Texhnolyze

[tec-goblin]

Λοιπόν... Αναμένοντας να φτάσει το dvd με το elfen lied, έπεσε στα χέρια μου το texhnolyze (σειρά του 2003)...

 

Ξεκινάω με τα απλά: μεγάλη εμπειρία από άνιμε και μάνγκα δεν έχω, έχω 4 τόμους μάνγκα αυτή τη στιγμή στο δωμάτιό μου (στα γαλλικά ) και έχω δει καμιά 50ριά επεισόδια από διάφορες σειρές άνιμε - και κάποιες ταινίες.

Οπότε το προσεγγίζω χωρίς να το συγκρίνω με άλλα άνιμε κλπ.

 

Λοιπόν:

Αυτή η σειρά με συγκλόνισε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο έχω δει... Σκεφτείτε ότι για δεύτερο στο πόσο συχνώ το βλέπω πριν κοιμηθώ έχω το Requiem for a dream, το οποίο είχα δει σε ΠΟΛΥ κακή φάση με πολύ αγαπημένο άνθρωπο.

 

Δυστυχώς, δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά για την πλοκή της. Μη διαβάσετε κριτικές, βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για το τι θέλει να μας πει (είναι μια σειρά που έχει κάποια διδάγματα, αλλά είναι αρκετά μπερδεμένα). Πάντως, δώστε αυτές τις 7 ώρες που πέρνουν τα 22 επεισόδιά της...

 

Πού εκτυλλίσεται η ιστορία: σε μια πόλη που μοιάζει να βγήκε από το World Of Darkness... με μια διαφορά: το φως... Το έντονο φως που κάνει τα πάντα να ξεθωριάζουν σχεδόν όταν ανατέλει ο "ήλιος". Η πόλη διοικείται από μια οργάνωση/όμιλο επιχειρήσεων/μαφία κατά τα ιαπωνικά πρότυπα (με έναν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ πρόεδρο) αλλά είναι ένα καζάνι που βράζει. Παραθρησκευτικές οργανώσεις, συμμορίες και πολύς καταπιεσμένος, κουρασμένος κόσμος. Πολύς κόσμος χρησιμοποιεί μηχανικά πρόσθετα (από texhnolyze) ως αποτέλεσμα των τραυματισμών του.

 

Μερικές λέξεις που την περιγράφουν: βία. πόνος. ξεχασμένα μυστικά πίσω από οτιδήποτε. μοίρα. τεχνολογία. σύγκρουση παράδοσης/τεχνολογίας/ανθρώπου. ξανά βία. τρομερές αποκαλύψεις, όχι μόνο για το παρελθόν των ηρώων, αλλά για το παρελθόν και μέλλον της ανθρωπότητας (στον κόσμο του texhnolyze τουλάχιστον).

 

Σκηνοθεσία: ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ. ΥΠΕΡΟΧΗ. Τρομερά σκηνοθετικά τρικ με την "κάμερα", απόλυτα ταιριαστή μουσική (ίσως με εξαίρεση τίτλους αρχής και τέλους: ο juno reactor στην αρχή ακούγεται εξαιρετικά, αλλά δεν ταιριάζει με τη σειρά τόσο). Συχνά, και ειδικά προς το τέλος, νομίζετε ότι βλέπετε εξπρεσιονιστικούς (και όχι μόνο - ας με διορθώσουν οι πιο σχετικοί με τη ζωγραφική του φόρουμ) πίνακες να εναλάσσονται μπροστά στα μάτια σας. Δείτε πχ το πρώτο επεισόδιο... (καλά, δεν πρόκειται να καταλάβετε ΤΙΠΟΤΑ με το πρώτο επεισόδιο ).

 

Μειονεκτήματα: τα ψιλοσύνηθη στα άνιμε. Το τέλος δεν βγάζει πολύ νόημα απ'όπου και να το δεις. Ο πρωταγωνιστής περνάει υπερβολική ώρα ασθαίνοντας και κουτρουβαλώντας στα πρώτα επεισόδια (γενικά δεν συμπάθησα ως χαρακτήρα τον κύριο πρωταγωνιστή, αλλά ευτυχώς υπάρχουν πολλοί ΠΟΛΥ σημαντικοί συμπρωταγωνιστές). Υπάρχουν μια δυο άκυρες στιγμές ολίγου σεξ. Αυτά βασικά, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο...

 

Προειδοποιήσεις: Σε μη μυημένους σαν κι εμένα, είχε σοβαρές παρενέργειες. Πέρασα μια εβδομάδα (έβλεπα μερικά επεισόδια κάθε βράδυ κυρίως) σε μια ημι-πραγματικότητα, χρειάστηκα μια μέρα μετά να συνέλθω ώστε να μπορώ να κάνω έναν εντελώς φυσιολογικό διάλογο. Σκεφτόμουν αν πάει το αίμα μου στους τοίχους. Μετά χειροτέρευσε. Η σειρά με έβαλε να αναρρωτηθώ αν έχει νόημα αυτό που κάνω στη ζωή μου. Αν έχει νόημα να συνεχίσω να ζω. Ίσως γιατί με χτύπησε ακριβώς στο σημείο στο οποίο θεωρώ τον εαυτό μου πιο επιτυχημένο. Δεν εγγυόμαι τα ίδια αποτελέσματα σε εσάς.