Blondbrained Posted January 27, 2009 Share Posted January 27, 2009 Φυσικά, επειδή δεν θα έγραφα ποτέ κάτι που δεν θα μου άρεσε να διαβάσω (ή να κάνω επί του προκειμένου), δεν έχω γράψει αλλά ούτε και φανταστεί ποτέ τους ήρωές μου να εμπλέκονται σε σεξ με προχωρημένο σαδομαζοχισμό και με αηδιαστικές καταστάσεις (κοπρολαγνίες, σάπιες σάρκες και τέτοια). Δεν ξέρω αν ακούγομαι ξενέρωτη, αλλά έτσι είναι η μαύρη αλήθεια. Ας μην μιλάμε -άλλο- για κοπρολαγνείες σήμερα! Αύριο πάλι Εγώ πάντως μία χαρά σας βρίσκω κυρία μου, εξαιρετική! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 27, 2009 Share Posted January 27, 2009 [...] Φυσικά, επειδή δεν θα έγραφα ποτέ κάτι που δεν θα μου άρεσε να διαβάσω (ή να κάνω επί του προκειμένου), δεν έχω γράψει αλλά ούτε και φανταστεί ποτέ τους ήρωές μου να [...] Θα διαφωνήσω δανειζόμενος την απάντηση του Asimov στην ερώτηση "πώς γίνεται Dr Asimov εσείς που οι ήρωές σαςέχουν γυρίσει ολόκληρο τον Γαλαξία να φοβόσαστε να μπείτε σε ένα αεροπλάνο;". Ο καλός δόκτωρ λοιπόν απάντησε σ' αυτό "Γράφω επίσης και αστυνομικές ιστορίες όπου οι ήρωές μου έχουν σκοτώσει ένα κάρο κόσμο, αλλά παρόλ' αυτά δεν μου έρχεται η όρεξη να στείλω κανένα στον τάφο". Νομίζω Βάσω θα συμφωνήσεις, ότι φυσικά και θα έγραφες κάτι που δεν σου αρέσει να κάνεις, ακόμα και στον επίμαχο τομέα, αρκεί να έδενε σωστά και απαραίτητα με την υπόθεση του έργου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 27, 2009 Share Posted January 27, 2009 (edited) Νομίζω Βάσω θα συμφωνήσεις, ότι φυσικά και θα έγραφες κάτι που δεν σου αρέσει να κάνεις, ακόμα και στον επίμαχο τομέα, αρκεί να έδενε σωστά και απαραίτητα με την υπόθεση του έργου. Μόνο για το επίμαχο μιλάω, φίλε μου. Και φαίνεται ότι μέχρι στιγμής φροντίζω επιμελώς να μη δένει... Edit: Επίσης, δεν ξέρεις τι είναι αυτά που είπα ότι δεν έγραψα (τα σχιζοειδή και ψυχαναλυτικά). Edited January 27, 2009 by Tiessa Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 27, 2009 Share Posted January 27, 2009 Α) Μόνο για το επίμαχο μιλάω, φίλε μου. Και φαίνεται ότι μέχρι στιγμής φροντίζω επιμελώς να μη δένει... Β) Edit: Επίσης, δεν ξέρεις τι είναι αυτά που είπα ότι δεν έγραψα (τα σχιζοειδή και ψυχαναλυτικά). Α) Now you're talking! B) Δυστυχώς, όχι αλλά η φιλοδοξία πεθαίνει πάντα τελευταία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 Έγινε ένα σχόλιο στο διήγημα της Tiessa και μου δημιούργησε απορίες. Το σχόλιο έλεγε πως απ' την ερωτική σκηνή φαινόταν ότι η συγγραφέας του κειμένου είναι γένους θηλυκού. Και αναρωτιέμαι πραγματικά, πόσο διαφορετικά μπορεί να γραφεί μια ρομαντική ερωτική σκηνή από έναν άντρα; Αφού η βάση είναι ο ρομαντισμός. Πάνω κάτω και οι δύο στο ίδιο επίπεδο δεν θα κινηθούν; Τι είναι δλδ αυτό που θα κάνει τον αναγνώστη να καταλάβει το φύλο; Ίσως ότι περιγράφουν τη σκηνή περισσότερο μέσα απ'τα μάτια του ενός ήρωα, γιατί αυτό ξέρουν καλύτερα; ;) Εντάξει σε ένα κείμενο που δεν είναι ρομαντικό αλλά το εντελώς αντίθετο, καταλαβαίνω ότι κάποιος μπορεί να διακρίνει(ίσως) πιο εύκολα το φύλο του συγγραφέα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nova Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 Έγινε ένα σχόλιο στο διήγημα της Tiessa και μου δημιούργησε απορίες. Το σχόλιο έλεγε πως απ' την ερωτική σκηνή φαινόταν ότι η συγγραφέας του κειμένου είναι γένους θηλυκού. Και αναρωτιέμαι πραγματικά, πόσο διαφορετικά μπορεί να γραφεί μια ρομαντική ερωτική σκηνή από έναν άντρα; Αφού η βάση είναι ο ρομαντισμός. Πάνω κάτω και οι δύο στο ίδιο επίπεδο δεν θα κινηθούν; Τι είναι δλδ αυτό που θα κάνει τον αναγνώστη να καταλάβει το φύλο; Ίσως ότι περιγράφουν τη σκηνή περισσότερο μέσα απ'τα μάτια του ενός ήρωα, γιατί αυτό ξέρουν