Sonya Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 (edited) Όνομα συγγραφέα: Χριστίνα Μαλαπέτσα Είδος: εποχής (αποφάσισα) Βία: όχι Σεξ: όχι ακόμα Αριθμός λέξεων: 1.232 Αυτοτελής: όχι, 6ο μέρος Ο Ιούνης είχε μπει για τα καλά. Ο Τρίσταν, λάτρης της ιππασίας, είχε αφήσει εδώ κι ένα μήνα την άμαξα να πιάνει σκόνη και πήγαινε παντού με το άλογό του. Ακόμα κι όταν δεν είχε να πάει κάπου, όπως εκείνη τη μέρα, έβγαινε για μια βόλτα με το άλογο, όταν ένοιωθε τους τοίχους του σπιτιού του να τον πνίγουν. Παρά τη μεγάλη του αγάπη για τον αέρα που δρόσιζε το πρόσωπό του καθώς ίππευε, ήταν σκεφτικός κι ανήσυχος. Είχαν περάσει πέντε μήνες από τότε που η Μπεάτα είχε χάσει το παιδί της και τον Εμάνουελ κι έδειχνε να μην το έχει ξεπεράσει ακόμα. Για την ακρίβεια, έδειχνε να μην είναι η Μπεάτα, αλλά κάποια άλλη που φορούσε το πρόσωπό της σα μάσκα. Η γλυκιά, τρυφερή του φίλη είχε μεταμορφωθεί σε μια κυνική σκεπτικίστρια, ο χειμώνας είχε εγκατασταθεί στα άλλοτε ζεστά της μάτια. Πονούσε που δεν μπορούσε να τη βοηθήσει. Πονούσε που την έβλεπε να πληγώνει εκούσια όσους την αγαπούσαν κι έδειχνε να απολαμβάνει τον πόνο τους. Συμπεριφερόταν με περιφρόνηση στον Γιόζεφ και οι μεταξύ τους σχέσεις περνούσαν μια σοβαρή κρίση. Είχε απομακρύνει από κοντά της τόσο τον ίδιο όσο και την Ζίλκε. Εκείνος έδειχνε να το αντέχει περισσότερο απ’ την κόμισσα. Πέρα από κάποια σπάνια όσο και έντονα ξεσπάσματα, έδειχνε αδιάφορη για όλα. Κλεισμένη ολότελα στον εαυτό της, είχε γίνει αψυχολόγητη και απρόβλεπτη. Έφταιγαν γι αυτό και τα κουτσομπολιά… Μερικές μέρες μετά τη μοιραία γιορτή στο σπίτι της δούκισσας Ντοτς, η Μπεάτα τον είχε παρακαλέσει να πάνε μαζί κάποιο ταξίδι, να φύγει για λίγο απ’ τη Βιέννη. Η Ζίλκε βρισκόταν στο Ίνσμπρουκ κι έτσι μια επίσκεψη στη φίλη της θα ήταν η τέλεια δικαιολογία. Ο Γιόζεφ είχε δώσει τη συγκατάθεσή του, αν και απρόθυμα και, αφού έστειλαν ένα γράμμα στη Ζίλκε για να την ειδοποιήσουν για τον ερχομό τους, έφυγαν μια βδομάδα μετά τη γιορτή. Έμειναν ένα μήνα στο Ίνσμπρουκ, κατά τον οποίο η Μπεάτα έκλαιγε το μεγαλύτερο διάστημα, μην πιστεύοντας πώς μπορούσε ο Εμάνουελ να νομίζει πως το παιδί της ήταν του Τρίσταν. Η Ζίλκε επίσης είχε εξοργιστεί με τη συμπεριφορά του συνθέτη και τον στόλιζε με βρισιές και κατάρες, είτε ήταν η φίλη της μπροστά είτε δεν ήταν. Ο ίδιος ο Τρίσταν προσπαθούσε να μένει όσο πιο ψύχραιμος γινόταν, σε μια μάταιη προσπάθεια να τις ηρεμεί. Μέσα του όμως κι εκείνος έβραζε από θυμό για την αχαριστία του άλλοτε εραστή της αγαπημένης του φίλης. Απ’ την άλλη, ανησυχούσε και για την υγεία της. Είχε αδυνατίσει πολύ, έτρωγε μόνο υπό πίεση, είχε γίνει χλωμή και ο Τρίσταν παρατηρούσε πως κατά διαστήματα την έπιανε νευρικός βήχας που κρατούσε για ώρα και την άφηνε εξαντλημένη και με τα χέρια της να τρέμουν. Δεν