Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[WolfBack]

Πριν λίγες ημέρες τελείωσα τον Κύριο Μερσεντές.

Δεν θα πω τίποτε για την περίληψη του βιβλίου, ούτε θα αναφερθώ σε τυχών spoilers.

Σε γενικές γραμμές το βιβλίο ήταν καλό, όχι αρκετά καλό, ούτε και άριστο. Απλά, καλό. Η αλήθεια είναι πως αν κάποιος μου το χάριζε και μου έσκιζε όποια σελίδα ανέφερε τον συγγραφέα, τότε σίγουρα θα νόμιζα πως διάβαζα Conolly, Patterson ή Katzenbach. Η όλη ιστορία θα μπορούσε να δημιουργηθεί κάλιστα από κάποιον απ'αυτούς τους τρεις.

Απλό αστυνομικό θρίλερ με αρκετές δόσεις αγωνίας, αλλά να πω την αμαρτία μου, μου έχει λείψει το υπερφυσικό, οι εξώκοσμοι κακοί και ο τρόμος (συνειδητός ή υποσυνείδητος) του βασιλιά.

Σαν υλοποίηση η ιστορία ήταν πολύ καλά δεμένη και σε έβαζε βαθιά στο νόημα και στους χαρακτήρες που την πλαισίωναν. Ο κάθε χαρακτήρας είχε το δικό του παρόν, ένα παρελθόν που τον είχε σημαδέψει και ένα μέλλον που ξεχώριζε αν θα ήταν αίσιο ή όχι. Η δομή των χαρακτήρων ήταν άψογη και αυτό ήταν το μαγικό ραβδί που με έκανε να συνεχίσω να διαβάζω την ιστορία αν και ήξερα το που θα κατέληγε και, ίσως, και με ποιον τρόπο...

Η ιστορία δεν είναι πρωτότυπη. Αυτό ίσως αρέσει σε πολλούς, ίσως μερικοί -σαν εμένα- να περίμεναν κάτι ακόμη περισσότερο.

Το παράπονο μου είναι το "που είναι ο παλιός καλός King"; Που είναι αυτές οι πρωτότυπες ιδέες που αρκετοί μάταια προσπάθησαν να αντιγράψουν; Και γιατί ο γιος του να έχει όλες τις καλές ιδέες κι αυτός έχει βαλτώσει; Τι γίνεται εκεί στο Μέιν; Πατέρας-γιος ανταλλάσσουν τις ιδέες τους;

 

Εύχομαι να διαψευτώ με το revival...

 

7,5 / 10

Edited February 18, 2015 by WolfBack

[volyros]

Μολις τελειωσα την "Αυπνια",ενταξει οτι και να πουμε για τον Βασιλια ειναι λιγο,οι χαρακτηρες που δημιουργει και το πως σε κανει να δενεσαι μαζι τους ειναι το δυνατο του σημειο μακραν..

 

Η ιστορια του βιβλιου ηταν καλη,καποια σημεια ηταν εξυπνα και δυνατα και καποια αλλα ηταν αναλαφρα και αφελη αλλα του τα συγχωρεις ΟΛΑ οταν σου γραφει ενα τοσο δυνατα συναισθηματικο τελος που πραγματικα δακρυζεις και λυτρωνεσαι!Εγω τουλαχιστον ετσι ακριβως το βιωσα!Και για να λεμε και την αληθεια αυτο που σου μενει απο ενα βιβλιο ειναι το τελος.Γι αυτο ο Masterton ειναι ο Masterton και ο King ειναι ο King.

 

9/10

[Μιχάλης]

Μολις τελειωσα την "Αυπνια",ενταξει οτι και να πουμε για τον Βασιλια ειναι λιγο,οι χαρακτηρες που δημιουργει και το πως σε κανει να δενεσαι μαζι τους ειναι το δυνατο του σημειο μακραν..

 

Η ιστορια του βιβλιου ηταν καλη,καποια σημεια ηταν εξυπνα και δυνατα και καποια αλλα ηταν αναλαφρα και αφελη αλλα του τα συγχωρεις ΟΛΑ οταν σου γραφει ενα τοσο δυνατα συναισθηματικο τελος που πραγματικα δακρυζεις και λυτρωνεσαι!Εγω τουλαχιστον ετσι ακριβως το βιωσα!Και για να λεμε και την αληθεια αυτο που σου μενει απο ενα βιβλιο ειναι το τελος.Γι αυτο ο Masterton ειναι ο Masterton και ο King ειναι ο King.