καλύτερα; ;) Εντάξει σε ένα κείμενο που δεν είναι ρομαντικό αλλά το εντελώς αντίθετο, καταλαβαίνω ότι κάποιος μπορεί να διακρίνει(ίσως) πιο εύκολα το φύλο του συγγραφέα... Πριν από χρόνια (το 1999-2000 περίπου) ήρθα σε επαφή -όχι εντελώς τυχαία, δηλ. το έψαξα λίγο το θέμα από περιέργεια- με τις εκατοντάδες χιλιάδες ερωτικές ιστορίες που έχουνε γράψει από τις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα, δεκάδες χιλιάδες άτομα, φυσικά στα αγγλικά. Για αρκετούς μήνες είχα φάει κόλλημα και διάβαζα πέντε με έξι την ημέρα. Κάποιες ήταν καλές, κάποιες χάλια, κάποιες πραγματικά με εξέπληξαν με την ομορφία του ή την πρωτοτυπία τους. Τα θέματά τους ήταν διάφορα: πρώτες εμπειρίες, φαντασιώσεις, πραγματικά περιστατικά ή φαντασιώσεις σε φανταστικούς κόσμους (πχ εξέχουσα θέση σε αυτήν την κατηγορία είχαν οι ιστορίες του Σταρ Τρεκ με κύριους πρωταγωνιστές τους: Γουόρφ, Τροι, Τάσα Γιόρ, Ρο Λάρεν από το Next Gen). Διάβασα εκατοντάδες ίσως και πάνω από χίλιες ιστορίες πριν 'ξεκολλήσω' -αν και κάπου, κάπου κάνω μια μικρή έφοδο και διαβάζω δυο τρεις, μια δυο φορές το χρόνο- και όσο και να φαίνεται παράξενο εκείνη την εποχή μου ήταν πανεύκολο να καταλαβαίνω το φύλο του συγγραφέα μόνο και μόνο από το ύφος του. Μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά ναι είναι σχετικά εύκολο. Τώρα το γιατί δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Τις καλύτερες ιστορίες -κατά τη γνώμη μου- τις έγραφαν γυναίκες -αν και μειοψηφία ανάμεσα στους συγγραφείς τέτοιων ιστοριών. Από τις πιο παράξενες ήταν οι λεσβιακές ιστορίες γραμμένες από άντρες. Αυτές τις καταλάβαινες από χιλιόμετρα μακριά καθώς στην πρώτη παράγραφο είχαν ήδη περιγράψει τις πρωταγωνίστριες (που σχεδόν πάντα είχαν διαστάσεις μοντέλων και τεράστιο στήθος) ενώ οι αντίστοιχες γραμμένες από γυναίκες σπάνια ανέφεραν κάτι για τα φυσικά χαρακτηριστικά τους και επικεντρώνονταν στη διάθεσή τους, στις σκέψεις τους, ακόμα και στις κινήσεις που κάνανε. Για τις γυναίκες τα φυσικά χαρακτηριστικά δεν φαινόνταν να έχουν και τόσο μεγάλη σημασία και ήταν πιο 'προσγειωμένα' από εκείνα των αντρών. Αυτό ίσως έχει να κάνει και με το ότι εμείς οι άντρες είμαστε πιο 'οπτικοί' από τις γυναίκες. Αλλά ακόμη και ανάμεσα στους καλούς άντρες συγγραφείς -που δεν θα έκαναν τέτοια λάθη- και στις καλές γυναίκες συγγραφείς, ακόμη και όταν γράφανε ιστορίες για το αντίθετο φύλο, οι διαφορές ήταν ξεκάθαρες. Μια γαλλίδα συγγραφέας έγραψε ένα ερωτικό βιβλιοπαίγνιδο (ξέρετε από εκείνα που ήτανε της μόδας πριν από δεκαπέντε με είκοσι χρόνια, αν θέλεις να μπεις στη σπηλιά πήγαινε στη σελίδα 15, αν θες να περιμένεις πήγαινε στη σελίδα 18) και το βιβλίο είχε δύο μέρη το ανδρικό και το γυναικείο. Όταν το κάθε φύλο έπαιζε το δικό του μέρος το έβρισκε όμορφο και ερεθιστικό όταν έπαιζε του άλλου φύλου, το έβριακε βαρετό και κουραστικό. (Δυστυχώς δε θυμάμαι τον τίτλο και το βιβλίο είναι στο πατάρι του πατρικού μου και δεν έχω ιδέα πότε θα κατεβεί από εκεί.) Τώρα για το αν είναι πιο εύκολο ή όχι να καταλάβεις το φύλο του συγγραφέα σε μια ερωτική ή όχι ιστορία, μου φαίνεται πως δεν πρέπει να υπάρχουν και μεγάλες διαφορές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 (edited) Στη συγκεκριμένη ιστορία το φύλο - ή τουλάχιστον το ότι ο συγγραφέας έχει αρκετή γνώση της γυναικείας libido - φαίνεται, όντως. