεσία που οι πράκτορές της έχουν ψυχικές δυνάμεις. Έχουν βέβαια και οι Σοβιετικοί και οι Ανατολικογερμανοί αντίστοιχες υπηρεσίες. Πριν εγκαταλείψετε αυτή την κριτική, υποθέτοντας πως το βιβλίο δε σας αφορά, να πω ότι τα περί Ψυχρού Πολέμου είναι η γαρνιτούρα, ενώ η ουσία βρίσκεται στους Wamphyri. Τι είναι αυτοί; Βρικόλακες, αλλά τι βρικόκαλες! Η πρώτη μου επαφή με τον Νεκροσκόπο ήταν μια κριτική που έλεγε ‘Ο Κόμης Δράκουλας μπροστά σε έναν Wamphyri Lord είναι σαν δεντρογαλιά μπροστά σε βασιλική κόμπρα’. Δεκαπέντε χρόνια κι ακόμα το θυμάμαι. Κι είναι εντελώς ακριβές. Οι Wamphyri Lords (υπάρχουν και κάμποσα είδη ακόμα εκτός από τους ‘άρχοντες’, αλλά αυτοί βρίσκονται στο επίκεντρο και δημιουργούν τους υπόλοιπους) είναι παντοδύναμοι κι ο καθένας αποτελεί απειλή για όλη τη Γη από μόνος του. Δε θα πω πολλά για τις δυνάμεις τους (που είναι μια από τις πιο πρωτότυπες κι εντυπωσιακές ιδέες του βιβλίου), μόνο πως η κατάστασή τους είναι φοβερά κολλητική. Δεν έχουμε δαγκώματα και τέτοια. Αν θέλει – πολλές φορές κι αν δε θέλει – ο Wamphyri μετατρέπει ακόμη και με ένα φτέρνισμα τους ανθρώπους σε κάποιο από τα πολλά είδη νεκροζώντανων υποτελών που έχει στη διάθεσή του. Επίσης, είναι πολύ δύσκολο να σκοτωθούν και υπάρχουν ακόμα και τρόποι να επιστρέψουν από τον άλλο κόσμο. [Hint: όσοι έχουν παίξει Vampire the Masquerade, ξέρουν μια πολύ νερωμένη εκδοχή τους] Στο πρώτο βιβλίο, μαζί με την ωρίμανση του πρωταγωνιστή, βλέπουμε κι εκείνη του αντιπάλου του, ο οποίος αποτελεί σκοτεινό καθρέφτισμά του. Εκείνος έρχεται σε επαφή με έναν θαμμένο Wamphyri και μεταφέρει άθελά του τη μόλυνση στους Σοβιετικούς ψυχικούς κατασκόπους. Ακολουθεί δράση, αγωνία και αίμα σε άφθονες ποσότητες. Σημαντικό ρόλο παίζουν οι αναδρομές στην ιστορία του θαμμένου βρικόλακα, όπου εμφανίζεται κι ο δημιουργός του, ο Faethor. Στο δεύτερο βιβλίο, αποδεικνύεται πως ο θαμμένος βρικόλακας είχε κι ένα δεύτερο σχέδιο καβάτζα, αυτό στην καρδιά της Αγγλίας. Η E-Branch έρχεται στο προσκήνιο, ενώ ο Νεκροσκόπος τρέχει ανά την Ευρώπη σε διάφορες περιπέτειες κι επιστρέφει εγκαίρως για να βοηθήσει στην τελική αναμέτρηση. Στο τρίτο, ο ήρωας αρχικά απουσιάζει και ανακαλύπτεται ο πλανήτης από τον οποίο κατάγονται οι Wamphyri (βολικά συνδεδεμένος με μια πύλη στα Καρπάθια κι άλλη μία στη Σοβιετική Ένωση). Καταδιωκτικά αεροπλάνα εναντίον ιπτάμενων βρικολάκων, κομάντο ζουν pulp περιπέτειες σε κόσμο που έχει μείνει τεχνολογικά στο μεσαίωνα κι άλλες καφρίλες. Το τέταρτο και το πέμπτο πάνε πακέτο, είναι σε μεγάλο βαθμό μια ιστορία κομμένη σε δυο τόμους. Όσοι δεν έχουν φρίξει ακόμη, θα ψυχαγωγηθούν με έναν ημίαιμο Wamphyri που θέλει να στήσει το παλάτι του στη Ρόδο (αλλά έρχονται οι Άγγλοι πράκτορες να τον σταματήσουν, μεταμφιεσμένοι σε τουρίστες με χαβανέζικα πουκάμισα). Είναι ταυτόχρονα και συνέχεια στην «Υπόθεση του Charles Dexter Ward» του