 

9/10

Θυμάμαι τον εαυτό μου Πρωτοχρονιά του 12 ή του 13 να σηκώνομαι πρωί  πρωί για να προλάβω να το τελειώσω.Υπέροχο βιβλίο.

Edited February 20, 2015 by Μιχάλης

[BladeRunner]

Νυχτερινή βάρδια

 

Επιτέλους το πήρα απόφαση και διάβασα την εκπληκτική αυτή συλλογή διηγημάτων, που έπιανε τόσο καιρό σκόνη στα ράφια της βιβλιοθήκης μου (όσο και να την ξεσκονίζω πάντα γεμίσει σκόνη η ρημάδα!). Δεν θα κάτσω να σχολιάσω το καθένα από τα είκοσι διηγήματα που περιέχονται στην συλλογή ξεχωριστά, γιατί θα ξημερώσουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπήρξε ούτε ένα διήγημα που να μην μου αρέσει ή που να με κουράσει. Άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο πιστεύω ότι θα ικανοποιήσουν τους φαν του συγγραφέα αλλά και αυτούς που θέλουν να διαβάσουν μια καλή ιστορία, είτε τους φανεί τρομακτική είτε όχι.

 

Έχουν περάσει τα χρόνια που τρόμαζα με ένα βιβλίο τρόμου (άλλο σοκ λόγω μιας ανατροπής και ανατριχίλα λόγω ατμόσφαιρας και άλλο πραγματικός τρόμος), οπότε και εδώ δεν μπορώ να πω ότι τρόμαξα. Όμως πέρασα πάρα μα πάρα πολύ καλά και όλες οι ιστορίες μου έδωσαν την αίσθηση του κλασικού. Δεν ξέρω γιατί. Τα θέματα ποικίλουν, έχουμε στοιχειωμένα ή δαιμονισμένα αντικείμενα, όπως φορτηγά, σιδερωτές, κουρευτικές μηχανές και στρατιωτάκια, έχουμε απέθαντους και βρικόλακες, τρελά παιδιά, διάφορα άλλα τέρατα και πάει λέγοντας. Οι ιστορίες με τα δαιμονισμένα μηχανήματα έχω την αίσθηση ότι είχαν και μια υποβόσκουσα ειρωνεία και έγερναν πολύ προς το παλπ, κάτι που μου άρεσε πολύ! 

 

Όσον αφορά την γραφή, πρέπει να γράψω κάτι; Περιμένετε να μάθετε αν είναι καλή ή όχι; Αλίμονο, ακόμα και αν κάποιο μυθιστόρημα ή διήγημα του Κινγκ χωλαίνει στην πλοκή, το μόνο σίγουρο είναι ότι η γραφή θα παραμένει εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη, άμεση, με ωραίες περιγραφές, ρεαλιστικούς διαλόγους, χιούμορ, λίγο μελαγχολία και όλα αυτά τα ωραία που μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια. Έτσι, λοιπόν, το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο αυτό.

 

Όπως είπα όλες οι ιστορίες μου άρεσαν και δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε έστω και μια που θα την χαρακτήριζα ως αδύναμη. Αν μου βάζατε το πιστόλι στον κρόταφο και ζητάγατε από μένα να σας πω πέντε ιστορίες που ξεχώρισα από τις είκοσι, θα έλεγα ότι είναι αυτές: Πεδίο μάχης, Οι νταλίκες, Τα παιδιά του καλαμποκιού, Εγώ είμαι η πύλη και Τζερούσαλεμς Λοτ. Το πιθανότερο είναι ότι θα έλεγα και άλλες δέκα και θα με πυροβολούσατε, δεν πάει στο διάτανο όμως!

 

Αυτά τα ολίγα. Έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων που είναι σίγουρο εκατό τοις εκατό ότι θα ψυχαγωγήσει τον κάθε αναγνώστη που θέλει να διαβάσει καλογραμμένες και τρελές ιστορίες ανατριχίλας, με ανθρώπους της καθημερινότητας να μπλέκουν στις πιο παρανοϊκές περιπέτειες που μπορεί να βάλει ο νους.

