Η πορεία της ΕΦ στο χρόνο

[Bardoulas©]

Διάβαζα στις γιορτές ένα ελληνικό (!) άρθρο για την Ε.Φ. και προβληματίστηκα. Μήπως έχει αλλάξει ρότα η Επιστημονική Φαντασία; Εννοώ πως κοιτάζοντας τους πρωτοπόρους της Ε.Φ. θα δούμε πως δεν προσανατολίζονταν σε κοινότυπα θέματα. Η Μαίρυ Σέλεϋ μίλησε για τη δημιουργία ενός ανθρώπου μέσω της επιστήμης (και όχι μέσω της κλισέ θεϊκής παρέμβασης). Ο Ιούλιος Βέρν ταξίδεψε στη θάλασσα (20.000 λεύγες κάτω από τη Θάλασσα), στο φεγγάρι (Από τη Γη στη Σελήνη) και στο κέντρο της γης (ε, πιστεύω όλοι ξέρεται για ποιο βιβλίο μιλάω) δίνοντας μεγάλη βαρύτητα στις εφευρέσεις και σε θεωρίες του πάνω στη Γεωλογία, τη Φυσική και τις άλλες επιστήμες. Τη στιγμή που ο Σιρανό ντε Μπερζεράκ ταξίδευε πιο «αυθαίρετα» στο φεγγάρι. Όλα αυτά σε εποχές που ο ανθρώπινος νους σταματούσε στις μηχανές ατμού. Τα ιερά τέρατα αργότερα της Ε.Φ. ήταν πρωτοπόροι στο είδος τους (Ασίμοφ, Κλαρκ, Όργουελ) μιλώντας για πράγματα τελείως εκτός εποχής.

Σήμερα πως μπορεί να γράψει κανείς κάτι πρωτοποριακό; Πως θα μπορέσει να αποφύγει το καθετί κλισέ, τη στιγμή που η Ε.Φ. στηρίζεται σε τετριμμένα; Μήπως εξαντλήθηκε η φαντασία; Μήπως (όπως έθιξε εδώ η Trillian) οι προβλέψεις δεν είναι πλέον τόσο εφικτές; Ή μήπως αυτή είναι η εξέλιξη της Ε.Φ. Παρακολουθήσαμε δηλαδή τη δημιουργία της, τις βάσεις, και από κει και πέρα απλώς χτίζουμε πάνω στα θεμέλια. Υπάρχει εντέλει κάτι καινούριο που μπορεί να θιχτεί στην Ε.Φ. Που πάμε; Που είμαστε; Πότε θα ανάψει πράσινο να ξεκινήσουμε γαμώτο!

[brave]

Κοιτα, όσο δύσκολο ήταν τότε να κάνει κάποιος "προβλέψεις", αλλο τόσο δύσκολο είναι και τώρα. Δε νομίζω πως άλλαξε κάτι.

Φυσικά και για να φτιάξεις ένα κόσμο ΕΦ θελει πολύ καλή μελέτη της ήδη υπάρχουσας εξέλιξης, καθώς και γνωση εξελικτικής ιστορίας ορισμένων πραγμάτων ωστε να είσαι κάπως σωστός.

[heiron]

Μπορεις να πεις τι ελεγε το αρθρο,που το διαβασες κτλ;

Γενικα πιστευω οτι δεν θετεις σωστα το ζητημα.Ο Φρανκεσταιν και το 20000 λευγες απο τη θαλασσα δεν ειναι ακριβως στην ιδια κατηγορια.

Οπως εχω ξαναπει,ο Βερν παρακολουθουσε την τεχνολογια αιχμης της εποχης του.Ναι,δεν εγραφε "σκληρη εφ" αλλα τα περισσοτερα απο αυτα που ελεγε ειχαν βαση και σε μερικα χρονια επαληθευτηκαν.Εχω αναφερει σε καποιο τοπικ ποτε ειχαν εφευρεθει τα υποβρυχια,τι ειχε κατασκευαστει μεχρι την εποχη που εγραψε το βιβλιο και τα σχετικα.Οποιος θελει του τα ξαναλεω.

