περι sci fi

[brave]

και μια poll.

θα ήθελα να δώ όσο περισσότερες απαντήσεις γίνεται, γιατί το θέμα με ενδιαφέρει.

[Nihilio]

Οι ατέλειωτες τεχνικούρες με κουράζουν. Μια σύντομη εξήγηση είναι η καλύτερη, κι ας μην καταλαβαίνω πάντα τι ακριβώς παίζε, θα πιάσω το νόημα.

[Nienna]

Περίεργη ελίτ δεν είναι, αλλά όσοι διαβάζουν Ε.Φ. δεν χρειάζονται εξήγηση για το γιατί πετάει ένα διαστημόπλοιο. Εκτός αν πετάει με έναν απίστευτα μοναδικό τρόπο. Ή αν ο τρόπος που πετάει έχει σημασία στην ιστορία. Μου αρέσουν οι τεχνικούρες αρκεί να μην καταστρέφουν τη ροή της ιστορίας, αρκεί να είναι γραμμένες με μαεστρία, με εξυπνάδα. Αλλά σίγουρα μου αρέσουν, είναι κομμάτι της απόλαυσης. Γενικά μου αρέσουν οι λεπτομέρειες, είμαι ψείρας άνθρωπος.

[Nienor]

Δε με καλύπτει κανένα από αυτά που έχεις βάλει στο poll, οπότε θα στο πω διαφορετικά.

 

Δε με πειράζουν ούτε οι πολλές τεχνικούρες, ούτε και μου λείπουν όταν δεν υπάρχουν. Με ενοχλεί όμως αφάνταστα το να τις βλέπω γραμμένες μονάχα για να γραφτούν. Θέλω να υπάρχει λόγος για να μου εξηγήσεις πως λειτουργεί το τάδε ή το δείνα, διαφορετικά προτιμώ χίλιες φορές να μου πεις μονάχα τι κάνει και τίποτα άλλο.

 

Αν δηλαδή έχεις σκοπό να χρησιμοποιήσεις αργότερα αυτό που περιγράφεις, να κάνει και μια άλλη δουλειά στην ιστορία σου, να μην πιάνει απλώς τόπο, τότε όσο λεπτομέρεια και να βάλεις είναι θεμιτή ανάλογα με το τι θα χρειαστώ μετά για να καταλάβω και να μην έχω κενά.

 

Δε νομίζω δηλαδή πως το παιχνίδι παίζεται στο αν θα βάλεις εξηγήσεις μεσα στο κείμενο ή όχι, αλλά στο πως θα τις δέσεις με τον υπόλοιπο σκελετό του. Η ύπαρξη νοήματος σε αυτές. Ασχετα με το αν διαβάζει κάποιος εφ ή όχι, η κοινή λογική (ο τρόπος λειτουργίας των πραγμάτων, οι νόμοι της φυσικής, κτλ) είναι επιθυμητή ή όχι ανάλογα με το τι θέλεις εσύ να πεις σε μια ιστορία και όχι ανάλογα με το τι αρέσει σε αυτόν που το διαβάζει. Εσύ θα τον κάνεις τελικά τον αναγνώστη να τη βρίσκει με τις καλογραμμένες τεχνικούρες σου, όπως κι εσύ τελικά θα τον κουράσεις αν γράψεις μόνο αυτές χωρίς άλλο λόγο.

[Βάρδος]

Τα πράγματα που ξέρουμε πάνω-κάτω πώς λειτουργούν --και αυτό συμπεριλαμβάνει και τα διαστημόπλοια-- δεν νομίζω ότι χρειάζονται αναλύσεις. Τα πράγματα που δεν ξέρουμε πώς λειτουργούν, αυτά χρειάζονται τουλάχιστον μια εξήγηση, αν θέλει κάποιος αυτό που γράφει να είναι επιστημονική φαντασία. Και δεν εννοώ info-dumping: το info-dumping το θεωρώ πάντα κακό, όταν γίνεται χωρίς μέτρο.

[darky]

[η σάλτσα]

Επέλεξα το τελευταίο.

 

Δεν επέλεξα:

Το πρωτο. Γιατί έχει πολύ info-dump, είναι κουραστικό και ουσιαστικά δίνεται περισσότερη βάση στην τεχνικούρα από ότι στην ιστορία. Εκτός και αν η ιστορία αφορά μια τεχνικούρα, αλλά προτιμώ να διαβάσω ένα επιστημονικό άρθρο από μια τέτοια ιστορία.

