Απομνημονεύματα Ενός Εκ'ρας

[Throgos]

Όνομα Συγγραφέα: Θρώγκος Δημητρίου Σουφουφίτης

Είδος:επιστημονική φαντασία

Βία:Όχι (προς το παρόν)

Σεξ: Όχι

Αριθμός λέξεων: 936

Αυτοτελής; Όχι, 1ο μέρος

Σχόλια:Βασισμένο σε ένα κόσμο που προσπαθώ μάταια να δημιουργήσω. Οι απορίες θα λύνονται όσο προχωράει η ιστορία (φαντάζομαι). Προς το παρόν τελειώνω το 2ο μέρος.

________________________________________________________________________________

____

 

Χιλιόμετρα. Χιλιόμετρα απόστασης με χώριζαν από αυτό που φαινόταν στο βάθος. Κι όμως το ένιωθα τόσο κοντά...μήπως ήταν αντικατοπτρισμός; Αλλά δεν υπήρχε κάτι που να μπορεί να προκαλεί αντικατοπτρισμό, μόνο απέραντα σμήνη όρκαντ και πού και πού κάποιες ποικιλίες ρόλμαντ, τα οποία απλώνονταν για χιλιόμετρα· και μια αίγλη, μια ομίχλη πλανιόταν πάνω από τα ανεξερεύνητα, ακαλλιέργητα και άγρια εδάφη του Αλκάννον, που τόσο ήμερα φάνταζαν στο φως των ακτινωτών σωλήνων...

 

Σηκώθηκα από την στάση διαλογισμού και πήρα βαθιές ανάσες· έπρεπε να συνεχίσω το μακρινό μου ταξίδι. Έπρεπε, γιατί το επέτασσε το σύμφωνο. Ποιο σύμφωνο; Α, μα είναι ο κώδικας των ομοειδών μου. Είναι η φιλοσοφία μας. Ότι στόχο θέτεις πρέπει να τον φτάνεις χωρίς δισταγμό ή οπισθοχώρηση. Πρέπει να κινείσαι συνεχώς, ψηλότερα, πιο μακριά, πιo βαθιά, και έτσι θα φτάσεις στην τελευταία πόρτα που σε οδηγεί στον παράδεισο.

 

Και όχι στον εφαπτόμενο παράδεισο που ονειρεύονται τόσες γενιές και γενιές αγνοούντων θνητών, αλλά έναν παράδεισο του εαυτού σου, έναν παράδεισο που αντικατοπτρίζεται σε κάθε σου πράξη. Έναν παράδεισο που εκπληρώνει κάθε σου επιθυμία.

 

Οι κινήσεις μου τάχυναν ασυνείδητα. Η έκσταση της διαδρομής είναι κάτι που κάθε φορά που το νιώθεις θες περισσότερο. Είναι η τάση για κίνηση· είναι χαρακτηριστικό των ομοειδών μου. Αν δεν υπήρχε αυτή η τάση, ο κόσμος θα ήταν ένας κοιμισμένος βάλτος, ένα σκονισμένο ερείπιο. Ο σκοπός της τάσης για κίνηση είναι η αλλαγή· δε μας ενδιαφέρει αν θα είναι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να συμβαίνει.

 

Πολλοί μας χαρακτηρίζουν εγωιστικούς· δεν είναι έτσι. Αυτό που κάνουμε είναι στην πραγματικότητα μια αυτοθυσία . Απαρνούμαστε τον εαυτό μας για χάρη του κόσμου και για την επιβίωση των ειδών. Ό,τι δύναμη έχουμε, την δίνουμε στον κόσμο και τον κινούμε. Η εξέλιξη είναι αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς χιλιάδων Εκ’ρας που δραστηριοποιούνται σε όλο τον κόσμο.

 

Καθώς περπατούσα, πρόσεξα ότι τα όρκαντ σάλευαν ανεπαίσθητα και εκφράζονταν ανήσυχα· κάτι δεν πήγαινε καλά. Μείωσα ταχύτητα και οσμίστηκα το περιβάλλον· οι κεραίες μου δέχονταν μια περίεργη συχνότητα, που δεν ταίριαζε με το υπόλοιπο περιβάλλον. Ερχόταν από κάτω μου· τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα για να δω τι βρισκόταν εκεί. Ανάμεσα στους βραχίονες των όρκαντ βρισκόταν ένα αντικείμενο διαστάσεων διανθρώπου, το οποίο παλλόταν με συγκεκριμένο ρυθμό· πιθανότατα ήταν κάποιος διάνθρωπος.

 

Κατευθύνθηκα αργά προς το μέρος του, εκπέμποντας καθησυχαστικά σήματα, για να μην τον ξαφνιάσω. Αυτός μετά από μερικά δευτερόλεπτα έστειλε ένα αδύναμο σήμα, το οποίο έκανε τις ανεπτυγμένες μου κεραίες να ανατριχιάσουν: πόνος, μεγάλος πόνος, πόνος που τείνει προς το θάνατο...

