Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[Mr. R.Carter]

Μηπως στην ταινια αυτη περιλαμβανεται μια σκηνη στην οποια τα πιτσιρικια ανοιγουν το καπο του σκαραβαιου του παππου και βλεποντας πως δεν εχει μηχανη ,αφου σε αυτα τα αμαξια η μηχανη βρισκεται πισω, τον θεωρουν εξωγηινο;; Ή την μπερδευω με αλλη ταινια;

[Δημήτρης]

Δεν είμαι και σίγουρος, αλλά δεν νομίζω να υπάρχει τέτοια σκηνή σ' αυτή την ταινία. Μάλλον κάτι άλλο θυμάσαι.

 

 

[gregacm]

Οχι δεν υπαρχει τετοια σκηνη στην ταινια.Ουτε στο βιβλιο.

 

Ειχα γραψει κι ενα ποστ για το τι μου αρεσε και τι οχι απο την ταινια,αλλα δεν το ειδα ανεβασμενο.Μαλλον απλα το εγραψα χωρις να το ανεβασω.Τεσπα,εν ολιγοις,η σκηνη με το δωρο που αναφερεις Δημητρη,υπαρχει και στο βιβλιο,αλλα στην ταινια ειναι σαφως πιο αστεια.Μου αρεσε η ατμοσφαιρα που εβγαζε η ταινια,αλλα δεν ειχε ορισμενες σκηνες που αναφερονται στο βιβλιο και που τις θεωρω σημαντικες γιατι δειχνουν καλυτερα την αλλαγη του Τοντ.Επισης,πολυ καλος ο Γκανταλφ...ΜακΚελεν.

[Δημήτρης]

Οχι δεν υπαρχει τετοια σκηνη στην ταινια.Ουτε στο βιβλιο.

 

Ειχα γραψει κι ενα ποστ για το τι μου αρεσε και τι οχι απο την ταινια,αλλα δεν το ειδα ανεβασμενο.Μαλλον απλα το εγραψα χωρις να το ανεβασω.Τεσπα,εν ολιγοις,η σκηνη με το δωρο που αναφερεις Δημητρη,υπαρχει και στο βιβλιο,αλλα στην ταινια ειναι σαφως πιο αστεια.Μου αρεσε η ατμοσφαιρα που εβγαζε η ταινια,αλλα δεν ειχε ορισμενες σκηνες που αναφερονται στο βιβλιο και που τις θεωρω σημαντικες γιατι δειχνουν καλυτερα την αλλαγη του Τοντ.Επισης,πολυ καλος ο Γκανταλφ...ΜακΚελεν.

 

Α μάλιστα. Λοιπόν μ' όλα αυτά θέλω να την ξαναδώ. Την σκηνή εννοώ, όχι την ταινία. Θα ψάξω στην κασέτα να την βρω για να γελάσω λίγο.

[kitsos]

Διαβάζω το όλα είναι δυνατά του Κινγκ και σπεύδω αμέσως να εκφράσω την απογοήτευσή μου. Είμαι στην έκτη ιστορία και ως τώρα μόνο μία ιστορία με έχει ενθουσιάσει. Ειδικά αυτή που διαβάζω τώρα είναι πολύ βαρετή και τη διαβάζω μόνο και μόνο για να πάω γρήγορα στην επόμενη. Πάντως, έχω την αίσθηση πως οι επόμενες θα είναι καλύτερες.

 

Το "Ο άντρας με το μαύρο κουστούμι" και το "Ο Θάνατος του Τζάκ Χάμιλτον" δε σου άρεσαν;;Εμένα, πάντως μου άρεσε πολυ αυτή η συλλογή.

Επίσης πέρα απ αυτές που λέει ο Δημήτρης πολυ καλές είναι και το ο Ιός του Δρόμου ταξιδεύει βόρεια, και το 1408

 

ο Ιός του Δρόμου ταξιδεύει βόρεια

 

πολύ πολύ καλή ιστορία!

[Διγέλαδος]

http://www.youtube.com/watch?v=IUuatA_mZdg

O Σατιρικός Craig Ferguson παίρνει συνέντευξη από τον Stephen King

[dagoncult]

Διάβασα το Σκοτάδι Βαθύ, Δίχως Άστρα. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει ο Κινγκ, αλλά όντως οι σελίδες γυρίζουν από μόνες τους, κι όταν έκλεισα χθες το βιβλίο διαπίστωσα ότι ήταν 04.00 το πρωί.

 

Οι ιστορίες είναι σκληρές, οι καταστάσεις ακραίες κι οι πρωταγωνιστές (αργά ή γρήγορα) βρίσκονται πάντα να κινούνται μέσα σε μια αρρωστημένη ατμόσφαιρα ζόφου και αγωνίας. Ο Βασιλιάς σκιαγραφεί στις σελίδες του την πτώση του Ανθρώπου στα σκοτεινότερα βάραθρα και το κάνει αυτό δίχως να χρειάζεται τη δραστική συμβολή του υπερφυσικού τρόμου, τον οποίο θα έλεγα ότι χρησιμοποιεί περισσότερο σαν καταλύτη για να αναπτύξει την προβληματική του ή ακόμα-ακόμα κι ως απλό (κι όχι τόσο απαραίτητο) συνοδευτικό της όλης αποτρόπαιης εικόνας που συνθέτει στο χαρτί.

