Βάρδος Posted June 4, 2004 Share Posted June 4, 2004 Πώς γράφετε μεγάλες μάχες και πολιορκίες; Ανατρέχετε σε ιστορικές πηγές; Μάθαινετε τα γενικά για τους στρατούς που σας ενδιαφέρουν και γράφετε τη μάχη όπως έρχεται φυσιολογικά στην ιστορία σας; Φτιάχνετε χάρτες των περιοχών όπου θα διαδραματιστεί η μάχη για να σας βοηθήσουν; Γενικά, πώς γράφετε μεγάλες μάχες και πολιορκίες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drunk Elf Posted June 4, 2004 Share Posted June 4, 2004 Όταν γράφω για μεγάλες μάχες και πολιορκίες προτιμώ να μη δίνω πλήρη άποψη αυτής στον αναγνώστη. Την παρουσιάζω μέσα από τα μάτια ενός χαρακτήρα ο οποίος συνήθως συμμετέχει σε αυτήν και έχει πολύ περιορισμένο οπτικό πεδίο. Κατά την γνώμη μου έτσι δίνεται ποιο εύκολα στον αναγνώστη η φρίκη και το χάος που υπάρχει σε μια τέτοια μάχη από το να παρουσιάζεται απλά ο τρόπος που συγκρούονται οι δυο τεράστιοι στρατοί και τις τακτικές που ακολουθούν και τις μανούβρες που κάνουν κτλ κτλ. Φυσικά, εξαρτάται από το τι γράφεις, το ύφος με το οποίο το γράφεις και τι συναισθήματα και εικόνες θέλεις να δημιουργήσεις στον αναγνώστη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted June 4, 2004 Share Posted June 4, 2004 (edited) Για άλλη μια φορά συμφωνώ με τον Μπεκρή (κάτι έχω πάθει σήμερα, πρέπει να το κοιτάξω ...). Αν θέλω να τονίσω την ένταση και το 'μεγαλείο' ή την επικότητα (όχι απαραίτητα με την καλή έννοια) μιας μάχης, ή την υπεροχή ενός στρατού, τότε η 'κάμερα' γίνεται πανοραμική, δίνοντας στον αναγνώστη μια πλήρη άποψη της μάχης/πολιορκίας. Αν πάλι θέλω να τονίσω πιό 'ανθρώπινα' συναισθήματα, όπως φόβος, απόγνωση, αυτοθυσία, κλπ. η κάμερα γίνεται 'first person'. B) Edited June 4, 2004 by Rikochet Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 5, 2004 Share Posted June 5, 2004 Προτιμώ να αφήνω την φαντασία μου να τη περιγράφει. Όχι, δε κάνω μελέτη πάνω στη μάχη. Και προτιμώ να εστιάζω πάνω σε συγκεκριμμένα άτομα που συμμετέχουν ή παρακολουθούν τη μάχη Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted June 6, 2004 Author Share Posted June 6, 2004 Κοιτάζω κάποια πράγματα από Ιστορία, για να ξέρω ότι αυτά που γράφω έχουν κάποια βάση και θα μπορούσαν να συμβούν, αλλά, απo κεί και πέρα, δεν αντιγράφω πραγματικές μάχες: βλέπω τι χρειάζεται η δική μου ιστορία κι αναλόγως κινώ τα νήματα. Συνήθως, ξεκινάω πανοραμικά, "από πάνω", για να ξέρουμε γενικά τι γίνεται και να μην είμαστε χαμένοι σε ένα ατελείωτο χάος, και, ύστερα, κάνω zoom σε συγκεκριμένους άτομα και σκηνές, οπότε και ασχολούμαι περισσότερο με τους ίδιους τους χαρακτήρες. Για να αρχίσω πανοραμικά, είτε απλώς γράφω, ουδέτερη τη αφήγησει, τις πρώτες κινήσεις των στρατών, είτε έχω κάποιον χαρακτήρα ο οποίος στέκεται σε ένα ύψωμα, ή στις επάλξεις ενός