Ένας άνθρωπος υψηλής εντροπίας

[heiron]

ΛΕΞΕΙΣ:2319

ΣΕΞ: ναι(!),λιγο-ετσι για τη φαση και μετα απο απαιτηση αρκετων σουφουφιτων...

ΒΙΑ: στην αρχη οχι...

ΕΙΔΟΣ: ΕΦ με στοιχεια παρανοιας

ΣΧΟΛΙΑ: Λοιπον θυμιζει αρκετα Ντικ θα ελεγα και ο χωρος οπου διαδραματιζεται η ιστορια ειναι μια μελλοντικη Ελλαδα.EDIT: Διαολε...δε φαινονται τα ιταλικς με το κοπυ-πεηστ και μοιαζει κακογραμμενο τωρα...Μην ανησυχειτε παντως.Αμα ποσταρω τη συνεχεια θα το κανω attachment και θα μπορειτε να το "απολαυσετε" στο word σαν καλοι κυριοι,με γκεη ιταλικς και τα συναφη...

ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ: Οχι, θα στειλω τα υπολοιπα μερη οταν...τα γραψω!Αν αξιζει κιολας...

 

A high entropy man

 

Η δίωρη άδεια του μηχανικού του τομέα Φίλτρων και Ρυπών Χάρη Αργυρίου είχε κάνει φτερά. Και σαν να μην έφτανε αυτό έπρεπε να μείνει στο εργοστάσιο έξι ώρες παραπάνω για να αποκατασταθούν οι ζημιές. Οι οδηγίες της διεύθυνσης ήταν σαφείς. Όλο το προσωπικό θα έπρεπε να δουλέψει διπλή βάρδια για να σώσουν ότι μπορούσαν από την περιοχή που έγινε η έκρηξη.

 

«Σκατά», είπε ο Χάρης καθώς απομακρυνόταν με το αυτοκίνητο του από το εργοστάσιο.

 

Επιτέλους είχε ενεργοποιήσει το τσιπ τηλεφώνου που ήταν ενσωματωμένο στο δεξί του αφτί για να επικοινωνήσει με την παρέα του. Μέσα στο εργοστάσιο συνήθως μπορούσε να τηλεφωνήσει αλλά σήμερα με όλα αυτά που είχαν συμβεί δεν είχε αυτή την πολυτέλεια. Είχε αρκετά νέα μηνύματα στη μνήμη.

 

«Άντε ρε που είσαι; Περιμένουμε… »

 

«Θα’ρθεις μαζί μας η με το αυτοκίνητο σου; Ενημέρωσε μας γρήγορα… »

 

«Λοιπόν, Χάρη, εμείς την κάνουμε για Μύκονο. Εσύ έλα μόνος σου»

 

Αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει τώρα. Όχι μόνο άργησε να φύγει από το εργοστάσιο αλλά έμπλεξε και στην κίνηση. Όλος ο κόσμος έφευγε από το Βόλο για να πάει διακοπές σε κάποιο από τα νησιά η έστω στο Πήλιο. Το τετράμηνο των γαλάζιων είχε λήξει και ήταν η σειρά των πρασίνων να δουλέψουν.

 

Κάποια πήγε να τον προσπεράσει την ώρα που έστριβε να πάρει ένα λιγότερο μποτιλιαρισμένο δρόμο.

«Άντε χέσου ρε ηλίθια! Τράβα να ρίξεις σε κανένα πιάτο», είπε και συνέχισε τρέχοντας για το σπίτι του.

 

Ο ηλεκτρομαγνητικός ανελκυστήρας δε λειτουργούσε. Δεν είχε καιρό που είχε εγκατασταθεί κι όμως αρνιόταν να ξεκινήσει. Τεχνολογία σου λέει μετά, σκέφτηκε ο Χάρης και ανέβηκε γρήγορα από τις σκάλες. Το διαμέρισμα του ήταν σε μαύρο χάλι. Πιάτα άπλυτα, ρούχα πεταμένα στα έπιπλα, στοίβες από βιβλία εδώ κι εκεί ακόμα και τα σκεπάσματα του ήταν πεταμένα στην καρέκλα. Πάντα τα άφηνε όλα για την τελευταία στιγμή αλλά τώρα είχαν μαζευτεί τόσες δουλειές ενώ αυτός βιαζόταν να φύγει για να προλάβει τους φίλους του.

Κάπου εδώ πρέπει να είναι, έλεγε και ξανάλεγε στον εαυτό του καθώς έψαχνε τα ρούχα που ήθελε να πάρει μαζί του στο νησί. Τα μισά του παντελόνια είχαν λειώσει στη ραφή ανάμεσα στα πόδια ενώ οι μακρυμάνικες μπλούζες είχαν λειωμένα μανίκια. Ρούχα ακριβά είχαν γίνει παλιόρουχα σε λίγες μόνο βδομάδες. Θα έπρεπε να πάρει τα λιγοστά που ήταν ακόμη σε καλή κατάσταση. Τουλάχιστον οι κοντομάνικες μπλούζες ήταν σε καλή κατάσταση.

 

Καθώς έριχνε ακτίνες με το ειδικό πιστόλι πιάτων έκλεισε τα μάτια του και είδε την ώρα στο ρολόι που υπήρχε στο δεξί του φακό επαφής. Ρύθμισε τη δόση ακτινοβολίας στο μέγιστο και καθάρισε στα γρήγορα τα υπόλοιπα πιάτα σπάζοντας ένα. Έπρεπε να φύγει αμέσως αλλιώς θα πετύχαινε τη γέφυρα Αρτεμισίου κλειστή.

Η κίνηση στο δρόμο δεν είχε μειωθεί και μάλιστα αυτή τη φορά ήταν από τη λωρίδα με τη μεγαλύτερη κίνηση. Θα έπρεπε ήδη να είχε διασχίσει τον Παγασητικό αλλά ήταν ακόμη στην αρχή της γεφύρας. Μπορούσε να δει από μακριά τους καπνούς που έβγαιναν από τον κατεστραμμένο πύργο του εργοστασίου όπου δούλευε, ανατολικά της πόλης.

 

Το όλο πρόβλημα είχε ξεκινήσει από τον τομέα του, όταν έκανε έναν έλεγχο ρουτίνας στα φίλτρα του εργοστασίου. Αμέσως προσπάθησαν να το λύσουν αλλά τα χρονικά περιθώρια σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν πολύ στενά έτσι αναγκάστηκαν να κλείσουν τη μονάδα. Παραδόξως αυτό δεν έλυσε το πρόβλημα. Το σύστημα έκτακτης ανάγκης δυσλειτούργησε και ολοένα και περισσότερα μηχανήματα και προγράμματα κατέρρεαν.

 

Οι εκρήξεις δεν άργησαν να αρχίσουν εφόσον δε λειτουργούσαν τα κυκλώματα ασφαλείας. Η ζημιά θα είχε επεκταθεί σε ολόκληρο το εργοστάσιο αν η πυροσβεστική υπηρεσία δεν αντιδρούσε έγκαιρα. Μαζί με την πυροσβεστική είχαν καταφτάσει και μια ομάδα ΑΕΕμάδων για να ερευνήσουν το ενδεχόμενο δολιοφθοράς. Ότι και να συνεβαίνε οι τύποι της Ασφάλειας Ευρωπαϊκής Ένωσης το θεωρούσαν πιθανό τρομοκρατικό χτύπημα.

 

Ευτυχώς που με άφησαν χωρίς να μου κάνουν πολλές ερωτήσεις, γιατί άμα μπλέξεις με αυτούς δύσκολα ξεμπλέκεις. Είχε ένα φίλο σ’ αυτή την υπηρεσία και του είχε αφηγηθεί τρελές ιστορίες στις οποίες δεν θα ήθελε να είναι ο κεντρικός ήρωας.

 

Ο διευθυντής μπορεί να τον καλούσε αργότερα αλλά εφόσον θα ήταν μακριά θα μπορούσε να καθυστερήσει αυτή τη συνάντηση. Στο κάτω κάτω το σφάλμα δεν ήταν δικό του. Είχε απλά την ατυχία να είναι ο υπεύθυνος στον τομέα όπου έγιναν όλα τα ανεξήγητα ατυχήματα.

 

Η γέφυρα Αρτεμισίου είχε μόλις κλείσει όταν έφτασε. Κάποιο ελάττωμα στην κατασκευή της την έκανε να κινείται πέρα δώθε όταν η αύρα του απομεσήμερου σήκωνε λίγο κύμα παραπάνω. Παρότι η απόσταση μεταξύ των ακτών της Μαγνησίας και της Εύβοιας δεν ήταν μεγάλη, είχαν χρησιμοποιηθεί οι πλωτοί πύργοι στήριξης αντί της παλιάς κλασικής μεθόδου. Κάποιοι λέγανε πως η αιτία ήταν τα ναυάγια που βρέθηκαν στο βυθό από τις τριήρεις που βούλιαξαν εκεί στη ναυμαχία που έγινε τον πέμπτο αιώνα προ Χριστού. Πιθανότατα ο πραγματικός λόγος ήταν η κατά πολύ χαμηλότερη τιμή και η ευκολία της κατασκευής με το σύγχρονο αυτό τρόπο. Όλα σχεδόν τα νησιά του Αιγαίου είχαν συνδεθεί με αυτές τις πλωτές γέφυρες και η Εύβοια δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

 

Ο Χάρης πάρκαρε το αυτοκίνητο του έξω από ένα μαγαζί στο χωριό πριν τη γέφυρα. Πλήθος κόσμου είχε κάνει το ίδιο στα μαγαζιά που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια από τότε που έγινε η γέφυρα. Πολλοί κάθονταν για να γευματίσουν πριν ξανανοίξει η γέφυρα. Συνήθως αυτό γινόταν αργά το απόγευμα οπότε κάπως έπρεπε να περάσουν οι οδηγοί και οι συνεπιβάτες τους την ώρα τους.

