distaros Posted December 11, 2005 Share Posted December 11, 2005 ...Εντάξει,ξέρω...Το ξέθαψα από κάπου.Μηδέν έμπνευση,αλλά δεν γαμιέται... Είδος.Ηρωική φαντασία Βία.Έ,κάτι λίγο Σεξ.Όχι Αυτοτελής.1ο μέρος. Τρείς μήνες... Τρείς ατελείωτοι, βασανιστικοί μήνες... Τρείς μήνες κολλημένοι στο Δάσος της Χιονονιφάδας, σε μια μάχη που φαντάζει αιώνια... Οι απέραντες στρατιές της Αυτοκρατορίας σάρωσαν τα πάντα, σε κάθε γωνιά της ΕνΓαίας. Οι Βόρειοι εξολοθρεύτηκαν, και οι Ελεύθερες πόλεις καταστράφηκαν ολοσχερώς ή υποτάχτηκαν. Μονάχα ένα αγκάθι είχε μείνει στα πλευρά της Αυτοκρατορίας...Τα δάση των Αιθέριων. Δεκατρείς λεγεώνες είχαν σταλθεί να κατατροπώσουν αυτή την ύστατη απειλή...Τριάντα χιλιάδες άντρες, μια ατελείωτη ορδή διψασμένη για μάχη... Και σήμερα... Τρεις μήνες μετά, μόλις το εν τρίτο της στρατιάς αυτής απέμεινε, και μάχονται για την ζωή τους αποκλεισμένοι στο Δάσος της Χιονονιφάδας, περικυκλωμένοι από εχθρούς, αποκομμένοι από κάθε δυνατή βοήθεια... Και ο ίδιος, ο Δαιμονάνθρωπος Όρκος, ταξιδεύει στην περιοχή του εχθρού σκοπευόντας να ολοκληρώσει μια ακατόρθωτη αποστολή. «Ήταν η τελευταία τους ελπίδα»... … «Είσαι η τελευταία μας ελπίδα». Ο Στρατηγός Καιν τον κοίταξε αποφασιστικά με τα εβένινα μάτια του. Στεκόταν πίσω από ένα τεράστιο γραφείο φορτωμένο με χάρτες και σχεδιαγράμματα, και γύρω του στεκόντουσαν οι Μάυροι Δραγώνοι, οι επίλεκτοι φρουροί. Φορούσε την κατάμαυρη πανοπλία του, φτιαγμένη από Ατσάλι της Αβύσσου και λεπίδες Δράκοντα, και στην πλάτη του είχε περασμένο τον Ανήλιαγο, ένα τεράστιο σπαθί γητεμένο με εκατοντάδες ρούνους. Το γερασμένο του πρόσωπο ήταν κρυμμένο πίσω από μια δρακόμορφη προσωπίδα, μα το κρανίο του ήταν γυμνό και ξυρισμένο. Σύμφωνα με τα αρχαία έθιμα των Χλωμών, το τελετουργικό αυτό κούρεμα σήμαινε πως ο άντρας αυτός είχε υποστεί μια μεγάλη, ντροπιαστική ήττα στο πεδίο της μάχης. Αν και ήταν από τους τελευταίους της φυλής του, ο Κάιν πάντα τηρούσε με προσήλωση τα έθιμα της. «Είσαι η τελευταία μας ελπίδα», επανέλαβε. Ο Όρκος σκέφτηκε από μέσα του πόσοι άμοιροι είχαν ακούσει τα ίδια λόγια πρωτού τους στείλουν σε κάποια αποστολή αυτοκτονίας. «Οι Αιθέριοι ανασυντάσσονται, και οι προμήθειες μας εξαντλούνται», συνέχισε ο Κάιν. «Η Αυτοκρατορία διστάζει να στείλει ενισχύσεις...Κάθε ημέρα που καθυστερούμε την νίκη, φέρνουμε πιο κοντά μας την πιθανότητα μιας ολικής εξέγερσης. Στις χώρες του Βορρα ήδη έχουν ξεσπάσει οι πρώτες ταραχές, και οι ευγενείς οίκοι των Ελεύθερων πόλεων συνομωτούν ενάντια στον θρόνο. Αυτή η παρωδία πρέπει να τελειώσει, εδώ και τώρα...». Έκανε ένα αδιόρατο νόημα, και ένας Νεκροφάγος μπήκε στην σκηνή συνοδευόμενος από δύο απαθείς Νεκρούς που κουβαλούσαν ένα μπαούλο