Βάρδος Posted November 26, 2005 Share Posted November 26, 2005 Ναι, το παραδέχομαι, αυτό το θέμα το έκλεψα από το sffworld.com. Όσοι γράφετε, περιγράψτε τη Μούσα σας. Ή τον Μούσο σας, αν είναι αρσενικός (όπως υποστηρίζει ο King στο On Writing). Τι εννοώ περιγράψτε; Γράψτε πώς είναι εξωτερικά. Κάντε μια περιγραφή, κανονικά. Για να δούμε. ;) (Ναι, αυτό είναι άλλο ένα ελαφρύ θέμα.) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted November 26, 2005 Share Posted November 26, 2005 A, έχω δύο μούσες. Η μία είναι η Πόρτα, και συνήθως περνά το χρόνο της ανοιγοκλείνοντας. Έχει χρώμα καφέ ξύλινο, και ένα πόμολο σε μέσο ύψος. Γενικά δεν είναι πανέμορφη, αλλά το λιτό της δίνει μια άλλη ομορφιά. Η άλλη είναι η Τσιμούχα. Η Τσιμούχα είναι μαύρη και λαστιχένια, και συνήθως φωλιάζει στο σπιράλ της μπανιέρας μου, ανάμεσα στο σπιράλ και στο τηλέφωνο για την ακρίβεια. Τι στο καλό εννοούν όταν λένε "η Μούσα"; Μιλάμε για υπαρκτό ή φανταστικό πρόσωπο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 27, 2005 Author Share Posted November 27, 2005 Τι στο καλό εννοούν όταν λένε "η Μούσα"; Μιλάμε για υπαρκτό ή φανταστικό πρόσωπο; Φανταστικό, ωρέ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Εγω είναι λίγο νωρίς για να έχω μια Μούσα, αλλά κάποια στοιχεία υπάρχουν...δεν ξέρω, υποθέτω είναι απλά ένα τέχνασμα, ένα βοήθημα για να βγάλεις τις ιστορίες απο μέσα σου. Τι έλεγε ο Κινγκ? Ότι είναι ο τύπος στο υπόγειο που κάνει τη δουλειά, κι εσυ απλά κάνεις τη χαμαλοδουλεια...Νομίζω καταλαβαίνω τι εννοει Δε νομιζω όμως ότι δινουν ολοι πρόσωπα στην εμπνευση τους.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Κοίτα, μιλάμε για το βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας λέει ότι τα εργαστήρια συγγραφής είναι άχρηστα, επειδή σε όσα είχε παρακολουθήσει το 90% της παραγωγής ήταν γκόμενες που έγραφαν ποιήματα για το φεγγάρι και την περίοδό τους. Γενικά το On writing είναι πολύ υποκειμενικό βιβλίο, περισσότερο βιογραφία παρά οδηγός συγγραφής και αρκετά κάφρικο στο ανεκδοτολογικό περιεχόμενό του. Τώρα αν είναι ακόμα καψούρης με τη γυναίκα του και γράφει ότι είναι η ιδανική αναγνώστης του και ότι άλλο, ας το κάνει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 27, 2005 Author Share Posted November 27, 2005 Τι spammer που είσαι, ρε Νιχίλιε. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Εμένα τη Μούσα μου τη λεν Ζωή, κι έχει γεύση γλυκόπικρη. Έχουμε μια σχέση ερωτική, παθιάζομαι μαζί της, αν και στο τέλος ξέρω πως θα με σκοτώσει - το έχει κάνει σε πολλούς, πάρα πολλούς πριν από μένα. Μμμ... Γλυκός μαζοχισμός. Καμμιά φορά η Ζωή καθρεφτίζεται σε πρόσωπα διαφόρων ανθρώπων - φυσικών φαινομένων/τοπίων - καταστάσεων - αισθήσεων (ναι, όλα αυτά έχουν πρόσωπα). Της αρέσει να καθρεφτίζεται, το κάνει με μια ωμή αφέλεια, μια σκληρή αφέλεια. (Έχετε παρατηρήσει πόσο σκληρό μπορεί να είναι ένα παιδί;) Η μητρική της γλώσσα