 

Υ.Γ. Σαν μέσος όρος βγαίνει κάπου 9 στα 10, αλλά είναι ένα βιβλίο που πιστεύω ότι αξίζει τα πέντε αστεράκια μου στο Goodreads, οπότε δεν θα είμαι σφιχτοχέρης

 

9/10

Edited February 20, 2015 by BladeRunner

[WolfBack]

Μολις τελειωσα την "Αυπνια",ενταξει οτι και να πουμε για τον Βασιλια ειναι λιγο,οι χαρακτηρες που δημιουργει και το πως σε κανει να δενεσαι μαζι τους ειναι το δυνατο του σημειο μακραν..

Ένα απ'τα βιβλία του που διάβασα 2 φορές, και δεν το έχω για τίποτε να πάω για μια τρίτη...

[Δημήτρης]

Νυχτερινή βάρδια

 

Επιτέλους το πήρα απόφαση και διάβασα την εκπληκτική αυτή συλλογή διηγημάτων, που έπιανε τόσο καιρό σκόνη στα ράφια της βιβλιοθήκης μου (όσο και να την ξεσκονίζω πάντα γεμίσει σκόνη η ρημάδα!). Δεν θα κάτσω να σχολιάσω το καθένα από τα είκοσι διηγήματα που περιέχονται στην συλλογή ξεχωριστά, γιατί θα ξημερώσουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν υπήρξε ούτε ένα διήγημα που να μην μου αρέσει ή που να με κουράσει. Άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο πιστεύω ότι θα ικανοποιήσουν τους φαν του συγγραφέα αλλά και αυτούς που θέλουν να διαβάσουν μια καλή ιστορία, είτε τους φανεί τρομακτική είτε όχι.

 

Έχουν περάσει τα χρόνια που τρόμαζα με ένα βιβλίο τρόμου (άλλο σοκ λόγω μιας ανατροπής και ανατριχίλα λόγω ατμόσφαιρας και άλλο πραγματικός τρόμος), οπότε και εδώ δεν μπορώ να πω ότι τρόμαξα. Όμως πέρασα πάρα μα πάρα πολύ καλά και όλες οι ιστορίες μου έδωσαν την αίσθηση του κλασικού. Δεν ξέρω γιατί. Τα θέματα ποικίλουν, έχουμε στοιχειωμένα ή δαιμονισμένα αντικείμενα, όπως φορτηγά, σιδερωτές, κουρευτικές μηχανές και στρατιωτάκια, έχουμε απέθαντους και βρικόλακες, τρελά παιδιά, διάφορα άλλα τέρατα και πάει λέγοντας. Οι ιστορίες με τα δαιμονισμένα μηχανήματα έχω την αίσθηση ότι είχαν και μια υποβόσκουσα ειρωνεία και έγερναν πολύ προς το παλπ, κάτι που μου άρεσε πολύ! 

 

Όσον αφορά την γραφή, πρέπει να γράψω κάτι; Περιμένετε να μάθετε αν είναι καλή ή όχι; Αλίμονο, ακόμα και αν κάποιο μυθιστόρημα ή διήγημα του Κινγκ χωλαίνει στην πλοκή, το μόνο σίγουρο είναι ότι η γραφή θα παραμένει εξαιρετική, ευκολοδιάβαστη, άμεση, με ωραίες περιγραφές, ρεαλιστικούς διαλόγους, χιούμορ, λίγο μελαγχολία και όλα αυτά τα ωραία που μας έχει συνηθίσει τόσα χρόνια. Έτσι, λοιπόν, το ίδιο ισχύει και για το βιβλίο αυτό.

 

Όπως είπα όλες οι ιστορίες μου άρεσαν και δεν μπορώ να πω ότι υπήρξε έστω και μια που θα την χαρακτήριζα ως αδύναμη. Αν μου βάζατε το πιστόλι στον κρόταφο και ζητάγατε από μένα να σας πω πέντε ιστορίες που ξεχώρισα από τις είκοσι, θα έλεγα ότι είναι αυτές: Πεδίο μάχης, Οι νταλίκες, Τα παιδιά του καλαμποκιού, Εγώ είμαι η πύλη και Τζερούσαλεμς Λοτ. Το πιθανότερο είναι ότι θα έλεγα και άλλες δέκα και θα με πυροβολούσατε, δεν πάει στο διάτανο όμως!

