Rikochet Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 (edited) Το δεύτερο ποίημα που γράψαμε με τον Χάρη - Θρώγκο πριν μια-δυο ώρες. --- Στην αύρα ενός κόκκινου ανεμόπτερου Μύριες πιθανότητες εξισώνονται με το μηδέν Άγνωστα πτηνά, μάταια απαιτούν προσοχή Τα δάκρυα γίνονται νερό - το νερό γίνεται αίμα Το αίμα άλικες λέξεις σχηματίζει Πάνω στον γερασμένο πάπυρο του νού Πιλότος του ανεμόπτερου, ένας χάρος δίχως δρεπάνι, και δίχως στόμα να καταπίνει ψυχές' Μόνο δυο μάτια απο ρουμπίνι* κοσμούν μελανόχρωμο κρανίο' και κοιτούν τον κόσμο' βλέπουν μ'εξισώσεις τρελές καμπύλες στην αγκαλιά του απείρου Χάος φώτων πολύχρωμων. "Τελευταία του θανάτου πτήση" Τ'ουρανού η πτώση, σίγουρα, θα ταράξει τους ατάραχους' Σαν άλλοι Ρωμαίοι, παιδιά του φόβου, Στην αγκαλιά του καίσαρα θα τρέξουν. Σαν τους νάνους, φωτεινά σημεία, που αποφάσισαν να διασκορπιστούν Κεφάλια στραμμένα στον πιλότο Του κόκκινου ανεμόπτερου. Τα καύσιμα λιγοστεύουν Μ'έναν, ή λιγότερους, αναστεναγμούς Τ'ανεμόπτερο διαγράφει πορεία κατηφορική Ο χάρος χαμογελάει (χαρογελάει;) Δρόμοι απο άσπρα φώτα κι ο θάνατος μια δικλείδα ασφαλείας λιωμένοι απ'το βάρους που τυφλώνει (και, στο τέλος, σκοτώνει) γίναμε όλοι αναίτια τούβλα... ...σκορπισμένα στους επτά αιθέρες' Επτά φορές έβηξε ο χάρος προτού το ανεμόπτερο πέσει και η κόκκινη επιφάνεια του γεμίσει νόημα και τραγωδία. Edited November 3, 2005 by Rikochet Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Και παλι το λεξιλογια εχει κατι το πολυ περιεργο, προς θεου δεν εννοω κακο απλα η χημεια σας ειναι πολυ περιεργη ... Κατα αλλα το ποιημα ειναι καταπλικτικο και πολυ δυνατο,. Ξανα μπραβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 3, 2005 Share Posted November 3, 2005 Αυτό εδώ είναι πιο δεμένο από το προηγούμενο. Πολύ πιο δεμένο. Οι στροφές του δεν έχουν εμφανείς διαφορές μεταξύ τους όπως είχαν του άλλου - όχι ιδιαίτερες. Μέτρο παράξενο κι εδώ (παράξενο ακόμα και για ελεύθερο) αλλά αυτό δεν το θεωρώ κακό. Γενικά αυτά τα δυο ποιήματα με λίγο χτενισματάκι αφού κρυώσουν... αλλά και τώρα. Όμορφα, πολύ. Οι εικόνες του μου αρέσουν περισσότερο. Είναι ακόμα πιο πρωτότυπες, ακόμα πιο ξεχωριστές. Ειδικά το ίδιο το κόκκινο ανεμόπτερο με ενθουσιάζει. Τα ανεμόπτερα και τα ζέππελιν και γενικά τα πρώιμα πτητικά οχήματα (τώρα αν στέκει ο όρος που εφηύρα για να μην πω early flying machines, ο θεός κι η ψυχή μου...) κάτι σαν να μου θυμίζουν, κάτι από όνειρο, ίσως από βιβλίο, ίσως κάτι στην τηλεόραση, κάτι που έβλεπα μικρή, ίσως τον αξέχαστο Βερν... Πάντως το αποτέλεσμα είναι να νοιώθω "κάτι" όταν βλέπω αναφορές σε κάτι τέτοιο. Είναι σαν σκοτεινό - πολύ σκοτεινό - παραμύθι... Μου αρέσει, μου αρέσει πολύ, όσο το διαβάζω τόσο περισσότερο μ' αρέσει. Η σύλληψη είναι εκπληκτική. Θα ήθελα να μου πείτε πως ακριβώς γεννήθηκε, αν μπορείτε. Τεχνικούρες: "Χάος φώτων πολύχρωμων." Φωτών; "Δρόμοι απο άσπρα φώτα" Μήπως λευκά για να παραπέμπει και σε near death experiences κατευθείαν, συνειρμικά; "λιωμένοι απ'το βάρους που τυφλώνει" Λαθάκι, "βάρος" θα εννοείτε. Να σας το κάνω edit; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted November 4, 2005 Share Posted November 4, 2005 Εξαιρετικό. Το νόημα δεν είναι προφανές και αν θέλετε, στείλτε καμιά επεξήγηση στο msn... Αλλά σκέφτηκα διάφορα πράγματα. Οι εικόνες εξαιρετικές... Μεγάλο. Μόνο αυτό έχω να πω. Μεγάλο. Και όχι σε μήκος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.