Nihilio Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 Είμαι σίγουρος ότι είχα διαβάσει την πραγματεία εκείνη του Λαβκραφτ που κατέκρινε τη γραφή του Στόκερ. Που ο Στόκερ ήταν το αμέσως προηγούμενο σκαλί στον τρόμο από το Λαβκραφτ, αφού (στο Δράκουλα) πήρε το γοτθικό μυθιστόρημα και το έβαλε μέσα στο σύγχρονό του αστικό τοπίο, κρατώντας όμως το μανιχανιστικό χαρακτήρα του. Ο Λαβκραφτ πχ έκανε το επόμενο βήμα και αφαίρεσε το δίπολο καλό-κακό, κράτησε όμως μοτίβα και τεχνικές (τη συρραφή κειμένων για παράδειγμα). Αντίστοιχα οι Μάθεσον, Κινγκ και Μπάρκερ πήγαν και αυτοί το είδος λίγο πιο μπροστά. Παράλληλα, συγκρίνοντας πχ τον Κινγκ με τους συγγραφείς της εποχής του (πχ Μάστερτον στα πρώτα του) ή τον Μπάρκερ με τους υπόλοιπους splatterpunk συγγραφείς (Laymon, Hutson, Ketchum) βλέπεις τη διαφορά επιπέδου. Αλλά λογικό είναι και οι δύο να μοιάζουν λίγο ξεπερασμένοι σήμερα, αλλά αυτά που έδωσαν στην εποχή τους ήταν πολύ σημαντικά για το είδος. ΥΓ: Και όσοι διαφωνείτε, σας προκαλώ να διαβάσετε πχ τα βιβλία της "Βιβλιοθήκης του Τρόμου" που δεν είναι από Κινγκ, μετά θα καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν και ο Κινγκ και ο Μπάρκερ στο είδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μπόρχες Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 Πάντως, νομίζω, ότι τα "βιβλία-τούβλα" δεν τα εισήγαγε ο Κίνγκ. Νομίζω είναι μια γενικότερη τάση στις αμερικανικές εκδόσεις, που έχει επικρατήσει τις τελευταίες δεκαετίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 ΥΓ: Και όσοι διαφωνείτε, σας προκαλώ να διαβάσετε πχ τα βιβλία της "Βιβλιοθήκης του Τρόμου" που δεν είναι από Κινγκ, μετά θα καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν και ο Κινγκ και ο Μπάρκερ στο είδος Ναι, αυτές τις εκδόσεις σκεφτόμουν κι εγώ διαβάζοντας το νήμα. Βέβαια, έχω διαβάσει μόνο τέσσερα από αυτά τα βιβλιαράκια, οπότε δεν είναι ότι έχω και καμιά γερά βασισμένη γνώμη, αλλά πρέπει να πω ότι και τα τέσσερα (γκουλ, αιμοβόρα σκαθάρια, τσιλ, κώμα) ήταν το ένα χειρότερο από το άλλο. Δεν παλευόταν καθόλου το πράγμα, χάρτινοι χαρακτήρες, αστεία πλοκή, ευκολίες στην εξέλιξη της ιστορίας, βαρετό κακό γράψιμο (ποιος ξέρει, ίσως μαζί και κακή μετάφραση), τίγκα κλισέ. Όλο το πακέτο ήταν τραγικό, χάλια και ποιος ξέρει αν δεν έκαναν κι οι δικοί μας τίποτα έξτρα επεμβάσεις στις ιστορίες (πέρα από τη μετάφραση) όπως πχ να αφαιρούν σκηνές για να τους βγουν λιγότερες σελίδες - ελπίζω πάντως όχι. ΥΓ: Οι συγκεκριμένες εκδόσεις έχουν (τουλάχιστον) βγάλει και Μάστερτον, αλλά δυστυχώς τα βιβλία που διάβασα εγώ ήταν από άλλους συγγραφείς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 Εγώ πάντως τον Κέτσαμ θα τον συγκρινα με τον Κινγκ και όχι με τον Μπάρκερ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 (edited) ΥΓ: Και όσοι διαφωνείτε, σας προκαλώ να διαβάσετε πχ τα βιβλία της "Βιβλιοθήκης του Τρόμου" που δεν είναι από Κινγκ, μετά θα καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν