Feast

[Rikochet]

Κάποιες λέξεις που ίσως φαίνονται λάθος, είναι δικές μου, πχ. unresttormented (=tormented from unrest) κλπ.

 

---

 

I tread in equal

worthwhile steps –

branches stop me –

those I tweak and snap.

Similar, I think, are these

groundsleep rotten leaves

with echoes from my youth –

The days when what we found

was ours to keep, thus ours

to share, thus

ours to

consume.

 

I envy, and then love,

then hate and burn again

those, whose steps leave no trace –

for those are the ones that, one day,

shall greet my doom with awkward smiles.

 

This forest is my mother –

family, and sin and lover –

those greetings I still hear:

Who are we to know?

And the warnings that, so

full of love and fire,

bound my childhood:

Be what you are

Now I know, though

still child, though

unresttormented and young.

 

Then shivers and fear

would meekly draw near

and drive me back to early years

I strive to ignore.

And still, though thousand times passed

my voice I hear, abashed;

I want more,

More,

More.

 

Who is this boy?

That asked and asked for more

if not my past-imperfect self

my screams; -

they lead to nowhere

accompanied by “go away”’s

and readings

and teachings

I silently consumed.

They, silently, would

Melt in my gut.

 

Lo! I am the same

but changed and beastly tamed

wandering through the forest

with none of my past self

in me - yet still the same

ungrateful noone!

 

Oh, but I am

this aforementioned noone;

And my forest is burning;

And my heart is burning;

And I smell and fear life

but live through wintry grey

and springborn green

and summerclad suns

and fall’s simplicity –

I witness the sleeping

and my eyelids are heavy

for my eyes will burn not.

 

And

I want more.

Edited December 4, 2005 by Rikochet

[Balidor]

POEιζει λίγο... πριν το διαβάσει κάποιος POEτικός το μάτι του θα πέσει στο

"Lo! I am the same"

 

Κλασσικό....

αλλα μοιάζει... φέρνει....

 

Πολύ καλό....

πολύ καλό....

δέν ξέρω γιατί,

αλλά ότι γράφεις περιγράφεις και αισθάνεσαι με ταξίδεψαν...

 

Γ Ο Υ Ε Λ Ν Τ Α Ν !!!

[Nienna]

Η αυτοβιογραφία σου σ' ένα ποίημα. Πολύ, πολύ δύσκολο, πολύ, πολύ επιτυχημένο. Η επιλογή λέξεων είναι άριστη. Κατάφερες κι έγραψες ένα αρκετά μεγάλο ποίημα, με πολύ δύσκολο θέμα όπως προείπα, και δεν σκοντάφτει πουθενά. Δεν ξέρω πια αν σε βοηθούν τα σχόλιά μου, δεν έχω κριτική να κάνω, δεν μπορώ να κοιτάξω αυτό το ποίημα και να σκεφτώ πώς να το βελτιώσω. Για μένα είναι ένα ολοκληρωμένο δημιούργημα, ένα σεβαστό δημιούργημα, κάτι στο οποίο θα ξαναγυρίσω, δεν δίνει όσα έχει να δώσει με μια μόνο ανάγνωση. Είναι η διαρκής πάλη, είναι ο πόνος κάποιου που δεν το βάζει κάτω, είναι ένα ποίημα ενός νικητή, κι ας μην το ξέρει. Δεν ξέρω πως το βλέπουν οι άλλοι, αλλά για μένα είσαι γίγαντας, περπατάς σε δρόμους που δεν περπατούν άνθρωποι της ηλικίας σου. Κάθε φορά που βλέπω να ανεβάζεις κάποιο τέτοιο ποίημα στο forum ψιθυρίζω από μέσα μου "Πρόσεχε...".

 

Α, και δεν έχει καμμία σχέση με Poe, κατά τη γνώμη μου πάντα.

Edited December 6, 2005 by Nienna