Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[Drake Ramore]

Τελείωσα το "Η ιστορία της Λίσι" επιτέλους.Από τα πιο βαρετά βιβλία που έχω διαβάσει...Δεν θυμάμαι να έχω "πηδήξει" τόσες σειρές σε άλλο βιβλίο...Ανυπομονούσα να τελειώσει.Και έπιασα το "Από μια Μπιούικ 8".Όλες τις μαλακίες μαζεμένες θα τις διαβάσω 

 

Εγώ ευτυχώς αντάλλαξα την ιστορία της Lisi και σταμάτησε να πιάνει χώρο στην βιβλιοθήκη μου. Βάζω αυτό το βιβλίο μέσα στις top 5 λάθος αγορές μου ever! (και εννοώ όλες τις αγορές, όχι μόνο βιβλία.)

[Mictantecutli]

 

Τελείωσα το "Η ιστορία της Λίσι" επιτέλους.Από τα πιο βαρετά βιβλία που έχω διαβάσει...Δεν θυμάμαι να έχω "πηδήξει" τόσες σειρές σε άλλο βιβλίο...Ανυπομονούσα να τελειώσει.Και έπιασα το "Από μια Μπιούικ 8".Όλες τις μαλακίες μαζεμένες θα τις διαβάσω 

 

Εγώ ευτυχώς αντάλλαξα την ιστορία της Lisi και σταμάτησε να πιάνει χώρο στην βιβλιοθήκη μου. Βάζω αυτό το βιβλίο μέσα στις top 5 λάθος αγορές μου ever! (και εννοώ όλες τις αγορές, όχι μόνο βιβλία.)

 

Δεν θα το δώσω , για συλλεκτικούς λόγους και μόνο.Έχω τα πάντα από Κινγκ και κάποια μου βγήκε η πίστη για να τα βρω

[Anwrimos23]

Κοίτα Alien και εγώ στο παρελθόν είχα θάψει βιβλία του Κινγκ και γενικότερα το έργο του και το κοινό του. Χαρακτηριστικά για το τελευταίο, είχα πει πως τον διαβάζουν ξανθιές τουρίστριες στην παραλία, όταν δεν αλείφονται με λάδι και δεν πίνουν τεκίλες, αλλά τώρα μετά από αρκετά βιβλία που διάβασα έχω αναθεωρήσει πλήρως και σκέφτομαι τι μαλακίες έλεγα τότε και πόσο άσχετος και απόλυτος ήμουν. Μπορεί να μην είσαι στο κατάλληλο mood για όλο αυτό το πολύ μπλα μπλα που χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο συγγραφέα, μπορεί άλλα να περίμενες και άλλα να βρήκες ή απλά να μη σου ταιριάζει εσένα, από την άλλη για να θεωρείται από τους κορυφαίους συγγραφείς της ποπ κουλτούρας, των τελευταίων δεκαετιών και να βγάζει το ένα μετά το άλλο βιβλία, κάτι πρέπει να σημαίνει. Οπότε δεν μπορούμε να γινόμαστε απόλυτοι και να λέμε ότι είναι ατάλαντος,άσχετος μπλα μπλα. Βασικά πρέπει να τον αντιμετωπίσεις ως συγγραφικό φαινόμενο, που μάλλον θα το μελετάνε οι ιστορικοί μετά από εκατοντάδες χρόνια.

[AlienBill]

