Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[Roland]

Stephen King...Λίγα λόγια μπορώ να πω για αυτόν τον μεγάλο συγγραφέα..Με έχει μάθει να διαβάζω και να γράφω φαντασία οπότε ότι και να πω είναι λίγο..Έχω στην βιβλιοθήκη μου 73 βιβλία του όλα διαβασμένα από δύο και τρεις φορές και αν μπορούσα θα του είχα στήσει και βωμό..Χωρίς υπερβολές..Δεν θα αναλωθώ σε περαιτέρω εγκωμιαστικά σχόλια για το ποιόν του γιατί οποιοσδήποτε διαβάζει έστω και λίγη λογοτεχνία τρόμου τον γνωρίζει.

Από τα βιβλία του που έχω διαβάσει μπορώ να ξεχωρίσω με δυσκολία σαν το καλυτερό του (προσωπική μου άποψη) το "Καρδιές στην Ατλαντίδα"..<<Ένας σπαρακτικός στοχασμός για την απώλεια της αθωότητας>>Συγκλονιστικό..

Κια μόνο που νουθετεί όλους εμάς για να γράψουμε λογοτεχνία και να διαβάζουμε πιστεύω ότι φτάνει..Έγω σαν Πιστός του Αναγνώστης του οφείλω τα πάντα όσον αφορά την λογοτεχνία τρομου..

Απλά καθηλωτικός από όποια άποψη και αν τον δείς.

[mman]

Μόλις εγκατέλειψα στη μέση την πρόσφατη (2008) συλλογή διηγημάτων του Κινγκ "Ιστορίες του Λυκόφωτος". Ο λόγος; Αμέσως μετά τα θετικά.

Επιβεβαίωσα ότι ο Κινγκ ξέρει να γράφει. Καλά. Ξέρει να γράφει πολύ καλά. Μπορεί να έχει μόνο να σου διηγηθεί πως ένα απόγευμα ο κεντρικός χαρακτήρας του βγήκε απ' το σπίτι, πήγε για τσιγάρα και γύρισε σπίτι χωρίς να του συμβεί απολύτως τίποτα απρόοπτο ή ενδιαφέρον, αλλά θα το κάνει ολοζώντανα. Θα προλάβει σε δυο ή τρεις σελίδες να φτιάξει έναν αξιοζήλευτα ζωντανό χαρακτήρα με παρελθόν, εμπειρίες, άποψη για τη ζωή.

Μόνο που ενώ στο "πώς" τα πάει περίφημα, σ' αυτό το βιβλίο τουλάχιστον, τα μουσκεύει στο "τι". Δεν κάνει καμία απολύτως προσπάθεια για πρωτοτυπία και τα γεγονότα που εκτυλλίσονται μπροστά στα μάτια του αναγνώστη είναι από τετριμμένα μέχρι επικίνδυνα βαρετά. Και η βαρεμάρα βλάπτει σοβαρά την αναγνωστική υγεία.

Του έδωσα ευκαιρίες; Ναι, εννιά. Αλλά και τα εννιά αυτά διηγήματα έχουν ξαναγραφτεί. Πολλές φορές. Δεν διάβασα τα τέσσερα μεγαλύτερα διηγήματα του βιβλίου, όχι μόνο επειδή αν θέλω να διαβάσω 70 σελίδες "διήγημα" μπορώ κάλιστα να διαβάσω και ένα ολόκληρο μυθιστόρημά του, αλλά κυρίως επειδή στα εννιά που διάβασα δεν βρήκα ούτε ένα να με ενθουσιάσει -δύο ήταν καλά, αλλά μέχρι εκεί.

 

Με απασχολούσε πολύ αυτό τις τελευταίες μέρες.

Μήπως ο κόσμος χάζεψε και θεωρεί καλό έναν πολύ μέτριο; Μάλλον όχι, γιατί έχω διάβασει και δύο μυθιστορήματά του που μου άρεσαν αρκετά ("Χρήσιμα Αντικείμενα" και "Πράσινο Μίλι").