φτιαγμένο από οστά. «Από εδώ ο Θρήνος», έκανε ο Κάιν, «Θα σου παρέχει τον απαραίτητο εξοπλισμό για την αποστολή σου.» Ο Όρκος τον κοίταξε απορρημένος. «Σε δυο ημέρες από τώρα, θα κάνουμε την τελευταία μας επίθεση. Όλο το στράτευμα θα βαδίσει Δυτικά, εκεί που βρίσκεται η μεγαλύτερη δύναμη των εχθρών μας.» Ξεδίπλωσε στο γραφείο έναν λεπτομερή χάρτη του δάσους. «Οι δράκοι θα χτυπήσουν τους Δεντρόπυργους, και οι λεγεώνες των Νεκρών θα κινηθούν από τον Νότο με σκοπό να αποκόψουν κάθε δυνατότητα διαφυγής. Οι Δαιμονάνθρωποι, θα αποτελέσουν την εμπροσθοφυλακή μας...Όλοι,εκτός από εσένα.» Με το στιλέτο του, σημείωσε στον χάρτη ένα μικρό μονοπάτι στα βόρεια του δάσους. «Το μονοπάτι αυτό οδηγεί στην Λίμνη των Ψυχών, εκεί που πιστεύουμε πως έχει στρατοπεδεύσει ο Λύκος, ο αρχηγός των Αιθέριων, και οι ισχυρότεροι από τους Ονειρομάντεις.» Γύρισε και σημάδεψε τον Όρκο με το στιλέτο. «Θα κινηθείς μόνος, αθόρυβος και αθέατος. Ομάδες από δολοφόνους των Σκιερόψυχων θα σε καλύπτουν, αλλά ως ένα σημείο. Θα βρείς τον Λύκο, και θα τον εξολοθρεύσεις...Και μετά, θα αποτελειώσουμε το ακέφαλο στρατευμά τους. Αν τα καταφέρεις, η αμοιβή σου θα είναι μια πλούσια ζωή στην πρωτεύουσα και ο τίτλος του Προμάχου, ή ένας τιμημένος θάνατος. Αν αποτύχεις, η τιμωρία σου θα είναι κάτι παραπάνω από τον θάνατο...Οι Νεκροφάγοι θα αναζητήσουν την ψυχή σου, και θα καταδικαστείς σε αιώνια βασανιστήρια στην Γη της Αβύσσου...» Τον κοίταξε απειλητικά. «Κοίτα να πετύχεις», συμπλήρωσε. … Η ομάδα αποτελούταν από έντεκα άτομα. Οι εννιά ήταν Μαύροι Δραγώνοι, ντυμένοι με εβένινους θώρακες, κράνη και κατάμαυρους μανδύες, καβάλα σε δαιμονικά άτια με ολοπόρφυρα μάτια, υπό τις διαταγές του Σπαθοφόρου, του Τρίτου Προμάχου του Αυτοκράτορα. Μαζί τους ήταν και ο Θρήνος, που φορούσε έναν μακρύ γκρίζο μανδύα με κουκούλα που σκέπαζε το φριχτό του πρόσωπο. Ο Όρκος βάδιζε μόνος του, προπορευόμενος μερικά μέτρα από την ομάδα που θα τον συνόδευε ως το μονοπάτι. Φορούσε έναν λεπτό αλυσιδωτό θώρακα από Ασήμι της Σελήνης, ελαφρύ μα αδιαπέραστο, φτιαγμένο από τους Σκιερόψυχους. Στην μέση του είχε περασμένο το Πένθος, μια μακριά λεπίδα με μικρές μαγικές ικανότητες, ένα σπαθί που είχε κλέψει στα πανδοχεία της ελεύθερης πόλης του Δελφινιού. Δεν φορούσε κράνος, και έτσι τα μακριά μαύρα μαλλιά του ανέμιζαν ελεύθερα, και τα σκοτεινά, διαπεραστικά του μάτια ερευνούσαν προσεκτικά τριγύρω. Γύρω τους, σε κάθε ξέφωτο και κάθε μονοπάτι, μαίνοταν η μάχη. Η πυκνή βλάστηση, και η εφιαλτική ομίχλη που είχαν δημιουργήσει οι Ονειρομάντεις, εμπόδιζαν την ορατότητα, αλλά οι κραυγές των τραυματισμένων και η κλαγγή των όπλων ακούγοταν παντού γύρω τους... Ξαφνικά, ο Θρήνος κοντοστάθηκε και έκανε νόημα να σταματήσουν. «Μια ομάδα εχθρών μας πλησιάζει», είπε με ανατριχιαστική φωνή. Οι Δραγώνοι οδήγησαν τα άλογα τους δεξιά και αριστερά από τον Όρκο, σχηματίζοντας έναν κύκλο από υψωμένα ξίφη...