και ο Κινγκ και ο Μπάρκερ στο είδος Ναι, αυτές τις εκδόσεις σκεφτόμουν κι εγώ διαβάζοντας το νήμα. Βέβαια, έχω διαβάσει μόνο τέσσερα από αυτά τα βιβλιαράκια, οπότε δεν είναι ότι έχω και καμιά γερά βασισμένη γνώμη, αλλά πρέπει να πω ότι και τα τέσσερα (γκουλ, αιμοβόρα σκαθάρια, τσιλ, κώμα) ήταν το ένα χειρότερο από το άλλο. Δεν παλευόταν καθόλου το πράγμα, χάρτινοι χαρακτήρες, αστεία πλοκή, ευκολίες στην εξέλιξη της ιστορίας, βαρετό κακό γράψιμο (ποιος ξέρει, ίσως μαζί και κακή μετάφραση), τίγκα κλισέ. Όλο το πακέτο ήταν τραγικό, χάλια και ποιος ξέρει αν δεν έκαναν κι οι δικοί μας τίποτα έξτρα επεμβάσεις στις ιστορίες (πέρα από τη μετάφραση) όπως πχ να αφαιρούν σκηνές για να τους βγουν λιγότερες σελίδες - ελπίζω πάντως όχι. ΥΓ: Οι συγκεκριμένες εκδόσεις έχουν (τουλάχιστον) βγάλει και Μάστερτον, αλλά δυστυχώς τα βιβλία που διάβασα εγώ ήταν από άλλους συγγραφείς. To "κώμα" είναι Μάστερτον με ψευδώνυμο. Σημειώσατε λάθος. Και όχι, έχω διαβάσει αντίστοιχα βιβλία και στα Αγγλικά και είναι το ίδιο χάλια. Σε βαθμό που, και Guy N. Smith (Ανθρωποφάγα Καβούρια και η Καμπάνα του Θανάτου) να διαβάσεις, που είναι από τους "καλούς" του είδους, είναι απάλευτος από λογοτεχνικής πλευράς. Για να μη μιλήσουμε πχ για τα 6 βιβλία με τον Τσιλ... μπρρρρ Edited March 2, 2013 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 ΥΓ: Και όσοι διαφωνείτε, σας προκαλώ να διαβάσετε πχ τα βιβλία της "Βιβλιοθήκης του Τρόμου" που δεν είναι από Κινγκ, μετά θα καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν και ο Κινγκ και ο Μπάρκερ στο είδος Ναι, αυτές τις εκδόσεις σκεφτόμουν κι εγώ διαβάζοντας το νήμα. Βέβαια, έχω διαβάσει μόνο τέσσερα από αυτά τα βιβλιαράκια, οπότε δεν είναι ότι έχω και καμιά γερά βασισμένη γνώμη, αλλά πρέπει να πω ότι και τα τέσσερα (γκουλ, αιμοβόρα σκαθάρια, τσιλ, κώμα) ήταν το ένα χειρότερο από το άλλο. Δεν παλευόταν καθόλου το πράγμα, χάρτινοι χαρακτήρες, αστεία πλοκή, ευκολίες στην εξέλιξη της ιστορίας, βαρετό κακό γράψιμο (ποιος ξέρει, ίσως μαζί και κακή μετάφραση), τίγκα κλισέ. Όλο το πακέτο ήταν τραγικό, χάλια και ποιος ξέρει αν δεν έκαναν κι οι δικοί μας τίποτα έξτρα επεμβάσεις στις ιστορίες (πέρα από τη μετάφραση) όπως πχ να αφαιρούν σκηνές για να τους βγουν λιγότερες σελίδες - ελπίζω πάντως όχι. ΥΓ: Οι συγκεκριμένες εκδόσεις έχουν (τουλάχιστον) βγάλει και Μάστερτον, αλλά δυστυχώς τα βιβλία που διάβασα εγώ ήταν από άλλους συγγραφείς. To "κώμα" είναι Μάστερτον με ψευδώνυμο. Και όχι, έχω διαβάσει αντίστοιχα βιβλία και στα Αγγλικά και είναι το ίδιο χάλια. Σε βαθμό που, και Guy N. Smith (Ανθρωποφάγα Καβούρια και η Καμπάνα του Θανάτου) να διαβάσεις, που είναι από τους "καλούς" του είδους, είναι απάλευτος από λογοτεχνικής πλευράς. Για να μη μιλήσουμε πχ για τα 6 βιβλία με τον Τσιλ... μπρρρρ Το Κώμα δεν είναι του γνωστού συγγραφέα ιατρικών θρίλερ Ρόμπιν Κουκ; Αυτό που έγινε ταινία με τον Μάικλ Ντάγκλας. Ή έχουν βγει δυο διαφορετικά βιβλία με