 

Αυτά τα ολίγα. Έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική συλλογή διηγημάτων που είναι σίγουρο εκατό τοις εκατό ότι θα ψυχαγωγήσει τον κάθε αναγνώστη που θέλει να διαβάσει καλογραμμένες και τρελές ιστορίες ανατριχίλας, με ανθρώπους της καθημερινότητας να μπλέκουν στις πιο παρανοϊκές περιπέτειες που μπορεί να βάλει ο νους.

 

Υ.Γ. Σαν μέσος όρος βγαίνει κάπου 9 στα 10, αλλά είναι ένα βιβλίο που πιστεύω ότι αξίζει τα πέντε αστεράκια μου στο Goodreads, οπότε δεν θα είμαι σφιχτοχέρης

 

9/10

 

Καλή συλλογή η ''Νυχτερινή Βάρδια''. Όχι από τα πιο αγαπημένα μου, αλλά από τα καλά. Πάει πολύς καιρός που την διάβασα και αρκετές ιστορίες τις έχω ξεχάσει, μου έχουν μείνει όμως οι ''Ο Μπαμπούλας'', ''Η Μαρκίζα'', ''Αντικαπνιστική Α.Ε.'' και το πολύ- πολύ συγκινητικό ''Το Τελευταίο Σκαλοπάτι''. 

[BladeRunner]

8 Μαΐου θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Bell το Revival, με τον τίτλο Αναβίωση.

[taketrance]

Το Κινητο & Μπλειζ τα βιβλια που διαβασα αυτη τη βδομαδα απο Κινγκ.

Το πρωτο οχι τιποτα ιδιαιτερα σπουδαιο, απλα καλο θα ελεγα. Το Μπλειζ ομως ηταν φοβερο. Πολυ ωραια ιστορια, τρομερη η παραλληλη αφηγηση παροντος κ παρελθοντος που ξεδιπλωνει τα στοιχεια του χαρακτηρα του πρωταγωνιστη και αρκετα συγκινητικο κιολας.

Επομενο στη σειρα, Mr. Mercedes.

 ΥΓ. Ξερεις κανεις που μπορω να βρω την Μακρια Πορεια? Απ οτι εχω δει σε κριτικες πρεπει να ειναι πολυ καλο και η περιληψη μου τραβηξε πολυ το ενδιαφερον, αλλα παντου το βρισκω εξαντλημενο...

[Δημήτρης]

 ΥΓ. Ξερεις κανεις που μπορω να βρω την Μακρια Πορεια? Απ οτι εχω δει σε κριτικες πρεπει να ειναι πολυ καλο και η περιληψη μου τραβηξε πολυ το ενδιαφερον, αλλα παντου το βρισκω εξαντλημενο...

 

Μέχρι να επανεκδοθεί, μόνο σε παλαιοβιβλιοπωλεία. Ρίχνε που και που καμία ματιά, ίσως να το πετύχεις κάποια στιγμή. 

[volyros]

Τελειωσα πριν λιγες μερες το "Σακος με κοκαλα" και συμπεριεληφθηκε στα καλυτερα του Κινγκ που εχω διαβασει μεχρι σημερα..Απλα ΤΕΛΕΙΑ ιστορια με πολυ δυνατους καλογραμμενους χαρακτηρες..Το σασπενς πιανει κοκκινα μεχρι το τελος και οι στιγμες που μενεις με το στομα ανοιχτο μες το βιβλιο με αυτα που τραβουν οι ηρωες του ειναι πολλες..

 

Αυτο που μου αρεσε επισης πολυ ειναι οι αναφορες του Κινγκ στα εκδοτικα δρωμενα,την συγγραφικη τεχνη και τις δυσκολιες της καθως και η αναφορα και προτιμηση που τρεφει η δεν τρεφει σε διαφορους συγγραφεις!Ενα στοιχειο που επισης συνέβαλε στο να μου αρεσει τοσο πολυ ειναι οτι εκτυλισεται σε μικρη πολη διπλα σε λιμνη,δεν ξερω αλλα εχω ενα κολλημα με τις λιμνες και μου φαινονταν παντα τελειο σκηνικο για βιβλια τρομου!!

 

Το βιβλιο εχει τιμηθει με βραβειο Bram Stoker και ΑΠΟΡΩ πως δεν δεησε καποιος(ναι εσενα εννοω Frank Darabont) να το γυρισει ταινια.Ελπιζω οτι θα γινει στο μελλον!!

