Eldikinquel Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Μπόρα Καθρέφτης Γυρνά πίσω ό,τι του δώσω Ίδιο ή διαφορετικό; Δεν ξέρω, κανείς δεν ξέρει Βροχή Στάλες πέφτουν στο χώμα Αμέτρητες, δροσιστικές Βρέχομαι, δεν με νοιάζει Μουσική Οι νότες ερεθίζουν γλυκά το μυαλό μου Γεμίζουν το δωμάτιο Ακούω μα δεν απολαμβάνω Μοναξιά... Τίποτα δεν την καλύπτει Υπάρχει, βρίσκεται εδώ, με εξουσιάζει Το είδωλό μου δεν τη διώχνει Η βροχή δεν την ξεπλένει Η μουσική απλώς τη συνοδεύει Μοναξιά... Γιατί λείπεις εσύ Μισώ αυτά που μας χωρίζουν Μισώ την πόλη που με κρατά Έλα και όλα θα έχουν νόημα Το είδωλό μου θα πορεύεται μαζί με το δικό σου Αγκαλιά μπροστά στον καθρέφτη Οι σταγόνες θα μας αγγίζουν γλυκά Χέρι-χέρι περπατώντας στη βροχή Η μουσική θα δίνει στο φιλί μας ρυθμό Μαζί θα βρούμε τα μυστικά της Τώρα βλέπω, τώρα ξεχωρίζω νιώθω τις πτυχές της ζωής ξεδιπλώνονται γύρω μας μας αγκαλιάζουν Καθρέφτης, βροχή, μουσική Ναι, τώρα καταλαβαίνω Όπως καταλαβαίνετε τη μέρα που το έγραψα ένιωθα μόνη, έβρεχε και άκουγα μουσική. Περιμένω (όπως πάντα) τις ειλικρινείς κριτικές σας!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Μια μοχθηρή ποντικίνα επιστρέφει στο άντρο μας. Στο ποιήμα τώρα, κλισέ ως εκεί που δεν πάει. Αλλά όμορφο κλισέ, εμπνευσμένο, ειλικρινές. Η μορφή που του έχεις δώσει βοηθάει πολύ. Τρία τετράστιχα "ηρεμίας" που δίνουν τη θέση τους σε δύο κατεβατά απελπισίας. Καθόλου άσχημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted November 8, 2005 Management Share Posted November 8, 2005 Μου άρεσε. Δεν με εκφράζει μιας και η μοναξιά είναι κάτι που με σκοτώνει αλλά η συνοδεία κλασσικής μουσικής με την οποία διάβασα το ποίημα ίσως να ήταν η αιτία που το χάρηκα. Το καλό με τα γραπτά σου είναι ότι τα συναισθήματα που περνάς δεν έχουν την υπερβολή που προσπαθούν να δώσουν άλλοι. Περνάει αυτό που πρέπει όσο πρέπει χωρίς ακρότητες. Οι δοσολογίες είναι σωστές και η γεύση ισορροπημένη. Γενικά μου αρέσει η γραφή σου αλλά αυτό το ξέρεις. Έπρεπε όμως να στο θυμίσω μετά από τόσο καιρό. Ελπίζω να καθίσεις λίγο περισσότερο αυτή τη φορά. Στέφανος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Συμπαθητικό, γλυκό. Δεν μου πολυάρεσε η μορφή, κατ' αρχήν έπρεπε να υποθέτω την στίξη. Μου φάνηκε γενικά αδύναμο όμως σαν ποίημα - δεν έχει να κάνει με τη μορφή αυτό βέβαια. Πως να στο πω... Σαν να διαβάζω όντως λέξεις, όχι σαν κάποιος να νοιώθει πίσω από αυτές. Δεν λέω πως δεν ήταν ειλικρινές. Απλώς να, σαν το συναίσθημα που το διέπει να είναι ανάμικτο με μια βαρεμάρα, μια χλιαρότητα. Ίσως μια αποδοχή; Δεν ξέρω. Μπορεί να μου την έσπασε κιόλας επειδή κι εγώ τώρα περίοδο αποδοχής περνάω. Ξέρεις, εκεί που δεν έχει χώρο για άλλη απελπισία. Απλά όταν περνάω περίοδο αποδοχής σπάνια μιλώ (γράφω) για τέτοια συναισθήματα. Βρίσκω κάτι άλλο να γράψω, κάτι που να με τρώει όντως. Κι αν όντως με τρώει η χλιαρότητα, γράφω για να την διώξω. Ίσως βέβαια επειδή δεν την αποδέχομαι ποτέ, δεν μπορώ να ζήσω χλιαρά. Δεν είναι εγώ. Πάντως κακό δεν είναι. Απλά δεν με εκφράζει, θέλω κι άλλη ένταση. Δεν καταλαβαίνω το ρεύμα να περνάει, δεν ανατριχιάζω. Όμως σου είπα, είναι συμπαθητικό. Πολύ καλύτερο από τα άλλα! Έφυγε και η ομοιοκαταληξία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Εμένα μου έδωσε θετικά την ηρεμία της μοναξιάς... απλά ίσως θα γούσταρα πιό πολύ ένταση στο τέλος μονάχα... Σαν ιδέα όμως είναι τουλάχιστος εξαιρετική και έξυπνη, η δομή τέλεια !!! Γουέλ Ντάν !