heiron Posted December 7, 2005 Author Share Posted December 7, 2005 Λοιπον,η αναμονη του πληθους των φανατικων(των 3 που κατεβασαν το στορυ δηλαδη) εφτασε στο τελος. Να επισημανω οτι εχει ΒΙΑ(ε,τι...μονο σεξ δε λεει) Αριθμος λεξεων:2200 περιπου(η ολη ιστορια εχει 6400 ως τωρα.) Σχολια:Τελικα η ιστορια μεγαλωνει καθως προχωραει...αλλα θα τη στελνω σιγα σιγα να μη σας ερθει αποτομα ενα μεγαλο κειμενο. Παμε λοιπον: Γ ΜΕΡΟΣ: Περίμενε ανυπόμονα να φτάσει στο ισόγειο για να κατευθυνθεί γρήγορα προς το όχημα που ήταν σταθμευμένο πίσω από το ξενοδοχείο. Η κατάσταση σήκωνε τσιγάρο αλλά όπως υπολόγιζε δε θα προλάβαινε να το απολαύσει με την ησυχία του. Ας είναι…ό, τι προλάβουμε, σκέφτηκε καθώς άναβε το τσιγάρο με ένα παμπάλαιο όσο και πανάκριβο σπίρτο. Του άρεσε η μυρωδιά του σπίρτου που άναβε, περισσότερο κι από τη νότα που ηχούσε όποτε το έκανε. Το άρωμα, του έφερνε μνήμες ενός ένδοξου παρελθόντος. Μάχες ενάντια σε στρατιές από μουσκετοφόρους και καβαλάρηδες. Κανονιές και σαλπίσματα. Αααχ…Αυτές ήταν εποχές! Τότε ήξερες ποιος ήταν ο εχθρός και μπορούσες να τον χτυπήσεις άμεσα και φανερά. Τώρα ο εχθρός είναι παντού . Είναι ο γείτονας που λες καλημέρα, η κοπέλα που κερνάς ποτό, είσαι εσύ ο ίδιος χωρίς να το ξέρεις…Έδιωξε αυτή την τελευταία σκέψη από το μυαλό του. Όχι, ο Αργυρίου ήταν ένοχος και κάποιος κρυβόταν πίσω του. Κάποιος με χρήματα και επιρροή. Αλλά δεν του φαινόταν, όφειλε να ομολογήσει. Δεν έμοιαζε να έκανε όλα αυτά τα εγκλήματα συνειδητά. Μήπως όντως δε γνώριζε ότι είναι ψυχεντροπικός; Θα μπορούσε να ήταν κι έτσι αλλά όφειλε να σιγουρευτεί. «Κύριε ταξίαρχε, δε θα έπρεπε να είναι ήδη εδώ;», διέκοψε τις σκέψεις του ο ένστολος λοχίας που καθόταν μέσα στο όχημα της Ασφάλειας, δίπλα από τον οδηγό. Είχαν περάσει αρκετά λεπτά. Το τσιγάρο, αν και αρχικά μεγάλο, ήταν πλέον μόλις λίγο μεγαλύτερο από μια γόπα. Ο Σαπίρο στράφηκε προς την έξοδο του κτιρίου. Δεν διέκρινε καμιά φιγούρα πίσω από τον καπνό που ξεφυσούσε. «Κάλεσε τους, τώρα» είπε κοφτά. «Δεν απαντά κανείς από τους δυο, κύριε ταξίαρχε», απάντησε μετά από λίγο ο υφιστάμενος του. Μας την έφερε λοιπόν ο καργιόλης! Πάνω που άρχιζα να πιστεύω ότι ίσως να μην έφταιγε. Πέταξε το τσιγάρο στο δρόμο και έβγαλε κάτω από το κοστούμι του τον ατομικό διασπαστή χειρός. Αν και το όπλο ήταν μάλλον μικρό σε σχέση με αυτά των ειδικών δυνάμεων, ήταν μεγαλύτερο από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι ανώτεροι αξιωματικοί και σαφώς ισχυρότερο. Ο Σαπίρο παραμέριζε την αγάπη του για τα παλιά στον τομέα των όπλων. Μπορεί να αντιμετώπιζε κακοποιούς με αλεξίσφαιρα, οπότε ένα οποιοδήποτε πυροβόλο θα του ήταν άχρηστο. «Κύριε ταξίαρχε, η ρίψη σκουπιδιών σε δημόσιο χώρο είναι παράνομη», του υπενθύμισε ο λοχίας που έβγαινε εκείνη τη στιγμή από το όχημα οπλίζοντας το μεγάλο ακτινοβόλο του. Πριν προλάβει να πει τίποτε άλλο, ένας μικρός κρατήρας έχασκε εκεί που ήταν πεταμένο το τσιγάρο. Το ίδιο το τσιγάρο ήταν πλέον διασκορπισμένα σωματίδια. «Εδώ, εμείς καθορίζουμε αν κάτι είναι παράνομο ή απλά ανύπαρκτο. Μην το ξεχνάς ποτέ αυτό», ακούστηκε ο Σαπίρο κι έπειτα του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. **** Οι δυο ένστολοι ΑΕΕμάδες προχώρησαν προς το κλιμακοστάσιο. Αντί να σπρώξουν την πόρτα για να ανοίξει, τη χτύπησαν με το κεφάλι του Χάρη. Και οι δυο υποδέχτηκαν τον γδούπο που έκανε με ζωηρά γέλια. «Άντε γαμηθείτε ρε σκατομαλάκες, φασιστόμουτρα», μούγκρισε ο Χάρης. «Ναι, καλά… πουστράκο. Θα δεις τι σε περιμένει στο αρχηγείο. Αρχίδι, που νομίζεις ότι εσείς οι ψυχεντροπικοί είστε ανώτεροι από εμάς.» Μια γροθιά προσγειώθηκε στο αριστερό μάτι του Χάρη και τον ζάλισε. Δέχτηκε κι άλλα χτυπήματα καθώς κατέβαιναν τους ορόφους. Είχαν σχεδόν φτάσει στον πρώτο όροφο όταν άνοιξε η πόρτα του κλιμακοστάσιου και εμφανίστηκε μια Ασιάτισσα με ένα ταξιδιωτικό σάκο στον ώμο. «Μη δίνετε σημασία, κυρία. Πρόκειται για μια απλή σύλληψη υπόπτου. Κάντε στην άκρη, σας παρακ..» Ο ένστολος που είχε μαυρίσει πρώτος το μάτι του Χάρη δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τη φράση του αφού ένα σπαθί είχε περάσει από το στόμα του φτάνοντας μέχρι το κάτω μέρος του λαιμού του. Ο δεύτερος ένστολος πρόλαβε να σηκώσει το όπλο του αλλά ,πριν πυροβολήσει, το σπαθί είχε τρυπήσει πια τα χείλη του, τα δόντια του, τον ουρανίσκο του και πλέον σχημάτιζε ένα μικρό εξόγκωμα πίσω από το κεφάλι του στο αλεξίσφαιρο ύφασμα που κάλυπτε όλο το σώμα του χαρίζοντας προστασία απέναντι στα περισσότερα όπλα. Όλο το σώμα του εκτός από το στόμα του, μιας και τόσο αυτός όσο και ο συνάδερφος του είχαν βγάλει τις μάσκες τους για να αναπνέουν και να μιλούν πιο άνετα εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό. Την τελευταία εκείνη στιγμή της ζωής του δεν μπόρεσε να μιλήσει αφού η λεπίδα είχε κόψει μια μεγάλη φέτα από τη γλώσσα του. Το μόνο που ακούστηκε ήταν ένας ασυνάρτητος ήχος καθώς το αίμα του, αναμιγμένο με θραύσματα δοντιών του, έρρεε από τα κομμένα χείλη του και μετά ο γδούπος του άψυχου σώματος του που σωριάστηκε στο πάτωμα. Η Ασιάτισσα τίναξε με δύναμη το σπαθί προς το τοίχο γεμίζοντας τον με το αίμα των θυμάτων της. Το ρόδινο κομμάτι της γλώσσας κόλλησε για λίγο στον τοίχο και αφού κύλησε αργά προς τα κάτω, έπεσε στο δάπεδο. Μέχρι να πέσει, η Ασιάτισσα σκούπισε με ένα πανί το σπαθί της, ελευθέρωσε τον Χάρη από τα δεσμά του και το ξανάχωσε στο κρυφό θηκάρι που ήταν ενσωματωμένο στον ταξιδιωτικό της σάκο. Έτριψε τα χέρια του. Είχαν μουδιάσει. Δεν ήξερε τι να πει μετά από τη φρίκη που αντίκρισε. Βέβαια, ήταν ξανά ελεύθερος και αυτό ήταν που είχε σημασία προς το παρόν. «Ε.. ευχαριστώ για τη βοήθεια. Αν και… τέλος πάντων… εσύ ποια είσαι; Θα μου εξηγήσετε ρε γαμώτο πως είναι δυνατόν να ξέρετε όλα αυτά τα πράγματα για μένα, πριν από μένα;» «Σου είχα πει να μην μπεις μέσα. Το θέμα είναι πολύ σοβαρό όπως τώρα πια θα κατάλαβες. Βάλε αυτά και ακολούθα με στην αμμουδιά. Ελπίζω πως έτσι δε θα κινήσουμε υποψίες», του είπε και του πέταξε ένα άσπρο μαγιό, ένα καπέλο του ιδίου χρώματος και γυαλιά ηλίου. Η ίδια άρχισε να βγάζει τα λερωμένα από αίματα ρούχα της. «Μετά από όλα αυτά τα τρελά που μου έχουν συμβεί τελευταία, μου λες ότι θα έπρεπε να είχα ακούσει τη συμβουλή μιας τρελής Γιαπωνέζας τουρίστριας που δεν την ήξερα καν; Θα κατέβαινα αμέσως πάντως...» Γύρισε για να γδυθεί και να βάλει το μαγιό. «Ήθελα μόνο να πάρω κάποια προσωπικά αντικείμενα, αυτό είναι όλο.» «Δεν είμαι Γιαπωνέζα. Είμαι από τη Σιγκαπούρη. Με λένε Πατρίσια Τσιν Γιάνγκ. Αν δυσκολεύεσαι να το θυμάσαι ή να το προφέρεις, ας με φωνάζεις Τρις. Τώρα που γνωριζόμαστε, θα με ακολουθήσεις; Ή θέλεις να περιμένεις πότε θα μαζευτεί όλη η ΑΕΕ στο ξενοδοχείο;», ρώτησε βάζοντας τα ρούχα