 

10/10

[gregacm]

Εχει γινει μινι σειρα (2 επεισοδια, νομιζω) με πρωταγωνιστη τον Πιρς Μπροσναν.

 

http://www.imdb.com/title/tt1212452/?ref_=nv_sr_1

[Mictantecutli]

Κι εμενα ειναι απο τα αγαπημενα μου Κινγκ. Αν και μετα διαβασα τον Παρια(νομιζω) του Μαστερτον και βρηκα υπερβολικες ομοιοτητες(ο παριας ειναι πιο παλιο βιβλιο). Επισης την μινι σειρα αποφυγετε να την δειτε. Ειναι τραγικη...

[joker-godfather]

Είπα φετος μαζι με αρνι να συνδυασω και τον Κινγκ, και σκεφτηκα τι εχουμε στη βιβλιοθηκη που ειναι για τη χωνεψη;Το παιδι απο το Κολοραντο. Πραγματικα οταν το τελειωσα μου αφησε την εντυπωση οτι καποιος ξεκόλλησε ενα κεφαλαιο απο ενα τουβλοΪδες του Κινγκ,τυπου νυχτεριτες και κορακι,και το τυπωσε ως ανεξαρτητο βιβλιο.Αξιζει να ειπωθει οτι ο Κινγκ δημιουργει δυο γηραιους χαρακτηρες που εκτος απο τα στερεοτυπικα προβληματα των γερων, στα προσωπα τους αποτυπώνεται μια μασκα ομοια με αυτη των πανομοιότυπων χαρακτηρων του μαπετ σοου.Οσοι τελειωσουν το βιβλιο και εχουν αμφιβολιες σχετικα με το λογο υπαρξης της συγκεκριμενης ιστοριας ας μπουν στο κοπο να διαβασουν τον επιλογο οπου ο Κινγκ δικαιολογει τον εαυτο του για αυτη του την επιλογη.Ολοι οι λατρεις των ιστοριων μυστηρίου που αρεσκονται σε λυσεις του τυπου ''Ετσι εγινε Γουοτσον...'', θα πιασουν τους εαυτους τους να σαλιωνουν τις σελιδες νομιζοντας οτι εχουν κολησει μεταξυ τους αυτες που δινουν εξηγηση στο ολο προβλημα,αλλα ματαια.....

[mariosdimitriadis]

Ναι οκ το καταλαβαίνω ότι έχει γράψει πολλά βιβλια, έχει γίνει κάπως προβλεψιμος, ίσως να κουράστηκαμε να τον διαβάζουμε αλλά παραμένει σταθερή αξια! Δεν έκανε τυχαία πιστεύω τέτοιο ονομα. Έκανα μια μεγάλη παύση από τον King και όταν διάβασα ένα δικό του πάλι πρόσφατα ένιωσα πάλι αυτό το απίστευτο όπως παλια. Τα αγαπημένα μου είναι ο σάκος με κόκαλα, το σαλέμς λοτ και η νυχτερινή βάρδια.

[Mictantecutli]

Σε ερώτηση που έκανα στις εκδόσεις Bell για το αν θα κυκλοφορήσουν τα υπόλοιπα αμετάφραστα μου απάντησαν το εξής:
Τα αμετάφραστα του Κινγκ τα βάζουμε σε μια σειρά για να εκδοθούν σταδιακά -αν όχι όλα, κάποια από αυτά.

[gregacm]

Τελειωσα την Ομιχλη. Φοβερο βιβλιο και περιεκτικοτατο. Παρολο που εχω δει την ταινια 2-3 φορες και ηξερα την ιστορια (αφου ειναι πολυ πιστη στο βιβλιο, εκτος απο το τελος φυσικα), δεν βαρεθηκα καθολου και το ευχαριστηθηκα σα να μην γνωριζα τιποτα. Παντως, ανηκω κι εγω στην κατηγορια των ανθρωπων που βρισκουν το τελος της ταινιας καλυτερο απο αυτο του βιβλιου, χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν μου αρεσε το τελευταιο!

