Balidor Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 8α συμφωνίσω στο γεγονός οτι τα βιβλί αποσκοπούν στο να "καταλάβουμε" έναν χαρακτήρα. Βλέπεις τιν ζωή του, βλέπεις πράγματα που δέν κάνεις εσύ! Και επίσης οπως είπε ο Deodonus, οταν ερωτεύεσαι το κάνεις για να αισθανθείς. Μετά έρχεται η επαφή, γιατί να μην περιγράφουμε ΚΑΙ τα δύο, ο καθένας με το στύλ του, και ο ακθένας με το τί θέλει να δείξει και τα μυνήματα που θέλει να περάσει !!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 23, 2005 Share Posted May 23, 2005 Δείτε ένα thread από άλλο forum. Αν καταφέρετε να το διαβάσετε όλο, θα ονομαστείτε "Ήρωας/Ηρωίδα του Sff.Gr". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted May 24, 2005 Share Posted May 24, 2005 Βάρδε εσύ τα διάβασες όλα; Μια φορά, μπράβο τους για τη συμμετοχή (6 σελίδες δεν είναι και λίγο πράμα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted June 1, 2005 Share Posted June 1, 2005 Το να παρουσιάζεις έναν χαρακτήρα, όλες τις πτυχές της προσωπικότητάς του, σε οδηγεί σε μία συμπάθεια. Η ερωτική πράξη απλά είναι μέρος της ζωής του. Αν εσύ ήσουν με το έτερόν σου ήμισυ, θα έπεφτες σε κώμα μέχρι να τελειώσει; Σκοπός ενός ήρωα είναι να ζήσουμε τη ζωή του μέσα από το βιβλίο, ένας από τους λόγους που η λογοτεχνία υπερέχει του σχεδίου ή του κινηματογράφου. Μπορείς να νιώσεις τις σκέψεις και εσωτερική αντιπαράθεση του χαρακτήρα, ώσπου να ζεις την εκάστοτε ιστορία μέσα από τα μάτια του! Η ερωτική πράξη είναι ένα τμήμα της γενικής του ζωής! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted June 6, 2005 Share Posted June 6, 2005 χμμ... προσωπικά δε νομίζω πως χρειάζεται ιδιέταιρος πουριτανισμός, και είναι αρκετά διαμαντάκια στο χώρο του φανταστικού που έχουν κυριολεκτικά "βρώμικες" σκηνές (θυμηθείτε τον Φ.Λάιμπερ, ο οποίος έχει γράψει κυριολεκτικά διεστραμένα σε κάποια έργα του). τελευταία γράφω μια ιστορία (γεφύρι της άρτας μάλον) φαντασίας που οι κεντρικοί ήρωες είναι ένα εντελώς διεστραμμένο ζευγάρι, που μπλέκουν σε μια περιπέτεια (ή μάλον τους μπλέκουν) σε ενα εντελώς gothic σκηνικό με μάγους, τσιγκανικες κατάρες, φαντάσματα κτλ. μέσα απο τους κύκλους μιας παράξενης αίρεσης- σεχτας που μπλέκονται άθελά τους κτλ κτλ... έτσι για να πάρετε μια ιδέα για τους κεντρικούς ήρωες, ο τύπος είναι εντελώς χύμας, ζωγράφος, ψιλοκαταξιωμένος, με κάτι απο Cobain στο χαρακτήρα, αλλα και πολυτάλαντος με παραξενιές, αλκοολικός (τελευταία),ερασιτέχνης πιλότος κατα καιρους κτλ κτλ... Η τυπισα είναι μοντέλο, είναι εντελώς αντίθετη με τον τύπο, αρκετά πιο προσγειωμένη, και ποιο καθαρή, με μεγάλη δόση τρέλας όμως, ίσως λίγο snob αλλα χωρίς τη δόση εκκεντρισμου που έχει ο άλλος, αλλα (για κακή της τύχη) πολλές φορές εμπιστεύεται τη διαίσθησή του κτλ κτλ... Κάπου μπλέκονται σε μια παράξενη συνάντηση που ξεκινάει νορμάλ παρτάκι μιας περίεργης σέχτας, στην πορεία μετατρέπεται σε όργιο, και αργότερα χμμμ.....το σκηνικό μεταλλάσεται και αρχίζει το θρίλερ! ενα τέτοιο διήγημα δεν μπορει παρα να έχει όχι νορμάλ ερωτικές σκηνες, αλλα φυσικά και εντελώς "βρώμικο" γράψιμο σε κάποια σημεία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Bump καρα-bump! Γιατί έχω ανάγκη από απαντήσεις στην ερώτηση με την οποία ξεκίνησε αυτό το τόπικ ο Nihilio (που τη σήμερον ημέρα έχει την τάση να επεμβαίνει στα σόκιν ποστ!), απαντήσεις από τους καινούργιους. Είμαι τις γνώμης, πως πλην κάποιων σπλάτερ εξαιρέσεων (το γυμνό πάντα μοιάζει να συνοδεύεται από αίμα), το σεξ αγνοείται από τα γραπτά της βιβλιοθήκης μας. Από τον Νοέμβριο του 2006 που έγινα μέλος δεν θυμάμαι να το έχω συναντήσει ενεργό σε διηγήματα (το σεξ, σαν το γιαούρτι, πρέπει να είναι ζωντανό, εδώ όμως...