Και ξαφνικά, πίσω από το τείχος των δέντρων ξεπετάχτηκαν δεκάδες Αιθέριοι. Ήταν όμορφοι σαν μικρά παιδιά, λεπτοκαμωμένοι και επιδέξιοι σαν Πνέυματα, ντυμένοι με καταπράσινους μεταξένιους μανδύες και φολιδωτούς θώρακες, θανάσιμοι πολεμιστές, οπλισμένοι με λεπτά ξίφη και χρυσαφένιες αλυσίδες...Τους περικύκλωσαν και επιτέθηκαν, ψιθυρίζοντας κατάρες και ξόρκια. Μα οι Δραγώνοι ήταν οι καλύτεροι μαχητές της αυτοκρατορίας, και τα σκοτεινά τους ξίφη περιστρέφοταν σχηματίζοντας έναν κύκλο θανάτου. Πίσω τους, ο Θρήνος έψελνε, κρατώντας μακριά τις μαγείες των Αιθέριων. Ο Όρκος τράβηξε το Πένθος και επιτέθηκε. Δύο ξανθομάλληδες Αιθέριοι, οπλισμένοι με ξίφη και ασπίδες στάθηκαν στον δρόμο του. Πήδηξε από το άλογο του πάνω στον πιο κοντινό, μπήγοντας την λεπίδα του στα πλευρά του άτυχου εχθρού του. Κατέληξε πεσμένος στο έδαφος, δίπλα στον νεκρό Αιθέριο. Ενστικτωδώς, κύλησε παραπέρα, και μόλις πρόλαβε να αποφύγει ένα ύπουλο χτύπημα που σημάδευε την ακάλυπτη πλάτη του. Σηκώθηκε όρθιος, και στράφηκε να αντιμετωπίσει τον αντιπαλό του. Το λαμπερό ξίφος του Αιθέριου χόρευε, μα η σημαδεμένη λεπίδα του Όρκου απέκρουσε κάθε χτύπημα. Ο αντίπαλός του είχε καταλάβει πως δεν είχε καμία ελπίδα, και υποχωρούσε αργά και σταθερά προς την κάλυψη των δέντρων. Ο Όρκος χαμογέλασε σατανικά... Έκανε μια προσποίηση, και ο Αιθέριος βιάστηκε να καλύψει το στήθος του...για να ανακαλύψει πως το Πένθος είχε μπει βαθιά στον λαιμό του. Με έναν παραπονεμένο λυγμό, έπεσε νεκρός. Ο Όρκος σκούπισε το ξίφος του και γύρισε να να συνεχίσει την μάχη...Μα οι εχθροί είχαν σκορπίσει, και δεκάδες πτώματα Αιθέριων γέμιζαν το μονοπάτι. Ένας Δραγώνος ήταν νεκρός, και δύο ακόμη είχαν τραυματιστεί. Ο Σπαθοφόρος στράφηκε προς το μέρος του. «Έως εδώ,»είπε. «Από εδώ και πέρα είσαι μόνος σου.» Ο Θρήνος κατέβηκε από το σκελετωμένο του άτι και τον πλησίασε. Το κρανιοφόρο του πρόσωπο ξεχώριζε αμυδρά κάτω από την κουκούλα, και η αποπνικτική μυρωδιά της αποσύνθεσης έφτασε στα ρουθούνια του Όρκου. «Τα αντικείμενα που θα σου δώσω θα σε βοηθήσουν να ολοκληρώσεις με επιτυχία την αποστολή σου», έκανε και τράβηξε από την πλάτη του ένα σακίδιο από δέρμα ανθρώπου. Από μέσα έβγαλε μια κοκκάλινη μάσκα με την μορφή κρανίου, ένα φιαλίδιο γεμάτο με σκόνη και δύο εβένινα ζάρια. «Η μάσκα αυτή θα σε προστατέψει από τα Πνεύματα των Αιθέριων», είπε. «Η σκόνη μέσα σε αυτό το φιαλίδιο, θα απελευθερώσει ένα φονικό σύννεφο από νεκροφάγες μύγες. Τέλος, αν ρίξεις αυτά τα ζάρια, ένας δαίμονας θα έρθει να σε βοηθήσει. Τρία πανίσχυρα φυλαχτά...