 

Το δεύτερο. Γιατί πολλοί εδώ μέσα είναι ή υπήρξαν πρόσφατα φοιτητές(υπολογιστών, μαθηματικών, φυσικής...) και έχουν τις γνώσεις φρέσκιες. Αυτοί είναι όντως μια παράξενη "ελίτ". Αλλά οι περισσότεροι απ΄αυτούς σε λίγα χρόνια δε θα θυμούνται ούτε τα μισά, αλλά μπορεί να συνεχίσουν να διαβάζουν ΕΦ.

 

Το τρίτο. Γιατί ναι μεν με ενδιαφέρει η ιστορία, αλλά για να επέλεξα την ΕΦ σημαίνει ότι θέλω να δω μελλοντική τεχνολογία και επιστήμη. Θέλω να δω ένα μελλοντικό κόσμο. Αλλά δε με νοιάζει πώς δουλεύει το οτιδήποτε, όπως δε με νοιάζει πώς δουλεύει ο υπολογιστής μου, μου αρκεί που ξέρω πώς να τον χρησιμοποιήσω και αν χαλάσει ίσως σκεφτώ ότι θα ήταν καλύτερα να ήξερα δυο πράματα για να τον φτιάξω, αλλά δεν πειράζει θα πάρω τεχνικό.

[/η σάλτσα]

 

[η ουσία]Οπότε επιλέγοντας το τελευταίο εννοώ ότι δε με νοιάζει πώς δουλεύει το οτιδήποτε στο μέλλον. Με νοιάζει μόνο πώς χρησιμοποιήται.[/η ουσία]

[Oberon]

Όταν οι αναλύσεις έχουν ενδιαφέρον και σημασία στην ιστορία, όταν την κάνουν πιο απολαυστική μου αρέσουν.

Προσωπικά δεν διαβάζω επ.φαντασία για να δω εξαναγκαστικά μια πολύ ανεπτυγμένη τεχνολογία ή επιστήμη, αλλά για τον τεράστιο όγκο πιθανότητων και για την κοσμοαντίληψη που προσφέρει. Δηλαδή δεν τη βλέπω σαν μια ευκαιρία επιστημονικών συλλογισμών σε μορφή ιστορίας.

Οπότε εμφανώς επέλεξα το 3.

[Sitronella]

Ούτε εγώ συμφωνώ απόλυτα με καμία από τις απαντησεις.

Θεωρώ πως οι εξηγήσεις πρέπει να υπάρχουν στο βαθμό που θα διευκολύνουν τον αναγνώστη, χωρίς όμως να καταλαμβάνουν σελίδες και σελίδες καθιστώντας το βιβλίο βαρετό και κουραστικό.

Δεν μου αρέσει να διαβάζω κάτι και να σπαζοκεφαλιάζομαι να βρω τι στο καλό εννοεί εδώ ο καλλιτέχνης.

αλλά και:

Δεν μου αρέσει να διαβάζω ένα σωρό τεχνικούρες (που μπορεί ούτε αυτές να καταλάβω)

Συμφωνώ λοιπόν με τα όσα είπε η Nienor

[Isis]

Θέλω λεπτομέρεια. Θέλω να γνωρίζω τα πάντα, να κατανοώ πλήρως, να παίρνω νέες ιδέες, να μαθαίνω για τεχνοτροπίες...

 

Προτιμώ όμως να έχω όλες τις λεπτομέρειες σε ένα Υπόμνημα στο τέλος και όχι μέσα στην ιστορία, γιατί η υπερ-ανάλυση χαλάει την πλοκή.

[brave]

Παιδιά ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Σκέφτομαι τελικά πως η ιδανική οδός (άν υπάρχει τέτοιο πράγμα) είναι μιά σκιαγραφημένη ανάλυση στο κείμενο, και για όποιον τον ενδιαφέρει κάτι περισσότερο μια σειρά απο υπομνήματα στο τέλος της ιστορίας ή κάθε κεφαλαίου. (για να πω την αλήθεια αυτό με τα υπομνήματα δεν το είχα σκεφτεί, ούτε ποτέ τα έχω χρησιμοποιήσει αφού μέχρι τώρα οι μεγαλύτερες ιστορίες που έχω γράψει δεν πρέπει να είναι πάνω απο καμια 10ρια χιλ. λέξεις.

[Oberon]

Nαι, τα υπομνήματα και τα γλωσσάρια που έχουν κάποια ιδιαίτερα μεγάλα βιβλία μ'αρέσουν και μένα πάρα-πάρα πολύ αν με έχει μαγέψει η ιστορία βέβαια.