Λάβκραφτ. Κι ο Harry γίνεται επιτέλους κι ο ίδιος Wamphyri Lord (στατιστικά, ήταν αναπόφευκτο). Αυτή είναι η καλύτερη περιγραφή που μπορώ να δώσω. Τα δυο Lost Years διαδραματίζονται ανάμεσα στο 2 και το 3 της βασικής σειράς, χάρις στο παιδαριώδες εύρημα «και στο τέλος του έσβησαν τη μνήμη, γι’ αυτό δεν αναφέρθηκαν ποτέ αυτά τα γεγονότα». Εδώ ο Harry τα φτιάχνει με μια γυναίκα που εν αγνοία του είναι Wamphyri, τα βάζει με τους Κινέζους και συναντά τους Σικελούς βρικόλακες που ελέγχουν τη Μαφία. Ο κακός της υπόθεσης, ο όλεθρος όλων των ομοίων του επί Γης, εκτός από βρικόλακας είναι και λυκάνθρωπος, αλλά αυτό έχει όντως πολύ ωραία εξήγηση μέσα στην όλη μυθολογία του Νεκροσκόπου. (Πληροφοριακά, ο κακός στο πρώτο βιβλίο είναι ‘Νεκρομάντης’, βασανιστής που διαμελίζει τους νεκρούς για να τους αναγκάσει να του μιλήσουν. Στα ελληνικά, απ’ όπου προέρχονται οι λέξεις, το σωστό είναι το αντίστροφο: αυτό που κάνει ο Harry είναι Νεκρομαντεία κι αυτό που κάνει ο κακός είναι Νεκροσκοπία. Αλλά από τη μια η λέξη Necromancer είναι πολύ αρνητικά φορτισμένη στα αγγλικά κι η σειρά δε θα μπορούσε να λέγεται έτσι, ενώ από την άλλη το ‘Νεκροσκόπος’ ήταν πολύ πρωτότυπο και πιασάρικο για να μην το αξιοποιήσουν για τον ήρωα) Συν: - Άφθονο σεξ και βία σε εύληπτο πακέτο - Αρκετές εκπλήξεις για να θες μονίμως να δεις τι γίνεται παρακάτω - Πολλά πρόσωπα και οπτικές γωνίες, σωστά εναρμονισμένες - Πλοκές μεγάλης κλίμακας, κίνδυνοι που μπορεί να τους αντιληφθεί ο αναγνώστης και νοιάζεται αρκετά να δει αν θα αποφευχθούν - Πραγματικά πρωτότυπα ψευδοεπιστημονικά/υπερφυσικά στοιχεία που δε θυμίζουν τίποτε άλλο και έχουν μια πολύ προσγειωμένη και «σάρκινη» χροιά (επίσης, πρέπει να είναι η μόνη σειρά βιβλίων με βρικόλακες στην οποία δεν υπάρχουν παπάδες, ανεξάρτητα αν η θρησκεία έχει επίδραση στους βρικόλακες ή όχι) - Ο Ψυχρός Πόλεμος κι οι μυστικές υπηρεσίες είναι μια (επιτέλους!) επαρκής δικαιολογία που όλα τα συμβάντα των βιβλίων μένουν κρυφά από το κοινό, στη σκιά της δημοσιότητας Πλην: - Μετά τα δυο πρώτα βιβλία, η πλοκή γίνεται λίγο τσίρκο, με συσσώρευση ακραίων στοιχείων χάριν εντυπωσιασμού - Τα βιβλία είναι μεγάλα και σε κάποιο βαθμό η δομή τους γίνεται σταδιακά προβλέψιμη - Κάποιοι δε θα αντέξουν την ιεροσυλία του τέταρτου βιβλίου πάνω στο κλασικό έργο του Λάβκραφτ (αλλά οι παρατηρητικοί θα έχουν ήδη προσέξει το όνομα της βασικής οικογένειας Wamphyri – είναι ένα από αυτά που έλεγα πως κάνουν τον αναγνώστη να αναρωτιέται πόσο πίσω το είχε σκεφτεί ο συγγραφέας) - Κάποιοι θα βρουν γελοία την ιδέα της σύγχρονης Ρόδου με βαμπίρ και πολύ επιφανειακή την περιγραφή του νησιού, γραμμένη από κάποιον που δεν το γνώρισε πραγματικά - Αν κάποιο από τα πολλά κολλήματα του συγγραφέα ενοχλήσει τον αναγνώστη, ας ξέρει πως θα το συναντά ξανά και ξανά και ξανά - Από ένα σημείο και πέρα, τα γεγονότα και τα πρόσωπα