είναι η μουσική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Ρε τσόγλανε Μηδενικό πας και κακολογείς τον Κινγκ σε άσχετα τόπικς για να μην σε πιάσω εεεεε? Αφου ξέρεις οτι ο τύπος ξέρει τι λέει. Τα εργαστήρια συγγραφής ΕΙΝΑΙ για το π*****(εντάξει πλήν του δικού μας. Βάρδε τα λεφτά στον λογαριασμό μου όπως συνήθως έτσι?), μιας και όλοι θέλουν απλά να τους χαιδέψουν, όχι να μάθουν. Αλλά πίσω στο θέμα. Η μούσα μου(αν υπήρχε δηλαδή, εγώ προτιμώ τα φόρνιτς του Κίνγκ) είναι μάλλον νεκρή και σαπίζει. Χα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 (edited) Υπάρχει πολύ παλαιότερο θέμα που είχε ανοίξει ο κολλητός μου (που δεν μπαίνει ιδιαίτερα, τελικά, συνήθως lurking κάνει κι άμα): http://community.sff.gr/index.php?showtopic=556 Edited November 27, 2005 by RaspK FOG Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ymeο gamawa Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 εμενα ειναι μεσα στην καυλα. ειναι καθηγητρια χορου... εχει ενα απιθανο, τρομερο φανταστικο ζουμερο κορμι, αγγελικο προσωπο, μυαλο ξουραφι, χιουμορ που σπαει κοκκαλα, στο κρεβατι ειναι δυναμιτης, ακουει σκληρη μουσικη και για καποιο ανεξηγητο λογο εμεινε μαζι μου 4 χρονια. τη λενε Νικη. και ειμαι καψουρης. και μια μερα θα την καννιβαλισω για να γινει ενα με μενα! (ναι η μουσα μου ειναι υπαρκτο προσωπο!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Μούσα; Πηγή έμπνευσης; Δεν είμαι σίγουρη αν έχω το κατάλληλο όνομα... Μερικές φορές μου αρκεί να βυθίζομαι στις σκέψεις μου σε συνδυασμό με αυτή την παράξενη έμπνευση. Το "ταξίδι" είναι πάντα έντονο και τα χέρια απλά δε μπορούν να σταματήσουν να σχηματίζουν φράσεις... Σίγουρα δεν είναι γυναίκα και είναι ένα απολύτως υπαρκτό πρόσωπο, παράξενο, εσωτερικό, κυκλοθυμικό, αγχώδες, κακομαθημένο...Ίσως γι' αυτό και να μη μπορώ να κάνω εξωτερική περιγραφή... Τι σημασία έχει αν είναι χοντρό ή λεπτό, κοντό ή ψηλό, καστανό ή μελαχρινό; σημασία έχει πως μιλάει στις αισθήσεις και επηρεάζει την έκφρασή μου: αυτό φτάνει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Δεν είναι μόνο μια για μένα, αλλά σίγουρα είναι γένος θυληκού (εκτό από μια). 1. Η νύχτα, σκοτεινή, μοναχική, γαλήνια, μυστήρια και τόοσο σαγηνευτική 2. Η βροχή, μελαγχολική, ρομαντική, επιθετική 3. Η πόλη, γεμάτη αναμνήσεις, γεμάτη συναισθήματα αντίθετα μεταξύ της, όταν είμαι στους δρόμους της πάντα μου έρχεται έμπνευση και 4ο και καλύτερο (η εύκολη λύση...) Τα όνειρα ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 27, 2005 Author Share Posted November 27, 2005 Πφφφ... Fantasy forum έχουμε εδώ; Με έχετε ξενερώσει. Ούτε μια μεγάλη, λογοτεχνική περιγραφή. ΟΚ, ίσως να υπάρχουν μία-δύο... Η δική μου Μούσα μοιάζει κάπως έτσι: Μια ψηλή, λεπτή γυναίκα, η οποία ρίχνει μια αφύσικα μακριά σκιά, από τη μία άκρη του δωματίου ως την άλλη. Έχει χρυσοπράσινα μάτια, σαν αυτά της γάτας, που γυαλίζουν στο ημίφως. Η αριστερή μεριά του προσώπου της είναι άσχημη (ναι, σαν γριά, Μελδόκιε ), η δεξιά της μεριά είναι πανέμορφη. Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή στη μέση. Τα μαλλιά της είναι μαύρα, μακριά, και σγουρά, μπλεγμένα όπως ένας λαβύρινθος. Φορά ένα μακρύ φόρεμα, από τη δεξιά μεριά μελανόχρωμο κι από την αριστερή λευκό. Στη μέση της τυλίγεται μια φαρδιά, καφετιά, πέτσινη ζώνη, από την οποία κρέμεται ένας μικρός δερμάτινος σάκος, γεμάτος με μελάνια και χαρτιά. Στο αριστερό της χέρι φορά ένα μεγάλο, μηχανικό ρολόι, για να μου θυμίζει πάντα την ώρα. Α, ναι... και ποτέ δε φεύγει από το πλευρό μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Canopus Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 (edited) Ο Mούσος! loooool! M' άρεσε αυτό, ωραία πρέπει να τα λέει ο King κάνα link υπάρχει Barde; σορυ spam αλλά δεν κρατιόμουνα! Edited November 27, 2005 by Canopus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Η Μούσα μου....η Έμπνευσή μου.... Είναι ένας αρχαίοελληνικός χορός το βράδυ σε ένα θέατρο από πέτρα ύπο το φως δαυλών, που κίνηται αργά, περπατιτά και λέει σοφίες αιώνων. Είναι μια περίφανη μαύρη αρσενική γάτα με πράσινα μάτια, που όλα τα βλέπει, όλα τα γνωρίζει, χωρίς ποτέ να κάνει φόρυβο και χωρίς ποτέ να μιλήσει. Είναι η Εποχή της Αιτίας, σε ένα δωμάτιο γεμάτο σκονισμένους τόμους, σκωτηνό, που φωτίζεται από το φως λυχναριών. Είναι η θρησκευτική κατάνηξη μίας Αναγέννισης και η μεγαλιώδης θεοσεβούμενη μελαγχολία ενός Bach και ενός baroque. Και είναι η αγωνιώδης διαπεραστική Κραυγή ενός Munch μέσα από τα τσιμεντένια κτίρια και κάτω από τον μαύρο ουρανό, που συγκλωνίζει τα σύμπαντα με την δύναμη και τον ψυχισμό της. Αυτά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Πού τις πουλάνε; Θέλω κι εγώ μία, δεν έχω. Ίσως έχω μούσο. Αλλά όχι, δε με εμπνέει. Ουφ! Τι χαζή ερώτηση(sorry Βαρδε)! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Η δική μου Μούσα μοιάζει κάπως έτσι: Μια ψηλή, λεπτή γυναίκα, η οποία ρίχνει μια αφύσικα μακριά σκιά, από τη μία άκρη του δωματίου ως την άλλη. Έχει χρυσοπράσινα μάτια, σαν αυτά της γάτας, που γυαλίζουν στο ημίφως. Η αριστερή μεριά του προσώπου της είναι άσχημη (ναι, σαν γριά, Μελδόκιε ohmy.gif ), η δεξιά της μεριά είναι πανέμορφη. Δεν υπάρχει διαχωριστική γραμμή στη μέση. Τα μαλλιά της είναι μαύρα, μακριά, και σγουρά, μπλεγμένα όπως ένας λαβύρινθος. Φορά ένα μακρύ φόρεμα, από τη δεξιά μεριά μελανόχρωμο κι από την αριστερή λευκό. Στη μέση της τυλίγεται μια φαρδιά, καφετιά, πέτσινη ζώνη, από την οποία κρέμεται ένας μικρός δερμάτινος σάκος, γεμάτος με μελάνια και χαρτιά. Στο αριστερό της χέρι φορά ένα μεγάλο, μηχανικό ρολόι, για να μου θυμίζει πάντα την ώρα. Α, ναι... και ποτέ δε φεύγει από το πλευρό μου. η Μούσα σου είναι εφιαλτική, κατά τη γνώμη μου. Πφφφ! Ορίστε λογοτεχνική περιγραφή: Η Πόρτα έχει σχήμα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο, είναι ψηλή 