Aeneas Posted December 14, 2005 Share Posted December 14, 2005 Ειναι η πρωτη φορα που κανω post στο sff και οι περισσοτεροι μαλλον δεν με γνωριζετε,χαιρετω ολη την κοικωνια του sff, ελπιζωντας να ειμαι κλοδεχουμενος σε αυτη. Ισως ειναι λιγο αποτομο αλλα here is a story of mine με την επιθυμια να ακουσω αποψεις, θα ημουν ευχαριστημενος ασχετα με το αν ειναι ασχημες ή καλες. Με πολυ εκτημηση Αινειας Έπεσε μπρούμυτα σαν νεκρή στο χορτάρι με τα ποδιά και τα χέρια της ανοιχτά κ τα μάτια της να κοιτούν τον ουρανό. «Πως σε λένε» την ρώτησα. «Eugene» απάντησε Τα γαλάζια μάτια της εξακολουθούσαν να κοιτάζουν απαθή και κενά τον ουρανό σαν να προσπαθούσαν να γίνουν ένα με αυτόν. Τα μαλλιά της ανακατεύονταν με την ψηλή χλόη κ ο άνεμος τα έμπλεκε σε παρανοϊκούς χορούς. Ήταν ακίνητη Κάθισα κάτω από την σκιά του μοναδικού πλατάνου κ κοίταξα για άλλη μια φορά το περίεργο αυτό κορίτσι. «Από πού έρχεσαι;» Καμία απάντηση. Το εκστατικό βλέμμα της δεν άλλαζε κατεύθυνση Τα βλέφαρα της ήταν μαρμαρωμένα Μπορούσα όμως να νιώσω τις φλέβες της να χτυπούν κάτω από το κατάλευκο δέρμα της σαν ποτάμια που κυλούν παγωμένα. Ένα ρίγος πέρασε το κορμί μου κ έσφιξα το γιλέκο μου Το φουστάνι της παρασυρόταν κ αυτό απ τον άνεμο «Δεν κρυώνεις;» φωναξα με αγωνία Τότε τα χείλια της μόρφασαν σαν να είχε χυθεί δηλητήριο πάνω τους κ τα εκστατικά μάτια της πρόσθεσαν στην χαώδη όψη τους τον τρόμο χωρίς να αποστρέψουν το βλέμμα τους από το αχανές του ουρανού. Και οι μυς του προσώπου της συσπάστηκαν. Ένιωσα ένα κύμα άρνησης και φρίκης να ξεχύνεται απ το σώμα της προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο άνεμος ακολουθώντας το πρόσταγμα της πέρασε απ τον λόφο σαν λάμα από πάγο κ ο ουρανός άρχισε να γίνεται γκρίζος. Η καρδιά μου χτυπούσε τόσο που παρά την βοή του αέρα είχα την αίσθηση πως την άκουγε. Η αναπνοή μου βάρυνε κ ένιωθα ότι πληγές άνοιγαν στο δέρμα μου από τις κρύες ριπές του αέρα. Σηκώθηκα φοβισμένος κ έκανα μερικά βήματα προς το μέρος της. Στα μάτια της υπήρχε μια αυξανόμενη ένταση. Κ ο ουρανός γινόταν πιο γκρίζος Κ ο αέρας φυσούσε πιο δυνατά. Έβλεπα τις φλεβες τις να έχουν εξογκωθεί και να χτυπούν φρενωδώς. Τα μάτια μου έκλειναν απ τον παγωμένο άνεμο. Της φωναξα να σηκωθεί αλλά η φωνή μου παρασύρθηκe. Πλησίαζα μαγνητισμένος από την ενέργεια που εξέπεμπε Aπλωσα το χέρι μου να την αγγιξω. Και να! Ένας κεραυνός γεμάτος μίσος χτυπά το μοναδικό δέντρο πίσω μου. Κ το γέρικο δέντρο έγινε σε μια στιγμή κομμάτια ανάμεσα στον μανιασμένο άνεμο, κ τα φύλλα του καψαλισμένα απ τον κεραυνό σκορπίστηκαν σαν το χιόνι του Θανάτου. Έπεσα στην χλόη κ κάλυψα το κεφάλι μου με τα χέρια. Ένιωθα πως αν σηκωνόμουν θα παρασυρόμουν και εγώ. Μια τρομακτική υπόκωφη βοή γέμιζε τα αυτιά μου Κ τότε είδα, το ορκίζομαι στους θεούς, το στέρνο της να σηκώνεται σαν μια αόρατη δύναμη να το τραβά. Κ τα γρίζα σύννεφα ενώθηκαν σε μια ρουφήχτρα στον ουρανό κ το τελευταίο πράγμα που είδα ήταν οι πληγιασμένες παλάμες του κοριτσιού απ τα ίδια του τα νύχια και τα χείλια της ανοιγμένα απ τα ίδια της τα δόντια, ένιωσα την παράνοια να συγκεντρώνεται μέσα της σαν ασκί που είναι έτοιμο να σχιστεί. Κ το στόμα της άνοιξε κ μέσα στην αναταραχή βγήκε από μέσα ο χειρότερος ήχος που άκουσα ποτέ μου, κ οι θεοι να με ευλογησουν