τον ίδιο τίτλο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 ΥΓ: Και όσοι διαφωνείτε, σας προκαλώ να διαβάσετε πχ τα βιβλία της "Βιβλιοθήκης του Τρόμου" που δεν είναι από Κινγκ, μετά θα καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν και ο Κινγκ και ο Μπάρκερ στο είδος Ναι, αυτές τις εκδόσεις σκεφτόμουν κι εγώ διαβάζοντας το νήμα. Βέβαια, έχω διαβάσει μόνο τέσσερα από αυτά τα βιβλιαράκια, οπότε δεν είναι ότι έχω και καμιά γερά βασισμένη γνώμη, αλλά πρέπει να πω ότι και τα τέσσερα (γκουλ, αιμοβόρα σκαθάρια, τσιλ, κώμα) ήταν το ένα χειρότερο από το άλλο. Δεν παλευόταν καθόλου το πράγμα, χάρτινοι χαρακτήρες, αστεία πλοκή, ευκολίες στην εξέλιξη της ιστορίας, βαρετό κακό γράψιμο (ποιος ξέρει, ίσως μαζί και κακή μετάφραση), τίγκα κλισέ. Όλο το πακέτο ήταν τραγικό, χάλια και ποιος ξέρει αν δεν έκαναν κι οι δικοί μας τίποτα έξτρα επεμβάσεις στις ιστορίες (πέρα από τη μετάφραση) όπως πχ να αφαιρούν σκηνές για να τους βγουν λιγότερες σελίδες - ελπίζω πάντως όχι. ΥΓ: Οι συγκεκριμένες εκδόσεις έχουν (τουλάχιστον) βγάλει και Μάστερτον, αλλά δυστυχώς τα βιβλία που διάβασα εγώ ήταν από άλλους συγγραφείς. To "κώμα" είναι Μάστερτον με ψευδώνυμο. Και όχι, έχω διαβάσει αντίστοιχα βιβλία και στα Αγγλικά και είναι το ίδιο χάλια. Σε βαθμό που, και Guy N. Smith (Ανθρωποφάγα Καβούρια και η Καμπάνα του Θανάτου) να διαβάσεις, που είναι από τους "καλούς" του είδους, είναι απάλευτος από λογοτεχνικής πλευράς. Για να μη μιλήσουμε πχ για τα 6 βιβλία με τον Τσιλ... μπρρρρ Το Κώμα δεν είναι του γνωστού συγγραφέα ιατρικών θρίλερ Ρόμπιν Κουκ; Αυτό που έγινε ταινία με τον Μάικλ Ντάγκλας. Ή έχουν βγει δυο διαφορετικά βιβλία με τον ίδιο τίτλο; Είχα διαβάσει εδώ ότι ήταν Masterton με ψευδόνυμο, μήπως το μπερδεύω με κάποιο άλλο όμως; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 (edited) Τώρα το θυμήθηκα! Μάλλον το μπέρδεψες με το Φοβία, που το έγραψε με το ψευδώνυμο Thomas Luke. Μέτριο μου είχε φανεί. Edited March 2, 2013 by BladeRunner Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted March 2, 2013 Share Posted March 2, 2013 ΥΓ: Και όσοι διαφωνείτε, σας προκαλώ να διαβάσετε πχ τα βιβλία της "Βιβλιοθήκης του Τρόμου" που δεν είναι από Κινγκ, μετά θα καταλάβετε πόσο σημαντικός ήταν και ο Κινγκ και ο Μπάρκερ στο είδος Ναι, αυτές τις εκδόσεις σκεφτόμουν κι εγώ διαβάζοντας το νήμα. Βέβαια, έχω διαβάσει μόνο τέσσερα από αυτά τα βιβλιαράκια, οπότε δεν είναι ότι έχω και καμιά γερά βασισμένη γνώμη, αλλά πρέπει να πω ότι και τα τέσσερα (γκουλ, αιμοβόρα σκαθάρια, τσιλ, κώμα) ήταν το ένα χειρότερο από το άλλο. Δεν παλευόταν καθόλου το πράγμα, χάρτινοι χαρακτήρες, αστεία πλοκή, ευκολίες στην εξέλιξη της ιστορίας, βαρετό κακό γράψιμο (ποιος ξέρει, ίσως μαζί και κακή μετάφραση), τίγκα κλισέ. Όλο το πακέτο ήταν τραγικό, χάλια και ποιος ξέρει αν δεν έκαναν κι οι δικοί μας τίποτα έξτρα επεμβάσεις στις ιστορίες (πέρα από τη μετάφραση) όπως πχ να αφαιρούν σκηνές για να τους βγουν λιγότερες