Κοίτα Alien και εγώ στο παρελθόν είχα θάψει βιβλία του Κινγκ και γενικότερα το έργο του και το κοινό του. Χαρακτηριστικά για το τελευταίο, είχα πει πως τον διαβάζουν ξανθιές τουρίστριες στην παραλία, όταν δεν αλείφονται με λάδι και δεν πίνουν τεκίλες, αλλά τώρα μετά από αρκετά βιβλία που διάβασα έχω αναθεωρήσει πλήρως και σκέφτομαι τι μαλακίες έλεγα τότε και πόσο άσχετος και απόλυτος ήμουν. Μπορεί να μην είσαι στο κατάλληλο mood για όλο αυτό το πολύ μπλα μπλα που χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο συγγραφέα, μπορεί άλλα να περίμενες και άλλα να βρήκες ή απλά να μη σου ταιριάζει εσένα, από την άλλη για να θεωρείται από τους κορυφαίους συγγραφείς της ποπ κουλτούρας, των τελευταίων δεκαετιών και να βγάζει το ένα μετά το άλλο βιβλία, κάτι πρέπει να σημαίνει. Οπότε δεν μπορούμε να γινόμαστε απόλυτοι και να λέμε ότι είναι ατάλαντος,άσχετος μπλα μπλα. Βασικά πρέπει να τον αντιμετωπίσεις ως συγγραφικό φαινόμενο, που μάλλον θα το μελετάνε οι ιστορικοί μετά από εκατοντάδες χρόνια.

 

Από τα παλιά του είχα ξεχωρίσει το αυτό, τα χρήσιμα αντικείμενα, τη νυχτερινή βάρδια και την Κάρυ (αν και διάβασα τα διπλάσια από αυτά). Τότε είχα πει ότι αυτά τουλάχιστον ήταν καλούτσικα. Τελευταία όμως διάβασα τους ρυθμιστές που ήταν αισχρό και αυτό (το βαθύ σκοτάδι) που δεν λένε και πολλά.

[Anwrimos23]

 

Κοίτα Alien και εγώ στο παρελθόν είχα θάψει βιβλία του Κινγκ και γενικότερα το έργο του και το κοινό του. Χαρακτηριστικά για το τελευταίο, είχα πει πως τον διαβάζουν ξανθιές τουρίστριες στην παραλία, όταν δεν αλείφονται με λάδι και δεν πίνουν τεκίλες, αλλά τώρα μετά από αρκετά βιβλία που διάβασα έχω αναθεωρήσει πλήρως και σκέφτομαι τι μαλακίες έλεγα τότε και πόσο άσχετος και απόλυτος ήμουν. Μπορεί να μην είσαι στο κατάλληλο mood για όλο αυτό το πολύ μπλα μπλα που χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο συγγραφέα, μπορεί άλλα να περίμενες και άλλα να βρήκες ή απλά να μη σου ταιριάζει εσένα, από την άλλη για να θεωρείται από τους κορυφαίους συγγραφείς της ποπ κουλτούρας, των τελευταίων δεκαετιών και να βγάζει το ένα μετά το άλλο βιβλία, κάτι πρέπει να σημαίνει. Οπότε δεν μπορούμε να γινόμαστε απόλυτοι και να λέμε ότι είναι ατάλαντος,άσχετος μπλα μπλα. Βασικά πρέπει να τον αντιμετωπίσεις ως συγγραφικό φαινόμενο, που μάλλον θα το μελετάνε οι ιστορικοί μετά από εκατοντάδες χρόνια.

 

Από τα παλιά του είχα ξεχωρίσει το αυτό, τα χρήσιμα αντικείμενα, τη νυχτερινή βάρδια και την Κάρυ (αν και διάβασα τα διπλάσια από αυτά). Τότε είχα πει ότι αυτά τουλάχιστον ήταν καλούτσικα. Τελευταία όμως διάβασα τους ρυθμιστές που ήταν αισχρό και αυτό (το βαθύ σκοτάδι) που δεν λένε και πολλά.

 

Μάλλον έχεις ξεκινήσει από τα χειρότερά του (πέρα από το αυτό) γι' αυτό τον παρεξήγησες. Συγκεκριμένα εγώ για τους Ρυθμιστές έχω γράψει ότι μου θύμισε μια διασταύρωση Power rangers και ανατριχίλες, στο πιο ενήλικο. Λοιπόν ξέρεις τι θα κάνεις; όταν βρεις το κουράγιο και τη διάθεση, δανείσου από μια βιβλιοθήκη τα: 21/11/63(δεν είναι horror), το κοράκι, σάκος με κόκαλα και τον μαύρο πύργο. Εγώ άλλα τα δανείστηκα από φίλους, άλλα τα αγόρασα, από αυτά έγινα μεγάλος φαν. Aν δε σου αρέσουν τα παραπάνω, μετά μην ξανασχοληθείς με τον Στέφεν Κινγκ. 