να μη ξανακούσω άλλον σαν και αυτόν, ενα ουρλιαχτό απόκοσμο αλλόκοτο γεμάτο από αρρώστια κ φρίκη τόσο ισχυρό τόσο δυνατό που ο άνεμος δεν μπορούσε να το σιωπήσει Δεν ξέρω και δεν θυμάμαι τι συνέβη μετά, απλά έκλεισα τα μάτια, κύλησα και σύρθηκα στην πλαγιά χωρίς το μυαλό μου να λειτουργεί κ με το φριχτό ουρλιαχτό να ακουγιεται στα αυτιά μου, δεν σταματούσε, νόμιζα πως θα κρατήσει μια αιωνιότητα. Ακόμα και τώρα το ακούω να βουίζει μέσα μου Θεέ μου! Σύρθηκα σαν ερπετό μέχρι μια μικρή καλύβα, υποθέτω αρκετά μακριά από εκείνο το μέρος. Έμεινα εκεί για τρεις μέρες ακίνητος, ο βοσκός που με βρήκε είπε πως με πέρασε για νεκρό. ’ρθρωσα την πρώτη μου κουβέντα μετά από μια εβδομάδα Κανένα κορίτσι δεν είχε εξαφανιστεί στην γύρω περιοχή. Μίλησα με τον πάστορα του χωριού μου και μερικοί άντρες ανάμεσα τους και εγώ πήγαμε να ψάξουμε για την κοπέλα Όταν φτάσαμε εκεί βρήκαμε μόνο το φουστάνι της κοπέλας ακριβώς στο σημείο που την είχα δει κ μέσα σε αυτό βρήκαμε την απανθρακωμένη καρδιά της. 20/09/05 Αινειας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted December 14, 2005 Share Posted December 14, 2005 Ποιητική γραφή, ρομαντική σχεδόν περιγραφή του θανάτου. Πάρα πολύ όμορφο κείμενο, περιμένω να διαβάσω κι άλλα δικά σου σύντομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted December 14, 2005 Share Posted December 14, 2005 Κλαως ηρθες.Πρωτο σου ποστ ειναι διηγημα ε?Μπραβο! Αφου ειπα τις ευγενιες ας αρχισω το θαψιμο.Οκ,δε νομιζω να χρειστω φτυαρι γιατι ειναι αρκετα ομορφο το κειμενο σου. Ναι,ποιητικη γραφη αλλα σε ενα διηγημα οι τοσο μικρες προτασεις και η επαναληψη του "και" χτυπα καπως περιργα.Ισως φταιει το οτι δεν τρελαινομαι για ποιηση... Καλο ειναι να γραφεις "και" ή "κι" και οχι "κ". Το "Eugene" δεν κολλαει.Δηλαδη ο τυπος μιλουσε ελληνικα και αυτη του ειπε το ονομα της αλλα ηταν αγγλιδα πχ και για αυτο το εγραψες στα ελληνικα?Μαλλον οχι.Θα μπορουσες να γραψεις το ονομα στα ελληνικα. Τελικα το περιστατικο εγινε κοντα στο χωριο του ηρωα?Το διπλανο χωριο ηταν το δικο του?Αλλα τοτε πως δεν ηξερε ποσο μακρια απο την κοπελα ηταν η καλυβα? "Μίλησα με τον πάστορα του χωριού μου και μερικοί άντρες ανάμεσα τους και εγώ πήγαμε να ψάξουμε για την κοπέλα" Προσεξε λιγο τη στιξη.Ουτε κομμα ουτε τελεια εβαλες. Παντως ηταν ομορφη ατμοσφαιρικη ιστορια με καλες περιγραφες και καλη ροη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darius Posted December 14, 2005 Share Posted December 14, 2005 Καλως ηρ8ες!!! Πλλυ ομορφο διηγημα με κλιμακωτη αυ3ηση εντασης με "εντονες" περιγραφες 8α συμφωνησω ομως περι της επαναληψης του Κ :/ Aναμενουμε και αλλα^^ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted December 14, 2005 Share Posted December 14, 2005 Καλωσόρισες κι από μένα, φυσικά και είσαι καλοδεχούμενος όπως και τα κείμενα σου. Πραγματικά, πολύ όμορφο. Θέλει πολύ δουλειά για να στρώσει σα γραφή, μα μονάχα επειδή το είδος του λόγου που επέλεξες είναι δύσκολο να ηχεί στρωτά, χωρίς πολλά ξεκαθαρίσματα. Όμως τα επίθετα και τα επιρήματα είναι εύστοχα, οι φράσεις (αν και φωνάζουν που θέλουν κόμμα και τελεία) είναι καλογραμμένες και η δομή σου, μέχρι και το σύντομο επιμυθιο, καλοστημένη. Αναμονή για το επόμενο κι εγώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted