Οπτικές γωνίες

[Μελδόκιος]

Λοιπόν, τι οπτικές γωνίες χρησιμοποιείτε, σε τι περίσταση τη κάθε μια; Βασικά το θέμα με τις οπτικές γωνίες με έχει απασχολήσει πολύ και έχει πολύ ψωμί.

 

Ποιά η άποψή σας για ασυνήθηστες οπτικές γωνίες, όπως του 2ου προσώπου; (Δε θυμάμαι πού, αλλά το έχω συναντήσει κι αυτό κανα δυο φορές )

 

Λοιπόν, ξεράστε τα όλα, εγώ θα απαντήσω αργότερα.

[Βάρδος]

Μεγάλο θέμα και πολυσυζητημένο.

 

Προσωπικά, χρησιμοποιώ περισσότερο Ο.Γ. περιορισμένου παντογνώστη 3ου προσώπου (διαλέγω πχ 3 χαρακτήρες και γράφω μόνο τι βλέπουν/ακούν/αισθάνονται/σκέφτονται αυτοί οι 3), γιατί, στις μεγάλες ιστορίες που συνήθως γράφω, μου δίνει τη δυνατότητα να καλύψω μεγαλύτερο εύρος χαρακτήρων ταυτόχρονα, μειώνοντας τις σελίδες αντί να τις αυξάνει. (Less is more, κατά την ταπεινή μου άποψη.) Επίσης, θεωρώ την Ο.Γ. Π.Π. μια "ευφυή" Ο.Γ., με την έννοια ότι πρέπει ο αναγνώστης να διαβάζει πιο προσεκτικά αλλά και ο συγγραφέας να γράφει προσεκτικότερα.

 

Ο.Γ. απόλυτου παντογνώστη χρησιμοποιώ κάποιες μόνο φορές, για να δημιουργήσω ένα κλίμα, μια ατμόσφαιρα, ή ένα μυστήριο

 

Την Ο.Γ. 1ου προσώπου τη χρησιμοποιώ όταν θέλω να πω την ιστορία ενός και μόνο χαρακτήρα, όπως στην Κόρη της Φλόγας ή στην αρχή του δεύτερου τόπου του Έπους της Κουαλανάρα όπου λέω την ιστορία της Ρικνάβαθ (πρέπει να έχω ανεβάσει την αρχή του κάπου στο φόρουμ, ως "Οιωνοί και Σημάδια", νομίζω). Πάντως, δε μπορώ να χρησιμοποιώ την Ο.Γ. 1ου προσώπου για πολύ --αισθάνομαι ότι με κουράζει. Γενικά, είμαι άνθρωπος των εναλλαγών.

 

Περιορισμένη Ο.Γ. 3ου προσώπου χρησιμοποιώ σε επιλεγμένα κεφάλαια όπου συνήθως ή θέλω να δημιουργήσω κάποιο μυστήριο ή να δώσω ιδιαίτερη έμφαση σε έναν και μόνο χαρακτήρα ή επειδή υπάρχει μόνο ένας σημαντικός χαρακτήρας στο συγκεκριμένο κεφάλαιο, οπότε δεν έχω λόγο να αναφερθώ σε σκέψεις και συναισθήματα άλλων.

 

@===========

 

Edit: Ο.Γ. 2ου προσώπου έχω δει να χρησιμοποιείται μόνο σε βιβλιοπαιχνίδια, όπως Lone Wolf, Fighting Fantasy, κτλ.

[RaspK]

Προτιμόμενη και για μένα είναι η Ο.Γ. Π.Π. 3ου προσώπου για τους ίδιους ακριβώς λόγους - επιπλέον, αν θέλεις να αναφέρει κάποιος κάτι, το κάνεις με ευθύ λογο μεταξύ των χαρακτήρων.

 

Σπάνια χρησιμοποιώ 1ο πρόσωπο (κυρίως σε ημερολόγια), αλλά προτιμώ γενικά να περιγράφω τα πράγματα από τα μάτια ενός χαρακτήρα καθώς και μερικών άλλων με εναλαγή. Θέλω πολύ να γράψω μία ιστορία στην οποία όλα θα είναι γραμμένα σε 2ο πρόσωπο με οπτική γωνία απόλυτου παντογνώστη, αλλά υπάρχει λόγως γι' αυτό: το γεγονός ότι το βασικό χαρακτήρα ήθελα αρχικά να τον ονομάσω "Der Traümer" φαντάζομαι θα λέει σε κάποιους από εδώ μέσα κάτι...