Χρησιμοποίησε τα με σύνεση.» Ο Όρκος ψιθύρισε ένα ευχαριστώ, και τα πήρε στα χέρια του. Φόρεσε την μάσκα, και έβαλε το φιαλίδιο και τα ζάρια στο πουγγί του. Ανέβηκε στο άλογο του, και κάλπασε ακολουθώντας το μονοπάτι, δίχως να ρίξει μια δεύτερη ματιά πίσω του. … Ο Σκιερόψυχος εμφανίστηκε απότομα στην μέση του ξεφώτου. Φορούσε έναν μάυρο μανδύα και στα χέρια του κρατούσε ένα ματωμένο γιαταγάνι. Το νεκρικά χλωμό του πρόσωπο ήταν ανέκφραστο, και τα ολοπόρφυρα μάτια του κοίταζαν τον Όρκο με τρομαχτική απάθεια. Ο Δαιμονάνθρωπος ανατρίχιασε... Ήταν γνωστό πως οι Σκιερόψυχοι δεν γνώριζαν από φιλία ή συμμαχία, αλλά πρόδιδαν τους πάντες και καταπατούσαν κάθε συμφωνία και όρκο προκειμένου να ολοκληρώσουν το μεγάλο τους σχέδιο, που ονομάζοταν Υφαντό. Οι φήμες λένε πως κάθε Σκιερόψυχος έχει να ολοκληρώσει ένα «νήμα» του Υφαντού, και αφιέρωναν όλη τους την ζωή στην αποστολή αυτή. Προσωρινά πάντως, φαινόταν πως το συμφέρον τους συμβάδιζε με αυτό της Αυτοκρατορίας, και είχαν γίνει ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια του Αυτοκράτορα. Ήταν οι καλύτεροι δολοφόνοι της ΕνΓαίας, και χρησιμοποιούσαν τόσο το ταλέντο τους στις πολεμικές τέχνες όσο και την μαγεία της Σκιάς. «Βρωμάς ψοφίμι», έκανε ο Σκιερόψυχος όταν ο Όρκος στάθηκε μπροστά του. «Κουβαλάς πάνω σου αντικείμενα φτιαγμένα από Νεκροφάγους. Οι Ονειρομάντεις των Αιθέριων οσμίζονται την μπόχα σου από μίλια μακριά...»συμπλήρωσε. «Είναι αντικείμενα απαραίτητα για την αποστολή μου», έκανε ο Όρκος αμήχανα. «Φυσικά, φυσικά...»ο ψίθυρος του Σκιερόψυχου είχε ειρωνική χροιά. «Είμαι ο Πόθος, και στα δέντρα γύρω είναι και η υπόλοιπη ομάδα μου, το Κοράκι, η Νυχτοπεταλούδα και η Αράχνη, όλοι εκπαιδευμένοι Νυχοβάτες. Μας όρισαν να σε βοηθήσουμε να ολοκληρώσεις την αποστολή σου, και αυτό σκοπεύουμε να κάνουμε, γρήγορα και αθόρυβα. Οι Αιθέριοι έχουν στήσει έναν Δεντρόπυργο στο μονοπάτι αυτό...Θα σε βοηθήσουμε να περάσεις αυτό το εμπόδιο, μα πρέπει να κάνεις ότι σου πούμε.» «Εντάξει», συμφώνησε ο Όρκος γνωρίζοντας πως δεν έχει και πολλές επιλογές, και ακολούθησε τον Σκιερόψυχο. … Ο Δεντρόπυργος υψώνοταν επιβλητικός μπροστά του. Από μακριά έμοιαζε απλά με ένα τεράστιο, χοντροκομμένο δέντρο, μα στην πραγματικότητα ήταν ένα αλλόκοτο φυτό με κούφιο εσωτερικό που χρησιμοποιούσαν οι Αιθέριοι σαν αμυντικούς πύργους. Στην κορυφή, ανάμεσα στα κλαδία ξεχώριζε μια Κυνηγός, οπλισμένη με ένα μεγάλο τόξο από ξύλο Ιτιάς. Στις κουφάλες του κορμού, ξεχώριζαν τοξότες που σημάδευαν το μονοπάτι. Στην βάση του Δεντρόπυργου, στεκόντουσαν δέκα μεγαλόσωμοι Αιθέριοι Ακρίτες, οπλισμένοι με ραυδιά και τσεκούρια. Ο Όρκος προχώρησε ακάλυπτος προς τον πύργο. Έπρεπε να τους τραβήξει την προσοχή, ώστε οι Νυχτοβάτες να τους χτυπήσουν από πίσω. Οι Αιθέριοι τον αντιλήφθηκαν, και κινήθηκαν προς το μέρος του...