2,20 και πλατιά περίπου 1 μέτρο. Είναι αρκετά αδύνατη (κάνει δίαιτα τώρα τελευταία), περίπου 2 εκατοστά. Η υφή της είναι τραχιά, άλλωστε είναι φτιαγμένη από ξύλο, και το χρώμα της είναι σκούρο καφέ, χωρίς βερνίκι. Το πόμολό της βρίσκεται στη μέση του ύψους της, είναι μπρούντζινο και αρκετά περίτεχνο, αν και μαυρισμένο ανάμεσα στα σκαλίσματα. Οι μεντεσέδες της είναι πολύ, πολύ ερωτικοί. Είναι περίπου είκοσι χρονών, αρκετά ώριμη αλλά νέα ακόμη, έχει μπροστά της πολλή ζωή. Τα χόμπι της είναι δύο: να ανοίγει, και να κλείνει. Πάντα με υπακούει, αν και μερικές φορές την κλωστάω όταν είμαι νευριασμένος. όμως ποτέ δεν παραπονιέται. Η Τσιμούχα είναι πολύ πιο μικρή απ' την πόρτα: είναι περίπου 1x1 cm και πάχος ένα χιλιοστό περίπου. Είναι φτιαγμένη από λάστιχο, και έχει μαύρο, κατάμαυρο χρώμα. Το σχήμα της είναι κυκλικό, και έχει στο κέντρο μια οπή...ώ, πώς με εξάπτει αυτή η οπή... Η Τσιμούχα δεν έχει καθόλου χόμπι. Το μόνο που κάνει είναι να κάθεται στον υδραυλικό σύνδεσμο, σφηνωμένη, και να εμποδίζει το νερό να βγει από κάπου. Είναι σχεδόν μόνιμα βρεγμένη, και όταν στεγνώνει έχει πάνω της αηδιαστικά άσπρα άλατα. Πάντα όμως είναι χαρούμενη, ακόμα και όταν καίγεται απ' το καυτό νερό ή παγώνει απ' το κρύο. Πέρα απ' την πλάκα τώρα, δεν έχω κάποια μούσα, αλλά αν είχα θα ήταν κάτι ανάμεσα σε μούσα του ύμεο και βαμπίρ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 Ώπος είχα πει και παλιότερα στο αρχικό thread. Λοιπόν, μια κοπέλα με σχιστά μάτια, και μαλλί Magica De Spell, που έρχεται στα μαύρα μεσάνυχτα, Με ένα καβαλέτο και ένα σενάριο, ξυπνώντας τους δύστηχους δημιουργούς. Όπως όλες οι μούσες είναι και λίγο σαδίστρια, γιατί την ώρα που σου έρχεται είναι λίγο δύσκολο να την πιάσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
laas7 Posted November 27, 2005 Share Posted November 27, 2005 H μούσα μου είναι η ζωή μου. Γι αυτήν γράφω. Είναι όμορφη και μαζί άσχημη, πολύ ενδιαφέρουσα μα και εκνευριστική όταν δεν γίνονται όσα θέλω, κουραστική πολλές φορές, γεμάτη απο πράγματα που μόνο εγώ βλέπω και περιγράφω, μοναχική και παράξενη, πολλές φορές δύστροπη και γκρινιάρα αλλά καμμιά φορά είναι τόσο υπέροχα γλυκειά που αν και είναι μόνο λίγες στιγμές μέσα στο υπόλοιπο χάος με κάνει να χαίρομαι που γεννήθηκα και ζώ και άς έχω όλες τις υπόλοιπες φορές σοβαρές αντιρρήσεις. Η μούσα μου είμαι εγώ. Γράφω για μένα και όσα καταλαβαίνω απο την επαφή μου με τους γύρω μου. Γράφω γιατί μου βγαίνει και δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted November 27, 2005 Author Share Posted November 27, 2005 Έλεος, ρε μάγκες. Για την πλάκα είναι το topic. Μην το παίρνετε τόσο σοβαρά. Just have fun. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted November 28, 2005 Share Posted November 28, 2005 Μου θυμίζει μία ταινία με τη Βλαχοπούλου (που ξεκινάς μουσίτσα, γίνεσαι μούσα και καταλλήγεις μουσείο -ή κάπως έτσι) Η δικιά μου -η οποία μάλλον είναι θηλυκιά- έχει μαύρα μαλλιά, χλωμό λευκό δέρμα και κάνει ξόρκια. Με αυτά μου παίρνει τα μυαλά (με τα ξόρκια όχι με τα μαλλιά ) και βασικά δεν θα την έλεγα ακριβώς μούσα όσο "μόνιμη πρωταγωνίστρια" Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted November 28, 2005 Share Posted November 28, 2005 Εχμ... ναι, Κάπου έξω απο το Ματριξ, στον -και καλά- πραγματικό κόσμο, πρέπει να υπάρχει κι η δική μου μούσα, που μου φυτεύει διάφορες σκέψεις... χμμμ μάλλον προγραμματίστρια είναι δηλαδή, και διορθώνει μπαγκάκια.... μερικές φορές της ξεφεύγουν μερικά όμως, και τότε μου ρχεται η έμπνευση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Thomen Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 (edited) Emena i mousa mou einai i Moira. Ki as min katafere oute o Thor na ti sikwsei egw panta prospathw. Ki ekeini me peirazei,pote mou fernei xares pote lypes pote travaei ta skoinia tis kai pote ta xalarwnei. Einai omorfi tha mporousa na pw,omorfi oso kai mia sucubus ligo prin sou roufiksei ti psyxh mono pou to roufigma krataei gia poly. Tin agapaw kai ti misw,pws ginetai auto isws na rwtiseis. Den kserw na sou pw omws to niotho kai flegomai. Ki auti i fwtia einai i pena mou... Episi polles fores akolouthw ton kyrio sti ypografi mou...kai opou me vgalei. Edited December 4, 2005 by Thomen Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 (edited) Δεν έχω μούσα. Έχω τον κόσμο γύρω μου. Τον μαλάκα που θα μου σπάσει τα νεύρα. Την κοπέλα που θα κοιτάξω στο τρένο και δεν θα ξαναδώ. Τα πρεζάκια που θα μου ζητήσουν λεφτά. Τους καθημερινούς ήχους. Την αρρώστια στο σπίτι μου. Τις εκκεντρικότητες μου. Όσο μούσα είναι ο καρκίνος που σκότωσε τον παππού του κολλητού μου, άλλο τόσο είναι και μια αιθέρια ύπαρξη που γεννήθηκε απο το πενάκι του Luis Royo ή η ****** που θα πιάσει το χέρι μου όταν το έχω ανάγκη. Δεν πιστεύω σε μούσες. Πιστεύω σ'αυτά τα χιλιάδες ερεθίσματα που δέχομαι κάθε μέρα, που με χτυπάνε, που με χαϊδεύουν, που μου ψιθυρίζουν, που μου φωνάζουν - πιστεύω στους ανθρώπους που με κάνουν να κλαίω και να γελάω και να θυμώνω. Πιστεύω στα άρρωστα κτίρια που βλέπω καθημερινά. Και στα άδεια χαμόγελα που αντιμετωπίζω. Και στις λέξεις που ακούω, μα δεν ακούω. Όλα αυτά είναι η σπίθα που δημιουργεί τη φωτιά. Όχι μια πανέμορφη χλωμή νεράιδα που έρχεται και μου γαργαλάει τα αυτιά με τις λέξεις της. Όχι κάτι μαγικό κι ακατανόητο που με κάνει να κοιτάζω το φεγγάρι και να σκέφτομαι ξωτικά και νάνους. Αυτός ο γαμημένος κόσμος είναι. Και, πολλές φορές, χαίρομαι γι'αυτό... EDIT: Δεν είδα το τελευταίο post του Βάρδου, στην προηγούμενη σελίδα, και έτσι απάντησα σοβαρά. Edited December 4, 2005 by Rikochet Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Σίγουρα Ρίκο, για όλους έτσι είναι. Απλά κάποιοι δίνουν μία συγκεκριμένη μορφή στο σύνολο όλων αυτών, έτσι? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.