[brave]

Nαι, τα υπομνήματα και τα γλωσσάρια που έχουν κάποια ιδιαίτερα μεγάλα βιβλία μ'αρέσουν και μένα πάρα-πάρα πολύ αν με έχει μαγέψει η ιστορία βέβαια.

 

 

Εμένα όχι και τόσο γιατί βρίσκονται στις πίσω σελίδες του βιβλίου. Μήπως είναι καλύτερα κάθε κεφάλαιο να έχει τα δικά του, ή απλά είναι -μια ακόμα- προσωπική μου δυστροπία?

[Βάρδος]

Ο Brian Aldiss στο τέλος της Heliconia έχει, αν θυμάμαι καλά, πάνω από 50 σελίδες παράρτημα όπου περιγράφει πώς λειτουργεί ο κόσμος του (πώς κινούνται οι ήλιοι, πώς αλλάζουν οι εποχές, και τέτοια). Οπότε, αυτό είναι απόλυτα λογικά. Κι εγώ θα το προτιμούσα αυτό, απ'το να έχεις σημειώσεις στο τέλος κάθε κεφαλαίου.

[trillian]

Αυτό που είπανε αρκετοι παραπάνω: Ο,τι ειναι απαραιτητο και χρειάζεται επεξήγηση, αλλά χωρίς πολλές τεχνικές αναφορές. Με ενδιαφέρει κι εμένα περισσότερο η ουσία του θέματος παρά τα τεχνικά (απλά μ αρέσει τα τεχνικά να υποστηρίζουν αληθοφανώς την ιστορία)

 

Κι εγώ προτιμώ τα παραρτήματα στο τέλος του βιβλιου αντί για κάθε

κεφάλαιο, γιατι αφενός είναι πιο συγκεντρωμένα, αφετέρου μπερδεύομαι με τις σελίδες για να βρω που τελειώνει το κεφάλαιο κτλ (και σε δυσκολεύει αν θέλεις να ψάξεις κάτι εκ των υστέρων. )

[RaspK]

Μου αρέσει να κάνει αναφορές στον υπαρκτό κόσμο και ειδικά σε λιγότερο γρωστές βάσεις του έργου, όπως οι κβαντικοί και φωτωνικοί υπολογιστές... Όταν, δε, ξεπεράσει αυτό το επίπεδο και μπει στην πιο φιλολογική «επιστημονική φαντασία,» τότε θέλω να προσδένεται κάπου, αλλά χαλαρά.

[Orpheus]

Ούτε κι εμένα με κάλυψαν οι πιθανές απαντήσεις - η άποψή μου βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις απόψεις των παιδιών που είπαν το ίδιο.

 

Ας έχουμε υπ'όψιν πως η Επιστημονική Φαντασία είναι ένα πλαίσιο στο οποίο μπορούν να υπάρξουν πολύ διαφορετικά είδη, όπως και στη φαντασία (fantasy) και στην ... (απλή λογοτεχνία; - fiction). Έτσι, όλα εξαρτώνται [και] από το σκοπό του βιβλίου: Αν είναι κοινωνικό το θέμα, και κάποια στιγμή ο συγγραφέας πετάει ένα κεφάλαιο για τη λειτουργία των ιπτάμενων μηχανών κουρέματος γκαζόν (και, φυσικά, τη χρησιμότητά τους!..) ε, συγγνώμη. Κοινώς [οι τεχνικούρες] πρέπει να εντάσσονται στα [α] αφηγηματικό (ροή) και [β] νοηματικό (θέμα, πλοκή) πλαίσια της ιστορίας.

 

Όχι, δεν ήταν λακωνικό post, αλλά νομίζω ότι κάτι είπα παραπάνω από ότι θα έλεγα με δυο λέξεις

 

Οι Μούσες μαζί σας.

[Bardoulas©]

Δε με καλύπτει κανένα από αυτά που έχεις βάλει στο poll, οπότε θα στο πω διαφορετικά.

 

 

Yeap. Άλλες φορές χρειάζεται να αναλύσεις σε βάθος, και άλλες μια απλή περιγραφή. Το θέμα είναι πως;

 

Το υπόμνημα δεν το θεωρώ ό,τι καλύτερο. Προτιμώ να ακούω την περιγραφή ενός "τεχνολογικού μαραφετιού" από τα χείλη ενός γεροντάκου επιστήμονα που δεν τα έχει τετρακόσια. Προτιμώ δηλαδή In Character περιγραφή και όχι Out of Character (αν με πιάνεις). Ενώ το υπόμνημα είναι λίγο ξένο ως προς την ιστορία. Αν κολλήσω σε ένα κεφάλαιο, σιγά μην ανατρέξω στις πίσω σελίδες για να δω "τι παίζει". Μετά θα χάσω το ρυθμό και ή που δε θα ξανακοιτάξω το παράρτημα, ή που θα χρειαστεί να διαβάσω 3-4 φορές το βιβλίο για να το καταλάβω.