Σημερα ειναι πιο δυσκολο να γινει κατι σαν αυτο που λες.

Γιατι;Ενας λογος ειναι οτι ισως δεν υπαρχουν οραματιστες του ιδιου μεγεθους με αυτους που ανεφερες.

Ενας αλλος ειναι η υπερβολικη ειδικευση στις επιστημες.Καποτε επαιρναν ενα πτυχιο στη "Φυσικη Φιλοσοφια" με 2-3 χρονια σπουδες και ηταν παντογνωστες.Τωρα,θες 3-4 χρονια για καθε ενα απο τους κλαδους:Φυσικη,Μαθηματικα,Χημεια,Γεωλογια,κτλ κτλ.Και μετα καθε επιστημη εχει ενα σωρο διαφορετικους τομεις που ειναι πρακτικα εντελως διαφορετικοι!

Αυτο που ειπες μα τα θεμελια ειναι το κλασικο θεμα με τα αρχετυπα και την "ελλειψη πρωτοτυπιας" και και και...Τα εχουμε λιωσει!

Κι ο Φροντο,ας πουμε,ειναι ενας αλλος Οδυσσεας που περνα απο περιπετειες,αγωνες και πειρασμους μεχρι να γυρισει στην ομορφη πατριδα του-οπου ομως η κατασταση δεν ειναι καλη πια και μπλα μπλα μπλα... Το θεμα ειναι ομως πως θα γραψεις αυτο το γαμημενο το μπλα μπλα μπλα!

[darky]

Η ΕΦ δεν είναι πρόβλεψη. Ας αναλύσουμε λίγο τους όρους:

 

Η Φαντασία είναι σαν αυτές τις ηλίθιες ερωτήσεις του στυλ "τι θα γινόταν αν.. π.χ. γύριζες στο σπίτι και έβρισκες την κοπέλα σου στο κρεβάτι με την καλύτερή σου φίλη". Και συ απαντάς "όχι ρε μαλάκα δε γίνονται αυτά", και γελάς και από μέσα σου σκέφτεσαι πλάκα θα 'χε. Αλλά μπορεί μια μέρα που γυρνάς σπίτι σου και βάζεις το κλειδί στην πόρτα να σου 'ρθει κάτι σαν επιφώτηση και να θυμηθείς τη μαλακία που σου είχε πει ο άλλος τότε. Kαι γυρνάς το κλειδί σιγά και πας με αθόρυβα βήματα μέχρι την κρεβατοκάμαρα και βλέπεις και σούρχεται εγκεφαλικό και το μόνο που σκέφτεσαι είναι όχι ρε μαλάκα δεν έχει καθόλου πλάκα.

 

Η Επιστημονική είναι τι βάζεις μετά το "τι θα γινόταν αν..." Π.χ.

"...ανακάλυπταν μια συσκευή που θα ήταν ένα τηλέφωνο που θα το έπαιρνες πάντα μαζί."

"...ήσουν σε ένα διαστημόπλοιο που ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός/μεγαλύτερη/στις διαστάσεις/στο χρόνο."

"...πήγαινες για επίσκεψη στο γείτονα για να ρωτήσεις για το χαμμένο σκύλο σου και τον έβλεπες από το παράθυρο να καταπίνει στην κυριολεξία το σκύλο σου σαν φίδι."

"...έβγαινε ένας νόμος που έλεγε..."