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό να είναι κακό. Το κακό είναι να είναι κάτι τόσο περιορισμένο στο ένα φύλο που να μην αγγίζει καν το άλλο φύλο, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό συμβαίνει σ' αυτή την ιστορία. Άσε που πιστεύω πως μόνο χλιαρές "γυναικείες" ιστορίες μπορούν να αγγίξουν αποκλειστικά και μόνο γυναίκες, και συγκεκριμένου τύπου γυναίκες που δεν είναι ουσιαστικά ολοκληρωμένες σε αυτόν τον τομέα. Το ίδιο νομίζω πως ισχύει και για τις χλιαρές "αντρικές" ιστορίες, που δεν μπορούν να αγγίξουν γυναίκες. Είναι συνήθως απλά ανώριμες. Κάτι πραγματικά καλογραμμένο και ισχυρό, αγγίζει τους πάντες. Όπως και η ίδια η πράξη, αλοίμονο να υπήρχαν δυο τρόποι να την κάνουμε, ένας καθαρά αντρικός κι ένας καθαρά γυναικείος. Δεν θα γινόταν να μένουν δυο ετερόφυλοι σύντροφοι ικανοποιημένοι, έτσι. Τα τρανταχτά, υπέροχα πράγματα, είτε είναι ιστορίες, είτε η ίδια η πράξη, αγγίζουν και τα δυο φύλα, κι ας υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα. Δεν μου έρχονται και τα ελληνικά τώρα, δε μ' αρέσει καθόλου όταν συμβαίνει αυτό αλλά είμαι εδώ με κόσμο και μιλάω αγγλικά για ώρες, εννοώ πως it transcends the differences αν είναι πραγματικά καλή η τέχνη, ή η ίδια η πράξη. Edited January 29, 2009 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 Έγινε ένα σχόλιο στο διήγημα της Tiessa και μου δημιούργησε απορίες. Το σχόλιο έλεγε πως απ' την ερωτική σκηνή φαινόταν ότι η συγγραφέας του κειμένου είναι γένους θηλυκού. Και αναρωτιέμαι πραγματικά, πόσο διαφορετικά μπορεί να γραφεί μια ρομαντική ερωτική σκηνή από έναν άντρα; Αφού η βάση είναι ο ρομαντισμός. Πάνω κάτω και οι δύο στο ίδιο επίπεδο δεν θα κινηθούν; Τι είναι δλδ αυτό που θα κάνει τον αναγνώστη να καταλάβει το φύλο; Ίσως ότι περιγράφουν τη σκηνή περισσότερο μέσα απ'τα μάτια του ενός ήρωα, γιατί αυτό ξέρουν καλύτερα; ;) Εντάξει σε ένα κείμενο που δεν είναι ρομαντικό αλλά το εντελώς αντίθετο, καταλαβαίνω ότι κάποιος μπορεί να διακρίνει(ίσως) πιο εύκολα το φύλο του συγγραφέα... Το σχόλιο ήταν δικό μου. Και η απάντηση είναι ότι, ενώ φυσικά έχεις δίκιο στην παρατήρησή σου, ένας άντρας πολύ απλά (πιθανότατα) θα έβαζε λιγότερο ρομαντισμό και θα άλλαζε την ισορροπία της όλης ιστορίας πιο πολύ σε αντρικού ενδιαφέροντος θέματα παρά σε γυναικείου. Πάνω σε αυτό, το post του Nova είναι πολύ κατατοπιστικό, ειδικά για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι άντρες συγγραφείς την εμφάνιση (και κυρίως των γυναικείων χαρακτήρων) στις ερωτικές ιστορίες, κάτι που προκύπτει φυσικότατα από τον οπτικό τρόπο που λειτουργεί ο αντρικός εγκέφαλος. Αυτό που θα ήθελα (όχι από τη Βάσω, γενικά) σε ένα τέτοιο διήγημα, θα ήταν να δω την έμφαση να δίνεται σε "αντρικά" θέματα (ανατομία, καθαρή σαρκική ηδονή, διάρκεια, πολλαπλοί σύντροφοι) από γυναίκα συγγραφέα και σε "γυναικέια" θέματα (συναισθήματα, ρομαντισμός, φλερτ κλπ) από άντρα συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 Στη συγκεκριμένη ιστορία το φύλο - ή τουλάχιστον το ότι ο συγγραφέας έχει αρκετή γνώση της γυναικείας libido - φαίνεται, όντως. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί αυτό να είναι κακό. [...] Δεν είπε κανείς ότι είναι κακό. Το ακριβές σχόλιο ήταν: "Τέλος όσον αφορά την περιγραφή της ερωτικής σκηνής, δυστυχώς είναι σαφές ότι είναι γραμμένο από γυναίκα. Αυτό βέβαια είναι ένα αμφιλεγόμενο μειονέκτημα, αλλά προσωπικά μ’ αρέσει να μην μπορώ να διακρίνω το φύλο του συγγραφέα και απολαμβάνω ιδιαίτερα όταν ένας άντρας γράφει «γυναικεία» ή (ακόμα καλύτερα) το αντίθετο." Ελπίζω να γίνεται σαφές ότι πρόκειται για προσωπική προτίμηση. Κατά τα άλλα, Nienna, συμφωνούμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 Μπορούμε πάντα να κάνουμε ένα πείραμα. Έχουμε αρκετούς συγγραφείς και των δύο φύλων. Γράφουν την ιστορία/σκηνή, τις ποστάρουμε ανώνυμα και... "μαντεύουμε" ποιο φύλο έγραψε ποια ιστορία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted January 29, 2009 Share Posted January 29, 2009 Μπορούμε πάντα να κάνουμε ένα πείραμα. Έχουμε αρκετούς συγγραφείς και των δύο φύλων. Γράφουν