 

Σαν καλύτερο διήγημα του βιβλίου ξεχώρισα το 'Ένας καλός γάμος'. Πολύ στενάχωρη, πάρα πολύ στενάχωρη ιστορία. Ο υπερφυσικός της τρόμος είναι πάρα πολύ πίσω, ωστόσο η ψυχολογική επίθεση που δέχτηκα διαβάζοντάς την με αναγκάζει να την τοποθετήσω σχεδόν με κλειστά μάτια ανάμεσα στις καλύτερες από τις 'μικρές' ιστορίες του Κινγκ που έχουν πέσει στα χέρια μου.

[Spyrex]

Τελείωσα Το Αυτό του Κινκγ. Μου πήρε περίπου ένα μήνα να το τελειώσω, αλλά ήταν αρκετές οι μέρες που δεν είχα τη δυνατότητα να διαβάσω.

 

Το βιβλίο γενικά μου άρεσε αλλά έκανα τη μεγάλη βλακεία να το δανειστώ από βιβλιοθήκη. Έτσι, τις τελευταίες ημέρες έτρεχα να το τελειώσω για να μην αργήσω πολύ να το επιστρέψω. Το κακό με αυτό το γεγονός είναι ότι τα πρωινά δούλευα τις τελευταίες ημέρες και ημουν την υπόλοιπη μέρα πολύ κουρασμένος. Έτσι, διάβαζα, αλλά δεν καταλάβαινα τι διάβαζα.

 

Κατόπιν αυτών αν μπορεί κάποιος ας μου απαντήσει στην εξής ερώτηση:

Πώς εξηγείται η καταστροφή του Ντέρι, μετά το θάνατο Του Αυτού;

 

Edited August 30, 2012 by Spyrex

[Μιχάλης]

Δεν είναι κάτι αυτό.Θα το δεις σε πολλά βιβλία του Κινγκ!! Βαλ'το σε spoiler!!

Άλλωστε δεν καταστράφηκε εντελώς, απλώς πλημμύρισε νομίζω.

Edited August 30, 2012 by Μιχάλης

[terry_montana]

Ενα απο τα καλυτερα βιβλια του Κινγκ, και το δευτερο που ειχα διαβασει (Η νεκρη Ζωνη το πρωτο).

 

 

 

Τελειωσα τους Ρυθμιστες και σκκεφτομαι να διαβασω το Ντεσπερέισον. Θελω να δω το παιχνιδι που κανει ο Κινγκ σ' αυτα τα 2 βιβλια με τους ιδιους χαρακτηρες.

Edited August 30, 2012 by terry_montana

[Δημήτρης]

Ενα απο τα καλυτερα βιβλια του Κινγκ, και το δευτερο που ειχα διαβασει (Η νεκρη Ζωνη το πρωτο).

 

 

 

Τελειωσα τους Ρυθμιστες και σκκεφτομαι να διαβασω το Ντεσπερέισον. Θελω να δω το παιχνιδι που κανει ο Κινγκ σ' αυτα τα 2 βιβλια με τους ιδιους χαρακτηρες.

 

Και πολύ θα κάνεις. Διάβασε το τώρα που θυμάσαι τους Ρυθμιστές παρά πριν περάσει πολύς καιρός, θα σου αρέσει περισσότερο έτσι.

[iliosporos]

Μου άρεσε πολύ ο Σκοτάδι Βαθύ Δίχως Άστρα

Ρεαλιστικοί χαρακτήρες, δύσκολες καταστάσεις, άγνωστο αυτό που κατοικεί μέσα σε αυτόν που κατοικεί δίπλα μας!

Νομίζω ότι στην μετα-ατυχηματική του εποχή είναι από τα καλύτερα που έχει γράψει!

[dagoncult]

Διάβασα τον Θόλο.

 

Είναι πάνω από 1150 σελίδες αλλά πήγε εξωφρενικά γρήγορα για τα δικά μου δεδομένα (τέσσερις μέρες).

 

Λοιπόν, σαν ένα γενικό σχόλιο, θα έλεγα πως ο βασιλιάς τα κατάφερε να γράψει ακόμα ένα καθηλωτικό βιβλίο.

 

Στην αρχή, ομολογώ ότι φοβήθηκα λίγο τον όγκο και την πληθώρα των χαρακτήρων, αλλά από τη στιγμή που το ξεκίνησα δεν μπόρεσα να το αφήσω το ρημάδι . Πιο συγκεκριμένα, αυτό το οποίο εντόπισα και μου έκανε εντύπωση σε σχέση με το πόσο τραβηχτικό αποδείχτηκε το κείμενο, ήταν ότι σε πολλά σημεία που ένιωθα να έρχεται η κοιλιά και να μπαίνω σε σελίδες στις οποίες η δράση ξεφούσκωνε, ακριβώς τότε ερχόταν ένα καινούριο μπουστάρισμα που έκανε την πλοκή να μπλέκεται περισσότερο ή να προχωράει μπροστά μ' ένα άλμα και, τελικά, να κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μου. Τι να πεις, πολύ μελετημένη κατάσταση, δεν νομίζω ότι μου έχει ξανατύχει με κάποιο άλλο βιβλίο. Πραγματικά ένιωθα την κοιλιά να έρχεται κι ο τύπος το έσωνε άνετα στην επόμενη σελίδα. Βέβαια, υπάρχει κι η άποψη που λέει ότι κάποιο άλλο βιβλίο δεν θα έμπαινε καν στον κίνδυνο να κάνει κοιλιά, όμως από την άλλη 1000 και βάλε σελίδες είναι αυτές.