σελίδες - ελπίζω πάντως όχι. ΥΓ: Οι συγκεκριμένες εκδόσεις έχουν (τουλάχιστον) βγάλει και Μάστερτον, αλλά δυστυχώς τα βιβλία που διάβασα εγώ ήταν από άλλους συγγραφείς. To "κώμα" είναι Μάστερτον με ψευδώνυμο. Και όχι, έχω διαβάσει αντίστοιχα βιβλία και στα Αγγλικά και είναι το ίδιο χάλια. Σε βαθμό που, και Guy N. Smith (Ανθρωποφάγα Καβούρια και η Καμπάνα του Θανάτου) να διαβάσεις, που είναι από τους "καλούς" του είδους, είναι απάλευτος από λογοτεχνικής πλευράς. Για να μη μιλήσουμε πχ για τα 6 βιβλία με τον Τσιλ... μπρρρρ Το Κώμα δεν είναι του γνωστού συγγραφέα ιατρικών θρίλερ Ρόμπιν Κουκ; Αυτό που έγινε ταινία με τον Μάικλ Ντάγκλας. Ή έχουν βγει δυο διαφορετικά βιβλία με τον ίδιο τίτλο; Είχα διαβάσει εδώ ότι ήταν Masterton με ψευδόνυμο, μήπως το μπερδεύω με κάποιο άλλο όμως; Αυτό που διάβασα ήταν αυτό. Δεν τα διαβάζω τα καβούρια και την καμπάνα... μου φτάνουν τα σκαθάρια κι ο Τσιλ :) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 (edited) Εχω διαβάσει κάποια βιβλία από τη "βιβλιοθήκη του τρόμου" και μου φάνηκαν κάπως μετρια (εκτός από τη σφίγγα του Μάστερτον). Βέβαια, έχω την εντύπωση -και διορθώστε με αν κάνω λάθος- ότι το όλο εγχείρημα αποσκοπούσε στο να μεταφραστούν οι τότε σύγχρονοι συγγραφείς ΧΩΡΙΣ επιλογές βάση κριτηρίων. Δηλαδή είχε τη λογική ότι "σου δίνω αυτο που κυκλοφορεί χωρίς να το ψηρίζω ή να το ξεσκαρτάρω", πράγμα που και στις μέρες μας αν συνεβαινε το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε. Ας μην έχουμε δηλαδή την εντύπωση ότι οτιδήποτε εκδίδεται στη πιατσα του τρόμου είναι σουπερ-ουάου. Απλώς γίνεται αυστηρή επιλογή στα έργα που μεταφράζονται στη γλώσσα μας (που και πάλι αφήνουν κάποια απ' έξω και δεν καταλαβαίνω γιατί). Τα δε κρητήρια με τα οποία γίνεται η αξιολόγηση των έργων τρόμου στην εκάστοτε εποχή, είναι ρευστά και μερικά από αυτά στερούνται διαχρονικότητας. Παράδειγμα: Εκεί που η ιστορία σε βάζει σε μία επιβλητική και σκοτεινή ατμόσφαιρα ΜΠΑΜ σκάει μια σκηνή με έναν εντελώς ξεκάρφωτο διάλογο που τα χαλάει όλα, με συζητήσεις περι ανέμων και υδάτων που σε ξεκόβουν απ' το όλο κλίμα που έχει χτιστεί ως τότε. Και λέει ο αναγνώστης: "Πω-πω! Character development! Ψυχογραφία και εμβάθυνση στους χαρακτήρες! Καταπληκτικό!" Γιατί;;; Γιατί αυτά τα θεμέλια έχει βάλει ο Κινγκ. Ε, λοιπόν μπράβο στον Κινγκ για τις καινοτομίες που εισήγαγε στη λογοτεχνία τρόμου, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αποτελούν δόγματα και να τις αναζητά ο αναγνωστης σε οτιδήποτε διαβάζει πάνω στο genre. Χάρτινοι ήρωες λέει ο άλλος. Συγνώμη, με ρωτάτε εμένα και άλλους αν έχουμε τη διάθεση να βλέπουμε τους ήρωες να κουβεντιάζουν για τα οικογενειακά τους, τα αισθηματικά τους, τα επαγγελματικά τους, τη στιγμή που ο σκοπός της λογοτεχνίας τρόμου είναι μία έστω και υποτυπώδης σκοτεινιά; Δεν καταδικάζω την χρήση αυτών των τεχνικών (και εγώ όταν γράφω τις επιστρατεύω ουκ ολίγες φορές και μάλιστα ακόμη πιο χοντροκομμένα). Αυτό που καταδικάζω