King_Volsung Posted January 4, 2006 Share Posted January 4, 2006 Ουφ... καιρό έχω να ποστάρω κάτι. Αυτό το έγραψα χθες βράδυ πριν κοιμηθώ. Enjoy. ------------------------------------------------------- Όνομα Συγγραφέα: Αλέξανδρος "King Volsung" Καραγιώργης Είδος: χμμ.. flash fiction είναι με λίγο dark περιεχόμενο Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 481 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: (κοιτάξτε στο τέλος) ------------------------------------------------------- Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Η ατμόσφαιρα είναι πάντα θολή· ομίχλη σηκώνεται από την κοιλάδα και θαμπώνει το φως του ήδη αδύναμου ήλιου. Ο ουρανός έχει καφεκίτρινο χρώμα, λίγο από το ηλιοβασίλεμα και λίγο από τη σκόνη που σηκώνει ο αέρας. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Ένα χωριό κρύβεται ανάμεσα σε δύο θεόρατα βουνά με απόκρημνες και αδιάβατες πλαγιές. Το δάσος που το περιβάλλει είναι σχεδόν πεθαμένο. Παντού μαύροι κορμοί και κλαδιά χωρίς φύλλα. Πυγολαμπίδες χορεύουν στο θαμπό λυκόφως ανάμεσα στα δέντρα και τρομάζουν τους άντρες που γυρνούν στα σπίτια τους. Πυγολαμπίδες χορεύουν στο δάσος που κρύβονται οι ψυχές. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Το χωριό είναι σχεδόν άδειο. Οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν φύγει· έχουν πεθάνει. Οι άλλοι παραμένουν εκεί. Δεν μπορούν να φύγουν· περιμένουν το δικό τους θάνατο, συνεχίζοντας ατάραχοι τις ζωές τους. Οι άντρες επιστρέφουν στα σπίτια τους ύστερα από μια μέρα σκληρής δουλειάς για να βρουν τις γυναίκες τους να φροντίζουν το σπιτικό και τα παιδιά. Άλλες φορές βρίσκουν τις οικογένειές τους νεκρές. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Ήταν από πάντα έτσι. Επικρατούσε συνεχώς η ίδια μίζερη ατμόσφαιρα και οι κάτοικοι του χωριού, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο, πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλον. Ποτέ δεν άλλαξε αυτό και ποτέ δεν θα αλλάξει. Κανείς δεν τολμάει να ξεστρατίσει· κανείς δεν το έχει σκεφτεί. Καμιά εξέλιξη δεν έχει γίνει σε αυτόν τον τόπο. Όλα είναι στάσιμα και βουβά. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Μόλις πέσει ο ήλιος, όλοι κοιμούνται. Μόλις κλείσουν όλα τα μάτια, το τραγούδι ξεκινάει. Είναι μια μελωδία γλυκιά και δροσερή, ανάλαφρη και όμορφη, που ξεχύνεται από το δάσος. Το δάσος όπου χορεύουν οι πυγολαμπίδες και κρύβονται οι χαμένες ψυχές. Λένε πως ένας βάρδος μένει βαθιά μέσα στο δάσος, εκεί που δεν έχει πατήσει άλλος άνθρωπος, και κάθε βράδυ παίζει τη μουσική του, σαν τύχει και τον ακούσει κανείς. Όμως κανείς δεν ξέρει ποιος είναι, κανείς δεν ξέρει από που είναι και κανείς δεν ξέρει από πότε είναι εκεί. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Μια τέτοια νύχτα, που οι σκιές στο δάσος κινούνταν ανήσυχα, τα κλάματα ενός μωρού σχίζουν τον αέρα. Μια γλυκιά γυναικεία φωνή προσπαθεί να το καθησυχάσει. «Κοιμήσου παιδί μου. Κοιμήσου αγγελούδι μου.» Οι σκιές στους τοίχους γίνονται απειλητικές· ο αέρας έξω λυσσομανά. «Μη φοβάσαι, πιάσε το χέρι μου. Κοιμήσου μικρό μου.» Το κλάμα συνέχισε, αλλά με μικρότερη ένταση τώρα. Το δροσερό απαλό χέρι ακουμπά το μέτωπο του μωρού. Η κούνια του λούζεται στο φεγγαρόφωτο. «Ονειρέψου, φύγε από αυτόν τον κακό κόσμο, άσε πίσω σου τις κακές αναμνήσεις και κοιμήσου ήρεμα. Κοιμήσου καλό μου παιδί.» Αρχίζει να τραγουδά ένα νανούρισμα. Το κλάμα σταματά· το μωρό κοιμάται. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Το επόμενο πρωί βρέθηκε νεκρό ένα μωρό στην κούνια του, από κάποια αρρώστια. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Ο Θάνατος παίζει μουσική στο δάσος. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Ο Θάνατος νανουρίζει τα παιδιά. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Ο ένας πεθαίνει μετά τον άλλον. Στην ξεχασμένη κοιλάδα… Βαθιά στο δάσος, οι πυγολαμπίδες χορεύουν στη μουσική του Θανάτου πλάι στις χαμένες ψυχές που κρύβονται. --------------------------------------------- να τι παθαίνεις άμα ακούς opeth (death whispered a lullaby) νυχτιάτικα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 4, 2006 Share Posted January 4, 2006 (Εστειλες ενα μικρο για να μας τη φερεις με το αλλο;) Κλασικος Κινγκ.Ομορφες εικονες-περιγραφες,και κατι "κακο" να υποβοσκει.Ισως φταινε οι κακες συναναστροφες για το τελευταιο(βλεπε Μελδοκιο). Καπου βαρεθηκα την επαναληψη της φρασης αλλα ισως το κανει πιο μελωδικο-κατι σαν τραγουδι.Επισης...οχι σεξ-οχι βια;Δε λεει... "Ο ουρανός έχει καφεκίτρινο χρώμα" Τι σκ*τενιος ουρανος ειναι αυτος ρε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted January 4, 2006 Share Posted January 4, 2006 να τι παθαίνεις άμα ακούς opeth (death whispered a lullaby) νυχτιάτικα Συνέχισε να ακούς. Καλά πας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted January 4, 2006 Share Posted January 4, 2006 Ενδιαφέρουσα η τεχνική της επανάληψης "Στην ξεχασμένη κοιλάδα...", αλλά νομίζω ότι χρειάζεται κάτι περισσότερο από αυτό ετούτη η ιστορία. Είναι μόνο πρόζα, και, μάλιστα, πολύ καλογραμμένη πρόζα. Αλλά θέλεις και κάτι επιπλέον, για να τραβήξεις τον αναγνώστη και να τον κάνεις να κολλήσει: μια εξέλιξη της ιστορίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.