την ιστορία/σκηνή, τις ποστάρουμε ανώνυμα και... "μαντεύουμε" ποιο φύλο έγραψε ποια ιστορία! Κι εγώ γι' αυτό ρώτησα, ήλπιζα να κάναμε κάποιο πείραμα να το δούμε στην πράξη όλο αυτό. Γιατί να μιλάμε μόνο θεωρητικά ενώ με γραπτά μπορούμε να καταλάβουμε πολλά περισσότερα; Νομίζω πως θα έχει ενδιαφέρον και πλάκα κάτι τέτοιο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 30, 2009 Share Posted January 30, 2009 Κι εγώ γι' αυτό ρώτησα, ήλπιζα να κάναμε κάποιο πείραμα να το δούμε στην πράξη όλο αυτό. Γιατί να μιλάμε μόνο θεωρητικά ενώ με γραπτά μπορούμε να καταλάβουμε πολλά περισσότερα; Νομίζω πως θα έχει ενδιαφέρον και πλάκα κάτι τέτοιο! Σίγουρα θα είχε ενδιαφέρον, αλλά επειδή θα το δούμε σαν παιχνίδι μάλλον θα ζοριστούμε να δείξουμε κάτι άλλο απ' αυτό που θα γράφαμε αβίαστα. Έτσι συγκεκριμένα όπως το θέτει ο mman (π.χ. οι άντρες γράφουν για πολλαπλούς συντρόφους, οι γυναίκες γράφουν για φλερτ) σχεδόν θέτει το μπούσουλα, οπότε πιθανόν ακολουθώντας τον να μπορούσαμε να προσποιηθούμε ότι είμαστε άλλου φύλου και να 'κλέψουμε' στα αποτελέσματα αλλά αυτό δεν αλλάζει το πώς θα γράψουμε την επόμενη φορά που δεν θα παίζουμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 30, 2009 Share Posted January 30, 2009 Όπως και η ίδια η πράξη, αλοίμονο να υπήρχαν δυο τρόποι να την κάνουμε, ένας καθαρά αντρικός κι ένας καθαρά γυναικείος. Μα ασφαλώς και υπάρχουν, και για την ακρίβεια υπάρχουν περισσότεροι απο δύο τρόπους! Όπως το σεξ μπορεί να είναι ρομαντικό, βίαιο, ζωώδες, ερωτικό, αγαπησιάρικο και τρυφερό, αυτόματα μπορεί να εκφράζει περισσότερο την γυναικεία ή την αντρική πλευρά ενός ανθρώπου! Μήπως ένας άντρας δεν έχει και μία θηλυκή πλευρά, και αντίστοιχα μία γυναίκα δεν έχει και μία αρσενική πλευρά? Αφού το σεξ είναι έκφραση των συναισθημάτων, των διαθέσεων και των φαντασιώσεών μας, τότε ασφαλώς κι έχει γυναικείο ή αντρικό τρόπο, τόσο στην πράξη, όσο και στην συγγραφή... Βέβαια συνήθως επιλέγουμε (ασυνείδητα) τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αλλά όταν παρεκλίνουμε λίγο απο την επιλογή μας, είναι συνήθως πολύ ερωτική η στιγμή και για μάς τους ίδιους. Ακόμα κι όταν γράφει ρομαντικά ένας άντρας είναι διαφορετικός ο ρομαντισμός του απο της γυναίκας. Δεν θυμάμαι τώρα (κλασσικά) ποιό βιβλίο είχα διαβάσει, που περιέγραφε ένα φιλί (ένα φιλί μόνο, ήταν εποχής το βιβλίο, γραμμένο την εποχή του προπάππου μου), ένα άκρως ρομαντικό, τρυφερό φιλί, κι όμως έκανε μπάμ οτι ήταν απο άντρα. μία γυναίκα θα εστίαζε στα αισθήματα παράδοσης που θα ένιωθε, ενώ ο άντρας στον ρομαντισμό του εστιάζει στα αισθήματα κατάκτησης (ως συνήθως), μόνο απο μία πιο ...τρυφερή σκοπιά, επικεντρώνοντας ιδιαίτερα στις φυσικές αισθήσεις, ενώ αντίθετα η γυναίκα (όπως ήδη ειπώθηκε) το πάει λίγο πιο μεταφυσικά το θέμα, και κολλάει κυρίως στις εσωτερικές αισθήσεις, το σκίρτημα, την αίσθηση οτι του ανήκει, και δεν ξέρω γω τί άλλο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted February 1, 2009 Share Posted February 1, 2009 Το σχόλιο ήταν δικό μου. Και η απάντηση είναι ότι, ενώ φυσικά έχεις δίκιο στην παρατήρησή σου, ένας άντρας πολύ απλά (πιθανότατα) θα έβαζε λιγότερο ρομαντισμό και θα άλλαζε την ισορροπία της όλης ιστορίας πιο πολύ σε αντρικού ενδιαφέροντος θέματα παρά σε γυναικείου. Πάνω σε αυτό, το post του Nova είναι πολύ κατατοπιστικό, ειδικά για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι άντρες συγγραφείς την εμφάνιση (και κυρίως των γυναικείων χαρακτήρων) στις ερωτικές ιστορίες, κάτι που προκύπτει φυσικότατα από τον οπτικό τρόπο που λειτουργεί ο αντρικός εγκέφαλος. Αυτό που θα ήθελα (όχι από τη Βάσω, γενικά) σε ένα τέτοιο διήγημα, θα ήταν να δω την έμφαση να δίνεται σε "αντρικά" θέματα (ανατομία, καθαρή σαρκική ηδονή, διάρκεια, πολλαπλοί σύντροφοι) από γυναίκα συγγραφέα και σε "γυναικέια" θέματα (συναισθήματα, ρομαντισμός, φλερτ κλπ) από άντρα συγγραφέα. Αυτά τα πράγματα δεν είναι καλό να τα γράφεις σ' ένα φόρουμ που περιλαμβάνει Σόνια και ξανθόμυαλη, γιατί μπορεί να μπει στο μυαλό τους να σε προκαλέσουν. Και μπορεί, ΜΠΟΡΕΙ λέω, το αποτέλεσμα να σε κάνει να βγάζεις καφέ όταν φυσάς τη μύτη σου για κάποιο χρονικό διάστημα. :Ρ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 1, 2009 Share Posted February 1, 2009 Είδα το θηλυκό Sonya στη Βύνη. Η γλώσσα της, η κυριολεκτική, σε πλήρη έξοδο...φτάνει να αγκαλιάσει όλο της το πηγούνι!!!! Πάει μέχρι από κάτω! Το ξέρω γιατί το Sonya, για κάποιο λόγο -που μέσα στις μπύρες- δεν τον θυμάμαι, το έδειχνε σε συνομιλίτρια του. Μια γλώσσα χέλι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 1, 2009 Share Posted February 1, 2009 Αυτά τα πράγματα δεν είναι καλό να τα γράφεις σ' ένα φόρουμ που περιλαμβάνει Σόνια και ξανθόμυαλη, γιατί μπορεί να μπει στο μυαλό τους να σε προκαλέσουν. Και μπορεί, ΜΠΟΡΕΙ λέω, το αποτέλεσμα να σε κάνει να βγάζεις καφέ όταν φυσάς τη μύτη σου για κάποιο χρονικό διάστημα. :Ρ OK, για να προσπαθήσω να απαντήσω (πριν μου την πέσει και η ξανθόμυαλη): 1) Η παραπάνω προτίμησή μου ήταν αναγνωστική. Δεν τόλμησα να υπονοήσω ότι θα μπορούσε να εξελιχθεί σε συγγραφική πρόκληση. 2) Αν με προκαλέσουν, η default αντίδραση θα είναι να κρυφτώ πίσω από την απόσταση του internet. Να αρνηθώ δηλαδή. Ευτυχώς δεν έχω τίποτα κολλήματα συγγραφικής ψωροπερηφάνιας και νομίζω ότι ξέρω ή ότι μπορώ να φανταστώ τι δεν μπορώ να γράψω. 3) Ίσως όμως ακριβώς επειδή πιστεύω ότι ξέρω και να χάνω, ίσως λέω να δοκίμαζα. Έτσι κι αλλιώς, οι περισσότεροι κύριοι χαρακτήρες μου είναι γυναίκες. και το πιο σημαντικό, δεν έχω να φοβηθώ και πολλά πράγματα γιατί 4) Δεν πίνω ποτέ καφέ. Μ' αρέσει όμως που ανάψαν τα αίματα και μάλιστα σε ένα τέτοιο topic και μάλιστα με αφορμή (γιατί οι αιτίες μάλλον κρύβονται βαθιά μέσα στους αδένες μας ) κάποια δικά μου posts. ΄Και Ντίνο, σε κάθε περίπτωση, με ενδιαφέρει να επιβεβαιώσω ιδίοις όμασι αυτό που είδες. [Σοβαρά τώρα, πρόσφατα υποσχέθηκα στον εαυτό μου, για λόγους που δεν είναι του παρόντος τοπικίου, να μην ξαναγράψω διήγημα για πολύ καιρό. Όσο κι αν μια τέτοια πρόκληση θα με τιμούσε, σκοπεύω να το τηρήσω.] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted February 2, 2009 Share Posted February 2, 2009 Είδα το θηλυκό Sonya στη Βύνη. Η γλώσσα της, η κυριολεκτική, σε πλήρη έξοδο...φτάνει να αγκαλιάσει όλο της το πηγούνι!!!! Πάει μέχρι από κάτω! Το ξέρω γιατί το Sonya, για κάποιο λόγο -που μέσα στις μπύρες- δεν τον θυμάμαι, το έδειχνε σε συνομιλίτρια του. Μια γλώσσα χέλι! Α, να χαθεις, μαυρο σκουληκι του Ευριπου, μας κ....σες βραδιατικα! (καστανομυαλη με DNA ξανθιας και πανηδονιστρια-συνδυασμος καταστροφη!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted February 4, 2009 Share Posted February 4, 2009 Κι εγώ γι' αυτό ρώτησα, ήλπιζα να κάναμε κάποιο πείραμα να το δούμε στην πράξη όλο αυτό. Γιατί να μιλάμε μόνο θεωρητικά ενώ με γραπτά μπορούμε να καταλάβουμε πολλά περισσότερα; Νομίζω πως θα έχει ενδιαφέρον και πλάκα κάτι τέτοιο! Αμα μας βγει σαν ΒΙΠΕΡ να δεις γελιο που θα'χει....(να δω κανεναν να περιγραφει αιδοιολειξια ως "προσκυνημα στο κεντρο της θηλυκοτητας" και τι στον κοσμο!