είναι ο ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ τους από τους αναγνώστες που οδηγεί στην απαξίωση του διαφορετικού, ακόμη και αν το διαφορετικό σύμφωνα με τη δική μου άποψη είναι το δια ταύτα της λογοτεχνίας τρόμου. Οταν λοιπόν διαβάζω λογοτεχνία τρόμου, καλοσωρίζω ευχαρίστως το σαπούνι και την ψυχογραφία (όταν χρησιμοποιούνται προσεκτικά και με φειδώ) όμως δεν έχω καμία απαίτηση να συναντώ αυτά τα στοιχεία σε οποιοδήποτε έργο τρόμου. Διότι κατ' εμέ δεν βρίσκεται η ουσία του τρόμου σε αυτά. Edited March 3, 2013 by alien666 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 Εχω διαβάσει κάποια βιβλία από τη "βιβλιοθήκη του τρόμου" και μου φάνηκαν κάπως μετρια (εκτός από τη σφίγγα του Μάστερτον). Βέβαια, έχω την εντύπωση -και διορθώστε με αν κάνω λάθος- ότι το όλο εγχείρημα αποσκοπούσε στο να μεταφραστούν οι τότε σύγχρονοι συγγραφείς ΧΩΡΙΣ επιλογές βάση κριτηρίων. Δηλαδή είχε τη λογική ότι "σου δίνω αυτο που κυκλοφορεί χωρίς να το ψηρίζω ή να το ξεσκαρτάρω", πράγμα που και στις μέρες μας αν συνεβαινε το ίδιο αποτέλεσμα θα είχε. Ας μην έχουμε δηλαδή την εντύπωση ότι οτιδήποτε εκδίδεται στη πιατσα του τρόμου είναι σουπερ-ουάου. Απλώς γίνεται αυστηρή επιλογή στα έργα που μεταφράζονται στη γλώσσα μας (που και πάλι αφήνουν κάποια απ' έξω και δεν καταλαβαίνω γιατί). Η σύγκριση όμως με τη βιβλιοθήκη του τρόμου έγινε για να δείξει ακριβώς αυτό, πώς ήταν η σκηνή στην εποχή του Κινγκ, δεδομένου ότι η σειρά ήταν μεταφράσεις αντίστοιχης Βρετανικής σειράς: όταν πήγαινε ο Αμερικάνος/Άγγλος στο stand στα βιβλία τσέπης έβλεπε τον Κινγκ ανάμεσα σε όλα τα άλλα βιβλία της σειράς αυτής, οπότε με αυτά τα κριτήρια και θα τον κρίνουμε σε σχέση με την εποχή του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 Στην Ελλάδα έγινε και το εξής, το οποίο δεν το παρουσιάζω ως καλό ή κακό, απλά ως γεγονός. Πολλές εκδόσεις φέρανε στην Ελλάδα συγγραφείς οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως πολύ καλοί, ενώ άλλοι δεν εμφανίστηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα η εικόνα που έχουμε για την επιτυχία/ταλέντο πολλών συγγραφέων είναι διαστρεβλωμένη. Είσαι στην Ελλάδα και λες ''Α Graham Joyce μεγάλο ταλέντο, έχει εκδώσει 2 η Οξύ''. Βγαίνεις παραέξω και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι (σχετικά με άλλους συγγραφείς). Μετά υπάρχουν άλλοι συγγραφείς που επειδή ποτέ δεν μεταφράστηκαν, ούτε που τους έχουμε ακούσει. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 Στην Ελλάδα έγινε και το εξής, το οποίο δεν το παρουσιάζω ως καλό ή κακό, απλά ως γεγονός. Πολλές εκδόσεις φέρανε στην Ελλάδα συγγραφείς οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως πολύ καλοί, ενώ άλλοι δεν εμφανίστηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα η εικόνα που έχουμε για την επιτυχία/ταλέντο πολλών συγγραφέων είναι διαστρεβλωμένη. Είσαι στην Ελλάδα και λες ''Α Graham Joyce μεγάλο ταλέντο, έχει εκδώσει 2 η Οξύ''. Βγαίνεις παραέξω