κάστρου, και ατενίζει το πεδίο της μάχης, οπότε και το περιγράφω μέσα από τα δικά του μάτια και τις δικές του σκέψεις. Τις πολιορκίες τις βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες καταστάσεις, διότι τσιτώνουν τα νεύρα των χαρακτήρων, πολιορκούμενων και πολιορκητών, κι έτσι, δημιουργούν διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις αλλά και ενέργειες από τη μεριά των χαρακτήρων τους οποίους κανείς δε θα περίμενε να φερθούν με ακριβώς αυτό τον τρόπο. Βλέπεις ως πού μπορεί να φτάσει κάποιος υπό πίεση, εξερευνείς τον ψυχισμό των χαρακτήρων σου. Υπάρχει τίποτα καλύτερο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 "Για να αρχίσω πανοραμικά, είτε απλώς γράφω, ουδέτερη τη αφήγησει, τις πρώτες κινήσεις των στρατών, είτε έχω κάποιον χαρακτήρα ο οποίος στέκεται σε ένα ύψωμα, ή στις επάλξεις ενός κάστρου, και ατενίζει το πεδίο της μάχης, οπότε και το περιγράφω μέσα από τα δικά του μάτια και τις δικές του σκέψεις." Οντως θελει καποια δικαιολογια για να δωσεις λεπτομερη περιγραφη.Προσωπικα γουσταρω να αναλυω μαχες(μιλαμε για το παραμικρο1) αλλα αν δεν ξερει ο ηρωας μου στοιχεια δεν γραφω.Θελω ο αναγνωστης να βλεπει την μαχη απο τα ματια του ηρωα οχι του...Θεου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 Χμμμ... εξαρτάται από το τι θέλω να γράψω... Άμα θέλω ας πούμε να γράψω για την ιστορία μιας πόλης και υπάρχει μια πολιορκία, τότε θα πάω σε "God mode" ( ). Εκτός και αν θέλω να εξιστορήσω την πολιορκία μέσα από τα μάτια ενός ήρωα, οπότε θα πάω σε πρώτο πρόσωπο (αν αφηγείται ο ήρωας αυτός) ή σε περιορισμένο τρίτο. Είναι καθαρά θέμα έμπνευσης της στιγμής και στυλ του συγγραφέα. Προσωπικά πάντως προτιμάω συνήθως την εξιστόρηση σε πρώτο πρόσωπο, καθώς κάνει τα πράγματα να φαίνονται πιο δραματικά, αφού αποτυπώνεις απόλυτα τα συναισθήματα του ήρωα και γίνεσαι ένα με αυτόν. Και πάλι τίποτα δεν είναι απόλυτο. Θα ήθελα όμως να είναι σωστές οι πολιορκίες και οι μάχες. Δηλαδή δεν θα περπατάει ο στρατός 60 χιλιόμετρα την ημέρα, είναι φύσης αδύνατο [εκτός και αν υπάρχει μαγεία στη μέση, αλλά άλλο αυτό]. Γενικά προσέχω να είναι αληθοφανείς τέτοιες σκηνές. Και ποια είναι άραγε η ακλύτερη πηγή για να ελέγξεις κάτι τέτοιο; Τι άλλο από την ιστορία; Μεσαιωνική, αρχαία και δεν συμμαζεύεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 Φροντίζω να παρουσιάζω σχετικές ιστορικές πληροφορίες μέσα από τα μάτια του κεντρικού ήρωα, ο οποίος ποτέ δεν είναι αντικειμένικός (λίγοι ιστορικοί ήταν) και εμπλέκει έντονα το συναίσθημα με τα γεγονότα και την κριτική επί αυτών. Αν ο κόσμος είναι πραγματικός, τότε τα γεγονότα που έχουν συμβεί έχουν άμεση σχέση με άλλα παρελθοντικά, ευρέως γνωστά, από τα οποία και έχουν επηρεαστεί. Αν είναι φανταστικός, τότε στην προεργασία για την ιστορία