Edited December 22, 2013 by Anwrimos23

[AlienBill]

Τον σάκο με κόκκαλα τον διάβασα, δεν μου άρεσε. Και η λάμψη δεν μου άρεσε, αν και η ταινία του Κιούμπρικ ήταν καλύτερη. Επίσης το Σαλεμ Σλοτ δεν μου άρεσε. Αυτά που ανέφερα στο παραπάνω ποστ, μου άρεσαν

[Nihilio]

Τον σάκο με κόκκαλα τον διάβασα, δεν μου άρεσε. Και η λάμψη δεν μου άρεσε, αν και η ταινία του Κιούμπρικ ήταν καλύτερη. Επίσης το Σαλεμ Σλοτ δεν μου άρεσε. Αυτά που ανέφερα στο παραπάνω ποστ, μου άρεσαν

Αν δε σου άρεσε το Σάλεμς Λοτ δεν έχεις ελπίδα να σου αρέσει ο Κινγκ, οπότε μάλλον τσάμπα προσπαθείς.

[Anwrimos23]

 

Τον σάκο με κόκκαλα τον διάβασα, δεν μου άρεσε. Και η λάμψη δεν μου άρεσε, αν και η ταινία του Κιούμπρικ ήταν καλύτερη. Επίσης το Σαλεμ Σλοτ δεν μου άρεσε. Αυτά που ανέφερα στο παραπάνω ποστ, μου άρεσαν

Αν δε σου άρεσε το Σάλεμς Λοτ δεν έχεις ελπίδα να σου αρέσει ο Κινγκ, οπότε μάλλον τσάμπα προσπαθείς.

 

 Κοίτα δεν είναι χαρακτηριστικό βιβλίο όλου του έργου του, είναι μια μια ιστορία με βρικόλακες, αν δε σου αρέσει η συγκεκριμένη θεματολογία (εμένα δε μου αρέσει) δε σε ξετρελαίνει. Μετά υπάρχει και το φάντασι έργο του Μαύρου Πύργου ή το μετα-αποκαλυπτικό κοράκι, ιστορίες φαντασμάτων, εξωγήινων κλπ κλπ. Αυτό που παραμένει ίδιο σε όλα τα έργα του είναι το έξυπνα κυνικό ύφος του και ο μεγάλος όγκος. Εγώ πιστεύω ότι αναλόγως τα γούστα σου μπορεί να βρεις το κατάλληλο έργο. Για μένα το κορυφαίο του είναι το 22/11/63>μαύρος πύργος>κοράκι>σάκος με κόκαλα. Τώρα θα αγοράσω το joyland και το Θόλο που έχω ακούσει ότι είναι τρομερά.

Edited December 23, 2013 by Anwrimos23

[elgalla]