που έχουν αναφερθεί είναι τόσα πολλά που χάνεται κάθε λογαριασμός, αλλά ο συγγραφέας θεωρεί πως ο αναγνώστης τα έχει αποστηθίσει Οι χαρακτήρες Αξίζουν δικό τους κεφάλαιο στην κριτική, γιατί είναι από τα μεγάλα πλεονεκτήματα του βιβλίου. Ο καθένας από του βασικούς είναι πολύ ζωντανός και ιδιότυπος, με την εμφάνιση, τις συνήθειες και τον τρόπο ομιλίας του. Δεν υπάρχει περίπτωση να τους μπερδέψει ο αναγνώστης μεταξύ τους. Σε κάθε βιβλίο, μπορεί να πει κανείς ότι συμπρωταγωνιστής είναι ένας από τους Wamphyri, με τα μισά σχεδόν κεφάλαια να είναι αναμνήσεις του από παλιότερες εποχές. Αυτοί οι βρικόλακες είναι πολύ ενδιαφέροντες, άτομα με έντονα πάθη και σκληρό χαρακτήρα. Με τον τρόπο τους, αν και τέρατα, είναι πολύ πιο ανθρώπινοι τελικά από τον Harry. Γιατί ο Νεκροσκόπος είναι μονολιθικός: έχει πάντα δίκιο, σκοτώνει αδίστακτα και αγαπάει τις ακραίες λύσεις. Σε πολλά σημεία, μοιάζει να είναι αυτός καλός κι οι άλλοι κακοί, μόνο επειδή το λέει ο συγγραφέας. Είναι ευγενέστατος με τους νεκρούς, δεν τους μιλάει από μακριά («γιατί είναι σαν να τους φωνάζει»), πάει ως τον τάφο τους να τους επισκεφτεί ακόμα και με κίνδυνο της ζωή του. Κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τους αναπαύσει. Αλλά με τους ζωντανούς είναι πραγματικά γάιδαρος. Δεν έχει καμιά σχέση με τους θείους του που τον μεγάλωσαν, αν και δε λέει ποτέ πως έχει παράπονο απ’ αυτούς. Εκμεταλλεύεται τους άλλους πράκτορες ψυχρά. Δεν διστάζει στιγμή να σκοτώσει δικαίους και αδίκους (ειδικά αν είναι Σοβιετικοί). Θα μπορούσε αυτό να είναι προσπάθεια του συγγραφέα να πει κάτι, να τονίσει μια αντίθεση. Αλλά ο Lumley δεν αφήνει αμφιβολίες: στο τέλος του πέμπτου βιβλίου βγαίνει ο Θεός (όχι ο χριστιανικός, η κάποια XYZ αρχή του σύμπαντος) και δηλώνει απερίφραστα ότι ο Harry πάντα έπραξε ορθά. Υποθέτω, ακόμα κι όταν έριξε μια ατομική βόμβα στο Θιβέτ (δεν κάνω πλάκα), όταν ανατίναξε για δεύτερη (!) φορά το ίδιο κτήριο γεμάτο πράκτορες, αλλά και υπαλλήλους και καθαρίστριες ή όταν εκδικήθηκε το θάνατο της μητέρας του δολοφονώντας εκ προμελέτης τον πατριό του ο οποίος την είχε σκοτώσει άθελά του. Συν: α. Ο Faethor, ο Lord που αφηγείται τη ζωή του στα βιβλία 2-5, είναι καταπληκτικός και τα κεφάλαιά του θα μπορούσαν να αποτελούν ένα ξεχωριστό πολύ καλό μυθιστόρημα από μόνα τους β. Κάθε ψυχική δύναμη επηρεάζει πραγματικά τη ζωή εκείνου που την έχει και αν δύο άνθρωποι έχουν την ίδια δύναμη, για τον καθένα τους θα λειτουργεί εντελώς διαφορετικά. Για παράδειγμα, ο ανιχνευτής ψεύδους δε μπορεί να πει ψέματα (γιατί νιώθει δυσφορία όταν τα ακούει) κι από δυο εντοπιστές, ο ένας βρίσκει μόνο στίγμα αντικειμένων πάνω στο χάρτη, ενώ ο άλλος νιώθει κατευθύνσεις και αποστάσεις από το σημείο που βρίσκεται αυτό που ψάχνει (αντικείμενο ή πρόσωπο). γ. Το ίδιο ισχύει και για τους Σοβιετικούς, οι οποίοι μάλιστα δεν είναι όλοι Ρώσοι, αλλά