"...οι σύμμαχοι έχαναν στον Β' παγκόσμιο..."(α ρε Ντικ μάστορα)

"...έβγαινε ένα ναρκωτικό που..."(α ρε Ντικ παλιοπρεζόνι)

"...ερχόταν το τέλος του κόσμου αύριο"

"...κάμποσοι νοματαίοι ήταν κλεισμένοι σε ένα τεράστιο διαστημικό σταθμό που γύριζε γύρω από τον ήλιο σε μια τροχιά όπου κάποτε είχε υπάρξει η γη"

 

Και για να το πούμε και με δυο λόγια η ΕΦ δεν σου λέει "τι θα γίνει αύριο", αλλά "τι θα γινόταν αύριο αν...". Εϊναι το τι θα μπορούσες να θεωρήσεις δυνατόν να γίνει, ακόμα και αν είναι στην πραγματικότητα αδύνατο, ή δυνατόν αλλά ελάχιστα πιθανό.

 

Και αν αρχίσει κανείς τα "μα η επιστήμη λέει ότι... και όλοι το ξέρουν αυτό", η ψυχολογία λέει ότι ο κάθε ένας πιστεύει αυτό που θέλει να πιστέψει. Και αρνείται αυτό που δεν θέλει να δει. Και θέλω να πιστεύω ότι ο κάθε φίλος του φανταστικού επιστρέφει στην πραγματικότητα μετά από μια ανάγνωση ενός βιβλίου ή μετά από μια ταινία του είδους.

 

Υ.Γ. Τώρα αν θέλει κανείς να δούμε και πού χωλαίνει η ΕΦ λογοτεχνικά στις μέρες μας μετά χαράς θα γράψω ένα ακόμα κατεβατό.

[Bardoulas©]

Σωστά Χείρων, αλλά εγώ λέω πως η ΕΦ κάποτε στηριζόταν σε θέματα "ταμπού". Η δημιουργία ανθρώπου από άνθρωπο (ναι, είναι η πρώτη ΕΦ ιστορία ο Φρανκενστάιν), ο φασισμός όπως τον φωτογράφιζε ο Όργουελ ήταν παραλαγές της μετέπειτα πραγματικότητας.

 

Δε λέω για ακριβείς προβλέψεις (και κακώς darky στηρίχτηκες μόνο σε αυτό το σημείο), λέω για θέματα τα οποία παραλαγμένα ίσχυσαν κάποια χρόνια αργότερα.

 

Λέω πχ "Τι θα γινόταν αν έβγαινε ένας νόμος που απαγόρευε δια παντώς το κάπνισμα". Όλες οι κοινωνικές επιπτώσεις, όλες οι βιολογικές ανάγκες, η στέρηση, οι χρωκοπίες θα έπρεπε να βασίζονται σε κάποιες επιστήμες. Δεν είναι ακριβής πρόβλεψη, γιατί δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ποτέ κάτι τέτοιο. Όμως είναι προβλέψιμες οι αντιδράσεις.

 

Εγώ λέω πως η σημερινή ΕΦ στηρίζεται σε δυο τρια πράγματα: σε εξωγήινους, σε παγκοσμιοποίηση και κανά δυο ακόμα. Πέρα από αυτό τι; Υπάρχουν ξέρω γω στις μέρες μας θέματα ταμπού, τα οποία δεν τα θίγει κανείς;

 

ΥΓ: Ο Φρόντο απέχει από την Οδύσσεια. Ο Φρόντο δεν έκανε σεκς! :Ρ

[Vikar]

O upeu8uvoc twv ekdosewv "Trwte Suvtnrntika" mou epestnse tnv prosoxn sto epomevo ar8ro tnc Eleu8erotupiac, suvistwvtac mou va to para8esw sto foroum. Upakouw:

 

ΤΖΕΪΜΣ ΜΠΑΛΑΡΝΤ

«Ο επόμενος Χίτλερ θα μοιάζει με κάποιον τηλεστάρ...»