Προφανώς, στο θέμα της ταχύτητας και της ελκυστικότητας του Θόλου, πέρα από το ζήτημα της πλοκής, καθοριστικό ρόλο παίζει και πάλι το αφηγηματικό στυλ του Κινγκ, που παρακολουθεί στιγμή-στιγμή τη δράση από κοντά, με την γνωστή λεπτομέρεια που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι.

 

Στο θέμα της αφήγησης, κάτι που έχω νιώσει και σε άλλα βιβλία του Κινγκ, όμως πολύ περισσότερο στον Θόλο: Νομίζω πως αυτήν τη φορά έδωσε για τα καλά βήμα στον παντογνώστη αφηγητή (βασικά, με μια πολύ γερή δόση υπερβολής, θα έλεγα ότι τον άκουγα να μιλάει σχεδόν όλη την ώρα :) ) Πάντως, προσωπικά δε με χάλασε για να πω την αλήθεια (περισσότερο το αντιμετώπισα κάπως σαν 'τόσα και τόσα έχεις γράψει, τώρα θες και να τα πεις, ε; Άντε, πες τα γιατί τα λες ωραία' ).

 

Για την υπόθεση: Στα μάτια μου η υπόθεση φαντάζει σαν μια σχετικά πιστή αναπαραγωγή (σε μικροσκοπική κλίμακα) της πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας (διεφθαρμένη εξουσία, τακτικές χειρισμού της μάζας κλπ). Δεν είμαι σίγουρος ότι τούτο λειτούργησε απόλυτα ικανοποιητικά για μένα. Το βασικό μου πρόβλημα ήταν ότι σε μια τέτοια κατάσταση όπως αυτή που περιγράφεται (μια κοινότητα ανθρώπων αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, εξαιτίας ενός αόρατου θόλου που την περιβάλλει) κάτι θα έπρεπε, τελικά, να είναι διαφορετικό από την πραγματικότητα. Αντίθετα όμως, εδώ ο Κινγκ βάζει τους άρχοντες του τόπου να κάνουν πάνω-κάτω τα γνωστά, και κατά τη γνώμη μου τόσο οι ειδικές συνθήκες που σχετίζονται με τον υπερφυσικό παράγοντα της παρουσίας του θόλου, όσο και το περιορισμένο μέγεθος της αποκλεισμένης περιοχής, θα έπρεπε να αποτελούν τις ιδανικότερες παραμέτρους για μια εντονότατη διαφοροποίηση από την πραγματικότητα.

 

Ένα άλλο ζήτημα: Υπήρχαν φορές που ένιωθα να μπαίνουν 'ευκολίες' στην υπόθεση, οι οποίες είχαν να κάνουν με τις αποφάσεις των χαρακτήρων κι ειδικότερα του κεντρικού κακού (2ος δημοτικός σύμβουλος της περιοχής), ο οποίος, σε φάσεις, προκειμένου να γίνει το δικό του, μοιάζει να λαμβάνει τις αποφάσεις του κυριολεκτικά σαν να μην υπάρχει αύριο.

Αν υπήρξαν κάποιες ευκολίες στα επιστημονικά/περιβαλλοντικά/κλπ δεδομένα σχετικά με την εμφάνιση του θόλου και τα αποτελέσματά του, προσωπικά δεν γνώριζα/ασχολήθηκα/ενδιαφέρθηκα να τα εντοπίσω (αν και κάπου υπάρχει μια περίεργη ζώνη ακτινοβολίας που, ακόμα κι αν είναι δυνατόν να επιτευχθεί, έμοιαζε στα μάτια μου σχετικά ψεύτικη).

 

Για τον υπερφυσικό παράγοντα: Θολή η προέλευση του θόλου.

 

Πάλι για την πλοκή: Ο χαρακτήρας του Σεφ – ο οποίος παίζει καθοριστικότατο ρόλο στην ιστορία

μιας κι είναι αυτός που εξολοθρεύει το 99,99% των αποκλεισμένων

– έμεινε νομίζω αρκετά πίσω, ενώ ταυτόχρονα εμπλέκεται/αλληλεπιδρά ελάχιστα με τους περισσότερους από τους υπόλοιπους πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες

(ή ας πούμε ότι αλληλεπιδρά μία και καλή )

.

 

Πολλά ζητηματάκια μάζεψα κι ίσως μοιάζει ότι δεν μου άρεσε και τόσο πολύ ο Θόλος. Όπως είπα και στην αρχή, το βιβλίο με καθήλωσε.

 

Για τον (υπερφυσικό) τρόμο: Όχι και τόσο ικανοποιητικά. Όπως το βλέπω, ο υπερφυσικός τρόμος απουσιάζει χοντρά από την ιστορία (με εξαίρεση τον φόβο που προκαλεί η παρουσία του θόλου, όμως αυτό είναι περισσότερο ένα συναίσθημα-πλατφόρμα που την περισσότερη ώρα κρύβεται από τα συναισθήματα που προκαλούν τα υπόλοιπα δραματικά γεγονότα). Υπάρχουν βέβαια σκληρές σκηνές στο βιβλίο, αλλά τις συντριπτικά περισσότερες φορές αυτές δεν ήταν μπολιασμένες με υπερφυσικό τρόμο. Στην πραγματικότητα, όλος ο τρόμος του Θόλου έρχεται από τις πράξεις των ανθρώπων που, ΟΚ, είναι τα μεγαλύτερα τέρατα, αλλά, όπως και να το κάνουμε, μπαμπούλες και άνοα πυρηνικά χάη που ουρλιάζουν στο κέντρο του σύμπαντος δεν είναι και δεν θα γίνουν ποτέ. :)

 

Όβερ.