Μήπως ξέχασα εγώ να διαβάζω; Πήγα και ξανακοίταξα στα περιεχόμενα να θυμηθώ αυτά τα εννιά που διάβασα και βεβαιώθηκα ότι διαβάζω ακόμα μια χαρά. ΟΚ, είμαι κάπως υπερβολικά απαιτητικός, αλλά, έι, υποτίθεται ότι διαβάζω τον εμπορικότερο και, κυρίως, έναν απ' τους καλύτερους, ε;

Μήπως ο Κινγκ αναπαύεται στις δάφνες του και γράφει και δημοσιεύει ό,τι του έρθει στο μυαλό χωρίς να το πολυζορίσει γνωρίζοντας ότι

(α) και την άλφα-βήτα να γράψει θα το δημοσιεύσουν έτσι κι αλλιώς και

(β) για κάθε χαρακτήρα που γράφει (συμπεριλαμβανομένων των κενών) πέφτει κι ένα κατοσταδόλαρρο (και λέω λίγα); Σόρρυ, Στήβεν, αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτό είναι αρκετά πιθανό. Δεν μπορεί να στέρεψες τόσο νωρίς.

Μα καλά, δεν δικαιούται ένας μεγάλος συγγραφέας να έχει και μια μέτρια στιγμή; σας ακούω ν' αναρωτιέστε. Φυσικά. Και εννιά μέτριες στιγμές στο ίδιο βιβλίο επιτρέπονται -αρκεί να καταλάβει ότι δεν πρέπει να δημοσιευτεί. Ή να του το πει κάποιος, ατζέντης, εκδότης κλπ. Μα... μα τι λέω; Αν ήμουν κάποιος απ' αυτούς, αν ήμουν ακόμα και οι εκδόσεις Bell στην Ελλάδα δεν θα το δημοσίευα αφρίζει-ξαφρίζει, μέτριο-ξεμέτριο;

Έχεις δίκιο Στήβεν. Θα το δημοσίευα και θα έλεγα κι ένα τραγούδι. Είναι πολλά τα λεφτά.

Ευτυχώς που, εγώ τουλάχιστον, δεν σ' τα πλήρωσα αυτή τη φορά.

 

Και για να μην παρεξηγηθώ: Σκοπεύω να διαβάσω και άλλο Κινγκ. Γιατί, επαναλαμβάνω, γράφει πολύ καλά. Ελπίζω ότι έμαθα πολλά πράγματα για την ανάπτυξη των χαρακτήρων απ' αυτό το βιβλίο.

Απλώς, αν δεν το έχετε διαβάσει, μπορείτε να το παραλέιψετε και να πάτε με ασφάλεια στο επόμενο.

Edited July 23, 2011 by mman

[northerain]

Δεν θα διαφωνήσω. Οι τελευταίες συλλογές είναι απάλευτες κυριολεκτικά, και το λέω εγώ, dyed in the wool φανατικός.

 

Όταν ''αποσύρθηκε'' σταμάτησε να ''ελέγχεται'' από ατζέντηδες. Είναι η μόνη εξήγηση. Όταν η χήνα με τα χρυσά αυγά σου λέει ''εγώ αυτό έγραψα, το θες?'', κάνεις μόκο και το εκδίδεις γιατί θα πουλήσει.

[DinMacXanthi]

Όσο ήμουν στη Σουηδία, ξεκίνησα και τέλειωσα το Salem's Lot.

Ξεκινάω με κάτι που με ενόχλησε και συνεχίζει να με ενοχλέι στον (αγαπημένο) King. Πήγα να κατεβάσω κάτι ελληνικά καντήλια - να μην ενοχλούνται κι οι ντόπιοι - στην αρχή που ο βασικός χαρακτήρας του είναι ο πετυχημένος συγγραφέας που πετυχαίνει την γκόμενα στο πάρκο να διαβάζει το βιβλίο του την ξελογιάζει και μετά ο beefcake χαζούλης (είτε δουλεύει σε γκαράζ είτε είναι σε κάποιο frat house στο κολλέγιο, δηλαδή πόσο στερεότυπο μπορείς να τους κάνεις;) γκόμενος της τους βλέπει και θέλει να τον δείρει. (minor spoiler alert: εντέλει, όντως, τον κάνει καινούργιο αργότερα)

Το έχει κάνει και στο It, το έχει κάνει και στο Shining, στο Σάκος με Κόκαλα, το κάνει και σε ένα κάρο διηγήματα του, και πόσα άλλα γραπτά του που τώρα ξεχνάω/δεν έχω διαβάσει.