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted August 18, 2015 Share Posted August 18, 2015 Πιστεύω ότι ο λόγος που το σεξ αντιμετωπίζεται αλλιώς από τη βία σε βιβλία και ταινίες ( ας πούμε η βία απαγορεύεται κάτω από 15 το σεξ κάτω από 18 ) είναι γιατί το σεξ θεωρείται ότι διαφθείρει περισσότερο, με τη λογική ότι πιο εύκολα πας με μια γυναίκα παρά σκοτώνεις κάποιον. Προσωπικά δεν είμαι συνήθως περιγραφικός, το πάω ως ένα σημείο και το αφήνω μετά, είμαι ρομαντικός αν και κάποιες φορές έχω κάνει περιγραφές. Δεν ξέρω αν διατηρώ καλές ισορροπίες. Διαφορετικά το βλέπουν και οι αναγνώστες άνδρες μου λένε ότι γράφω σαν γυναίκα ξενέρωτα ( στο στρατό ειδικά το άκουγα συνέχεια ) και γυναίκες ότι το παρακάνω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted September 4, 2015 Share Posted September 4, 2015 Αναμφισβλήτητα η σεξουαλικότητα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τον άνθρωπο και τις πράξεις του. Βέβαια είναι συχνό στη φανταστική λογοτεχνεία ο τομέας αυτός να αγνοείται από το συγγραφέα. Εσείς στις ιστορίες σας λαμβάνετε υπόψιν τον παράγοντα αυτό; Προσωπικά ναι. Δίνει βάθος και νόημα στους χαρακτήρες και ενδιαφέρουσες εξελίξεις στη πλοκή. Μπορείς ευκολότερα να ταυτιστείς με τους ήρωες και τις καταστάσεις που βιώνουν, τους έρωτές τους, τις απογοητεύσεις και τους φόβους που τους γεννάνε αυτοί, τα συναισθηματικά δηλήματα κτλ Συμφωνώ απολύτως. Απολύτως. Θα μπορούσα να είχα δώσει ακριβώς την ίδια απάντηση. Μολονότι αγαπώ πολύ τη φάντασυ, συχνά απογοητεύομαι από αυτά που γράφει ο κόσμος στο χώρο, και ένας λόγος είναι μία αλλόκοτη αίσθηση που μου δημιουργούν οι συγγραφείς -ότι στο πίσω μέρος του μυαλού τους κρατάνε τη σκέψη ότι γράφουν για παιδιά, ή για νέους, και ότι πρέπει με πολύ φειδώ να χειριστούν τέτοιες σκηνές, με σεμνοτυφία σχεδόν. Μου φαίνεται παλιομοδίτικο, ψυχρό, εντέλει υποκριτικό. Μου φαίνεται εντέλει ένας από τους λόγους για τους οποίους ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να πάρουν στα σοβαρά το είδος του φανταστικού. Πλοκές σε φανταστικά τοπία με εμπριμέ φεγγάρια και πουά ουρανούς -που τις στελεχώνουν χαρακτήρες χάρτινοι, χωρίς βάθος, και με σεξουαλικότητα οκτάχρονου -τι να πω, ούτε εμένα με αφορούν. Πόσο μάλλον τους πιο έξω από το χώρο. Οπότε, ναι, λαμβάνω υπόψη τη σεξουαλικότητα στις ιστορίες μου. Τα μυθιστορήματά μας πρέπει να είναι μυθιστορήματα σε όλα τα επίπεδα, χαρακτήρων, αφήγησης, διαλόγων, συγκρούσεων ψυχικών, μελαγχολίας, ενθουσιασμού, και ό,τι άλλο. Απλώς επιλέγουμε να τα γράψουμε κάτω από εμπριμέ φεγγάρια και πουά ουρανούς (μαγκιά μας.) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted October 28, 2015 Share Posted October 28, 2015 Στο τελευταίο Λογοτεχνικό Εργαστήριο της ΑΛΕΦ πήγα με ένα διήγημα 8.000 λέξεων. O.T. Είχε μεγαλύτερο όριο λέξεων τότε το εργαστήριο; On topic: Συμφωνώ με όσους είπαν πιο πάνω ότι οι σκηνές σεξ, για να μπουν, πρέπει να χρησιμεύουν σε κάτι, να δίνουν πληροφορίες/βάθος στους χαρακτήρες ή κάτι τέτοιο, και αντίστοιχα οι περιγραφές να είναι όσο (λίγο) λεπτομερείς χρειάζεται για να επιτελέσουν το σκοπό τους - αλλιώς εμπίπτουμε στον ορισμό της τσόντας. Βεβαίως υπάρχει και η περίπτωση ο συγγραφέας να ξεκινάει με σκοπό να γράψει περιγραφές σκηνών σεξ, διότι έτσι του αρέσει, και τότε πρέπει απλώς να βρει λόγους για τους οποίους θα είναι απαραίτητες στην ιστορία του οι περιγραφές αυτές και μάλιστα στο βαθμό λεπτομέρειας που έχει όρεξη - αλλιώς, είπαμε, θα πρέπει να θεωρηθεί τσόντα/πορνογράφημα. Ο ορισμός της πορνογραφίας νομίζω ότι δεν (πρέπει να) έχει σχέση με το πόσο λεπτομερείς/ωμές/σκληρές είναι οι περιγραφές του σεξ, αλλά με το αν χρειάζεται όντως να είναι έτσι για τους σκοπούς της ιστορίας. Το "Δεκαήμερο" του Βοκκάκιου γράφτηκε το 1353 και θεωρήθηκε "το πρώτο πορνογραφικό κείμενο της Ευρώπης" ή κάτι τέτοιο, παρόλο που, αν το διαβάσετε σήμερα, θα απορήσετε ποιον θα μπορούσε να σοκάρει. Αλλά νομίζω ότι καλώς θεωρείται πορνογραφία, γιατί αναφέρει λεπτομέρειες του σεξ που δε χρειάζονται και είναι φανερό