[Δημήτρης]

Καταπληκτική κριτική dagoncult Θα συμφωνήσω πρώτα απ' όλα με το ότι ''Ο Θόλος'' είναι ένα φοβερό βιβλίο. Μου άρεσε τόσο πολύ, που το θεωρώ ως το τρίτο καλύτερο του μετά από το ''Καρδιές στην Ατλαντίδα'', και ''Ο Μάγος και η Γυάλινη Σφαίρα''. Και τέσσερις μέρες; Ουάααααου. Πρέπει πραγματικά να έλιωσες στο διάβασμα.

 

Δεν κατάλαβα το σχόλιο σου για τον παντογνώστη αφηγητή. Εννοείς την συνεχή αναφορά του King σε πρόσωπα και καταστάσεις; Όπως π.χ. μία ονομασία που ήταν συγχρόνως άνθρωπος και βουνό; Θα διαφωνήσω με το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο σου, για το ότι με την διαμορφωθείσα κατάσταση, θα έπρεπε κάποια πράγματα που άπτονται της εξουσίας να ήταν διαφορετικά. Αν ο άλλος είναι παρανοϊκός και φανατισμένος, τότε γιατί όχι; Με τέτοιους μεγαλομανείς ''ανθρώπους'' όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς. Πόσο μάλλον όταν οι υπάρχουσες συνθήκες τους δίνουν πατήματα για να δράσουν. Για μένα δηλαδή ο Θόλος ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τζιμ Ρένι. Και πραγματικά ο τύπος είναι από τους πολύ αγαπημένους μου χαρακτήρες του King. Όσο και αντιπαθείς φυσικά

 

Συμφωνώ σχετικά με τις ευκολίες που είχε το βιβλίο, αν και εμένα προσωπικά δεν με πείραξε. Και για να σταθώ στα posts των Μιχάλη, D' Ailleurs πιο πίσω που ξέχασα να σχολιάσω, θα πω ότι η εξήγηση της προέλευσης του Θόλου μου άρεσε πολύ. Γενικά το βιβλίο όπως είπα ήδη με ξετρέλανε. Μακάρι να βγει κάποια στιγμή και σε ταινία ή σειρά.

Edited September 9, 2012 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Κυκλοφόρησε και το νέο τουβλάκι του... 22/11/63...

[Μιχάλης]

Μακάρι να βγει κάποια στιγμή και σε ταινία ή σειρά.

Νομίζω έχει πάρει τα δικαιώματα ο Spielberg.Τωρα δεν ξέρω πότε θα βγει, άλλωστε τόσα χρόνια ακούγεται ότι θα γίνει ταινία το Φυλαχτο απ'τον Spielberg και ταινία δε βλέπουμε.

[dagoncult]

Δεν κατάλαβα το σχόλιο σου για τον παντογνώστη αφηγητή. Εννοείς την συνεχή αναφορά του King σε πρόσωπα και καταστάσεις; Όπως π.χ. μία ονομασία που ήταν συγχρόνως άνθρωπος και βουνό;

 

-Να, πχ υπάρχει ένα σημείο κάπου στην αρχή (στις πρώτες 100 σελίδες), όπου ο αφηγητής κάνει ένα πέρασμα από διάφορα σημεία της αποκλεισμένης περιοχής, λέγοντας ‘θα πάμε να δούμε τι κάνει ο τάδε και μετά θα δούμε τι κάνει ο άλλος’ κλπ. Μάλιστα, το συγκεκριμένο σημείο καταλήγει κάπως σαν ‘κάναμε τη βόλτα μας σε όλο το Τσέστερ’ς Μιλ΄και τώρα θα δούμε...’. Ακόμα, στα σημεία με τη μαρμότα κι ειδικά μ’ εκείνον τον σκύλο που ακούει το φάντασμα της γυναίκας τού επίσης πεθαμένου αρχικού σερίφη. Ή πχ δες στην σελίδα 188, την αρχή (πρώτες δυο παράγραφοι) της 4^ης ενότητας. Σ’ εκείνο το σημείο δεν υπάρχει ήρωας από του οποίου τα μάτια να βλέπουμε την δράση, μας τα λέει ο αφηγητής. Θα κοιτάξω μπας και βρω και τίποτα άλλα, στα οποία να εντόπισα τον Κινγκ να λέει και την άποψή του.

 

 

 

Θα διαφωνήσω με το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο σου, για το ότι με την διαμορφωθείσα κατάσταση, θα έπρεπε κάποια πράγματα που άπτονται της εξουσίας να ήταν διαφορετικά. Αν ο άλλος είναι παρανοϊκός και φανατισμένος, τότε γιατί όχι; Με τέτοιους μεγαλομανείς ''ανθρώπους'' όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς. Πόσο μάλλον όταν οι υπάρχουσες συνθήκες τους δίνουν πατήματα για να δράσουν. Για μένα δηλαδή ο Θόλος ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τζιμ Ρένι. Και πραγματικά ο τύπος είναι από τους πολύ αγαπημένους μου χαρακτήρες του King. Όσο και αντιπαθείς φυσικά

 

Βασικά, η εμπλοκή μου δεν ήταν μόνο με τα θέματα που άπτονται της εξουσίας, αλλά και με τα θέματα που άπτονται της δράσης εναντίον της εξουσίας.