της στο σάκο. Πλέον είχε μείνει με ένα μικροσκοπικό μαύρο μπικίνι. Ο Χάρης την ακολούθησε χωρίς δεύτερη σκέψη. **** Τα σώματα των συναδέρφων του ήταν ακόμη ζεστά. Ευτυχώς, κανείς δεν είδε τι έγινε εδώ μέσα. Το κύρος της ΑΕΕ θα δεχόταν πλήγμα από ένα τέτοιο περιστατικό. Ο Σαπίρο ήταν σίγουρος ότι ούτε οι μικροκάμερες ασφαλείας θα είχαν καταγράψει τίποτα. Η δουλειά είχε γίνει από επαγγελματία και μάλιστα έξυπνο αφού δε χρησιμοποίησε καν πυροβόλο όπλο. Όλα έγιναν γρήγορα και αθόρυβα και τώρα ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο δυο υφισταμένων του. Το ήξερε ότι αυτό δεν έπρεπε να τον επηρεάσει. Ας κρίνει η υπηρεσία αναλόγως, εγώ θα συνεχίσω να κάνω τη δουλειά μου και θα την κάνω όσο καλυτέρα μπορώ, σκέφτηκε και γύρισε προς τον υπαξιωματικό του. «Λοχία, είδες κάποια ύποπτη κίνηση στην παραλία; Άνδρες να τρέχουν ή κάτι παρόμοιο» «Όχι, μόνο κάποια ζευγαράκια. Ο ύποπτος εξαφανίστηκε λες και άνοιξε η γη και τον κατάπιε. Βέβαια θα τον εντοπίσουμε αργά ή γρήγορα. Κανείς δεν μας ξεφεύγει. Ειδικά μετά από κάτι τέτοιο.» «Μην είσαι απόλυτος για τίποτα, παρά μόνο στο να μην είσαι απόλυτος. Ο τύπος είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει και έχει έναν εξίσου ικανό βοηθό. Μπορεί και περισσότερους. Ελπίζω τα σαΐνια μας στα κεντρικά να τον εντοπίσουν αλλιώς μας βλέπω να ψαρεύουμε παρέα στις ακτές της Ισλανδίας.», είπε ο Σαπίρο την ώρα που έκλεινε τα μάτια ενός από τους νεκρούς. **** Περπατούσαν για λίγη ώρα στην αμμουδιά, πιασμένοι χέρι-χέρι. «Μήπως μας καταλάβουν έτσι όπως προχωράμε; Θέλω να πω, παραείναι παλαιομοδίτικο και παιδιάστικο το πιάσιμο χεριών. Κοίτα τα άλλα ζευγά…» Η Τρις του έσφιξε το χέρι καθηλώνοντας το στη θέση του. Δεν ήταν πρόθυμη να τον αφήσει να τη χουφτώσει. «Δεν υπάρχει πρόβλημα προς το παρόν. Θα περπατήσουμε μέχρι το σκάφος μου ήσυχα και ωραία. Αυτό το μαύρο είναι.» Μπροστά τους ήταν αραγμένο ένα υπερσύγχρονο μαύρο υδραεροσκάφος. Έχοντας εξελιχθεί από το συνδυασμό αεροπλάνων με θαλάσσια ταχυσκάφη είχε τέλειο αεροδυναμικό σχήμα και κομψά φτερά. Τα τελευταία χρόνια είχε αρχίσει να γίνεται μόδα ανάμεσα στους κύκλους των πλουσίων αλλά ο Χάρης δεν περίμενε ότι η κοπέλα που είχε περάσει για μοναχική Γιαπωνέζα τουρίστρια θα ήταν τόσο εύπορη. Ακόμη κι αν ήταν Σιγκαπουρέζα νίντζα, δύσκολα θα έπαιρνε τόσο μεγάλη αμοιβή. Πριν ανοίξει τη θύρα για να μπει μέσα, στάθηκε να φορέσει κάποια άλλα ρούχα. «Για σένα έχω μέσα, μπες και ντύσου», του είπε. Μπήκε μέσα. Όπως το φαντάστηκε, από το εσωτερικό φαινόταν ακόμη πιο μεγάλο. Λιτό βέβαια αλλά άνετο, σκέφτηκε και πήρε τα αντρικά ρούχα που ήταν ακουμπισμένα δίπλα στην πόρτα. Όπως περίμενε, ήταν ακριβώς το νούμερο του. Δεν είχε ακόμη ολοκληρώσει το ντύσιμο του όταν πέρασε δίπλα του και κάθισε στο πιλοτήριο. «Κάτσε δίπλα μου και ασφάλισε τη θέση σου. Κοίτα τι κάνω εγώ για να μη μπερδευτείς» Σύντομα ήταν και οι δυο στο εσωτερικό του υδραεροσκάφους. Ο Χάρης ένιωσε ένα περίεργο συναίσθημα όταν η θέση κούμπωσε γύρω του. Μπορούσε να αισθανθεί το υγρό που θα τον προστάτευε εν μέρει από τις επιταχύνσεις. Ήλπιζε να έκανε καλά τη δουλειά του, αφού αυτά τα σκάφη ήταν υπερηχητικά και από το βλέμμα της Τρις μπορούσε να μαντέψει ότι σκόπευε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο αυτή την ιδιότητα. Για μερικά μίλια κινήθηκαν με φυσιολογική ταχύτητα, πάνω στην επιφάνεια της θάλασσας. Ύστερα όμως, απογειώθηκαν αφήνοντας πίσω του τις Κυκλάδες και τις γέφυρες που τις ένωναν. Ο Χάρης δεν αισθανόταν καλά, αλλά προσπαθούσε να κρατηθεί ώστε να μη χρησιμοποιήσει τη σακούλα που υπήρχε δίπλα του. «Τι σου είπαν οι ΑΕΕμάδες;», ρώτησε ξερά η Τρις. «Κάτι για δολιοφθορές στο εργοστάσιο που δουλεύω, σε ένα σταθμό παραγωγής ενέργειας όπου δεν έχω πατήσει ποτέ και σε μια γέφυρα όπου παραλίγο να σκοτωθώ. Επίσης πάνε να μου φορτώσουν το φόνο μιας φίλης μου. Α, είπαν και κάτι για ψυχεντροπία. Δεν έκανα τίποτα. Είναι τρελοί αυτοί οι τύποι.» «Δεν είναι καθόλου τρελοί. Σε παρακολουθούσαν όλη τη μέρα. Περίμεναν να βεβαιωθούν και μόλις βρήκαν την κατάλληλη αφορμή πήγαν να σε τσακώσουν.» «Μαλακίες! Συγγνώμη Τρις, αλλά αυτά που λες είναι παπαριές. Γιατί να με παρακολουθούν; Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο. Και μην μου αρχίσεις και εσύ να με πρήζεις με αυτά περί ψυχεντροπίας κι άλλες τέτοιες αηδίες. Ποτέ δεν είχα υπερφυσικές δυνάμεις, κι από όσο έχω ακούσει αυτήν την ιδιότητα είτε την έχεις εκ γενετής είτε καθόλου», ύψωσε τη φωνή του ο Χάρης. Η όλη κατάσταση τον είχε νευριάσει. «Παρακολουθούσαν όλους τους εργαζόμενους στο εργοστάσιο σου λόγω του ατυχήματος. Υπήρχε υποψία ότι ήταν τρομοκρατικό χτύπημα και όλοι σας θεωρηθήκατε πιθανοί ύποπτοι. Όχι βέβαια άμεσα ύποπτοι, γιατί τότε θα σας συλλαμβάνανε προληπτικά. Αργότερα, είδαν ότι ήσουν παρών στα άλλα ατυχήματα και ετοιμάστηκε το ειδικό κλιμάκιο. Μόλις είδαν τι έκανες στη νεαρή Νοφέμ αποφάσισαν να τραβήξουν τη θηλιά γύρω από το λαιμό σου.» Δεν έδειχνε να ικανοποιείται από την εξήγηση της. «Μα, είναι χαζό! Αν με παρακολουθούσαν με δορυφόρους, πράκτορες ή μικροκάμερες θα ήξεραν ότι δεν πλησίασα τον ενεργειακό σταθμό. Ακόμη κι αν ήμουν ψυχεντροπικός δε θα έπρεπε να είμαι κοντά για να γίνει ζημιά; Ή έστω να γίνει πιο μεγάλη ζημιά στο κοντινό μου περιβάλλοντα χώρο;» Τώρα, πολλά μέτρα κάτω από τα πόδια τους, η Κρήτη έμοιαζε να γλιστράει προς τα βόρεια αρμενίζοντας πάνω στα κύματα της Μεσογείου. Η Τρις γύρισε και τον κοίταξε έχοντας εμπιστοσύνη στα αυτόματα συστήματα πλοήγησης. «Αν είσαι αρκετά ισχυρός δεν είναι ανάγκη να πλησιάσεις. Κοίτα να δεις, περισσότερη σημασία έχει πού εστιάζεται η προσοχή σου. Τριγύρω σου απλώνεται μια αύρα που αυξάνει την εντροπία αλλά αυτή αυξομειώνεται. Δεν ακολουθεί κάποιο νόμο αντίστροφου τετραγώνου, ούτε μειώνεται γραμμικά με την απόσταση. Είναι κυρίως μια δύναμη σκέψης και η σκέψη δεν περιορίζεται τόσο από την απόσταση, ξέρεις. Βέβαια παίζει ρόλο και η απόσταση αφού έχει να κάνει και με τα ερεθίσματα που δέχεται ο εγκέφαλος σου, ειδικά το μεταλλαγμένο μέρος του που αφορά την ψυχεντροπιακή ιδιότητα. Είναι μάλλον απίθανο να επηρεάσεις συστήματα με τα οποία δεν έχεις επαφή μέσω των αισθήσεων σου.» Η Τρις του εξήγησε όσο πιο σύντομα και περιεκτικά μπορούσε κάποιες από τις ιδιότητες της ψυχεντροπίας αλλά αμφέβαλλε κατά πόσο αντιλαμβανόταν αυτή την έννοια ο συνομιλητής της. «Μα είναι σίγουρο ότι είμαι ψυχεντροπικός; Μπορεί να είναι σύμπτωση. Δεν αληθεύει αυτό που έχω ακούσει ότι θα έπρεπε να την έχω από παιδί; Αν το καλοσκεφτείς μάλιστα, εδώ και ώρα όλα πάνε καλά. Δε θα φοβόσουν να πετάς με έναν τύπο σαν κι εμένα πλάι σου;» Το βλέμμα της φάνηκε κάπως θλιμμένο στον Χάρη καθώς του εξηγούσε. «Λυπάμαι αλλά είσαι σίγουρα, μην