ότι μπήκαν για να "φτιάξουν" τους αναγνώστες. Εγώ βάζω σεξ όταν μέσω αυτού παίρνουμε κάποια πληροφορία για το χαρακτήρα ή την κοινωνία μέσα στο διήγημα. Θέλω να πω, το πώς αντιμετωπίζει το σεξ ένας άνθρωπος ή μια κοινωνία μάς λέει πολλά γι' αυτόν, αν είναι ρομαντικός και συναισθηματικός ή συντηρητικός και το θεωρεί κάτι σαν αναγκαίο κακό (βλ. κοινωνία του "1984" του Όργουελ) ή υπερβολικά προσγειωμένος και το βλέπει σαν άλλο ένα παιχνίδι/άθλημα χωρίς συναίσθημα (βλ. κοινωνία του "Brave New World" του Huxley) ή εντελώς κυνικός και το παίρνει σαν απλή εκτόνωση ορμών και έξω από την πόρτα. Σε αυτό το διήγημα έβαλα με το ζόρι μια σκηνή σεξ, πολύ σύντομη, απλώς για να είναι πιο πλήρης η περιγραφή εκείνης της κοινωνίας με την πληροφορία του πώς αντιμετωπίζουν το σεξ (εντελώς σαν μηχανές, ψεκάστε-σκουπίστε, μόνο για αναπαραγωγή). Και δε μου είπε κανείς ως τώρα ότι ήταν άχρηστη... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted October 28, 2015 Share Posted October 28, 2015 Η σεξουαλικότητα είναι κάτι ρευστό και προσωπικό, στο οποίο θα είμαστε πιο ελεύθεροι όλοι αν δεν κάνουμε διαχωρισμούς φύλου του τύπου "οι γυναίκες ερωτεύονται με τα αυτιά, οι άντρες με τα μάτια". Με ό,τι του βγαίνει του καθενός και της καθεμίας ερωτεύεται και διεγείρεται και δε χωράνε εύκολες απαντήσεις του τύπου: οι άντρες θέλουν Α, οι γυναίκες θέλουν Β. Συγγραφικά, δουλεύει να αφήνουμε τις αναστολές μας και να κάνουμε το καλύτερο για την ιστορία. Αν χρειάζεται σεξ και περιγραφικό να το γράψουμε. Αν όχι, δε το γράφουμε. Λέω όμως για αναστολές γιατί αν ο συγγραφέας είναι ένας άνθρωπος που νιώθει αμήχανα απέναντι στο να γράψει για το σεξ, μένει πίσω τζάμπα. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε μπορεί ο συγγραφέας να κάνει χαριτωμένους ελιγμούς ώστε να αποφύγει το επίμαχο, πχ ο θείος Στήβεν Κινγκ που ελάχιστα γράφει για σεξ και όταν το κάνει είναι το άβολο, ιδρωμένο σεξ ενός πρωτάρη. Μια χαρά το αποφεύγει ώστε να μην μειώνεται η ιστορία στο βαθμό του δυνατού. Προσωπικά, νιώθω πιο άνετα να βάλω μία σκηνή σεξ παρά πχ μια επίσκεψη σε γκαράζ για να αλλάξουν τα λάδια στο αμάξι, που είναι κάτι που δεν έχω κάνει ποτέ. Προσέχω όμως να έχει νοήμα και να λειτουργώ για τους χαρακτήρες. Τώρα στο SFFWriMo έπεσε ενδιαφέρουσα συζήτηση γιατί η μια κοπέλα του γυναικείου ζευγαριού του βιβλίου που θέλω να γράψω είναι ανάπηρη. Εδώ σε θέλω, Νατάσα κάβουρα, πώς το γράφεις ώστε να έχει νόημα, να δείχνει τη δυναμική μεταξύ των χαρακτήρων και να μην γίνεται υπερβολικά τεχνικό; Θα το προσπαθήσω και θα σας πω 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
lizbeth_covenant Posted October 29, 2015 Share Posted October 29, 2015 Προσωπικά χρησιμοποιώ πάντα σεξ στις ιστορίες μου. Οι ήρωές μου είναι άνθρωποι (ή πλάσματα) που ενδιαφέρονται. Και μ'αρέσει αυτό, γιατί προσφέρει πολλά στην ιστορία. Το σεξ και ο έρωτας μπορούν να αλλάξουν την πορεία ενός ήρωα και συνεπώς την ιστορία κι αυτό μου προσφέρει πολλά πράγματα. Εγώ το βάζω στις ιστορίες μου αυθόρμητα. Όμως τι γίνεται όταν το σεξ δεν εξυπηρετεί σε τίποτα μια ιστορία; Το βάζεις μόνο και μόνο για λόγους ρεαλισμού; Τι γίνεται όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον ήρωα να ενδιαφερθεί για κάτι τέτοιο; (γιατί πχ οι καταστάσεις δεν ευνοούν - ο ήρωας βρίσκεται σε πόλεμο για παράδειγμα) Συνεχίζει να είναι μη ρεαλιστικό; Επίσης υπάρχουν συγγραφείς που δεν τους βγαίνει καθόλου. Αν γράφεις κάτι του στυλ Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ή Πόλεμος των Άστρων... και έχεις μάθει να σκέφτεσαι έτσι, πρέπει να το ξεπεράσεις και να ωριμάσεις συγγραφικά, όπως και οι ήρωές σου ή είναι εντάξει να γράφεις όπως γράφεις; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted October 29, 2015 Share Posted October 29, 2015 (edited) τι γίνεται όταν το σεξ δεν εξυπηρετεί σε τίποτα μια ιστορία; Το βάζεις μόνο και μόνο για λόγους ρεαλισμού; Τι γίνεται όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον ήρωα να ενδιαφερθεί για κάτι τέτοιο;Αν βγάλεις τη λέξη ΣΕΞ απο επάνω και την ανταλλάξεις με οποιαδήποτε άλλη, η απάντηση είναι πάλι ίδια. 1) Αν κάτι, οτιδήποτε, δεν εξυπηρετεί σε τίποτα το βιβλίο (προσοχή, όχι απλά την ιστορία, έχει διαφορά), απλά δεν το γράφεις. 