Δεν μπορώ να πω ότι θεωρώ τον εαυτό μου φαν ή μη φαν του King. Κάποια βιβλία του μου άρεσαν πολύ, άλλα τα βαρέθηκα εντελώς και τα παράτησα - κάτι το οποίο γενικά δεν κάνω. Το Σάλεμς Λοτ και το Στάσου Πλάι Μου είναι, νομίζω, τα αγαπημένα μου αν και μου άρεσαν και το Κάρι και τα δύο πρώτα του Μαύρου Πύργου που διάβασα φέτος. Το Αυτό το άφησα κάπου στη σελίδα 100κάτι, τόσο απάλευτο μου φάνηκε. Το ίδιο ισχύει και για το Κούτζο και το Παιχνίδι του Τζέραλντ (το οποίο επιπλέον μου προκαλούσε πολλαπλά εγκεφαλικά με το μίσος που αισθανόμουν για την πρωταγωνίστρια). Για τη Λάμψη, κι εγώ προτιμώ την ταινία του Κιούμπρικ. Τα Χρήσιμα Αντικείμενα θα ήταν πολύ καλύτερο βιβλίο αν είχαν το μισό μέγεθος και μια αξιοπρεπή τελική αναμέτρηση αντί γι'αυτή τη σαχλή, τσαπατσούλικη μπούρδα που είχε. Αλλά τότε θα ήταν το Something Wicked This Way Comes, οπότε moot point. A, επίσης βρήκα πολύ καλή τη νουβέλα που έγραψε με τον Joe Hill, το In the Tall Grass. Ωστόσο, και στα βιβλία του που μου άρεσαν, ακόμη, εκτίμησα άλλες αρετές του κι όχι τον τρόμο που μου πρόσφερε. Ξέρει να γράφει κι όταν το κάνει καλά είναι εξαιρετικός σ'αυτό, όμως τα βιβλία του δεν με τρομάζουν, αυτό είναι γεγονός. Και μπορώ να καταλάβω έναν αναγνώστη ο οποίος αγοράζει από τα ράφια του τρόμου ένα βιβλίο που του προκύπτει κοινωνικό με ολίγον από τρόμο. Κακά τα ψέματα, ακόμη και το Μαύρο Πύργο σαν τρόμου τον πουλάνε τα βιβλιοπωλεία. Ακόμη και το Στάσου Πλάι Μου! Και είναι πολύ καλά βιβλία, απλά δεν είναι αυτό που υποστηρίζουν ότι είναι. Οπότε, όταν πάει κάποιος που θέλει να διαβάσει τρόμο και αγοράσει το Μαύρο Πύργο σκεπτόμενος, ωπ, όλοι λένε πως είναι το magnum opus του King, άρα, δεν μπορεί, θα είναι τουλάχιστον καλό, και μετά του προκύψει φαντασίας, είναι απόλυτα δικαιολογημένη η ξενέρα του. [Αυτό, φυσικά, δεν συμβαίνει μόνο με τον King, απλά αυτόν αφορά η κουβέντα εν προκειμένω]. 

[Anwrimos23]

ΟMG το ακούσαμε και αυτό....το Αυτό είναι για τα πανηγύρια και κακό βιβλίο που το παρατάς από τις πρώτες σελίδες και η Λάμψη Μέτρια. Μήπως εννοείς το Άλλο και το σενάριο της Λάμψης του Φώσκολου;  ... Πλάκα κάνω, φυσικά περί ορέξεως... Εδώ ζούμε σε μία χώρα που οι συμπολίτες μας βλέπουν σουλεϊμάν, διαβάζουν Πρώτο Θέμα και εχουν αναγάγει συγγραφείς όπως ο Τατσόπουλος, ο Αλέξης Σταμάτης και η  Σώτη στους εθνικούς Philip Roth, Kerouac και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Βέβαια δε λέω ότι ανήκεις στις παραπάνω κατηγορίες, μπορεί να ανήκεις  απλά στους αντιδραστικούς ή τους κλασικιστές, τους αντι-αντι ή τους προγονόπληκτους, τους προοδευτικούς κλπ κλπ...  Πολιτικά που ανήκεις; Πριν κάνεις τέτοιες βαρυσήμαντες δηλώσεις καλό θα ήταν να ανέβαζες και ένα CV  

Edited December 23, 2013 by Anwrimos23

[elgalla]

Δεν είπα ότι το Αυτό είναι για τα πανηγύρια ή κακό βιβλίο, είπα ότι εγώ το βρήκα βαρετό. Διαφορετικά πράγματα. Σε κανένα σύμπαν η σελίδα 100 δεν θεωρείται "από τις πρώτες", επίσης. Αλίμονο αν πρέπει να διαβάσει κανείς 500 για να καταλάβει αν βαριέται ένα βιβλίο ή όχι. 
Δεν είπα ότι η Λάμψη είναι μέτρια, είπα ότι η ταινία μου άρεσε περισσότερο. Επίσης διαφορετικά πράγματα. Να το διατυπώσω αλλιώς, αν προτιμάς. Η ταινία με τρόμαξε, το βιβλίο όχι. 
Εξάλλου, δεν βλέπω για ποιο λόγο υπάρχει ή θα έπρεπε να υπάρχει κάποιος ιερός και απαράβατος κανόνας που να υποδεικνύει ποια βιβλία του King πρέπει οικουμενικώς να θεωρούνται αριστουργήματα και ποια πρέπει να θεωρούνται μάπες. Απόψεις λέμε, δεν χρειάζεται να συμφωνούμε όλοι σε όλα. 

