Στίβεν Κινγκ (Stephen King)

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''22/11/63/''. Δεν μου άρεσε. Όχι γενικά, αλλά για Στίβεν Κινγκ.

 

Ο Τζέικ Έπινγκ είναι ένας νέος φιλόλογος που διάγει μία ήσυχη εργένικη ζωή, ύστερα από ένα μάλλον δύσκολο διαζύγιο. Την ρουτίνα της καθημερινότητας του έρχεται να σπάσει η αποκάλυψη του απίστευτου μυστικού του φίλου του Αλ, του εστιάτορα της γειτονιάς. Ένα σημείο της καντίνας του τελευταίου είναι μηχανή του χρόνου. Μηχανή που αποδεικνύεται οδηγός προς ένα παρελθόν πιο αγνό και λιγότερο περίπλοκο σε σχέση με τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς ζωής του σήμερα. Χωρίς κυκλοφοριακό, κινητά, Ίντερνετ, όταν οι άνθρωποι κοιμόντουσαν το βράδυ στα σπίτια τους με τις πόρτες τους ξεκλείδωτες. Χωρίς να φοβούνται ότι κάποιος θα μπει και θα τους κόψει το λαρύγγι. Και πάνω απ' όλα, ένα παρελθόν στο οποίο ο πρόεδρος Κένεντι δεν είχε ακόμη δολοφονηθεί.

 

Αυτός είναι και ο λόγος που ο Αλ εκμυστηρεύεται την ανακάλυψη του στον Τζέικ. Όντας εξαντλημένος ο ίδιος από τα συνεχή αλλοπρόσαλλα ταξίδια, θα του προτείνει να κάνει το μεγάλο βήμα και να αποτρέψει τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ από το να φέρει εις πέρα το σχέδιο του. Εκείνος θα δεχτεί και η περιπέτεια του θα αρχίσει. Μία περιπέτεια που τον κάνει αρχικά να αισθάνεται λες και έχει προσγειωθεί σε κάποιον άλλο πλανήτη. Σιγά- σιγά όμως θα αρχίσει να προσαρμόζεται στο νέο του περιβάλλον και να αποκτάει εξοικείωση με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις γύρω του, κάνοντας συγχρόνως σχέδια για το πως θα εκπληρώσει την αποστολή του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια για αυτόν στο πρόσωπο μίας όμορφης βιβλιοθηκάριου και θα αρχίσει να αναρωτιέται κατά πόσο θα πρέπει να γυρίσει στη ζωή που άφησε πίσω. Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται γιατί ως γνωστόν για το κάθε τι υπάρχει και ένα τίμημα. Και ο Τζέικ θα κληθεί να πληρώσει το δικό του.

 

Η ιστορία αυτή καθαυτή είναι καλή. Ταξίδεψα και εγώ μαζί με τον πρωταγωνιστή σ' ένα κόσμο πιο απλό που μπορώ να πω ότι μου άρεσε, και ας μην τον γνώρισα ποτέ. Ωραίες οι αναφορές στο ''Το Αυτό'', ενώ -φυσικά- παρόν ήταν για ακόμη μία φορά το εθιστικό γράψιμο του βασιλιά. Ως εκεί όμως. Από εκεί και πέρα με κούρασαν λίγο οι συνεχείς αναφορές στους χορούς και τα θεατρικά ενώ δεν με κέρδισε και η όλη ιδέα. Η δολοφονία του Κένεντι όσο κοσμοϊστορικό γεγονός και αν είναι (που είναι μεγάλο) με αφήνει αδιάφορο, όπως επίσης και τα εκάστοτε πολιτικά δρώμενα της κάθε εποχής. Να διαβάσω ένα ολιγοσέλιδο άρθρο σε κάποιο περιοδικό ναι, αλλά ως φόντο σ' ένα τούβλο δεν μπορώ να πω ότι είναι κάτι που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Χαρακτηριστικά θα πω ότι αν δεν ήταν Κινγκ, δεν θα δοκίμαζα καν 

 

Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και κακό βιβλίο, κάθε άλλο. Πέρασα καλά και με κάποιες πολύ λίγες εξαιρέσεις δεν βαρέθηκα. Απλά ok. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Περάσαμε ένα ωραίο πενθήμερο, πάμε τώρα για άλλα.  