 

Της ΒΙΚΗΣ ΤΣΙΩΡΟΥ

 

Ο ήπιος φασισμός είναι ο πιο απλός τρόπος για να καταστρέψουμε εντελώς τον δυτικό πολιτισμό, ισχυρίζεται ο Τζέιμς Τζ. Μπάλαρντ, συγγραφέας μυθιστορημάτων Επιστημονικής Φαντασίας, την οποία όμως έχει από καιρό «αποκηρύξει: «Ο επόμενος Χίτλερ δεν θα φορά μαύρο πουκάμισο», λέει στο περιοδικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ», «αλλά θα μοιάζει με κάποιον τηλεοπτικό παρουσιαστή από εκείνους που γοητεύουν τις νοικοκυρές. Θα πρόκειται για μια ηθελημένη υποταγή».

 

Ο Μπάλαρντ γεννήθηκε το 1930 στη Σανγκάη, όπου ο πατέρας του διηύθυνε μια μεγάλη αγγλική εταιρεία υφαντουργίας. Μετά το Περλ Χάρμπορ, το 1941, βρέθηκε έγκλειστος μαζί με την οικογένειά του σε ένα γιαπωνέζικο στρατόπεδο αιχμαλώτων, όπου έγραψε το μυθιστόρημα «Η αυτοκρατορία του Ηλιου», το οποίο μετέφερε στον κινηματογράφο, πολύ αργότερα, το 1987, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Οταν επέστρεψε στην Αγγλία καταπιάστηκε με διάφορες δουλειές πριν αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη συγγραφή βιβλίων και ειδικότερα στα πρωτοποριακά ρεύματα της εποχής και της επιστημονικής φαντασίας. «Ο κρυστάλλινος κόσμος» («Εξάντας»), «Εκθεση Ωμοτήτων» («Απόπειρα») είναι βιβλία που σημάδεψαν μια στροφή στο έργο του με την καταγραφή των σύγχρονων ψυχώσεων που δημιουργεί η τεχνολογία. Οι υποθέσεις της «Πλημμύρας» («Αίολος») και του «Εκτός Ελέγχου» («Επιλογή») κινούνται στο πνεύμα των μυθιστορημάτων καταστροφής.

 

Ο ίδιος εξηγεί, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν», για ποιο λόγο εγκατέλειψε την Επιστημονική Φαντασία:

 

«Οταν άρχισα να γράφω, το 1956, το πρώτο μου διήγημα ήταν επιστημονικής φαντασίας. Στα τέλη της δεκαετίας του '60 σταμάτησα να ασχολούμαι μ' αυτό το λογοτεχνικό είδος. Το 1969 ο Αρμστρονγκ περπάτησε στο φεγγάρι και η Ε.Φ. πέθανε. Κατάλαβα πως το μακρινό Διάστημα, το μέλλον, δεν μ' ενδιέφερε πια. Αυτό που μ' ενδιαφέρει τώρα είναι τα επόμενα πέντε λεπτά. Οταν ήμουν πιτσιρίκι όλος ο κόσμος παθιαζόταν για το μέλλον. Ο κόσμος είχε γεμίσει από επιστημονικές ανακαλύψεις, νέα ναρκωτικά, την τηλεόραση. Σήμερα, δεν πιστεύουμε πως το μέλλον θα είναι πολύ διαφορετικό από το παρόν. Και ζούμε το σήμερα όπως τα παιδιά. Ο κόσμος έχει γίνει σαν παιδότοπος, προς μεγάλη ευχαρίστηση των μεγάλων επιχειρήσεων διασκέδασης και καταναλωτικών αγαθών. Οι υλικές ανέσεις είναι πολύ σημαντικότερες για τον άνθρωπο από ό,τι ήταν το 1954, δέκα χρόνια μετά τον πόλεμο. Ωστόσο η ζωή έχει γίνει πιο φτωχή και πιο συμβατική».