O.T.	Η πλάκα είναι ωραίο πράγμα. Η προσβολή με επικάλυψη πλάκας πάλι, όχι ιδιαίτερα. Αυτό το λέω με κάθε καλή διάθεση και το αφήνω εδώ γιατί δεν υπάρχει λόγος να αναλωνόμαστε σε αντιπαραθέσεις.

[Anwrimos23]

Δεν κάνω πλάκα για να θίξω, κάνω πλάκα για την πλάκα... α και για να δικαιολογήσω και λίγο το ψευδώνυμό μου. Συγνώμη αν σε προσέβαλα. Πάντως και βέβαια υπάρχουν αντικειμενικά αριστουργήματα, που όσο και να "παίζει" το γούστο του καθενός θα κυμαίνονται πχ από το "ήταν καλό" μέχρι "ήταν τέλειο και το έχω αγοράσει σε 10 διαφορετικά αντίτυπα για να μην το χάσω". Βέβαια πολλές φορές επειδή περιμένουμε και εγώ δεν ξέρω τι, απογοητευόμαστε και τα ρίχνουμε στον συγγραφέα.... ακόμα περιμένω το CV Και τις πολιτικές σου πεποιθήσεις

Edited December 23, 2013 by Anwrimos23

[Spyrex]

Διάβασα το Carrie. Καλό ήταν, διασκεδαστικό, αλλά μάλλον επειδή είχα δει πρώτα την ταινία, η οποία με είχε ξετρελάνει (και φυικά μιλάω για του '76) περίμενα κάτι περισσότερο. Ειδικά η σκηνή με την έκρηξη της Carrie ήλπιζα να διαρκέσει περισσότερο και να είναι περισσότερο περιγραφική. Κατά τα άλλα, το γράψιμο του King ήταν καλό και γενικά ευχαριστήθηκα την ιστορία. Δεν θα πρότεινα πάντως σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει King να ξεκινήσει με αυτό.

[Δημήτρης]

Διάβασα το Carrie. Καλό ήταν, διασκεδαστικό, αλλά μάλλον επειδή είχα δει πρώτα την ταινία, η οποία με είχε ξετρελάνει (και φυικά μιλάω για του '76) περίμενα κάτι περισσότερο. Ειδικά η σκηνή με την έκρηξη της Carrie ήλπιζα να διαρκέσει περισσότερο και να είναι περισσότερο περιγραφική. Κατά τα άλλα, το γράψιμο του King ήταν καλό και γενικά ευχαριστήθηκα την ιστορία. Δεν θα πρότεινα πάντως σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει King να ξεκινήσει με αυτό.

 

Εγώ αμφιταλαντεύομαι για το αν θα το πρότεινα σε αρχάριο ή όχι. Από την μία δεν πλατιάζει οπότε και ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη υπάρχουν και καλύτερα έργα του για αυτή την δουλειά. Btw με το ''Κάρυ'' έγινε και το μεγάλο ξεκίνημα.

 

Και με αφορμή αυτό που έπαθες, όσο περνάει από το χέρι σου, μην ξαναδείς άλλη φορά ταινία προτού διαβάσεις το βιβλίο Όχι μόνο για Κινγκ αλλά γενικά.

Edited December 24, 2013 by Δημήτρης

[Airbourne]

