KUBRICK Posted November 29, 2005 Share Posted November 29, 2005 (edited) Ξυπνώ σε ένα κόσμο χαμένο μέσα σε σκέψεις. Τρέχω αναμέσα σε ψέματα που θέλουν να με πιάσουν. Πετώ με συντροφιά μου τον άνεμο της άγνοιας. Παραπατώ ανάμεσα σε κορμιά ξέπνοα και άδεια. Μιλώ με τις σκιές τις θύμισες του θανάτου. Παίζω με τις ενοχές χαμένων ερώτων. Κλαίω για αυτούς που πρέπει να ζουν. Κοιτώ μέσα απο καθρέφτες ψυχές που αιμοραγούν. Κολυμπώ στο ποτάμι της φωτιάς ανάμεσα στους χαμένους μου έρωτες. Edited November 29, 2005 by KUBRICK Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 29, 2005 Share Posted November 29, 2005 (edited) Αν εξαιρέσεις κάποιες λέξεις ζευγάρια λέξεων τα οποία είναι πολυχρησιμοποιημένα, είναι καλό, ενδιαφέρον. Μου αρέσει η μορφή του, η κάθε πρώτη λέξη με italics, το ότι μένεις πιστός σε αυτήν τη δομή ως το τέλος. Μου αρέσει το ότι ο τελευταίος στίχος είναι μεγαλύτερος από όλους τους άλλους δίνοντας έτσι έμφαση. Δεν μου αρέσει αυτό που ανέφερα πιο πάνω. Δεν είναι πολλές οι λάθος επιλογές λέξεων - αυτές που φαίνονται λάθος σε μένα, αλλά αφήνουν αυτήν την διάχυτη "κάπου το έχω ξανακούσει" αίσθηση. Πάντως ο στίχος με τον άνεμο της άγνοιας είναι πολύ όμορφος και πολύ έξυπνος. Συνέχισε. Edited November 29, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted November 29, 2005 Share Posted November 29, 2005 Πολυ καλες εικόνες, Εμένα με εντυπωσίασε το: "Κλαίω για αυτούς που πρέπει να ζουν." Μου άρεσε τρελά !!! Απο τα πολυ καλα σου... Γουέλ Ντάν!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.