Edited August 22, 2015 by Δημήτρης

[Spyrex]

Τελείωσα πριν μερικές μέρες το "Νεκρωταφίο ζώων". Γενικά, είχα καιρό να πιάσω βιβλίο στα χέρια μου και ήταν μια ευχάριστη επανασύνδεση. 

 

Αν και το βιβλίο προχωράει χαρακτηριστικά αργά κατά τη γνώμη μου, δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα σε κάποιο σημείο. Η γραφή του Κινγκ είναι πάντα ωραία και πάντα ευχαριστιέμαι να διαβάζω διάφορα γεγονότα πριν από τη δράση. Λάτρεψα την ατμόσφαιρα του νεκροταφείου και ίσως γι' αυτό το λόγο το κατατάσσω στα αγαπημένα μου από Κινγκ μαζί με το Ρόουζ Μάντερ (δύσκολα θα ξεχάσω τις εικόνες που μου δημιούργησαν και τα δύο). Σκέφτομαι να δω και την ταινία σύντομα. 

[Nihilio]

Τελείωσα πριν λίγο το Νεκροταφείο Ζώων και έχω ανάμεικτες εντυπώσεις. Όχι ελαφρώς ανάμεικτες, περισσότερο τρικυμία εν κρανίω ανάμεικτες.

 

Πάμε λοιπόν:

τα καλά:

Το βιβλίο έχει μία πραγματικά δυσάρεστη ατμόσφαιρα. Μία στενάχωρη αίσθηση ότι κάτι κακό σιγοβράζει, ακόμα κι αν δε γίνεται τίποτα. Ο Κινγκ σου έχει δείξει ένα πιστόλι του Τσέχοφ στις πρώτες 10 σελίδες και συνεχίζει να σου το θυμίζει κάθε λίγο και λιγάκι με τη διακριτικότητα ενός οικοδόμου που κραδαίνει βαριοπούλα. Και όμως, το πόσο ανθρώπινο είναι το θέμα και ο τρόπος που το αντιμετωπίζουν οι χαρακτήρες είναι τόσο πετυχημένος που ο τρόμος αχνοφαίνεται πίσω από την απλή καθημερινή ζωή.

Οι χαρακτήρες: δεν αναρρωτιέσαι τι θα έκανες στη θέση τους, ευχαριστείς όποια θεότητα πιστεύεις που δεν είσαι στη θέση τους, γιατί μάλλον θα έκανες το ίδιο με αυτούς, τόσο πετυχημένοι είναι

Η βασική πλοκή είναι δομημένη έτσι που καταλήγει οργανικά εκεί που καταλήγει.

 

τα μείον:

ο ρυθμός. που μου φάνηκε περίεργος. Όλο το μυθιστόρημα πάει υπερβολικά αργά, μέχρι που στο τέλος όλα γίνονται τσακ-μπαμ. Δεν ξέρω αν έβαλε χέρι ο εκδότης, αλλά οι τελευταίες πενήντα σελίδες τρέχουν σαν αφηνιασμένο άλογο

το πόσο ενοχλητικά εμφανές είναι το υπερφυσικό. Όλοι μα όλοι έχουν υπερφυσικά οράματα και όλοι μα όλοι χειραγωγούνται από κάποια αόρατη δύναμη, κάτι που (προσωπικά) με κούρασε.

Ο Κινγκ πλατειάζει. Πλατειάζει ωραία μεν, αλλά πλατειάζει και αυτό είναι άσχημο σε ένα βιβλίο μόλις 400 σελίδων...