 

ΌΜΩΣ:

Τα καντήλια τρεμοπαίζουν και σβήνουν όταν σκέφτομαι πως αυτός ο άνθρωπος έχει καταφέρει να είναι πολύ πολύ πιο πετυχημένος από οποιονδήποτε από τους φανταστικούς συγγραφείς για τους οποίους έχει γράψει. Δεν είναι αυτός που φαντασιώνεται πως είναι κάποιος και αυτοϊκανοποιείται γράφοντας τον εαυτό του ως μεγάλο και τρανό στα βιβλία του, όπως κάνουν τόσοι άλλοι. Όχι πια τουλάχιστον, φαντάζομαι.

 

Για το ίδιο το βιβλίο, μου άρεσε, πολύ, αλλά κρίμα που το διάβασα τώρα. Πριν μερικά χρόνια θα το θεωρούσα τόσο μα τόσο καλύτερο. Τα vampires γέρασαν, δεν κάνουν πια το ίδιο κλικ. Δε φταίει ο King γι'αυτό βέβαια.

Το βιβλίο ήταν καλό (αν και παρλάρει ώρες ώρες τοοοόσο πολύ...) αλλά το διήγημα μετά το τέλος του βιβλίου ήταν ΓΑΜΑΤΟ.

Χρόνια μετά τα γεγονότα του βιβλίου που διαδραματίζονταν στο εγκαταλελειμμένο πια Silent Hill Salem's Lot, οδηγός μπαίνει σε ένα μπαρ κοντινής πόλης και ζητάει βοήθεια επειδή του έμεινε το αμάξι στη χιονοθύελλα μαζί με τη γυναίκα και την κόρη, ενώ έστριβε για το Silent Hill Salem's Lot. Φυσικά με το που ακούνε οι 2 γέροι του μπαρ για το Silent Hill Salem's Lot, τους φτάνει ολίγον τι στην κάλτσα, αλλά εντέλει ξεκινάνε να βρούνε το αμάξι...

 

Ενώ και τα δυο (βιβλίο και διήγημα) είναι στο ίδιο ύφος με την ίδια γραφή με τη φύση των villains, πιστεύω πως το διήγημα θα μου έχει μείνει και μετά από καιρό.

 

Ετυμηγορία: Απο τα τελευταία 5 που διάβασα: Ανώτερο από το Duma Key (ποιο Duma Key...) ανώτερο από το Carrie, κατώτερο από Shining, It και Stand.

 

 

Μιχάλη, συμφωνώ για το Ιστορίες του Λυκόφωτος. Κι εγώ το άφησα στη μέση αδιάβαστο. Όχι γιατί δεν είναι καλός, αλλά ακριβώς επειδή μπορώ να διαβάσω κάτι πολύ καλύτερο από τον ίδιο. Όπως και να γράφει, ή όπως και να μεγάλωσε/γέρασε η γραφή του, τα καλά του κείμενα είναι πολλά. Περισσότερα από τη βιβλιογραφία πολλών επίσης πετυχημένων συναδέλφων του. Και είναι σίγουρα ο κύριος υπεύθυνος που το είδος του Τρόμου υπάρχει σήμερα κι έξω από τις υποκουλτούρες. Αλλά το Family Guy το διακωμωδεί ωραία:

http://www.youtube.com/watch?v=Nc7ZaZz4CoU

Edited July 23, 2011 by DinMacXanthi

[Drake Ramore]

Δεν θα διαφωνήσω ούτε εγώ (και ας συγκαταλέγομαι επίσης στους φανατικούς).