πέφτουν μόνο ριζόγαλα.) Είναι επίσης γνωστό πως αποφεύγεται όταν τίθεται "υποψήφιο θέμα" για "μηνιαίο διαγωνισμό" Ορίστε λοιπόν fellow puritans, μελετήστε τις απόψεις των παλιών και δώστε μας και τα δικά σας φώτα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Είναι επίσης γνωστό πως αποφεύγεται όταν τίθεται "υποψήφιο θέμα" για "μηνιαίο διαγωνισμό" Αυτό να το πεις στον Dinosxanthi που ψάχνει για θέμα για τον επόμενο διαγωνισμό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Bump καρα-bump! Γιατί έχω ανάγκη από απαντήσεις στην ερώτηση με την οποία ξεκίνησε αυτό το τόπικ ο Nihilio (που τη σήμερον ημέρα έχει την τάση να επεμβαίνει στα σόκιν ποστ!), απαντήσεις από τους καινούργιους. Είμαι τις γνώμης, πως πλην κάποιων σπλάτερ εξαιρέσεων (το γυμνό πάντα μοιάζει να συνοδεύεται από αίμα), το σεξ αγνοείται από τα γραπτά της βιβλιοθήκης μας. Από τον Νοέμβριο του 2006 που έγινα μέλος δεν θυμάμαι να το έχω συναντήσει ενεργό σε διηγήματα (το σεξ, σαν το γιαούρτι, πρέπει να είναι ζωντανό, εδώ όμως...πέφτουν μόνο ριζόγαλα.) Είναι επίσης γνωστό πως αποφεύγεται όταν τίθεται "υποψήφιο θέμα" για "μηνιαίο διαγωνισμό" Ορίστε λοιπόν fellow puritans, μελετήστε τις απόψεις των παλιών και δώστε μας και τα δικά σας φώτα. Διάβασε την ιστορία μου ''Come Winter'' για μια πιο σκοτεινή έκφανση σεξουαλικότητας. Βασικά όλο το διήγημα έχει ως θέμα την σεξουαλικότητα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Αχά ωραίο θεματάκι. Λοιπόν η αλήθεια είναι πως η βιβλιοθήκη μας είναι λίγο ξενέρωτη σ' αυτό το θέμα! Εγώ γενικά προτιμώ κανονική περιγραφή του σεξ στις ιστορίες. Δλδ όχι απλά να γίνεται αναφορά ότι έγινε κι αυτή η πράξη και τέλος. Τώρα ο τρόπος που θα γίνει η περιγραφή διαφέρει ανάλογα με το ύφος της ιστορίας. Σε κάποιες ταιριάζει μια πιο ρομαντική-ποιητική περιγραφή, σε άλλες πιο ωμή ή και αισχρή. Η αλήθεια είναι πως μου είναι λίγο δύσκολο να διαβάζω ωμές περιγραφές, προτιμώ πιο ποιητικορομαντικές αλλά αν ταιριάζει με την ιστορία, ο συγγραφέας πρέπει να το τολμήσει κατά την άποψή μου. Καλά και τα υποννοούμενα αλλά έχει παραγίνει το κακό μ' αυτά! Τώρα στη γραφή, δεν είναι και εύκολο πράγμα να γράψεις μια τέτοια σκηνή(για μένα τουλάχιστον). Έχω γράψει μερικές γιατί σίγουρα ταιριάζουν με την ιστορία μου οπότε θεώρησα ότι δεν ήταν δυνατόν να λείπουν. Θα ήταν κρίμα να δημιουργήσω στερημένους ήρωες, χωρίς λόγο. Ξεκίνησα από υποννοούμενα και κατέληξα να γράψω μια σκηνή 8 σειρών . Έχει πολύ ενδιαφέρον στη συγγραφή και ήμουν όλο στο σβήσε-γράψε. Είχα σκεφτεί να την ανεβάσω εδώ(κυρίως επειδή ήταν δύσκολη και ήθελα κριτικές και γνώμες) αλλά φοβήθηκα λίγο να το κάνω γιατί δεν έχει και καθόλου φανταστικά στοιχεία, οπότε είπα, άσε πάμε παρακάτω σε καμιά μάχη... Έχω διαβάσει αρκετά διηγήματα εδώ μέσα που θα μπορούσαν άνετα να έχουν ερωτικές σκηνές αλλά δεν είχαν... και είναι κρίμα. Μπορεί να βγει ένα πραγματικά ωραίο αποτέλεσμα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Βασικά, έχω βαρεθεί να βλέπω και να διαβάζω για σέξ. Σ'αυτό δηλαδή μόνο στερημένοι δεν είμαστε, και ίσως γι'αυτό έχει χάσει και τη γλύκα του όταν εμφανίζεται σε κάποια γραπτά. Για μένα δεν είναι απαραίτητο να περιγραφεί μία σκηνή αν δεν εξυπηρετεί πραγματικά τους σκοπούς του κειμένου (εκτός αν ο μόνος σκοπός είναι να τραβήξει την προσοχή!). Παρόμοια δεν είναι απαραίτητες οι περιγραφές βίας (οι οποίες μαζί με τις σκηνές σέξ πολυ εύκολα ξεφεύγουν απο το 'τέλειο' μέτρο). Προσωπικά αν δεν είναι σίγουρος ένας συγγραφέας για το