2)Αν εξυπηρετεί -ακόμα και αν το γεγονός που εξυπηρετεί είναι το οτι ο ήρωας... δεν ενδιαφέρεται καθόλου για το σεξ- το γράφεις. Edited October 29, 2015 by DinMacXanthi 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted October 29, 2015 Share Posted October 29, 2015 Από τότε που μπήκα στην εφηβεία, θυμάμαι ελάχιστες ιστορίες μου που να μην είχαν καθόλου σεξ. Οι κούκλες μου μάλιστα, ήταν πιο άτακτες ακόμα και πιο μικρή που ήμουν. Δεν ένιωθα καθόλου βολικά βέβαια μ' αυτό το θέμα τότε, μα τώρα δε νομίζω ότι μπορεί να αποφευχθεί από κάποια ιστορία εύκολα. Φυσικά, δεν υπάρχει λόγος να μπαίνει παντού απλά για να μπει - σε μια ιστορία απόδρασης από μία φυλακή πχ. Αλλά αν η ιστορία συνεχίσει λίγο παραπάνω - αν δηλαδή δούμε τι θα γίνει και μετά την απόδραση - οι ήρωες είναι άνθρωποι, δύσκολο να μην ασχοληθούν μαζί του. Αλλά ακόμα κι αν δεν κάνουν τίποτα τελικά, αδυνατώ να πιστέψω ότι ούτε καν το σκέφτονται. Τώρα στο SFFWriMo έπεσε ενδιαφέρουσα συζήτηση γιατί η μια κοπέλα του γυναικείου ζευγαριού του βιβλίου που θέλω να γράψω είναι ανάπηρη. Εδώ σε θέλω, Νατάσα κάβουρα, πώς το γράφεις ώστε να έχει νόημα, να δείχνει τη δυναμική μεταξύ των χαρακτήρων και να μην γίνεται υπερβολικά τεχνικό; Θα το προσπαθήσω και θα σας πω Η ερώτηση εδώ είναι πόσο ανάπηρη; Αν είναι ας πούμε μόνο τα πόδια της πχ, είναι κάπως πιο εύκολο από το να είναι ολόκληρη (βλ. Intouchables 2011). Προσωπικά χρησιμοποιώ πάντα σεξ στις ιστορίες μου. Οι ήρωές μου είναι άνθρωποι (ή πλάσματα) που ενδιαφέρονται. Και μ'αρέσει αυτό, γιατί προσφέρει πολλά στην ιστορία. Το σεξ και ο έρωτας μπορούν να αλλάξουν την πορεία ενός ήρωα και συνεπώς την ιστορία κι αυτό μου προσφέρει πολλά πράγματα. Εγώ το βάζω στις ιστορίες μου αυθόρμητα. Ενδιαφέρον. Μπαίνω σε περιέργεια για το πως θα το παρουσιάσεις στο "Θυμιούμαι και λυπιούμαι", μιας και την εποχή που πας να πιάσεις ήταν θέμα ταμπού. Όμως τι γίνεται όταν το σεξ δεν εξυπηρετεί σε τίποτα μια ιστορία; Το βάζεις μόνο και μόνο για λόγους ρεαλισμού; Τι γίνεται όταν δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον ήρωα να ενδιαφερθεί για κάτι τέτοιο; (γιατί πχ οι καταστάσεις δεν ευνοούν - ο ήρωας βρίσκεται σε πόλεμο για παράδειγμα) Συνεχίζει να είναι μη ρεαλιστικό; Επίσης υπάρχουν συγγραφείς που δεν τους βγαίνει καθόλου. Αν γράφεις κάτι του στυλ Άρχοντας των Δαχτυλιδιών ή Πόλεμος των Άστρων... και έχεις μάθει να σκέφτεσαι έτσι, πρέπει να το ξεπεράσεις και να ωριμάσεις συγγραφικά, όπως και οι ήρωές σου ή είναι εντάξει να γράφεις όπως γράφεις; Εξαρτάται πως εννοείς το να εξυπηρετεί. Για μένα αν ο χαρακτήρας το θέλει, είναι αρκετός λόγος για να υπάρξει. Ξαναλέω βέβαια, ότι δεν είναι ανάγκη να μπει όσο δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις - αν ο ήρωας πχ στάζει γλίτσα από φυσικού του, και η μούρη του θυμίζει κολοκύθα του χάλοουιν, τότε είναι αρκετά φυσικό να μη τον θέλει καμία, κι όσο και να θέλει αυτός, γιοκ. Τώρα, για τα κλασικά φάντασυ, που ταξιδεύουν τρία χρόνια άντρες-γυναίκες μαζί και ούτε χεράκι χεράκι δεν κρατιούνται... Ναι, εκεί χρειάζεται λίγη δουλειά το πράμα. Το λιγότερο να αιτιολογηθεί η απουσία του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.