Στο ζήτημα της εξουσίας του Τσέστερ’ς: Μου φάνηκε πολύ αναμενόμενο να είναι πάλι ένας πλούσιος διεφθαρμένος πολιτικάντης που τα κάνει ρημαδιό με τη βοήθεια της αστυνομίας. Πιο χαρακτηριστικό αυτού που λέω νομίζω ήταν για μένα η φάση με το υποκινούμενο ντου στο σούπερ-μάρκετ.

Οκ, φυσικά υπάρχει και το δεδομένο ότι ο Ρένι είναι σαλταρισμένος.

Στο ζήτημα της δράσης εναντίον της εξουσίας: Ξέρω ‘γώ ρε γμτ, σκέφτομαι ότι, σε μια τέτοια φάση, κατά πάσα πιθανότητα θα αυξανόταν κατακόρυφα η συλλογικότητα κι η συσπείρωση του κόσμου και ταυτόχρονα η ατομική πρωτοβουλία καθώς κι η διάθεση να μην ανεχτούν άλλα σκατά, αποτρέποντας έτσι τα προβλήματα που απορρέουν από την δράση μίας αποχαλινωμένης μεν, αποδυναμωμένης δε εξουσίας.

[Δημήτρης]

Μακάρι να βγει κάποια στιγμή και σε ταινία ή σειρά.

Νομίζω έχει πάρει τα δικαιώματα ο Spielberg.Τωρα δεν ξέρω πότε θα βγει, άλλωστε τόσα χρόνια ακούγεται ότι θα γίνει ταινία το Φυλαχτο απ'τον Spielberg και ταινία δε βλέπουμε.

 

Αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, θέλω πάση θυσία να βγει σε ταινία. Και αν το προσέξουν, πιστεύω ότι μπορεί να γίνει αριστούργημα από τα λίγα.

 

Δεν κατάλαβα το σχόλιο σου για τον παντογνώστη αφηγητή. Εννοείς την συνεχή αναφορά του King σε πρόσωπα και καταστάσεις; Όπως π.χ. μία ονομασία που ήταν συγχρόνως άνθρωπος και βουνό;

 

-Να, πχ υπάρχει ένα σημείο κάπου στην αρχή (στις πρώτες 100 σελίδες), όπου ο αφηγητής κάνει ένα πέρασμα από διάφορα σημεία της αποκλεισμένης περιοχής, λέγοντας ‘θα πάμε να δούμε τι κάνει ο τάδε και μετά θα δούμε τι κάνει ο άλλος’ κλπ. Μάλιστα, το συγκεκριμένο σημείο καταλήγει κάπως σαν ‘κάναμε τη βόλτα μας σε όλο το Τσέστερ’ς Μιλ΄και τώρα θα δούμε...’. Ακόμα, στα σημεία με τη μαρμότα κι ειδικά μ’ εκείνον τον σκύλο που ακούει το φάντασμα της γυναίκας τού επίσης πεθαμένου αρχικού σερίφη. Ή πχ δες στην σελίδα 188, την αρχή (πρώτες δυο παράγραφοι) της 4^ης ενότητας. Σ’ εκείνο το σημείο δεν υπάρχει ήρωας από του οποίου τα μάτια να βλέπουμε την δράση, μας τα λέει ο αφηγητής. Θα κοιτάξω μπας και βρω και τίποτα άλλα, στα οποία να εντόπισα τον Κινγκ να λέει και την άποψή του.

 

 

Χαχα πολύ ωραία όσο και σωστή παρατήρηση. Μου θύμισες κάτι από ''Το Αυτό''. Έψαξα και το βρήκα. Είναι στο ξεκίνημα και έχει να κάνει με ένα χάρτινο καραβάκι, και τον αδερφό ενός από τους κεντρικούς χαρακτήρες τις ιστορίας:

 

''... Ίσως να έφτασε στην θάλασσα και να πλέει εκεί για πάντα... Ξέρω μόνο πως σ' αυτό το σημείο φεύγει για πάντα από την ιστορία μας.''

 

Νομίζω ότι κάτι παρόμοιο υπάρχει και στο ''Οι Λύκοι της Κάλα'' και έχει να κάνει με τον Κάλαχαν, αλλά δεν είμαι σίγουρος.

 

Θα διαφωνήσω με το πολύ ενδιαφέρον σχόλιο σου, για το ότι με την διαμορφωθείσα κατάσταση, θα έπρεπε κάποια πράγματα που άπτονται της εξουσίας να ήταν διαφορετικά. Αν ο άλλος είναι παρανοϊκός και φανατισμένος, τότε γιατί όχι; Με τέτοιους μεγαλομανείς ''ανθρώπους'' όλα πρέπει να τα περιμένει κανείς. Πόσο μάλλον όταν οι υπάρχουσες συνθήκες τους δίνουν πατήματα για να δράσουν. Για μένα δηλαδή ο Θόλος ήταν βούτυρο στο ψωμί του Τζιμ Ρένι. Και πραγματικά ο τύπος είναι από τους πολύ αγαπημένους μου χαρακτήρες του King. Όσο και αντιπαθείς φυσικά

 

Βασικά, η εμπλοκή μου δεν ήταν μόνο με τα θέματα που άπτονται της εξουσίας, αλλά και με τα θέματα που άπτονται της δράσης εναντίον της εξουσίας.