δημιουργώ μια ολοκληρωμένη άποψή (ιστορική, πολιτισμική κλπ) του παρελθόντος από την οποία και εμφανίζω μέρη μέσα στην αφήγηση. Δημιουργώ χάρτες ή πρόχειρα σχεδιαγράμματα, μελετώ αποστάσεις και τη δυναμική των κινήσεων και την ένδυση των στρατευμάτων, αναζητώ άλλα στρατιωτικά επιτεύγματα του εν λόγω στρατού και τελικά καταλήγω μέσα από μια πληθώρα "σοβαρών" στοιχείων ώστε να ολοκληρώσω το μέρος μας μυθιστορηματικής ιστορίας στην οποία περιγράφεται η εν λόγω μάχη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 Ξεκινώ με μια πανοραμική άποψη της μάχης και στη συνέχεια τη δίνω μέσα από τα μάτια των χαρακτήρων. Δεν θεωρώ σωστό να περιορίζομαι μόνο στην άποψη του κεντρικού χαρακτήρα διότι επιδιώκω να δείχνω τα γεγονότα από όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές. πχ: Η μάχη μαινόταν και για ώρα δεν μπορούσε κάποιος να καταλάβει ποιος επικρατούσε. Ο Κίτσος χτύπησε με το σπαθί του έναν εχθρό και έτρεξε να βοηθήσει τον αδερφό του, που ήταν περικυκλωμένος από τρεις εχθρούς. (...) Στο λόφο ο στρατηγός Πετράκης παρακολουθούσε ανέκφραστος. Βλέποντας ένα κενό στην αριστερή πλευρά της παράταξης των Υπερποντίων έστειλε ένα άγημα ιππέων να εντείνουν την πίεση. Σήμερα ήταν η ημέρα της δόξας του. (...) Ο ξάδερφος του βασιλιά Μπούλη που ήταν επικεφαλής του βαρέως πεζικού των Υπερπόντιων βλέποντας την κίνηση των Βουρλόξανθων ιππέων Διέταξε τις δυνάμεις του να αντεπιτεθούν. "Τσακίστε τους!" φώναζε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
drowvarius Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 Αυτό εξαρτάται. Αν γράφεις κάτι που βασίζεται σε αληθινά ιστορικά γεγονότα ανατρέχω σε ιστορικές πηγές για να είμαι σίγουρος ότι δεν θα δημιουργήσω παραϊστορία. Συνήθως ψάχνω να βρω και ένα υπάρχων σχεδιάγραμμα της μάχης, ώστε να ξέρω που τοποθετήθηκαν τα στρατεύματα. Σε αυτήν την περίπτωση είμαι πολύ σχολαστικός. Ψάχνω να βρω ακόμη και διάφορες μικρολεπτομέριες, οι οποίες μπορεί να αξιοποιηθούν βέβαια. Για παράδειγμα, στην Τελευταία Αυτοκρατορία, έψαξα και βρήκα το όνομα και το βαθμό του Φράγκου στρατιώτη που πάτησε πρώτος πάνω στα θαλάσσια τείχη της Κωνσταντινούπολης, κατά τη διάρκεια της πρώτης Άλωσης το 1204. Επίσης μαθαίνω και τον ακριβή αριθμό των στρατών που πολέμησαν σε μία μάχη. Μαθαίνω ποιους συμμάχους είχαν, ποιοι τους πρόδωσαν - αν έγινε κάτι τέτοιο - και τι όπλα χρησιμοποίησαν. Τώρα, αν πρόκειται για μία ιστορία φαντασίας κάνω συνδιασμούς. Τι εννοώ? Παίρνω τακτικές και ιδέες από ιστορικά γεγονότα και τα τοποθετώ, με τις κατάλληλες αλλαγές, στην ιστορία μου. Αυτάαααααααααααααα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted May 17, 2005 Share Posted May 17, 2005 Μα αν δεν βάλεις ΞΥΛΟ σε μια μάχη τί θα βάλεις; ο Όμηρος έγραψε(χμ, όχι ακριβώς) μια ολόκληρη