[Nihilio]

Εγώ τρίτου προσώπου, εστιασμένη όμως σε χαρακτήρες.

[Drunk Elf]

Και εγώ συνήθως γράφω σε Ο.Γ. τρίτου προσώπου, μέσα από το "κεφάλι" ενός ή περισσοτέρων χαρακτήρων, ανάλογα με το πόσες πληροφορίες από διαφορετικά μέρη θέλω να παίρνει ο αναγνώστης.

Το πρώτο πρόσωπο ή τον παντογνώστη αφηγητή τον αφήνω συνήθως για διηγήματα καθώς ειδικά το πρώτο με κουράζει αρκετά για να μείνω στα πλαίσιά του. Έτσι ως τώρα μου είναι αδύνατο να γράψω πάνω από 20 σελίδες σε πρώτο πρόσωπο χωρίς να σπαστώ B)

[Μελδόκιος]

Συμφωνώ με τον Δρανκέλφιο που λέει πως το 1ο πρόσωπο ταιριάζει σε διηγήματα περισσότερο. Κι αυτό γιατί είναι δύσκολο να καλυφθεί ένα μυθηστόρημα από μια οπτική γωνία μόνο. Η εναλλαγή που προσφέρει το 3ο πρόσωπο βοηθάει... Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρέσεις όπως το άμπερ, που γράφτηκε όλο σε 1ο.

 

Εγώ προσωπικά ΑΓΑΠΩ το πρώτο πρόσωπο γιατί είναι εξαιρετικά απολαυστικό να το γράφεις. Πρέπει να προσέχεις πολλά πράγματα (τι ξέρει/δε ξέρει ο χαρακτήρας, πως μιλάει κτλ) κι έτσι μου κρατάει το ενδιαφέρον να γράφω σε πρώτο πρόσωπο. Αλλά όπως είπαμε, το 1ο δεν κολάει παντού...

 

Όσο για τον κύριο Παντογνώστη, είναι καλός άνθρωπος , ειδικά σε καταστάσεις μεγάλης έντασης μεταξύ των χαρακτήρων, πχ για να παρουσιάσουμε τις σκέψεις του καθενός σε μια μονομαχία δυο σημαντικών χαρακτήρων.

Edited June 16, 2004 by Μελδόκιος

[Βάρδος]

Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρέσεις όπως το άμπερ, που γράφτηκε όλο σε 1ο.

To Amber το έχω ανάμεσα στα παραδείγματα τού "πώς μπορεί κανείς να γράψει 1ο πρόσωπο πολύ, πολύ καλά". Παρόμοια καλά έχουν γράψει το 1ο πρόσωπο η Jaquelin Carey (Kushiel Trilogy) και Gene Wolfe (Book of the New Sun).

 

Ειδικά ο Gene Wolfe είναι για μένα ο Απόλυτος Μάστορας του 1ου Προσώπου. Το γράφει απίστευτα απολαυστικά, ενώ το 3ο πρόσωπο (που έχει στο Book fo the Long Sun) δεν το γράφει το ίδιο καλά, IMHO.

[Βάρδος]

Αφού πιάσαμε το θέμα της ΟΓ 1ου προσώπου, πιστεύω αξίζει να αναφέρουμε ότι υπάρχουν και διάφορες μορφές ΟΓ 1ου προσώπου.

 

ΟΓ-Ημερολόγιο: Το κείμενο θεωρείται πως είναι το ημερολόγιο του χαρακτήρα. Βέβαια, συνήθως, δεν είναι γραμμένο ακριβώς όπως θα έγραφε κανείς το ημερολόγιό του, αλλά πιο λογοτεχνικά. Αυτό μπορεί να χάνει σε ρεαλισμό, αλλά κερδίζει σε λογοτεχνική αξία' αλλιώς δε θα είχε και πολύ νόημα να το διαβάσουμε. (Έτσι έχω, προσωπικά, γράψει την Κόρη της Φλόγας.)

 

ΟΓ-παρατηρητή: Ο χαρακτήρας γράφει τι κάνει ο ίδιος και οι άλλοι, αλλά δεν μπαίνει σε σκέψεις του κτλ.

 

Απλή ΟΓ: Η αφήγηση κυλά φυσιολογικά, χωρίς να υποτίθεται πως είναι ημερολόγιο, αλλά με σκέψεις του χαρακτήρα κτλ.