Με έχει κουράσει ο King τελευταία. Ξεκίνησε με την ιστορία της Λίσι που δεν κατάφερα ποτέ να τελειώσω (ω θεοί, τι βαρεμάρα!), συνεχίστηκε με τις ιστορίες του Λυκόφωτος που διάβασα κυριολεκτικά με το ζόρι (εξαιρείται το Ν.) και συνεχίστηκε με τον Θόλο που έφτασα στην 300η σελίδα και αναρωτήθηκα "τι στο διάολο διαβάζω; Αυτό θα έπρεπε να είχε τελειώσει ήδη και όχι να έχει άλλες 700 σελίδες...ΤΟ ΠΥΡΟΤΟΥΒΛΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!!!!"

 

Ο άνθρωπος ξέρει να γράφει και είναι οκ ως εκεί. Οχι, μάλλον ξέρει να γράφει και είναι Θεος σε αυτό, αλλά για όνομα...δεν θέλω να μάθω πόσα καρικώματα έχει η κάλτσα του 35ου χαρακτήρα που είναι άσχετος με την υπόθεση του βιβλίου.

 

Εξαίρεση απο τα τελευταία του το Duma Key που με κράτησε ως το τέλος, αλλά τι να το κάνεις; Εχει απομυθοποιηθεί στα μάτια μου πλέον. Τον βλέπω σαν την Βίσση ή την Βανδή του Φανταστικού πια. Η σίγουρη έκδοση, και οι ακόμη πιο σίγουρες πωλήσεις τον έκαναν να χάσει το edge του.

 

Φυσικά θα συνεχίσω να αγοράζω Κινγκ. Αυτό δεν αλλάζει. Όχι όμως με την προσμονή που είχα παλιότερα και σίγουρα όχι για τους ίδιους λόγους.

[Drake Ramore]

 

Χρόνια μετά τα γεγονότα του βιβλίου που διαδραματίζονταν στο εγκαταλελειμμένο πια Silent Hill Salem's Lot, οδηγός μπαίνει σε ένα μπαρ κοντινής πόλης και ζητάει βοήθεια επειδή του έμεινε το αμάξι στη χιονοθύελλα μαζί με τη γυναίκα και την κόρη, ενώ έστριβε για το Silent Hill Salem's Lot. Φυσικά με το που ακούνε οι 2 γέροι του μπαρ για το Silent Hill Salem's Lot, τους φτάνει ολίγον τι στην κάλτσα, αλλά εντέλει ξεκινάνε να βρούνε το αμάξι...

 

 

 

 

Για να καταλάβω...

Λες οτι έχουν ενσωματώσει το διήγημα στο τέλος του βιβλίου Σάλεμς Λοτ;

Κατάλαβα κάτι λάθος;

 

Εγω αυτό το διήγημα το έχω στην συλλογή Νυχτερινή Βάρδια.

 

Επίσης η εισαγωγή απο το διήγημα χρησιμοποιήθηκε απο εμένα (ως δότη παραγράφου) στο ρακόρ του Adicto VS Nienor και έδωσε δύο πολύ δυνατές ιστορίες!

 

 

 

 

[DinMacXanthi]

Το αγόρασα στο Kindle το βιβλίο, κι έχει ένα κάρο πρόσθετα στο τέλος. Εκτός από το εν λόγω διήγημα, έχει μια ακόμα νοβελέτα (από το 1800) για το λοτ, έχει περίληψη του βιβλίου, έχει επίλογο του King που γράφτηκε πριν μερικά χρόνια (γιατί και πως του ήρθε να γράψει το Salem's lot) και διάφορα άλλα.

[Drake Ramore]

Ουάου! Καλή αγορά!

Το διήγημα είναι δυνατό. Σου μένει.