ιλιάδα γεμάτη ΞΥΛΟ. Δέκα χρόνια πολιορκίας βέβαια δεν εξηγεί πως συντηρούνταν οι στρατοί ή πώς δεν είχαν αλληλοεξωντωθεί με τις απώλειες που πρέπει να είχαν. Απλά ήθελε(όπως κι εγώ) να γράψει πολύ ΞΥΛΟ. πάρα πολύ. Και οι λεπτομέρειες ήταν ασήμαντες. Γιατί το πιο σημαντικό σε μια μάχη είναι το ΞΥΛΟ. Αν δε δώσεις βάση σε αυτό και το αγνοήσεις τότε δε γράφεις μάχη. Και σε κάποιους δεν αρέσει να γράφουν ή να διαβάζουν μάχη, αλλά η πλοκή τους έφερε σε αυτό το σημείο και λένε "ουπς τι κάνουμε τώρα; πώς θα το αποφύγουμε αυτό; ας αποστα-σιωπηθούμε. ας γράψουμε ιστορικά και τακτικά στοιχεία και ας ασχοληθούμε με τον ψυχισμό των ηρώων για να δώσουμε την εντύπωση ότι γίνεται μάχη." Αντίθετα εγώ ζω για να γράφω μάχη. Και δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το δεις παρά μόνο μέσα από τα μάτια του κακόμοιρου πεζικάριου. Γράφω ΞΥΛΟ αυτό κάνω. Και αυτό είναι που γράφω καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Και έχω φτάσει σε σημείο να το θεωρώ(αλαζονικά ομολογώ) τομέα μου. Και έτσι καταλήγω στην άποψή μου. όταν γράφεις μάχη πρέπει να γράψεις πολύ ΞΥΛΟ. πάρα πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted May 18, 2005 Share Posted May 18, 2005 Η περιγραφή, όπως πάντα, αφορά το concept. Η ιστορία που θες να πεις, μέρος της οποίας αποτελεί και η μάχη. Αν η ιστορία αποτελεί ηρωϊκή φαντασαία, όπου η μαγεία βρίθει σε στυλ Dungeons&Dragons, τότε οι τακτικές θα διαφέρουν. Αν μία μονάδα είναι ικανή να αναπαράγει τα αποτελέσματα ενός εκτοξευτή ρουκετών (λ.χ. fireball) συνεχόμενα, τότε μία μεσαιωνική στρατιωτική παράταξη είναι άχρηστη και θα αποδεκατιστεί προτού κάνει μερικά βήματα. Η μαγεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κατσκοπία, έρευνα, αναχαίτηση ιπτάμενων μονάδων (δράκους, γρύπες) και τέρατα που έχουν επικληθεί θα καλύπτουν τις απώλειες του δυναμικού ή επισκευές πολιορκητικών μηχανών. Ίσως η μάχη διεξάγεται σε χαρακώματα, οι χαρακτήρες ανταλάσουν κοφτά σήματα και η μαγεία γύρω τους ουρλιάζει. καθώς μια πύρινη σφαίρα διαγράφει μία θανατηφόρα αψίδα στον ουρανό, πριν σκάσει από πάνω τους, καψαλίζοντας τα φρύδια τους. Οι σάλπιγγες ειδοποιούν για την επίθεση, και οι στρατιώτες σκορπίζουν, καθώς η σκιά τους γιγάντιου δράκου περνά από επάνω τους, τα μεμβρανώδη του φτερά σκιάζοντας τον ήλιο. Το γιγάντιο σώμα του πέφτει στο χαράκωμα και η φωτιά του απλώνεται, ένα κύμα από θειάφι και θάνατο, που μπλέκεται με τη μυρωδιά της καμένης σάρκας ακι του λιωμένου μετάλλου. Ο κεντρικός χαρακτήρας, ίσως μάγος, υγφαίνει ένα ξόρκι που χτυπά το πλάσμα στο πλευρό, αποσπώντας το και διατάζει μία ομοβροντία από τη μονάδα του. Μαγεία σκίζει τον αέρα, γεμίζοντάς τον με τη μυρωδιά όζοντος, προτού κεραυνοί και ακτίνες από ενέργεια σφυροκοπήσουν το ερπατοειδές κτήνος, που