 

Λάθος προβλέψεις

 

Ο Μπάλαρντ, σε ένα πρόσφατο κείμενό του, στο περιοδικό «Νουβέλ Ομπσερβατέρ», μιλά και πάλι για την Ε.Φ. αλλά και για θέματα της επικαιρότητας:

 

«Οι περισσότερες προβλέψεις της Επιστημονικής Φαντασίας αποδείχτησαν ψεύτικες. Τα διαπλανητικά ταξίδια, η απείκονιση μακρινών πλανητών, πάνω στο πρότυπο των μεγάλων ανακαλύψεων της Αναγέννησης, ήταν ένα από τα μεγάλα όνειρα του 20ού αιώνα, μέχρι να διαπιστώσουμε πως οι περισσότεροι πλανήτες δεν ήταν προσβάσιμοι στον άνθρωπο. Βεβαίως ο Wells είχε προβλέψει την ατομική βόμβα και άλλοι συγγραφείς την υπερκαταναλωτική κοινωνία. Αλλά γενικώς η Ε.Φ. διαψεύστηκε, αν και γνώρισε μια σύντομη χρυσή εποχή στη δεκαετία του '50 και του '60, όπου ο φόβος ενός πυρηνικού πολέμου την υποχρέωσε να ενηλικιωθεί και αυτό το λογοτεχνικό είδος συγκέντρωσε τους καλύτερους συγγραφείς. Σήμερα η Ε.Φ. αποτελεί μέρος της μαζικής διασκέδασης και αποφεύγει τα περισσότερα προβλήματα που βρίσκουμε μπροστά μας: τη σύγκρουση μεταξύ Ισλάμ και Δύσης, την τυρανική υπερκατανάλωση, τη θριαμβευτική επικράτηση του υλισμού σε μια Ευρώπη που δεν πιστεύει πια στις αξίες της ούτε στους ηγέτες της και όπου η πολιτική έχει γίνει μια απάτη σαν τόσες άλλες... Για μένα η Ε.Φ έχει πεθάνει.

 

Υπάρχει μέλλον; Κατά την άποψή μου όχι. Το μέλλον ψυχορραγεί. Ισως από τότε που εξερράγη το διαστημόπλοιο Τσάλεντζερ καταστρέφοντας την μεγάλη ελπίδα να ξεκολλήσουμε από τη Γη. Από εκείνη την ημέρα η ανθρωπότητα σταμάτησε να ονειρεύεται και δεν της απέμεινε παρά μόνο το shopping. Οι άνθρωποι δεν σκέπτονται παρά μόνο τις επόμενες διακοπές τους! Αυτό που τους λείπει είναι η επιθυμία του μέλλοντος.

 

Επηρεάστηκα πολύ από τον Ουέλς, τον Χάξλεϊ και τον Οργουελ. Οι προβλέψεις του Χάξλεϊ αποδείχτηκαν πιο σωστές από αυτές του Οργουελ, του οποίου το "1984" περιέγραφε κυρίως τη σταλινική κατάσταση. Ως καλός σοσιαλιστής φοβόταν μην τυχόν ο κομμουνισμός μεταδοθεί στη Δυτική Ευρώπη. Ομως ο Χάξλεϊ οραματίστηκε τις ομογενοποιημένες κοινωνίες, την απόδραση μέσα από τα ναρκωτικά, την κλωνοποίηση, όπως και την ιδέα της εκμετάλλευσης του εγκεφαλικού δυναμικού με τη χρήση παραισθησιογόνων -μια προφητική διαίσθηση. Γιατί άραγε η Βρετανία έβγαλε αυτούς τους τρεις συγγραφείς; Αναμφίβολα γιατί αντιδρά στην αλλαγή και αυτοί οι συγγραφείς επαναστάτησαν σε όλη αυτή την ακινησία.

 

Τεχνολογική βαρβαρότητα, χειραγώγηση από τα ΜΜΕ, εκθειασμός της διασκέδασης είναι πράγματα που μας απειλούν. Ο δυτικός πολιτισμός έχει ξαναγυρίσει σε νηπιακή κατάσταση. Είμαστε παιδιά πλουσίων που πλήττουν μέσα σε πλήθος παιχνιδιών. Είναι πολύ επικίνδυνο: συνεχώς προκαλούμαστε να σπάσουμε τα παιχνίδια. Και για να τα σπάσουμε όλα, ο ήπιος φασισμός είναι ο πιο εύκολος τρόπος.

