2η Συλλογική Μετάφραση

[Rikochet]

William Blake - To Thomas Butts

 

Oh! why was I born with a different face?

Why was I not born like the rest of my race?

When I look, each one starts; when I speak, I offend;

Then I'm silent and passive, and lose every friend.

 

Then my verse I dishonour, my pictures despise,

My person degrade, and my temper chastise;

And the pen is my terror, the pencil my shame;

All my talents I bury, and dead is my fame.

 

I am either too low, or too highly priz'd;

When elate I'm envied, when meek I'm despis'd.

 

---

 

Το μεταφράζειν καλόν εστί.

 

Ποίος θα άρξηται;

 

[Nihilio]

Ο μέλλοντας στα αρχαία δεν παίρνει "θα"

[Βάρδος]

Άντε, για να ξεσκουριάσω. :Ρ Ο Blake είναι ένας θεός, btw.

 

William Blake - To Thomas Butts

Ω! γιατί με διαφορετική όψη να γεννηθώ;

Γιατί σαν τη φυλή μου να μην είμαι κι εγώ;

Όταν τους κοιτάζω, τρομάζουν' όταν τους μιλώ, τους προσβάλλω'

Κι ύστερα, όταν είμαι σιωπηλός και γαλήνιος, χάνω κάθε φίλο.

 

Τότε την ποίησή μου ατιμάζω, τις εικόνες μου απεχθάνομαι,

Τ'άτομό μου παρακμάζει, ο θυμός μου χαλινώνεται'

Κι η πένα είν' ο τρόμος μου, το μολύβι η ντροπή μου'

Όλα μου τα ταλέντα θάβω, νεκρό είναι τ'όνομά μου.

 

Τη μια υπερκτιμημένος, την άλλη υποτιμημένος'

Περήφανο με ζηλεύουν, ταπεινό μ'απεχθάνονται.

[Darkchilde]

Να και η δική μου μετάφραση:

 

William Blake – Στον Thomas Butts

 

Ω! Γιατί να έχω γεννηθεί με διαφορετικό πρόσωπο;

Γιατί δεν γεννήθηκα όπως όλοι της φυλής μου;

Όταν κοιτάζω, όλοι τρομάζουν’ όταν μιλάω, προσβάλλω’

Ύστερα είμαι σιωπηλός και παθητικός, και χάνω κάθε φίλο.

 

Και τους στίχους μου ατιμώ, τις εικόνες μου περιφρονώ,

Το ατομό μου υποβιβάζω, και την ιδιοσυγκρασία μου τιμωρώ’

Και η πένα ο τρόμος μου, το μολύβι η ντροπή μου’

Όλο το ταλέντο μου θάβω, και νεκρή είναι η φήμη μου.

 

Είμαι είτε ελάχιστα είτε μέγιστα τιμώμενος’

Όταν ενθουσιασμένος με ζηλεύουν, όταν πράος με περιφρονούν.

[Rikochet]

William Blake - To Thomas Butts

 

Ω! γιατί να γεννηθώ με όψη αλλιώτικη;

Γιατί να μην γεννηθώ σαν της φυλής μου κάθε πλάσμα;

Όταν κοιτάζω, άπαντες ξαφνιάζονται' όταν μιλώ, θίγω'

Σιωπή και παθητικότητα ακολουθούν, και κάθε φίλος χάνεται.

 

Την τέχνη μου τότε ατιμάζω, τις εικόνες μου αποστρέφομαι,

Τον εαυτό μου υποβιβάζω, και τον θυμό μου καταστέλλω'

Κι η πένα είναι ο τρόμος μου, ντροπή μου το μολύβι'

Κάθε ταλέντο μου κρύβω, και νεκρώνετ' η φήμη μου.

 

Είτε λίγο θα μ'εκτιμούν, είτε πάρα πολύ'

Σαν είμαι καλόκεφος, με ζηλεύουν - σαν ημερώνω, με απεχθάνονται.

Edited December 21, 2005 by Rikochet

[laas7]

O! Γιατί να έχω γεννηθεί με όψη διαφορετική;

Γιατί δεν γεννήθηκα όπως και η υπόλοιπη μου φυλή;

Οταν κοιτάζω, τους τρομάζω

και όταν τους μιλώ, προσβάλλω.

Και όταν μένω ήσυχος και σιωπηλός

κάθε φίλο χάνω.

 

Και τότε είναι που την ποίηση μου ατιμάζω

και τις εικόνες μου τις απεχθάνομαι

Το πρόσωπο μου υποβιβάζω

και τον θυμό μου καταστέλλω

Η πένα είναι ο τρόμος μου

και το μολύβι η ντροπή μου

 

Όλα μου τα ταλέντα θάβω

και η φήμη μου πεθαίνει

Είμαι πολύ τιμημένος ή πολύ απαξιωμένος

Συνηπαρμένο με ζηλεύουν

ήρεμο με απεχθάνονται.