 

Το μαγαζί ήταν σχεδόν γεμάτο κι έτσι αναγκάστηκε να καθίσει σε ένα από τα άβολα σκαμπό του μπαρ για να πιει τον καφέ του. Απέφευγε να πίνει πολλούς καφέδες λόγω ενός προβλήματος στο στομάχι του αλλά κάπως έπρεπε να ξεπεράσει την υπνηλία και την κούραση που ένιωθε όλη την ημέρα. Έτσι, την περισσότερη ώρα απλά ανακάτευε αργά τη ζάχαρη με το καλαμάκι του αγναντεύοντας νωχελικά το γυμνό τοπίο.

 

Σε αντίθεση με τις πλαγιές γύρω από το Βόλο, εδώ το βουνό ήταν μάλλον άγονο και ξερό. Λίγοι σκουροπράσινοι θάμνοι έσπαζαν τη μονοτονία του ωχρού βράχου και έδιναν στη θάλασσα που έσκαζε πιο κάτω μια λαδιά απόχρωση. Στο βάθος φαινόταν οι ανεμογεννήτριες του αιολικού πάρκου αλλά και τα φωτοβολταϊκά στοιχεία στο διπλανό λόφο. Τα σχέδια για όλα αυτά είχαν γίνει δεκαετίες πριν αλλά τώρα πια με την έλλειψη πετρελαίου και την ελάττωση των στερεών καυσίμων είχαν γίνει αναγκαία για την παροχή ενέργειας στην περιοχή.

 

Την ώρα που πλήρωνε είδε τη σερβιτόρα να παραπατά και να της φεύγει ο δίσκος με τα ποτήρια. Κάτω από κανονικές συνθήκες κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό. Τα ποτήρια ήταν κολλημένα στο δίσκο μέσω ενός πεδίου το οποίο απενεργοποιούσε αυτός που το κρατούσε όταν ακουμπούσε το δίσκο στο τραπέζι. Αυτή τη φορά όμως τα ποτήρια έφυγαν από τη θέση τους και έπεσαν πάνω στους πελάτες λερώνοντας κάποιους από αυτούς.

Σύντομα με αφορμή αυτό το σπάνιο αλλά ασήμαντο περιστατικό ξέσπασε καβγάς ανάμεσα στους πελάτες και τους εργαζομένους της καφετέριας. Τραπέζια αναποδογύρισαν, καρέκλες εκσφενδονιστήκαν, άνδρες ήρθαν στα χέρια και γυναίκες άρχισαν να μαλλιοτραβιούνται.

 

Ο Χάρης απομακρύνθηκε διακριτικά προς το αυτοκίνητο του. Αρκετές φασαρίες είχε σήμερα. Εξάλλου η γέφυρα είχε ήδη δοθεί στην κυκλοφορία έστω και με το πορτοκαλί προειδοποιητικό σήμα.

Ο αέρας και ο κυματισμός ήταν λίγο κάτω από τα επιτρεπτά όρια. Αυτό σήμαινε πως οι οδηγοί θα έπρεπε να πηγαίνουν αργά και προσεκτικά. Ποτέ ως τότε δεν είχε αναφερθεί κάποιο σοβαρό ατύχημα σε πλωτή γέφυρα βέβαια αλλά αυτή τη φορά ένα άσχημο προαίσθημα τον κυρίευσε.

 

Οι ταλαντώσεις αυξάνονταν γρήγορα ενώ τα κύματα μεγάλωναν απειλητικά. Κάτι τον ώθησε να παρανομήσει και να προσπεράσει τη βαριά φορτωμένη νταλίκα που προπορεύονταν. Δεν είχε καλά καλά μπει μπροστά της όταν με ένα δυνατό τράνταγμα της γέφυρας η νταλίκα δίπλωσε και αναποδογύρισε εκσφενδονίζοντας το φορτίο της στα πίσω αυτοκίνητα. Οχήματα έγιναν συντρίμμια και άνθρωποι διαμελίστηκαν. Ένα στρατιωτικό φορτηγό έπεσε πάνω στον πύργο στη μέση της γέφυρας. Τα όπλα που μετέφερε προκάλεσαν μια εκκωφαντική έκρηξη που συγκλόνισε τον πύργο. Λίγες στιγμές μετά παραδόθηκε στη μανία του ανέμου και της θάλασσας και κατέρρευσε. Ολόκληρη η γέφυρα άρχισε να γκρεμίζεται . Το κομμάτι όπου είχε γίνει η έκρηξη ήδη βούλιαζε στα άγρια βαθιά νερά του διαύλου.

 

Είχε τρομοκρατηθεί. Το όχημα του ήταν σταματημένο και δεν έλεγε να ξεκινήσει.

«Γαμημένο, πάρε μπρος μη σε γαμ…», έβρισε. Το αυτοκίνητο του δεν έδειχνε να δίνει σημασία στις βρισιές του. Ίσως είχε χτυπηθεί από κάποιο θραύσμα, ίσως απλά να έσβησε και δεν έπαιρνε μπρος.

Χωρίς να το σκεφτεί, ο Χάρης βγήκε και μπήκε στο διπλανό αυτοκίνητο. Οι δυο κοπέλες που ήταν μέσα τον κοίταξαν ξαφνιασμένες. Κάτι του είπαν με θυμό αλλά αυτός χωρίς να δώσει σημασία τις έδειξε τον δεύτερο πύργο που άρχιζε να υποχωρεί.

 

«Θα πέσουμε όλοι στη θάλασσα! Άντε ξεκίνα!» ούρλιαξε στην οδηγό.

 

«Μεγντ!» την άκουσε να λέει καθώς συνειδητοποιούσε τι συνεβαίνε. Το αυτοκίνητο επιτάχυνε γρήγορα και προσπερνώντας τα υπόλοιπα οχήματα που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φτάσουν στην ξηρά, απομακρύνθηκε από τη γέφυρα.

 

Για καλή του τύχη ήταν ένα καινούργιο γρήγορο αμάξι, από αυτά που νοίκιαζαν οι εταιρίες στους τουρίστες. Οι δυο κοπέλες ήταν Γαλλίδες και είχαν έρθει για διακοπές στα νησιά του Αιγαίου. Μη γνωρίζοντας καλά Γαλλικά δεν είχε καταλάβει τι του έλεγαν στην αρχή αλλά σύντομα διαπίστωσε ότι μια από αυτές μιλούσε άπταιστα ελληνικά. Της ζήτησε να τον πάνε μέχρι τη Μύκονο, αφού αυτές θα περνούσαν από εκεί στο δρόμο τους για τη Σαντορίνη. Μαζί του είχε μόνο ένα μικρό σακίδιο αλλά ευτυχώς είχε αρκετά λεφτά στον προσωπικό του λογαριασμό και προσφέρθηκε να τις ξεπληρώσει για τη χάρη μόλις έβρισκε ένα μέρος με μηχάνημα όπου θα χρησιμοποιούσε το ενσωματωμένο πορτοφόλι του. Η μεγάλη αδερφή, η Μαριόν ένευσε καταφατικά αλλά η μικρή Σοφί αντέδρασε και δήλωσε πόσο χαιρόταν που βρέθηκαν μαζί.

 

«Ευτυχώς που βρέθηκες και εσύ. Η αδερφή μου είναι καλή οδηγός αλλά δεν μιλάει πολύ και έχω βαρεθεί τόσες ώρες στο αυτοκίνητο», του είπε κοιτάζοντας τον με τα μεγάλα γαλανά μάτια της.

 

«Μιλάς εσύ για τύχη;», ρώτησε γελώντας. «Εγώ που χάρη σε σας γλίτωσα εκεί στη γέφυρα; Άσε που αν δεν ήσασταν εσείς δε θα έφτανα τόσο άνετα στη Μύκονο. Σας χρωστώ τουλάχιστον ένα καλό δείπνο και ένα ποτό. Τι λέτε; »

 

«Ναι, θα το ήθελα πολύ» είπε η Σοφί.

 

Η Μαριόν που καταλάβαινε ελληνικά αρκετά καλά αντέδρασε κάπως αλλά η Σοφί την έπεισε τελικά. Βέβαια ο Χάρης δεν έδωσε σημασία στη συζήτηση τους αλλά συνέχισε την κουβέντα με τη νεαρή γαλλιδούλα ως το βράδυ. Όταν είχαν φτάσει στο νότιο άκρο της Εύβοιας το αγγελικό πρόσωπο της είχε γείρει στον ώμο του. Οι ξανθές της τούφες του χάιδευαν το γυμνό του χέρι ενώ αυτός είχε αποσβολωθεί από την ομορφιά της κοπέλας που είχε στο πλάι του. Ήθελε να τη φιλήσει και να την κάνει δικιά του εκεί μέσα στο ίδιο τους το αυτοκίνητο αλλά το άγρυπνο βλέμμα της μεγαλόσωμης αδερφής της στον καθρέπτη τον απέτρεπε.

 

Για κάποιο λόγο η Μαριόν δεν τον είχε πάρει με καλό μάτι. Ίσως να μην της άρεσε ο τρόπος που μπήκε στο αυτοκίνητο η το γεγονός ότι φλέρταρε με τη μικρή της αδερφή. Μπορεί και να ζηλεύει, εξάλλου η αδερφή της είναι πολύ πιο όμορφη από αυτή, σκέφτηκε. Η Μαριόν μολονότι ήταν ψηλή και με εντυπωσιακές καμπύλες δεν είχε τα βαθυγάλανα μάτια της αδερφής της ούτε και τις μακριές ξανθές μπούκλες της. Τα μάτια της ήταν καστανά όπως και τα μαλλιά της που ήταν ίσια και κομμένα κοντά.