επίσης Ουκρανοί, Γεωργιανοί κτλ. Ο Max, ο Μογγόλος γιδοβοσκός, απόγονος σαμάνων με διδακτορικό, είναι ένας από τους πιο πετυχημένους και συμπαθείς χαρακτήρες της σειράς δ. Οι απλοί άνθρωποι που δεν έχουν καμιά δύναμη μπορεί να είναι λιγότεροι στο προσκήνιο, αλλά παίζουν το ίδιο σημαντικούς ρόλους ε. Οι ψυχικές δυνάμεις και οι συνέπειές τους αναπτύσσονται επαρκώς, αλλά δεν καταντούν εύκολη λύση. Είναι απλά ο μόνος τρόπος να εξισορροπηθεί η ζυγαριά και να μπορούν οι άνθρωποι να νικήσουν τους Wamphyri χωρίς να γίνεται απίστευτη η πλοκή Πλην: α. Σε κάθε βιβλίο υπάρχει κι ένας ανθρώπινος «αρχικακός», συνήθως Σοβιετικός ψυχικός πράκτορας. Είναι κι αυτοί πολύ αξιομνημόνευτοι, αλλά γραφικοί, σαν από ταινία με τον Τζέημς Μποντ β. Η γραφικότητα χτυπάει κόκκινο και αλλού, όπως με τον αστυνόμο στη Ρόδο και τα άθλια αγγλικά του (ο οποίος όμως δεν κάνει τα συνηθισμένα γραμματικά λάθη του Έλληνα, αλλά κάποια έμπνευσης του Lumley) γ. Το είπα ήδη, όλοι οι κακοί είναι «ανώμαλοι» (ή όλοι οι «ανώμαλοι» είναι κακοί, με την ηθική του Lumley) δ. Κάποιες φορές ο συγγραφέας μοιάζει να περιγράφει κάτι που δεν το έχει συναντήσει, ούτε το συνέθεσε από αληθινούς ανθρώπους, αλλά το κοπιάρει από άλλο βιβλίο ή ακόμα και ταινία. Η ετυμηγορία Το πρώτο βιβλίο μού άφησε ανάμικτες εντυπώσεις με το περιεχόμενό του, αλλά με ψυχαγώγησε επαρκώς σαν γραφή για να πιάσω αμέσως μετά το δεύτερο. Το δεύτερο είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία και με έχει επηρεάσει πολύ. Τα υπόλοιπα τα διάβασα με δυσκολία, μόνο και μόνο επειδή τα είχα ήδη αγοράσει. Όχι ότι δε διαθέτουν καλές στιγμές, αλλά διαθέτουν και πραγματικά κακές, με τα δικά μου μέτρα. Πάντως όσοι φίλοι τα δανείστηκαν από μένα και βρήκαν το πρώτο του γούστου τους, «ρούφηξαν» και τα υπόλοιπα τέσσερα σε χρόνο μηδέν με ευχαρίστηση. Στα Lost Years δε συνέχισε κανείς. Νομίζω γιατί τους μπούκωσε ο όγκος. Edited March 6, 2013 by Electroscribe 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted March 6, 2013 Share Posted March 6, 2013 Έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο της σειράς το οποίο είναι καλό, σου κρατάει το ενδιαφέρον αλλά τα χαλάει λίγο στο τέλος με αυτήν τη λωρίδα που δεν έχει εξωτερική και εσωτερική επιφάνεια. Δεν προχώρησα ποτέ στα επόμενα βιβλία. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 6, 2013 Share Posted March 6, 2013 (edited) Συμφωνώ ότι το πρώτο βιβλίο είναι καλό και ότι στο τέλος παρεκλίνει σε fantasy ευκολίες που το αποδομούν ελαφρά. Δεδομένου ότι το διάβασα μεταφρασμένο, θα ήθελα να συνεχίσω και με τα επόμενα έτσι. Δυστυχώς όμως το δεύτερο που είχε κυκλοφορήσει από ΟΞΥ εξαντλήθηκε και δεν επανεκδίδεται κι έτσι δεν μπόρεσα να περάσω στα άλλα. Και για να πω την αλήθεια δεν θέλω να το παραγγείλω στα αγγλικά δεδομένου ότι δεν έκοψα φλέβα για το πρώτο και ούτε θα ήθελα να διαβάσω κάτι το τόσο ογκώδες στην αγγλική.... Edited March 6, 2013 by alien666 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mictantecutli Posted November 30, 2013 Share Posted November 30, 2013 Τρομερή πενταλογία!