 

Είναι καλύτερο πιστεύω, ο συγγραφέας να ξέρει πότε θα πει το κάτι παραπάνω και πότε θα περάσει τη σκηνή στο φλου. Αλλά μέσα από την ιστορία, ώστε να βλέπεις σκηνές από την ιστορία, και όχι κάποιους τεχνικούς όρους που αναπόφευκτα θα σε κουράσουν.

 

Δεν είναι σωστό το poll σου από την άποψη ότι έχεις 4 de facto επιλογές, ενώ στην ουσία ένα διήγημα ΕΦ (όπως και οποιοδήποτε διήγημα) πρέπει να έχει λίγο απ' όλα.

 

Τέλος, δεν ξέρω αν είναι ελίτ όσοι διαβάζουν ΕΦ, αλλά σίγουρα είναι περίεργοι!

[heiron]

Βαρδουλα...μην ντρεπεσαι!Πες το ξεδιαντροπα: Ναι,ειμαστε ελιτ!Οι αλλοι ειναι κατωτερα οντα κι ετς...

Οχι οκ..αυτο ηταν

Ναι,οι αποψεις των 4 επιλογων ειναι πολυ απολυτες και περιοριστικες.Προς το παρον δεν ψηφισα αλλα πιο λογικη μοιαζει η τριτη-μετριοπαθης-απαντηση.

Τα ευρετηριοπαραρτηματα θα πρεπει να αποτελουν κατι εξτρα.Κατι που και χωρις αυτο δεν αλλοιωνεται τιποτα.Ειναι τα επιπλεον στοιχεια που δεν παιζουν ρολο στην ιστορια αλλα δειχνουν ενα υποβαθρο.Επισης,μια λεξη-εννοια-οτιδηποτε μπορει να εξηγειται πχ μεσα στην ιστορια αλλα αυτο να μην αρκει.Πχ αν λες καπου οτι ο αδενας Γκφελλερ ειναι προιον μεταλλαξης στους ανθρωπους και τους δινει "ψυχεντροπικες" ιδιοτητες,ε...δε το επαναλαμβανεις συνεχεια.Αν υπαρχει και σε ενα γλωσσαρι βοηθα τον αναγνωστη να ανατρεχει σε αυτο,οπου παραλληλα μαθαινει και τι ειναι το "πιστολι πιατων" κτλ κτλ...

Αυτο που λες "απο την αρχη" με τροχους και ετσι μπορειιιιι ισως και να γινει σε ενα τεραστιο επος.Αλλα οχι σε μια σχετικα συντομη-το πολυ ολιγοτομη-ιστορια.

[brave]

Βαρδουλα...μην ντρεπεσαι!Πες το ξεδιαντροπα: Ναι,ειμαστε ελιτ!Οι αλλοι ειναι κατωτερα οντα κι ετς...

 

 

[Darkchilde]

Ούτε εγώ συμφωνώ με τις επιλογές που έχεις βάλει οπότε δεν ψηφίζω. Οι "τεχνικούρες" με ενδιαφέρουν εαν έχουν σημασία στην ιστορία. Π.χ. ο Asimov περιγράφει τους τρείς νόμους της ρομποτικής και τον ποζιτρονικό εγκέφαλο χωρίς περιττές τεχνικούρες διότι είναι δεμένα με τις ιστορίες των ρομπότ.

ο Peter F. Hamilton (ναι πάλι μιας και το διαβάζω τώρα) περιγράφει αρκετές τεχνολογίες επειδή έχουν σημασία στην ιστορία, επειδή πολλοί πρωταγωνιστές τις χρησιμοποιούν οπότε δεν με κουράζουν. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να γίνονται παραρτήματα, δεν τα αφήνω αντίθετα τα διαβάζω για να έχω καλύτερη εικόνα για το βιβλίο.

 

Οπότε brave μάλλον έπρεπε να βάλεις περισσότερες επιλογές στο poll, μιας και βλέπω ότι αρκετοί από εμάς δεν καλύφθηκαν από τις επιλογές που έθεσες.