 

Η ώρα ήταν περασμένη όταν έφτασαν τελικά στη Μύκονο. Μετά από μια μικρή έρευνα βρήκαν την παρέα του Χάρη σε κάποιο παραλιακό μπαρ. Οι φίλοι του δεν έδειξαν τόσο ενθουσιασμένοι με την άφιξη του όσο με την άφιξη της Σοφί και της Μαριόν. Για να μην τους αφήσει περιθώρια κίνησης ο Χάρης γινόταν ολοένα και πιο διαχυτικός με τη Σοφί. Αλλά κι αυτή δεν έδειχνε να ενοχλείται. Αντιθέτως, καθώς προχωρούσε η βραδιά τα χάδια και τα φιλιά γινόταν πιο έντονα. Ένας τρόπος υπήρχε για να ξεπεράσει ο Χάρης την έμφυτη διστακτικότητα του κι αυτός ήταν το ποτό. Το συγκεκριμένο βράδυ είχε καταναλώσει μεγάλες ποσότητες βότκας και πλέον έπρεπε να υποκύψει στην πίεση της κύστης του. Αφού άφησε απρόθυμα τη Σοφί, κατευθύνθηκε μέσα από το πλήθος και τον καπνό στην τουαλέτα. Μόλις τελείωσε, στάθηκε για λίγο να πλυθεί στο νιπτήρα και κοιτάχτηκε στον καθρέπτη. Τα μάτια του είχαν κοκκινίσει κι από κάτω υπήρχαν αμυδροί μαύροι κύκλοι, σημάδια της ταλαιπωρίας που είχε τραβήξει όλη εκείνη τη μέρα. Όμως ακόμη κι έτσι, ήταν ικανοποιημένος από αυτό που έβλεπε. Ψηλός, καλογυμνασμέν

Edited June 5, 2008 by heiron

[Διγέλαδος]

πάνω πάνω:

τηλεφωνήσει, αλλά

 

Μέσα στο εργοστάσιο: "Από το εργοστάσιο" δεν θα ήταν καλύτερα;

 

«Θα’ρθεις μαζί μας ή με το αυτοκίνητο σου

 

Τράβα να ρίξεις σε κανένα πιάτο. ? Τράβα να πλύνεις κανένα πιάτο; Ή να ρίξεις (χώρις το σε) κανένα πιάτο

 

Κάπου εδώ πρέπει να είναι, έλεγε και ξανάλεγε

και μετά αναφέρεσαι στα ρούχα του. Βασικά το "κάπου εδώ πρέπει να είναι" το χρησιμοποιούμε όταν ψάχνουμε κάτι συγκεκριμένο, όπως τα κλειδιά μας.. αλλά ο ήρωας απλώς ψάχνει μέσα στην στοίβα των ρούχων κάποιο ρούχο που μπορεί να είναι λιγότερο φθαρμένο από τα άλλα συγκρίνοντας τα (δηλαδή δεν έχει αποφασίσει από την αρχή ποιο ρούχο θέλει να φορέσει ακριβώς).

 

"Ρύθμισε τη δόση ακτινοβολίας στο μέγιστο και καθάρισε στα γρήγορα τα υπόλοιπα πιάτα σπάζοντας ένα. "

Σώνει και καλά να τα πλύνει; Αν ήταν όντως ατημέλητος, (όπως εγώ) θα τα άφηνε στην ευχή τους.. σιγά ειδικά τώρα που βιάζεται.

 

ομάδα ΑΕΕμάδων; ποιοί είναι αυτοί; (θα μπορούσες να βάλεις σε παρένθεση τα αρχικά)

 

Είχε ένα φίλο σ’ αυτή την υπηρεσία και του είχε αφηγηθεί τρελές ιστορίες στις οποίες δεν θα ήθελε να είναι ο κεντρικός ήρωας.

μ'αρεσε αυτή η πρόταση, να που είναι όμως ο κεντρικός ήρωας αυτής της ιστορίας

 

Πλήθος κόσμου είχε κάνει το ίδιο στα μαγαζιά που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια από τότε που έγινε η γέφυρα. Πολλοί κάθονταν για να γευματίσουν πριν ξανανοίξει η γέφυρα. Συνήθως αυτό γινόταν αργά το απόγευμα οπότε κάπως έπρεπε να περάσουν οι οδηγοί και οι συνεπιβάτες τους την ώρα τους.

εδώ ξεφεύγεις κάπως από την ιστορία και κάνεις μια κοιλιά, πρόσεξέ το.

 

Έτσι, την περισσότερη ώρα απλά ανακάτευε αργά τη ζάχαρη με το καλαμάκι του αγναντεύοντας νωχελικά το γυμνό τοπίο.

Μέχρι σε εκείνο το σημείο με έχεις κάνει να τρέχω μαζί με τον ήρωνα, να αγωνιώ για το τι θα γίνει, να είμαι σε μια συνεχόμενη ένταση και ξαφνικά είμαι σε ένα καφέ καθισμένος και αγναντεύω το τοπίο για ώρα... έ μου το χάλασες τώρα.

Μετά λες για την σερβιτόρα, πάλι με έχεις βγάλει τελείως από το δρόμο, σαν να μου έριξες κρύο νερό, ένα πράγμα. Και τελικά σύμφωνα με την επόμενη πρόταση:

Ο Χάρης απομακρύνθηκε διακριτικά προς το αυτοκίνητο του. Αρκετές φασαρίες είχε σήμερα. Εξάλλου η γέφυρα είχε ήδη δοθεί στην κυκλοφορία έστω και με το πορτοκαλί προειδοποιητικό σήμα.

Η ιστορία αυτή δεν βοήθησε στην πλοκή γιατί τελικά θα μπορούσε απλώς να περιμένε και μέσα στο αμάξι μέχρι να γίνει αυτό.

 

Οι ταλαντώσεις αυξάνονταν γρήγορα ενώ τα κύματα μεγάλωναν απειλητικά.

Όλα αυτά από μια αύρα; Θα μπορούσες πρώτα να πεις ότι μεγάλωσε η ένταση του ανέμου.

 

Οχήματα έγιναν συντρίμμια και άνθρωποι διαμελίστηκαν.

Μια τόσο μικρή πρόταση για ένα τόσο συγκλονιστικό, από το οποίο έχασαν τόσοι άνθρωποι τις ζωές τους; Δώσε μια μεγαλύτερη περιγραφή. Τα οχήματα πέφτανε μέσα στη θάλασσα; Προσπάθησαν οι άνθρωποι να βγούν από τα αμάξια; Τι είχε το φορτίο μέσα; Που κατέληξε; (καλά ok όχι και όλα αυτά) Γενικά όλη αυτή η παράγραφος έχει το ίδιο μέγεθος με αυτό που περιγράφεις το συμβάν με τη σερβιτόρα, αλλά πιστεύω η πρώτη έπρεπε να ήταν πιο μεγάλη γιατί είναι πιο σημαντική.

 

Το αυτοκίνητο επιτάχυνε γρήγορα και προσπερνώντας τα υπόλοιπα οχήματα που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να φτάσουν στην ξηρά, απομακρύνθηκε από τη γέφυρα.

που το βρήκε το χώρο;

 

Έγινε κάτι το τόσο καταστροφικό και μετά συζητούσε με τις Γαλλίδες και τη μια κοιτούσε ερωτικά σαν να μην έγινε τίποτα; (πώς φαίνεται ο Έλληνας - καμάκι)

 

Από εδώ κι έπειτα, κάπως μου έφυγε το πολύ ενδιαφέρον γιατί είναι σαν να διαβάζω το τέλος ένος βιβλίου με ένα happy ending που πάει ο ήρωας πια για διακοπές με την παρέα του. Θα προτιμούσα να μάθω τι έγινε στο εργοστάσιο, Τι προκάλεσε η καταστροφή, πως το αντιμετωπίσανε και τα λοιπά. Πάντως πολύ καλές οι futurιστικές εφευρέσεις και τις περιγράφεις πολύ περιεκτικά που δεν κουράζουν τον αναγνώστη. Αυτά. Θέλει βελτίωση και καλό για να μπει προς τη μέση και μετά του βιβλίου ίσως. I don't know πρέπει να διαβάσω και το υπόλοιπο..

[Μελδόκιος]

Ε! που είναι το σεχ; Μας το κόβεις στο πιο κρίσημο σημείο!

Χμ.. δε μπορώ να κρίνω μόνο απ'αυτό το κομμάτι αλλά έχω μερικές ενστάσεις.

Όσων αφορά την πλοκή, δε βλέπω καποια συνοχή. Σαν αναφορά γεγονότων με τη σειρά μου φένεται. Δηλαδή δε μπόρεσα να καταλάβω πιο είναι το κέντρο της ιστορίας, τι σχέση έχουν όλα αυτά που περιγράφεις μεταξύ τους... Ίσως στη συνέχεια τα συνδέσεις με αριστοτεχνικό τρόπο και με κάνεις να αυτοκτονίσω με πάθος, δε ξέρω. Απλώς αυτό παρατηρώ στο πρώτο κομάτ.

Επίσης μου φάνηκε πως υπάρχει πρόβλημα με info dumbs. Όλα αυτά τα τεχνολογικά πράματς που μας περιγράφεις και το τι συμβαίνει στον κόσμο, ωραία είναι, δε λέω, αλλά μοιάζουν σα να γράφτηκαν απλώς για να γραφτούν, είναι λίγο άτσαλα χωμένα στο κείμενο. Θα μπορούσαν να είναι καύτερα ενταγμένα στην πλοκή, να δένουν πιο αρμονικά. Επίσης μου φένονται κάπως πολλά και στριμωγμένα σε σχέση με το μέγεθος του υπόλοιπου κειμένου.