[Anwrimos23]

Τελείωσα το καινούριο βιβλίο του Αναβίωση, για να πω την αλήθεια δε με συγκλόνισε κιόλας, ήταν κάπως μελοδραματικό κ αργό. Αλλά εντάξει διαβαζόταν ευχαριστα, απλά το κατατάσσω στα μετριούτσικα βιβλία του

Edited September 10, 2015 by Anwrimos23

[wordsmith]

Να ρωτήσω εσάς που είστε πιο σκληροπυρηνικοί του φαν από ότι εγώ:

Στο On Writing, o Stephen King λέει (προς επίδοξους συγγραφείς) ότι πρέπει να γράφουμε με όσο λιγότερες λέξεις μπορούμε, κόβοντας όλα τα άχρηστα επιρρήματα, επίθετα κλπ. Αλλά τα δικά του βιβλία είναι συνήθως τούβλα, οπότε αναρωτιέμαι αν ο ίδιος εφαρμόζει αυτήν την τεχνική του κοψίματος και άγιος ο θεός και παρ' όλ' αυτά γράφει 900σέλιδα.

Ξέρετε αν του το έχουν ρωτήσει αυτό σε καμία συνέντευξη και τι έχει απαντήσει; Γιατί εγώ είχα βρει τις προάλλες μια ομιλία του που έλεγε, σε κάποιο σημείο, ότι αυτός δεν καταφέρνει πάντα να εφαρμόσει τη συμβουλή "kill your darlings".

[GeorgeDamtsios]

Κέλλυ καλησπέρα. Έχει χρόνια που διάβασα το εν λόγω βιβλίο του King, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτό που ρωτάς το λέει και ο ίδιος για τον εαυτό του εκεί μέσα! Αναφέρει ένα σεβαστό ποσοστό λέξεων που κόβει συστηματικά κατά τη διόρθωση, (το οποίο όμως δεν το θυμάμαι πια επακριβώς, δυστυχώς). Υποψιάζομαι πάντως ότι είναι της τάξεως του 10%.

 

Όσο για τα επιρρήματα, η κουβέντα είναι μεγάλη, κυρίως επειδή μιλάμε για άλλη γλώσσα. Άλλο χρώμα και ύφος μπορούν να προσδώσουν στη δική μας, άλλο στη δική του, άλλο σε οποιαδήποτε άλλη. Άποψή μου πάντα.

 

Συμφωνώ κι εγώ πάντως απόλυτα ότι τα πολλά επιρρήματα κουράζουν.

[terry283]

Και μεσα στο Περι Συγγραφης εχει παραδειγμα απο τις διορθωσεις που εχει κανει στο 1407. Πολυ απολαυστικο αυτο το κομματι.

 

Επισης, νομιζω οτι το γραφει καπου-καπου μεσα στο βιβλιο οτι ακομα κι ο ιδιος δεν τηρει απολυτα τους κανονες που θετει.

 

 

Αυτο που θυμαμαι σιγουρα απ' το Περι Συγγραφης, ειναι οτι μισει τα επιρρηματα!!!  

[Nihilio]

Και μεσα στο Περι Συγγραφης εχει παραδειγμα απο τις διορθωσεις που εχει κανει στο 1407. Πολυ απολαυστικο αυτο το κομματι.

 

Επισης, νομιζω οτι το γραφει καπου-καπου μεσα στο βιβλιο οτι ακομα κι ο ιδιος δεν τηρει απολυτα τους κανονες που θετει.

 

 

Αυτο που θυμαμαι σιγουρα απ' το Περι Συγγραφης, ειναι οτι μισει τα επιρρηματα!!!