έπαυε να υπενθυμίζει στον εαυτό του πως είχε κοντέψει να πεθάνει από πνευμονία κι άρχιζε να μετανοιώνει που είχε τόσο αψήφιστα συμφωνήσει να κάνουν ένα τόσο μακρινό ταξίδι μέσα στο χειμώνα. Η Ζίλκε μοιραζόταν τις ανησυχίες του, όταν δεν καταριόταν τον υπεύθυνο -κατά την ίδια- γι αυτή την κατάσταση, αλλά έβλεπαν κι οι δυο πως μια επιστροφή στη Βιέννη θα ήταν χειρότερη. Ο Τρίσταν έγραφε ανά τακτά χρονικά διαστήματα στον Γιόζεφ, μιας κι η Μπεάτα έμοιαζε ν’ αγνοεί και την ύπαρξή του ακόμα. Ο κόμης ήταν φανερό πως δεν ενέκρινε το ταξίδι και άφηνε να εννοηθεί πως θα έπρεπε να γυρίσουν σύντομα, αλλά η γυναίκα του δεν ήθελε ούτε να τ’ ακούσει. Ήρθε, όμως, μια μέρα, μια επιστολή σε διαφορετικό ύφος, που σχεδόν απαιτούσε την άμεση επιστροφή τους, χωρίς να εξηγεί το λόγο. Έτσι, οι τρεις τους εγκατέλειψαν το χιονισμένο Ίνσμπρουκ κι επέστρεψαν στη Βιέννη που υποδεχόταν τον ανοιξιάτικο ήλιο. Με την επιστροφή τους, έμαθαν και το λόγο που ο Γιόζεφ ήταν τόσο ταραγμένος. Όλη η Βιέννη βούιζε για τον δεσμό της Μπεάτα και του Τρίσταν, χωρίς κανένας να γνωρίζει από πού προήλθαν οι φήμες. Ακόμα χειρότερα, λεγόταν πως η κόμισσα είχε πέσει στην αγκαλιά του βαρώνου, επειδή ήταν ερωτευμένη με τον Εμάνουελ Άσσε κι εκείνος την είχε απορρίψει για να παντρευτεί την Ίνγκεμποργκ Ζάλτστε. Η Ζίλκε είχε γίνει έξω φρενών, πιστεύοντας ότι ο ίδιος ο Εμάνουελ είχε διαδώσει τις φήμες, αλλά ούτε ο Τρίσταν ούτε η Μπεάτα πίστευαν κάτι τέτοιο. Κάποιος άλλος είχε μάθει κάτι. Αλλά ποιός; Κι από πού; Αυτά τα κουτσομπολιά ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την Μπεάτα. Δεν την απασχολούσε που τη θεωρούσαν ερωμένη του Τρίσταν, κάτι τέτοιο το περίμενε και το είχε αποδεχτεί εδώ και καιρό. Αλλά ποιος, ποιος είχε μάθει κι είχε διαστρεβλώσει με τέτοιο τρόπο το δεσμό της με τον Εμάνουελ; Ο Τρίσταν ευχαριστούσε το Θεό που η φίλη του δεν ήταν απ’ τους χαρακτήρες που νικούνται με τέτοιο τρόπο. Αντί να κλειστεί στο σπίτι της, η Μπεάτα κυκλοφορούσε όπως πάντα, με το κεφάλι ψηλά, υπομένοντας τα σχόλια που δεχόταν πίσω απ’ την πλάτη της, τον μερικό αποκλεισμό της απ’ τα κοσμικά γεγονότα και το θυμό του άντρα της με σαρκαστική ειρωνία κι επίμονο πείσμα. Δεν απέφευγε να πηγαίνει στην όπερα και το θέατρο παρέα με τη Ζίλκε, αλλά προσπαθούσε να βλέπει όσο το δυνατόν λιγότερο τον Γιόζεφ. Παρά το σκάνδαλο δεν ελάττωσε στο ελάχιστο τις επαφές της με τον Τρίσταν κι ο τελευταίος ένιωθε μέσα του τον πόνο του για τον πόνο της να συναγωνίζεται την υπερηφάνεια του για τη δύναμή της. Όταν η ευαίσθητη πια υγεία της το επέτρεπε, πήγαινε μαζί του για ιππασία, περνούσε στο σπίτι του κάποια απογεύματα, είτε με τη Ζίλκε είτε μόνη της και έμοιαζε να μην ενδιαφέρεται στο ελάχιστο για όσα ακόυγονταν. Μόνο που μιλούσε λιγότερο και είχε σταματήσει να γελάει. Ο Γιόζεφ είχε αντιδράσει