 

Υποκειμενικός Αφηγητής: Αυτός ο αφηγητής δε λέει πάντα την αλήθεια για τον εαυτό του και τους γύρω του. Πολλές φορές, δε, μπορεί και να μας λέει ψέματα' εμείς, ως αναγνώστες, πρέπει να το διακρίνουμε.

 

Αφήγηση γεγονότων από τον έναν χαρακτήρα στον άλλο. Ο αφηγητής μας λέει σε έναν άλλο χαρακτήρα τι του έχει συμβεί. Πχ, αυτά που έλεγε ο Random στον Corwin, στο Amber.

 

 

Αυτά θυμάμαι για την ώρα.

[Nihilio]

Αφήσαμε βέβαια έξω την ΟΓ 2ου προσώπου, η οποία δίνει ένα πολύ πιο άμεσο τρόπο για να περάσει ο συγγραφέας κάποιο μήνυμα/συναίσθημα στον αναγνώστη, δημιουργώντας μια ψευδαίσθηση επικοινωνίας.

[Eroviana]

Αγαπημένες μου Ο.Γ. είναι 1ου και 2ου προσώπου.

 

1ου - με ημερολογιακή μορφή που αφορούν βιώματα του χαρακτήρα από υποκειμενική σκοπιά.

 

2ου - με μορφή αφήγησης που απευθύνεται σε κάποιον(συνήθως στον αναγνώστη) και το αναφέρω κιόλας(κάποιες φορές και λίγο άγαρμπα). Είναι αυθόρμητη διαδικασία επειδή από μικρή διηγούμουν συνέχεια ιστορίες(επινοημένες) και επί του παρόντος ασχολούμαι με την αφήγηση στο νηπιαγωγείο και τη συγγραφή παραμυθιών(για μικρές ηλικίες το 2ο πρόσωπο είναι ιδανικό).

 

Τον τελευταίο καιρό προσπαθώ να αναπτύξω και να βελτιώση την Ο.Γ. 3ου προσώπου σε όλες τις μορφές του. Πιο εύκολα όμως μου βγαίνει αυτή του παντογνώστη.

 

 

edit:Ο.Γ.= Οπτική Γωνία

Π.Π.= Περιορισμένος Παντογνώστης

Edited June 9, 2005 by Eroviana

[Illidan]

Εχθές έγραφα κείμενα και το παρόν τοπίκιο μου θύμισε τα περί εστίασης (μηδενική, εσωτερική και εξωτερική). Προτιμώ την τριτοπρόσωπη αφήγηση από τη σκοπιά παντογνώστη, αν και δεν φεύγω σχεδόν ποτέ από τους κεντρικούς ήρωες, συνήθεια που προσπαθώ να αλλάξω, διότι δεν αφήνει πολλά περιθώρια για καμιά ίντριγκα (όλα τα 'χε η Μαριορή...). Το πρώτο πρόσωπο το αποφεύγω, γιατί με εμποδίζει να διεισδύσω βαθιά στους χαρακτήρες πέραν αυτού που αφηγείται.

ΥΓ Παρακαλώ, όχι πολλές συντομογραφίες, γιατί δεν τις καταλαβαίνω (Ο.Γ, ΠΠ και άλλες)

[Nienna]

Έχω δοκιμάσει αρκετές οπτικές γωνίες. Συνήθως γράφω στο τρίτο και στο πρώτο πρόσωπο, αν και αγαπώ το δεύτερο ίσως όσο κανένα άλλο, μου αρέσει αυτή η αγχωτική αμεσότητα... Πιστεύω πάντως πως το τρίτο πρόσωπο -με όλες τις παραλλαγές του - είναι το ευκολότερο να γραφτεί και λύνει και τα περισσότερα προβλήματα συγγραφής. Αλλά το πρώτο και το δεύτερο παρουσιάζουν - για μένα - περισσότερο ενδιαφέρον.

[Elsanor]

Ναι, Nienna συμφωνώ. Αν και γενικά σε τρίτο γράφω, οι δύο φορές που έγραψα σε πρώτο μου έχουν μείνει βαθύτερα χαραγμένες θα έλεγα. Έχει μία όμορφη αμεσότητα, μπαίνει ο αναγνώστης απόλυτα μέσα στον πρωταγωνιστή και βλέπει την ψυχή του, τις σκέψεις του, τα πάντα.