Αυτο το παράδειγμα θα έδινα κι εγώ, ουσιαστικά κόβει πλεονασμους. Δεν κόβει όμως καλολογικά στοιχεία ούτε σκηνές που περισσεύουν, έχει πληθωρικό ύφος αφήγησης

[Mictantecutli]

Τελευταίο μέρος της τριλογίας του Κύριου μερσέντες θα λέγεται "End of watch" και θα έχει αυτό το τρισάθλιο εξώφυλλο... Αναμένεται τον Ιούνιο του '16

Edited October 9, 2015 by Mictantecutli

[volyros]

Τελειωσα το Κουτζο και εχω αρχισει να κοιταω το σκυλο μου με λιγο δεος!Ειδικα οταν γρυλιζει!Στα του βιβλιου τωρα,η πλοκη ξεκιναει πολυ καλα μετα το βιβλιο κανει μια κοιλια απο την φλυαρια του King που σε αντιθεση με αλλα του κειμενα την βρηκα λιγοτερο εποικοδομητική και λιγοτερο ενδιαφερουσα και κορυφωνεται με ενα φιναλε σκετο τρομο και πονο!!Οι εικονες του τελους του βιβλιου

Ο Ταντ να κείτεται νεκρος σε μια ακρη και η μανα του να ξεφευγει απο τους νοσοκομους,να πιανει το ροπαλο και να χτυπαει ακαταπαυστα τον ψοφιο ηδη Κουτζο

σου μενουν ανεξιτηλες για παντα!Εμενα τουλαχιστον!!

 

9/10

[Anwrimos23]

Τελειωσα το Κουτζο και εχω αρχισει να κοιταω το σκυλο μου με λιγο δεος!Ειδικα οταν γρυλιζει!Στα του βιβλιου τωρα,η πλοκη ξεκιναει πολυ καλα μετα το βιβλιο κανει μια κοιλια απο την φλυαρια του King που σε αντιθεση με αλλα του κειμενα την βρηκα λιγοτερο εποικοδομητική και λιγοτερο ενδιαφερουσα και κορυφωνεται με ενα φιναλε σκετο τρομο και πονο!!Οι εικονες του τελους του βιβλιου

Ο Ταντ να κείτεται νεκρος σε μια ακρη και η μανα του να ξεφευγει απο τους νοσοκομους,να πιανει το ροπαλο και να χτυπαει ακαταπαυστα τον ψοφιο ηδη Κουτζο

σου μενουν ανεξιτηλες για παντα!Εμενα τουλαχιστον!!

 

9/10

[wordsmith]

http://www.theguardian.com/books/booksblog/2015/oct/30/stephen-king-short-fiction-competition-send-us-your-stories

[gregacm]

ΔΙαφορες συνδεσεις στα βιβλια του Κινγκ!

 

http://www.buzzfeed.com/louispeitzman/these-stephen-king-connections-will-blow-your-mind?sub=2454389_1407369#.bfYRG8aOA

[Mictantecutli]

Το Finders Keepers θα αργήσει δυστυχώς... Θα βγει τον Ιούνιο. Και μέχρι το τέλος του '16, θα βγει και το Bazaar of bad dreams.

[wordsmith]

Μα έχει ήδη βγει το Bazaar of bad dreams. Στα ελληνικά εννοείτε;

 

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Bazaar_of_Bad_Dreams

[Mictantecutli]

Προφανώς. Συνήθως τα έβγαζε η Bell ενα 6μηνο μετά την κυκλοφορία τους έξω, αλλά τώρα δεν ξέρω γιατί θα το αργήσουν τόσο πολύ...

Edited November 23, 2015 by Mictantecutli

[Δημήτρης]

ΔΙαφορες συνδεσεις στα βιβλια του Κινγκ!

 

http://www.buzzfeed.com/louispeitzman/these-stephen-king-connections-will-blow-your-mind?sub=2454389_1407369#.bfYRG8aOA

 

Πολύ ωραίο link μπράβο!  

[BladeRunner]

Έργα οδοποιίας

 