το κουράζεις το θέμα. Το ξέρω! Αν και θα έπρεπε να έχεις εκδηλώσει τα σημάδια από βρεφική ηλικία. Θα έλεγα μάλιστα ότι αυτό το παράδοξο είναι που σε κάνει τόσο ξεχωριστό. Κι όσο για το λόγο που περιορίστηκε η δράση σου, βρίσκεται στο κεφάλι σου» «Στο κεφάλι μου;», αναρωτήθηκε προς στιγμή αλλά έπειτα κατάλαβε. Πόσο ηλίθιος μπορεί να είμαι; Το διάδημα! Για αυτό μου το φόρεσε ο αξιωματικός αμέσως. Το χέρι του σύρθηκε στην παράξενη κορώνα του. Ήταν πρακτικά γαντζωμένη στο κεφάλι του αλλά τώρα πια την είχε συνηθίσει. Ο πόνος είχε περάσει. «Το κακό με αυτά είναι ότι καταναλώνουν μεγάλα ποσά ενέργειας και θέλουν συνέχεια φόρτιση», του είπε η Τρις αποκαλύπτοντας το δικό της διάδημα κάτω από τα μαλλιά της. «Η ενέργεια του δικού σου έχει σχεδόν εξαντληθεί και πρέπει να βιαστούμε. Ελπίζω να φτάσουμε εγκαίρως στην Αλεξάνδρεια», συμπλήρωσε ενώ επιτάχυνε κι άλλο. Ο ήχος της μηχανής διέκοψε τη συζήτησή τους. ΤΕΛΟΣ Γ ΜΕΡΟΥΣ Αν καποιος θελει την ιστορια σε ατατσμεντ(εχω παλι ιταλικς...) ας μου πει και στελνω ΡΜ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 8, 2006 Share Posted June 8, 2006 Αυτό μ’ αρέσει πολύ! Όσο προχωρούσε το διασκέδαζα όλο και περισσότερο. Είναι γρήγορο, λιτό και χαριτωμένο, σωστή περιπέτεια Προς στιγμήν έχω να κάνω δύο παρατηρήσεις: Η πρώτη, ότι ίσως θέλει λίγη περισσότερη ανάπτυξη (κλασικά ) το όλο θέμα με τις μικροσυσκευές για να είμαστε σίγουροι πως είναι στα χέρια της τύπισσας τελικά και η δεύτερη ότι αρχίζεις κατευθείαν την περιπέτεια (η οποία κατά τα άλλα γ*^ει) χωρίς να μας τον γνωρίσεις πρώτα αυτόν τον χριστιανό, χωρίς να μας πείσεις δηλαδή ότι πριν από όλα αυτά ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος που ζούσε μια φυσιολογική (όσο σαλταρισμένη μελλοντολογικοέτσι κι αν είναι στ’ αλήθεια) κατάσταση. Κατά τα άλλα, εύχομαι καλή συνέχεια (την οποία ελπίζω πως θα γράψεις σύντομα να μη μ’ αφήσεις με την αγωνία) και το θεωρώ αυτονόητο το ότι θα το τελειώσεις γιατί το ξέρεις ότι πάει καλά. ;) Υ.Γ. θα του πει άραγε? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted June 8, 2006 Author Share Posted June 8, 2006 Το ΥΓ σου αναφερεται στα extras που διαβασες.,οποτε μην μπερδευεις τους υπολοιπους! Χαχ,ναι...βασικα ελεγα να γραψω ενα διηγημα αλλα η ιστρια-οσο και το στυλ μου βεβαια-απαιτει μεγαλη εκταση.Για αυτο και ξεκινα αποτομα.Ισως στην τελικη του εκδοση να προσθεσω κατι παραπανω στην αρχη. Ο αστυνομικος εχει ονομα ηρωα του Κλαρκ...ισως το εχω ξαναπει αλλα ειναι τυχαιο(συνηθισμενο εβραικο επιθετο). Ενα κομματι του 3ου μερους ειναι αφιερωμενο στον Βαρδουλα... Θα καταλαβει ποιο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 9, 2006 Share Posted June 9, 2006 Καλά ντε, μη βαράς το ξέχασα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted July 16, 2006 Author Share Posted July 16, 2006 _νας_ανθρωπος_υψηλής_εντροπίας.doc (το 4ο μερος ειναι με μπλε γραμματα) Παρτε και το επομενο μερος.Ειναι λιγοτερο απο 2000 λεξεις.Βασικα τα μερη ειναι χωρισμενα κυριως με βαση τον αριθμο των λεξεων.Δεν ειναι απαραιτητα "σκηνες". Δ ΜΕΡΟΣ Ο νέος Φάρος ορθώνονταν πάνω από το λιμάνι. Το ξενοδοχείο που στέγαζε, διέθετε εκατοντάδες πολυτελή δωμάτια, πλήθος καταστημάτων και ποικίλες ανέσεις για τους πλούσιους επισκέπτες του. Η φήμη του βέβαια οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο αφού η κορυφή του έστεκε σχεδόν ένα χιλιόμετρο πάνω από το έδαφος. Από το παράθυρο του δωματίου έβλεπε μόνο ένα μέρος του, αλλά ακόμη κι αυτό ήταν ενδεικτικό του μεγαλείου αυτού του κτιρίου. Η Αίγυπτος ανήκε στην Ανεξάρτητη Ζώνη, εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκτός φόρου και, ευτυχώς για αυτόν, εκτός πεδίου δράσης της ΑΕΕ. «Είναι απαραίτητη η επαναφόρτιση; Δε γίνεται απλά να το βγάλουμε από το κεφάλι μου;», ρώτησε αναστενάζοντας. Η Τρις μασούσε ένα σάντουιτς πρωτεϊνών. Δεν έδειχνε διατεθειμένη να απαντήσει γρήγορα. «Είναι επικίνδυνο. Δεν μπορείς να ελέγξεις τις δυνάμεις σου… ακόμη. Πρέπει να διδαχθείς», είπε τελικά. Ο Χάρης δεν ενθουσιαζόταν με αυτή την προοπτική. Δεν είχε σκοπό να παρατήσει την οικογένεια του, τους φίλους και την υπόλοιπη ζωή του για να γίνει συνεργάτης αυτής της τύπισσας. Μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε κρατήσει κρυφά τα κίνητρα και τους σκοπούς της και αυτός την ακολουθούσε πιστά για να διαφύγει από την ΑΕΕ. Τώρα όμως η ΑΕΕ ήταν μάλλον ακίνδυνη. «Δε θέλω να διδαχθώ τίποτα. Θέλω να φύγω. Θα κρυφτώ κάπου στην Αφρική ώσπου να σταματήσουν να με καταζητούν», της αποκρίθηκε. Αυτή όμως κούνησε αρνητικά το κεφάλι της. «Σου εξήγησα πως δεν πρόκειται να τα παρατήσουν. Η μόνη σου επιλογή είναι να μείνεις μαζί μου για όσο χρειαστεί. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχεις. Έχω απενεργοποιήσει όλα τα κυκλώματα πάνω σου. Δεν μπορείς να ταξιδέψεις, να τηλεφωνήσεις, να δεις την ώρα… ούτε να φας δεν μπορείς! Πρέπει να πληρώνω από το δικό μου λογαριασμό. Ο δικός σου δεν ισχύει πια.» Είχε δίκιο. Επί αρκετή ώρα προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει τις εμφυτευμένες συσκευές αλλά μάταια. Ήταν έρμαιο της Τρις. «Πρέπει να επικοινωνήσω με τους δικούς μου. Να τους ενημερώσω για την κατάσταση μου και να τους ειδοποιήσω για την ΑΕΕ. Θα έχουν μπλεξίματα», δήλωσε με ανησυχία. Η Τρις δεν απάντησε αυτή τη φορά. Του είχε ξεκαθαρίσει νωρίτερα ότι δεν ήταν διατεθειμένη να δώσει στοιχεία που πιθανότατα θα διέρρεαν στην ΑΕΕ. Οι φίλοι και οι συγγενείς του θα ανακρίνονταν και θα αφήνονταν ελεύθεροι. Η Ασφάλεια θα τους παρακολουθούσε κρυφά και θα παραμόνευε για αυτόν. Ακόμη κι αν ο Χάρης παραδιδόταν, μετά το φόνο δυο ΑΕΕμάδων δεν μπορούσε να ελπίζει σε επιείκεια. Και, δυστυχώς για αυτόν, η συνεργός του στην απόδραση έμοιαζε να είναι ο νέος δεσμοφύλακας του. Προφανώς η απελευθέρωση του ήταν ένα μέρος μόνο του σχεδίου της κι όχι ο κύριος στόχος της. «Τι σκοπεύεις να κάνεις; Δε νομίζω να δουλεύεις μόνη σου, ούτε βέβαια με έσωσες για τα μάτια μου μόνο, όσο ωραία κι αν είναι… » Τον κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω και γέλασε δυνατά. Ήταν η πρώτη φορά που την έβλεπε να εκδηλώνει τα συναισθήματα της. Ως τότε ήταν για αυτόν απλά μια επαγγελματίας. «Θα μου πεις;» «Ωραία λοιπόν, όμορφε, άκου. Είμαι μισθοφόρος. Αυτή τη στιγμή δουλεύω για την Ομοσπονδία Ασίας. Το Πεκίνο πληρώνει καλά όταν του δίνεται η ευκαιρία να κλέψει ψυχεντροπικά προικισμένα άτομα από την Ευρώπη. Μόλις εντοπίστηκες, κινητοποιήθηκα. Βέβαια σε ορισμένες περιπτώσεις διατηρώ το δικαίωμα να ζητήσω κι άλλες προσφορές. » Με έσωσε μόνο και μόνο για να με πουλήσει σε όποιον προσφέρει τα περισσότερα, σκέφτηκε. «Μόλις επαναφορτιστεί το διάδημα θα με πετάξεις ως την κοντινότερη βάση τους ή θα έρθουν εδώ να