 

Εγω έτυχε να αγοράσω πρώτα αυτήν την συλλογή διηγημάτων απο τον Στέφεν Κινγκ. Πρέπει να ήμουν γύρω στα δεκατέσσερα με δεκαπέντε και είχα πάει διακοπές με τους γονείς μου. Λίγα πράγματα είχα να κάνω τα απογεύματα σε μια ηλικία που δεν είσαι αρκετά μεγάλος για να πας μόνος σου διακοπές αλλά και αρκετά μικρός ωστε να μην δυσανασχετείς με το τραβολόγημα των γονιών σου δεξιά και αριστερά στο μέρος που θα περάσεις δέκα βαρετές μέρες. Η συλλογή ήταν ανάμεσα στα βιβλία μεταφυσικών θεμάτων και μαγείας και αστυνομικών ιστοριών, στους πάγκους που στήνουν δίπλα στην παραλία διάφοροι πλανόδιοι πωλητές. Ηταν μάλιστα το πρώτο βιβλίο φανταστικού που πήρα και ακόμη το έχω σε άριστη κατάσταση στην βιβλιοθήκη μου, κι ας έχει διαβαστεί πάμπολλες φορές.

 

Όταν αγόρασα (αμέσως έπειτα απο τις διακοπές) το Σάλεμς Λοτ, το έκανα για έναν και μονο λόγο. Η συλλογή Νυχτερινή Βάρδια έχει δύο διηγήματα για το Σάλεμς Λοτ. Το ένα είναι αυτό που αναφέρουμε παραπάνω. Το άλλο είναι μια ιστορία του Μύθου που διαδραματίζεται στο Σάλεμς Λοτ (και δεν έχει καμία σχέση με βρικόλακες). Έχει να κάνει με το ντε Βερμις Μίστεριις.

Εκει αντιλήφθηκα οτι στο Σάλεμς Λοτ πρέπει να βρίσκονται σε λειτουργία πολύ παράξενες δυνάμει,ς και οτι θέλω να μαθω περισσότερα για αυτό το μέρος.

[DinMacXanthi]

Α, και κάτι ακόμα πολύ ωραίο (δεν ξέρω αν υπάρχει στην ελληνική έκδοση) μετά το τέλος του βιβλίου στο kindle: deleted scenes. (αντιγράφω από wikipedia)

 

• Different names for the town and the vampire; 'Salem's Lot is compared to "Momson" (mentioned in the final text of the book as a Vermont town whose residents mysteriously vanished in 1923), and Barlow is called "Sarlinov".
• A conversation between Ben and Susan about the true nature of evil.
• An extended version of the scene in which Straker delivers his "sacrifice" to his "dark father".
• A scene in which after being pronounced dead, Danny Glick's vampirism is foreshadowed much more prominently.
• Barlow's letter to the protagonists is instead a cassette recording. A vampiric Susan is with him.
• A more gruesome fate for Dr. Jimmy Cody. In the original manuscript he is devoured by rats, but in the actual book he is impaled by knives. The vampires set this trap.
• More scenes of vampires causing chaos - Sandy McDougall is shown being bitten by her infant son Randy; Dud Rogers bites Ruthie Crockett. Later, the aforementioned McDougalls are slain by Jimmy Cody.
• Father Callahan, the town's troubled Roman Catholic priest, meets his end differently. Rather than being forced to drink Barlow's blood and leaving town damned, he marks the vampire with a knife before committing suicide. Furious, the vampire desecrates the priest's body, decapitating it and hanging it upside down.
• Barlow is killed by sunlight rather than a stake through the heart. More rats are present in the final showdown as well.

[Drake Ramore]

Κρίμα που δεν το διάβασες σε καλύτερες (για τους βρικόλακες) εποχές...

[DinMacXanthi]

Επανέρχομαι γιατί τώρα τσέκαρα τη Νυχτερινή Βάρδια και, όντως, το διήγημα Jerusalem's Lot υπάρχει και στο kindle, μετά το Ένα για το Δρόμο, και πριν τα deleted scenes.

 

Επόμενη αγορά, Gerald's Game.

 

εδίτιον το ενός λεπτού μετά: Αγοράστηκε. Το ξεκινάω λοιπόν (I love this kindle...)