[Anwrimos23]

Aγόρασα το Μερσέντες, το διάβασε κάποιος; είναι καλό; Λόγω υποχρεώσεων είχα καιρό να ασχοληθώ με λογοτεχνία και έχω χάσει λίγο την επαφή με το συγκεκριμένο σπορ

[BladeRunner]

Αναβίωση

 

 

Μιας και πέρασαν πάνω από δυόμιση μήνες από την τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Βασιλιά, είπα να πιάσω το Αναβίωση, που είναι το πιο καινούργιο του, για να αναπληρώσω τον χαμένο χρόνο. Αυτό είναι το τριακοστό έκτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και μπορεί να μην μπαίνει στην πρώτη δεκάδα, πρόκειται όμως για ένα πολύ καλό και ξεχωριστό βιβλίο.

 

Αφηγητής της ιστορίας είναι ο Τζέιμι Μόρτον, ο οποίος ξεκινά την εξιστόρηση της ζωής του, από την στιγμή που στις αρχές της δεκαετίας του '60, όταν ήταν μικρό παιδί, γνώρισε τον νεαρό και μανιώδη με τον ηλεκτρισμό αιδεσιμότατο Τσαρλς Τζέικομπς, ο οποίος εγκαταστάθηκε με την αξιαγάπητη οικογένειά του στη μικρή πόλη της Νέας Αγγλίας και αγαπήθηκε από τους ενορίτες της εκκλησίας του. Ένα τραγικό συμβάν, όμως, θ'αλλάξει τα πάντα στην ζωή του αιδεσιμότατου. Ο Τζέιμι όταν μεγάλωσε έγινε περιπλανώμενος κιθαρίστας, με σχετική επιτυχία, όμως εθίστηκε στην ηρωίνη. Κάποια στιγμή θα συναντήσει ξανά τον Τζέικομπς και θ'αλλάξει η ζωή του. Ο Τζέικομπς άλλαξε πολύ και έγινε ειδικός, θα έλεγε κανείς, στον ηλεκτρισμό - και όχι μόνο! Το θέμα είναι τι στα κομμάτια τρέχει με την πάρτη του και τι σχεδιάζει να κάνει με τα δημιουργήματά του...

 

Λοιπόν, η αλήθεια είναι ότι η ιστορία κινείται κάπως αργά, τουλάχιστον στην αρχή. Δεν συμβαίνουν και πολλά συγκλονιστικά πράγματα και ουσιαστικά παρακολουθούμε μερικά κομμάτια από την ζωή του Τζέιμι Μόρτον. Πως μεγάλωσε, πότε αγάπησε την κιθάρα, πότε έχασε την παρθενιά του, πότε έγινε (σχετικά) μεγάλος κιθαρίστας, πότε εθίστηκε στα ναρκωτικά και πάει λέγοντας. Στο μεταξύ όμως βλέπουμε και τις σχέσεις του με τον αινιγματικό Τσαρλς Τζέικομπς. Και από ένα σημείο και μετά, αρχίζουν κάποια κουλά, που έχουν να κάνουν με τα πειράματα του αιδεσιμότατου με τον ηλεκτρισμό. Και κάποια στιγμή έρχεται το τέλος... Τι να πω γι'αυτό; Απλά τρομακτικό, κατά μια έννοια, σίγουρα αρκετά σκοτεινό και καταθλιπτικό, οπωσδήποτε απίστευτο και ικανό να σου σηκώσει την τρίχα κάγκελο.

 

Οι λάτρεις του Στίβεν Κινγκ σίγουρα θα το αγαπήσουν το βιβλίο. Θα ευχαριστηθούν την πολυλογία του, την εξαιρετική ανάπτυξη των χαρακτήρων του, τις αναφορές σε κοινωνία, θρησκεία, επιστήμη και ροκ μουσική, και φυσικά τα μεταφυσικά στοιχεία που κάνουν έντονη την παρουσία τους σε ορισμένα σημεία. Όμως όσοι θέλουν τρόμο και ένταση από την αρχή μέχρι το τέλος, ας μην έχουν πολλές απαιτήσεις από το βιβλίο. Εδώ που τα λέμε θα είναι κρίμα να διαβαστεί σαν βιβλίο τρόμου, μιας και είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Όσον αφορά την γραφή, δεν χρειάζεται να πω και πολλά, παραμένει εξαιρετική, διεισδυτική, εθιστική, απλά μοναδική.

