Darius Posted December 30, 2005 Share Posted December 30, 2005 (edited) Το συγκεκριμένο είναι ένα απόσπασμα από ένα ποίημα όπως το 8υμάμαι και ότι 8υμάμαι που χα γράψει πριν απο κοντα 8 χρόνια ξε8άβωντας γεγονότα από την μνήμη μου Στα μονοπάτια της θλίψης Ακροβατείς με ένα δακρυ Λαβωμένη από εικόνες Αληθινές, αιώνιες Αναζήτησες το καθρέφτισμα της ψυχής σου οδηγημένη, όπως συνή8ιζες, απο το εγώ σου Απ' το είδωλό σου ράγισες και Γυμνή πλέον αιμοραγείς Τώρα, τρέχεις στους δαιδαλώδεις σου δρόμους και η φωνή σου, κραυγή στον αέρα την έξοδό σου έχασες Και κλαίς, θυμάσαι την ημέρα..... Edited December 30, 2005 by Darius Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted December 31, 2005 Share Posted December 31, 2005 Μου αρέσουν πολύ οι δυο τελευταίοι στίχοι, έχουν ένα δυναμισμό, μια σιγουριά. Πληγωμένη μεν, σιγουριά δε. Τεχνικά θα σε συμβούλευα να μην βάζεις πολλές πολλές τελείες. Τρεις αρκούν. Μου αρέσει επίσης το δεύτερο ενικό, το κάνω κι εγώ, είναι πολύ άμεσο, πολύ συναισθηματικό. Πάντως σαν σύνολο δεν είναι και τόσο δεμένο, καμμία σχέση με το Μενού σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darius Posted December 31, 2005 Author Share Posted December 31, 2005 Πάντως σαν σύνολο δεν είναι και τόσο δεμένο, καμμία σχέση με το Μενού σου. Ισχυει, απλα προσπα8ησα οσο το δυνατο να μην το αλλα3ω και να το αφησω ετσι οπως 8υμομουν πως το χα γραψει... το συγκεκριμενο ηταν περισσοτερο μια 8υμηση απο μια προσωπικη σχεση μου που ανεβαζοντας την νιω8ω πως αποδεσμευτηκα απο αυτην Σε ευχαριστω ομως για την κριτικη ... αυτο σημαινει πως δεν περνανε απαρατηρητα αυτα που γραφω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.