Εγώ τον Κίνγκ τον γνώρισα μέσα από τις ταινίες του αρχικά. Το πρώτο μου βιβλίο από Κίνγκ ήταν το Κοράκι. Το είχα πάρει από μια Δημοτική βιβλιοθήκη. Νομίζω ότι ήταν και το πρώτο "τούβλο" που διάβασα ποτέ, όλα αυτά περίπου το 1997. Αυτό που με έκανε περισσότερο να συνεχίσω να διαβάζω Κίνγκ ήταν οι χαρακτήρες των βιβλίων του. Ένιωθα ότι γνώριζα τα πάντα για αυτούς μέσα από την σκιαγράφιση τους. Η πρώτη ταινία του που είδα ήταν το "Christine", μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα στην παλιά καλή ΕΡΤ1, δεκαετία 80'. Νομίζω ότι αγάπησα την ταινία και έκτοτε όπου έβλεπα το όνομα του δοκίμαζα χωρίς φόβο. Μετά είδα το Carrie που λάτρεψα (και μετά από λίγες μέρες είδα το Porky's, άσχετο αλλά γέλασα πολύ μετά από το δράμα), ύστερα ήρθε το Στάσου πλάι μου και έπειτα το Αυτό και τα Λάνγκολιερς, μετά το Stand, πιο πρίν το Mizery και κλείνω με το ονειρικό Shawshank Redemption. Ο Κίνγκ μπορεί να μην είναι ο σούπερ ντούπερ (άσχετα αν πολλοί τον θεωρούν μέγα λογοτέχνη) αλλά όταν γράφει μια ιστορία δεν μπορείς να μη την πεις ολοκληρωμένη. Προσωπικά τον εκτιμώ αφάνταστα για όσα έχει προσφέρει και τα βιβλία του πάντα θα έχουν την θέση τους στη βιβλιοθήκη μου. 

[Spyrex]

 

Διάβασα το Carrie. Καλό ήταν, διασκεδαστικό, αλλά μάλλον επειδή είχα δει πρώτα την ταινία, η οποία με είχε ξετρελάνει (και φυικά μιλάω για του '76) περίμενα κάτι περισσότερο. Ειδικά η σκηνή με την έκρηξη της Carrie ήλπιζα να διαρκέσει περισσότερο και να είναι περισσότερο περιγραφική. Κατά τα άλλα, το γράψιμο του King ήταν καλό και γενικά ευχαριστήθηκα την ιστορία. Δεν θα πρότεινα πάντως σε κάποιον που δεν έχει διαβάσει King να ξεκινήσει με αυτό.

 

Εγώ αμφιταλαντεύομαι για το αν θα το πρότεινα σε αρχάριο ή όχι. Από την μία δεν πλατιάζει οπότε και ενδείκνυται για κάτι τέτοιο, αλλά από την άλλη υπάρχουν και καλύτερα έργα του για αυτή την δουλειά. Btw με το ''Κάρυ'' έγινε και το μεγάλο ξεκίνημα.

 

Και με αφορμή αυτό που έπαθες, όσο περνάει από το χέρι σου, μην ξαναδείς άλλη φορά ταινία προτού διαβάσεις το βιβλίο Όχι μόνο για Κινγκ αλλά γενικά.

 

Ο λόγος που το είπα αυτό για τους αρχάριους είναι ότι η ιστορία διακόπτεται από άρθρα εφημερίδων και συνεντεύξεις. Εγώ δεν βαρέθηκα, ίσα ίσα που μου έδωσε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ιστορία, αλλά έχω ακούσει από άλλους πως δεν τους άρεσε αυτό. 

 

Μάλλον αυτό θα κάνω από δω και πέρα για τις ταινίες και τα βιβλία.

[Δημήτρης]

Ύστερα από πολύ καιρό ξαναδιάβασα το ''Η Ομίχλη''. Τα δύο- τρία τελευταία χρόνια είχα σαν αρχή να διαβάζω έναν μόνο Κινγκ τον χρόνο για να μην μου τελειώσουν γρήγορα αυτά που δεν έχω διαβάσει. Το σύστημα όμως αυτό δεν λειτούργησε γιατί έπαθα σύνδρομο στέρησης και αποφάσισα να τον αυξήσω σε δύο ή και τρία. Έτσι και αλλιώς είναι πολλά δικά του που δεν θυμάμαι τι παίζει (ή θυμάμαι και απλά θέλω να τα ξαναπιάσω ) με αποτέλεσμα να είναι ουσιαστικά σαν αδιάβαστα.

