Nienna Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Κι αυτός αυτό έκανε. Είναι αφήγηση σε στυλ Ρίκου. Βασικά το δικό μου και το δικό του post λένε το ιδιο πράγμα σε δυο διαφορετικά στυλ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Raistlin Majere Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Οπως ειπε ο Rikochet δεν υπαρχουν μουσες. Υπαρχει η αντιληψη των ανθρωπων για το περιβαλλον τους. Η δικη μου "μουσα" ειναι πολλα πραγματα. Η ιστορια, καποιες φορες η φυση, καποια δυσαρεστα πραγματα, οι μυθοι, κλπ κλπ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sabrathan Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Άρα.. δεν έχετε "μούσα" με την γνωστή έννοια της λέξης. Ούτε εγώ είχα μέχρι τώρα αλλά λέω να σκεφτώ μία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 4, 2005 Author Share Posted December 4, 2005 (edited) LOL. Πες τα, ρε Sab. Ούτε κι εγώ "έχω" Μούσα. Κι εγώ από παντού λαμβάνω τα ερεθίσματά μου, αλλά προσπάθησα να δώσω σε όλα αυτά μια εικόνα. Edited December 4, 2005 by Bardos Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Πες τα, ρε Sab. Ούτε κι εγώ "έχω" Μούσα. Κι εγώ από παντού λαμβάνω τα ερεθίσματά του, αλλά προσπάθησα να δώσω σε όλα αυτά μια εικόνα. Bold, my emphasis... Κώστα, ειλικρινά τώρα, πολύ Γιουσστ κίντινκ, τόου... Η Μούσα μου είναι η μέθη, ο χορός, το κάθε στοιχείο που θα μ' εξάψει, η αγάπη μου, η θλίψη μου, ο φθόνος μου, μα πάνω απ' όλα οι πόνοι και οι τριβές μου, η μελαγχολία και οι σκέψεις μου. Δεν εκτίμησα τον Beethoven για τίποτ' άλλο περισσότερο από τ' ότι έγραψε με αφάνταστη έμπνευση, και ο Schiller μαζί, όχι για το τρομέρο κι απάνθρωπο, αλλά για τη Χαρά, και την ύμνησαν! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Δεν νομίζω να έχω μούσα, αλλά χμμμμ μήπως τα παραπάνω που λένε οι συνομιλούντες, είναι περισσότερο πηγές έμπνευσης και αυτό που λέμε "Μούσα" είναι κάτι πιο βαθύ? Μήπως δηλαδή η "Μούσα" είναι κάτι σαν οδηγός που μας ωθεί να επιλέξουμε τις προσωπικές μας πηγές έμπνευσης και πως θα τις εκφράσουμε? Μήπως η "Μούσα" είναι περισσότερο μια ανάγκη απάντησης σε κάποια "γιατί", παρά η έμπνευση που μας δίνουν τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 (edited) Χμμ... θα έλεγα Dain πως αυτά τα δυο είναι αχώριστα. Αντιλαμβανόμαστε τα ερεθίσματα μέσω του εαυτού μας βλέπεις. Άρα η μούσα είναι... εμείς και ο κόσμος. Δηλαδή ο κοσμος, μιας και εμεις είμαστε κομμάτι του. Αν το πας όλο και βαθύτερα αυτό βρίσκεις στο τέλος. Edited December 4, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Οπότε Νιεννα, η "μούσα" υπάρχει μέσα μας και λειτουργεί σε συνδυσμό με το περιβάλλον μεν αλλά έχει και κάποια ανεξαρτησία, θα μπορούσαμε να πουμε. Aχώριστα είναι σίγουρα, ταυτόσημα όμως είναι? ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 4, 2005 Share Posted December 4, 2005 Τόσο ταυτόσημα όσο εμείς, και ο Κόσμος Dain... Αστρόσκονη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 4, 2005 Author Share Posted December 4, 2005 Bold, my emphasis... Κώστα, ειλικρινά τώρα, πολύ Γιουσστ κίντινκ, τόου... Δείξε έλεος στο εμού τυπογραφικόν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted December 5, 2005 Share Posted December 5, 2005 Δείξε έλεος στο εμού τυπογραφικόν. Ήλπιζα ότι θα συλλάμβανες το λογοπαίγνιο· το τελευταίο μέρος του quote που παρέθεσες σημαίνει: "Just kidding, though..." Θα συμφωνήσω με τη Νιέννα: δε νομίζω ότι διαχωρίζονται αυτές οι δύο πτυχές, απλά αποτελούν δύο διαφορετικές εκδοχές (/πλευρές) του ίδιου πράγματος (/νομίσματος). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted December 5, 2005 Share Posted December 5, 2005 Κοίτα, αν ήταν το θέμα να πούμε απο που παίρνουμε τα αιρεθίσματα για να γράψουμε, τότε θα συμφωνούσα. Η μούσα δεν είναι απλό ερέθισμα. Είναι αυτό το απροσδιόριστο κάτι που κάνει τους συγγραφείς να μην βλέπουν ένα κτίριο, αλλά να βλέπουν το κτίριο όπου διαδραματίζεται μια ιστορία. Είναι αυτή η δημιουργική φλόγα που κοίται κοιμώμενη μέσα στον κάθε άνθρωπο, αλλά τόσοι λίγοι την αφυπνίζουν. Είναι όλα όσα δένουνε τα εξωτερικά ερεθίσματα. Και, αυτό είναι για όλους σας, το ερέθισμα απο μόνο του, ακόμα και η σωστή γραφή, απο μόνα τους αυτά, δεν κάνουν ιστορία. Το ξέρω καλά. Το έχω νιώσει. Και το ξέρετε όλοι σας. Για να μην παρεξηγούμαι, δεν πιστεύω ότι μια θεά σου δίνει μια ιστορία και την γράφης. Όχι, αν ήταν έτσι κάθε ιστορία θα έμοιαζε με την άλλη, αφού ο συγγραφέας μόνο θα την έγγραφε. Απλά είναι απαράδεκτο, κατ'εμέ, να λέμε δεν υπάρχει μούσα. ΣΥΓΓΡΕΦΕΙΣ ΤΟΥ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted December 16, 2010 Share Posted December 16, 2010 Η μούσα της ζω'ης μου ειμαι εγώ! Πέρα από την πλάκα, δεν εχω μούσα πέρα απο την μαστούρα που με πιάνει όταν τρώω μια φλασια. Άμα μου έρθει μια ιδέα θα κάτσω σαν υπνωτισμένη και θα την γράψω.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 17, 2010 Share Posted December 17, 2010 (edited) http://www.youtube.com/watch?v=86x-u-tz0MA 9:55 και μετά.. Edited December 17, 2010 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted December 17, 2010 Share Posted December 17, 2010 Is a muse a chromosome? http://www.youtube.com/watch?v=8D0pwe4vaQo&feature=channel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted December 17, 2010 Share Posted December 17, 2010 ΤΟ ΠΙΑΝΟ ΜΟΥ ΤΟ ΛΕΝΕ ΓΡΑΦΟΜΗΧΑΝΗ... ΚΙ Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΥΠΝΙΑ...! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sharran Posted January 14, 2011 Share Posted January 14, 2011 χμμμμ παλιες pub...να βρωμανε μπυρα, με τελειωμενους τυπους και να καθομαι κατα προτιμηση διπλα σε παραθυρο με καποια θεα να βλεπω κοσμο. και τα starbucks κανουν καμοια φορα την δουλεια... και ονειρα που θα δω καμοια φορα μου δεινουν εμπνευση και ιδεες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted March 29, 2011 Share Posted March 29, 2011 Η μουσα μου ειναι η μελαγχολια μου. Στις χειροτερες στιγμες μου, εχω εμπνευστει να γράψω μεχρι και ποιημα (που το θεωρω δυσκολο). Τα (λιγα) εργα μου εχουν παντοτε μια απαισιοδοξια, και ενα ασχημο τελος που οσο