Από άποψη τεχνικής και ευχέρειας λόγου σε βρίσκω ωραίο. Άι περιμένουμε και τη συνέχεια.

Edited November 12, 2005 by Μελδόκιος

[Nienna]

Δεν μπορώ να κρίνω από τόσο λίγο. Μου άρεσαν οι sci-fi αναφορές, τα διάφορα μαραφέτια. Κάτι δεν μου κολλάει όμως... Ίσως απλά να φταίει που δεν έχω διαβάσει τίποτε άλλο εκτός από αυτό. Σαν αρχή μου φαίνεται λίγο αντιφατική. Κόσμος σκοτώνεται και μετά ο ήρωας σου πάει στη Μύκονο για τρέλλες...

[heiron]

Χα!Βρηκα τον τροπο για να σχολιαζουν τα κειμενα μου!Στελνω ενα με αρκετα λαθη,παρεξηγησιμα σημεια,κενα,κοιλιες,προκοιλια και...βουαλα μανταμαδες και μεσιεδες!!!

"σε βρίσκω ωραίο."

Το ξερω οτι κατα βαθος ο Μελδοκιος ειναι σφοδρα ερωτευμενος μαζι μου αλλα του εχω πει να μη το δειχνει δημοσιως...Ειναι γκεηικο

"Δεν μπορώ να κρίνω από τόσο λίγο"

Κι εγω αυτο θα ελεγα.Παντως χαιρομαι που εχει ανταποκριση.

"που είναι το σεχ; Μας το κόβεις στο πιο κρίσημο σημείο!"

Ειναι σαν τις ταινιες που δεν ειναι πορνο αλλα εχουν απο καμια ερωτικη σκηνη που σε ερεθιζει αλλα τα επομενα δευτερολεπτα εχεις μαραθει...Αυτο αποσκοπουσα να κανω.Χα,στην εφερα καλε κυριε Μιλντοκ!

"Από το εργοστάσιο" δεν θα ήταν καλύτερα; Μαλλον ναι-αλλα δε θα το ελεγα και λαθος.

Το "ή" μου ξεφυγε γιατι βαζω τους τονους καθως διορθωνω τυχον ορθογραφικα λαθη.

Αυτο με τα πιατα το εξηγω μετα βρε!Για αυτο και τον δειχνω να καθαριζει τα πιατα με το ειδικο πιστολι ακτινοβολιας.Στο μελλον δεν τα πλενουν-ριχνουν ακτινοβολια με αυτο και ετσι καθαριζουν.

Το σκηνικο στην καφετερια ειναι οντως μια σταση.Ε,και;Κανε ενα διαλλειμα,κανε ενα κιτ-κατ!Η αληθεια ειναι οτι σκοπευα να βαλω κατι εκει και τελικα δεν το εβαλα.Ετσι βγηκε ενα βαρετο σημειο,dammit θα σε κανω ναρκομανη και δε το θελω!!!Συγκρατηστε παντως την ησυχη και ειδυλιακη εικονα ΠΡΙΝ παει ο ηρωας και το πως εγινε ΜΕΤΑ.

Κατι αναλογο συμβαινει και στη γεφυρα.Ολα ηταν μια χαρα.Αλλα οταν την περναει αυτος...γαμ*ται για τα καλα!Συγκρατηστε το ΚΑΙ αυτο.

Χωρος υπηρχε στη γεφυρα.Η αλλη λωριδα-οπως συμβαινει παντα σε μεγαλες εξοδους ηταν αδεια εννοειται(η μηπως δεν εννοειται;Χμ...).Επισης απο πισω δεν ερχοταν αλλα αυτοκινητα αφου η γεφυρα επεφτε στη θαλασσα.

Αυτο που με στεναχωρησε περισσοτερο ηταν οτι εχεις δικιο να παραπονιεσαι για την περιγραφη του ατυχηματος.Κι εγω θα ηθελα πιο πολλα εκει...Μαλ*κια μου!

Οσο για τη συμπεριφορα του μετα...ο τυπος ειναι πολυ αναισθητος,ε;Αλλα η ολη φαση με τη Γαλλιδα κρατησε μεχρι να φτασουν οδικως μεχρι την Μυκονο διασχιζοντας μαλιστα ολη την Ευβοια.Οχι,οι δρομοι ειναι ακομα αθλιοι οποτε υπαρχει-λιγος-χρονος για να συνελθουν καπως.Εσυ,ας την αφηνες να σου ξεφυγει...Εγω μαλλον δε θα φλερταρα αλλα ξερω αλλους που θα το εκαναν μαλλον.

"Σαν αναφορά γεγονότων με τη σειρά μου φένεται"

Ειναι αναφορα στον Στρατηγο Μελντοκ!

"Δηλαδή δε μπόρεσα να καταλάβω πιο είναι το κέντρο της ιστορίας, τι σχέση έχουν όλα αυτά που περιγράφεις μεταξύ τους."

Ειναι σαν το συμπαν,δεν εχει κεντρο!Σοβαρα τωρα,πιστευω οτι αργοτερα θα το καταλαβεις-εξυπνο παιδι εισαι.

"μου φένονται κάπως πολλά και στριμωγμένα σε σχέση με το μέγεθος του υπόλοιπου κειμένου."

Σκατα!Κι εμενα!!!Ηθελα να γραψω ενα μικρο διηγημα αλλα αυτο σαν να εχει δικια του βουληση-η αλλιως μπεηκιν παουντερ-και φουσκωνει συνεχεια!!!Ισως καποτε γραψω μια νουβελα με βαση αυτη την ιστορια για να την αποσυμπιεσω.

"είναι λίγο άτσαλα χωμένα "

Εντροπια φιλε μου...

"ισως στη συνέχεια τα συνδέσεις με αριστοτεχνικό τρόπο και με κάνεις να αυτοκτονίσω με πάθος"

Μουχαχα...Αυτος ειναι ο σκοπος μου ξερεις!Να σε ξεκανω και να γινω Μελδοκιος στη θεση του Μελδοκιου!

 

Γενικα να αναφερω οτι το συγκεκριμενο διηγημα ειναι αρκετα "σουρεαλιστικο" κατα μια εννοια.Η εξηγηση-το δεσιμο που θα δοθει αργοτερα(δε θα κατσω να σκεφτω τωρα πως θα γινει-εχω κανει ενα προσχεδιο εδω και καιρο)και θα περιλαμβανει σχεδον ολα τα ασχετα ως τωρα γεγονοτα δεν θα ειναι επιστημονικο.Ισως λιγο αληθοφανες αλλα θα ειναι πολυ τρελο-παραλογο.

[Nihilio]

Ο τίτλος και μόνο εξηγεί το πως συνδέονται όλα τα άσχετα που γίνονται εδώ μέσα (μα καλά, τόσοι πολλοί δε το καταλάβατε FFS).

Θέλει ένα γερό χτένισμα ώστε να είναι πιο έντονο και πιο να κάνει λιγότερες κοιλιές και φυσικά θέλει συνέχεια. Με λίγη περισσότερη προσοχή θα έβγαζε τρελό γέλιο, τώρα όμως βγάζει απλά χαχανητά. Δούλεψέ το κι άλλο.

[northerain]

Όπως είπε και ο Μηδενικός απο πάνω, θέλει λίγο δούλεμα, αλλα αυτά είναι λεπτομέρειες, μπορείς να τα βρείς μόνος σου. Κατα τα άλλα

Ο τίτλος δίνει ουσιαστικά το σενάριο...βρές κάτι πιο περίεργο/δύσκολο να αποκωδικοποιηθει. Επίσης, έχει καλές ιδεες, αλλα το setting είναι κάπως αστείο κατ εμέ(μα στον Βόλο?), αλλάν εντάξει ίσως να είσαι πρωτοπόρος. Αυτιά.

[heiron]

Αν ελεγα οτι ο τυπος ηταν δημοσιογραφος/συγγραφεας/μπατσος/επιστημονας-ερευνητης που εμενε πχ στο Λουιβιλ του Κεντακι των ΗΠΑ θα ηταν οκ ενω τωρα δεν ειναι;!;Μια χαρα πολη ειναι ο Βολος!Εκτος αν οι πολεις της Σουηδιας ειναι σοβαρες και ο Βολος ειναι μια γελοια ελληνικη πολη,οποτε παω πασο.Ηθελα να γραψω-και το κανω συνηθεια σταδιακα-ΕΦ που να διαδραματιζεται στην Ελλαδα.

Ναι,ο τιτλος δινει το σεναριο...αλλα οι Μελδοκιονιεννοtwocowεδες δεν το επιασαν και εκανα επεξηγηση γιατι νομιζαν οτι εγραφα ασυναρτησιες.Εξαρταται πως το βλεπει κανεις.Στην τελικη δεν ξερεις τι ακριβως συμβαινει και κυριως ΓΙΑΤΙ;Πως αρχισε το ολο θεμα;Σε παραπεμπω οσον αφορα τον τιτλο στο "Impostor"(εγινε ταινια με τιτλο "Διπλη ταυτοτητα") του Ντικ.Ειναι σποιλερ...η μηπως οχι;

Δεν ειναι μια αστεια ιστορια-απλα καπως σουρεαλ.Εχει μια δοση χιουμορ αλλα τα ατυχηματα και οι ξεπετες δεν ειναι για τρελα χαχανητα πιστευω.

