Nihilio Posted November 6, 2005 Share Posted November 6, 2005 (edited) Επειδή, κακά τα ψέματα, είμαστε σε ένα forum που ασχολείται με τη φανταστική λογοτεχνεία, υπάρχουν στιγμές που και την ποίησή μας πρέπει να διακατέχει μια σχετική θεματολογία. Από τα δημοφιλέστερα είδη φανταστικής λογοτεχνείας είναι το sword and sorcery. Από εκεί πρέπει να αντλήσετε έμπνευση για να γράψετε ένα ποιήμα με σχετική θεματολογία: μάγους, πολεμιστές, δράκους, μυθικά τέρατα, χαμένες πόλεις και ότι άλλο ορίζει η φαντασία σας. Η άσκηση θα διαρκέσει 15 ημέρες. EDIT: Το εργαστήρι ποίησης δεν έχει ορισμένο χρόνο για τις ασκήσεις του, καθώς είναι πάντα ανοιχτές. Άρα οι 15 μέρες δεν ισχύουν, ξεχάστε τες.(Nienna) Edited November 7, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 30, 2005 Share Posted November 30, 2005 Τι θα γίνει ρε παιδιά; Θα γράψουμε τελικά την άσκηση; Να ξεκινήσω να φτιάχνω ατμόσφαιρα για να μου έρθει κατάλληλη έμπνευση; Γιατί τόση νέκρα;;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted December 1, 2005 Share Posted December 1, 2005 Έχω γράψει 8 στροφές από το ποίημα, το οποίο έχει επικό χαρακτήρα. Τι να κάνουμε, νομίζω πως επιβάλλεται σχεδόν να είναι αφηγηματικό το ποίημα. Θέλει χρόνο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted December 1, 2005 Share Posted December 1, 2005 Η Τζοκόντα έχει δίκιο. Το θέμα είναι κάπως ζόρικο αν είσαι ποιητής ελευθέρων... ηθών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The_Knight_who_says_Ni! Posted December 2, 2005 Share Posted December 2, 2005 Μην κανταντισουμε τιποτα ποζεραδες, rapsody κι ετσι, μονο αυτο δεν θελω με τετια ποιηματα () (σας ερχετε ωρεο πραμα...)και ναι, εκει θα προσεξω την ορθογραφαρα μου!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 2, 2005 Share Posted December 2, 2005 (edited) Όλα τα παραπάνω μεταφέρθηκαν εδώ, στα σχόλια. Το topic της έκτης άσκησης αυτής καθεαυτής είναι μόνο για τα ποιήματα, το έχουμε πει. Όσο για μένα, δεν έχω γράψει γιατί το θέμα δεν μου λέει τίποτα αυτόν τον καιρό. Όχι ότι μου έλεγε και πολλά γενικώς, αλλά τώρα δε μου βγαίνει, απλά. Edited December 2, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted December 30, 2005 Share Posted December 30, 2005 Παρέα μεγάλη σε περιπετειώδη γιορτή Ιππότες και Μάγοι, Ιερείς κι όλοι αυτοί Ξεκινήσαν να πάνε στου Δράκου το Άνδρο Και δώσαν χαρά στο φιλήδονο Βάρδο Στο δρόμο τους βλέπει ένας Δράκοντας (Ogre) Και λέει "Σταματήστε, έχω CR ψηλό" Και βγάζουν σπαθιά, τόξα και μαγικά Και του κάνουν μια τρύπα στον αφαλό Μοιράζουν το χρήμα, όπως και τα XP Περιμένουν το μάγο να κάνει πιπί Και παίρνουν το δρόμο κι αφήνουν, με πάθος Βαδίζοντας προς το ύψιστο όρος του Άθως Γιατί όπως λέει του βάρδου το ποίημα Που κράζει παράφωνα και δεν έχει ρίμα "Πάνω στο όρος του Άθως θα πάμε Και την καρδιά του Μέγα Δράκου θα καταβροχθήσουμε!" Κι αφού περπατήσαν για μέρες δυο και ώρες δεκατρείς Φτάσαν επιτέλους στο Άνδρο του Δράκου Και σαν το τραγούδι που λέει "Το Δράκο σαν βρεις Κάτσε στην άκρη, πιες μαύρο και άκου" Καθήσαν στο πλάι και κατασκηνώσαν Μέχρι που τον ίδιο τον Τυρ τον ακούσαν Και λέει μεμιάς ο Θεός ο Μεγάλος "Σκοτώστε τον, δεν το μπορεί κανείς άλλος!" Και βγάζουν και πάλι τα όπλα, τα μάγια, Και μπαίνουνε μές στη σπηλιά του κανάγια Ο Κλέφτης ανοίγει κρυφά το μπουκάλι Και πίνει να μην τον-ε-βλέπουνε άλλοι Περπάτουνε οι πέντ' εκλεκτοί μες στο