αν εξυπηρετεί μία σκηνή σεξ την ιστορία του προτιμω να μην την βάλει, γιατί συνήθως φαίνεται εντελώς παράταιρη μία τέτοια σκηνή. Λίγα έργα (ταινίες, και βιβλία) δεν μου φάνηκαν πως ήταν ξεκούδουνα σ'αυτό το σημείο. Στην περιγραφή πάντως είμαι πολυ καλή...:pppp αλλά μάλλον δεν θα σας κάνω την χάρη να σας το αποδείξω, αν κι έχω δείγμα τέτοιας δουλειάς μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Η επίμαχη ασχολία δεν θά 'πρεπε να διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ασχολία των ηρώων / χαρακτήρων ενός έργου. Αν το σεξ είναι σχετικό με την υπόθεση, αν προωθεί τον μύθο ή αν περιγράφει χαρακτήρες, πρέπει να παρουσιαστεί. Αν όχι, πρέπει να παραλειφθεί, όχι επειδή πρέπει να είμαστε καθωσπρέπει και ευγενικοί με τους αναγνώστες, αλλά επειδή πολύ απλά οτιδήποτε περιττό στοιχείο βαραίνει αδικαιολόγητα το έργο (ειδικά αν έιναι μικρό). Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο περιγραφής του σεξ. Αν η υπόθεση απαιτεί λεπτομέρειες (αν έχει σημασία το πάθος, η αδιαφορία, οι διάλογοι, η στάση, η διάρκεια, η απόλαυση κλπ.) τότε αυτές πρέπει να δοθούν. Αν η υπόθεση δεν απαιτεί λεπτομέρειες κι εμείς τις δίνουμε, τότε βάζουμε τον αναγνώστη να κοιτάει από μια κλειδαρότρυπα τη στιγμή που το έργο εξελίσσεται (ή θα έπρεπε να εξελίσσεται) αλλού. Στο τελευταίο Λογοτεχνικό Εργαστήριο της ΑΛΕΦ πήγα με ένα διήγημα 8.000 λέξεων. Η κυρίως σκηνή του σεξ (δεν την αναφέρω ως ερωτική γιατί δεν είναι καθόλου) είναι περίπου 3.000 λέξεις. Επειδή η σκηνή είναι (πολύ) σκληρή και ο σκοπός μου δεν ήταν να σοκάρω, όταν το έγραφα φανταζόμουν ότι όταν θα έφτανα εκεί, θα την προσπερνούσα με κάποιο από τα γνωστά τεχνάσματα. Όμως, επειδή όλο το διήγημα (που έιναι Ε.Φ.) αφορά το σεξ και περιστρέφεται γύρω απ' αυτό, διαπίστωσα ότι απλώς δεν μπορώ να κλέψω τον αναγνώστη ζουμάροντας στο λαμπατέρ την κρίσιμη στιγμή. Οπότε βγήκε κάτι που όταν το διάβασαν κάπου δεκαπέντε άτομα για το Εργαστήριο, οι τρεις είπαν κάτι σαν "καλά, εσύ φαινόσουν για καλό παιδί", το οποίο βέβαια με διασκέδασε αφάνταστα. Γιατί ο αναγνώστης έχει δικαίωμα να βάζει με τον νου του ό,τι θέλει για το ποιόν του συγγραφέα, αλλά ο συγγραφέας έχει πρώτ' απ' όλα υποχρέωση να υπηρετεί τη φαντασία του, τον εαυτό του και τελικά και τον αναγνώστη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Δεν μπορώ να πω ότι δεν το χρησιμοποιώ. Απ' το πρώτο μου διήγημα κιόλας, το σεξ είχε μια θεσούλα κρατημένη. Σε διηγήματα το αποφεύγω, εκτός από δύο περιπτώσεις εκ των οποίων η μία είναι σχεδόν Άρλεκιν στην περιγραφή κι η άλλη αυνανισμός. Όμως στις νουβέλες δεν διστάζω να χρησιμοποιήσω από γούτσου γούτσου ρομάντζο μέχρι βιασμό. Ακόμα και τώρα, που σκηνή βιασμού έχει διαβαστεί κι εγκριθεί απ' τον καλύτερο κι αυστηρότερο κριτή μου (τον πατέρα μου), ντρέπομαι όταν το γράφω και με παιδεύει αρκετά. Είναι λεπτός ο διαχωρισμός ανάμεσα στο αληθοφανές και το χυδαίο. Όμως, το να μην χρησιμοποιήσω καθόλου ερωτικές/σεξουαλικές σκηνές σε μια νουβέλα χ σελίδων που ανάμεσα σε άλλα έχει και έρωτα, μου είναι τουλάχιστον αφελές. Σ' αυτό, έχω διδαχτεί απ' τον Kay, που καταφέρνει να περιγράφει απίστευτα φυστικώματα χωρίς χυδαιότητα. Δεν είμαι καθόλου κατά, λοιπόν, ίσα ίσα που θα σηκώσω την σημαιούλα μου και θα το υποστηρίξω, αρκεί να μην γίνεται κατάχρηση (εκτός αν μιλάμε για τσόντα, οπότε καμία περιγραφή και ποσότητα δεν είναι αρκετή :Ρ) και να ενσωματώνεται στο ευρύτερο κλίμα του κειμένου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 [...] Σ' αυτό, έχω διδαχτεί απ' τον Kay, που καταφέρνει να περιγράφει απίστευτα φυστικώματα χωρίς χυδαιότητα.