[northerain]

Καλά μην εξάπτεσαι, ειπα πως ΕΜΕΝΑ μου φάνηκε καπως αστείο. Ενα ΕΦ διήγημα που διαδραματίζεται στον Βολο και στην Μύκονο? Ίσως να είμαι εγώ περίεργος. Δεν εννοώ να ΜΗΝ είναι στην Ελλάδα, αλλα να φάει ενα upgrade δηλαδή στο μέλλον(υποθέτω οτι είναι στο μέλλον), λέγεται ακόμα Βόλος και όλοι πάνε διακοπές στην Μύκονο? Αν θές να χρησιμοποιήσεις πραγματικές πόλεις κτλ, είναι συνήθως πιο στρωτό αν κάνεις κάποιες αλλαγές στην ''πραγματικότητα'' της ιστορίας. Π.χ η Μύκονος λέγεται τωρα πια κάτι αλλο, αφου την ενώσανε με την Λευκαδα κτλ κτλ.

[Nienna]

Δεν μπορώ να κρίνω από τόσο λίγο. Μου άρεσαν οι sci-fi αναφορές, τα διάφορα μαραφέτια. Κάτι δεν μου κολλάει όμως... Ίσως απλά να φταίει που δεν έχω διαβάσει τίποτε άλλο εκτός από αυτό. Σαν αρχή μου φαίνεται λίγο αντιφατική. Κόσμος σκοτώνεται και μετά ο ήρωας σου πάει στη Μύκονο για τρέλλες...

 

Πού ακριβώς φαίνεται πως "δεν το έπιασα" καλέ μου;

Την εντροπία την κάνουν στο λύκειο οι άνθρωποι... Οφείλουν να ξέρουν τι είναι εφόσον την τρώνε στη μάπα - γνωρίζοντάς το μάλιστα, το έχουν αυτό το "προνόμιο" - μέχρι τελικά να πεθάνουν. Το ότι είναι ένας "πολύ εντροπικός άνθρωπος" δεν δικαιολογεί την αναισθησία του ως προς τον θάνατο διαφόρων ανθρώπων γύρω του. Αυτό το πράγμα, ακόμα και αν του συμβαίνει συχνά, δεν συνηθίζεται έτσι εύκολα. Εκτός αν η κα. Εντροπία του δίνει ποσοστά. Αν και δεν θα μπορούσε, θα έβγαινε ον με συμφέροντα. Θα έπαυε να είναι η κα. Εντροπία. Είναι μέρος του ρόλου να μη δίνει δεκάρα.

[heiron]

Ναι,Νιεννα σορρυ σε πηρε κι σενα η μπορα.

Απλα επειδη θυμομουν οτι με ειχαν ρωτησει γιατι συμβαινουν ολα αυτα,πως δεν υπαρχει συνδεση κτλ δεν κοιταξα ποιος το ειπε αλλα σας ανεφερα ολους.Το οτι ειναι αναισθητος...ετσι μου βγηκε!Ναι,ειναι αναισθητος και ουδεμια σχεση εχει αυτο με την εντροπια του συστηματος.

Τωρα με την κοπελα θα ενδιαφερθει...αλλα ειναι πλεον αργα...Χα,χα...θα φαει καλα.

Κοιτα νορθ...ειναι παραλογο να εχουν τα ιδια ονοματα οι πολεις σε καμια 50αρια(αντε 100) χρονια;Πριν απο εναν αιωνα τα ιδια ειχαν.Πολλες πολεις στην Ελλαδα εχουν τα ιδια ονοματα εδω και 3000 χρονια φορ κραηστ'ς σεηκ!!!Η Μυκονος ισως ειναι αχτι,θα μπορουσα να τον παω και καπου αλλου αλλα ηθελα απλα να δειξω τη συνδεση των νησιων του Αιγαιου με τις-νεου τυπου-γεφυρες.

"Π.χ η Μύκονος λέγεται τωρα πια κάτι αλλο, αφου την ενώσανε με την Λευκαδα κτλ κτλ."

Εδω μια αλλαγη στον τροπο καθαρισμου επινοησα και αρχισαν να μου λενε οτι πεταω τρελα,ασχετα πραγματα στο ολο στορι.Αν ελεγα αυτο το κουλο που με(ωχ,"μου" ηθελα να πω...με εφαγες Σαλονικη...) προτεινεις θα μου πετουσαν ψηφιακες ντοματες.

[Bardoulas©]

ΤΙ;! Σεξ και ΕΦ στο sff;;; Στην πυρά, στην πυρά!

 

Θέλω σίγουρα να διαβάσω τη συνέχεια.

Θέλω για το σεκς, θέλω για τις sci-fi αναφορές, θέλω για να δω πως θα αντιδράσει ο σταρχιδιστής ήρωας μόλις μάθει τι παίζει, θέλω για να δω πως είναι η Ελλάδα μετά από Χ χρόνια.

 

ΑΕΕμάδες είναι η Ασφάλεια Ευρωπαϊκής Ένωσης (καλά, ακόμα με τρομοκράτες ασχολούνται;)

 

Ευτυχώς που με άφησαν χωρίς να μου κάνουν πολλές ερωτήσεις, γιατί άμα μπλέξεις με αυτούς δύσκολα ξεμπλέκεις. Είχε ένα φίλο σ’ αυτή την υπηρεσία και του είχε αφηγηθεί τρελές ιστορίες στις οποίες δεν θα ήθελε να είναι ο κεντρικός ήρωας.

 

Μιλάει ο Χάρης. Θέλει εισαγωγικά dude. Δυστυχώς ζει σε έναν κόσμο, που όποτε μιλάει θα είναι ή ανάμεσα σε εισαγωγικά ή μετά από παύλα :Ρ

 

ΥΓ: Το 9 είχε δημοσιεύσει κάποτε μια ιστορία με τίτλο Γιγαντιαία Διακύμανση (κατάρα, δε θυμάμαι κανονικό τίτλο και συγγραφέα). Αν το βρεις διάβασέ το. Αν το έχεις διαβάσει, ξαναδιάβασέ το.

[heiron]

Ρε Ρεη-τζι...αφου ειπα οτι ενω εχω ιταλικς στο κειμενο μου,δεν εμφανιστηκαν με το copy-paste που εκανα.Εκει εχω τετοια που ειναι καλυτερα για τις σκεψεις.Στα λογια χρησιμοποιω εισαγωγικα,παντα.

ΑΕΕ ειναι ακριβως αυτο που ειπε ο Βαρδουλας.

Που ειναι το κακο να ασχολουνται με τρομοκρατες και ετσι.ΟΚ,καλο θα ηταν να μη χρησιμοποιω τους ιδιους ορους,τις ιδιες μεθοδους,κτλ αφου ειναι στο μελλον αλλα ΔΕΝ ειναι και στο 3000 ρε παιδια.21ος αιωνας θα ελεγα οτι ειναι-εστω τελη αυτου.

Αυτο που λες δε το θυμαμαι(αριθμος τευχους;)...Παιζει να το εχω διαβασει και να ξεχασα τον τιτλο αφου παιρνω συχνα 9(το περιοδικο γιατι στη σχολη εχω μονο 3-4 εννιαρια).Εχω βασιστει αρκετα στο Ουμπικ,για να μην κρυβομαι πισω απο το δακτυλο μου και γενικα πηρα κατι απο Ντικ(κοινως πηρα τον Πουλο).Δεν ξερω κατα ποσο φαινεται.

[Bardoulas©]

Καλά καλά. Italics στο κείμενο βάζει και με tags. Γράφεις [.i.], το κείμενο που θες και μετά [./i.] (χωρίς τις τελείες)

 

Τους τρομοκράτες τους αναφέρω χαριτολογώντας. Δεν ξέρω αν είδες το war of worlds. Αν ναι, θυμίσου τη σκηνή που τρέχει ο Κρουζ με τα παιδιά, αφού έχει γίνει η εισβολή και το κοριτσάκι λέει: Are these the terrorists? Τόσο κόλλημα με τους τρομοκράτες. Πράγμα που το περνάς μέσα σε μια παράγραφο (οι κολλημένοι ΑΕΕμάδες που συνδέουν τα πάντα με την τρομοκρατία). Και γαμώ τις μπηχτές

[heiron]

Δεν εννοουσα κατι τετοιο

Απλα ΑΝ εχεις γραψει κατι με ιταλικς,διαφορετικη γραμματοσειρα κτλ στο word του ΗΥ σου,χανονται κανοντας αντιγραφη-επικολληση στο σφφ.Θα μπορουσα να το διορθωσω ισως αλλα δε βαριεσαι...

Τον πολεμο των κοσμων τον ειδα απο τους πρωτους.Εκανα και σχετικο τοπικ!

Ναι,κατι τετοιο ηθελα να περασω-η συγκεκριμενη ατακα ηταν απο τις αγαπημενες μου στην ταινια.

Θα ελεγα και περισσοτερα αλλα επιφυλασσομαι...

[Bardoulas©]

Σκάσε! Αυτό εννοούσες! Τα μηνύματα στα διηγήματα είναι για να μεταφράζονται από τον καθένα χωριστά. Και γράψε επιτέλους τη συνέχεια. Γκρρρ

[Oberon]

Nα σας υπενθυμίσω πως οι κριτικές και τα σχόλια γίνονται καλοπροαίρετα, και λαμβάνονται ακόμα πιο καλοπροαίρετα και η συζήτηση δεν έχει εριστικό τόνο η πρόθεση αντιπαράθεσης σε αυτό ή σε άλλο τόπικ.

Ο σκοπός της όποιας καλοπροαίρετης κριτικής είναι η βελτίωση, και όχι η αντιπαράθεση, επαναλαμβάνω.

 

(Σχόλια για την ιστορία l8r, Heiron)

 

Dain

Edited November 13, 2005 by Dain

[heiron]

Μπα,δε τρεχει τιποτα.Πλακα κανει ο Βαρδουλας,βρε!Οσο για τον Νορθ παλι δεν εγινε τιποτα...Του εκανα και μια μικρη καζουρα στο " Set the controls for the heart of the sun " και πατσισαμε.