[wordsmith]

Θέλω να υπάρχει λόγος για να μου εξηγήσεις πως λειτουργεί το τάδε ή το δείνα, διαφορετικά προτιμώ χίλιες φορές να μου πεις μονάχα τι κάνει και τίποτα άλλο.

 

Ακριβώς αυτό. Το ζήτημα είναι η ιστορία και όχι να διδάξει ο συγγραφέας τους αναγνώστες φυσικές επιστήμες ή να κάνει επίδειξη των γνώσεών του κλπ. Ο Ιούλιος Βερν μπορεί να έγραφε με την προοπτική να τον διαβάσουν οι επιστήμονες του καιρού του και να πάρουν ιδέες, αλλά σήμερα κάτι τέτοιες φιλοδοξίες είναι τουλάχιστον γελοίες - με τέτοια θέματα γράφονται επιστημονικά άρθρα, όχι λογοτεχνία. Ούτε το θεωρώ εφικτό να τύχει να αρέσει και στον αναγνώστη η συγκεκριμένη επιστήμη όσο στον συγγραφέα και να κάνουν το λογοτεχνικό βιβλίο επιστημονικό σύγγραμμα. Την ελάχιστη απαραίτητη τεχνικούρα για να καταλάβουμε τι γίνεται και απολύτως τίποτα παραπέρα, παρακαλώ. Δείτε και αυτό το τόπικ.

[DimitrisX]

Κι εμένα δεν με ενδιαφέρουν οι τεχνικούρες, αλλά τις θέλω στην ιστορία.

Άλλωστε τα βασικότερα στοιχεία της ΕΦ είναι πρώτα η υπερβολή και το άγνωστο και μετά η επιστήμη (ως σκηνικό μόνο).

Έχουν πολύ πλάκα οι εξηγήσεις τύπου: "έπεσε στη χύτρα με τα χημικά και έγινε τέρας". Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιων "επεξηγήσεων" είναι -φυσικά- η σειρά Doctor Who.

[OxAp0d0]

Θα επιλέξω το τρίτο:

 

"μου αρέσουν σαν ιστορίες, αλλα όσες αναλύσεις και να διαβάσω δε με ενδιαφέρει να καταλάβω την επιστημονική βάση της ιστορίας. Απλά μου αρέσει η ιστορία."

 

Αν υπάρχει μια σωστά δομημένη θεωρία, προτιμώ ο συγγραφέας να τη δείξει σαν background, ή να αναπτυχθεί από τα γεγονότα της ιστορίας και τις αντιδράσεις των πρωταγωνιστών. Χαλιέμαι όταν κόβεται η σωστή ροή της ιστορίας για να κάνει "διδαχή" ο συγγραφέας στους αναγνώστες του. Κλασσικό παράδειγμα ο Κράιτον, που ενώ τους πρωταγωνιστές τους κυνηγάνε δυνόσαυροι ή τους έχει παγιδεύσει μια εξωγήινη νοημοσύνη, βρίσκουν λίγο χρόνο να αναλύσουν τις τελευταίες εξελίξεις στη θεωρία του χάους, τη γενετική ή την επιστήμη των υπολογιστών.

 

Προσωπικά προτιμώ μια οπτική στο στυλ του Ζελαζνύ να ρέει η ιστορία δηλαδή και να εξηγούνται μόνο όσα είναι απολύτως απαραίτητα, μόνο όταν χρειάζεται ή στο στυλ του Κλαρκ, να υπάρχουν τεχνικές αναλύσεις, αλλά σε σωστό τόπο και χρόνο, όχι ξεκάρφωτες επειδή θέλει να καλύψει τρύπες στο σενάριο ο συγγραφέας.

[tetartos]

Δεν μπορώ να διαλέξω καμία απάντηση - οι απαντήσεις δεν είναι αλληλοαποκλειόμενες.

Άλλο το τι θέλω εγώ άλλο το τι πιστεύω ότι χρειάζεται να κάνει ο συγγραφέας.

 

Θα βαριόμουν έναν συγγραφέα που εξηγεί τα πολύ απλά αλλά ευχαριστιέμαι πολύπλοκες εξηγήσεις-μαθήματα που εμπλουτίζουν τις γνώσεις μου (βλέπε Το Σμήνος του Frank Schätzing και Διασπορά του Greg Egan). Πιστεύω όμως ότι ο περισσότερος κόσμος βαριέται τις εξηγήσεις και θέλει να διαβάζει μόνο τα απαραίτητα.

 

Επομένως, τι απαντάω κ. διοργανωτά;