 

Αποφεύγοντας τα βλαστημένα όρκαντ, πλησίασα με μεγάλη ταχύτητα προς το μέρος του. Πλέον η μορφή του ξεχώριζε: ήταν ένας μέσης ηλικίας Ινόρ Αέλε, πιθανότατα Αλκαννόνιος, ενώ πάνω του είχε αποτυπωμένα τα χαρακτηριστικά της Ανναϊκής Συνομοσπονδίας· ήταν πολιτικός υπάλληλος. Μόλις τον έφτασα, έσκυψα από πάνω του και σάρωσα το σώμα του με το κεντρί μου: είχε πληγωθεί άσχημα, και αυτό είχε προκαλέσει σοβαρή αλλαγή συχνότητας. Έπρεπε να μεταφερθεί στην κοντινότερη πόλη αμέσως.

 

Το κεφάλι του γύρισε αργά, και με κοίταξε ικετευτικά· διακτίνιση, βούιζε το κεφάλι μου, δεν θ’ αντέξω για πολύ...πόνος, μεγάλος πόνος. Αμέσως άρχισα να υπολογίζω τα αποτελέσματα μιας διακτίνισης εκείνη την συγκεκριμένη ώρα. Η διαχεόμενη ενέργεια των ακτινωτών σωλήνων βρισκόταν σε σχετικά χαμηλό επίπεδο, με μια παραπάνω προσπάθεια όμως από εμένα, ίσως να κατάφερνα να τον διακτινίσω. Έπρεπε να προσέχω πολύ· η κατάστασή του ήταν κρίσιμη.

 

Μαζεύτηκα σε στάση διαλογισμού· το μυαλό μου άδειασε από διάφορες παρεμβολές συχνοτήτων, αφαίρεσα κάθε εσωτερική ηλεκτρική παραγωγή, και συγκεντρώθηκα στην διαχεόμενη ενέργεια. Με αργές κινήσεις έκανα τους βασικούς σχηματισμούς, και στον τελευταίο κράτησα την ανάσα μου, για να δεχτώ την απότομη εισροή ξένης ενέργειας· το σώμα μου άρχιζε να φωτίζει από την φόρτιση.

 

Με απαλές κινήσεις, τοποθέτησα το κεντρί μου πάνω απ’ τον νοητικό κέντρο του τραυματισμένου Ινόρ Αέλε, και περίμενα μέχρι εκείνο να ανταποκριθεί· τα όρκαντ, προσελκυόμενα από την υψηλή ενέργεια, μαζεύτηκαν από γύρω μας, και για μια στιγμή ο χώρος φωτίστηκε με όλο το φάσμα του φωτός. Μόλις η ενέργεια ξέφυγε από την μικρή χωροχρονική οπή που είχε δημιουργηθεί και καταλάγιασε η φόρτιση, όλα επανήλθαν στην φυσιολογική τους κατάσταση· μόνο που ο Ινόρ Αέλε δε βρισκόταν πλέον μπροστά μου.

 

Τι να είχε άραγε προκαλέσει τον τραυματισμό του; Δεν μου είχε δοθεί ο χρόνος να του μιλήσω. Αν είχα έρθει με το σκάφος μου, μπορεί να είχα κάνει κάποιες αναλύσεις· με λίγη τύχη θα θυμόταν την συχνότητά μου και θα ανταμειβόμουν για την πολύτιμη βοήθεια που του είχα προσφέρει. Μέχρι τότε όμως έπρεπε να φτάσω στην πόλη στην οποία τον είχα στείλει: την Δόλνεα Άλφαρ, την Πόλη των Ραμάι. Χωρίς να χάνω χρόνο, έτεινα τους κάτω βραχίονες και προχώρησα, ρουφώντας την διαχεόμενη ενέργεια.

 

Καθώς πορευόμουν μέσα στις σκέψεις μου προς την πόλη, ξαφνικά ένιωσα την παρουσία της Ναρράς να διεγείρει τα ενεργειακά μου κέντρα. Την άφησα ευγενικά να μου μιλήσει. «Μαλαχουάι Ερμέν Άλας, ανιχνευτή, οι ανώτεροι έμαθαν για την ευεργεσία σου και σε επικροτούν, ενώ ο ίδιος ο πολιτικός υπάλληλος θα σε ανταμείψει πλούσια. Είναι σημαντικός αξιωματούχος στην Δόλνεα Άλφαρ, σύμβουλος του Διοικητή και μυημένος στην Αννάχ. Πρέπει να δείξεις ενδιαφέρον γι’ αυτόν, η σχέση σας θα προσφέρει μας προσφέρει πολλά. Μόλις φτάσεις στην πόλη θα μετατεθείς απευθείας στο Διπλωματικό Σώμα· μίλησε στον Ριχάρα Νελόθι για την εκπαίδευσή σου.»