Παιδια,μαλλον θα υπαρξει μια καθυστερηση οσο αφορα τη συνεχεια.

[heiron]

Χτες παρατηρησα οτι ειχα κοψει κατα λαθος την τελευταια σκηνη-αυτη με το σεξ δηλαδη!Φαινεται οτι εκανα μια μαλακια μιας και το κειμενο σταματα στη μεση μιας λεξης!

Λοιπον,για να μην ξενερωνετε σας εχω και το σεχ και λιγη βια για γαρνιτουρα τωρα. Πρακατω θα ποσταρω με αντιγραφη το υπολοιπο και στο τελος του ποστ θα εχω attachment 1ο και 2ο μερος μαζι.Α,η ιστορια αλλαξε πορεια στο μυαλο μου οποτε δεν ξερω αν θα κρατησω το φιναλε που σχεδιαζα...

 

ΜΕΡΟΣ 2ον

 

Ψηλός, καλογυμνασμένος, με μαύρα μαλλιά και έντονα πράσινα μάτια ήταν το ομορφόπαιδο της παρέας. Μέχρι πρόσφατα ήταν ικανοποιημένος στην ερωτική του ζωή με την Φαίδρα αλλά αυτή ήταν πια παρελθόν. Τώρα θα είναι με το Λάκη, σκέφτηκε. Ακούς εκεί να μου φάει τη γκόμενα ένας Λάκης! Αλλά δε πάει να χεστεί κι αυτή… Απόψε μπορεί να φάω γαλλικό φιλέτο, σαφώς καλύτερο από τα ελληνικά παϊδάκια.

 

Ο ήχος της πόρτας που άνοιξε σε συνδυασμό με τη φασαρία από το μπαρ τον επανέφεραν στην πραγματικότητα. Η Σοφί τον πλησίασε με ένα πονηρό χαμόγελο. Του χάιδεψε τα μαλλιά και τον φίλησε με πάθος ενώ συγχρόνως το χέρι της γλιστρούσε κάτω από το παντελόνι του. Την άρπαξε και την οδήγησε πάνω στη λεκάνη. Της έβγαλε την μπλούζα και άρχισε να γλύφει τα στητά της στήθη την ώρα που αυτή του είχε ήδη βγάλει το παντελόνι και λικνιζόταν πάνω του…

 

Ξύπνησε από το θόρυβο που έκανε το διπλανό καζανάκι. Προφανώς κι οι δυο τους είχαν αποκοιμηθεί στην τουαλέτα. Το κεφάλι του κουδούνιζε, καθώς ο οργανισμός του ζητούσε κι άλλο ύπνο.

 

«Σοφί, πρέπει να φύγουμε. Η παρέα θα μας ψάχνει», είπε και παραμέρισε την χρυσή τούφα που έκρυβε το πρόσωπο της.

 

Αντί για το όμορφο, «νεραϊδενιο» όπως του άρεσε να λέει πρόσωπο της, αντίκρισε ένα αποτρόπαιο θέαμα. Το σώμα που ήταν αγκαλιασμένο πάνω του ήταν ένα πτώμα, σαπισμένο σαν να ήταν νεκρό χρόνια τώρα. Αλλά αυτό ήταν αδύνατο. Η Σοφί ήταν ζωντανή μέχρι πριν λίγο και αυτό το σώμα ανήκε σίγουρα σε αυτή. Τα κοσμήματα της έλαμπαν ακόμη πάνω της αλλά και τα παπούτσια ήταν τα δικά της.

 

Δε μπορεί να μου συμβαίνει αυτό! Τι μου συμβαίνει σήμερα; Αναρωτήθηκε και αφού ντύθηκε βγήκε βιαστικά από την τουαλέτα. Το μαγαζί είχε λίγο κόσμο πλέον αφού ήταν πια ξημερώματα.

 

«Που ήσουν ρε; Σε ψάχναμε τόση ώρα. Η Σοφί δεν είναι μαζί σου;», τον ρώτησε ο παλιός του συμμαθητής, ο Πέτρος.

 

 

«Παράτα τη…», είπε και η εικόνα του σάπιου κορμιού της πεσμένο δίπλα στη λεκάνη με τα ρούχα και τα εσώρουχα της πεταμένα τριγύρω ήρθε στο μυαλό του. Ήθελε να ξεμπερδέψει το συντομότερο από αυτή την παράλογη ιστορία. «Ο Φώτης που είναι; Πήγε ήδη στο ξενοδοχείο;»

 

«Μπα, δε νομίζω… Πήγε στην αμμουδιά με τη Μαριόν και ακόμη δε γύρισαν. Μόνο εσύ θα καλοπερνάς με τις τουρίστριες; Ίσως βέβαια να ψάχνουν απλά τη Σοφί»

 

Τώρα μάλιστα…Αυτό μας έλειπε…Η Μαριόν μπλέχτηκε με τον Φώτη! Άμα βρουν τη Σοφί την έβαψα. Πρέπει να την κάνω το συντομότερο. Οι σκέψεις αυτές έκαναν τον Χάρη να πανικοβληθεί. Αν και ήταν συνήθως αδιάφορος για όλα όσα γινόταν γύρω του τώρα ήταν αυτός που είχε μπλεχτεί . Τι ήθελα και άφησα τα πράγματα μου στο ξενοδοχείο; Θα μπορούσα να φύγω τώρα αμέσως! Κατηγόρησε τον εαυτό του.

 

«Πάμε στο ξενοδοχείο τώρα και τον παίρνεις ένα τηλέφωνο αργότερα», είπε και πιάνοντας τον Πέτρο από τον ώμο, τον έσυρε ουσιαστικά έξω από το μαγαζί. Ο χρόνος τον πίεζε απελπιστικά.

 

Στην είσοδο του ξενοδοχείου στεκόταν μια κοντούλα μελαχρινή κοπέλα με σχιστά μάτια. Στα χέρια της κρατούσε κάτι μου έμοιαζε με κάμερα. Κοίταξε έντονα τον Χάρη και κατευθύνθηκε προς το μέρος του.

 

«Συγγνώμη για την ενόχληση» του είπε μόλις έφτασε δίπλα του, «θα μπορούσατε να με βγάλετε μια φωτογραφία με φόντο την αμμουδιά;»

 

«Ναι, βέβαια» αποκρίθηκε αυτός και πήρε στα χέρια του το μηχάνημα. Μόλις όμως το έφερε στο μάτι του αντί να δει την κοπέλα να ποζάρει χαμογελαστή μπροστά του, την είδε ντυμένη διαφορετικά να του μιλάει.

 

«Χάρη, έλα μαζί μου στην αμμουδιά αμέσως. Έχεις μπλέξει και κινδυνεύεις αν μπεις στο ξενοδοχείο. Μόνο φέρσου φυσιολογικά κι όλα θα πάνε καλά», έλεγε το μήνυμα.

 

Πως μπορεί μια Γιαπωνέζα τουρίστρια να ξέρει αν έχω μπλέξει; Και τι θα μπορούσε να μου συμβεί στο ξενοδοχείο; Έχω γλιτώσει από τρελές καταστάσεις σήμερα. Τα πράγματα μου θέλω να πάρω και να φύγω με το πρώτο λεωφορείο. Όπως θα φεύγω, θα περάσω να της ζητήσω εξηγήσεις. Ο Χάρης ήταν ανήσυχος που το πρόβλημα του είχε γίνει γνωστό σε μια άσχετη, πόσο μάλλον όταν το «πρόβλημα» περιλάμβανε το θάνατο μιας κοπέλας με την οποία είχε μόλις κάνει σεξ. Βεβαία, δε θα μπορούσε να φταίει αυτός. Όσο για αυτό ήταν σίγουρος.

 

«Ορίστε», της είπε δυνατά και πλησιάζοντας για να της δώσει το μηχάνημα, της ψιθύρισε «θα κατέβω αμέσως, αν θες κάτι περίμενε με εδώ».

 

Εκείνη σφίγγοντας του ζωηρά το χέρι, τον προειδοποίησε με έντονο ύφος.

«Έλα τώρα! Στην έχουν στημένη πάνω, δε το καταλαβαίνεις;»

 

Το χέρι του πόνεσε και απομακρύνθηκε ενοχλημένος. Δυνατό χέρι η Γιαπωνέζα αλλά κάποιο ναρκωτικό πρέπει να έχει πάρει, αναλογίστηκε και ξεκίνησε για το δωμάτιο του.

 

Ο Πέτρος τον περίμενε στο ασανσέρ. Με τα όσα είχαν γίνει την προηγούμενη μέρα προτίμησε να ανέβει από τις σκάλες. Ήλπιζε ότι λίγη γυμναστική θα του έκανε καλό. Καθώς ανέβαινε τα σκαλιά έστυβε το μυαλό του να βρει μια καλή δικαιολογία για να την κοπανήσει χωρίς να κινήσει υποψίες. Ο Πέτρος ήταν βέβαια παιδικός του φίλος άλλα ο Αλέξης και ειδικά ο Φώτης δεν ήταν άτομα στα οποία μπορούσε να βασιστεί. Η απόκρυψη στοιχείων και η υπόθαλψη υπόπτου ήταν σοβαρό αδίκημα και θα είχε άγριο μπλέξιμο όποιος έμπλεκε με κάτι τέτοια. Η Ασφάλεια δεν αστειευόταν. Θα τους πω ένα ψέμα και μετά ας βρουν τρόπο να ξεμπλέξουν μονοί τους, αποφάσισε. Το πρόβλημα θα είναι αν αυτή η τρελή Γιαπωνέζα ήθελε να μου πει πως με περιμένουν ΑΕΕμάδες έξω από το δωμάτιο μου.