σκότος Κι ο Κλέφτης μπροστά να κοιτάει για το Τέρας Αφήνει ο Βάρβαρος ένα βαθύ ήχο Και βρώμισ'ευθύς μάνα μου όλος ο τόπος! Ακούνε κι ο κλέφτης με τρόμο αντικρύζει Έν' άγριο θηρίο με τ'όνομα Dracus Και σκέφτετ' ο μάγος "Draciscus Athacus et Fartaudiensis" και μέσα του βρίζει Και φαίνεται ξάφνου το μαύρο θηρίο - Ένας Κόκκινος Δράκος, σα Νέος Ενήληξ - Και βγάζει φωτιές και καίει ένα-δύο, Μα οι άλλοι αμέσως φωνάζουν "Αντίο!" Και έτσι μια μπάλα σκαρφίζετ' ο Μάγος Φωτιάς και κατάρας σα φάϊερμπωλλίδι Του Ιππότη το ξίφος ο 'Μυρμηγκοφάγος' Γυαλίζει Κι ο βάρβαρος ψόφιος μυρίζει σα φρέσκο παΐδι. Κι ορμάει ο Δράκος να φάει το Μάγο Μα μπήγει ο Ιππότης το μυρμηγκοφάγο Στο πόδι, κι ο Κλέφτης μικρό νταγκεράκι Πετάει και κόβει του Δράκου τ'αυτάκι Ο Δράκος γρυλίζει δακρύζει και βρίζει Και το αίμα του σαν από μάγια ευθύς πήζει Μα τρώει τότε ξάφνου το ξόρκι του Μάγου Και το μοιραίο χτύπημα του Μυρμηγκοφάγου Και πέφτει το κτήνος σαν χρυσό βραβείο Και σιέται ολάκερο το Μαύρο Άνδρο Κι οι τρεις εκλετκοί ανασταίνουν τους δύο Όπως όλοι βλέπουμε σε τούτο το κάδρο Και όλοι απ'του Βάρδου το άσμα το γνωρίζουν Πως μόνος του έσφαξε ο ίδιος το θηρίο Και πίσω έδωσε στους φίλους του το δώρο της ζωής Αφού πρώτα έγραψε το ποίμα του με μπρίο Κι αυτή είν' η ιστορία των πέντε εκλεκτών Που μάζεψαν πολλά XP και αφθονία λεφτών Κι η μνήμη τους αιώνια θα είναι ξεχασμένη, Σαν τη μύτη του αναγνώστη σαστισμένη Από Την Ιστορία Τη Γραμμένη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted January 28, 2006 Share Posted January 28, 2006 Μες στη θάλασσα βρήκα μια λίρα χρυσή που λαμπύριζε προκλητικά, ευτυχώς που κρατούσα ανάσα, και βούτηξα για να την πάρω, να δω τι αξίζει. Δύο τρίτωνες, όμορφοι καμαρωτοί με πλησιάσαν, σ’ ιππόκαμπους πάνω γερμένοι, με χάντρες και πέρλες, και ζωγραφιστά τα κορμιά τους, μπλε, πράσινα, μωβ. Με κοιτάξαν με δέος, μα και με θυμό και φωνάξαν στη γλώσσα τους κάτι· μα εγώ δεν κατάλαβα, ως στεριανός, και τους ρώτησα ευγενικά τι εννοούν. Μα εκείνοι με πρόσωπα τρομαχτικά και με τέχνη της θάλασσας και μαγικά με κυνήγησαν να με σκοτώσουν γιατί ήρθ’ απρόσκλητος στη βαθιά θάλασσα. Και φαινόντουσαν πραγματικά δυνατοί· μα τα ξόρκια τους πάντα αστοχούσαν οικτρά και όταν έφτασα, πτώμα πια, στην αμμουδιά ήταν έξω οι φίλοι μου, οι στεριανοί. Και οι τρίτωνες κοίταξαν προσεκτικά για να δουν πόσοι ήμαστ’ έξ’ απ’ το νερό όμως πριν να προλάβουν να βγάλουν μιλιά οι δικοί μας αρχίσαν κατάρες Με καμάκια και μάγια και τέχνες πολλές προσπαθούσαν οι δυο να σωθούν όμως οι στεριανοί τους κρατούσαν σφιχτά και τους πήγανε στον αρχιμάγο μεμιάς. Και εκείνος τους πήρε τις τρίαινες, τους φυλάκισε σε μια λιμνούλα. Και εκείνοι φωνάζαν και έβριζαν μα η θάλασσα ήταν πολύ μακριά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted January 31, 2006 Share Posted January 31, 2006 Den mou aresei oute ikanopoiimenos eimai alla tespa... ________________________________________________ Από ψηλά τ’ άστρα κάνουνε κύκλους θαμπούς μα και λαμπρούς, Πάνω από ένα δέντρο ψηλό στους πράσινους, φωτεινούς αγρούς Παλιά όνειρα, έρωτες, ελπίδες, μα τώρα ψέμα μόνο λεπίδες μα κ’ αίμα, Από το παράδεισο μην στεναχωριέσαι μα ρίξε κι ένα βλέμμα. Ήταν τότε μεγαλώναμε μαζί, κυνηγητό κρυφτό και φιλιά, αθώο ξωτικό Με ένα ξόρκι μα και με την αγάπη σου, δεν μπορούσα πια να κουνηθώ, Λαβωμένοι από την χαρά της παιδικής νιότης τρέχαμε εδώ κι εκεί. Που να ξέραμε