Edited July 24, 2011 by DinMacXanthi

[melkiades]

Επόμενη αγορά, Gerald's Game.

εδίτιον το ενός λεπτού μετά: Αγοράστηκε. Το ξεκινάω λοιπόν (I love this kindle...)

 

Από τα καλύτερά του κατά τη γνώμη μου

[helena]

Αγορασα το θολο αμεσως μολις κυκλοφορησε αλλα οταν διαβασα τα προσωπα του εργου σταματησα.

μου φανηκαν παρα πολλα.

[Roland]

Παιδιά ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο του Καρδιές Στην Ατλαντίδα και μετά θέλω να ακουσώ την απόψη σας.. Ο άνθρωπος γράφει από το 1969, είναι λογικό κάποια στιγμη και σε ορισμένα μικρά διηγηματά του να γίνεται βαρετός.. Αλλα η προηγουμενη συλλογη του, Ολα ειναι Δυνατα, ήταν απλά καταπληκτικη..Με 15 διηγηματα να σου σηκώνεται η τριχα. Επισης ο Κινγκ έχει γράψει πανω απο 100 μυθιστορηματα, είναι λογικο κάποια να είναι κατω του μετρίου, αλλωστε το παραδέχεται και ο ίδιος..

Ψαξτε για το Καρδιες στην Ατλαντιδα..Θα σας αφήσει άφωνους.

[Anwrimos23]

Τελείωσα πριν λίγες μέρες το Σαλεμς Λοτ, χωρίς δυστυχώς να μου αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Καταρχάς το στόρι μου φάνηκε τρομερά κοινότυπο και η πλοκή όμως, δε σε κράταγε. Πολλές μικρές ιστορίες από διάφορα πρόσωπα παρεμβάλλονταν στην κεντρική πλοκή, τις περισσότερες των οποίων δε θα τις χαρακτήριζες συναρπαστικές ή τρομακτικές. Δεν ξέρω μετά από πόσο καιρό θα ξαναδιαβάσω S King. Τίποτα το ιδιαίτερο. Αλλά ρε παιδιά έχω και μια απορία: το βιβλίο αυτό, μερικοί το είχαν μέσα στα πιο τρομακτικά που διάβασαν ποτέ. Δικαιολογούνται μόνο αν δεν έχουν διαβάσει τίποτα, εκτός από S King ή αν δεν είχαν ξανακούσει/δει τίποτα για vampires. Εγώ προτιμώ χίλιες φορές Graham Masterton-αν ψάχνω για τρόμο με το κιλό-και φυσικά τον Θεό Clive Barker...ακόμα και Lovecraft, αν θέλω καμιά μικρή ανατριχίλα.

Edited July 26, 2011 by Anwrimos23

[Drake Ramore]

Δεν θυμάμαι να το χαρακτήρισε κανείς ως το τρομακτικότερο. Οι περισσότεροι είπαμε οτι είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο του Κινγκ, και οτι αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει μαζί του είναι μια καλή επιλογή.

Μην ξεχνάς και κάτι πολύ σημαντικό. Είναι βιβλίο που γράφτηκε το 1978. Πολλοί το διαβάσαμε κάπου 15-20 χρόνια πριν. Τότε δεν υπήρχε True Blood, The vampire diaries, moonlight,Angel, underworld, Συνέντευξη με έναν βρικόλακα (και τα υπόλοιπα της Ανν Ράις),Buffy the vampire slayer,Van Helsing,Blade Trilogy,και τόσα ακόμη που βαριέμαι να γράφω.

Κοινώς, οι βρικόλακες δεν ήταν mainstream θέμα και διατηρούσαν ακόμη την γοητεία τους.

 

Για την πλοκή θα διαφωνήσω μαζί σου. Όπως και για το συμπέρασμα σου για όσους διάβασαν και τους άρεσε το Σάλεμς Λοτ.