 

Συμπερασματικά, πρόκειται για ένα εξαιρετικό βιβλίο, κράμα κοινωνικού δράματος και τρόμου, που θα ικανοποιήσει όσους θέλουν να διαβάσουν μια ανθρώπινη ιστορία με βάθος σε χαρακτήρες και νοήματα και με ένα απίθανο τέλος που θα τους ταρακουνήσει. Πέντε αστεράκια μπορεί να μην του βάζω, γιατί θα αδικούσα άλλα, καλύτερα βιβλία του Βασιλιά, όμως πρόκειται για ένα ξεχωριστό βιβλίο και άλλη μια δυνατή στιγμή του τρομερού αυτού συγγραφέα.

 

8.5/10

Edited May 14, 2015 by BladeRunner

[Anwrimos23]

τώρα διαβάζω την αναβίωση, για να ειμαι ειλικρινης θέλω να το πάω αργά κ να το απολαύσω όσο περισσότερο γίνεται. Ο Stephen King, είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας!

[OxAp0d0]

Blade runner, με έπεισες.

[Oceanborn]

Αν και το αποφάσισα κάπως αργά, τελείωσα την Λάμψη... Νομίζω τα σχόλια περιττεύουν. Θεωρώ ότι αν δεν είναι το καλύτερο του King που διάβασα είναι σίγουρα στο top 3. Εκτός από την εκπληκτική ατμόσφαιρα που σε απορροφά από την πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία, τις εξαιρετικές ψυχολογικές αποχρώσεις που δίνει και τις δυνατές εικόνες τρόμου έχει και κοινωνικές προεκτάσεις. Το αγάπησα. Μιας και σκέφτομαι να ξεκινήσω και το Dr Sleep, αν κάποιος το έχει τελειώσει ας στείλει εντυπώσεις.  
 

[terry283]

Εμενα μου αρεσε ο Δρ. Υπνος. Θεωρω οτι ειναι απο τα πολυ καλα βιβλια που εχει γραψει τα τελευταια 4-5 χρονια (μαζι με 22/11/63 και Αναβιωση).

 

Το βασικο ομως ειναι να μην το συγκρινεις με τη Λαμψη. Σε καμια περιπτωση. Ασφαλως και δε φτανει στα επιπεδα της Λαμψης, ασε που θα ηταν και εξαιρετικα δυσκολο να το πετυχει.

 

Το Dr. Sleep ειναι βιβλιο που διαβαζεται και μονο του, δεν ειναι απαραιτητο να εχεις διαβασει τη λαμψη προηγουμενως. Αν και σε αγγιζει διαφορετικα αν το εχεις κανει.

 

 

Για μενα, ασε να περασουν λιγες μερες πριν το ξεκινησεις. Διαβασε κανα-δυο αλλα βιβλια ενδιαμεσα. Να σιγουρευτεις οτι δε  θα μπεις στο τριπακι να το συγκρινεις με τη Λαμψη. Μονο ετσι θα το απολαυσεις οπως πρεπει. Διαφορετικα, ειναι βεβαιο οτι στη συγκριση θα βγει χαμενο.

[OxAp0d0]

Συμφωνώ με τον κύριο που έχει avatar τον Pennywise για το Dr Sleep.

[BladeRunner]

Το πρόσωπο του φόβου

 

Τριακοστό έβδομο βιβλίο του Κινγκ που διαβάζω και για ακόμη μια φορά ξετρελάθηκα από την δυνατή πλοκή, τους εξαιρετικά σκιαγραφημένους χαρακτήρες και την απίστευτη γραφή του. Εδώ που τα λέμε, δεν μπορώ να είμαι και ο πλέον αντικειμενικός με τον Στίβεν Κινγκ, μιας και είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας, όμως το συγκεκριμένο βιβλίο είναι πραγματικά πολύ καλό και δύσκολα θα απογοητεύσει τους λάτρεις του είδους.

 

Όσον αφορά την πλοκή, έχουμε τον συγγραφέα Θαντ Μπομόν, που τα βιβλία που έγραψε με το πραγματικό του όνομα δεν θα έλεγε κανείς ότι είχαν επιτυχία, όμως αυτά που έγραψε με το ψευδώνυμο Τζορτζ Σταρκ, εντελώς διαφορετικά σε πλοκές και ύφος με τα άλλα του βιβλία, έκαναν τρομερές πωλήσεις. Όμως μια μέρα αποφάσισε να "σκοτώσει" τον Τζορτζ Σταρκ και να γράφει από δω και πέρα μόνο ως Θαντ Μπομόν. Μέχρι και μια εικονική κηδεία του έκανε, για χάρη ενός άρθρου του περιοδικού People. Όμως ο Τζορτζ Σταρκ δεν ήθελε να πεθάνει. Έπαψε να είναι ένα ψευδώνυμο και μεταμορφώθηκε σ'ένα ζωντανό πλάσμα, με σάρκα και οστά, το οποίο άρχισε να σκορπά τον θάνατο τριγύρω του και να απαιτεί πράγματα...