[...] Α, ναι. Η πρόσφατη εμπειρία μου, μου έμαθε ότι αν θες να αποφύγεις τη χυδαιότητα (που βασικά πρέπει να θες, κι έκανα μια μεγάλη προσπάθεια γι αυτό) ένα από τα πιο χρήσιμα μυστικά είναι να μην αναφέρεις ανατομικές ονομασίες αλλά να χρησιμοποιείς τις γνώσεις και την φαντασία του ίδιου του αναγνώστη γι αυτό (και στη δική μου περίπτωση δεν ήταν πάντα εύκολο γιατί η ανατομία δεν ήταν ακριβώς γνωστή στον αναγνώστη). Οι ανατομικές ονομασίες στους διαλόγους φαίνονται λιγότερο χυδαίοι (γιατί χρεώνονται περισσότερο στους χαρακτήρες παρά στον συγγραφέα) αλλά κι εκεί χρειάζεται μέτρο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Η επίμαχη ασχολία δεν θά 'πρεπε να διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη ασχολία των ηρώων / χαρακτήρων ενός έργου. Αν το σεξ είναι σχετικό με την υπόθεση, αν προωθεί τον μύθο ή αν περιγράφει χαρακτήρες, πρέπει να παρουσιαστεί. Αν όχι, πρέπει να παραλειφθεί, όχι επειδή πρέπει να είμαστε καθωσπρέπει και ευγενικοί με τους αναγνώστες, αλλά επειδή πολύ απλά οτιδήποτε περιττό στοιχείο βαραίνει αδικαιολόγητα το έργο (ειδικά αν έιναι μικρό).Το ίδιο ισχύει και για τον τρόπο περιγραφής του σεξ. Αν η υπόθεση απαιτεί λεπτομέρειες (αν έχει σημασία το πάθος, η αδιαφορία, οι διάλογοι, η στάση, η διάρκεια, η απόλαυση κλπ.) τότε αυτές πρέπει να δοθούν. Αν η υπόθεση δεν απαιτεί λεπτομέρειες κι εμείς τις δίνουμε, τότε βάζουμε τον αναγνώστη να κοιτάει από μια κλειδαρότρυπα τη στιγμή που το έργο εξελίσσεται (ή θα έπρεπε να εξελίσσεται) αλλού. Στο τελευταίο Λογοτεχνικό Εργαστήριο της ΑΛΕΦ πήγα με ένα διήγημα 8.000 λέξεων. Η κυρίως σκηνή του σεξ (δεν την αναφέρω ως ερωτική γιατί δεν είναι καθόλου) είναι περίπου 3.000 λέξεις. Επειδή η σκηνή είναι (πολύ) σκληρή και ο σκοπός μου δεν ήταν να σοκάρω, όταν το έγραφα φανταζόμουν ότι όταν θα έφτανα εκεί, θα την προσπερνούσα με κάποιο από τα γνωστά τεχνάσματα. Όμως, επειδή όλο το διήγημα (που έιναι Ε.Φ.) αφορά το σεξ και περιστρέφεται γύρω απ' αυτό, διαπίστωσα ότι απλώς δεν μπορώ να κλέψω τον αναγνώστη ζουμάροντας στο λαμπατέρ την κρίσιμη στιγμή. Οπότε βγήκε κάτι που όταν το διάβασαν κάπου δεκαπέντε άτομα για το Εργαστήριο, οι τρεις είπαν κάτι σαν "καλά, εσύ φαινόσουν για καλό παιδί", το οποίο βέβαια με διασκέδασε αφάνταστα. Γιατί ο αναγνώστης έχει δικαίωμα να βάζει με τον νου του ό,τι θέλει για το ποιόν του συγγραφέα, αλλά ο συγγραφέας έχει πρώτ' απ' όλα υποχρέωση να υπηρετεί τη φαντασία του, τον εαυτό του και τελικά και τον αναγνώστη. Κάνω quote όλη την απάντηση του mman! Δεν θα μπορούσε να τα πεί καλύτερα απο μένα (γιατί αυτά ακριβώς ήθελα να πώ)... μα πώς το έκανες καλέ μου άνθρωπε?! Όμως, το να μην χρησιμοποιήσω καθόλου ερωτικές/σεξουαλικές σκηνές σε μια νουβέλα χ σελίδων που ανάμεσα σε άλλα έχει και έρωτα, μου είναι τουλάχιστον αφελές. άλλο η ερωτική σκηνή, κι άλλο η σεξουαλική σκηνή. Οι ερωτικές σκηνές είναι σχεδόν απαραίτητες, ακόμα και σε νουβέλες που δεν ασχολούνται πολύ με το θέμα του έρωτα, κι όταν λέμε ερωτική σκηνή (για μένα πάντα) εννοούμε ακόμα και μία σκηνή όπου περιγράφεται ένα βλέμμα που αλλάζει το συναίσθημα ενός απο τους ήρωες, ένα σκίρτημα που θα τον/την κάνει να πισωγυρίσει ξέρω γώ, κάτι. Το 'ερωτικό' καλύπτει μία τεράστια γκάμα, και είναι ένα υπέροχο εργαλείο στα χέρια ενός συγγραφεά που ξέρει να το χρησιμοποιήσει σωστά...