 

Για φέτος διάλεξα να κάνω το ξεκίνημα μ' αυτό το εκπληκτικό πραγματικά θρίλερ. Μία μυστηριώδη και απειλητική ομίχλη σκεπάζει μία μικρή πόλη. Μία ομάδα ανθρώπων βρίσκει καταφύγιο σ' έναν κλειστό χώρο. Και η τρέλα σιγά- σιγά θα αρχίσει. Σε μία πραγματικά άψογη εκτέλεση, βλέπουμε τι συμβαίνει όταν τα τείχη της λογικής αρχίζουν να καταρρέουν και ο ανθρώπινος νους τίθεται αντιμέτωπος με αδιανόητες καταστάσεις. Πολύ έξυπνο το σκηνικό όπου εξελίσσεται το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας γιατί πως αλλιώς θα μπορούσαν να επιβιώσουν τόσες μέρες π.χ. σ' ένα κολυμβητήριο; Τα highlights πολλά και ωραία, αλλά ως κορυφαίο θεωρώ το σημείο όπου

 

 

ο τύπος καθάρισε την θεούσα σκρόφα.

Εκεί ναι, δεν μπορείς παρά να ουρλιάξεις από ηδονή

 

Όσο για το τέλος

μου αρέσει που αφήνει μία νότα αισιοδοξίας, αλλά δεν συγκρίνεται μ' αυτό της ταινίας το οποίο είναι με μία λέξη άπαιχτο

 

 

Είναι αναμφισβήτητα μαζί με το ''Κράουτς Εντ'', το πιο λαβκραφτικό του έργο. Δεν ξέρω μάλιστα αν το έγραψε και ως φόρο τιμής στον Λάβκραφτ, παίζει και αυτή η πιθανότητα. Σε κάθε περίπτωση το προτείνω ως ένα πολύ δυνατό βιβλίο τρόμου που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Είναι και μικρό, κάτι που μπορεί να λειτουργήσει ως έξτρα κίνητρο για όσους δεν αρέσκονται στα τούβλα.

Edited January 3, 2014 by Δημήτρης

[Nihilio]

To είχα διαβάσει πέρσι το Mist, δεν είχα τρελαθεί να πω την αλήθεια. Νομίζω είναι το "περί ορέξεως" δεδομένου ότι δεν είμαι φαν

[DinMacXanthi]

Έπιασα το "Κινητό" και ως τώρα -στις πρώτες 50 σελίδες- μου έφερε λίγο στο νου την αίσθηση κάποιων από τα μέτρια/καλά διηγημάτά του. Πάντως μου εχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.

[Δημήτρης]

To είχα διαβάσει πέρσι το Mist, δεν είχα τρελαθεί να πω την αλήθεια. Νομίζω είναι το "περί ορέξεως" δεδομένου ότι δεν είμαι φαν

 

Για όλο το βιβλίο ok γιατί γούστα είναι αυτά. Το πρώτο μου όμως spoiler πως σου φάνηκε; Αυτό ελπίζω να ήταν κάτι που όντως σε τρέλανε

 

Έπιασα το "Κινητό" και ως τώρα -στις πρώτες 50 σελίδες- μου έφερε λίγο στο νου την αίσθηση κάποιων από τα μέτρια/καλά διηγημάτά του. Πάντως μου εχει κεντρίσει το ενδιαφέρον.

 

Καλούτσικο το ''Κινητό''. Χωρίς να είναι από τα top του, είναι ωστόσο ωραία περιπέτεια που διαβάζεται ευχάριστα.

[Spyrex]

"Το Κινητό" θα έλεγα πως συναρπάσσει στην αρχή, αλλά δεν έχει ανάλογη συνέχεια. Για μένα μόνο η αρχή άξιζε από αυτό το βιβλίο. 

[Drake Ramore]

"Το Κινητό" θα έλεγα πως συναρπάσσει στην αρχή, αλλά δεν έχει ανάλογη συνέχεια. Για μένα μόνο η αρχή άξιζε από αυτό το βιβλίο. 

Συμφωνώ απόλυτα!

[Nihilio]

 

"Το Κινητό" θα έλεγα πως συναρπάσσει στην αρχή, αλλά δεν έχει ανάλογη συνέχεια. Για μένα μόνο η αρχή άξιζε από αυτό το βιβλίο. 

Συμφωνώ απόλυτα!