και αν με χαλαει, βρισκω παντοτε τις καλυτερες λεξεις και φρασεις για να το περιγραψω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted March 29, 2011 Share Posted March 29, 2011 Παρότι η μούσα είναι πρωτίστως μια νοητική σύλληψη εγώ έχω τη μούσα μου με σάρκα και οστά. Ναι κυκλοφορεί στον κόσμο και με εμπνέει συνέχεια. Είναι καταπληκτικά όμορφη, έχει μια υπέροχη μελωδική φωνή και ακόμα πιο γλυκό χαρακτήρα. Εκτός από το να με εμπνέει μου προσφέρει και υποστήριξη όταν χάνω το θάρρος μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 29, 2011 Share Posted March 29, 2011 Tώρα που το σκέφτομαι, μάλλον η δικιά μου μούσα κρατάει τιμόνι ή έστω πηδάλιο. Τις περισσότερες και καλύτερες ιδέες τις έχω σκεφτεί μέσα σε αυτοκίνητα, πλοία ή στον ηλεκτρικό, και η καλύτερη στιγμή μου τώρα πια για να καταστρώνω σκηνές, είναι το πρωί, εκεί που οδηγώ πηγαίνοντας για τη δουλειά μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lady Nina Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Η δική μου Μούσα έρχεται με αρκετές μορφές... Συνήθως οι διαγωνισμοί με εμπνέουν ιδιαιτέρως, γι'αυτό άλλωστε και λαμβάνω συχνά μέρος σε αυτούς. Και άπαξ και γίνει η αρχή, όλα ακολουθούν μια αλυσιδωτή αντίδραση: αϋπνίες λόγω έμπνευσης, ιδέες για επόμενες ιστορίες ή ακόμα και βιβλία, ώσπου σιγά σιγά φθίνουν λόγω των υποχρεώσεων της καθημερινότητας. Από εκεί και ύστερα, αν ψάχνω να βρω έμπνευση, τότε η ποίηση ανοίγει τις διόδους του μυαλού μου και με εμπνέει. Όσον αφορά το μεσοδιάστημα, στο οποίο υπάρχει ακόμα αρκετή έμπνευση -ή μάλλον, για να το θέσω αλλιώς, υπερδιέγερση- αρκεί μια εικόνα ή μια λέξη, ώστε το μυαλό να κατακλυστεί από ιδέες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aurora Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 Είναι ένα δέντρο έξω από το σπίτι μου, δε ξέρω και πως λέγεται (γέμιζει με κιτρίνα ανθάκια, άμα ξέρετε πείτε μου ). Όταν φυσάει κουνιέται απ'τον αέρα πάνω κάτω. Αλλά συγχρονίζεται και με τη μουσική που βάζω. Σαν να την ακούει και χορεύει στο ρυθμό. Κουνιέται αυτό, κουνιέμαι κι εγώ, κουνιόμαστε παρέα. Το χαζεύω τα βράδια από το παράθυρο και με τρώει το χέρι μου για γράψιμο. Να το Μούσι μου λοιπον Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vinegrete Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 (edited) Το δεντρο με τα κιτρινα ανθακια αν ειναι ανθισμενο αυτη την εποχη (τωρα δηλ) και χωρις να εχει φυλλα, ειναι κρανιά Edited March 30, 2011 by vinegrete Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aurora Posted March 30, 2011 Share Posted March 30, 2011 vinegrete μπα, ανθισμένο είναι αλλά έχει φύλλα και είναι φουντωτό. Θα του πιάσω τη κουβέντα να μου πει! -end of spam- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted April 30, 2011 Share Posted April 30, 2011 Η μούσα μου είναι το διαβολάκι από τις αναρίθμητες προσωποποιήσεις της καλής και της κακής συνείδησης, να κρατάει μια φλεγόμενη γραφομηχανή στο χέρι -και μια κούπα καφέ, για τις δύσκολες νύχτες- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.