παραδώσεις το εμπόρευμα και να πάρεις το ρευστό;» Η Τρις δεν έδωσε σημασία καθώς εκείνη τη στιγμή υποδεχόταν ένα γενειοφόρο κύριο που κατέφθασε στο διαμέρισμα κουβαλώντας μια ογκώδη ημιαεριωθούμενη βαλίτσα. Το πρόσωπο του παρέπεμπε απροσδιόριστα σε Άραβα παρά το γεγονός ότι η μύτη του ήταν μάλλον Γαλλική και τα μάτια του ανοιχτά γαλανά. Τα γένια του είχαν γκριζάρει και προδίδαν προχωρημένη ηλικία. Το δέρμα του όμως ήταν λείο και αρυτίδωτο, σχεδόν νεανικό. Το μόνο σημάδι ταλαιπωρίας πάνω του ήταν οι χοντρές σταγόνες ιδρώτα που είχαν σχηματιστεί στο μέτωπο του. «Χαλίντ, σε ακολούθησε κανείς;» Η φωνή της Τρις είχε ένα τόνο ανησυχίας. Ο Χαλίντ έγνεψε αρνητικά, αναγκάζοντας μερικές από τις σταγόνες ιδρώτα να εκτοξευτούν στο πάτωμα. «Δε νομίζω, αλλά για να φτάσω εγκαίρως έπρεπε να τρέξω. Ελπίζω να μην παρατήρησε κανείς τη συμπεριφορά μου. Έφερα πάντως όλα τα απαραίτητα σύνεργα. Είσαι σίγουρη ότι είναι η σωστή απόφαση, Τρις;», είπε κι άνοιξε τη βαλίτσα αποκαλύπτοντας μια συλλογή από ιατρικά κυρίως εργαλεία. «Ο τύπος πρέπει να είναι ο πιο ισχυρός που έχεις εξετάσει. Αξίζει μια περιουσία κι οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να τον ξεχάσουν έτσι εύκολα.» «Ο τύπος έχει όνομα. Δεν είναι ζώο», αντέδρασε ο Χάρης που περίμενε να συνεχίσουν τη συζήτηση σε κάποια άλλη, ακατανόητη για αυτόν, γλώσσα αφού ο μεταφραστής του είχε μάλλον απενεργοποιηθεί μαζί με τις υπόλοιπες συσκευές. Ένιωθε σαν κάποιο νεαρό κατσίκι που το στέλνουν για σφαγή και πούλημα. Μόνο που αυτό το κατσίκι έχει τρομερά κέρατα και αλίμονο σε όποιον βρεθεί μπροστά του άμα μάθει να τα χρησιμοποιεί. Το πρόσωπο του σκοτείνιασε. «Ηρέμησε νεαρέ μου. Ο χρόνος μας πιέζει και ξεχνούμε τις τυπικότητες. Ξέρω πως λέγεσαι. Χάρης… και είναι πραγματικά χάρη αυτή που έχεις, άσχετα με το πώς την χρησιμοποιούν οι άνθρωποι εξουσίας. Εμένα μπορείς να με φωνάζεις Δόκτορα Αζίζ ή απλά Χαλίντ», είπε ο Άραβας και χαιρέτησε σκύβοντας ελαφρά το κεφάλι του. «Και η νίντζα μας εδώ για αυτά τα καθίκια δουλεύει όμως…», έκανε να πει ο Χάρης αλλά ο Χαλίντ του έκανε μια ένεση στον αυχένα κι αμέσως έχασε τις αισθήσεις του. Η Τρις παρατηρούσε όσο ο Χαλίντ εξέταζε το νεαρό με τα όργανα του. Ο δόκτορας Αζίζ ήταν συνεργάτης της και αξιολογούσε όσους ψυχεντροπικούς του έφερνε. Άλλοτε το εμπόρευμα ήταν σκάρτο και το προωθούσε σε κάποια από τις πολυεθνικές κι άλλοτε ήταν αξιόλογο και έκανε πλειστηριασμό. Φρόντιζε, όσο περνούσε από το χέρι της, να υπάρχει κάποια ισορροπία στις αντιμαχόμενες δυνάμεις. Μόλις κάποια από τις μεγάλες ομοσπονδίες κρατών ή, ακόμη χειρότερα, κάποιος από τους οικονομικούς κολοσσούς όπως η εταιρεία του Κεν Γκρέησον αποκτούσε υπεροχή, οι υπόλοιποι ήταν χαμένοι. Ορισμένοι βέβαια ήταν είτε πολύ αδύναμοι για να χρησιμοποιηθούν είτε πολύ ασταθείς για σωστή χρήση των δυνάμεων τους. Αυτούς τους ξεφορτωνόταν όπως μπορούσε, με το καλό ή με το κακό. «Φαντάζομαι σου προσφέρουν πολλά για αυτόν εδώ, έτσι;», τη ρώτησε καθώς τακτοποιούσε ένα από τα όργανα του πίσω στη βαλίτσα που πετούσε στο πλάι του. «Τα τετραπλάσια από την προηγούμενη περίπτωση. Μετά από αυτή τη δουλειά θα μπορώ να αγοράσω ένα ξενοδοχείο και να κάθομαι για την υπόλοιπη ζωή μου.» «Καλά θα κάνεις να διαλέξεις ένα από τα καινούργια στον Άρη, Τρις. Κι ελπίζω να υπάρχει χώρος όπου ένα γεροντάκι σαν εμένα θα μπορεί να ζήσει ευχάριστα το δεύτερο αιώνα ζωής του. Ο τύπος είναι επικίνδυνος. Ο αδένας Γκφέλλερ έχει πρηστεί. Ο φίλος μας έχει καρκίνο στον αδένα και οι ψυχεντροπικές του δυνάμεις θα γίνονται ολοένα και πιο ανεξέλεγκτες.» Η Τρις σώπασε για λίγο. Η αρρώστια ήταν εύκολα θεραπεύσιμη αλλά η θεραπεία θα κατάστρεφε τον αδένα που ευθυνόταν για τις δυνάμεις του. Συνεπώς το πιθανότερο ήταν πως κανείς αγοραστής δεν θα τον γιάτρευε. Θα τον εκμεταλλευόταν όσο μπορούσαν και μετά θα τον αφήναν να ταλαιπωρηθεί όπως οι άνθρωποι περασμένων γενιών. Μια ταλαιπωρία που θα οδηγούσε αργά αλλά σταθερά στο θάνατο. Θα μπορούσαμε να τον γιατρέψουμε εμείς τώρα, σκέφτηκε η Τρις. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα έχανε μια περιουσία. Και γιατί να μην τον πουλήσω, αναρωτήθηκε. Μπορεί ο αγοραστής να τον θεράπευε μόλις έκανε τη δουλειά του. Αλλά αυτοί οι τύποι δεν ξέρουν πότε να σταματήσουν. Όχι, θα κάνουν ό,τι μπορούν για να επωφεληθούν από το πλεονέκτημα που θα τους έδινε. Μα ακόμη κι αν τον γιατρεύαμε, τι θα έκανε; Μήπως οι ΑΕΕμάδες θα σταματούσαν ποτέ να τον κυνηγούν; Χλωμό, πολύ χλωμό. Θα τον κυνηγούσαν για τα εγκλήματα που έκανε και κυρίως για να μάθουν περισσότερα στοιχεία σχετικά με μένα. Θα τον έκαναν να ξεράσει όσα ξέρει και μετά θα ήμουν διαρκώς κυνηγημένη. Μπορώ να τους ξεφύγω μια φορά ακόμη, ίσως και να τους ξεφεύγω συνέχεια. Αλλά τι θα γίνει με τον Χαλίντ; Κι όταν κάποτε αποσυρθώ, πώς θα μπορώ να ησυχάσω όταν αυτοί θα με καταδιώκουν ακόμη; Ίσως η ξέγνοιαστη ζωή που ονειρευόμουν από μικρή να παραμείνει ένα όνειρο για πάντα. Τρις, καημένη μου Τρις έχεις μπλέξει σοβαρά. Δεν πρέπει να βάζεις στη μέση το συναίσθημα όταν έχεις να κάνεις με εμπόριο. Έχεις κλέψει βρέφη από την αγκαλιά της μάνας τους επειδή είχαν δείξει μικρή ψυχεντροπική δραστηριότητα. Τα έχεις πουλήσει σε στρατιωτικούς και σε ιατρικές επιχειρήσεις που έκαναν πειράματα πάνω τους. Θυμάσαι εκείνο που έκλαιγε στο χειρουργείο όταν πήγες να παραδόσεις ένα ακόμη; Πώς έφυγες και το άφησες έξω από το ορφανοτροφείο; Μήπως κι εκείνο δεν θα είχε τελικά την ίδια μοίρα με το προηγούμενο; Έχασες τα λεφτά γιατί δεν ήθελες να το παραδόσεις σε αυτά τα κτήνη. Γίνεσαι ολοένα και πιο συναισθηματική, είπε στον εαυτό της. Άφησε τον έτσι. Έχει επικίνδυνα μεγάλο ταλέντο αλλά ίσως να μην προλάβουν να το χρησιμοποιήσουν. Και τι πειράζει αν γύρει και λίγο η πλάστιγγα; Δεν είσαι άγια. Ποτέ δεν ήσουν. Πάρε τα λεφτά και παράτα τον στη μοίρα του. Μόνο γλίτωσε τον από την ΑΕΕ. Ούτε έφταιγε για αυτά που έκανε ούτε θες να σε μπλέξει σε ένα λάκκο από σκουπίδια με τους γορίλες της ΑΕΕ να τρέχουν από πίσω σου. «Τρις, που έχεις το μυαλό σου; Έχουν αρχίσει να έρχονται προσφορές, εστίασε το φακό σου.» Ο Χαλίντ την επανάφερε στην πραγματικότητα. Τα ποσά των αγοραστών περνούσαν μπροστά από τα μάτια της, στον εμφυτευμένο φακό. Προσέφεραν ήδη τα διπλάσια από τους Ασιάτες. Αυτό σήμαινε ότι θα μπορούσε να κρατήσει την προκαταβολή και να διαπραγματευτεί εξίσου με τους υπόλοιπους υποψηφίους. Η «Κ. Γκρέησον» έδινε τη μεγαλύτερη προσφορά, για την ώρα. «Ο μπάσταρδος, ο Κεν, μυρίστηκε το κελεπούρι. Δε φαίνεται να πτοείται από τον καρκίνο. Πρόσκαιρο κέρδος. Αυτό είναι το μόνο που τον καίει.», είπε η Τρις και έφτυσε. Ο Χαλίντ χαμογέλασε. «Για άλλη μια φορά θα περιμένουμε να ανεβάσουν κι οι άλλοι την προσφορά τους, αγνοώντας τον αξιότιμο