Το πρώτο βιβλίο βιβλίο καταπληκτικό.Το δεύτερο αν και ξεκινάει κάπως μουδιασμένα, ανεβάζει στροφές μετά το 1/3 και είναι αντάξιο του πρώτου.Το τρίτο λίγο αδιάφορο.Σαν περιπετειούλα.Κάπου εκεί το άφησα για κάποια χρόνια, αλλά ευτυχώς το ξανάπιασα πριν 2-3 χρόνια.Το 4ο τέταρτο πολύ καλό και το πέμπτο επίσης.Με ένα τέλος που το θεώρησα καταπληκτικό!Ελπίζω κάποια στιγμή να αναλάβει κάποιος εκδοτικός οίκος να μεταφράσει και τα υπόλοιπα της σειράς!Αν και χλωμο το κόβω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted January 16, 2014 Author Share Posted January 16, 2014 Διάβασα και το δεύτερο της σειράς, το Νεκροσκόπος 2: Βαμπίρι όπου νομίζω γίνεται η στροφή της σειράς να γίνουν βαμπιροβιβλία. Όχι ότι τα Wampyri δεν είναι εξαιρετικοί κακοί (με το Φάεθορα να κλέβει την παράσταση) αλλά κάπου παραγκωνίζουν όλα τα άλλα του πρώτου βιβλίου. Το στόρυ πάει ως εξής: Ο Θιβώρ, το Βαμπύρι του πρώτου βιβλίου, θαμμένος κάπου στη Ρουμανία, βάζει κομμάτι του σε ένα βρέφος, το οποίο μεγαλώνει για να γίνει ένα νέο είδος βαμπίρ. Ο Χάρι Κιο, παγιδευμένος στο σώμα του γιού του, καθοδηγεί τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας να το σταματήσουν. Στα θετικά, είναι ένα κουλ κατασκοπικό superhero horror βιβλίο. Εδώ και εκεί υπάρχουν ατμοσφαιρικότατες εικόνες (πχ η σκηνή της βάπτισης είναι κλάσσική), ενδιαφέροντες κακοί και συμπαθητικοί δευτεραγωνιστές.. Επίσης οι ανατροπές είναι όμορφες και κρατάνε το ενδιαφέρον για 400 σελίδες, ενώ όλα δείχνουν ότι στις 200 σελίδες η ιστορία θα τέλειωνε. Στα άσχημα: Το βιβλίο τραβάει λίγο παραπάνω από όσο αντέχει. Θα μπορούσε να είναι 50 σελίδες μικρότερο άνετα. Και μετά έχουμε και τον πιο larry stu πρωταγωνιστή Χάρι Κιο ο οποίος είναι πανίσχυρος, μέγιστος καβατζοπ****ας και αηδιαστικά self righteous. Ειδικά στο τέλος του βιβλίου όπου για να τιμωρήσει τους κακούς του βιβλίου ανατινάζει το Σοβιετικό κέντρο υπεραισθητικής κατασκοπίας, σκοτώνοντας ένα μάτσο αθωους και, όταν οι πραγματικοί ένοχοι επιβιώνεις κάνει απλά "ουπς, συμβαίνουν αυτά" ήθελα να τον δω να πεθαίνει μαρτυρικά. Όσο για τους κακούς, επίσης φλατ και μονοδιάστατοι. Ας είναι καλά οι τυχαίοι πράκτορες και των δύο πλευρών και οι δύο wampyri που σώζουν λίγο την κατάσταση Θα διάβαζα το επόμενο; Παρά τις όποιες αδυναμίες του, φυσικά και θα διαβασω το επόμενο. Σχετικά καλά κατασκοπικά παλπ superhero horror δεν βρίσκεις εύκολα... 