 

Στον όροφο του δωματίου του επικρατούσε ησυχία. Στάθηκε για λίγο στο κλιμακοστάσιο και κρυφοκοίταξε ανοίγοντας σιγά την πόρτα. Δεν υπήρχε ούτε ψυχή στο διάδρομο. Ακόμη κι ο Πέτρος θα έπεσε ξερός για ύπνο οπότε δε χρειάζεται να του πω τίποτα προς το παρόν, υπέθεσε και προχώρησε ήσυχος πλέον ως την πόρτα. Τα πράγματα του ήταν έτοιμα και το μόνο που είχε να κάνει ήταν να πάρει τον ένα και μοναδικό μικρό σάκο που είχε διασώσει στη γέφυρα.

 

Άνοιξε την πόρτα. Οι μπαλκονόπορτες δεν αφήναν τις ακτίνες του ήλιου να περάσουν στο δωμάτιο αλλά δίστασε να ανάψει το φως για να μην ξυπνήσει τον Πέτρο. Ήξερε που είχε αφήσει το σακίδιο λίγες ώρες πριν και θα ήταν πανεύκολο να το βρει στα τυφλά.

 

Άπλωσε το χέρι του για να πιάσει το σακίδιο όταν ένα δυνατό χτύπημα τον ξάπλωσε στο έδαφος. Χτύπησε στο πάτωμα με το πρόσωπο του και ένιωσε έναν οξύ πόνο στη μύτη του. Πριν προλάβει να σηκωθεί, ένα γόνατο τον επανάφερε μπρούμυτα στο πάτωμα. Δυο δυνατά χέρια του πέρασαν χειροπέδες και δυο ακόμη του τοποθέτησαν κάτι στο κεφάλι. Ο πόνος που του προκάλεσε τον έκανε να ξεχάσει για μια στιγμή τη μύτη του. Θα έπαιρνε όρκο ότι δεκάδες ακίδες διαπέρασαν το κρανίο του φτάνοντας στον εγκέφαλο του.

 

Ο Χάρης ούρλιαξε από τον πόνο και τα φώτα άναψαν στο δωμάτιο. Το μόνο που έβλεπε ήταν οι σκούρες μπλε μπότες ειδικών δυνάμεων μπροστά στα μάτια του. Στο στόμα του ήρθε μια γλυκιά γεύση από το αίμα του που είχε ήδη δώσει στα λευκά πλακάκια του δωματίου μια άλικη απόχρωση. Τι έγινε πάλι… αναρωτήθηκε σαστισμένος.

 

«Σηκώστε τον και βγείτε από το δωμάτιο», ακούστηκε μια διαταγή.

 

Αμέσως, ο Χάρης βρέθηκε όρθιος ανάμεσα σε δυο μεγαλόσωμους άντρες των ειδικών δυνάμεων της ΑΕΕ. Οι ολόσωμες σκούρες μπλε στολές τους είχαν πάνω τους το σήμα της Ασφάλειας αλλά αυτό δεν ήταν αναγκαίο για να καταλάβει τι ήταν. Τους είχε δει πολλές φορές στην τηλεόραση να συλλαμβάνουν εσωτερικούς εχθρούς της Ευρώπης αλλά και να πολεμούν στο μέτωπο όποτε κρινόταν απαραίτητο. Η κάθε στολή ήταν πανάκριβη αφού όχι μόνο ήταν αλεξίσφαιρη αλλά πρόσφερε επιπλέον μυική δύναμη και επαρκές καμουφλάζ σε ποικιλία συνθηκών. Οι ΑΕΕμαδες πληρωνόταν άμεσα από τις μεγαλύτερες εταιρίες της ηπείρου και είχαν τεράστιο προϋπολογισμό. Ο κατάλληλος εξοπλισμός δεν ήταν ποτέ πρόβλημα.

 

Μπροστά του στεκόταν ένας κουστουμαρισμένος κύριος που δεν έμοιαζε να έχει σχέση με τους πληρωμένους μπράβους που τον πλαισίωναν. Μετρίου αναστήματος λεπτοκαμωμένος, με σκούρα μαλλιά και μάτια θύμιζε περισσότερο κάποιο στέλεχος εταιρείας όπως κρατούσε στα χέρια του την τσάντα του παρά έναν ΑΕΕμα αξιωματικό. Εν τούτοις οι ένστολοι υπάκουσαν στη διαταγή του και βγηκαν γρήγορα από το δωμάτιο.

 

Πλησίασε και σκούπισε τα αίματα από το πρόσωπο του Χάρη .

 

«Ποιοι είστε και τι θέλετε στο δωμάτιο μου; Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μπαίνετε έτσι στους προσωπικούς χώρους νομοταγών πολιτών! Τι κάνατε στο φίλο μου», του φώναξε με θράσος και μικρές σταγόνες αίμα αναμιγμένες με σάλιο πιτσίλισαν το πανάκριβο μπεζ κοστούμι.

 

«Α, ηρεμήστε κύριε Αργυρίου…», είπε σε ήπιο τόνο ο αξιωματικός.

 

«Πώς να ηρεμήσει κανείς με όλα αυτά όταν μάλιστα δεν δίνετε καμία εξήγηση;»

 

«Λοιπόν, για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους… Είμαι ο Ιωσήφ Σαπίρο, ταξίαρχος της Ασφάλειας Ευρωπαϊκής Ένωσης και είμαι εδώ για να σας συλλάβω. Η υπηρεσία μας μπορεί να μπαίνει όπου θέλει και όποτε θέλει όπως προβλέπει το αναθεωρημένο σύνταγμα. Ο φίλος σας είναι καλά και ανακρίνεται από συναδέρφους.», εξήγησε παραμένοντας ήπιος και φιλικός σαν να μιλούσε στην παρέα του.

 

«Για ποιο πράγμα ανακρίνεται; Τι κάναμε τέλος πάντων;»

Ο Χάρης προσπαθούσε να φανεί όσο πιο ειλικρινής και αθώος μπορούσε. Μπορεί να είχε πεθάνει με μυστηριώδη τρόπο μια κοπέλα στην αγκαλιά του αλλά δεν θα μπορούσε αυτό το περιστατικό από μόνο του να κινητοποιήσει ολόκληρο ταξίαρχο εναντίον του. Αδυνατούσε επίσης να πιστέψει πως η κινητοποίηση θα μπορούσε να είναι τόσο γρήγορη και αποτελεσματική.

 

«Το θέμα μας δεν είναι τι κάνατε αλλά πως το κάνατε. Πως τα κάνετε όλα αυτά σε λιγότερο από μια μέρα μάλιστα. Πως σαμποτάρατε το εργοστάσιο στο οποίο εργάζεστε, το σταθμό παραγωγής ενεργείας στο Τισαίον Όρος και τη γέφυρα Αρτεμισίου. Για να μην αναφερθώ στον πρόσφατο εν ψυχρώ φόνο πολίτη της Ευρώπης.»

 

Καθώς μιλούσε ο Σαπίρο είχε τα μάτια του στραμμένα στην τσάντα με τα στοιχεία αλλά στην τελευταία φράση σήκωσε το βλέμμα του και κάρφωσε τα μάτια του στον αποσβολωμένο ύποπτο.

 

«Με κατηγορείτε για δολιοφθορά; Αυτό είναι ανήκουστο! Πως και γιατί θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο;»

 

«Ώστε δεν αρνείστε τον φόνο της δεσποινίδας Νοφέμ;»

«Δεν ξέρω καμία Νοφάμ, Νοφέμ η όπως την είπατε τέλος πάντων.»

 

Ο ταξίαρχος Σαπίρο έστρεψε μια ολογραφική μηχανή προς το μέρος του. Η εικόνα που απεικόνιζε ήταν τραβηγμένη στην τουαλέτα του μαγαζιού. Σύντομα την ακολούθησαν κι άλλες. Ολόκληρη η σκηνή από την είσοδο του μέχρι την έξοδο του ήταν αποθηκευμένη εκεί. Φαινόταν να έχει τραβηχτεί από κρυφή κάμερα ασφαλείας.

 

«Ορίστε τι κάνατε στη δεσποινίδα Σοφί Ζιλιέτ Νοφέμ», ακούστηκε η φωνή του ταξίαρχου, ξερή και άχρωμη αυτή τη φορά. Η παρουσίαση τελείωσε με την εικόνα του Χάρη να πετά το σάπιο πτώμα στο πλάι για να σηκωθεί.

 

«Μα, το βλέπετε καθαρά ότι δεν της έκανα τίποτα! Τίποτα κακό τουλάχιστον… Δεν ξέρω πως το έπαθε αυτό. Φοβήθηκα κι έφυγα αμέσως. Είχα πιει και νόμιζα πως ήταν απλά παραισθήσεις», διαμαρτυρήθηκε.

 

«Σας διαβεβαιώνω πως δεν ήταν παραίσθηση. Εξάλλου είναι φανερό ότι δεν έχετε πιει και τόσο πολύ», δήλωσε κατηγορηματικά.

 

Τα νεύρα του Χάρη είχαν κλονιστεί.

 

«Μα, ρε πούστη μου, δεν ήθελα να της κάνω κακό. Πως συνέβη αυτό;», είπε και τα μάτια του άρχισαν να βουρκώνουν από θλίψη και οργή.