κύριο Γκρέησον, έτσι;» «Κλασικά!», είπε η Τρις και χάιδεψε τα μαλλιά του ναρκωμένου Χάρη. Ο Χαλίντ σέρβιρε απογευματινό τσάι όταν οι προσφορές άρχισαν να πέφτουν. Πολλές αποσύρθηκαν εντελώς, παρά το γεγονός ότι το προϊόν γινόταν ολοένα και πιο φτηνό. Ακόμη και οι Ασιάτες που θα είχαν τον πρώτο λόγο αν χαλούσε η δημοπρασία, είχαν εξαφανιστεί. «Τι στο διάολο συμβαίνει τώρα;», αναφώνησε η κοπέλα. Το βλέμμα της Τρις συνάντησε αυτό του Χαλίντ για να αντικρύσει την ίδια έκφραση απορίας. Μετά από μια στιγμή σιωπής, έβαλε το μυαλό του να δουλέψει. «Επικοινώνησε με τον κύριο Φουτζιμότο και πες του ότι δέχεσαι να παραδώσεις τον τύπο έστω και μόνο με την προκαταβολή. Μόνο μάθε τι τρέχει. Αν χρειαστεί λάδωσε τον. Αυτό εδώ μου βρωμάει πιο άσχημα κι από ψόφιο αρουραίο» Ο Χαλίντ έσφιξε την πορσελάνινη κούπα με τις παλάμες του. Την είχε χρόνια, πάνω από εξήντα, σίγουρα. Ήταν παλαιού τύπου και τα τοιχώματα της έκαιγαν όταν το τσάι ήταν ακόμη ζεστό αλλά αυτό δεν τον ενοχλούσε. Η ζεστασιά της τον ηρεμούσε και τον βοηθούσε να σκεφτεί πιο λογικά. Γιατί έκαναν πίσω όλοι έτσι ξαφνικά; Το προϊόν έχει ένα ελάττωμα αλλά παραμένει εξαιρετική ευκαιρία. Οι Ευρωπαίοι δεν θα μπορούσαν να χαλάσουν τη δημοπρασία. Βρισκόμαστε στην Αλεξάνδρεια, ασφαλείς από δυνάμεις καταστολής, κατασκοπευτικούς δορυφόρους και όλα αυτά που όπως υπογράφτηκε στη Συμφωνία της Βομβάης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted July 17, 2006 Share Posted July 17, 2006 Άντε να δούμε που θα μας πας. Προς το παρών έχεις πάρει μια περίεργη παράπλευρη οδό για να τους κάνεις ομάδα... Αν και τον γιατρό δεν τον βλέπω να την βγάζει για πολύ ακόμα... Περιμένω την συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 17, 2006 Share Posted July 17, 2006 Για να είμαι ειλικρινής, δε μ' ελκύει το αποτέλεσμα, παρά τα όποια καλά έχει: το πρώτο πρόβλημα που βρίσκω είναι ότι μέρος της πλοκής πάσχει από το κλασικό σύνδρομο του να χρησιμοποιούμε όποια ιδέα μας προκαλεί τη μέγιστη εντύπωση ακόμα και αν είναι αδύναμη ή προβληματική σε βαθύτερη ανάλυση (π.χ. ορισμένα από τα όσα έχουν προκαλέσει οι ψυχεντροπικές δυνάμεις του Χάρη μοιάζουν να υπάρχουν κυρίως για το shock value, τόσο πάνω στον ίδιο όσο και τον αναγνώστη, αλλά και για να τον βάλουν σε μια γραμμή από την οποία δε θα μπορεί να βγει άνετα). Πολύ σημαντικό πρόβλημα, επίσης, αποτελεί η θεματική της ψυχεντροπίας, που κατατάσσει, παρεμπιπτόντως, το έργο στη science fantasy, όπως αποκαλείται πολλές φορές· αυτό δε θα ήταν πρόβλημα υπό άλλες συνθήκες, αλλά ο τρόπος που δίνεις τα πράγματα είναι λίγο άσχημος κατ' εμέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted July 19, 2006 Share Posted July 19, 2006 Εγώ πιστεύω πως η συγκεκριμένη ιστορία προχωράει πολύ πολύ ωραία, είναι τραβηχτική και έχει σασπένς. Σαν ιδέα η ψυχεντροπία μ'αρέσει και περιμένω να βγάλει αυτό το πράγμα από το κεφάλι του και να τους σμπαραλιάσει όλους. Άντε για το επόμενο μέρος και όταν τελειώσεις και διορθώσεις θα είναι γαμάτη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 19, 2006 Share Posted July 19, 2006 Δεν αρνούμαι ότι έχει σασπένς, τουναντίον· απλά μου βγάζει περισσότερο στο πιασάρικη παρά στο ελκυστική, ακόμα και με την έννοια του μαγνηστιμού. Από τα σημεία που μ' ενοχλούν κάπως είναι τα περί αδένων, που μοιάζουν τελείως ουτοπικά, ανάμεσα στ' άλλα (το να βρεις και να ξεμπερδέψεις με τον ψυχεντροπικό θα μπορούσε να είναι μία απλούστατη εξέταση, ασχέτως αν στην περίπτωση του πρωταγωνιστή τα πράγματα περιπλέκονται)· να σημειώσω εδώ πως η παρατήρηση του γιατρού για το πως ο καρκίνος ευθύνεται για την εμφάνιση της ψυχεντροπίας μειώνει τη βαρύτητα του κειμένου, αφού θα έπρεπε λογικά όλοι να εξετάζονται για σχετικούς όγκους αν υπήρχε η παραμικρή βάση να πει κάτι τέτοιο ο γιατρός με την όποια σοβαρότητα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted July 19, 2006 Author Share Posted July 19, 2006 Μια βιαστικη διευκρινηση.Ο ογκος εχει να κανει μονο με την περιεργη εξελιξη του φαινομενου στον Χαρη.Κατα τα αλλα το τι προκαλει τις ιδιοτητες κτλ κτλ ειναι ασαφη και θα παραμεινουν ασαφη.Και μαλιστα ειναι λιγο ως πολυ ασαφη και στους ιδιους τους ηρωες.Ουτως η αλλως δεν θα εγραφα σκληρη ΕΦ για...ιατρικη-ασε που εχω πει πως ειναι επηρρεασμενο απο Ντικ,δηλαδη καμια σχεση με σκληρη ΕΦ. Κανονικα οι ιδιοτητες θα εμφανιζοταν ευκολα σε βρεφικη ηλικια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 20, 2006 Share Posted July 20, 2006 Δε με κατάλαβες: λέω πως είναι κουλό να βγάζει διάγνωση ο γιατρός για το πως επηρεάζει ο όγκος την περίπτωση του Χάρη. Αυτά που λες τα έχω καταλάβει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted July 25, 2006 Share Posted July 25, 2006 Καλογραμμένο κείμενο. Μου αρέσει πολύ το hi-tech κλίμα που δημιουργείς τόσο από πλευράς τεχνολογίας όσο και από πλευράς νοοτροπίας των χαρακτήρων (δεν είναι μόνο τεχνολογικά μπλιμπλίκια η sci-fi ε;). Επίσης όμορφο σασπένς. Και η ανάπτυξή του δεν είναι καθόλου άσχημη. Τι δε μου άρεσε: Ενώ στην περιγραφή των σκηνών τα πας περίφημα, οι διάλογοί σου έχουν μια κάποια έλλειψη ρεαλισμού. Ενώ το διόρθωσες αρκετά στο προηγούμενο κεφάλαιο (ειδικά στη σκηνή της σύλληψης του Χάρη από τους ΑΕΕμάδες) σε αυτό το κεφάλαιο, μερικές εκφράσεις των χαρακτήρων είναι λίγο ξένοι (Πρέπει να επικοινωνήσω με τους δικούς μου. Να τους ενημερώσω για την κατάσταση μου και να τους ειδοποιήσω για την ΑΕΕ. Θα έχουν μπλεξίματα» ή και Αυτό εδώ μου βρωμάει πιο άσχημα κι από ψόφιο αρουραίο). Θα κόλλαγε περισσότερο αν ήταν σκέψεις των χαρακτήρων, όπως του Χάρη με το κατσίκι και τα κέρατα πχ. Πάντως λιγότερο Hollywoodιανοί διάλογοι από άλλες φορές οφείλω να ομολογήσω. ΥΓ: Μη νομίζεις πως με μια σκηνή σεχ και μια σκηνή βίας καθάρισες. Αίμα και σπέρμα ποθεί ο κόσμος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted February 6, 2007 Share Posted February 6, 2007 Ακόμα περιμένουμε το υπόλοιπο. Πού είναι; Οέο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 6, 2007 Author Share Posted February 6, 2007 *καθαριζει το λαιμο του,βηχοντας διακριτικα* Λοιπον,εχω αφησει πισω κι αυτο και τον Ντονιθ απο τοτε που πηγα να υπηρετησω.Οκ,αυτο κι απο λιγο πιο μπροστα αλλα το καλοκαιρι ημουν σε διακοπες mode.Θα προσπαθησω να γραφω απο λιγο στις αδειες αν και το συγκερκιμενο το αφηνω λιγο παραπεταμενο γιαιτ υπηρξε μια αλλαγη σε σχεση με το αρχικο σχεδιαγραμμα και ηθελα να σκεφτω πως θα παει. Απαντω σε ερωτησεις-σχολια: Ναι,η διαγνωση ειναι κομματι κουλη.Μηπως ετσι δεν ειναι ολες οι διαγνωσεις?!?!Χεχε...βασικα απλα λεει οτι αφου εχει γ*θει οτο οργανο που επηρρεαζει την ψυχεντροπια,λογικο ειναι να εχουμε ανεξελεγκτες καταστασεις.