το σκυλί που μας περίμενε να μας ανοίξει τη πληγή. Λεγόταν πόλεμος, πίκρα και χολή, από βάλτο βγαλμένη τούτη φρίκη, Το θυμάσαι ήσουν κι εσύ εκεί, ανίατη αρρώστια τούτη η μνήμη, Η θλίψη σε μέθυσε έτσι απλόχερα που στην κέρασαν αυτοί, Υφασμένο ήταν και σου το’ χαν πει, η τύχη σου να πνιγεί από σπαθί.. Εγώ ακόμα όμως προσμένω, Την ψυχή μου να διατάξεις, Να έρθω και να σου φέρω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted March 10, 2006 Share Posted March 10, 2006 (edited) Ορφέα: Γέλασα. Αυτό είναι καλό, καλό πράγμα. Θρόγγε: Θρογγικό, αλλά έχεις γράψει και καλύτερα. Το 'θρογγικός' είναι φιλοφρόνηση, να ξέρεις. Αυτή τη φορά ίσως να το παράκανες με το ανακάτεμα 'όμορφων' και 'άσχημων' λέξεων, πράγμα που συνήθως το κάνεις με τρομερή επιτυχία (μου έχεις δώσει και έμπνευση μέσω αυτού του στυλ σου!). Balidor: Όχι, όχι και όχι. Μου θυμίζει κακή διασκευή Active Member. Μην προσβληθείς, σ' έφαγα! Απλώς αυτή η επανάληψη βάλτων, ξωτικών και μεθυσιού... ε... καταλαβαίνεις. Ούτε κι εσύ δεν είσαι ευχαριστημένος,εξ' άλλου. ----- Το θέμα δεν μου ξύπνησε ιδέες ως τώρα. Έχει όμως μερικές μέρες που αρχίσαμε ένα fantasοειδές, αρθουριανοειδές campaign, και με βλέπω να γράφω σε λίγο, melee στο 5 είναι αυτό... Περίεργο που δεν έχω γράψει ως τώρα, οι λεπίδες με εμπνέουν. Edited March 10, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 22, 2006 Share Posted May 22, 2006 (edited) ναι ήταν ακριβώς στυλ των "Ενεργό Μέλος" ... τι έγινε ρε παιδιά; το παγώνουμε το εργαστήρι ;;;;; Υ.γ. ΦΥΣΙΚΑ και ΔΕΝ προσβλήθηκα !!! Edited May 22, 2006 by Balidor Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted May 22, 2006 Share Posted May 22, 2006 Δεν το παγώνουμε. Απλώς έλλειπε πολύς κόσμος. Δεν είχε κίνηση η Β.Π. Είχαμε κουραστεί από διάφορα ενδοforumικά... Ελπίζω να ανακάμψουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted May 23, 2006 Share Posted May 23, 2006 Να σας πώ, δεν θυμάμαι να έχει μπεί σαν θέμα ο έρωτας... να το βάλουμε;; δεν μπορώ να σκεφτώ κατι άλλο (και μου ίσως "πάει" τώρα τελευταία !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The_Knight_who_says_Ni! Posted May 27, 2006 Share Posted May 27, 2006 ωχ! θα αρχίσουν τα ζουμιά, κάτσε να πάω πιο διπλά, μην βραχώ.... :D :L:S:D Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 21, 2006 Share Posted June 21, 2006 Ήτο συνήθειο, καθώς λένε, να γράφουν έναν κύκλο πάνω από τις στάχτες των νεκρών ηρώων. Κανείς δε χάραξε δα, στο χώμα πού 'πεσες· να σε κάψει δε νιάστηκε κανείς δικός σου. Κι έτσι σ' εμένα έλαχε, ειρωνικό το βρίσκω, να φροντίσω τον άδικα χαμένο νεαρό, αυτόν που ήρθε γενναία στο χαμό του και χάθηκε δειλά, πικρά στο σκότος. Με ρώτησαν, άραγες, φύλακας τίνος είμαι; Αν ήξεραν πόσο μικρή είναι η τύχη μου και πόσο άθλια η μοίρα μου στα βάθη, δε θα με φοβόντουσαν, δε θά 'τρεχαν. Δυστυχώς, αντ' αυτού, φέρνω μόνο τον τρόμο και κανένας δεν έχει ούτε καν το σθένος να σκεφτεί και να ρωτήσει γιατίς, άραγε, να μένω για πάντα εδώ φυλακισμένη. Το ποίημα αυτό είναι εμπνευσμένο από το erotica NON-porn comic, Pawn, του Fredrik Andersson. Το ίδιο μπορείτε να το βρείτε στο επίσημο site του Pawn. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted June 27, 2006 Share Posted June 27, 2006 Orpheus: αστεία, πετυχημένη σάτιρα. Κάνει, έστω για λίγο κοιλιά, αλλά παραμένει αστείο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.