και ειλικρινά, όπως ακριβώς είναι πιο ερωτικό να βλέπεις μία γυναίκα αρκούντως ντυμένη, αλλά πολλά υποσχόμενη, απο μία εντελώς γυμνή, παρόμοια είναι πολύ πιο ερωτικό να διαβάζεις μία σκηνή που αφήνει την φαντασία και το συναίσθημά σου να οργιάσουν, παρά μία ξεκάθαρη περιγραφή (όσο 'καλοστημένη' και να είναι) όλης της διαδικασίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Πέγκυ, μην σου θυμίσω κάτι περιγραφικότατες σκηνές σ' αυτούς για τους οποίους κελαηδάνε τα πουλιά. :Ρ Όταν λέω "σεξουαλική" δεν εννοώ πώς μπήκε, πού μπήκε και πόσες φορές μπήκε και βγήκε. :Ρ Προφανώς, δε νομίζω ότι αναφέρουμε σενάρια για τσόντα εδώ (αν και ο Masterton περιγράφει γλαφυρότατα χωρίς να γράφει (τελείως) τσόντα :Ρ). Αλλά να δώσεις με περιγραφές το πώς περίπου ήταν η όλη κατάσταση ή (αν έχει σημασία) πιο λεπτομερειακά πώς ήταν η κατάσταση, δεν στερεί τον αισθησιασμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Σεξ λοιπόν… Πολύ σεξ; Λίγο σεξ; Περιγραφικό σεξ ή σεξ κάτω απ’ τα σεντόνια και με σβηστά τα φώτα; Προσωπικά στα κείμενα μου αποφάσισα να χωρίσω το σεξ σε δυο πολύ ευδιάκριτα είδη. Το «οργανικό» σεξ, το γήινο σαρκικό πάθος που μπορεί να κρύβει συναισθήματα που όμως δεν έχουν ως άμεσο αποδέκτη τα χμ.. «εμπλεκόμενα» μέρη και στο σεξ που εκφράζει την σωματική ένωση κάποιων που ήδη νιώθουν ενωμένοι συναισθηματικά ο ένας με τον άλλο. Για το μεν πρώτο επιλέγω τη σκληρή περιγραφή (καμιά φορά σχεδόν πορνογραφική) προσπαθώντας όμως μέσα απ’ αυτό α) να χαρτογραφήσω (αν μπορώ) τα κίνητρα των ηρώων μου και β) να προσθέσω κάτι εντελώς γήινο και πρωτόγονα ρεαλιστικό ειδικά σε ιστορίες που πετούν στα σύννεφα. Επίσης δεν με ενοχλεί η χυδαιότητα του σεξ στις σελίδες ενός βιβλίου αν αυτή εξυπηρετεί τη δράση και κολλάει με τους χαρακτήρες του (εφόσον δε μιλάμε για τσόντα δηλαδή). Για το δεύτερο είδος σεξ επιλέγω πιο ήπιες προσεγγίσεις προσπαθώντας ν’ αποφύγω τα πολλά λόγια για την πράξη αυτή καθεαυτή μεταθέτοντας το κέντρο βάρους στα συναισθήματα που έχουν οι ήρωες μου από την παρουσία της «αγάπης» τους. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και ενδιάμεσοι συνδυασμοί των παραπάνω…Τίποτα δεν είναι ή έτσι ή γιουβέτσι. Υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες κι όλοι ξέρουμε ότι το σεξ υπάρχει σε διάφορες μορφές (αντίστοιχες με τους ανθρώπους) και το αν θα φαίνεται χυδαίο, εξευτελιστικό ή αγνό και καθαγιασμένο εξαρτάται απ’ τον τρόπο που επιλέγουμε να το τοποθετήσουμε σε μια ιστορία. Από το νόημα που κρύβεται πίσω από το σεξ. Από το κίνητρο… Πάντως είμαι υπέρ της άποψης ότι και το σεξ με απόλυτα «ανατομικές» λεπτομέρειες μπορεί και να είναι μέρος ενός κατά τα άλλα ποιητικού κειμένου δίνοντας του και τα «σκληρά» νοήματα που χρειάζονται. Την αγριάδα που δεν έχει σχέση με τριαντάφυλλα και καρδούλες… QUOTE «Είμαι τις γνώμης, πως πλην κάποιων σπλάτερ εξαιρέσεων (το γυμνό πάντα μοιάζει να συνοδεύεται από αίμα), το σεξ αγνοείται από τα γραπτά της βιβλιοθήκης μας» QUOTE Ντίνο μιας και απευθύνθηκες σε μας τους καινούργιους λέω ν’ απαντήσω σ’ αυτό. Νομίζω ότι από την αυγή του κόσμου το σεξ ήταν συνυφασμένο με τα δυο μεγάλα μυστήρια της ύπαρξης, τον Θάνατο και τη Ζωή. Κατά κάποιο τρόπο κουβαλά μέσα του την έννοια του θανάτου και της ζωής κάτι που σαν ιδέα εμένα με ελκύει τρομερά. Καμιά φορά λοιπόν επιλέγω να προσεγγίσω τον θάνατο, τη θνητότητα και τη φυσική διαδοχή του παλιού από το νέο, του φθαρμένου από το καινούργιο, του ανόθευτου από το αλλοτριωμένο μέσα από το σεξ κι αυτό συχνά συνοδεύεται από αίμα, βία και πόνο. Κάτι σαν τη γέννα δηλαδή (χωρίς τη βία εννοείται). Αλλά ακόμα κι αυτό το αίμα δεν έχει σκοπό να σοκάρει αλλά να πυροδοτήσει συμβολικούς συνειρμούς. Τώρα για το ότι το σεξ αγνοείται από τα γραπτά της βιβλιοθήκης (I will take your word for it) αυτό νομίζω ότι έχει να κάνει με δυο λόγους. Ο ένας είναι η φόρμα