Δεν μας λεει και κατι συγκεκριμενο,σιγα τα ωα. Η εκφραση του Χαλιντ για τον αρουραιου ειναι μια εκφραση δικη του.Δεν εβαλα το μυαλο μου να σκεφτει μια εκφραση εκει.Απλα ηξερα οτι αυτη την κακοηχη(?),ηλιθια(??) εκφραση ειπε εκεινη τη στιγμη αυτος.Δεν την χρησιμοποιουν στον κοσμο γενικα.Απλα αυτος την λεει. Βια θα εχει μπολικη ακομη,λογικα να το δεις.Οσο για σεξ.... Το αλλο που σκεφτομουν τις προαλλες ειναι οτι γινεται πανικος με τις εθνικοτητες(7 εχω μετρησει ως τωρα) των χαρακτηρων...παγκοσμιοποιηση σε ολο της το μεγαλειο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 1, 2008 Author Share Posted April 1, 2008 (edited) Η ιστορία τελείωσε επιτέλους. Ποστάρω το τελέυταίο κομμάτι κι αργότερα θα ποστάρω όλη τη νουβελα διορθωμένη. Edited April 1, 2008 by heiron Πάει με φάγατε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 1, 2008 Share Posted April 1, 2008 (edited) Γρήγορα! Όσοι δεν έσετε προλάβει ν' αγοράσετε ψωμί, αγοράστε αλεύρι και μαγιά! Μετά από το γκρέμισμα τόσων φούρνων, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι! (Ναιναιναιναιναιναιντροπίααααααα...) Edited April 1, 2008 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 27, 2008 Author Share Posted May 27, 2008 (edited) Η Ναρουάλις έχαψε το πρωταπριλιάτικο αστείο μου!Χεχε...είχα πει και κανα δυό ακόμη! Λοιπόν,κάθισα και το τέλειωσα πάντως.Η αλήθεια είναι ότι το πετσόκοψα κάπως για να τελειώσε με αυτό το 5ο μέρος.Έτσι μια σκηνή δεν υπάρχει σε αυτή την έκδοση.Επίσης ίσως διαπιστώσετε κάποιες μικρές ανακολουθίες επειδή πέρασε καιρός και είχα ξεχάσει τι ακριβώς είχα γράψει.Ίσως στο μέλλον να ποστάρω μια διορθωμένη έκδοση με την κομμένη σκηνή. Αλλά και μόνο ότι επιτέλους θα διαβάσετε το τέλος αυτής της κακογραμμένης ΕΦ περιπέτειας νομίζω φτάνει. ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ! _νας_ανθρωπος_υψηλής_εντροπίας.doc Για να μην μπερδεύεστε,το τελευταίο μέρος αρχίζει εκεί που τελειώνουν τα μπλέ γράμματα του 4ου μέρους.Αν θέλετε ποστάρω και το τελαυταίο μέρος σαν ποστ.Όπως σας βολεύει. Edited May 27, 2008 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 28, 2008 Author Share Posted May 28, 2008 (edited) On second thoughts,ομίζω ότι πρέπει να ποστάρω το κομμάτι για όποιον βαριέται να το διαβάζει από την αρχή-αν και χλωμό να τα θυμάται τα προηγούμενα τόσο καλα. Οριστε λοιπόν το 5ο και τελευταίο μέρος(κι ενώ ο Χάρης βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Τρις και του Χαλίντ στην Αλεξάνδρεια,αλλά κάτι πάει στραβά με την πώλησή του): «Θα περιμένουμε να σκοτεινιάσει;» «Πρέπει, αλλιώς θα έχουμε άσχημα μπλεξίματα» Και ειδικά εγώ, αναλογίστηκε ο Σμπίρο. Στο διάολο η πολιτική?Όταν κάποιος αλήτης σφάζει τους δικούς μου και γίνεται αφορμή να χάσω τη θέση μου δεν θα αφήσω τον κάθε χαρτογιακά να με σταματήσει. Ο στρατηγός του είχε κάνει σαφές ότι έπρεπε να πιάσει τον Αργυρίου αν και επισήμως δεν μπορούσε να διατάξει μια επιχείρηση στην Αλεξάνδρεια. Όλοι οι άντρες της ΑΕΕ φορούσαν πολιτικά και έπρεπε να μην γίνουν αντιληπτοί. Θα μπορούσαν να ρίξουν την ευθύνη σε κάποια από τις οργανώσεις που δρούσαν στην περιοχή. Εξάλλου τα μέλη της αποστολής ήταν από την ευρύτερη περιοχή και θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητοι. Παρά την βιασύνη και την ταχύτητα που είχαν δράσει, ήταν καλά προετοιμασμένοι. Οι πράκτορες του δεν θα αιφνιδιάζοταν αυτή τη φορά. Αντιθέτως είχαν σφίξει τον κλοιό γύρω από το επίμαχο διαμέρισμα. Σε λίγη ώρα θα ήταν νύχτα και τότε θα εισέβαλλε στο δωμάτιο του Χάρη. Ήταν εγκλωβισμένα εκεί τρία άτομα όπως είχε πληροφορηθεί. Οι αισθητήρες του έδειχναν ότι κάθονταν ήσυχα και έπιναν κάποιο ρόφημα. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Ο θόρυβος ήταν στην αρχή ανεπαίσθητος, αργότερα όμως πρόσεξε από πού προερχόταν. Ένα μικρό αλλά φανταχτερό Grayson Vimana πλησίαζε το κτίριο. Δεν ήταν σπάνιο κάποιος εκκεντρικός πολυεκατομμυριούχος να παραβίαζε τον κώδικα κυκλοφορίας. Είχε προνοήσει τοποθετώντας κάποιους πράκτορες με στολές συντηρητών στην οροφή για να απομακρύνουν τα οχήματα με την πρόφαση έργων στην οικοδομή. Όποιο όχημα προσέγγιζε παρά τις εντολές ήταν ύποπτο, πόσο μάλλον ένα τόσο σπάνιο αεριωθούμενο. «Μπείτε και πιάστε τους τώρα», ειδοποίησε τη δύναμη κρούσης κι ετοιμάστηκε να πάει στο δωμάτιο κι ο ίδιος. Σε μερικά δευτερόλεπτα έστεκε μπροστά σε μια περίεργη φιγούρα. Καθισμένος στο κέντρο του δωματίου βρισκόταν ένας άντρας που αδύνατον να προσδιορίσει την ηλικία του. Έμοιαζε έκπληκτος και ενοχλημένος αν και διέκρινε μια περίεργη λάμψη στα γαλάζια μάτια του και στην έκφρασή του. Πλάι του ήταν, εμφανώς αμήχανοι δυο άγνωστοι νεαροί με κατάμαυρο δέρμα. «Ποιοι στο διάολο είναι αυτοί;», ρώτησε τον ανώτερο πράκτορα. «Που είναι η κιτρινιάρα και ο ψυχεντροπικός μας;» Ο πράκτορας έδειχνε να τα έχει χαμένα. «Αυτοί οι τρεις ήταν στο δωμάτιο που μας υποδείχτηκε. Και λαμβάνω σήματα ψυχεντροπίας. Μόνο που ένα πιο ισχυρό απομακρύνεται γοργά» «Διάολε, πάλι σας την έφεραν! Πιάστε αυτούς τους ηλίθιους για ανάκριση και οι υπόλοιποι τρέξτε να προλάβετε τους δυο φυγάδες. Στείλτε σήμα να καταδιώξουν το Vimana που μόλις έφτασε. Είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για συνεργό τους.» Έκανε να φύγει με την κύρια ομάδα προς την πόρτα όταν ένιωσε τα μάτια του και τα αφτιά του να καίνε. Μυρωδιά καμένων κυκλωμάτων αλλά και σάρκας έφτασε στα ρουθούνια του. «Λυπάμαι αλλά δεν μου αρέσει να φεύγουν τόσο γρήγορα οι επισκέπτες μου, ακόμη κι όταν είναι απρόσκλητοι», είπε ο Χαλίντ την ώρα που οι χειροπέδες του έλειωναν σαν να ήταν από κερί. «Νομίζεις ότι χαλώντας τις συσκευές μας θα ματαιώσεις την επιχείρηση ή ότι ήρθαμε εντελώς απροετοίμαστοι ενάντια σε ψυχεντροπιακές επιθέσεις;» Χαμογελώντας ο Σαπίρο έδειξε προς τον πράκτορα που είχε μιλήσει πριν. Αυτός, ρίχνοντας από ένα βλέμμα στον πλησιέστερο από τους δύο έκπληκτους νεαρούς ,τον μετέτρεψε σε παγωμένο άγαλμα. «Ο κύριος Ενάλ, όπως διαπιστώνεις, είναι ένας από τους σταθεροποιητές εντροπίας που έφερα μαζί μου. Αρκεί για να κάτσεις φρόνιμα» Πράγματι, ο Χαλίντ παρατήρησε τις χειροπέδες που μόλις είχε λειώσει να επανέρχονται σταδιακά στη στερεή μορφή τους καθώς ο ταξίαρχος και όλοι οι πράκτορες εκτός του πράκτορα Ενάλ και μιας γυναίκας, βγήκαν βιαστικά στο διάδρομο. Ο δεύτερος νεαρός όμως πρόλαβε να ελευθερώσει τα χέρια του από τις μισολιωμένες χειροπέδες του και τράβηξε ένα παμπάλαιο πιστόλι από μια τσέπη του. Η γυναίκα όρμισε να τον σταματήσει αλλά ο νεαρός είχε ήδη σημαδέψει και πάτησε τη σκανδάλη. Για μια στιγμή η γυναίκα τρόμαξε αλλά μόλις κατάλαβε ότι το όπλο δεν εκπυρσοκρότησε, κάρφωσε το νεαρό με το μαχαίρι της στο λαιμό. «Όπως βλέπεις, ελέγχω κάθε αύξηση της εντροπίας εδώ μέσα», είπε ο Ενάλ και έδειχνε περήφανος