Βάρδος Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Όταν γράφετε, τι ηλικίες έχουν οι χαρακτήρες σας; Μπορείτε να γράψετε για χαρακτήρες που είναι ηλιακά μεγαλύτεροι ή μικρότεροι από εσάς; Μπορείτε να γράψετε για ένα παιδάκι 6 χρονών ή για έναν γέρο 70 χρονών; Ποιες νομίζετε ότι είναι οι καλύτερες τεχνικές/τρόποι για να αποδώσετε χαρακτήρες διάφορων ηλικιών; Συζητήστε για το θέμα ελεύθερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Όταν γράφετε, τι ηλικίες έχουν οι χαρακτήρες σας; Καμία συγκεκριμένη! Μπορείτε να γράψετε για χαρακτήρες που είναι ηλιακά μεγαλύτεροι ή μικρότεροι από εσάς;Μπορείτε να γράψετε για ένα παιδάκι 6 χρονών ή για έναν γέρο 70 χρονών; Ναι, εύκολα μπαίνω στη θέση άλλων ανθρώπων και φαντάζομαι πώς σκέφτονται ανεξαρτήτως ηλικίας. Ποιες νομίζετε ότι είναι οι καλύτερες τεχνικές/τρόποι για να αποδώσετε χαρακτήρες διάφορων ηλικιών; Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να απαντήσω με συγκεκριμένους "τίτλους" τεχνικών. Εγώ, πάντως, πλησιάζω πάντα την ψυχολογία ως βασικό χαρακτηριστικό του τρόπου σκέψης ώστε να είναι αυτό το πρώτο hint για την ηλικία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Το να παραθέσεις χαρακτήρες με ηλικίες ΠΟΛΥ μικρότερες ή μεγαλύθτερες είναι δύκσολο, επειδή ακριβώς η λογική σου είναι πολύ πιο διαφορετική από αυτές. Η αντιμετώπιση ενός παιδιού για τον κόσμο είναι πιο άμεση και περιορισμένη από ενός ενήλικα και οι γηραιότεροι έχουν μεγαλύτερη εμπειρία και ίσως να είναι λιγότερο πρόθυμοι σε σχέση με έναν συνομίληκο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 7, 2005 Author Share Posted November 7, 2005 Δεν το βρίσκεις, όμως, πολύ περιοριστικό να γράφεις συνέχεια για χαρακτήρες που έχουν περίπου την ίδια ηλικία μ'εσένα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Όντως Βάρδε έχεισ δίκιο.... εγώ τον (άν φτιάξω) χαρακτήρα κάποιου πρωταγωνιστή (και μή) τον κάνω συνήθως λίγο πιο μεγάλο απο μέ !!! Πρέπει όντως να τολμίσω και κάτι άλλο !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Χμμμ παλιά όλοι οι χαρακτήρες που έφτιαχνα ήταν λίγο πιο μεγάλοι από μένα. Τώρα έχοντας βιώσει αρκετές "ηλικίες" πιστεύω πως μπορώ να γράψω ή να φιτάξω πειστικούς χαρακτήρες νεαρότερους ή μεγαλύτερους. Μάλλον η δυσκολία βρίσκετι στο να γράψει κανείς αληθοφανείς χαρακτήρες πολύ μεγαλύτερους (για να μην πούμε του αντίθετου φύλου) παρά μικρότερους. Αλλά όλα γίνονται όταν εξασκηθεί κανείς, no? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 7, 2005 Author Share Posted November 7, 2005 Εγώ ανέκαθεν έγραφα πιο εύκολα για μεγαλύτερους χαρακτήρες παρά για μικρότερους. Ακόμα κι όταν ήμουν μικρός. Μπορώ πιο εύκολα να καταλάβω τις σκέψεις ενός μεγαλύτερου ανθρώπου --ακόμα κι ενός γέρου-- από ενός μικρού παιδιού. Κι απ'ό,τι έχω καταλάβει, δεν είμαι μόνος. Οι περισσότεροι συγγραφείς που έχω διαβάσει γράφουν πολύ κακούς παιδικούς χαρακτήρες. Ακόμα κι ο Martin --που τον θεωρώ κορυφή-- δε με ικανοποιεί, όσον αφορά τους ηλιακά μικρότερους χαρακτήρες του. Τώρα, στο A Feist for Crows που διαβάζω κάτι πάει να κάνει, κάτι πολύ καλύτερο από παλιότερα, αλλά οι πρώτοι παιδικοί χαρακτήρες που παρουσίασε, κατ'εμέ, ήταν παιδιά-θαύματα, και μάλιστα πολλά παιδιά-θαύματα μαζεμένα στο ίδιο μέρος. Σε άλλα βιβλία, βέβαια, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, έως και τραγικά. Προσωπικά, σπάνια (έως ποτέ, μπορώ να πω) επικεντρώνομαι σε παιδικούς χαρακτήρες. Από 16 και άνω, ναι. Παρακάτω, όχι. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι ενδιαφέρον μπορεί ποτέ να είχε να κάνει ένα τόσο μικρό παιδί μέσα σε μια ιστορία (εκτός αν ήθελα να γράψω ιστορία για παιδιά). Θα έπρεπε, υποχρεωτικά, να είναι παιδί-θαύμα, κι ανέκαθεν απεχθανόμουν τα παιδιά-θαύματα. Επομένως, πες μου να γράψω για οτιδήποτε --γυναίκες, άντρες, γέρους, νέους, ζώα, πτηνά, τέρατα--, αλλά μη μου ζητάς να γράψω για παιδιά. Δε θα θέλω να το καραγκιοζέψω, και η ιστορία δε θάχει ενδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted November 7, 2005 Share Posted November 7, 2005 Προσωπικά, σπάνια (έως ποτέ, μπορώ να πω) επικεντρώνομαι σε παιδικούς χαρακτήρες. Από 16 και άνω, ναι. Παρακάτω, όχι. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι ενδιαφέρον μπορεί ποτέ να είχε να κάνει ένα τόσο μικρό παιδί μέσα σε μια ιστορία (εκτός αν ήθελα να γράψω ιστορία για παιδιά). Θα έπρεπε, υποχρεωτικά, να είναι παιδί-θαύμα, κι ανέκαθεν απεχθανόμουν τα παιδιά-θαύματα. Πώς φαίνεται ότι δεν ξέρεις καθόλου από παιδιά! Τι ενδιαφέρον μπορεί να έχουν σε μια ιστορία; Θα σε προέτρεπα να μιλήσεις με κάποιο παιδί(6 με 7 χρονών) αντιμετωπίζοντάς ως ίσο σου(χωρίς γούτσου-γούτσου χαζομάρες) και θα το ανακαλύψεις μόνος σου. Με τους χαρακτήρες δεν θέτω κανέναν απολύτως περιορισμό. Η ικανότητά μας να προβάλουμε των εαυτό μας σε διάφορες καταστάσεις είναι εκπληκτική και τη χρησιμοποιώ καθημερινά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 7, 2005 Author Share Posted November 7, 2005 Πιθανώς και να έχεις δίκιο, Eroviana, αν και έχω πολλά μικρά ξαδελφάκια. ;) Το πρόβλημά μου είναι ότι, μέσα σε μια ιστορία, δε θα ήξερα πώς να το εντάξω στην πλοκή ως βασικό χαρακτήρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Οι μεγαλύτεροι είναι πιο δύσκολοι όπως λέει ο Dain. Το τεχνικό κομμάτι περιλαμβάνει περιγραφή, διαλόγους, κίνητρα με αύξων βαθμό δυσκολίας. Όπως και με κάθε χαρακτήρα το εγχείρημα δυσκολεύει όσο περισσότερο αυτός ο χαρακτήρας 'παίζει'. Και υπάαρχουν και οι εντελώς fantasy καταστάσεις όπου κάποιος γερνάει αργά ή και καθόλου, είτε γέρασε ή ξανάγινε νέος ή πέθανε και ξαναγεννήθηκε... Όπως υπάρχουν και οι μη ανθρώπινοι χαρακτήρες.... Πάντως αν δε γράψεις αρκετά ένα χαρακτήρα δε θα έχεις τη χαρά να δεις τον εαυτό σου να κάνει τη μια πατάτα μετά την άλλη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Το να κάνεις χαρακτήρες με ηλικία ίδια ή παρόμοια με εσένα είναι εύκολο, αλλά όχι πάντα. Πρέπει όχι μόνο να λάβεις υπόψη την ΗΛΙΚΙΑ, αλλά και τις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ. Σίγουρα, ένα παιδί-θαύμα που επειβίωσε εν΄ςο πολέμνου θα έχει μια εντελώς άλλη αντιμετώπιση για τον κόσμο από ένα χαμερπή αγρότη σε μια φιλήσυχη πόλη στην άλλη άκρη του κόσμου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Legion Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Παιδί υπήρξα, γέρος όχι, έτσι σίγουρα το να μπεις στη θέση ενός παιδιού είναι πιο εύκολο. Πάντως επειδή οι χαρακτήρες σε ένα βιβλίο είναι θέμα παρατήρησης του κόσμου μπορείς να μελετήσεις εύκολα μία ηλικία και να την αποτυπώσεις αρκετά εύστοχα στο χαρτί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Όπως ένας ηθοποιός επικαλείται προσωπικές συναισθηματικές του εμπειρίες για να ενσαρκώσει ένα ρόλο, έτσι και ένας συγγραφέας πρέπει να παρατηρεί τον κόσμο όπως λέει πιο πάνω ο Legion. Οπότε ναι μπορεί κανείς να γράψει χαρακτήρες άλλων ηλικιών. Για όσους όμως γράφουν φαντασία η παρατήρηση π.