που επιβλήθηκε από τους μεγάλους της λογοτεχνίας του φανταστικού, πολλοί από τους οποίους (ειδικά οι παλιότεροι, βλ. Τόλκιν) προσπάθησαν ν’ αναβιώσουν μια ρομαντική-μεσαιωνική-χριστιανική άποψη για τα πράγμα που εκ τον πραγμάτων αγνοεί το σεξ και τα διαχωρίζει όλα σε άσπρο και μαύρο. Κι αυτό πέρασε αθόρυβα και σκληρά σε πολλούς αναγνώστες που φιλοδοξούν να γράψουν κι οι ίδιοι. (Άσε που οδήγησε κάποιους νεότερους συγγραφείς να σκεφθούν ότι δεν πρέπει να σοκάρουν, ρισκάροντας την απόρριψη από ένα κοινό που είναι ήδη εθισμένο σε πολύ συγκεκριμένες φόρμες και κλισέ) Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με εμάς τους ίδιους (εδώ θα προτιμήσω να αναφερθώ στον εαυτό μου για αποφυγή παρεξηγήσεων). Προερχόμενος λοιπόν από επαρχιώτικη κοινωνία μ’ όλα τα ταμπού και του μικροαστισμούς που μπορείς να φαντασθείς, όταν ήρθε η ώρα να γράψω ένιωσα αβάσταχτα εκτεθειμένος. Σκέφθηκα ότι αν έμπαινα στη διαδικασία να πω με μελανά χρώματα αυτά που έτσι κι αλλιώς υπήρχαν γύρω μου και μέσα μου, θα γινόμουν κατά κάποιο τρόπο «ρεζίλι». Το λέω χοντρά για να γίνει κατανοητό. Μου πήρε πολλά χρόνια ν’ απελευθερωθώ από αυτή τη σκέψη και να γράψω αδιαφορώντας για τις πιθανές αντιδράσεις. Η αλήθεια είναι πως όταν το κατάφερα, πραγματικά απελευθερώθηκαν οι εκφραστικές μου δυνατότητες. Ήταν δηλαδή ζήτημα χρόνου και τόλμης (για μένα). Οπότε δώσε στους άλλους που συνεισφέρουν στη βιβλιοθήκη με τις ιστορίες τους το χρόνο που χρειάζονται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 (edited) Πέγκυ, μην σου θυμίσω κάτι περιγραφικότατες σκηνές σ' αυτούς για τους οποίους κελαηδάνε τα πουλιά. :Ρ ήταν μία στιγμιαία κατρακύλα της συγγραφικής μου καριέρας! Μην μου το θυμίζεις άααα-άαααα-πόοοοονηηηηηη και τέλος πάντων, εκεί εξυπηρετούσε την ιστορία, αφού έγραφα για πρωταγωνίστρια πορνό, έλεος! Όταν λέω "σεξουαλική" δεν εννοώ πώς μπήκε, πού μπήκε και πόσες φορές μπήκε και βγήκε. :Ρ Προφανώς, δε νομίζω ότι αναφέρουμε σενάρια για τσόντα εδώ (αν και ο Masterton περιγράφει γλαφυρότατα χωρίς να γράφει (τελείως) τσόντα :Ρ). Αλλά να δώσεις με περιγραφές το πώς περίπου ήταν η όλη κατάσταση ή (αν έχει σημασία) πιο λεπτομερειακά πώς ήταν η κατάσταση, δεν στερεί τον αισθησιασμό. Ναι, ασφαλώς, ΟΤΑΝ Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΦΤΙΛΙΖΕΙ, και το ξεφτιλίζει όταν ξεφεύγει απο το μέτρο της ίδιας του της ιστορίας. Αυτά που έγραψε ο mman τέλος πάντων. Η ιστορία του βιασμού που είχες γράψει ήταν ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ για την ιστορία σου, ήταν μην σου πω, η γέφυρά σου για τα παρακάτω, δεν μπορούσε να δικαιολογηθεί η πορεία χωρίς αυτή την σκηνή, και παρόλο που είναι επικίνδυνη σκηνή (ως προς το μέτρο και την σωστή περιγραφή), κατάφερες να γράψεις την τέλεια σκηνή βιασμού στην τέλεια στιγμή του έργου, με τον τέλειο τρόπο, και δεν ήταν καθόλου χυδαία, δεν ήταν και ιδιαίτερα περιγραφική (με την έννοια της ανατομικής λεπτομέρειας) αλλά ήταν περιγραφικότατη ως προς τα συναισθήματα, και ιδιαίτερα την εναλλαγή αυτών. Αυτό είναι το τέλειο σε μία τέτοια σκηνή. να μην μείνει κανείς στις ανατομικές λεπτομέρειες, αλλά να προχωρήσει πιο πέρα, γιατί αν θές να δώσεις βάθος στους χαρακτήρες σου, δεν θα ασχοληθείς μόνο με την επιφάνεια, αυτό που θα έβλεπε δηλαδή ένας ματάκιας (όπως αναφέρθηκε κι αλλού), αλλά θα μπείς πιο μέσα του, θα χρησιμοποιήσεις το σέξ για να μιλήσεις για περισσότερα πράγματα. Αυτό μ'αρέσει, κι αυτό θεωρώ καλή σκηνή σέξ (ή ερωτική, εντάξει) σε ένα βιβλίο. εντιτ, γιατί τώρα είδα την απάντηση του Κωνσταντίνου: Πάντως είμαι υπέρ της άποψης ότι και το σεξ με