On the Red-crown specimen

[Sabrathan]

A winsome queen of equal wanting

Whose brow reveals bright opal eyes

Her crimson crown my soul imprisoned

Naught but a mire left behind

Her plumage shifts, all hearts unnerved now

Wrapped whole in joy as they expire

 

Yet, sire and liege, our lord and master

Which way do spirits this night flee?

My sons and daughters loved you dearly

Provider and champion, brother, defender

None but the lorn stone to ever feel

You'd be the one, who'd manage so easily

Eagerly, lives away to fling

 

Whereas in loss the black swan's thriving, is it not this, our toil in life?

So bring forth your silk, your thread and needle, with malice look not upon our find.

For this one as prey is undeserving, but keen of my banner's woven pride.

Edited December 28, 2005 by Sabrathan

[Nienna]

Είναι τόσο όμορφο!

Τι να πρωτοσχολιάσω; Η πρώτη στροφή είναι η πιο δυνατή, είναι πολύ καλοφτιαγμένη και δεμένη. Το λεξιλόγιο είναι το γνωστό Sab-λεξιλόγιο που ντροπιάζει τον κόσμο που λέει πως ξέρει καλά αγγλικά, η ατμόσφαιρα είναι συναισθηματική αλλά διέπεται από ιδιαίτερο σθένος...

Όπως κατάλαβες μου άρεσε πάρα πολύ. Είναι όντως δυνατό χωρίς να παριστάνει το αναίσθητο, είναι εμπνευσμένο από αυτό το μείγμα συναισθήματος, σκοπού και απόφασης που βρίσκεται μόνο σε συγκεκριμένα μονοπάτια τα οποία βρίσκω πολύ αξιόλογα, πολύ δύσκολα μονοπάτια.

Θαυμάζω κάτι τέτοιες επιλογές, είναι ξαδερφάκια του κυνισμού τον οποίο απεχθάνομαι, αλλά είναι τα μεγάλα, ώριμα, σοφά ξαδελφάκια - καμμία σχέση δηλαδή.

 

Ελπίζω να βγάζεις νόημα γιατί κάπου ξέφυγα.

[RaspK]

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι εδώ έχουμε το προϊόν της ιδανικής σύλληψης ανάμεσα στην παραδοσιακή αγγλική λογοτεχνία και το αφαιρετικό.