χ. ενός ηλικιωμένου δεν ξέρω κατά πόσο βοηθά σημαντικά. Η μάλλον βοηθά αλλά είναι αναγκαίο να φανταστεί κανείς αντιδράσεις σε αλλόκοτες καταστάσεις. Επίσης Atrelegis, στο παράδειγμα που έφερες ένα παιδί-θαύμα που επιζεί ενός πολέμου είναι ευκολότερο να γραφτεί γιατί μπορεί κανείς να φανταστεί εύκολα σχετικά τις εμπειρίες του, αντίθετα ένας "χαμπερπής" αγρότης σε μια φιλήσυχη πόλη είναι δυσκολότερο να γραφτεί και να μην είναι εντελώς στερεότυπος χαρακτήρας, ειδικά αν είναι σημαντικός χαρακτήρας. Η ηλικία όμως εδώ δεν παίζει και τόσο ρόλο. Όταν λέμε "ηλικία" εννοούομε μάλλον και τις εμπειρίες της ηλικίας. Το παιδί-θαύμα δηλαδή δεν είναι ακριβώς "παιδί" πια, ενώ ο αγρότης, αν ο ρόλος του είναι απλά ένας αγρότης, δεν καθορίζεται τόσο από την ηλικία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Γενικά, συμφωνώ με τον Dain επάνω. Ειδικότερα, μου είναι πάντοτε πιο εύκολο να περιγράψω συναισθήματα ανθρώπων που βρίσκονται κοντά μου ηλικιακά 20 - 30, το πέντε πάνω πέντε κάτω, δεν έχει και τόση σημασία. Γαι τους ανθρώπους άλλων ηλικιών, όσο κι αν προσπαθήσω να τους κάνω να μοιάζουν σαν να μην προέρχονται από ανθρώπους που ξέρω, είναι αρκετά δύσκολο. Όσο για τα παιδιά, ποτέ δε μοιάζουν σε μένα όταν ήμουν παιδί. Στην πραγματικότητα, δεν θυμάμαι πως σκεφτόμουν και τι ακριβώς ήθελα. Μοιάζουν όμως πάντοτε σε κάποιο από τα ξαδερφάκια μου ή σε κάποιο παιδί φίλου. Γενικά, πιστεύω πως δεν υπάρχει συνταγή για το πως το κάνεις, απλά πρέπει πρώτα να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να βλέπεις γύρω σου και μετά, όπως λέει κι ο Dain, να σκεφτείς πολλαπλές αντδράσεις του ατόμου που έχεις κατασκευάσει, σε διάφορες καταστάσεις. Θα καταλάβεις ποιες είναι οι πιο σωστές αν έχεις δουλέψει αρκετά σε κάτι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Εγω δεν εχω πολυγραψει αλλα ναι γραφω κυριως για ηρωες της ηλικιας μου πανω κατω.Βεβαια ειναι λογικο γιατι ειναι και μια ακρως ενδιαφερουσα ηλικια.Σπουδες,σχεσεις,ερωτες,παθη,απογοητευσεις,επιλογες ζωης,στρατος... Μαλλον δεν ειναι και τοσο περιοριστικη η ηλικια οσο το αλλο φυλο ΚΤΤΜΑ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted November 28, 2005 Share Posted November 28, 2005 Εγω πάλι πιστεύω πως αν μπορεί κάποιος να φτιάχνει αληθινούς χαρακτήρες που δεν είναι καν άνθρωποι, τότε δεν πρέπει να έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα να μπεί στην ψυχολογία άλλων ατόμων του είδους του. Αυτό φυσικά θεωρητικά -μια και δε θυμάμαι ποτέ να έχω γράψει κάτι με ήρωα ένα μικρό παιδί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted November 28, 2005 Share Posted November 28, 2005 Εγώ πάλι, αν και καταλαβαίνω καλά τους άλλους (τρόπος σκέψης και τέτοια), πολλές φορές δυσκολεύομαι στο να "αναπαράγω" τον χαρακτήρα κάποιου στο χαρτί. Δεν είμαι πολύ καλός στο roleplay βλέπετε Γενικά έχω πρόβλημα με τους χαρακτήρες. Όταν γράφω οι χαρακτήρες μου είναι συνήθως στην ηλικία μου και λίγο μεγαλύτεροι. Καμιά φορά γράφω και για μεσήλικες, αλλά όχι συχνά. Εξαρτάται από την ιστορία. Όμως εκ πρώτης όψεως μόνο, γιατί πιστεύω οι χαρακτήρες που δημιουργούνται στο κεφάλι μας είναι κοντά σε μας, ώστε να τους καταλαβαίνουμε και καλύτερα, γιατί ο τρόπος σκέψης αλλάζει καθώς μεγαλώνουμε. Ποιος πλάθει έναν χαρακτήρα μέσα στο κεφάλι του που δεν μπορεί να τον καταλάβει; Έτσι, συνήθως, ηλικιακά είτε είναι κοντά μας, είτε είναι από κάποια άλλη ηλικία που έχουμε ήδη βιώσει. