Balidor Posted November 5, 2005 Share Posted November 5, 2005 Μου θυμίζεις ένα βραδινό, Στις 15 του Σεπτέμβρη, Που ποτέ δεν βγήκε έξω, το φεγγάρι… Σαν να μοιραζόταν ο πόθος μου, Και γινόταν χίλια κομμάτια, Που μόνο φίλος θα μπορούσε να είναι, με τ’ αστέρια… Τεντώνω το χέρι μου, μα δεν τα φτάνω, δακρύζω για λίγο και, Τραγουδώ… Κάτι που ποθώ… μα δεν μπορώ να έχω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raistlin Majere Posted November 5, 2005 Share Posted November 5, 2005 (edited) Επισης στην πρωτη στροφη φτιαξε το μετρο. Γενικα μετρια προσπαθεια... Edit: Raistlin, στις κριτικές, όπως και σε κάθε ποστ, δεν ειρωνευόμαστε, δεν προσβάλλουμε τους άλλους χρήστες ή τα έργα τους. Ούτε καν για χιούμορ. Γι'αυτό και μέρος του ποστ σου σβήστηκε Dain Global Moderator Edited November 6, 2005 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted November 5, 2005 Share Posted November 5, 2005 (edited) Μάλλον είχες στο νου σου το αντίστοιχο του "δειλινού"... Δούλεψέ το λίγο παραπάνω...έχει πολύ ψωμί ακόμα αυτό το μικρό ποίημα! Edited November 5, 2005 by Isis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
τα_σπαθιά_του_λόγου Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 koita ligo ton rithmo sou kai ploutise perissotero ena toso omorfo to topio pou kata ta alla sximatises... kali sinexeia file Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Έχω να σου προτείνω κάτι. Ξαναγράψτο από την αρχή, σκεφτόμενος σε τι θέλεις να φτάσεις στο τέλος. Δηλαδή, δούλεψε το νόημα που προσπαθείς να βγάλεις μέσα από αυτό, σαν να μην του έχεις δώσει ήδη λέξεις για να μην επηρεάζουν τις καινούργιες που θα σκεφτείς. Να κλείνεις τα μάτια σου και να φαντάζεσαι τις εικόνες. Από που βγαίνει έξω το φεγγάρι? Μην το σκεφτείς, απλά πες μας με δικά σου λόγια τι εννοείς. Έχεις μια εικόνα στο μυαλό σου, που είναι όμορφη και δεν έχεις δουλέψει αρκετά επάνω της για να μας τη δείξεις κι εμάς. Δούλευε, και συνέχισε. Είναι καλύτερο από το προηγούμενο, σίγουρα, αλλά δεν είναι ακόμη καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Δεν ξέρω, εμένα πάλι μ' αρέσει έτσι όπως είναι, μ' αρέσει πολύ. Μου αρέσει πώς εξελίσσεται το ποίημα, η επιλογή των λέξεων (ή μάλλον η τοποθέτηση των λέξεων, γιατί δεν χρησιμοποιείς και τρομερά πρωτότυπες λέξεις). Είναι καλό μες στην απλότητά του. Εννοείται πως πρέπει να προσπαθήσεις κι άλλο, αλλά νομίζω πως αυτό το ποίημα μπορεί να παραμείνει ως έχει. Να κλείνεις τα μάτια σου και να φαντάζεσαι τις εικόνες. Από που βγαίνει έξω το φεγγάρι? Μην το σκεφτείς, απλά πες μας με δικά σου λόγια τι εννοείς. Έχεις μια εικόνα στο μυαλό σου, που είναι όμορφη και δεν έχεις δουλέψει αρκετά επάνω της για να μας τη δείξεις κι εμάς. Συμφωνώ εδώ με τη Νίενορ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tec-goblin Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Εμένα μ'άρεσε... Φαντάστηκα πολλά πράγματα ^βαθιά εποικοδομητική κριτική Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 Είναι σαφώς καλύτερο από τα περισσότερα άλλα σου (εκτός από ένα που το είχα λούσει με φιλοφρονήσεις γιατί με άγγιξε σε ευαίσθητο σημείο), αλλά θέλει λίγη δουλίτσα ακόμη. Μου άρεσε το θέμα που επέλεξες. Μου άρεσε τόσο πολύ, το βρήκα τόσο οικείο, που ορίστε, σου δίνω μια δική μου εκδοχή, ακριβώς το ίδιο νόημα, άλλες λέξεις, άλλα φίλτρα, άλλο αποτέλεσμα: Μου θυμίζεις το σκοτάδι μιας νυχτιάς, ήταν φθινόπωρο, στις δεκαπέντε του Σεπτέμβρη, και το φεγγάρι είχε καλά κρυψει τ'ασήμι του δεν είχε φως στον ουρανό, θυμάμαι... Μάταιη φωτιά κυλούσε μέσα μου θαρρείς, χίλια κομμάτια ο πόθος, σκορπισμένος, σαν και τ' αστέρια στο βελούδινο στερέωμα, μα κρύβονταν κι αυτά, ήταν σκοτεινά, θυμάμαι... Τέντωσα μ' ορμή μικρού παιδιού το χέρι μου, χάιδεψα το βελούδο με τα δάκτυλα κι όλη μου η θέληση κύλησε, βιάστηκε προς τα εκει, φλόγες στα χέρια, κρύο στο κορμί, θυμάμαι... Ειν' οι ήλιοι μικροί, ψιθύρισα μέσα στη ζάλη, είναι μακρυά - και δεν τους φτάνω. ----- [ΠΑΤΡΟΝΑΡΙΣΜΑ]Balidor, μάγεψέ τους. Κάν' τους να νοιώσουν τόσο κοντά σε αυτό που νοιώθεις όσο εσύ, θύμισέ τους τις δικές τους νύχτες. Το θέμα σου είναι τόσο σοβαρό όσο θέλεις εσύ να είναι, έχει τόσο βάρος όσο του δίνεις. Δώσε βάρος στα θέματά σου. Μιλάς για σκοτάδι, για έρωτα, για πράγματα που μπορεί να είναι από ρηχά έως ζητήματα ζωής και θανάτου! Δώσε τους πνοή, σπρώξ'τα κοντά στο δεύτερο... Ζήσε αυτά που γράφεις, γράψε αυτά που ζεις. Οι άνθρωποι είναι πολύ, πολύ όμοιοι μεταξύ τους, αν το καλοσκεφτείς. Από τον πιο σκληρό ρεαλιστή ως τον πιο ονειροπαρμένο αλαφροίσκιωτο ταξιδιώτη, είμαστε όλοι άνθρωποι. Γράψε όπως θα ήθελες να έγραφες, μη διστάζεις.[/ΠΑΤΡΟΝΑΡΙΣΜΑ] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted November 6, 2005 Author Share Posted November 6, 2005 (edited) ρε συ Νιέννα, έτσι όπως το έκανες, τι να πώ;;;; Καλύτερα να σταματήσω να γράφω ... Έχω ακόμα ψωμί μου φαίνετε !!! edit: Σας ευχαριστω όλους για την κριτική σας !!! Edited November 6, 2005 by Balidor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Κι όμως εκεί μέσα στις γραμμές μου είναι η δικιά σου ιδέα, στίχο στίχο, δες το! Μπορείς κι εσύ - με το δικό σου στυλ βέβαια, όχι με το δικό μου - να διορθώσεις τα λάθη σου και να δώσεις βάρος στο θέμα σου. Να το βιώσεις ως βαθύ για να δείξει βαθύ. Η κάθε λέξη να έχει πραγματικό νόημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.