απόλυτα «ανατομικές» λεπτομέρειες μπορεί και να είναι μέρος ενός κατά τα άλλα ποιητικού κειμένου δίνοντας του και τα «σκληρά» νοήματα που χρειάζονται. Την αγριάδα που δεν έχει σχέση με τριαντάφυλλα και καρδούλες? Ναι, εφόσον το χρησιμοποιείς σαν τρόπο για να δώσεις τα σκληρά σου νοήματα. Το θέμα είναι οτι πολλές φορές έχω πετύχει σκηνές σεξ που δείχνουν τελείως άσχετες με το κείμενο, τελείως περιττές, αποπροσανατολιστικές, που στο τέλος όχι μόνο δεν βοήθησαν στο να κατανοήσω τους ήρωες, αλλά μου δημιούργησαν απορίες του τύπου: "τί σκεφτόταν ο ποιητής, όταν το έγραφε, διάολε;" Γενικά, το σέξ και ο έρωτας πρέπει να χρησιμοποιούνται με πολύ προσοχή (όχι φειδώ, απλά προσοχή), να ξέρεις ακριβώς τί κάνεις όταν γράφεις μία τέτοια σκηνή, γιατί δεν είναι οτι θα κάνει απλά κοιλιά ένα βιβλίο ας πούμε, θα χαλάσει όλη την εικόνα, ή θα επικεντρώσει την προσοχή σ'αυτό το σημείο, χάνοντας άλλα στοιχεία του βιβλίου σου, έτσι δεν είναι; Θέλει ταλέντο το θέμα! Edited January 26, 2009 by Blondbrained Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 πώς μπήκε, πού μπήκε και πόσες φορές μπήκε και βγήκε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Ναι, Ντίνο. Τό 'χει αυτό το γλαφυρό στις περιγραφές της η Sonya. Το 'χει σίγουρα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Blondbrained έχεις απόλυτα δίκιο ότι είναι ζήτημα ικανότητας. Όπως όμως και ολόκληρη η ιστορία είναι ζήτημα ικανότητας οπότε τσάμπα το έχουμε κεντράρει στο σεξ. Άλλωστε αυτό είπα κι εγώ. Το θέμα είναι αν το σεξ (περιγραφικό ή όχι είναι άσχετο για μένα) έχει σχέση με την ιστορία και δείχνει αυτά που θες να πεις. Σαφώς και υπάρχουν κείμενα όπου μια σκηνή σεξ είναι αποτυχημένη ή άσχετη, βαλμένη για να τραβήξει την προσοχή και για κανέναν άλλο λόγο, όπως ακριβώς και μια σκηνή μάχης, διαλόγων, δράσης κτλ. Δεν έχει διαφορά. Το ζήτημα απ’ ότι καταλαβαίνω διαβάζοντας τα posts έχει να κάνει και λίγο με το γούστο (πάλι) του καθενός μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Το θέμα είναι αν το σεξ (περιγραφικό ή όχι είναι άσχετο για μένα) έχει σχέση με την ιστορία και δείχνει αυτά που θες να πεις. Σαφώς και υπάρχουν κείμενα όπου μια σκηνή σεξ είναι αποτυχημένη ή άσχετη, βαλμένη για να τραβήξει την προσοχή και για κανέναν άλλο λόγο, όπως ακριβώς και μια σκηνή μάχης, διαλόγων, δράσης κτλ. Δεν έχει διαφορά. Το ζήτημα απ’ ότι καταλαβαίνω διαβάζοντας τα posts έχει να κάνει και λίγο με το γούστο (πάλι) του καθενός μας. Σίγουρα είναι θέμα γούστου, αλλά επειδή το σέξ είναι σημαντικότερο για όλους τους αναγνώστες, και πολύ πιο εύκολο να ταυτιστούμε μαζί του, θεωρώ οτι αφορά περισσότερο απο μία σκηνή μάχης, που αν είναι αποτυχημένη απλά θα κάνει κοιλιά στο κείμενο. τέλος πάντων, σας έβαλα case study, μιά και μου το θύμισε η Σόνυα, στις διάφορες ιστορίες. Παρακαλώ σχολιάστε. Δεν είναι ό,τι πιο βρώμικο έχω γράψει, γιατί η ιστορία δεν είχε σκοπό να είναι βρώμικη, αλλά περιέχει κυρίως σέξ, οπότε μ'ενδιαφέρει η γνώμη σας, και κατά πόσον πέτυχα τον στόχο μου (που θα διαβάσετε στα σχόλια της ιστορίας). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Εγώ συμφωνώ με όλους σας, έτσι κι αλλιώς δε φαίνεται να διαφωνείτε κιόλας... Αυτό που με εκνευρίζει είναι όταν διαβάζω μια ιστορία και το σεξ υποννοείται με τέτοιο τρόπο που δεν καταλαβαίνω ότι έγινε! Είπαμε διακριτικά, διακριτικά αλλά έχω κουραστεί από αυτό το πράγμα. Σίγουρα πρέπει να γίνει προσεκτικά και όχι απλά για να υπάρχει ή να σοκάρει(κάτι που μάλλον δεν το κάνει κανείς απο δω μέσα) αλλά επειδή εξυπηρετεί το κείμενο και τους ήρωες! Ωραία, αφού έχετε γράψει κάποιες τέτοιες σκηνές(σεξουαλικές/ερωτικές όπως θέλετε), δεν τις ανεβάζετε όπως έκανε και η Blondbrained, έτσι για να δούμε και κάποια παραδείγματα και να μάθουμε κι εμείς οι πιο νέοι στη συγγραφή;;; Εγώ θυμάμαι ενα διήγημα που είχε σκηνή σεξ μέσα, Αυτό νομίζω λέγεται και είναι στη βιβλιοθήκη. Νομίζω έκανε καλή δουλειά αυτος που το έγραψε, σόρι δεν θυμάμαι όνομα...