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πως δε μπορείς να γράψεις για έναν παπού άμα είσαι νέος. Υπάρχει και αυτό που ειπώθηκε παραπάνω: η παρατήρηση. Υπάρχουν και οι συγγενείς/γνωστοί που μπορείς να τους ripάρεις σε μια ιστορία σου (). Όσο για τεχνικές... πιστεύω αυτό εξαρτάται από το είδος της ιστορίας που θες να γράψεις και από τι είδους φίλτρο θα την περάσεις ώστε να ταιριάζει στον αναγνώστη στον οποίο απευθύνεσαι. Δηλαδή, σε ένα παιδικό βιβλίο, αλλιώς θα αναπτύξεις/αναλύσεις έναν χαρακτήρα απ'οτι σε ένα βιβλίο για γέρους ( υπάρχουν τέτοια πράματα άραγε; ) Σκοπεύω πάντως να πειραματιστώ λίγο αυτόν τον καιρό και να γράψω ένα παιδικό παραμυθάκι με ήρωες μικρά παιδιά [προφανώς....]. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Thomen Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Egw pisteuw oti exw ftasei se ena simeio pleon na mporw na apodwsw kala ilikies. Auto ksekinise me ta prwta prwta syggrafika mou vimata otan ithela na grapse tin istoria tis zwhs enos fantastikou antra. Eprepe na ksekizw apo to 0 opws katalavaineti. Etsi arxisa na paratirw ta paidia sxoleio gia to pws ferontai,giato pws antidroun oi geroi sta kafeneia, oi goneis mas stis douleies tous ti koina xaraktiristika exoun oi ilikies anametaksy tous ktlp. Episis ekatsa kai diavasa vivlia psyxologias gia middle-age crisis kai paei legontas. Apo ta 13 ws ta 15 egrafa ti viografia tou antra auto kai mporw na pw oti den eimai idiaitera euxaristimenos alla toulaxiston ematha na mpainw sti psyxologia kai tin idiosygkrasia diaforwn atomwn aneksartitws ilikias. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 (edited) Εγώ έχω ένα πρόβλημα. Καταλαβαίνω τους πάντες. Δεν κάνω πλάκα, είναι πρόβλημα! Καλά, όχι και όλους... Αλλά σίγουρα ένα πολύ πολύ μεγάλο ποσοστό. Ακόμα και στους τρελλούς λογική βρίσκω. Μεγάλο πρόβλημα κύριοι, δεν μπορείς να διαφωνήσεις με κανέναν. Έχουν όλοι ένα ποσοστό δίκιου, ξέρεις γιατί κάνουν τα όσα κάνουν ακόμα και αν δεν συμφωνείς με αυτά που κάνουν. Ξαφνικά δεν υπάρχει κανείς κακός, αδικαιολόγητος, κανείς να του ρίξεις τυφλά το φταίξιμο... Και σαφώς καταλαβαίνεις πως είσαι κι εσύ ένας από όλους αυτούς, με ένα μόνο ποσοστό δίκιου. Ίσως γι αυτό να μην έχω πρόβλημα με τους χαρακτήρες, με το role play, με την υποκριτική γενικά. Φτιάχνω περισσότερους χαρακτήρες από όσους χρησιμοποιώ σε ιστορίες, δεν με ενοχλούν οι διαφορετικές ηλικίες, ιδεολογίες και δεν έχω κανένα πρόβλημα με τα φύλα. Έχω έναν τόνο χαρακτήρες, backgrounds, ιδέες για χαρακτήρες. Μου αρέσει να ασχολούμαι με τα σώψυχα του κόσμου, είτε αληθινού είτε φανταστικού κόσμου. Εκεί που εντοπίζεται το πρόβλημά μου είναι στην πλοκή. Είτε μου έρχεται είτε όχι. Αν όχι, δεν μπορώ να φτιάξω πλοκή από το τίποτα βασιζόμενη στην υπομονή μου ή σε κάποια μέθοδο. Edited December 4, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.