 

Οταν οι άνθρωποι διαπιστώνουν σε μη συνειδητό επίπεδο πως το μεγάλο όραμα του Διαφωτισμού από την εποχή του Νεύτωνα και του Βολτέρου, αυτό δηλαδή της ορθής διακυβέρνησης, έχει πεθάνει, ας πούμε μετά την 11η Σεπτεμβρίου, δεν έχουν πολλές επιλογές παρά μόνο μεταξύ του φανατισμού και του μηδενισμού. Το σχέδιο του Διαφωτισμού απέτυχε. Η λογική δεν μπορεί να εμποδίσει τους νεαρούς Γάλλους των προαστίων να καίνε αυτοκίνητα για πλάκα και να μιλούν γι' αυτά στην τηλεόραση. Η λογική είναι αδύναμη να συμπεριλάβει τη βία των πόλεων που έχει κατακλύσει τη Μεγάλη Βρετανία. Πριν από έξι μήνες, σε μια υπόγεια διάβαση κοντά στο σταθμό του Βατερλό, τέσσερις έφηβοι επιτέθηκαν σε περαστικούς βιντεοσκοπώντας στο κινητό τους τη δράση τους. Τελικά σκότωσαν με κλωτσιές έναν άντρα τριάντα περίπου ετών. Αυτοί οι νέοι παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια θέλοντας να ανακαλύψουν μια σκοτεινή περιοχή του εγκεφάλου τους που θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ψυχοπαθολογική. Από αυτήν αντλούν ευχαρίστηση. Οι σύγχρονες κοινωνίες μοιάζουν με αυτοκίνητα που έχουν εξαιρετικές αναρτήσεις και είναι σχεδιασμένα ώστε να απορροφούν τις πιο ισχυρές συγκρούσεις, διατηρώντας τη σταθερότητά τους. Είμαστε ασφαλείς όσο δεν βγαίνουμε από το αυτοκίνητο. Το "γοητευτικό" σ' αυτή την περίπτωση είναι πως η βία είναι "δωρεάν", σαν μια πρόκληση στη λογική. Αυτή είναι η παράλογη πραγματικότητα του 21ου αιώνα που προσπαθώ να περιγράψω στο βιβλίο μου "Ανθρωποι του Μιλένιουμ"». (Στα ελληνικά κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις «Ποταμός»).

 

Καθόλου αβρός με τη χώρα του και ιδιαίτερα με τους πολιτικούς της, ο Μπάλαρντ συνεχίζει:

 

«Με το πέρασμα του χρόνου έγινα ένας συγγραφέας όλο και πιο πολιτικός. Ο Μπλερ είναι ένα ηθοποιός που γοήτευσε τους Βρετανούς με την αστική του ευγένεια. Είναι ένας ψευτοσοσιαλιστής. Παλαιότερα λάτρευα τη Μαργκαρετ Θάτσερ - ιδίως σεξουαλικά! Ηταν μια μορφή αυστηρής γκουβερνάντας, πολύ διεγερτική για τα αγοράκια... Ομως σήμερα οι ιδέες μου εξελίχθηκαν προς τα αριστερά. Η σχέση μου με τη Βρετανία ήταν πάντα αρκετά περίπλοκη. Εφτασα σ' αυτή τη χώρα όταν ήμουν δεκαπέντε χρόνων, το 1946 και ήταν μεγάλο σοκ για μένα. Ανακάλυψα ένα σύστημα κοινωνικών τάξεων η περιπλοκότητα του οποίου δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από την Ιαπωνία του 17ου αιώνα. Επρεπε να ήσουν ανθρωπολόγος για να καταλάβεις τη λειτουργία αυτής της κοινωνίας και της γλώσσας της. Αν χρησιμοποιούσες τη λέξη «καμπινές» αντί για «τουαλέτα» ήταν αρκετό για να σε κατατάξουν στην κατηγορία των παριών. Δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε παρά μόνο με ανθρώπους της ίδιας τάξης. Και αυτές οι κατηγοριοποιήσεις δεν έχουν εξαλειφθεί».