[Nienna]

William Blake - To Thomas Butts

 

Γιατί, γιατί με πρόσωπο τόσο διαφορετικό να γεννηθώ;

Γιατί σαν την υπόλοιπη γενιά μου να μη μοιάζω;

Σαν κοιτώ, ο καθείς σκιάζεται - σαν μιλώ όλους τους προσβάλλω,

κι ύστερα μένω σιωπηλός, παθητικός, κι όλοι μου οι φίλοι χάνονται.

 

Τότε είναι που ατιμάζω την ποίησή μου, που μισώ τις εικόνες μου,

είν' η στιγμή που υποβιβάζω τον εαυτό μου, που στραγγαλίζω τον θυμό μου,

κι ειν΄η πέννα μου ο τρόμος μου, ειν' το μολύβι η ντροπή μου,

θάβω βαθειά όλα τα ταλέντα μου, νεκρή, νεκρή κοίτεται η φήμη μου.

 

Ή πέφτω χαμηλά στα μάτια τους, ή ακριβός, πανάξιος φαντάζω.

Σαν αγαλλιάζει η ψυχή μου με ζηλεύουν, σαν είμαι ταπεινός μ' απεχθάνονται.

Edited January 13, 2006 by Nienna

[Throgos]

Throgos©

 

William Blake - To Thomas Butts

 

Ω! Γιατί με διαφορετική γεννήθηκα όψη

και δε γεννήθηκα με του είδους μου τον τρόπο;

Όταν κοιτώ, τρομάζω· όταν μιλώ, προσβάλλω·

τότε σιωπώ παθητικός, και κάθε φίλο χάνω.

 

Τότε τη ρίμα υποτιμώ, και τις εικόνες μου μισώ,

βρίζω τον εαυτό μου, και το θυμό κατηγορώ·

κι η πένα είναι τρόμος, το μολύβι είναι ντροπή·

κηδεύω τα ταλέντα μου, και η φήμη μου νεκρή.

 

Είμαι μάλλον πολύ λίγο ή υπερβολικά αξιωμένος·

όταν χαίρομαι ζηλεύουν, μ’ απεχθάνονται σαν είμαι

μαζεμένος.

[Throgos]

Bardos: Πολύ καλή η προσπάθεια, αλλά νομίζω πως δεν προσπάθησες τόσο να αποδώσεις το αυστηρό μέτρο και την αυστηρή ομοιοκαταληξία του πρωτοτύπου, πράγμα που κατά την ταπεινή μου γνώμη θα έπρεπε να αποδοθεί, Λαμπρή εξαίρεση το πρώτο δίστιχο, που εγώ παιδεύτηκα πολύ για να βγάλω μια καλή ομοιοκαταληξία, κι όμως δεν τη βρήκα. Αν μπορούσα, θα υιοθετούσα το δικό σου πρώτο δίστιχο

 

Τότε την ποίησή μου ατιμάζω, τις εικόνες μου απεχθάνομαι,

Τ'άτομό μου παρακμάζει, ο θυμός μου χαλινώνεται'

 

Πολύ πιστή μετάφραση του νοήματος, αλλά είναι λίγο πεζό σε σχέση με το πρωτότυπο.

 

Από κει και πέρα βαίνει καλώς.

 

Darkchilde: Οι παρατηρήσεις είναι περίπου οι ίδιες με τον Βάρδο, περί αυστηρού μέτρου και ομοιοκαταληξίας, αν και ίσως αυτό να είναι εντελώς προσωπική γνώμη, γιατί απ' ότι φαίνεται μόνο εγώ πιέστηκα τόσο ώστε να βγαίνουν ακριβώς οι συλλαβές, και όσο το δυνατόν καλύτερη ομοιοκαταληξία.

 

Σε σένα πάλι δε μ' αρέσει αυτό το δίστιχο:

Και η πένα ο τρόμος μου, το μολύβι η ντροπή μου’

Όλο το ταλέντο μου θάβω, και νεκρή είναι η φήμη μου.

 

Πολλές επαναλήψεις του μου, και σε σημεία που θα μπορούσε να παραληφθεί. Να μου πεις, και στο πρωτότυπο υπάρχει τέσσερις φορές. Απλά στα αγγλικά ακούγεται πιο φυσικό, ενώ στα ελληνικά ακούγεται πιο ωραία να παραλείπεται, εφόσον μπορεί να εννοηθεί από τα προηγούμενα.

 

Αυτά προς το παρόν.

 

Υπόλοιποι σύντομα.

[Throgos]

Ricochet:Το πρώτο δίστιχο είναι πολύ καλά αποδοσμένο, και το πρώτο ημιστίχιο του τρίου στίχου θα μου άρεσε πάρα πολύ αν συμπληρωνόταν από ένα αντίστοιχα καλό δεύτερο ημιστίχιο. Αυτό το "όταν μιλώ, θίγω" όμως μου χτυπάει πολύ άσχημα, και κόβεται πολύ απότομα ο στίχος με το θίγω, σε αφήνει λίγο ξεκρέμαστο. Το "σιωπή και παθητικότητα ακολουθούν" επίσης δε μου αρέσει ιδιαίτερα, αλλά τέλοσπάντων.