Τριακοστό όγδοο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ που περνάει στην λίστα με τα διαβασμένα, έβδομο που είναι γραμμένο με το ψευδώνυμο Ρίτσαρντ Μπάκμαν. Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν έχει καμία απολύτως σχέση και σύνδεση με το Φανταστικό, είναι μια άκρως ρεαλιστική ιστορία, που περιγράφει με ιδιαίτερο τρόπο την αντίδραση ενός μεσοαστού άνδρα στην επικείμενη κατεδάφιση του σπιτιού του, απ'όπου θα περάσει ένας νέος μεγάλος δρόμος. Αυτά τα έργα οδοποιίας θα βγάλουν στην επιφάνεια την τρέλα και τα προβλήματα που έχει ο πρωταγωνιστής, Μπάρτον Τζορτζ Ντοζ. Η αλήθεια είναι ότι η μοίρα δεν φέρθηκε καλά σ'αυτόν (και στην γυναίκα του), μιας και το πρώτο του παιδί δεν πρόλαβε καν να γεννηθεί, ενώ το δεύτερο πέθανε από καρκίνο στον εγκέφαλο. Κυρίως ο δεύτερος θάνατος είναι που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τον Ντοζ. 

 

Συνήθως τέτοιου είδους ιστορίες, με κοινωνικά προβλήματα, δύσκολες καταστάσεις, κρίσεις κάθε είδους, είναι από αυτές που μου αρέσουν πολύ. Και η συγκεκριμένη ιστορία μου άρεσε σε μεγάλο βαθμό. Μου φάνηκε αρκετά σκοτεινή, καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα, με ωραίες περιγραφές της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης της χώρας την δεκαετία του '70, με την ενεργειακή κρίση και το αβέβαιο μέλλον. Επίσης δέθηκα με τα προβλήματα του πρωταγωνιστή, αν και μου φάνηκε κάπως υπερβολικός στις αντιδράσεις του (από την άλλη, απλώς του την έδωσε!). Ίσως να τραβάει λίγο παραπάνω, ενώ σίγουρα μπορεί να μην ταιριάζει με το γούστο αρκετών αναγνωστών (και ας είναι φαν του συγγραφέα), όμως προσωπικά με άφησε ευχαριστημένο, διάβασα μια ωραία ιστορία, ευκολοδιάβαστη και εθιστική, με διάφορους κοινωνικούς προβληματισμούς. 

 

8/10

Edited December 9, 2015 by BladeRunner

[volyros]

Τελειωσα το Μπλειζ,το τελευταιο βιβλιο που εξεδωσε ο King σαν Richard Bachman.Μου αρεσε πολυ,δεν ειναι τρομου οπως μας εχει συνηθισει αλλα action/drama θα ελεγα.Ο κεντρικος χαρακτηρας ο Μπλειζ,ενας αργοστροφος(δεν μου αρεσει η λεξη καθυστερημενος) απατεωνας που προσπαθει να πιασει την καλη,ειναι ολα τα λεφτα,τον συμπαθεις απο την αρχη και δενεσαι μαζι του,διαβαζεις με ενδιαφερον πως κυλησε η ζωη του και τα δεινα που του ετυχαν και θες να την σκαπουλαρει στο τελος αν ειναι δυνατον.Ειναι απο κεινα τα γλυκοπικρα αναγνωσματα που περιεχουν την σωστη αναλογια γλυκας και πικρας που πρεπει και μου αρεσουν πολυ.

 

 

9/10

[gregacm]

Τελειωσα την Αϋπνια. Παρα πολυ ωραιο βιβλιο και ειδικα η ιδεα την οποια βρηκα εξαιρετικη. Ωραια και η αναπτυξη αυτης, ενω και το γλυκοπικρο τελος ηταν αυτο που επρεπε και με κερδισε.

[Ballerond]

Η Αυπνία με είχε εντυπωσίασει με τους χαρακτήρες της όπου δεν περίμενα να δεθώ στην αρχή. Ώρες ώρες πραγματικά ένιωθα ότι κι εγώ περνάω κρίσεις αυπνίας.
Τι να πρωτοπούμε για τον Stephen King θα είναι λίγο.
Το μοναδικό που θέλω να αναφέρω είναι ότι αγαπημένο βιβλίο που το έγραψε σαν Richard Bachman και πρέπει να είναι από τα πρώτα του, είναι η Μακριά Πορεία.
Με έχει σημαδέψει σαν πιτσιρικά και το έχω διαβάσει τουλάχιστον 5-6 φορές.