 

Νομίζω ότι είναι από τα πιο αυτοβιογραφικά και προσωπικά βιβλία που έγραψε ο Κινγκ, μιας και πρωταγωνιστής είναι ένας συγγραφέας που έρχεται αντιμέτωπος με το ψευδώνυμό του! Εκτός από τα στοιχεία του φανταστικού και την όλη δράση, υποθέτω ότι και ο Κινγκ ο ίδιος θα είχε παρόμοια θέματα με τον "Ρίτσαρντ Μπάκμαν". Από κει και πέρα, η πλοκή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και δυνατή, με δράση, αγωνία και μπόλικες πινελιές φαντασίας. Επίσης υπάρχουν κάποιες δυνατές σκηνές γραφικής βίας. Οι χαρακτήρες είναι, φυσικά, πολύ καλά σκιαγραφημένοι και ενδιαφέροντες και η ατμόσφαιρα εξαιρετική. Τέλος, η γραφή είναι πάρα πολύ καλή, απίστευτα ευκολοδιάβαστη και διεισδυτική όπως πάντα.

 

Επιγραμματικά, πρόκειται για ένα ακόμα δυνατό θρίλερ φαντασίας και τρόμου, έτσι όπως ο Στίβεν Κινγκ ξέρει να γράφει. Έχει όλα εκείνα τα καλούδια που αναζητάνε οι λάτρεις του συγγραφέα και του είδους γενικότερα. Δεν του βάζω πέντε αστεράκια, όμως σίγουρα το προτείνω σε όσους θέλουν μια καλογραμμένη και δυνατή ιστορία υπερφυσικού. Η ταινία που βασίζεται στο βιβλίο ανήκει στην συλλογή μου και θα την δω λίαν συντόμως.

 

8.5/10

[terry283]

Προσωπικα το βιβλιο αυτο με ειχε απογοητευσει. Πανε παρα πολλα χρονια που το εχω διαβασει, πανω απο δεκα. Απο τα λιγα ομως που μπορω να θυμηθω:
 
Σιγουρα η γραφη του Κινγκ ειναι μοναδικη αλλα αυτο συμβαινει σχεδον σε καθε βιβλιο του, αν οχι σε ολα.
Οι σκηνες βιας ειναι οντως παρα πολυ δυνατες και η πλοκη του βιβλιου πολυ πρωτοτυπη, αλλωστε αυτο μου κεντρισε το ενδιαφερον και αγορασα το βιβλιο. Βεβαια για τον Κινγκ δεν ηταν και πολυ δυσκολο να επινοησει μια τετοια ιστορια γιατι η φαντασια του ειναι αχαλινωτη και ασφαλως επειδη κι ο ιδιος εγραφε τοσα χρονια με ψευδωνυμο. Νομιζω μαλιστα οτι κι ο ιδιος ειχε "σκοτωσει" τον Ριτσαρντ Μπακμαν με "καρκινο του ψευδωνυμου" ή κατι τετοιο αν θυμαμαι καλα.
 
Εκει ομως που το βιβλιο εφτανε στο αποκορυφωμα του, νομιζω οτι το ισοπεδωσε. 

Μα ειναι δυνατον απλως να ηρθαν τα χελιδονια να σκοτωσουν τον Τζορτζ Σταρκ;; Τα χελιδονια;; Οποια κι αν ηταν αυτα, απ' οπου κι αν ηρθαν, ο τροπος που τελειωσε την ιστορια του ο Κινγκ με απογοητευσε. Μου φανηκε πολυ σαν ξεπετα. Σα να μην εβρισκε αλλο τροπο να το τελειωσει αλλα και αλλη αιτια να δικαιολογησει το πώς πηρε σαρκα και οστα το ψευδωνυμο.

 

 

Αυτο το πραγμα μου εκανε πολυ κακη εντυπωση και νομιζω οτι χαλασε μια καλη ιστορια.