The heart collector

[Nienna]

Μου άρεσε και το τέλος λοιπόν. Έεεετσι, να μένει το μυστήριο. Χαίρομαι που δεν ήταν αποκαλυπτικό το τέλος, πραγματικά.

[Nihilio]

1. Όμορφο, σκοτεινό, συνειρμικό, μπερδεμένο.

Πρόσεξε μόνο τα όσα γράφεις σε μερικά σημεία η σύνταξη όχι απλά ακροβατεί αλλά χάνει και την ισορροπία της για παράδειγμα:

Stholl would have stayed, if not for the light covering him, the woman next to him, who now was clutching tentatively his hand, and the whole room. Bathing all of them with an unnatural warmth.

εδώ χάνεται η μπάλα. Καταλαβαίνω πάνω κάτω τι προσπαθείς να πεις αλλά όχι το τι πραγματικά λες. Ρίχτου μια δεύτερη ματιά

 

Was it following him, or his body was its source, he did not know.

Κι εδώ την πατάς. Ξεκινάς με ερωτηματική πρόταση και συνεχίζεις με κανονική σύνταξη στη δεύτερη. Κάνε καλύτερα την πρώτη πρόατση "Whether it was following him" και θα είσαι εντάξει.

 

2. The plot thickens. Or is it getting less complicated? Perhaps both.

το κείμενο αρχίζει να πηγαίνει κάπου και πηγαίνει καλά. Το ίδιο και η γραφή που δείχνει να βελτιώνεται.

 

You will cease your targeting me with this gun.

Σωστό μεν, αλλά πόσοι θα το έλεγαν έτσι; Πιθανότατα ο ήρωας της ιστορίας. Για αυτό και το αναφέρω με επιφύλλαξη

 

He didn't like that also

Εδώ ένα too στη θέση του also μου φαίνεται πιο φυσικό. Αλλά και αυτό με επιφύλλαξη αναφέρεται.

 

Keep em rolling.

 

3.

dripping his clothes.

Γράφεις τα ρούχα του έσταζαν (όχι νερό, ρούχα). Σου λείπει μια πρόθεση, είτε on είτε from.

 

4. To διεγραμμένο κείμενο πολύ μουριά.

What is I?

Αυτό σου ξέφυγε ή το έγραψες επίτηδες έτσι; Πιστεύω το δεύτερο, αλλά το αναφέρω έτσι κι αλλιώς.

 

5.

chests with hair on them,

ακούγεται πολύ παιδικό. Hairy chests δε σου έκανε δηλαδή;

 

 

Συνολικά τώρα η ιστορία είναι καλογραμμένη, σκοτεινή, μηδενιστική, μουράτη, κτλ κτλ κτλ. Έχει όμως ένα μεγάλο ελάττωμα: Είναι η ιστορία ενός τυπά που δεν είναι ανθρωπος και βγάζει καρδιές και βγάζει την καρδιά μιας τύπισσας που δεν είναι και αυτή άνθρωπος και τον κυνηγάει να τον εκδικηθεί. Κοινώς είναι πολύ αφηρημένη. Σε κανένα σημείο δε βλέπουμε τι ή πώς είναι ο τύπος. Σε κανένα σημείο δε βλέπουμε πώς είναι η τύπισα. Σε κανένα σημείο δε βλέπουμε πώς είναι ο κόσμος που τους περιβάλλει. Δεν έχουμε μια εξήγηση, ένα λόγο για τα όσα γίνονται. Είναι μια βιντεοκλιπίστικη ιστορία, εικόνες και ήχοι σε μια διαδοχή ώστε να φαίνονται μουράτοι. Και φαίνονται πολύ μουράτοι, και η ιστορία τα καταφέρνει τέλεια σε αυτό τον τομέα.

Είναι όμως αυτό αρκετό; Εγώ πιστεύω ότι όχι. Ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να πρέπει να της ξαναρίξεις μια ματιά.