[Nihilio]

Διάβασα την Οργή, το πρώτο βιβλίο που είχε εκδόσει ο Κινγκ ως Μπακμαν

 

Αγόρι με διαταραχη προσωπικότητας ξεσπάει, βουτάει πιστόλι, σκοτώνει καθηγητές και πιάνει μία τάξη ομήρους, όπου και οι όμηροι αναλύουν φροϊδικά ο ένας τον άλλον. Ίσως αν το είχα διαβάσει στα Αγγλικά να κέρδιζε και τέταρτο αστράκι, αλλά η ελληνική μετάφραση είναι άχαρη και άψυχη.

Το βιβλίο το διάβασα περισσότερο γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας το έχει βγάλει εκτός κυκλοφορίας, μετά από τη σφαγή στο λύκειο Κολουμπάιν, αν και δε νομίζω ότι χάνουμε και πολλά που δεν είναι διαθέσιμο. Εδώ έχουμε έναν νεαρό και άπειρο Κινγκ που προσπαθεί να γράψει ένα ποιοτικό βιβλίο και κάπου χάνει όλα αυτά που τον κάνουν Κινγκ (ενδεχομένως να μην τα είχε βρει ακόμα, το βιβλίο γράφτηκε πριν την Κάρυ).

Παρόλα αυτά, διαφαίνεται το στυλ που θα αναπτύξει στο μέλλον, αυτή την ικανότητά του να βρίσκει τη φωνή των χαρακτήρων του και να τους κάνει να λένε ιστορίες. Εκεί λάμπει, αλλά η πλοκή είναι τόσο λίγη και βγάζει τόσο λίγο νόημα σε σημεία, που δε στηρίζει όλο το υπόλοιπο βιβλίο.

[vaggelis]

Τέλειωσα πρόσφατα το "Κοράκι", μόλις το δεύτερο βιβλίο του King που έχω διαβάσει (το πρώτο ήταν "Το πράσινο μίλι" πριν καμιά δεκαριά χρόνια). Μου άρεσε αρκετά αν και τελικά ήταν τελείως διαφορετικό από αυτό που περίμενα. Πριν το διαβάσω νόμιζα ότι θα έχει αρκετό τρόμο, αγωνία κ.λ. αλλά τελικά ήταν μια μάλλον 'μελαγχολική' ιστορία επιβίωσης. Οι κακοί δεν είναι τίποτα τέρατα άλλα συνηθισμένοι άνθρωποι που άπλως έχουν διαλέξει λάθος πλευρά, ενώ οι καλοί κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, χωρίς να έχουν κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες. Σε ορισμένα σημεία θα μπορούσε να είναι περισσότερο λακωνικός αλλά γενικά δεν είναι καθόλου βαρετός και σε κάνει να συμπαθίσεις τους ήρωες του. 

[Myyst]

Οι Ρημαγμένοι Τόποι

 

Ολοκληρώνοντας το τρίτο βιβλίο του Μαύρου Πύργου συνειδητοποιώ ότι δε μπορώ να μπω βαθιά στην ενδιαφέρουσα μετα-αποκαλυπτική κοσμοπλασία του Stephen King. Πολλές ιδέες τρόμου μπλέκονται στα, επιδέξια αναμφίβολα, δάχτυλα του Stephen King που μας προσφέρει μια μονολιθική ιστορία βγαλμένη από τους σκοτεινότερους εφιάλτες μας. Κι όμως, τρία βιβλία μετά, δε μπορώ να μην προσεγγίσω το απέραντο αυτό υβριδικό σύμπαν παρά μοναχά ως μια αλληλουχία πολύ δυνατών εικόνων ενός ζοφερού μέλλοντος και παρόντος.

Edited February 7, 2016 by Myyst

[Mictantecutli]

Οι εκδόσεις Bell έβαλαν να ψηφίσουμε ποιο βιβλίο του Κινγκ θέλουμε να δούμε σε επανέκδοση. Για όποιον ενδιαφέρεται:
http://bell-bestseller.blogspot.gr/2016/02/stephen-king.html#more