December 14, 2005 Share Posted December 14, 2005 Κατ'αρχήν, καλώς όρισες στο forum. Σχετικά με το διήγημα τώρα. Δεν είναι άσχημο, αλλά θέλει δουλειά όσον αφορά τις παραγράφους. Φαίνεται σαν να το έγραψες βιαστικά, και οι παράγραφοι είναι άτεχνα χωρισμένες. Επίσης, όταν γράφεις ελληνική λογοτεχνία, προφανώς πρέπει και τα ονόματα να είναι γραμμένα στα ελληνικά, όχι στα αγγλικά. Και φυσικά, δεν μπορείς να γράφεις "κ" αντί για "και", όπως είπαν κι οι άλλοι. Όταν υπάρχει φωνήεν μετά από το "και", τότε γίνεται "κι", αν θέλεις. Η ιστορία σου, επίσης, θέλει δούλεμα σε κάποια σημεία. Να, πχ, λες "Μπορούσα όμως να νιώσω τις φλέβες της να χτυπούν κάτω από το κατάλευκο δέρμα της σαν ποτάμια που κυλούν παγωμένα", ενώ δεν έχεις πει πρώτα ότι ο χαρακτήρας σου πλησίασε την κοπέλα. Μέχρι στιγμής την κοιτούσε' δεν την άγγιζε. Πώς, λοιπόν, ξαφνικά μπορούσε να νιώσει τις φλέβες της; Γενικά, η ιστορία σου σε ορισμένα σημεία φαίνεται να κινείται σπασμωδικά, πιο γρήγορο απ'ό,τι θα έπρεπε. Νομίζω ότι κι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι είναι γραμμένη βιαστικά' τουλάχιστον, αυτή την εντύπωση μού δίνει. Συνέχισε να γράφεις, και το γράψιμό σου θα εξελιχτεί σε κάτι πολύ καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Aeneas Posted December 15, 2005 Author Share Posted December 15, 2005 Ευχαριστω πραγματικα για τα κλαλα σας λογια που ειναι πολυ τονοτικα για μενα αλλα και για τις υποδειξεις σας ειναι οντως πολυ ευστοχες και πολυτιμες. Το γραψιμο μου ειναι αρκετα επηρεασμενο αρκετα απο αρχαια επικη ποιηση κ η συνεχης επαναληψη του "και" ειναι κατι σαν ροη συνεχωμενων εικονων, ειναι οντως πολυ προτογονο αλλα αποτυπωνω ακριβως οτι βρισκεται στο μυαλο μου με την ενταση και την νευρικοτητα που τα γραφω, οντως τα γραπτα μου ειναι βιαστικα, οτι γραφω το κανω κατω απο παραληρημα και οιστρο και ομολογω πως δεν σπαω το γραψιμο μου δεν μελετω την ιστορια και δομη στο χαρτι βγαζω την πηγιαια σκεψη. Σιγουρα χρειαζομαι δουλεια στην διορθωση και την καλλιτεχνικη μελετη του κειμενου, ελπιζω οτι θα βελτιωθω Αινειας!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Anadeleth Posted December 15, 2005 Share Posted December 15, 2005 Εμένα η αρχή μου θύμισε τον μικρό πρίγκηπα του Εξπερυ .Ωραίο πάντως εν κατακλειδί... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted December 16, 2005 Share Posted December 16, 2005 Με άφησε με μια μικρή απορία όσο αφορά το στυλ γραφής σου. Λες βέβαια ότι είσαι επιρρεασμένος από αρχαιοελληνική ποίηση, αλλά θέλω να δω πως δουλεύει το εν λόγω στυλ σε πιο μεγάλο κείμενο. Το συγκεκριμένο είναι αρκετά μικρό για να κουράσει τον αναγνώστη. Γενικά θα σου πω ένα "συγχαρητήρια" για την βασική ιδέα της ιστορίας και ένα "θες δουλειά ακόμα" στον τρόπο γραφής. Ρίξε και καμιά ματιά στο εργαστήριο. Θα βρεις αρκετές χρήσιμες συμβουλές. Να μαθαίνεις όχι μόνο από τα λάθη σου, αλλά και από τα λάθη των άλλων. Γιατί ποτέ δε θα προλάβεις να τα κάνεις όλα μόνος σου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted February 14, 2011 Share Posted February 14, 2011 Καλέ! Για μένα είναι αυτό? Μα που το ξέρατε ότι θα έρθω! Δεν έπρεπε ευχαριστώ πολύ όμως! Είναι πολύ ωραίο!!!! Μπράβο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.