 

Και εγώ

[Mictantecutli]

Εγώ πάλι δεν συμφωνώ
Αν βγάλουμε το Duma Key που το θεωρώ από τα καλύτερά του και σίγουρα το καλύτερο του από μέσα 90's και μετά, πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα της "3ης περιόδου" του.Αν υποθέσουμε ότι η πρώτη είναι που έγραψε όλα τα έπη, μετά η κατηφόρα με κάτι "Από μια Μπιούικ 8", "Ρυθμιστές"  κλπ, το Κινητό θεωρώ πως ξεκίνησε την ανάκαμψη του(με το "Λίσι" ως παρένθεση), που συνεχίστηκε με Duma Key, 22-11-63, Ο θόλος(παρά το τέλος που ήταν ψιλοχοντρομαλακία, μου άρεσε αρκετά ως βιβλίο) και συλλογές όπως "Σκοτάδι βαθύ δίχως άστρα".
Απλά το "Το κινητό", είχε ένα πρωτότυπο(για Κινγκ) θέμα και ξέρω και άλλους που τους ξένισε λίγο αλλά στο τέλος τους άρεσε.Βέβαια κουβέντα να γίνεται, γιατί όπως έχει ειπωθεί και πολλές φορές, περί ορέξεως...

[WolfBack]

Είμαι φανατικός λάτρης του King εδώ και πολλά χρόνια. Έχω διαβάσει ότι έχει εκδοθεί στα ελληνικά (εκτός απ'το "Μπλέιζ" και το "Κούτζο") και έχω όλα του τα βιβλία σε περίοπτη θέση στην βιβλιοθήκη μου.

Το παρόν του King άρχισε να μου τα χαλάει και πολύ φοβάμαι ότι θα αρχίσει να βουλιάζει στο κοντινό μέλλον. Και αυτή είναι, αυστηρά, η προσωπική μου άποψη.

Μου έλειψαν βιβλία όπως το πολύ αγαπημένο του "Μίζερι", το δυνατό "Αυτό", το μυστηριώδες "Χρήσιμα αντικείμενα", το έξυπνο "Αυπνία" και άλλα τόσα που έχει γράψει το παρελθόν.

Τι απέγινε όλη αυτή η λάμψη που είχε; Που πήγε το ταλέντο και η έμπνευση;

Μιλάω αποκλειστικά στα τελευταία του βιβλία, όπως τον "Θόλο" που είχε δυνατή πλοκή και κέντριζε το ενδιαφέρον, αλλά στην τελική κατέληξα να διαβάσω 1000 σελίδες για να φτάσω στο πιο ξενέρωτο τέλος που έχει γραφτεί ποτέ σε μυθιστόρημα (και για όσους επιμένουν πως ο Masterton έχει την μνεία στα άθλια φινάλε, ας το διαβάσει και να μου πει την γνώμη του).

Φτάνουμε στο Joyland.... Τώρα να πω ότι βιαζόμουν να τελειώσει για να πιάσω άλλο; Ακόμη και το "Τι θα γίνει μετά" του Katzenbach ήταν πιο δυνατό, μιας και και το Joyland δεν μπορούσε να κρατήσει κάποιον ουσιαστικό χαρακτήρα για να ταξιμονηθεί σε κάποιο είδος. Αστυνομικό; Θρίλερ; Μυστηρίου; Και μην πούμε για τον τρόμο... Δεν υπήρξε σε καμία σελίδα του... Σαν να διάβαζα το σενάριο μια ταινίας που ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει επιτυχία.

Τι κάνει ο King και που έχει κρυφτεί; Κάνει πίσω για να πάρει την σκυτάλη ο Joe Hill;

Περιμένω τον Μάρτη για να διαβάσω το Doctor Sleep... Θέλω πολύ να μάθω αν τελικά θα ξυπνήσει το τέρας της σύγχρονης λογοτεχνίας του τρόμου μ'αυτό το μυθιστόρημα. Κι αυτό έχει περισσότερη αγωνία απ' την αδημονία του φινάλε στα τελευταία του βιβλία...

Edited January 5, 2014 by WolfBack