Μα μέσα από τον κορμό του δέντρου, ακούστηκαν οι κραυγές των τοξότων. Η Νυχτοπεταλούδα και το Κοράκι είχαν μπει στην μάχη... Οι Ακρίτες αποσυντονίστηκαν, και μια φευγαλέα σκιά πέρασε ανάμεσα τους...Τρεις από αυτούς, έπεσαν νεκροί. Ο Όρκος έβγαλε μια κραυγή και επιτέθηκε. Δίπλα του εμφανίστηκε ο Πόθος κρατώντας το ματωμένο του γιαταγάνι. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted December 11, 2005 Author Share Posted December 11, 2005 Μήπως να βάλω κάνα τίτλο να'ναι πιο πιασάρικο? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anadeleth Posted December 11, 2005 Share Posted December 11, 2005 Βάλε τίτλο και ανέβασε το άλλο που έχεις γράψει απο την οπτική μεριά των απέθαντων (άσχετο ) . Όπως είπες "Μηδέν έμπνευση,αλλά δεν γαμιέται..." . Πλάκα έχει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
distaros Posted December 11, 2005 Author Share Posted December 11, 2005 Βάλε τίτλο και ανέβασε το άλλο που έχεις γράψει απο την οπτική μεριά των απέθαντων (άσχετο ) Αν ποτέ το βρω.Ξέρεις σε τι κατάσταση είναι το δωμάτιο μου... Θα το ψάξω πάντως.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted December 12, 2005 Share Posted December 12, 2005 Υπερβολικά πολλά κλισέ, ονόματα και ονομασίες που ακούγονται εντυπωσιακά, δράση σε δάση, βουνά (εννοείται χιονισμένα), μυστικά βασίλεια, λίμνες, ποτάμια, αποστολές με μηδενικές πιθανότητες επιτυχίας και οτιδήποτε άλλο μπορεί να προσελκύσει την προσοχή του αναγνώστη και το σνομπάρισμα των κριτικών. Μου άρεσε πολύ, από αυτή τη συνταγή φτιάχνεται πάντα το επιτυχημένο. Θα μπορούσε να γίνει μια όμορφη ιστορία για νεαρές ηλικίες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Ετεροχρονισμένο σχόλιο, αλλά θα διαφωνίσμο με το "έμπνευση μηδέν". Μπορεί η πλοκή να μην είναι και πολύ πρωτότυπη αλλά η κοσμοπλασία μου αρέσει πολύ. Τώρα που μεγάλωσες λίγο, δεν το ξαναπιάνεις να το κάνεις να φυσήξει; Πιστέυω ότι έχεις και τη δυνατότητα και την ικανότητα να το κάνεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Ναι ρε Δίσταρε!Πόσταρε τίποτα και το καλοκαίρι θα σε κεράσω τσίπουρα στο Μικρό. Το έχω διαβάσει αλλά περιμένω να απαντήσεις για να σχολιάσω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Κοίτα ποιος μιλάει! Ακόμη μας χρωστάς τον άνθρωπο υψιλής εντροπίας, θείε Γιάννη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest roriconfan Posted December 11, 2008 Share Posted December 11, 2008 Κλισέ χακ εν σλας, ημιτελές, παρατημένο... Όλα τα καλά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.