βρυχάται, πειρσσότερο οργισμένο, παρά πληγωμένο. Σε έναν ιστορικό κόσμο, τότε πιθανότατα κάποιος θα εκινήσει με μία οπτική 'κινηματογραφική'. Η κάμερα πετά μερικά χιλιχοστά πάνω από το έδαφος, τρέχει, προσπερνώντας δυο καβαλάρηδες και κοιτά από ένα ύψωμα, όπου η θάλασσα από ατσάλι και φωνές ετοιμάζεται να συγκρουστεί. Ο αχός του γιγάντιου σώματος, καθώς τα σώματα χτυπούν με ορμή, ένας τερατώδης αναστεναγμός, η κλαγγή μετάλλουστο μέταλλο, η περιγραφή του πως ο σχηματισμός τόυ Βακαρικού στρατού ανοίγει σαν σαιτιά τα πλευρά των Σίενων. Τα λάβαρα αιωρούνται, μικροί φάροι τιμής πάνω από το αίμα, τον πόνο και χαμένα πίσω από κουρτίνες καπνού. Κάπου εκεί, περνάμε στο χαρακτήρα μας, που αναγκάζεται να προχωρά, κόβοντας, έφιππος ή πεζός, κινδυνεύοντας να ποδοπατηθεί τόσο από αντιπάλους όσο και από συμμάχους, χτυπώντας αλαφιασμένος παντού γύρω του, ο κόσμος ντυμένος στο κόκκινο της βίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 19, 2005 Share Posted May 19, 2005 Ιλλιδανε αυτο που περιγραφεις εννοω!Απλα συνηθως γραφω για 1 ηρωα.Αλλα αν υπαρχουν πολλοι πρωταγωνιστες σαφως και θα γραψω τη μαχη απο την οπτικη γωνια του καθενα.Και οκ,καποιες φορες χρειαζεται μια 'υπερανω-θεικη' περιγραφη για να δημιουργηθει μια εικονα στο μυαλο του αναγνωστη.Πως ειναι οι μοναδες,τι φορανε,πως προελαυνουν. "όταν γράφεις μάχη πρέπει να γράψεις πολύ ΞΥΛΟ. πάρα πολύ".Συμφωνω απολυτα Νταρκυ!Ξυλο,αιμα,και θανατος!Στην ιστορια που γραφω επι 2-3 σελιδες ο ηρωας πηγαινε και πηγαινε(ουτε ο αγγελοπουλος να ημουν-ηταν και μονος του!!!!!)αλλα μολις αρχισε η μαχη...Εγινε ΣΦΑΓΗ!Ο ομηρος ειναι ΑΡΧΟΝΤΑΣ σε σκηνες μαχης.Περιγραφει τα πιο απαισια και σιχαμερα στοιχεια με υπεροχο ποιητικο λογο.Βεβαια και η στρατηγικη-τακτικη πρεπει να αναφερεται και μαλιστα να ειναι αρκετα εξυπνη και οχι τοσο απλοικη.Παντα σε μεγαλες μαχες κατι παραξενο γινοταν.Εκτος απο τις πρωιμες οπλιτικες μαχες αλλα τοτε μπορεις να περιγραψεις την τρομερη σφαγη στην πρωτη γραμμη ενω οι απο πισω απλα..σπρωχναν. Και ναι,Ατρελεγκις εχει σημασια να προσαρμοζετε η τακτικη αναλογα με τα μεσα που διαθετουν.Μια βλακεια σε μαχη ηταν στον Αρχοντα(την ταινια) που οι ορκ ηταν παρατεταγμενοι μεσα στο βεληνεκες των μηχανων τις Μινας Τιριθ και τις τρωγανε αλυπητα.Η το ιππικο (τα μουμακιλ) που δεν προστατευε τα πλευρα αλλα εμεινε πισω απο το πεζικο-λες και υπηρχε περιπτωση να βοηθησουν χωρις να καταστραφουνε οι λεγεωνες των ορκ. Παρεπιπτοντως ποσο ισαξιοι ειναι οι στρατοι στις μαχες σας?Σχεδον ισοι η του στυλ Θερμοπυλες?Ο οπλισμος ιδιος η καπως σαν Αγγλοι-Ζουλου? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted May 19, 2005 Author Share Posted May 19, 2005 Α, καλά, στην ταινία του Άρχοντα ήταν τελείως αστεία η κατάσταση με τις μάχες. Απορώ αν είχαν μελετήσει τα στοιχειώδη για το πώς γίνεται μια πολιορκία. Και να μην πούμε, τώρα, για την ανόητη έφοδο του Φάραμιρ... Βλέπανε ότι ήταν απέναντι τους παρατεταγμένη ολόκληρη ορδή με τοξότες, κι αυτοί έκαναν έφιπποι έφοδο. Κάπου εκεί, ο Καίσαρ κάνει τη γνωστή κίνηση: Jonk. Παρεπιπτοντως ποσο ισαξιοι ειναι οι στρατοι στις μαχες σας?Σχεδον ισοι η του στυλ Θερμοπυλες?Ο οπλισμος ιδιος η καπως σαν Αγγλοι-Ζουλου? Χμμ. Βασικά, εξαρτάται από την κατάσταση. Πάντως, σπανίως είναι απόλυτα ίσοι, γιατί η κατάσταση δε βγαίνει έτσι συνήθως. Ο κάθε στρατηγός (με την ευρύτερη έννοια --μπορεί νάναι βασιληάς, άρχοντας, οτιδήποτε) προσπαθεί να φέρει τους εχθρούς του σε δύσκολη θέση, ή να τους πετύχει σε μια στιγμή όπου εκείνοι είναι πιο λίγοι ή πιο αφύλακτοι, κτλ. Πάντως, σε επίπεδο μεγάλων μαχών αποφεύγω τους υπερβολικούς ηρωισμούς. Δηλαδή, άμα η μία παράταξη είναι 500 μαχητές και η άλλη 2.000 χιλιάδες, θα είναι λιγάκι περίπτωση να κάνω τους 500 να νικήσουν, εκτός αν υπάρχει ένας πολύ καλός λόγος γι'αυτό: πχ, κάποια ανώτερη τεχνολογία/μαγεία, κάποια ανώτερη οχυρωματική θέση. Με concept Ζουλού vs Πολιτισμένοι δεν έχει τύχει να ασχοληθώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted May 19, 2005 Share Posted May 19, 2005 Η εφοδος του Φαραμιρ δεν αναφερεται βεβαια στο βιβλιο αλλα ο Τζακσον προφανως ηθελε να μας αναγκασει να συγκινηθουμε απο την αυτοθυσια του γιου που προσπαθει να ικανοποιησει εναν πατερα που δειχνει οτι δεν τον αγαπα. Ε,ναι οταν λεω για δυσαναλογια εννοειτε οτι θα πρεπει να υπαρχει κατι που να την αντισταθμιζει.ΑΝ και υπαρχουν ακραιες περιπτωσεις που γουσταρω πολυ-βλεπε Μουρκοκ!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Illidan Posted May 19, 2005 Share Posted May 19, 2005 κάτι που μπορεί να μοιάζει με πολιτισμένους vs ζουλού ήταν οι μάχες στον τελευταίο σαμουράι με τον Τομ Κρουζ. Ειδικά στη δεύτερη όπου ο σύγχρονος στρατός και υπερτερούσε αριθμητικά και εκπαιδευμένος ήταν και καλύτερα όπλα είχε... οι σαμουράι έφαγαν και ήπιαν καλά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted May 20, 2005 Share Posted May 20, 2005 Και όμως, αυτοί Νίκησαν τη μάχη! Η ισορροπία των δυνάμεων αποδίδεται σε εμένα ανάλογα Α-Τον Στρατό Β-Την Τεχνολογία Αν ένας στρατός αποτελείται από εκπαιδευμένους λεγεωνάριους, μαθημένους σε τυφλή υπηρεσία στο Βασίλειο, τότε θα υπερέχουν σε σχέση με τους λιγότερο κάλά οπλισμένους αντάρτες που βασίζονται στα γουρούσια και στην πίστη στην πατρίδα μόνο για να επιζήσουν! Σε έναν πόλεμο παλιού-καινούργιου, είναι σαφές πως ο στρατός με την καλύτερη τεχνολογία έχει το πάνω΄χέρι αν και αυτό δεν διασφαλίζει νίκη! Αν οι μαυνόμενοι διαθέτουν άλλα όπλα (μαγεία, γνώση του εδάφους) τότε έχουν το λιγότερο σημαντικό προβάδισμα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.