για τις δυνάμεις του. Έπειτα σήκωσε τα χέρια του προς τον Χαλίντ και τέντωσε τις παλάμες του. Η θερμοκρασία στο μέρος του δωματίου μπροστά από τις παλάμες του έπεσε κατακόρυφα. Το νερό στο ενυδρείο πάγωσε και η σκόνη που αιωρούνταν στην δέσμη του δύοντος ηλίου είχε παραμείνει στη θέση της σχεδόν αγνοώντας τη βαρύτητα. Ο Χαλίντ δεν είχε παγώσει ακόμη αλλά δυσκολευόταν να ανασάνει καθώς ο αέρας αρνιόταν πεισματικά να εισχωρήσει στη μύτη του. Παρά το γεγονός ότι είχε αυξήσει την εντροπία στην επιφάνεια του σώματός του για να καταπολεμήσει την μείωση που προκαλούσε ο Ενάλ, του ήταν αδύνατον να κινηθεί στον παγωμένο αέρα. Έδειχνε να είναι στερεός σαν μέταλλο από τη στιγμή που τα μόριά του είχαν διαταχθεί ακλόνητα σε διάταξη που θύμιζε στρατιωτικό άγημα. Πασχίζοντας να πάρει μια αναπνοή σε αυτή την κατάσταση, κοίταξε το πάτωμα και εξαφανίστηκε πέφτοντας στον κάτω όροφο. Στη θέση του είχε απομείνει μια τρύπα από λειωμένο μπετόν. Ο Ενάλ, ούρλιαξε χαρούμενος για την πρόκληση που αντιμετώπιζε απέναντι σε έναν ισχυρό ψυχεντροπικό και έτρεξε να πηδήσει στην τρύπα για να κυνηγήσει τον Χαλίντ. Η γυναίκα τον ακολούθησε βιαστικά. Φτάνοντας στο ασανσέρ, η Τρις ήξερε πως είχε χάσει πολύ χρόνο και ίσως παγιδευόταν εκεί. Αλλά, με τον Χάρη να μην έχει συνέλθει ακόμη, δίσταζε να πάει από τις σκάλες. Μια διεγερτική ένεση ακόμη θα τον συνέφερε πιο γρήγορα ώστε να σταθεί κάπως στα πόδια του αλλά ο κίνδυνος να προκληθούν παρενέργειες σε συνδυασμό με τις δυνάμεις του ήταν εξαιρετικά μεγάλος. Χωρίς βοήθεια από τα όργανα του ο Σαπιρο θα έπρεπε να βασιστεί στη διαίσθηση του. Κάποτε, χάρη σε αυτή, είχε διακριθεί και ανέβηκε από τις φτωχογειτονιές της Βηθλεέμ στα υψηλότερα κλιμάκια. της ΑΕΕ και την χλιδάτη παραλιακή της Σμύρνης. Θα τον βοηθούσε και πάλι. Το Vimana ερχόταν να φυγαδεύσει το ζευγάρι από ψηλά, από την οροφή προφανώς. Αν σταματούσε τους ανελκυστήρες και έστελνε μια ομάδα από τις σκάλες θα τους έπιαναν γρήγορα. Μετά έπρεπε να πιάσουν και το όχημα του συνεργάτη τους. Ίσως το δώριζαν σε αυτόν, ως επιβράβευση για την επιτυχημένη εκτέλεση της αποστολής του. Δεν θα ήταν κι άσχημα, σκέφτηκε. Τα ηλεκτρομαγνητικά σκαλοπάτια σταμάτησαν να τους ανεβάζουν. Η Τρις τράβηξε τον Χάρη ως το πλατύσκαλο. Απενεργοποίησε το διάδημα για να επιταχύνει κι άλλο την επαναφορά του. Τώρα πλέον δεν είχε σημασία τι μπορούσε να συμβεί. Τον χαστούκισε και του μίλησε μέχρι να σιγουρευτεί ότι μπορούσε να το κάνει. «Όχι, αποκλείεται. Καλυτέρα να παραδοθώ», της δήλωσε κατηγορηματικά βλέποντας το ιπτάμενο όχημα να αιωρείται ελάχιστα μέτρα μακριά τους έξω από τη τζαμαρία. Αλλά η Τρις είχε πάρει ήδη την απόφαση της. Με μια της σπαθιά έσπασε τα τζάμια και πήδηξε στο κενό αρπάζοντας μαζί της και τον Χάρη. Το όχημα ήταν πολύ μακριά για να το φτάσουν, ακόμη και αν μπορούσαν να πιαστούν από την λεία χρυσή επιφάνεια του. Αλλά λίγο πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους για το έδαφος της Αλεξάνδρειας ένα πλήθος από ιριδίζοντα πλοκάμια ξεπήδησαν από το όχημα και τους έπιασαν στην αγκαλιά τους. Έπειτα μαζεύτηκαν ταχύτατα και τους έφεραν σε δυο άνετες θέσεις επιβατών, χωρίς όμως να χαλαρώσουν το σφίξιμο τους. Το σπάσιμο των τζαμιών και η κραυγή του Χάρη ακουστήκανε μέχρι την οροφή όπου είχε μόλις ανέβει ο Σαπίρο. Μόλις αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί έκανε νόημα στους πιλότους να μην τον περιμένουν να επιβιβαστεί αλλά να καταδιώξουν αμέσως το σκάφος. Αυτοί είχαν ακόμη συσκευές που λειτουργούσαν και θα μπορούσαν να ανακόψουν την πορεία των φυγάδων ή και να τους αναχαιτίσουν. Αν είχαν κάνει όπως τους είχε πει το vimana ήταν σημαδεμένο και δεν θα μπορούσε να κρυφτεί είτε γινόταν αόρατο είτε χωνόταν στον πυρήνα της Γης. Κυνηγοί και θηράματα ήταν σύντομα μικροσκοπικά σημάδια στον πορφυρό δυτικό ουρανό. Η γραμμή καπνού έδειχνε ότι το vimana χτυπήσει και δεν θα πήγαινε πέρα από την έρημο, στην πύλη του Ελ Αγιούν. Είχε κάνει ότι περνούσε από το χέρι του. Τώρα έπρεπε να γυρίσει στη Σμύρνη πριν αρχίσουν έρευνες για ό, τι συνέβη στην Αλεξάνδρεια. Ακόμη κι αν δεν κατάφερναν να τους πιάσουν θα τους σκότωναν. Ίσως και να ήταν καλύτερα έτσι. Ας χάσει η υπηρεσία έναν ψυχεντροπικό, αφού του αξίζει να πεθάνει. «Δώσε εντολή να απογειωθούν καταδιωκτικά από τις βάσεις μας στη Βόρεια και Κεντρική Αφρική. Καταρρίψτε το vimana. Σκοτώστε τον, είναι υπερβολικά επικίνδυνος για να τον χρησιμοποιήσουμε και δεν θα κερδίσουμε πολλά αν προσπαθήσουμε να τον ανακρίνουμε. Και πάμε να φύγουμε από εδώ πριν μας πάρουν όλοι χαμπάρι» είπε σε έναν αξιωματικό του και αμέσως χαλάρωσε.. Χρειαζόταν ξεκούραση και μερικές μέρες χαλάρωσης στις παραλίες της Μικράς Ασίας ήταν ό, τι έπρεπε για να τον συνεφέρουν. Τώρα που η υπόθεση θα έκλεινε ήλπιζε να τα μπάλωνε κάπως και να γλίτωνε τη μετάθεση. Ίσως βοηθούσε και ο Ααρών στο Διοικητήριο της Ευρώπης. Το βύσμα πάντα βοηθάει, έπρεπε να το είχα σκεφτεί νωρίτερα, γκρίνιαξε στον εαυτό του. Δύο μέρες μετά, βρισκόταν ακόμη στη πολύβουη Σμύρνη. Κάθε επικοινωνία με τους πιλότους που ακολούθησαν το vimana είχε σταματήσει απότομα. Τα καταδιωκτικά που ερεύνησαν την έρημο έπεσαν σε μια τεράστια αμμοθύελλα από την οποία δεν θα μπορούσαν να σωθούν ούτε πράκτορες ούτε κακοποιοί. Ίσως ήταν μια επίθεση αυτοκτονίας από την πλευρά του Αργυρίου. Το σκάφος του είχε καταρριφθεί κι αυτός έπρεπε να είναι νεκρός, αυτό είχε σημασία. Αλλά η υπόθεση δεν είχε κλείσει αφού η αμμοθύελλα εμπόδιζε κάθε έρευνα στην περιοχή. Κι έτσι έπρεπε να περάσει τις μέρες του μελετώντας τα στοιχεία. Κουρασμένος, ξάπλωσε στον καναπέ του καθιστικού και συντονίστηκε στις ειδήσεις. Η γυναίκα του ετοίμαζε τον απογευματινό καφέ του, που πάντα απολάμβανε παρακολουθώντας το απογευματινό δελτίο. Αφού προσπέρασε τα ποικίλα ανόητα ρεπορτάζ σταμάτησε στην ανταπόκριση από την Ιταλία. Μια τρομερή θύελλα που ξεκίνησε από την Αφρική είχε καταστρέψει την Μάλτα και τη Σικελία. Καμιά επικοινωνία δεν ήταν δυνατή με τις πόλεις όπου είχε χτυπήσει η θύελλα που τώρα εξαπλώνοταν σε όλες τις χώρες της Μεσογείου και της Αφρικής. Οι συνάδερφοί του στην υπηρεσία ήταν το ίδιο πανικόβλητοι με τους δημοσιογράφους. Έμοιαζε με τρομερή έκρηξη εντροπίας αλλά ήταν απίστευτο που έπαιρνε τέτοιες διαστάσεις. Η οδηγία από τα κεντρικά της ΑΕΜ ήταν να σπεύσουν όλοι οι υπάλληλοι στα ειδικά καταφύγια μέχρι να κοπάσει η θύελλα. Και μετά, τι; Οι οικογένειες δεν θα γινόταν δεκτές εφόσον οι θέσεις στα ειδικά αυτά καταφύγια ήταν περιορισμένες. Πόσο καιρό θα χρειαζόταν να μείνουν εκεί; Και τι θα αντίκριζαν μόλις έβγαιναν; Η γυναίκα του άφησε τον καφέ στο τραπεζάκι κι έφυγε για μια βόλτα στην παραλία με τις φίλες της. Κανένας από τους πολίτες στην Μικρά Ασία δεν είχε