 

«Θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι το κάνατε κατά λάθος αλλά δε το νομίζω. Είναι φανερό ότι τη δολοφονήσατε με τον ίδιο τρόπο που κάνατε τις δολιοφθορές σας. Είστε ένας ισχυρός ψυχεντροπικός. Για την ακρίβεια, ένας από τους πιο επικίνδυνους που γνωρίζω. Καλό θα ήταν να συνεργαστείτε μαζί μας αλλιώς δε μπορώ να σας εγγυηθώ τίποτα.», του εξήγησε ο ταξίαρχος αλλά αυτός εξακολουθούσε να μη καταλαβαίνει. Ψυχεντροπία, σκέφτηκε. Είχε ακούσει πειράματα σχετικά με αυτή τη μυστηριώδη ψυχική δύναμη αλλά ποτέ δεν είχε υποπτευθεί ότι θα μπορούσε να τη διαθέτει ο ίδιος.

 

«Πώς να συνεργαστώ; Εγώ δεν ήξερα καν ότι έχω αυτή τη δύναμη που μου λέτε! Είστε σίγουροι ότι είμαι εγώ αυτός που ψάχνετε; Θέλω να πω, ίσως η Σοφί είχε πάρει κάποια ουσία και τα υπόλοιπα σύμβαντα μπορεί να ήταν ατυχήματα η να τα έκανε κάποιος άλλος. Εγώ γιατί να χτυπούσα το ίδιο το εργοστάσιο στο οποίο δουλεύω; Η τη γέφυρα από την οποία ο ίδιος περνούσα;»

 

Ο Σαπίρο κοίταξε το ρολόι του, μη δείχνοντας να προσέχει τα λόγια του Χαρη. Έκανε μια γκριμάτσα δυσαρέσκειας και άρπαξε τον Χάρη ωθώντας τον προς την πόρτα.

 

«Θα το συζητήσουμε στο αρχηγείο», του είπε. « Ο χρόνος κυλά και αυτό το διάδημα δε θα κρατήσει για πολύ ακόμη. Πρέπει να φύγουμε τώρα».

 

Έξω από την πόρτα, στεκόταν φρουροί οι δυο ένστολοι.

 

«Πάρτε τον από τις σκάλες. Να μην το κάνουμε θέμα στο ξενοδοχείο. Η υπόθεση είναι απόρρητη προς το παρόν και έτσι θέλω να παραμείνει. Βγάλτε τον από την πίσω έξοδο. Εγώ θα έρθω με το ασανσέρ. Έγινα κατανοητός;»

 

Οι δυο ένστολοι κατένευσαν και ξεκίνησαν με τον Χάρη στη μέση. Καθώς τους έβλεπε να απομακρύνονται ο Σαπίρο έβγαλε ένα τσιγάρο από το πακέτο του αλλά δε το άναψε. Πάνω από την πόρτα του ασανσέρ υπήρχε μια ακαλαίσθητη πινακίδα. «ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΣΕ ΚΛΕΙΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ»

Μαλακίες, είπε σχεδόν χωρίς να ανοίξει το στόμα του ενώ έπαιζε νευρικά το τσιγάρο στα δάχτυλα του. Μπήκε στο θάλαμο και περίμενε. Η πόρτα του ασανσέρ έκλεισε αργά μπροστά του.

 

 

ΤΕΛΟΣ Β' ΜΕΡΟΥΣ

 

Παρτε το και ολο μαζι(4150 λεξεις πανω κατω):

_νας_ανθρωπος_υψηλής_εντροπίας.doc

[Bardoulas©]

Χτες παρατηρησα οτι ειχα κοψει κατα λαθος την τελευταια σκηνη-αυτη με το σεξ δηλαδη!

 

Κατά λάθος; Εγώ νόμιζα πως έγινε επίτηδες για να τραβήξεις αναγνωστικό κοινό! Σαν cligghanger ένα πράγμα. Άτιμε κανάγια

 

Λαθάκια: Ουσιαστικά κανένα. Απλά θες λίγη βελτίωση στους διαλόγους. Να ακούγονται πιο φυσικοί.

 

Συγκεκριμένα, όταν λές

 

«Ποιοι είστε και τι θέλετε στο δωμάτιο μου; Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μπαίνετε έτσι στους προσωπικούς χώρους νομοταγών πολιτών! Τι κάνατε στο φίλο μου»

 

θυμίζει λίγο Φώσκωλο. Πέτα κανένα καντήλι. Γράψε ας πούμε

 

"Ποιοί είστε ρε πουσ..." πήγε να πει αλλά η γροθιά του μαυροντημένου του έκοψε τη φράση. Προσπάθησε, πιο ήπια αυτή τη φορά να ρωτήσει ποιοί ήταν. "Ποιοι είστε και τι θέλετε στο δωμάτιο μου;" αλλά καμία απάντηση, παρά μόνο μεθοδικές κινήσεις για να τον δέσουν. "Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μπαίνετε έτσι στους προσωπικούς χώρους νομοταγών πολιτών!" τους είπε ελπίζοντας να τους ψαρώσει κλπ κλπ κλπ

 

Διάβασε στο εργαστήρι την άσκηση 4 ή 5 δε θυμάμαι, που ήταν αφιερωμένη στους διαλόγους, να πάρεις μια γενική ιδέα. Όσο για το σενάριο, περιτεύουν τα σχόλια. Τα σπάει, όπως θα έλεγε και ο Dain

Edited November 20, 2005 by Bardoulas©

[heiron]

Το σκεφτομουν να σταματησω στο τελος της παραγραφου και να αφησω τη σκηνη του σεξ για το επομενο.Αλλα μου ξεφυγε και ουτε καν ειχε μπει η κοπελα στην τουαλετα!Καλα τα κλιφχανγκερ αλλα οχι και στη μεση της λεξης!!!

Τωρα για το διαλογο...Με σκοτωνεις με το Φωσκολο!Ελεγα να κανω μια σχετικη πλακα γραφοντας κλασικους φωσκολικους διαλογους για να διασκεδασω την αμηχανια μου.Δεν εχω γραψει μεγαλους διαλογους βλεπεις.Τελικα(για να μην το ξεσκισω το εργο) ο διαλογος νομιζω οτι εγινε μαλλον ρεαλιστικος αν και οχι πολυ πετυχημενος.Το υφος του Χαρη ηταν αυτο που επρεπε.

Ο τυπος βριζει γενικα-και ειναι λογικο,ειναι νεος ανθρωπος,το αιμα βραζει.Αλλα μπροστα σε γομαρια ειδικων δυναμεων και αξιωματικους προσπαθει να το παιξει σοβαρος και θιγμενος,ευγενικα.ΔΕΝ θελει να τους νευριασει ειδικα αφου εχει χεσμενη τη φωλια του!

Σκατα παλι μου ξεφυγε το "ή" σε μια τουλαχιστον περιπτωση...

Ομως με το ατατσεμεντ φαινονται τα ιταλικς,κατι ειναι κι αυτο.

[Bardoulas©]

Ναι ρε, σύμφωνοι. Απλά εμένα αν με είχαν ακινητοποιήσει δυο τύποι με το ζόρι, δε θα τους έλεγα

 

«Ποιοι είστε και τι θέλετε στο δωμάτιο μου; Δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μπαίνετε έτσι στους προσωπικούς χώρους νομοταγών πολιτών! Τι κάνατε στο φίλο μου».

 

 

Ακούγεται λίγο ψεύτικο. Το έχω κάνει αυτό σε αρκετές ιστορίες. Κατά με είναι το μοναδικό μέρος του κειμένου που θέλει φτιάξιμο. Αργότερα, όπως σωστά λες, καταλαβαίνει τι παίζει και μιλά ανάλογα στους ΑΕΕμάδες

[heiron]

Αααργκ!Στο αλλο μου λενε γιατι ο ηρωας χρησιμοποιει αργκο κι εδω γιατι δεν το κανει...

Βαρδουλα,εσυ δε θα τους ελεγες αυτα γιατι εισαι μαγκας.Ο τυπος μπορει να ειναι χεστης(συνηθως οι ηρωες μου ειναι φλωροι-ισως βαζω πολυ το προσωπικο μου στοιχειο)!

Α,και κατι αλλο που ηθελα να πω...Βλεπω οτι μονο 2 κατεβασαν το ατατσμεντ.Να υποθεσω οτι δεν ενδιαφερεστε για τις λεπτομερειες του(ιταλικς πχ);Αν ειναι το επομενο μερος να το στειλω ετσι χυμα,τι να πω...(Εχω προχωρησει ελαχιστα,περιμενω να διαβασει κι αλλος κοσμος το βου μερος για να μην του ερθει αποτομα το γου.Επισης θελω να παρω μια σφυγμομετρηση,αν και το δειγμα ως τωρα ειναι καλο:100% η αλλιως 1/1!Μαλλον με το 4ο θα τελειωσει η ολη ιστορια-μιλαμε για περιπου 8000 λεξεις δηλαδη οπως το κοβω).

 

*Βαρδουλα,αν μου κοψεις τα ποδια απαιτω να με κουβαλατε αγκαλια στο επομενο μητινκ,μαλιστα λεω να παμε με τα ποδια στα καστρα*

[Nihilio]

Χείρωνα, ο δεύτερος που το κατέβασε είμαι εγώ, αλλά ο καιρός γαρ εγγύς (κοινώς δε το έχω διαβάσει ακόμα)

[Nienna]

Εγώ είμαι η τρίτη που το κατέβασε. Λοιπόν πάει καλύτερα. Πάει πολύ καλύτερα. Δεν έχει λαθάκια, είναι καλά σε γενικές γραμμές, συνεχίζει να είναι γρήγορο, μου αρέσει η ψυχεντροπία, μου αρέσει που τον πιάσανε. Περιμένω το επόμενο, έχω και λίγη αγωνία άρα κάτι πέτυχες. Ο λόγος δεν μου κάνει καμμιά ιδιαίτερη αίσθηση, αλλά νομίζω την θέλεις plot based την ιστορία, όχι με ιδιαίτερες ατάκες και περιγραφές - οπότε δεν έχει σημασία.