Στο ζήτημα της εξουσίας του Τσέστερ’ς: Μου φάνηκε πολύ αναμενόμενο να είναι πάλι ένας πλούσιος διεφθαρμένος πολιτικάντης που τα κάνει ρημαδιό με τη βοήθεια της αστυνομίας. Πιο χαρακτηριστικό αυτού που λέω νομίζω ήταν για μένα η φάση με το υποκινούμενο ντου στο σούπερ-μάρκετ.

Οκ, φυσικά υπάρχει και το δεδομένο ότι ο Ρένι είναι σαλταρισμένος.

Στο ζήτημα της δράσης εναντίον της εξουσίας: Ξέρω ‘γώ ρε γμτ, σκέφτομαι ότι, σε μια τέτοια φάση, κατά πάσα πιθανότητα θα αυξανόταν κατακόρυφα η συλλογικότητα κι η συσπείρωση του κόσμου και ταυτόχρονα η ατομική πρωτοβουλία καθώς κι η διάθεση να μην ανεχτούν άλλα σκατά, αποτρέποντας έτσι τα προβλήματα που απορρέουν από την δράση μίας αποχαλινωμένης μεν, αποδυναμωμένης δε εξουσίας.

 

 

Ναι, όντως ο Ρένι ήταν πολύ σαλταρισμένος. Μα πάρα πολύ ''Δικαιολογείται'' λοιπόν για τις πράξεις του. Σωστά τα λες για τα της δράσης του πλήθους, αλλά πόσο εύκολο άραγε είναι να γίνει αυτό; Θέλω να πω ότι ο πανικός είναι πολύ κακός σύμβουλος, ιδίως μάλιστα όταν έχεις να κάνεις με αγέλη ολόκληρη. Εγώ τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω.

 

Εμένα μου άρεσε πάααααρα πολύ η πρώτη φορά που μίλησε στο τηλέφωνο ο Τζιμ Ρένι με τον συνταγματάρχη Τζέιμς Ο. Κοξ, σελ. 780- 785. Τις σημείωσα για να μπορώ όποτε θέλω να ανατρέχω και να τις διαβάζω. Θα έλεγες dagoncult ότι ο Θόλος είναι από τα αγαπημένα σου του King;

Edited September 9, 2012 by Δημήτρης

[dagoncult]

Εμένα μου άρεσε πάααααρα πολύ η πρώτη φορά που μίλησε στο τηλέφωνο ο Τζιμ Ρένι με τον συνταγματάρχη Τζέιμς Ο. Κοξ, σελ. 780- 785. Τις σημείωσα για να μπορώ όποτε θέλω να ανατρέχω και να τις διαβάζω. Θα έλεγες dagoncult ότι ο Θόλος είναι από τα αγαπημένα σου του King;

 

 

Ναι, ζορίζεται γερά ο Ρένι με τον Κοξ. Επίσης, ζόρικες οι στιγμές στο καταφύγιο με τον Ρένι και τον Τίμποντο.

 

 

 

Θα έλεγες dagoncult ότι ο Θόλος είναι από τα αγαπημένα σου του King;

 

 

 

Χμ... δεν νομίζω να έμπαινε στην πρώτη πεντάδα.

Κατά σειρά προτίμησης:

1)Εφιάλτες κι ονειρότοποι 1/2

2)Το αυτό

3)Χρήσιμα αντικείμενα

4)Ντούμα κη

5)Οι ρυθμιστές (Μπάχμαν)

 

Βέβαια, η πεντάδα βγαίνει από καμιά 20αριά δικά του που έχω διαβάσει, οπότε μου λείπουν ακόμα πάρα πολλά κομμάτια από το παζλ. Οπότε περιμένω και καμιά πρόταση για το τι να χτυπήσω μετά (τα παρακάτω είναι αυτά που έχω διαβάσει).

 

-χρησιμα αντικειμενα

-εφιαλτες και ονειροτοποι1/2

-σακος με κοκαλα

-νεκρη ζωνη

-η αφιερωση

-το καλοκαιρι της διαφθορας

-κρυφο παραθυρο μυστικος κηπος

-η ομιχλη

-ντεσπερεϊσον

-οι ρυθμιστες

-το ημερολογιο της ελινορ ντρουζ

-ντούμα κη

-όλα είναι δυνατά

-σάλεμς λοτ

-νυχτερινή βάρδια

-ιστορίες του λυκόφωτος

-το αυτό

-νεκρωταφίο ζώων

-μπλέιζ

 

 

Ήθελα ρε γμτ να πω κι έναν καημό μου. Παρόλο που έχω το Σάλεμς Λοτ και την Νυχτερινή Βάρδια σχετικά πρόσφατα διαβασμένα (νομίζω την τελευταία διετία), δυστυχώς δεν μου έχουν μείνει καθόλου στη μνήμη (αλλά μιλάμε σχεδόν τίποτα). Πολύ φοβάμαι ότι μάλλον πέταξα τα συγκεκριμένα βιβλία στην χαβούζα του 'τελειώσαμε αυτό το βιβλίο, πάμε αμέσως τώρα στο επόμενο'. Ίσως θα έπρεπε να τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία. Πάντως είναι κρίμα, γιατί οι αυξημένοι ρυθμοί ανάγνωσης με κάνουν να νιώθω σαν να χάνω ώρες-ώρες τη μαγεία της χώνεψης.