και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι (σχετικά με άλλους συγγραφείς). Μετά υπάρχουν άλλοι συγγραφείς που επειδή ποτέ δεν μεταφράστηκαν, ούτε που τους έχουμε ακούσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Roger McCammon, μόνο σε κάτι συλλογές του Λιβάνη βρίσκεις ιστορίες του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 Διαφωνώ 100% με το πρώτο σου post, αυτό που λες πως ο Κing είναι "αναπληρωματικός τρόμου", ότι το Cristine δεν είναι τρομακτικό κτλ. Ήθελα κι εγω να απαντήσω επιμέρους, αλλά μάλλον εδώ ταιριάζει γάντι το ρητό "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα". Το κατάλαβα διαβάζοντας το παρακάτω. Εγώ είχα σχεδόν την αντίθετη αντίδραση, όχι ότι δε μου άρεσε η ταινία του Κιούμπρικ, αλλά το βιβλίο το θεωρώ κλάσεις ανώτερο. Δεν μου έκαναν τόση εντύπωση όση τους καταλογίζουν οι φαν. Αφού σκέψου ότι όταν διάβασα την Λάμψη είχα ήδη δει την ταινία του Κιουμπρικ και ενώ η ταινία μου φάνηκε καταπληκτική και άκρως ανατριχιαστική, το βιβλίο με ξενέρωσε με τη γλυκανάλατη ατμόσφαιρά του. Παρεπιπτοντως, δε ξέρω πως κατάφερες να εντοπίσεις γλυκανάλατη ατμόσφαιρα στο The Shining. Αν μη τι άλλο είναι προσπάθεια του King να προσεγγίσει τον γοτθικό τρόμο των συγγραφέων του προηγούμενου αιώνα. Επίσης, όσον αφορά τη ρηχή και αδιάφορη γραφή του Κινγκ: Πάνε χρόνια από τότε που πρωτοδιάβασα Κινγ από τις εκδόσεις "Κλειδί" και δε θυμάμαι τη λογοτεχνική τους αξία. Έχοντας διαβάσει πρόσφατα όμως αρκετά στο kindle, όπως και το σκοτεινό πύργο στα Αγγλικά, πιστεύω πως ο Κing είναι μάστορας από τους λίγους στο γραπτό λόγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 3, 2013 Share Posted March 3, 2013 (edited) Διαφωνώ 100% με το πρώτο σου post, αυτό που λες πως ο Κing είναι "αναπληρωματικός τρόμου", ότι το Cristine δεν είναι τρομακτικό κτλ. Ήθελα κι εγω να απαντήσω επιμέρους, αλλά μάλλον εδώ ταιριάζει γάντι το ρητό "περί ορέξεως κολοκυθόπιτα". Το κατάλαβα διαβάζοντας το παρακάτω. Εγώ είχα σχεδόν την αντίθετη αντίδραση, όχι ότι δε μου άρεσε η ταινία του Κιούμπρικ, αλλά το βιβλίο το θεωρώ κλάσεις ανώτερο. Δεν μου έκαναν τόση εντύπωση όση τους καταλογίζουν οι φαν. Αφού σκέψου ότι όταν διάβασα την Λάμψη είχα ήδη δει την ταινία του Κιουμπρικ και ενώ η ταινία μου φάνηκε καταπληκτική και άκρως ανατριχιαστική, το βιβλίο με ξενέρωσε με τη γλυκανάλατη ατμόσφαιρά του. Παρεπιπτοντως, δε ξέρω πως κατάφερες να εντοπίσεις γλυκανάλατη ατμόσφαιρα στο The Shining. Αν μη τι άλλο είναι προσπάθεια του King να προσεγγίσει τον γοτθικό τρόμο των συγγραφέων του προηγούμενου αιώνα. Επίσης, όσον αφορά τη ρηχή και αδιάφορη γραφή του Κινγκ: Πάνε χρόνια από τότε που πρωτοδιάβασα Κινγ από τις εκδόσεις "Κλειδί" και δε θυμάμαι τη λογοτεχνική τους αξία. Έχοντας διαβάσει πρόσφατα όμως αρκετά στο kindle, όπως και το σκοτεινό πύργο στα Αγγλικά, πιστεύω πως ο Κing είναι μάστορας από τους λίγους στο γραπτό λόγο. Τι να αντιπαραβάλλω σε αυτό που λες; Να πω ότι