πληροφορηθεί την επερχόμενη καταστροφή. Ο Σαπίρο είχε τελειώσει τον καφέ του όταν διακόπηκαν απότομα τα προγράμματα από την άλλη όχθη του Αιγαίου. Πέρα, στη δύση, ο ήλιος είχε κρυφτεί πίσω από τα σύννεφα. Αν και δεν θα έπρεπε να είχε σουρουπώσει, μια σκοτεινιά πλησίαζε από τα νοτιοανατολικά. Κάποιοι, είτε ενημερωμένοι είτε απλά από ένστικτο, είχαν πάρει την πλωτή οδό στην προσπάθεια τους να εγκαταλείψουν την πόλη. Ιπτάμενα σκάφη περνούσαν από πάνω, κατευθυνόμενα βορειοδυτικά, τρέχοντας να ξεφύγουν. Σύντομα η παραλία της Σμύρνης είχε γεμίσει από πανικόβλητους πολίτες που ούρλιαζαν και ποδοπατιόταν βλέποντας τον όλεθρο να πλησιάζει. Δεν ήταν αμμοθύελλα. Ήταν η ίδια η φύση της γης και του αέρα που είχε παραμορφωθεί σε μοριακό επίπεδο. Τώρα ήταν ξεκάθαρο. Τίποτα μέσα στα όρια αυτής της θύελλας δεν μπορούσε να επιζήσει. Ήταν όμως αργά. Ο Σαπίρο δεν πρόλαβε καν να σηκωθεί από τον καναπέ. Μερικά λεπτά φωτός μακριά, τα κανάλια της Νέας Ασίας στον βόρειο Άρη μετέδιδαν τις εικόνες από τους δορυφόρους. Ολόκληρη η Γη είχε καλυφτεί από την εντροπιακή θύελλα. Το απόλυτο χάος είχε κυριεύσει το παλαιό λίκνο της ανθρωπότητας. Ήδη έδειχνε να κοπάζει αλλά ήταν σίγουρο ότι θα άφηνε πίσω της έναν πλανήτη όπου τίποτα δεν θα μαρτυρούσε την ιστορία χιλιάδων χρόνων πολιτισμού. Μόνο οι αποικίες είχαν απομείνει τώρα. Κι αν κάποτε οι άνθρωποι επέστρεφαν στη Γη θα έπρεπε να ξεκινήσουν από το μηδέν. «Στεναχωριέσαι όταν το σκέφτεσαι;» «Ναι, φυσικά. Για όλα όσα καταστράφηκαν. Αλλά πολλά από αυτά άξιζαν να καταστραφούν. Ίσως οι ψυχεντροπικοί είναι ο τρόπος της φύσης, ή μιας ανώτερης ύπαρξης, να διορθώνει την πορεία της ανθρωπότητας. Πάντως χαίρομαι που τουλάχιστον σωθήκαμε εμείς και πραγματοποιήσαμε ένα όνειρο. Δεν ήθελε να γίνει έτσι βέβαια. Να ξεφύγω από όλη αυτή την ιστορία με το χαμό ενός ακόμη ψυχεντροπικού που συμπάθησα». Τα μάτια της Τρις βούρκωσαν για μια στιγμή. Ήταν ανώφελο όμως να μετανιώνει τώρα πια. Ο Χαλίντ άφησε την κούπα και της έπιασε το χέρι. «Ήταν η μόνη εναλλακτική που είχε ο Χάρης και το ξέρεις», της είπε και την τράβηξε πάλι στο κρεβάτι τους. Ενεργοποίησε τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Ήταν μόνο μία από τις πολλές ανέσεις που πρόσφερε το ξενοδοχείο του σε γερασμένους εραστές όπως αυτός. ΤΕΛΟΣ Edited April 14, 2009 by heiron Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 11, 2008 Author Share Posted December 11, 2008 Κάποιος είπε κακίες για τον μπάρμπα Γιάννη κανατά;Κοτζάμ ΤΕΛΟΣ με bold δεν το είδε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Oh, forgive me master! Please, please, αι μπεγκ οφ γιου... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 4, 2009 Share Posted February 4, 2009 Δις στορι μέηντ νο σενς... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted February 4, 2009 Share Posted February 4, 2009 Δις στορι μέηντ νο σενς... Αυτό δεν είναι σχόλιο, roriconfan. Είναι graffiti. Αν δεν είχε νόημα για σένα η ιστορία, θα πρέπει να πεις το γιατί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Πάνω κάτω, για τους ίδιους λόγους που αναφέρανε και οι υπόλοιποι. Ο πρωταγωνιστής μιλάει εντελώς ψεύτικα, δε τον νοιάζει που όλα γύρω του χάνονται, η πλοκή έχει αυτό που αποκαλώ "ύφος ψι μούβι", δηλαδή γεγονότα που περνάνε στο ντούκου, με shocking events απλά για μόστρα, και με το τέλος να είναι όσο τι ξεκάρφωτο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 5, 2009 Share Posted February 5, 2009 Αν είχες μπει στον κόπο να διαβάσεις τι λέμε οι υπόλοιποι, τουλάχιστον όχι επιλεκτικά, θα έβλεπες πως δεν είναι καθόλου αυτά που λέμε... Οκ, ο καθένας έχει τη γνώμη του, αλλά μη δημιουργείς εντυπώσεις και μάλιστα ψευδείς. Γιάννη, εγώ μετά από τόσο καιρό θα πρέπει να το ξαναδιαβάσω από την αρχή φοβάμαι, όμως ελπίζω πως θα το κάνω σύντομα. Είσαι ήδη τρίτος στη σειρά για τύπωμα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted February 6, 2009 Author Share Posted February 6, 2009 Ο πρωταγωνιστής μιλάει εντελώς ψεύτικα, Το έχω παραδεχτεί ότι οι διάλογοι δε μου βγήκαν καλοί(αν και το "ψεύτικοι" δε νομίζω να τους χαρακτηρίζει και τόσο πολύ). δε τον νοιάζει που όλα γύρω του χάνονται Όχι δεν τον νοιάζει.Θα έπρεπε;Τί είναι αυτά που ξεστομίζει ο πολέμιος των κλισέ και των προτύπων!Πού βαδίζουμε... η πλοκή έχει αυτό που αποκαλώ "ύφος ψι μούβι", δηλαδή γεγονότα που περνάνε στο ντούκου, με shocking events απλά για μόστρα, Η πλοκή είναι μια ανάλαφρη περιπέτεια με μπόλικη δράση(άντε και διάφορα περίεργα φουτουριστικά).Είναι ελαφρώς στυλ Ντικ όπως έχω πει(άγγιξε και δεν ακούμπησε βέβαια...αλλά είναι στο όλο στυλ).Και δεν θα έλεγα ότι οι πλοκές του Ντικ είναι "ψι μούβι",αν και γούστα είναι αυτά.Ξέρω και πολλούς που σιχαίνονται τον Ντικ,γιατί να μην σιχαίνονται άλλοι εμένα;Fine with me.Αν τα γεγονότα δεν περνούσαν στο ντούκου αλλά ανέπτυσσα το κάθε σημείο θα γίνόταν ολόκληρο μυθιστόρημα ενώ είναι γνωστό ότι οι ιστορίες μου είναι κατά κανόνα υπερβολικά συμπυκνωμένες.Και πάλι καλά, εδώ έδωσα καμιά δεκαριά χιλάδες λέξεις στην ιστορία να μην είναι πολύ στριμωγμένη. "Shocking events απλά για μόστρα"..χμ...αυτό το βρίσκω ελαφρώς πικρόχολο σχόλιο.Δηλαδή οκ,οι διάλογοι θέλουν δουλειά,η ιστορία θέλει περισσότερο ανάπτυξη κτλ κτλ αλλά το να λες ότι έβαλα κάποια σοκαριστικά γεγονότα "για μόστρα" είναι αιχμή εναντίον μου γιατί απλούστατα δεν έκανα κάτι τέτοιο.Αλλά και να το έκανα πχ ασυνείδητα δεν βλέπω ουσιαστική διαφορά στο σημείο αυτό με ανάλογες ιστορίες.Αν ήταν ταινία θα μπορούσε ίσως να πει κάποιος "α,έβαλε φόνους και εκρήξεις για τα εφφε,να ενθουσιάσει τους πιστιρικάδες".Αλλά εδώ δεν ισχύει.Η μόστρα στον γραπτό λόγο είναι εντελώς διαφορετική και απέχει παρασάγγας από αυτά που γράφω.Στο κάτω κάτω όσα έχει η ιστορία είναι σχετικά με το θέμα της.Δεν μπορείς να πεις ότι η επίκληση ενός θεού ή η σφαγή ενός δαίμονα είναι γεγονότα για μόστρα στα βιβλία του Μούρκοκ (ή τα τεράστια διαστημόπλοια και τα lightsabers στο Star Wars).Αφού αυτό είναι το όλο θέμα.Αν τα βγάλουν από την ιστορία...δεν υπάρχει ιστορία. και με το τέλος να είναι όσο τι ξεκάρφωτο Το τέλος είναι πολύ weird όντως αλλά όχι, ξεκάρφωτο δε θα το έλεγα.Υπάρχουν ενδείξεις ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε.Δεν είναι ένα αναπάντεχο twist.Στην πραγματικότητα το αρχικό τέλος ήταν πολύ πιο παράξενο αλλά αποφάσισα να το κρατήσω σε πιο νορμάλ επίπεδα.Ένας από τους λόγους(αν και όχι ο κύριος)είναι επειδή το πόσταρα πολύ καιρό μετά τα προηγούμενα μέρη και δεν ήθελα να μπερδέψω τους αναγνώστες.Από τη στιγμή που είναι αρκετά επηρρεασμένο από Ντικ είναι αρκετά λογικό το τέλος του να είναι μάλλον παράξενο. Take it or leave it. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.