 

Η δεύτερη στροφή είναι πολύ καλή, αν και μερικές ξεκάρφωτες στη ροή του λόγου λέξεις ανακατεύουν λίγο το μέτρο. Π.χ. το "μου" στο "Κάθε ταλέντο μου κρύβω". Απο κεί και πέρα είναι μια χαρά.

 

laas7: Πολύ καλή απόδοση, με το δικό σου ύφος. Δεν έχω κάτι αρνητικό να πω, την βρίσκω τρομερά καλή, αν και εγώ δε θα την έγραφα έτσι. Ο λόγος ρέει άνετα, έχει μια αρμονία και είναι αρκετά αντικειμενικό. Μπράβο πάντως!

Nienna: One touch of Nienna και το ποιήμα ευθύς αλλάζει! Ούτε εδώ μπορώ να σχολιάσω κάτι αρνητικό, εκτός από την επανάληψη του "γιατί" και του "νεκρή". Εντάξει, το πρώτο γιατί μπορώ να το δικαιολογήσω (η επανάληψή του μπαίνει στη θέση του "oh" του πρωτοτύπου και δηλώνει καλύτερα το συναίσθημα στα ελληνικά απ' ότι ένα "Ω!", που είναι λίγο απαρχαιωμένο). Αλλά δεν υπήρχε λόγος για την επανάληψη του "νεκρή" - βέβαια ποιήτρια είσαι, ό,τι θέλεις κάνεις . Πολύ ωραία επιλογή λέξεων και πολλά συναισθήματα.

 

Throgos: Χάλια, είσαι αποτυχημένος. Καλύτερα να καθαρίζεις σκάλες, θα έχεις πιο πολύ μέλλον.

Edited February 24, 2006 by Throgos

[Nienna]

Βάρδε: Συμπαθητική η προσπάθεια, και με σεβασμό στο πρωτότυπο - δεν μου άφησε όμως κανένα συναίσθημα, πράγμα που δεν ισχύει για το πρωτότυπο. Κάτι της έλειπε, της έλειπε η φλόγα, το προσωπικό στίγμα, δεν ήταν καθολου Βαρδική! Επίσης, ο ρυθμός σπάει σε σημεία, και δε σπάει εντυπωσιακά, δεν ξαφνιάζει, δεν κάνει αντίθεση. Αν είναι να σπάσει ο ρυθμός, ας σπάσει για κάποιον λόγο, ας σπάσει χάριν νοήματος ή χάριν εντυπωσιασμού π.χ. - όχι απλά 'έτσι'.

 

Darkchilde: Είχε προοπτικές, αλλά είχε και προβλήματα. Δεν μου άρεσε καθόλου το 'ατιμώ', το 'όταν ενθουσιασμένος' και το 'όταν πράος'... Επίσης, εκεί στον στίχο με την ιδιοσυγκρασία, έχεις ξεφύγει κατά πολύ από το πρωτότυπο. Στο 'η πένα ο τρόμος μου' λείπει το ρήμα χωρίς να το τραβάει ο στίχος, κι ο ρυθμός σκοντάφτει λιγάκι σε όλο το σύνολο.

 

Rikochet: Υπέροχο είναι, είσαι μάστορας με τις λέξεις. Μόνο ένα μικρό πραγματάκι δεν μου άρεσε, το 'είτε πάρα πολύ', στο τέλος. Θα μπορούσες να το πεις διαφορετικά, να το κάνεις να δένει με την υπόλοιπη δουλειά που έχεις κάνει στη μετάφραση.

 

Laas: Διαφωνώ κάθετα με την αλλαγή στη δομή, με όλους αυτούς τους διασκελισμούς. Γιατί; Χρειάζονται; Δεν νομίζω πως χρειάζονται, απλώς το απομακρύνουν χωρίς λόγο από το πρωτότυπο. Κατά τα άλλα είναι μια χαρά, απλώς του λείπουν τα στολίδια. Δεν μιλώ κατ' ανάγκην για λυρισμό [δες την αγγλική ποίηση του Ρίκου για να καταλάβεις πως κάτι μπορεί να είναι στολισμένο χωρίς 'κορδέλες' και λυρισμό], αλλά για κάποιο είδος στυλ, κάποιο ηχητικό/εμφανισιακό touch που θα το κάνει ολοκληρωμένο ποίημα.

 

Θρόγγε: Μέχρι τη μέση με κατενθουσίασε. Μετά άρχισε να μην μου αρέσει και τόσο. Μέχρι τη μέση ήταν πιστά μεταφρασμένο και όμορφα Θρογγικό. Μετά άλλαξε, νομίζω έκανες εκπτώσεις. Το 'και η φήμη μου νεκρή' θα μπορούσε να υποστεί βελτίωση, και το τέλος θάβει το υπόλοιπο ποίημα. Ρίξε του μια ματιά ξανά, κάνε το τέλος αντάξιο της αρχής γιατή η αρχή είναι υπέροχη.