άσχημα σε όλα αυτά κι όταν είδε ότι δεν επρόκειτο να πάρει κουβέντα απ’ τη γυναίκα του ούτε ν’ αλλάξει τις συνήθειές της, στράφηκε στον Τρίσταν και τη λογική του. Ο βαρώνος, όμως, τον απογοήτευσε, υπενθυμίζοντάς του ότι ο ίδιος προ λίγων μηνών εξυμνούσε την αρετή της συζύγου του και την εμπιστοσύνη του σ’ αυτή και τώρα οι πράξεις του αναιρούσαν τα λόγια του. "Σκεφτείτε λογικά, Άμπενμπαχ. Τόσα χρόνια, η κόμισσα κι εγώ βλεπόμαστε σχεδόν καθημερινά, με την γνώση και την συγκατάθεσή σας. Αν σταματήσουμε τις συνήθειές μας τώρα, το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να επιβεβαιώσουμε αυτές τις γελοίες και ανυπόστατες φήμες." "Δε φορτώνουν το κέρατο στο δικό σας κεφάλι, Χολτσμπάουερ. Η εμπιστοσύνη μου υπάρχει, διαφορετικά δεν θα ήμουν εδώ για να σας μιλήσω. Αλλά διακυβεύεται η τιμή μου, που να πάρει! Δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος." "Εξαιρετικά! Λοιπόν, αν είναι έτσι, περάστε μια βόλτα κι απ’ το σπίτι του Εμάνουελ Άσσε, να του απαγορεύσετε να δέχεται τη σύζυγό σας ως θεατή στις όπερές του." Ο κόμης δεν απάντησε κι ο Τρίσταν συνέχισε. "Αγαπητέ, γνωρίζετε ότι η Βιέννη τρέφεται απ’ τα κουτσομπολιά. Μην επιβαρύνετε τη σύζυγό σας μ’ αυτές τις ανοησίες, θα καταστρέψετε το γάμο σας δίχως λόγο." "Για το γάμο μου αγωνίζομαι! Για να τον σώσω." "Εμένα μου φαίνεται πως αγωνίζεστε να περισώσετε την υπερηφάνεια σας κι όχι το γάμο σας. Διαφορετικά θα ασχολιόσασταν με το πόσο ενοχλούν τη σύζυγό σας όλα αυτά και θα την στηρίζατε, αντί να εξωθείτε τις σχέσεις σας στα άκρα με απαγορεύσεις τις οποίες δεν είστε σε θέση να επιβάλλετε." Μάταιος κόπος, μιας κι ο Γιόζεφ δεν άλλαξε συμπεριφορά, όπως κι η Μπεάτα δεν άλλαξε συνήθειες. Ερχόταν σπίτι του, μιλούσαν, αν και με λιγότερη αλαφράδα και διάθεση. Η Μπεάτα δε γελούσε πια. Μια απότομη σκέψη τον έκανε να κοκκαλώσει το άλογό του. Δεν ήταν μόνο ότι η Μπεάτα δε γελούσε πια. Μετά το Ίνσμπρουκ κι όλα όσα έγιναν, η Μπεάτα δεν είχε ξανακλάψει. Edited December 8, 2005 by Sonya Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 8, 2005 Share Posted December 8, 2005 Εδώ είμαστε. Βγήκε έξω η Χριστίνα και κάνει βόλτες στο διήγημα. Περιμένω το τέλος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted December 9, 2005 Author Share Posted December 9, 2005 Εδώ είμαστε. Βγήκε έξω η Χριστίνα και κάνει βόλτες στο διήγημα. Περιμένω το τέλος... Πολύ μιλάς εσύ... Σταμάτα να με δίνεις έτσι στεγνά και κάνε επικοδομητική κριτική στο διήγημα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted December 9, 2005 Share Posted December 9, 2005 (edited) Εγώ δεν κάνω επικοδομοιτική κριτική μέχρι που να ζητήσεις συγνώμη για κάτι που έχεις μπερδέψει! Και αυτό αν το καταλάβεις βέβαια! Edited December 9, 2005 by Amandel Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.