διαφωνούμε; Εντάξει, διαφωνούμε. Στο πρώτο ποστ πάντως όπως είδες ανέπτυξα και τις αρετές που εντοπίζω στον Κινγκ. Επίσης πολλές φορές έχει τύχει να τον υπερασπιστώ σε συζητήσεις κάποιων που τον θάβανε αβέρτα αποκαλλώντας τον "λαϊκιστή" και "άνευ διαχρονικότητας" (και περισσότερο με ενόχλησε ότι δεν μπορούσαν να τεκμηριώσουν αυτους τους χαρακτηρισμους). Αυτό δείχνει ότι δεν είμαι ο μόνος που δεν κόβει φλέβα για τον Κινγκ. Ουτε όμως αισθάνομαι την ανάγκη να απολογηθώ για τα γούστα μου. Τον Κινγκ τον διαβάζω και περνάω καλά. Ως εκεί. Δεν μπορώ να κάνω κάτι για το γεγονός ότι δεν συμπίπτουν τα γούστα μας... Edited March 3, 2013 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted March 4, 2013 Share Posted March 4, 2013 Δεν μπορώ να κάνω κάτι για το γεγονός ότι δεν συμπίπτουν τα γούστα μας... Σαφώς! Αν είχαμε όλοι το ίδιο γούστο η ζωή θα ήταν βαρετή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wasteland Posted March 5, 2013 Share Posted March 5, 2013 Η μισή μου ψήφος πάει στον Stephen King για τα μυθιστορήματα και η άλλη μισή στον Clive Barker για τα διηγήματα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted March 5, 2013 Share Posted March 5, 2013 Κοίτα να δεις poll που υπάρχει... Εγώ τώρα, που έχω ένα ράφι Μπάρκερ και ενάμισι ράφι Κινγκ, τι να πω; Χμ, τι μου αρέσει περισσότερο; Φασουλάδα ή κιοφτέδες; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted March 5, 2013 Share Posted March 5, 2013 But does Clive Barker have a National Book Award? 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μιχάλης Posted March 5, 2013 Share Posted March 5, 2013 The answer is NO! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 7, 2013 Share Posted March 7, 2013 Στην Ελλάδα έγινε και το εξής, το οποίο δεν το παρουσιάζω ως καλό ή κακό, απλά ως γεγονός. Πολλές εκδόσεις φέρανε στην Ελλάδα συγγραφείς οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως πολύ καλοί, ενώ άλλοι δεν εμφανίστηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα η εικόνα που έχουμε για την επιτυχία/ταλέντο πολλών συγγραφέων είναι διαστρεβλωμένη. Είσαι στην Ελλάδα και λες ''Α Graham Joyce μεγάλο ταλέντο, έχει εκδώσει 2 η Οξύ''. Βγαίνεις παραέξω και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι (σχετικά με άλλους συγγραφείς). Μετά υπάρχουν άλλοι συγγραφείς που επειδή ποτέ δεν μεταφράστηκαν, ούτε που τους έχουμε ακούσει. True. Ακόμη κι εδώ στο sff βλέπω χοροράδες να βάζουν πχ τον Μάστερτον ως 3ο μεγάλο όνομα (!) μετά τους Κινγκ-Μπάρκερ απλά επειδή έχουν μεταφραστεί πολλά στα Ελληνικά. Ακόμη κι ο Laymon (που στην Ελλάδα έχει μεταφραστεί 1 βιβλίο του μόνο νομίζω) είναι κανονικά μεγαλύτερο όνομα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 4, 2013 Share Posted April 4, 2013 Στην Ελλάδα έγινε και το εξής, το οποίο δεν το παρουσιάζω ως καλό ή κακό, απλά ως γεγονός. Πολλές εκδόσεις φέρανε στην Ελλάδα συγγραφείς οι οποίοι παρουσιάστηκαν ως πολύ καλοί, ενώ άλλοι δεν εμφανίστηκαν