 

 

Και για να γυρίσω στον Θόλο. Ο Σεφ πώς σου φάνηκε; Σου έκατσε εσένα καθόλου αυτό με την μικρή αλληλεπίδρασή του με τους άλλους ήρωες; (πχ δεν συναντάει μια φορά τον Μπάρμπι ή τον Ρένι ή τον Ράστι ή τον Τζούνιορ ή αν συναντάει κάποιον από αυτούς πρέπει να είναι στα πολύ πεταχτά). Το λέω τόσο γιατί είναι/γίνεται σημαντικός χαρακτήρας, όσο κι επειδή θα μπορούσε να λειτουργήσει εξυπηρετώντας κι άλλους σκοπούς (πχ σαν γαμάτος τιμωρός του Τζούνιορ ή του Μπιγκ Τζιμ).

 

Κι ένα σφάλμα που νομίζω ότι εντόπισα (οπότε άνετα παίζει και να κάνω λάθος ) αλλά, τελικά, σε κάποια φάση ο Σεφ παρουσιάζεται να γνωρίζει ποιοι κακοποίησαν την γκόμενά του. Πρέπει να είναι κάπου στη φάση που είναι καβατζωμένοι με τον Άντι Σάντερς και περιμένουν με τα ΑΚ. Εκεί λοιπόν ο Σεφ σκέφτεται ότι αν είναι να έρθουν οι τύποι του Ρένι, ίσως ανάμεσά τους να είναι κι οι τύποι που έκαναν τη μλκία στην κοπέλα του. Αλλά ο Σεφ δεν μπορεί να έχει μάθει από κανέναν τι συνέβη στην κοπέλα, επειδή δεν έχει δει κανέναν που να ξέρει για το ζήτημα (ούτε ο Σάντερς ξέρει).

 

Κι ένα τελευταίο: Κουκουρουκιά, αλλά ο Μάρτι Αρσενό είναι ένας από τους αστυνομικούς του Τσέστερ'ς κι ο Μάτ Αρσενό είναι ένας από τους κατοίκους του νησιού που παίρνουν μέρος στο πυροβολίδι του νεκροταφείου στο Παράδοση κατ' οίκον (Εφιάλτες κι Ονειρότοποι 2).

[iliosporos]

Λάμψη δε βλέπω στη λίστα σου και ανησυχώ....

[Δημήτρης]

Τώρα dagoncult είχες ιδέα τρελή. Θα αναφέρω και εγώ τα αγαπημένα μου, από το καλύτερο, προς το λιγότερο καλό. Και καλώ όλους τους fans του βασιλιά να κάνουν το ίδιο:

 

1) Καρδιές στην Ατλαντίδα

2) Ο Μάγος και η Γυάλινη Σφαίρα

3) Ο Θόλος

4) Χρήσιμα Αντικείμενα

5) Στάσου Πλάι μου

6) Σάλεμς Λοτ

7) Ντεσπερέισον

8) Κριστίν

9) Το Αυτό

10) Η Ρίτα Χαίηγουωρθ στις Φυλακές Σάοσανκ

 

Από αυτά που δεν έχεις διαβάσει, προτείνω Καρδιές στην Ατλαντίδα, Στάσου Πλάι μου και Ντολόρες Κλέμπορν ως κάτι το διαφορετικό. Μην σε πολυαπασχολεί το ότι δεν θυμάσαι ορισμένα βιβλία που διαβάζεις. Το παθαίνω και εγώ αυτό, όπως και αρκετοί άλλοι υποθέτω, και με βιβλία μάλιστα που τελείωσα σε χρονικό διάστημα πιο σύντομο από αυτό που ανέφερες. Ιδίως μάλιστα με τις ιστορίες, είναι μερικές που όχι δεν θυμάμαι υποθέσεις, αλλά αν τις διάβασα καν.

 

Ο Σεφ μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν μ' ενόχλησε το ότι θα έπρεπε να συναντήσει αυτούς τους χαρακτήρες κάποια στιγμή. Αν και φυσικά καθόλου δεν θα με χαλούσε μία τέτοια σύγκρουση, κάθε άλλο Πάντως έχε υπόψιν ότι κάπου στο παράρτημα στο τέλος, ο King αναφέρει ότι η αρχική εκδοχή του βιβλίου ήταν ακόμη μεγαλύτερη πριν από την επιμέλεια. Ίσως λοιπόν, λέω εγώ, να είναι αυτός ο λόγος που δεν συμβαίνει αυτό. Γιατί είναι ένα στοιχείο που όντως λείπει.

 

Τώρα για το ενδεχόμενο λάθος που λες, δεν θυμάμαι. Η wordsmith ίσως θα μπορούσε να μας βοηθήσει

Edited September 9, 2012 by Δημήτρης

[terry283]

 

 

Χαχα πολύ ωραία όσο και σωστή παρατήρηση. Μου θύμισες κάτι από ''Το Αυτό''. Έψαξα και το βρήκα. Είναι στο ξεκίνημα και έχει να κάνει με ένα χάρτινο καραβάκι, και τον αδερφό ενός από τους κεντρικούς χαρακτήρες τις ιστορίας:

 

''... Ίσως να έφτασε στην θάλασσα και να πλέει εκεί για πάντα... Ξέρω μόνο πως σ' αυτό το σημείο φεύγει για πάντα από την ιστορία μας.''