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted January 16, 2014 Share Posted January 16, 2014 Εγώ έχω διαβάσει και τα πέντε. εντάξει, το πρώτο είναι κλασικό. το δεύτερο, αν και λογοτεχνικά κατώτερο του πρώτου, είναι διασκεδαστικότατο, ειδικά σε όσους τη βρίσκουν με μυθολογία Κθούλου. Μια πραγματική ένοχη απόλαυση. το τρίτο, προσωπικά με κούρασε. Είναι ένα ιβρύδιο horror / fantasy (περισσότερο προς το δεύτερο συστατικό του) που λαμβάνει χώρα στον εναλλακτικό κόσμο των βρικολάκων. Περιττό και φλύαρο. στο τέταρτο, η ιστορία επιστρέφει στην γη με τον Harry Keogh να καταδιώκει έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, ενώ ο πραγματικός κακός είναι ο ίδιος, ή μάλλον η κακή πλευρά του (δεν δίνω spoiler, έχει να κάνει με κάτι που παθαίνει στο τρίτο βιβλίο) που όσο πάει και κερδίζει έδαφος. Το κακό με τα βιβλία 2-3-4 είναι ότι ο συγγραφέας έχει κάνει τον Harry Keogh τόσο ανεξέλεγκτα δυνατό που βασικά δεν μπορεί τίποτα να τον απειλήσει. Οπότε, όποιο στοιχείο του κινδύνου, της απειλής εξανεμίζεται. Το τέταρτο κινείται στα μονοπάτια του δεύτερου, αλλά είναι σαφώς κατώτερο και κουραστικό το πέμπτο της ορίτζιναλ πενταλογίας λαμβάνει χώρα φίφτυ φίφτυ μεταξύ του κόσμου του δικού μας και των βρικολάκων. Μου άρεσε το φινάλε του και το όλο εύρημα για την συνέχιση της σειράς. Το βάζω τρίτο σε σειρά προτίμησης, μετά το 2 και φυσικά μετά το 1ο που είναι και το καλύτερο. Τέλος, διάβασα το τελευταίο βιβλίο Necroscope που γράφτηκε ποτέ και ονομάζεται The Touch. Και ευτυχώς που είναι το τελευταίο, γιατί είναι αδιανόητα κακό. Πλέον, ο νεκροσκόπος πολεμάει... εξωγήινους! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 (edited) Χθες το βράδυ τελείωσα το 5ο μέρος της σειράς μετά από πολύ κόπο. Το βρήκα πολύ κατώτερο των προηγουμένων, ένιωθα λες και έβλεπα την τελευταία σεζόν του Lost. Η απίστευτη βαρεμάρα, ήθελα να το πετάξω και να το ξεχάσω, αλλά έσφιξα τα δόντια ώστε να το τελειώσω και να έχω διαβάσει όλη τη σειρά. Καταπληκτική (όχι, σε καμία περίπτωση) περιγραφή: Τράβηξε το μεγάλο, μαλακό, αραχνοειδές του χέρι από το σώμα της, δίπλωσε τα πόδια του στα γόνατα και τα έχωσε μέσα της. Μέχρι που στο τέλος τον είχε τραβήξει μέσα της ως τον αφαλό και ένιωθε το κρύο του σπέρμα να αναβλύζει σαν πίδακας και να βρέχει τα σωθικά της που σπαρταρούσαν Κρίμα που έκλεισε έτσι η σειρά, γιατί τα προηγούμενα μου άρεσαν από λίγο ως πολύ, με το πρώτο να είναι κορυφαίο. Edited April 16, 2014 by Alucard Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
volyros Posted April 17, 2014 Share Posted April 17, 2014 Εχω διαβασει το πρωτο και μου αρεσε ψαχνω το Νεκροσκοπος ΙΙ Βαμπιρι.Αν το πουλαει κανεις ας στειλει πμ.(εχω παρει τα υπολοιπα αλλα χωρις το ΙΙ δεν διαβαζονται!!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joanna29 Posted April 17, 2014 Share Posted April 17, 2014 Εχω διαβασει το πρωτο και μου αρεσε ψαχνω το Νεκροσκοπος ΙΙ Βαμπιρι.Αν το πουλαει κανεις ας στειλει πμ.(εχω παρει τα υπολοιπα αλλα χωρις το ΙΙ δεν διαβαζονται!!) kai ksereis e????meta min ksexaseis kai emena ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.