Πάει καιρός που το διάβασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Ωραία, αφού έχετε γράψει κάποιες τέτοιες σκηνές(σεξουαλικές/ερωτικές όπως θέλετε), δεν τις ανεβάζετε όπως έκανε και η Blondbrained, έτσι για να δούμε και κάποια παραδείγματα και να μάθουμε κι εμείς οι πιο νέοι στη συγγραφή;;; μα η χριστιανή δεν τό'βαλα για να 'διδαχθείτε' οι νεώτεροι, αλλά για να ακούσω κι εγώ γνώμες απο παλαιότερους ή πιο έμπειρους στην συγγραφή. Συμφωνώ να βάλουμε μερικές τέτοιες ιστορίες (ίσως βάλω μία ακόμα, διαφορετικού στύλ) για να δούμε αν είναι αρκετή η δόση για το εκάστοτε διήγημα, αν είναι πετυχημένη η συνταγή τέλος πάντων, ανάλογα με τον στόχο του συγγραφέα. Τί λέτε? Ας το κάνουμε σαν άσκηση ένα πράμα... Αλλά να σχολιάσει και κανένας βρε παιδιά!!! Να ξέρουμε τί κάναμε! Άιντε, βούρ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 μα η χριστιανή δεν τό'βαλα για να 'διδαχθείτε' οι νεώτεροι, αλλά για να ακούσω κι εγώ γνώμες απο παλαιότερους ή πιο έμπειρους στην συγγραφή. Συμφωνώ να βάλουμε μερικές τέτοιες ιστορίες (ίσως βάλω μία ακόμα, διαφορετικού στύλ) για να δούμε αν είναι αρκετή η δόση για το εκάστοτε διήγημα, αν είναι πετυχημένη η συνταγή τέλος πάντων, ανάλογα με τον στόχο του συγγραφέα. Τί λέτε? Ας το κάνουμε σαν άσκηση ένα πράμα...Αλλά να σχολιάσει και κανένας βρε παιδιά!!! Να ξέρουμε τί κάναμε! Άιντε, βούρ! QUOTE Ωραία, αφού έχετε γράψει κάποιες τέτοιες σκηνές(σεξουαλικές/ερωτικές όπως θέλετε), δεν τις ανεβάζετε όπως έκανε και η Blondbrained Εγώ πάντως το καθήκον μου το έκανα χθες. Ευπρόσδεκτα τα σχόλια. (ειδικά για τη σκηνή του οργίου-κανιβαλισμού) Blondbrained πες κανένα λόγο έστω κι αν είναι: Ω θεε μου!!! Είναι φρίκη!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 26, 2009 Share Posted January 26, 2009 Παιδεύομαι εδώ και μια ώρα να απαντήσω και μόλις κοίταξα τι είχα γράψει, έκρινα ότι α) το κείμενό μου ήταν από εκείνα που θα έπρεπε να διαβάσει εφτά φορές ο αναγνώστης για να καταλάβει τι θέλω να πω και β) θα με στέλνατε κατευθείαν για ψυχανάλυση. Το έσβησα και θα το ανεβάσω αν καταφέρω κάποια στιγμή να το κάνω να μη φαίνεται απολύτως σχιζοειδές. Πάντως, για να μην τα πολυλογούμε: Πάντοτε εμπλέκονται σεξουαλικά οι ήρωες στις ιστορίες μου που έχουν σχετικά μεγάλο μέγεθος (δηλαδή στις περισσότερες). Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία τι έγινε και πώς έγινε και πόσο έγινε. Με εξαίρεση ωστόσο ένα πολύ πρόσφατο διήγημα που έγραψα ειδικά για το ερωτικό/σεξουαλικό θέμα που έπαιξε στο τελευταίο εργαστήριο της ΑΛΕΦ, οι ερωτικές μου σκηνές δεν περιέχουν πολλές ανατομικές λεπτομέρειες (κοινώς ζουμάρω στο λαμπατέρ, που είπε και ο mman). Δεν είναι τόσο ότι ντρέπομαι όσο ότι θέλω να είναι λίγο ρευστή η σκηνή, να επαφίεται στη φαντασία όλων και προ παντός στη δική μου η συμπλήρωσή της. Φυσικά, επειδή δεν θα έγραφα ποτέ κάτι που δεν θα μου άρεσε να διαβάσω (ή να κάνω επί του προκειμένου), δεν έχω γράψει αλλά ούτε και φανταστεί ποτέ τους ήρωές μου να εμπλέκονται σε σεξ με προχωρημένο σαδομαζοχισμό και με αηδιαστικές καταστάσεις (κοπρολαγνίες, σάπιες σάρκες και τέτοια). Δεν ξέρω αν ακούγομαι ξενέρωτη, αλλά έτσι είναι η μαύρη αλήθεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.