 

Νομίζω ότι κάτι παρόμοιο υπάρχει και στο ''Οι Λύκοι της Κάλα'' και έχει να κάνει με τον Κάλαχαν, αλλά δεν είμαι σίγουρος.

 

 

 

 

Λιγα τα λογια σας για το καραβακι Μου αρεσει παρα πολυ να γραφει ετσι ο Κινγκ. Δεν το κανει συχνα και στο κατω-κατω, ιστοριες αφηγειται ετσι κι αλλιως. Το κανει λιγο πιο αμεσα και βαζει και τον αναγνωστη στο παιχνιδι!! Ειδικα το σημειο με το καραβακι που ανεφερες, Δημητρη, μου εχει μεινει στη μνημη, οπως και οι πρωτες λεξεις στο Αυτο, που πανε καπως ετσι: "Ο τρομος που θα διαρκουσε αλλα 27 χρονια, αν τελειωσε ποτέ, ξεκινησε, απ' οσο ξερω και μπορω να πω..."

[Μιχάλης]

To ίδιο κάνει νομίζω και στο Μαύρο Σπίτι, μονο που ακολουθει μια μέλισσα.

 

Και το δικό μου τοπ τεν:

 

1)Το αυτό <3

2)Σάλεμς Λοτ

3)Μίζερι

4)Νυχτερινή Βάρδια

5)Αϋπνία

6)Σάκος με κόκαλα

7)Ο Θόλος

8)Το φυλαχτό

9)Το κοράκι

10)Η Λάμψη

 

Ο Μαύρος Πύργος δεν είναι στο τοπ τεν, όχι επειδή δε μου αρέσει, απλά όποια θέση και να έπαιρνε είναι λίγη γι'αυτόν.

[Δημήτρης]

Χαχα πολύ ωραία όσο και σωστή παρατήρηση. Μου θύμισες κάτι από ''Το Αυτό''. Έψαξα και το βρήκα. Είναι στο ξεκίνημα και έχει να κάνει με ένα χάρτινο καραβάκι, και τον αδερφό ενός από τους κεντρικούς χαρακτήρες τις ιστορίας:

 

''... Ίσως να έφτασε στην θάλασσα και να πλέει εκεί για πάντα... Ξέρω μόνο πως σ' αυτό το σημείο φεύγει για πάντα από την ιστορία μας.''

 

Νομίζω ότι κάτι παρόμοιο υπάρχει και στο ''Οι Λύκοι της Κάλα'' και έχει να κάνει με τον Κάλαχαν, αλλά δεν είμαι σίγουρος.

 

 

 

 

Λιγα τα λογια σας για το καραβακι Μου αρεσει παρα πολυ να γραφει ετσι ο Κινγκ. Δεν το κανει συχνα και στο κατω-κατω, ιστοριες αφηγειται ετσι κι αλλιως. Το κανει λιγο πιο αμεσα και βαζει και τον αναγνωστη στο παιχνιδι!! Ειδικα το σημειο με το καραβακι που ανεφερες, Δημητρη, μου εχει μεινει στη μνημη, οπως και οι πρωτες λεξεις στο Αυτο, που πανε καπως ετσι: "Ο τρομος που θα διαρκουσε αλλα 27 χρονια, αν τελειωσε ποτέ, ξεκινησε, απ' οσο ξερω και μπορω να πω..."

 

Θυμάμαι γενικά κάποιες σκόρπιες ατάκες του από βιβλία του από εδώ και από εκεί, αλλά τα λόγια για το καραβάκι όχι, μου τα θύμισε ο dagoncult με το post του. Όμως μου είχε μείνει και μένα η αρχική πολύ ωραία πρόταση του βιβλίου.

[Howard Crease]

Eπανέρχομαι στον Στεφανάκη τον Βασιλιά σαν γατί που πρώτα το έβρεξαν και μετά το πυροβόλησαν κιόλας.

 

Το καλοκαίρι διάβασα το Κοράκι, εντάξει; Και ομολογώ πως παίρνει πολλά κιλά κότσια για να περιγράψεις την καταστροφή από τα γεννοφάσκια μέχρι το τέλος, και να επιτρέψεις ένα κοίταγμα από τη χαραμάδα στο μετά. Επιπλέον ομολογώ πως οι χαρακτήρες ήταν σε γενικές γραμμές του επιπέδου που τούς αρμόζει -είναι το ψωμί του άλλωστε.

 

...όμως.

 

 

Ρε μάγκα, με έχεις εδώ και 900 σελίδες να φαντασιώνομαι ένα μακελειό με φόντο κάποιο μεγαλο-καζίνο. Μου κλείνεις το μάτι αναφερόμενος σε άρματα μάχης, τρελές φωτιές, σφαγή και αιματοχυσία καταμεσής της ερήμου. Και τολμάς. Και τα λύνεις όλα. Με μία. ΕΚΡΗΞΗ;! Να τη βράσω την παλιο-έκρηξη! Έγραψές ένα μετα-αποκαλυπτικό μαμούθ με επικές προδιαγραφές και τα έλυσες όλα σε, πόσο, δέκα γραμμές; Είναι δυνατόν;!

 

 

Θα πει κανείς, η ποιότητα δεν βρίσκεται στις μεγαλειώδεις μάχες ή κάτι τέτοιο. Δεκτό, αλλά εγώ ένιωσα προδομένος. Κατά τ' άλλα, θέλω να δω τι λέει αυτό το καινούριο του με τη δολοφονία του Kennedy, μήπως και έβαλε μυαλό.