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted November 8, 2005 Share Posted November 8, 2005 Όμορφο, γλυκό ποιηματάκι (mignon ) Εδώ: > Μοναξιά... > Γιατί λείπεις εσύ > Μισώ αυτά που μας χωρίζουν > Μισώ την πόλη που με κρατά > Έλα και όλα θα έχουν νόημα μου δίνεται μια περίεργη αίσθηση απότομου κλεισίματος, σα να λείπει ένας στίχος (όπως όταν περιμένουμε ένα παραπάνω σκαλί ανεβαίνοντας μια σκάλα). Kι εδώ: > Καθρέφτης, βροχή, μουσική > Ναι, τώρα καταλαβαίνω περίπου το ίδιο, αν και όχι η ίδια αίσθηση–εδώ απλώς θα ήθελα κάτι πιο δυνατό, ένα αντικείμενο λίγο πιο πομπώδες [από το εννοούμενο άρα παραλειπόμενο ]... Ίσως 'ζητάω' σπλάττερ που θα καταστρέψει τη γλυκύτητα του ποιήματος, αλλά πιστεύω πως όντως υπάρχει ένα κενό εκεί... Πάντως καλή δουλειά, νομίζω διατηρείς το ύφος εκείνου του ποιήματος με τον ήλιο στο εργαστήρι (mignon ) Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted November 10, 2005 Author Share Posted November 10, 2005 (edited) Nienna καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες για "αίσθημα αποδοχής" απλώς την περίοδο που το έγραφα είχα επηρρεαστεί από κάποια γεγονότα τα οποία δεν μπορούσα να αλλάξω. Οπότε είναι πιθανό και αυτό να φάνηκε στο γράψιμό μου. Ήταν μια περίοδος αδράνειας για μένα (που δυστυχώς συνέπεσε και με την εξεταστική μου ). Απλά όταν περνάω περίοδο αποδοχής σπάνια μιλώ (γράφω) για τέτοια συναισθήματα. Βρίσκω κάτι άλλο να γράψω, κάτι που να με τρώει όντως. Κι αν όντως με τρώει η χλιαρότητα, γράφω για να την διώξω. Εδώ μάλλον λειτουργούμε διαφορετικά. Όταν γράφω για κάτι, γράφω ακριβώς για αυτό και τα συναισθήματά μου εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορώ να γράψω για κάτι άλλο. Αυτό με βοηθάει. Είναι σαν να έχω ένα πρόβλημα και να μιλάω σε έναν φίλο, νιώθω ότι το διώχνω από μέσα μου και το αφήνω πάνω στο χαρτί. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν γράφω συχνά και επίσης που δεν μπορώ να γράψω κατά παραγγελία. Ποτέ δεν έκατσα να γράψω γιατί "έπρεπε" ή γιατί είχα καιρό να γράψω. Ορφέα όντως είναι απότομο το κλείσιμο και μοιάζει σαν να λείπει κάτι αλλά ετσι μου βγήκε εκείνη τη στιγμή και δεν θέλησα να το αλλάξω αργότερα. Παρ'όλα αυτά νομίζω ότι αυτό το κάνει κάπως ξεχωριστό. Είναι σαν να βρίσκω αυτό που ψάχνω και να μην έχω άλλο κουράγιο να γράψω κάτι άλλο. Απλώς αφήνομαι σε αυτό, καταλαβαίνεις ελπίζω τι εννοώ. Και όσο για την ένταση ίσως περιμένατε κάτι πιο δυνατό αλλά η φάση στην οποία βρισκόμουν δεν μου έδινε περιθώρια... Χάρηκα πάντως για τα σχόλια, σας ευχαριστώ όλους! Είσαστε ειλικρινείς! Edited November 10, 2005 by Eldikinquel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 10, 2005 Share Posted November 10, 2005 Χμμμ... δεν σου είπα να γράψεις για κάτι που δεν σε απασχολεί ή να μη γράψεις αυθόρμητα - μην το κάνεις ποτέ αυτό, τι ψεύτικα πράγματα θα γράφουμε; Απλώς σου εξήγησα πως επειδή εγώ είμαι των έντονων καταστάσεων (μέχρι αηδίας) όταν τα πράγματα γίνονται χλιαρά, δε μ' αρέσει. Αυτό το συναίσθημα βγαίνει στα όσα γράφω. Όταν η κατάσταση είναι χλιαρή, τα ποιήματά μου είναι λυπημένα ή θυμωμένα με αυτό ή γκρινιάζουν, ή επαναστατούν, ή διώχνουν τη χλιαρότητα μακρυά. Η απλώς πάω και κάνω κάποια γερή βλακεία, και μετά έχω ένταση για αρκετό καιρό ακόμα (τότε γράφω για την ένταση)... Αρρώστια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eldikinquel Posted November 10, 2005 Author Share Posted November 10, 2005 Βασικά κατάλαβα τι εννοούσες απλώς μάλλον ξέφυγα λίγο στην απάντησή μου και μίλησα πιο γενικά... Η απλώς πάω και κάνω κάποια γερή βλακεία, και μετά έχω ένταση για αρκετό καιρό ακόμα (τότε γράφω για την ένταση)... Αρρώστια. Καλό αυτό, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 10, 2005 Share Posted November 10, 2005 (edited) Νιέννα <-------- Sense/Feeling Addicted Μπορείς να με συμβουλευτείς για μια ζωή γεμάτη εντάσεις, χωρίς ηρεμία, γεμάτη όοοομορφα προβλήματα. Στο εγγυώμαι, δεν θα ησυχάσεις ποτέ! Learn from the best. Edited November 10, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.