 

Ελήφθη, ευχαριστώ· είπα και συνέχισα το δρόμο μου. Αυτό ήταν καλό νέο: ήδη είχα κάτσει τρεις μήνες ανιχνευτής, και αυτό με είχε εξαντλήσει. Αυτό φαινόταν στη φυσική μου κατάσταση: το εσωτερικό μου φως αναβόσβηνε υπερβολικά αδύναμα, και δίσταζα να κάνω διακτίνιση, ακόμα και σε στιγμές που είχα απόλυτη αυτοσυγκέντρωση. Η δε διακτίνιση που είχα κάνει πριν λίγα λεπτά με είχε εξουθενώσει, και το δέρμα μου είχε ξεραθεί απ’ την προσπάθεια. Αυτή η αλλαγή θα με αναζωογονούσε.

[Oberon]

Απόλαυσα την ιστορία αυτή πάρα πολύ. Ιδιαίτερα μου άρεσε η όλη "εξωανθρώπινη" αίσθηση που έδινε, σουρεαλιστική μερικές φορές, ειδικά τα διάφορα παράξενα, εντελώς "εξωγήινα" όντα. Ήταν σαν να βρισκόμουν εκεί! Επίσης μου άρεσαν πολύ τα διάφορα ονόματα τόσο των όντων όσο και των ατόμων, της πόλης κλπ. Κατανοώ πόσο δύσκολο θα είναι να φτιάξεις έναν ολοκληρωμένο κόσμο που να είναι τόσο πολύ παράξενος και που ο αναγνώστης δεν έχει κανένα σημείο αναφοράς, οπότε θα πρέπει να εξηγείς τα πάντα, αλλά συνέχισε ακάθεκτος. Πιστεύω πως πας μια χαρά κρίνοντας από το διήγημα αυτό.

Μόνο που σε κάποια σημεία δεν καταλάβαινα κάποιες λέξεις όπως "διάνθρωπος", "βλαστημένα", "εφαπτόμενος παράδεισος", "ακτινωτοί σωλήνες" (εννοεί ήλιους?) και την φράση "φωτίστηκε με όλο το φάσμα του φωτός".

Δεν έχει και τόση σημασία όμως. Καλό βέβαια θα ήταν να προσθέσεις κάποιες επεξηγήσεις αργότερα, πράγμα που λες κι ο ίδιος εξ άλλου, και για όλες τις όμορφες και παράξενες λέξεις που χρησιμοποιείς. Περιμένω το επόμενο μέρος, και μπράβο!

Α, και μια τελευταία παρατήρηση....εκεί που λες "μια αίγλη, μια ομίχλη" νομίζω πως θα ήταν καλύτερα αφού κάνει μια περιγραφή του τοπίου μόνο να μην είχες γράψει "μια" αλλά σκέτο "αίγλη και ομίχλη".

 

Εdit: "επιστημονική φαντασιοπληξία?" me likes!!

Edited November 26, 2005 by Dain

[Nienna]

Κι εγώ το απόλαυσα. Εγώ λέω να μην μας εξηγήσεις, να μην, να μην. Να συνεχίσεις να το γράφεις και να διαβάσουμε τόσα πολλά για τον κόσμο, που να μην χρειάζεται εξηγήσεις, να φτιάξουμε την δικιά μας ιδέα γι αυτόν. Εγώ κάτι ένοιωσα να καταλαβαίνω για τους διανθρώπους και τους ακτινωτούς σωλήνες... Δεν θέλω να μου πεις παραπάνω, αλλά είπα, θέλω να γράψεις κι άλλο!

 

Λαθάκια: "Οι κινήσεις μου τάχυναν ασυνείδητα." Μήπως "ασυναίσθητα";

Ξέρω τι εννοείς, ίσως γι αυτό να χρησιμοποιείς καθαρά τη λέξη συνειδητά με στερητικό α, αλλά πλέον αυτή η λέξη τείνει να σημαίνει "αδίστακτα" και βγάζει λάθος νόημα, μιας και η ίδια η λέξη "αδίστακτος" έχει αλλάξει νόημα και δεν μιλάει πια για έναν άνθρωπο χωρίς δισταγμό (πράγμα θετικό για μένα) αλλά ουσιαστικά για ένα αναίσθητο γαϊδούρι.

Το "ασυναίσθητα" χρησιμοποιείται κατά κόρον για πράξεις που δεν γίνονται συνειδητά. Χμμμ...

Επίσης υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ: "η σχέση σας θα προσφέρει μας προσφέρει πολλά"

Edited November 26, 2005 by Nienna

[Oberon]

Kαι γω κάτι ένιωσα από τις λέξεις αυτές. Να μαγέυομαι μάλλον. Οι εξηγήσεις μερικές φορές εντείνουν και πλουτίζουν το ανάγνωσμα, λειτουργούν δηλαδή σαν "αποκαλύψεις", δεν αφαιρούν τη μαγεία (όχι δεν ανταπαντώ σε σένα Νιεννα). Γι'αυτό και μ'αρέσουν, όταν ήδη μ'αρέσει μια ιστορία.