 

Αλλά τελικά το θέμα είναι τι ζητάς απο έναν συγγραφέα. Αναφέρεις Μπαρκερ και Μάστερτον και δεν θα διαφωνήσω στο κομμάτι που αφορά τον τρόμο. Απλά είναι διαφορετικοί απο τον Κινγκ. Ο Κινγκ χτίζει χαρακτήρες και σε κάνει να τους αγαπήσεις, να τους μισήσεις, να ταυτιστείς και γενικώς να νιώσεις πολλά για αυτούς. Ο Μπάρκερ για τους χαρακτήρες του γράφει τα απολύτως απαραίτητα ωστε να μην φαίνονται χάρτινοι, και διοχετεύει την δημιουργική του φαντασία στο κομμάτι του τρόμου. Άλλη γραφή.

[heiron]

Θα συμφωνησω με τον Ντρεηκ.Μπορει να μην ειναι τοοοσο τρομακτικο και η υποθεση να μοιαζει κλισε πια αλλα ειναι ενα καλο βιβλιο.Αν χαλασε καποιον το μπλαμπλα για τους κατοικους της κωμοπολης στο Σαλεμ'ς Λοτ τοτε καλα θα κανει να αποφυγει τα περισσοτερα βιβλια του Κινγκ.Πχ στα Χρησιμα αντικειμενα εχει πολυ περισσοτερο κουτσομπολιο για περισσοτερους χαρακτηρες.

[Cassandra Gotha]

Συγνώμη για την παρεμβολή, αλλά θα ήθελα να βρω ένα βιβλίο του που ίσως να μου αρέσει από ό,τι μου είπαν. Είναι ένα που ο πρωταγωνιστής βρίσκει ένα διαστημόπλοιο ( ; ) στην αυλή του, αλλά αυτός που μου το είπε δεν θυμάται τίτλο γιατί πάνε πολλά χρόνια που το διάβασε. Ξέρει κανείς σε ποιο βιβλίο αναφέρομαι;

Edited July 26, 2011 by Cassandra Gotha

[Drake Ramore]

Συγνώμη για την παρεμβολή, αλλά θα ήθελα να βρω ένα βιβλίο του που ίσως να μου αρέσει από ό,τι μου είπαν. Είναι ένα που ο πρωταγωνιστής βρίσκει ένα διαστημόπλοι ( ; ) στην αυλή του, αλλά αυτός που μου το είπε δεν θυμάται τίτλο γιατί πάνε πολλά χρόνια που το διάβασε. Ξέρει κανείς σε ποιο βιβλίο αναφέρομαι;

 

 

 

 

Είναι οι νυχτερίτες.

Δεν είναι πρωταγωνιστής, αλλά πρωταγωνίστρια. Δεν το βρίσκει στην αυλή, αλλά στο δάσος κοντά στο σπίτι της.

Και...δεν νομίζω να σου αρέσει. Προσωπική εκτίμηση( σύμφωνα με τις προτιμήσεις σου που βλέπω στο φόρουμ).

[Cassandra Gotha]

Θυμάμαι που μου έλεγε ότι ο πρωταγωνιστής (έτσι θυμόταν, τέλος πάντων), άρχιζε να σκάβει για να το ξεθάψει, και όσο πιο βαθιά έσκαβε τόσο άλλαζε. Αν είναι αυτό που λες, μάλλον θα το πάρω, γιατί πιστεύω ότι θα μου αρέσει. Μάλλον δεν έχεις καταλάβει (και ούτε έχεις καμιά υποχρέωση βέβαια) τι δεν μου αρέσει και αποφεύγω.

Ευχαριστώ για την απάντηση, θα το ψάξω αυτό το βιβλίο, να διαβάσω καμιά περίληψη στο ίντερνετ μπας και βγάλω άκρη.

 

 

εδιτ:

Μάλλον δεν έχεις καταλάβει

Ή μπορεί να φταίει που δεν ξέρω τις λεπτομέρειες του βιβλίου που ΔΕΝ έχω ακόμα διαβάσει.