 

Βρισκόμαστε στο «1984»

 

Οσο για τα νέα μέτρα που έχει λάβει η βρετανική κυβέρνηση, μετά τις επιθέσεις φανατικών ισλαμιστών στο Λονδίνο, προκειμένου να προληφθούν παρόμοιες πράξεις, να τι λέει:

 

«Το Λονδίνο είναι η πόλη όπου οι βιντεοπαρακολουθήσεις έχουν αναπτυχθεί περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πόλη στην Ευρώπη. Είναι φοβερό. Νομίζει κανείς ότι βρισκόμαστε στο "1984". Είμαι έκπληκτος που κανένας δεν διαμαρτύρεται. Το ηλεκτρονικό σύστημα παρακολούθησης το οποίο έχει εγκαταστήσει ένας αριστερός δήμαρχος επιτρέπει πρακτικά να εντοπίζεται ο οποιοσδήποτε οποτεδήποτε. Η παθητικότητα της κοινής γνώμης απέναντι σ' αυτό το θέμα είναι μια νέα απόδειξη του μαζοχισμού της. Η ηλεκτρονική παρακολούθηση έχει επεκταθεί στην επαρχία, ακόμη και στα "καλά" προάστια. Οι κάμερες σίγουρα συνέβαλαν στη σύλληψη υπόπτων για τη βομβιστική επίθεση στο μετρό του Λονδίνου, αλλά αυτή είναι μια ακραία περίπτωση που δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη γενικευμένη χρήση αυτού του μέσου. Το τίμημα που θα πληρώσουμε θα είναι μεγάλο. Οπου και να βρίσκεστε στο Λονδίνο, βιντεοσκοπήστε. Ενα τέτοιο σύστημα, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και καταχρηστικά, θα μπορούσε εύκολα να το εκμεταλευτεί ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Σύντομα οι Βρετανοί θα υποχρεωθούν να βγάλουν ταυτότητες στις οποίες θα καταγράφονται όλα τα βιομετρικά τους στοιχεία, αλλά και το ποινικό τους μητρώο, οι ασθένειές τους και οι τραπεζικές τους συναλλαγές. Η κυβέρνηση θα μπορεί να γνωρίζει τα πάντα για εμάς. Και κανείς δεν διαμαρτύρεται, κανείς δεν το αντιλαμβάνεται. Σαν υπνοβάτες, τους αφήνουμε να μας κλείσουν σε μια φυλακή φτιαγμένη από εμάς τους ίδιους».

 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 28/02/2006

 

Copyright © 2006 Χ. Κ. Τεγόπουλος Εκδόσεις Α.Ε.

Parmevo apodw.

 

To ebala sauto to 8ema giati ev merei apavtaei kai sto prwto post tou "Bardoulas©".

[Mort13]

Με εκπλήσσει πάντως που ο Ballard λέει "Κατάλαβα πως το μακρινό Διάστημα, το μέλλον, δεν μ' ενδιέφερε πια" γιατί ποτέ δεν έγραψε ΕΦ τέτοιου είδους. Τα βιβλία του πάντα (και το ξέρω γιατί έχω διαβάσει αρκετά από αυτά) διαδραματίζονταν σε ένα κοντινό και αναγνωρίσιμο μέλλον είτε υπό το πρισμά μιας οικολογικής καταστροφής είτε υπό το πρίσμα κάποιων σεξουαλικών διαστροφών (βλέπε Crash).