ποτέ, με αποτέλεσμα η εικόνα που έχουμε για την επιτυχία/ταλέντο πολλών συγγραφέων είναι διαστρεβλωμένη. Είσαι στην Ελλάδα και λες ''Α Graham Joyce μεγάλο ταλέντο, έχει εκδώσει 2 η Οξύ''. Βγαίνεις παραέξω και κανείς δεν ξέρει ποιος είναι (σχετικά με άλλους συγγραφείς). Μετά υπάρχουν άλλοι συγγραφείς που επειδή ποτέ δεν μεταφράστηκαν, ούτε που τους έχουμε ακούσει. True. Ακόμη κι εδώ στο sff βλέπω χοροράδες να βάζουν πχ τον Μάστερτον ως 3ο μεγάλο όνομα (!) μετά τους Κινγκ-Μπάρκερ απλά επειδή έχουν μεταφραστεί πολλά στα Ελληνικά. Ακόμη κι ο Laymon (που στην Ελλάδα έχει μεταφραστεί 1 βιβλίο του μόνο νομίζω) είναι κανονικά μεγαλύτερο όνομα. O Laymon είναι στο UK ότι και ο Masterton στην Ελλάδα. Παρεούλα με τον James Herbert. Γενικότερα, πέρα από τους King και Barker κάθε χώρα έχει τους δικούς της Horror heroes. Πχ στην Ελλάδα πόσοι είμαστε φαν του Koontz (που είναι μεγάλος στις ΗΠΑ) ή του Straub; Αντίστοιχα, πόσοι Αμερικάνοι διαβάζουν Masterton ή Joyce ή Ketchum; Με πιο απλά λόγια, αν δεν έχεις κάνει επιτυχημένες ταινίες δε σε ξέρουν παγκοσμίως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 5, 2013 Share Posted April 5, 2013 Kαλά, άλλο το Ηνωμένο Βασίλειο άλλο η Ελλαδίτσα όμως. Επίσης, έφερα τον Laymon ως παράδειγμα σχετικά άγνωστου-δευτεροκλασάτου συγγραφέα στην Ελλάδα γισ δείξω πόσο πίσω στη λίστα δημοτικότητας διεθνώς είναι κανονικά ο Μάστερτον. Γενικά ο Κινγκ είναι πολύ μπροστά κι από τους υπόλοιπους ξεχωρίζει ο Μπάρκερ. Από εκεί και πέρα κανονικά τα άλλα σχετικά μεγάλα ονόματα είναι Dean Koontz, Shirley Jackson, Peter Straub, άντε και Ira Levin (υπάρχουν και μερικοί ακόμη με όνομα στον Τρόμο απλά δεν είναι ξεκάθαρα συγγραφείς τρόμου). Όλοι τους έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά αλλά είτε τα βιβλία τους είναι λιγότερα είτε δεν είχαν την κατάλληλη προώθηση-επιτυχία. Και φυσικά στην Ελλάδα είναι μάλλον πιο γνωστοί ακόμη και στους νέους οι κλασικοί του τρόμου (Λάβκραφτ και σια) γιατί εδώ βρίσκεις εύκολα βιβλία τους ενώ στα Αγγλικά πολλά έχουν εξαντληθεί και δεν έχουν επανεκδοθεί τελευταία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 5, 2013 Share Posted April 5, 2013 Και φυσικά στην Ελλάδα είναι μάλλον πιο γνωστοί ακόμη και στους νέους οι κλασικοί του τρόμου (Λάβκραφτ και σια) γιατί εδώ βρίσκεις εύκολα βιβλία τους ενώ στα Αγγλικά πολλά έχουν εξαντληθεί και δεν έχουν επανεκδοθεί τελευταία. Όχι ο Λαβκραφτ ή ο Πόε, αυτοί πλέον είναι κλασσικοί. Συνήθως πολλοί που βλέπουν θριλερ ξεκινάνε να διαβάζουν Κινγκ και αμέσως μετά μεταπηδούν στο Λαβκραφτ. Κάτι Μάχεν και Μπλακγουντ είναι ξεχασμένοι έξω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted April 5, 2013 Share Posted April 5, 2013 Γενικά, στην Ελλάδα είναι τέρμα στρεβλωμένη η κατάσταση. Έχουν πλασάρει μετρίως αναγνωρίσιμους συγγραφείς σαν κολοσσούς και αγνοούμε πραγματικά Ιερά Τέρατα. Το ίδιο συμβαίνει και στη μουσική. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.