Edited July 26, 2011 by Cassandra Gotha

[DinoHajiyorgi]

θα το ψάξω αυτό το βιβλίο, να διαβάσω καμιά περίληψη στο ίντερνετ μπας και βγάλω άκρη.

Υπάρχει και μίνι-σειρά, το βιβλίο όμως είναι καλύτερο. Το είχα διαβάσει στα αγγλικά και μου είχε αρέσει.

[Αλχημιστής]

Το συγκεκριμενο βιβλιο με τιτλο the tommyknockers το διαβασα προσφατα οποτε μπορω να γραψω εντυπωσεις. Ειναι το 8ο η 9ο κινγκ που διαβαζω και επισης ενα απο τα καλυτερα. η χαρακτηρας μενει σε ενα κλασσικο αμερικανικο χωριο- κωμοπολη, σε ενα σπιτι που κληρονομησε. ειναι συγγραφεας και μια μερα ανακλαυπτει ενα μεταλλικο εξογκωμα στο δασος μπροστα απο το σπιτι της. Αρχιζει να σκαβει στο σημειο και σταδιακα η ιδια, αλλα και ολο το χωριο αρχιζει να "αλλαζει". δε λεω τιποτα παραπανω για να μην προδωσω σημεια κλειδια. Ο τροπος που προσεγγιζεται η ιστορια ειναι μαεστρικη οπως μονο ο Κινγκ ξερει να κανει. γνωριζουμε τους χαρακτηρες και το παρελθον τους αλλα και τον τροπο που καθενας επηρεαζεται απο την παρουσια του διαστημοπλοιου. Τρομακτικο γενικα σαν βιβλιο και τρομακτικο το φοντο στο οποιο συμβαινουν τα γεγονοτα. με λιγα αλλα εντονα στοιχεια επιστημονικης φαντασιας. με πρωταγωνιστη εναν μεθυστακα ποιητη φιλο της συγγραφεας που βρισκει το διαστημοπλοιο. η αγγλικη εκδοση που διαβασα ηταν 979 σελιδες με πολυ καλη αρχη, κοιλια μεταξυ 500-700, χαρακτηριστικη σε μεγαλα μυθιστορηματα κινγκ και τελος ενα καταιγιστικο 700 μεχρι τελος. δεν εχω δει την ταινια αλλα οσοι την ειδαν μετα το βιβλιο μου ειπαν οτι απογοητευτηκαν. το βιβλιο παντως ειναι πολυ σκοτεινο και πολυ κινγκ. αν σου αρεσει το στυλ γραφης του κινγκ σε βιβλια οπως σακος με κοκκαλα, ντουμα κη και γενικα βιβλια με πρωταγωνιστη συγγραφεα, θα σαρεσει ειναι το ιδιο στυλ.

 

 

[Cassandra Gotha]

Ευχαριστώ Αλχημιστή.

[Count Baltar]

Και εγώ θεωρώ το Tommyknockers από τα καλύτερα του Κινγκ που έχω διαβάσει (προσοχή: είμαι φαν του ανδρός)

[DinMacXanthi]

Χθες το βράδυ διάβασα το ( Λαβκραφτικότατο) διήγημα Jerusalem's Lot στα Ελληνικά (από τη Νυχτερινή Βάρδια) και καπάκι στα Αγγλικά (από την έκδοση του Salem's Lot στο kindle). Hands down, ένα από τα τοπ διηγήματα του.

 

Η πρώτη είσοδος στην Εκκλησία και το εικόνισμα είναι από τις σκηνές που θα ευχόταν να έχει γράψει οποιοσδήποτε συγγραφέας τρόμου. Μάλιστα, είμαι βέβαιος πως στο βιβλίο "Το Στόμα του Διαβόλου" του Αντώνη Κρύσιλα, μια από τις κορυφαίες εικόνες από την "χειρόγραφη ιστορία" - όπου η παρέα μπαίνει μέσα στην εκκλησία και βλέπει το εικόνισμα - έχει σαφέστατη επιρροή από αυτή τη σκηνή.

Chills. (Ξανά)διαβάστε το.